Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene, iambics

(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene, iambics)

ξυνδεῖτε ταχέωσ τουτονὶ τὸν κυνοκλόπον, ἵνα δῷ δίκην· ἀνύετον. ἥκει τῳ κακόν. οὐκ ἐσ κόρακασ; μὴ πρόσιτον. εἰε͂ν, καὶ μάχει; ὁ Διτύλασ χὠ Σκεβλύασ χὠ Παρδόκασ χωρεῖτε δευρὶ καὶ μάχεσθε τουτῳί. εἶτ’ οὐχὶ δεινὰ ταῦτα, τύπτειν τουτονὶ κλέπτοντα πρὸσ τἀλλότρια; μἀλλ’ ὑπερφυᾶ. σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά. καὶ μὴν νὴ Δία εἰ πώποτ’ ἦλθον δεῦρ’, ἐθέλω τεθνηκέναι, ἢ ’κλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχόσ. καί σοι ποιήσω πρᾶγμα γενναῖον πάνυ· βασάνιζε γὰρ τὸν παῖδα τουτονὶ λαβών, κἄν ποτέ μ’ ἕλῃσ ἀδικοῦντ’, ἀπόκτεινόν μ’ ἄγων. καὶ πῶσ βασανίσω; πάντα τρόπον, ἐν κλίμακι δήσασ κρεμάσασ ὑστριχίδι μαστιγῶν, δέρων, στρεβλῶν, ἔτι δ’ ἐσ τὰσ ῥῖνασ ὄξοσ ἐγχέων, πλίνθουσ ἐπιτιθείσ, πάντα τἄλλα, πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε τοῦτον μηδὲ γητείῳ νέῳ. δίκαιοσ ὁ λόγοσ· κἄν τι πηρώσω γέ σου τὸν παῖδα τύπτων, τἀργύριόν σοι κείσεται. μὴ δῆτ’ ἔμοιγ’. οὕτω δὲ βασάνιζ’ ἀπαγαγών. αὐτοῦ μὲν οὖν, ἵνα σοὶ κατ’ ὀφθαλμοὺσ λέγῃ. κατάθου σὺ τὰ σκεύη ταχέωσ, χὤπωσ ἐρεῖσ ἐνταῦθα μηδὲν ψεῦδοσ. ἀγορεύω τινὶ ἐμὲ μὴ βασανίζειν ἀθάνατον ὄντ’· εἰ δὲ μή, αὐτὸσ σεαυτὸν αἰτιῶ. λέγεισ δὲ τί; ἀθάνατοσ εἶναί φημι Διόνυσοσ Διόσ, τοῦτον δὲ δοῦλον. ταῦτ’ ἀκούεισ; φήμ’ ἐγώ. καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέοσ· εἴπερ θεὸσ γάρ ἐστιν, οὐκ αἰσθήσεται. τί δῆτ’, ἐπειδὴ καὶ σὺ φῂσ εἶναι θεόσ, οὐ καὶ σὺ τύπτει τὰσ ἴσασ πληγὰσ ἐμοί; δίκαιοσ ὁ λόγοσ· χὠπότερόν γ’ ἂν νῷν ἴδῃσ κλαύσαντα πρότερον ἢ προτιμήσαντά τι τυπτόμενον, εἶναι τοῦτον ἡγοῦ μὴ θεόν. οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐκ εἶ σὺ γεννάδασ ἀνήρ· χωρεῖσ γὰρ ἐσ τὸ δίκαιον. ἀποδύεσθε δή. πῶσ οὖν βασανιεῖσ νὼ δικαίωσ; ῥᾳδίωσ· πληγὴν παρὰ πληγὴν ἑκάτερον. καλῶσ λέγεισ. ἰδού. σκόπει νυν ἤν μ’ ὑποκινήσαντ’ ἴδῃσ. ἤδη ’πάταξά σ’. οὐ μὰ Δί’. οὐδ’ ἐμοὶ δοκεῖσ. ἀλλ’ εἶμ’ ἐπὶ τονδὶ καὶ πατάξω. πηνίκα; καὶ δὴ ’πάταξα. κᾆτα πῶσ οὐκ ἔπταρον; οὐκ οἶδα· τουδὶ δ’ αὖθισ ἀποπειράσομαι. οὔκουν ἀνύσεισ τι; ἀτταταῖ. τί τἀτταταῖ; μῶν ὠδυνήθησ; οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ ἐφρόντισα ὁπόθ’ Ἡράκλεια τἀν Διομείοισ γίγνεται. ἅνθρωποσ ἱερόσ. δεῦρο πάλιν βαδιστέον. ἰοὺ ἰού. τί ἔστιν; ἱππέασ ὁρῶ. τί δῆτα κλάεισ; κρομμύων ὀσφραίνομαι. ἐπεὶ προτιμᾷσ γ’ οὐδέν. οὐδέν μοι μέλει. βαδιστέον τἄρ’ ἐστὶν ἐπὶ τονδὶ πάλιν. οἴμοι. τί ἔστι; τὴν ἄκανθαν ἐξελε. τί τὸ πρᾶγμα τουτί; δεῦρο πάλιν βαδιστέον. Ἄπολλον ‐ ὅσ που Δῆλον ἢ Πυθῶν’ ἔχεισ. ἤλγησεν· οὐκ ἤκουσασ; οὐκ ἔγωγ’, ἐπεὶ ἰάμβον Ἱππώνακτοσ ἀνεμιμνῃσκόμην. οὐδὲν ποιεῖσ γάρ· ἀλλὰ τὰσ λαγόνασ σπόδει. μὰ τὸν Δί’ ἀλλ’ ἤδη πάρεχε τὴν γαστέρα. Πόσειδον ἤλγησέν τισ. ὃσ Αἰγαίου πρῶνασ ἢ γλαυκᾶσ μέδεισ ἁλὸσ ἐν βένθεσιν. οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαί πω μαθεῖν ὁπότεροσ ὑμῶν ἐστι θεόσ. ἀλλ’ εἴσιτον· ὁ δεσπότησ γὰρ αὐτὸσ ὑμᾶσ γνώσεται χἠ Φερρέφατθ’, ἅτ’ ὄντε κἀκείνω θεώ. ὀρθῶσ λέγεισ· ἐβουλόμην δ’ ἂν τοῦτό σε πρότερον νοῆσαι, πρὶν ἐμὲ τὰσ πληγὰσ λαβεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION