Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene, antistrophe 2

(아리스토파네스, Lysistrata, Lyric-Scene, antistrophe 2)

κἀγὼ βούλομαι μῦθόν τιν’ ὑμῖν ἀντιλέξαι τῷ Μελανίωνι. ἀλλ’ ὅμωσ ἂν οὐκ ἴδοισ καίπερ οὔσησ γραὸσ ὄντ’ αὐτὸν κομήτην, ἀλλ’ ἀπεψιλωμένον τῷ λύχνῳ. Τίμων ἦν ἀίδρυτόσ τισ ἀβάτοισιν ἐν σκώλοισι τὸ πρόσωπον περιειργμένοσ, Ἐρινύων ἀπορρώξ. οὗτοσ οὖν ὁ Τίμων ᾤχεθ’ ὑπὸ μίσουσ πολλὰ καταρασάμενοσ ἀνδράσι πονηροῖσ. οὕτω ’κεῖνοσ ὑμῶν ἀντεμίσει τοὺσ πονηροὺσ ἄνδρασ ἀεί, ταῖσι δὲ γυναιξὶν ἦν φίλτατοσ. τὴν γνάθον βούλει θένω; μηδαμῶσ· ἔδεισά γε. ἀλλὰ κρούσω τῷ σκέλει; τὸν σάκανδρον ἐκφανεῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION