Aristophanes, Lysistrata, Agon, epirrheme

(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, epirrheme)

καὶ μὴν αὐτῶν τοῦτ’ ἐπιθυμῶ νὴ τὸν Δία πρῶτα πυθέσθαι, ὅ τι βουλόμεναι τὴν πόλιν ἡμῶν ἀπεκλῄσατε τοῖσι μοχλοῖσιν. ἵνα τἀργύριον σῶν παρέχοιμεν καὶ μὴ πολεμοῖτε δι’ αὐτό. διὰ τἀργύριον πολεμοῦμεν γάρ; καὶ τἄλλα γε πάντ’ ἐκυκήθη. ἵνα γὰρ Πείσανδροσ ἔχοι κλέπτειν χοἰ ταῖσ ἀρχαῖσ ἐπέχοντεσ, ἀεί τινα κορκορυγὴν ἐκύκων. οἱ δ’ οὖν τοῦδ’ οὕνεκα δρώντων ὅ τι βούλονται· τὸ γὰρ ἀργύριον τοῦτ’ οὐκέτι μὴ καθέλωσιν. ἀλλὰ τί δράσεισ; τοῦτό μ’ ἐρωτᾷσ; ἡμεῖσ ταμιεύσομεν αὐτό. ὑμεῖσ ταμιεύσετε τἀργύριον; τί <δὲ> δεινὸν τοῦτο νομίζεισ; οὐ καὶ τἄνδον χρήματα πάντωσ ἡμεῖσ ταμιεύομεν ὑμῖν; ἀλλ’ οὐ ταὐτόν. πῶσ οὐ ταὐτόν; πολεμητέον ἔστ’ ἀπὸ τούτου. ἀλλ’ οὐδὲν δεῖ πρῶτον πολεμεῖν. πῶσ γὰρ σωθησόμεθ’ ἄλλωσ; ἡμεῖσ ὑμᾶσ σώσομεν. ὑμεῖσ; ἡμεῖσ μέντοι. σχέτλιόν γε. ὡσ σωθήσει, κἂν μὴ βούλῃ. δεινόν <γε> λέγεισ. ἀγανακτεῖσ. ἀλλὰ ποιητέα ταῦτ’ ἐστὶν ὅμωσ. νὴ τὴν Δήμητρ’ ἄδικόν γε. σωστέον ὦ τᾶν. κεἰ μὴ δέομαι; τοῦδ’ οὕνεκα καὶ πολὺ μᾶλλον. ὑμῖν δὲ πόθεν περὶ τοῦ πολέμου τῆσ τ’ εἰρήνησ ἐμέλησεν; ἡμεῖσ φράσομεν. λέγε δὴ ταχέωσ, ἵνα μὴ κλάῃσ, ἀκροῶ δή, καὶ τὰσ χεῖρασ πειρῶ κατέχειν. ἀλλ’ οὐ δύναμαι· χαλεπὸν γὰρ ὑπὸ τῆσ ὀργῆσ αὐτὰσ ἴσχειν. κλαύσει τοίνυν πολὺ μᾶλλον. τοῦτο μὲν ὦ γραῦ σαυτῇ κρώξαισ· σὺ δέ μοι λέγε. ταῦτα ποιήσω. ἡμεῖσ τὸν μὲν πρότερον πόλεμον καὶ τὸν χρόνον ἠνεσχόμεθα ὑπὸ σωφροσύνησ τῆσ ἡμετέρασ τῶν ἀνδρῶν ἅττ’ ἐποιεῖτε. οὐ γὰρ γρύζειν εἰᾶθ’ ἡμᾶσ. καίτοὐκ ἠρέσκετέ γ’ ἡμᾶσ. ἀλλ’ ᾐσθανόμεσθα καλῶσ ὑμῶν, καὶ πολλάκισ ἔνδον ἂν οὖσαι ἠκούσαμεν ἄν τι κακῶσ ὑμᾶσ βουλευσαμένουσ μέγα πρᾶγμα· εἶτ’ ἀλγοῦσαι τἄνδοθεν ὑμᾶσ ἐπανηρόμεθ’ ἂν γελάσασαι, τί βεβούλευται περὶ τῶν σπονδῶν ἐν τῇ στήλῃ παραγράψαι ἐν τῷ δήμῳ τήμερονὑμῖν; τίδὲ σοὶ ταῦτ’; ἦ δ’ ὃσ ἂν ἁνήρ. οὐ σιγήσει; κἀγὼ ἐσίγων. ἀλλ’ οὐκ ἂν ἐγώ ποτ’ ἐσίγων. κἂν ᾤμωζέσ γ’, εἰ μὴ ’σίγασ. τοιγὰρ ἔγωγ’ ἔνδον ἐσίγων. . . . ἔτερόν τι πονηρότερον βούλευμ’ ἐπεπύσμεθ’ ἂν ὑμῶν· εἶτ’ ἠρόμεθ’ ἄν· πῶσ ταῦτ’ ὦνερ διαπράττεσθ’ ὧδ’ ἀνοήτωσ; ὁ δέ μ’ εὐθὺσ ὑποβλέψασ <ἂν> ἔφασκ’, εἰ μὴ τὸν στήμονα νήσω, ὀτοτύξεσθαι μακρὰ τὴν κεφαλήν· πόλεμοσ δ’ ἄνδρεσσι μελήσει. ὀρθῶσ γε λέγων νὴ Δί’ ἐκεῖνοσ. πῶσ ὀρθῶσ ὦ κακόδαιμον, εἰ μηδὲ κακῶσ βουλευομένοισ ἐξῆν ὑμῖν ὑποθέσθαι; ὅτε δὴ δ’ ὑμῶν ἐν ταῖσιν ὁδοῖσ φανερῶσ ἠκούομεν ἤδη, οὐκ ἔστιν ἀνὴρ ἐν τῇ χώρᾳ; μὰ Δί’ οὐ δῆτ’, <εἶφ’> ἕτερόσ τισ· μετὰ ταῦθ’ ἡμῖν εὐθὺσ ἔδοξεν σῶσαι τὴν Ἑλλάδα κοινῇ ταῖσι γυναιξὶν συλλεχθείσαισ. ποῖ γὰρ καὶ χρῆν ἀναμεῖναι; ἢν οὖν ἡμῶν χρηστὰ λεγουσῶν ἐθελήσητ’ ἀντακροᾶσθαι κἀντισιωπᾶθ’ ὥσπερ χἠμεῖσ, ἐπανορθώσαιμεν ἂν ὑμᾶσ. ὑμεῖσ ἡμᾶσ; δεινόν γε λέγεισ κοὐ τλητὸν ἔμοιγε. σιώπα. σοί γ’ ὦ κατάρατε σιωπῶ ’γώ, καὶ ταῦτα κάλυμμα φορούσῃ περὶ τὴν κεφαλήν; μή νυν ζῴην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION