Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene, strophe 1

μῦθον βούλομαι λέξαι τιν ὑμῖν, ὅν ποτ ἤκους αὐτὸς ἔτι παῖς ὤν.? οὕτως ἦν νεανίσκος Μελανίων τις, ὃς φεύγων γάμον ἀφίκετ ἐς ἐρημίαν, κἀν τοῖς ὄρεσιν ᾤκει: κᾆτ ἐλαγοθήρει πλεξάμενος ἄρκυς, καὶ κύνα τιν εἶχεν, κοὐκέτι κατῆλθε πάλιν οἴκαδ ὑπὸ μίσους. οὕτω τὰς γυναῖκας ἐβδελύχθη κεῖνος, ἡμεῖς τ οὐδὲν ἧττον τοῦ Μελανίωνος οἱ σώφρονες. βούλομαί σε γραῦ κύσαι - κρόμμυόν τἄρ οὐκ ἔδει. κἀνατείνας λακτίσαι. τὴν λόχμην πολλὴν φορεῖς. καὶ Μυρωνίδης γὰρ ἦν τραχὺς ἐντεῦθεν μελάμπυγός τε τοῖς ἐχθροῖς ἅπασιν, ὥς δὲ καὶ Φορμίων.?