Aristophanes, Lysistrata, Agon, antistrophe 1

(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, antistrophe 1)

ἔγωγε γὰρ <ἂν> οὔποτε κάμοιμ’ ἂν ὀρχουμένη, οὐδὲ τὰ γόνατα κόποσ ἕλοι μου καματηρόσ· ἐθέλω δ’ ἐπὶ πᾶν ἰέναι μετὰ τῶνδ’ ἀρετῆσ ἕνεχ’, αἷσ ἔνι φύσισ, ἔνι χάρισ, ἔνι θράσοσ, ἔνι δὲ σοφόν, ἔνι <δὲ> φιλόπολισ ἀρετὴ φρόνιμοσ.