Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, anapests

(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, anapests)

ὦ σεμνοτάτη βασίλεια θεὰ πότνι’ Εἰρήνη, δέσποινα χορῶν, δέσποινα γάμων, δέξαι θυσίαν τὴν ἡμετέραν. δέξαι δῆτ’ ὦ πολυτιμήτη νὴ Δία, καὶ μὴ ποίει γ’ ἅπερ αἱ μοιχευόμεναι δρῶσι γυναῖκεσ. καὶ γὰρ ἐκεῖναι παρακλίνασαι τῆσ αὐλείασ παρακύπτουσιν, κἄν τισ προσέχῃ τὸν νοῦν αὐταῖσ ἀναχωροῦσιν, κᾆτ’ ἢν ἀπίῃ παρακύπτουσιν. τούτων σὺ ποίει μηδὲν ἔθ’ ἡμᾶσ. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἀπόφηνον ὅλην σαυτὴν γενναιοπρεπῶσ τοῖσιν ἐρασταῖσ ἡμῖν, οἵ σου τρυχόμεθ’ ἤδη τρία καὶ δέκ’ ἔτη, λῦσον δὲ μάχασ καὶ κορκορυγάσ, ἵνα Λυσιμάχην σε καλῶμεν. παῦσον δ’ ἡμῶν τὰσ ὑπονοίασ τὰσ περικόμψουσ, αἷσ στωμυλλόμεθ’ εἰσ ἀλλήλουσ· μεῖξον δ’ ἡμᾶσ τοὺσ Ἕλληνασ πάλιν ἐξ ἀρχῆσ φιλίασ χυλῷ καὶ συγγνώμῃ τινὶ πρᾳοτέρᾳ κέρασον τὸν νοῦν· καὶ τὴν ἀγορὰν ἡμῖν ἀγαθῶν ἐμπλησθῆναι, μεγάλων σκορόδων, σικύων πρῴων, μήλων, ῥοιῶν. δούλοισι χλανισκιδίων μικρῶν· κἀκ Βοιωτῶν γε φέροντασ ἰδεῖν χῆνασ νήττασ φάττασ τροχίλουσ· καὶ Κωπᾴδων ἐλθεῖν σπυρίδασ, καὶ περὶ ταύτασ ἡμᾶσ ἁθρόουσ ὀψωνοῦντασ τυρβάζεσθαι Μορύχῳ Τελέᾳ Γλαυκέτῃ, ἄλλοισ τένθαισ πολλοῖσ· κᾆτα Μελάνθιον ἥκειν ὕστερον ἐσ τὴν ἀγοράν, τὰσ δὲ πεπρᾶσθαι, τὸν δ’ ὀτοτύζειν, εἶτα μονῳδεῖν ἐκ Μηδείασ, ὀλόμαν ὀλόμαν, ἀποχηρωθεὶσ τᾶσ ἐν τεύτλοισι λοχευομένασ· τοὺσ δ’ ἀνθρώπουσ ἐπιχαίρειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION