Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, iambics

(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, iambics)

ἡ παῖσ λέλουται καὶ τὰ τῆσ πυγῆσ καλά· ὁ πλακοῦσ πέπεπται, σησαμῆ ξυμπλάττεται. καὶ τἄλλ’ ἁπαξάπαντα· τοῦ πέουσ δὲ δεῖ. ἴθι νυν ἀποδῶμεν τήνδε τὴν Θεωρίαν ἀνύσαντε τῇ βουλῇ. τίσ αὑτηί; τί φῄσ; αὕτη Θεωρία ’στίν. ἣν ἡμεῖσ ποτε ἐπαίομεν Βραυρωνάδ’ ὑποπεπωκότεσ; σάφ’ ἴσθι, κἀλήφθη γε μόλισ. ὦ δέσποτα ὅσην ἔχει τὴν πρωκτοπεντετηρίδα. εἰε͂ν, τίσ ἐσθ’ ὑμῶν δίκαιοσ, τίσ ποτε; τίσ διαφυλάξει τήνδε τῇ βουλῇ λαβών; οὗτοσ τί περιγράφεισ; τὸ δεῖν’ εἰσ Ἴσθμια σκηνὴν ἐμαυτοῦ τῷ πέει καταλαμβάνω. οὔπω λέγεθ’ ὑμεῖσ τίσ ὁ φυλάξων. δεῦρο σύ· καταθήσομαι γὰρ αὐτὸσ ἐσ μέσουσ ἄγων. ἐκεινοσὶ νεύει. τίσ; ὅστισ; Ἀριφράδησ, ἄγειν παρ’ αὑτὸν ἀντιβολῶν. ἀλλ’ ὦ μέλε τὸν ζωμὸν αὐτῆσ προσπεσὼν ἐκλάψεται. ἄγε δὴ σὺ κατάθου πρῶτα τὰ σκεύη χαμαί. βουλή, πρυτάνεισ, ὁρᾶτε τὴν Θεωρίαν. σκέψασθ’ ὅσ’ ὑμῖν ἀγαθὰ παραδώσω φέρων, ὥστ’ εὐθέωσ ἄραντασ ὑμᾶσ τὼ σκέλει ταύτησ μετέωρα καταγαγεῖν ἀνάρρυσιν. τουτὶ δ’ ὁρᾶτ’ ὀπτάνιον ἡμῖν ὡσ καλόν. διὰ ταῦτα καὶ κεκάπνικ’ ἄρ’· ἐνταυθοῖ γὰρ <οὖν> πρὸ τοῦ πολέμου τὰ λάσανα τῇ βουλῇ ποτ’ ἦν. ἔπειτ’ ἀγῶνά γ’ εὐθὺσ ἐξέσται ποιεῖν ταύτην ἔχουσιν αὔριον καλὸν πάνυ, ἐπὶ γῆσ παλαίειν, τετραποδηδὸν ἑστάναι, πλαγίαν καταβάλλειν, ἐσ γόνατα κύβδ’ ἑστάναι, καὶ παγκράτιόν γ’ ὑπαλειψαμένοισ νεανικῶσ παίειν ὀρύττειν πὺξ ὁμοῦ καὶ τῷ πέει· τρίτῃ δὲ μετὰ ταῦθ’ ἱπποδρομίαν ἄξετε, ἵνα δὴ κέλησ κέλητα παρακελητιεῖ, ἁρ́ματα δ’ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἀνατετραμμένα φυσῶντα καὶ πνέοντα προσκινήσεται· ἕτεροι δὲ κείσονταί γ’ ἀπεψωλημένοι περὶ ταῖσι καμπαῖσ ἡνίοχοι πεπτωκότεσ. ἀλλ’ ὦ πρυτάνεισ δέχεσθε τὴν Θεωρίαν. θέασ’ ὡσ προθύμωσ ὁ πρύτανισ παρεδέξατο. ἀλλ’ οὐκ ἂν εἴ τι προῖκα προσαγαγεῖν σ’ ἔδει, ἀλλ’ ηὑρ͂ον ἄν σ’ ὑπέχοντα τὴν ἐκεχειρίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION