헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΞλουδσ́10́4́

(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics)

εἶτ’ ἄνδρα τῶν αὑτοῦ τι χρὴ προϊέναι; οὐδέποτέ γ’, ἀλλὰ κρεῖττον εὐθὺσ ἦν τότε ἀπερυθριᾶσαι μᾶλλον ἢ σχεῖν πράγματα, ὅτε τῶν ἐμαυτοῦ γ’ ἕνεκα νυνὶ χρημάτων ἕλκω σε κλητεύσοντα, καὶ γενήσομαι ἐχθρὸσ ἔτι πρὸσ τούτοισιν ἀνδρὶ δημότῃ. ἀτὰρ οὐδέποτέ γε τὴν πατρίδα καταισχυνῶ ζῶν, ἀλλὰ καλοῦμαι Στρεψιάδην ‐ τίσ οὑτοσί; ἐσ τὴν ἕνην τε καὶ νέαν. μαρτύρομαι, ὅτι ἐσ δύ’ εἶπεν ἡμέρασ. τοῦ χρήματοσ; τῶν δώδεκα μνῶν, ἃσ ἔλαβεσ ὠνούμενοσ τὸν ψαρὸν ἵππον. ἵππον; οὐκ ἀκούετε; ὃν πάντεσ ὑμεῖσ ἴστε μισοῦνθ’ ἱππικήν. καὶ νὴ Δί’ ἀποδώσειν γ’ ἐπώμνυσ τοὺσ θεούσ. μὰ τὸν Δί’ οὐ γάρ πω τότ’ ἐξηπίστατο Φειδιππίδησ μοι τὸν ἀκατάβλητον λόγον. νῦν δὲ διὰ τοῦτ’ ἔξαρνοσ εἶναι διανοεῖ; τί γὰρ ἄλλ’ ἂν ἀπολαύσαιμι τοῦ μαθήματοσ; καὶ ταῦτ’ ἐθελήσεισ ἀπομόσαι μοι τοὺσ θεοὺσ ἵν’ ἂν κελεύσω ’γώ σε; τοὺσ ποίουσ θεούσ; τὸν Δία, τὸν Ἑρμῆν, τὸν Ποσειδῶ. νὴ Δία κἂν προσκαταθείην γ’ ὥστ’ ὀμόσαι τριώβολον. ἀπόλοιο τοίνυν ἕνεκ’ ἀναιδείασ ἔτι. ἁλσὶν διασμηχθεὶσ ὄναιτ’ ἂν οὑτοσί. οἴμ’ ὡσ καταγελᾷσ. ἓξ χοᾶσ χωρήσεται. οὔ τοι μὰ τὸν Δία τὸν μέγαν καὶ τοὺσ θεοὺσ ἐμοῦ καταπροίξει. θαυμασίωσ ἥσθην θεοῖσ, καὶ Ζεὺσ γέλοιοσ ὀμνύμενοσ τοῖσ εἰδόσιν. ἦ μὴν σὺ τούτων τῷ χρόνῳ δώσεισ δίκην. ἀλλ’ εἴτ’ ἀποδώσεισ μοι τὰ χρήματ’ εἴτε μή, ἀπόπεμψον ἀποκρινάμενοσ. ἔχε νυν ἥσυχοσ. ἐγὼ γὰρ αὐτίκ’ ἀποκρινοῦμαί σοι σαφῶσ. τί σοι δοκεῖ δράσειν; ἀποδώσειν μοι δοκεῖ. ποῦ ’σθ’ οὗτοσ ἁπαιτῶν με τἀργύριον; λέγε τουτὶ τί ἔστι; τοῦθ’ ὅ τι ἐστί; κάρδοποσ. ἔπειτ’ ἀπαιτεῖσ τἀργύριον τοιοῦτοσ ὤν; οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδ’ ἂν ὀβολὸν οὐδενί, ὅστισ καλέσειε κάρδοπον τὴν καρδόπην. οὐκ ἄρ’ ἀποδώσεισ; οὐχ ὅσον γέ μ’ εἰδέναι. οὔκουν ἀνύσασ τι θᾶττον ἀπολιταργιεῖσ ἀπὸ τῆσ θύρασ; ἄπειμι, καὶ τοῦτ’ ἴσθ’ ὅτι θήσω πρυτανεῖ’ ἢ μηκέτι ζῴην ἐγώ. καὶ προσαπολεῖσ ἄρ’ αὐτὰ πρὸσ ταῖσ δώδεκα. καίτοι σε τοῦτό γ’ οὐχὶ βούλομαι παθεῖν, ὁτιὴ ’κάλεσασ εὐηθικῶσ τὴν κάρδοπον. ἰώ μοί μοι. ἐά. τίσ οὑτοσί ποτ’ ἔσθ’ ὁ θρηνῶν; οὔτι που τῶν Καρκίνου τισ δαιμόνων ἐφθέγξατο; τί δ’ ὅστισ εἰμὶ τοῦτο βούλεσθ’ εἰδέναι; ἀνὴρ κακοδαίμων. κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου. ὦ σκληρὲ δαῖμον, ὦ τύχαι θραυσάντυγεσ ἵππων ἐμῶν, ὦ Παλλὰσ ὥσ μ’ ἀπώλεσασ. τί δαί σε Τληπόλεμόσ ποτ’ εἴργασται κακόν; μὴ σκῶπτέ μ’ ὦ τᾶν, ἀλλά μοι τὰ χρήματα τὸν υἱὸν ἀποδοῦναι κέλευσον ἅλαβεν, ἄλλωσ τε μέντοι καὶ κακῶσ πεπραγότι. τὰ ποῖα ταῦτα χρήμαθ’; ἁδανείσατο. κακῶσ ἄρ’ ὄντωσ εἶχεσ, ὥσ γ’ ἐμοὶ δοκεῖσ. ἵππουσ ἐλαύνων ἐξέπεσον νὴ τοὺσ θεούσ. τί δῆτα ληρεῖσ ὥσπερ ἀπ’ ὄνου καταπεσών; ληρῶ, τὰ χρήματ’ ἀπολαβεῖν εἰ βούλομαι; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ σύ γ’ αὐτὸσ ὑγιαίνεισ. τί δαί; τὸν ἐγκέφαλον ὥσπερ σεσεῖσθαί μοι δοκεῖσ. σὺ δὲ νὴ τὸν Ἑρμῆν προσκεκλήσεσθαί γέ μοι, εἰ μὴ ’ποδώσεισ τἀργύριον. κάτειπέ νυν, πότερα νομίζεισ καινὸν ἀεὶ τὸν Δία ὑείν ὕδωρ ἑκάστοτ’, ἢ τὸν ἥλιον ἕλκειν κάτωθεν ταὐτὸ τοῦθ’ ὕδωρ πάλιν; οὐκ οἶδ’ ἔγωγ’ ὁπότερον, οὐδέ μοι μέλει. πῶσ οὖν ἀπολαβεῖν τἀργύριον δίκαιοσ εἶ, εἰ μηδὲν οἶσθα τῶν μετεώρων πραγμάτων; ἀλλ’ εἰ σπανίζεισ, τἀργυρίου μοι τὸν τόκον ἀπόδοτε· τοῦτο δ’ ἔσθ’ ὁ τόκοσ τί θηρίον; τί δ’ ἄλλο γ’ ἢ κατὰ μῆνα καὶ καθ’ ἡμέραν πλέον πλέον τἀργύριον ἀεὶ γίγνεται ὑπορρέοντοσ τοῦ χρόνου; καλῶσ λέγεισ. τί δῆτα; τὴν θάλατταν ἔσθ’ ὅτι πλείονα νυνὶ νομίζεισ ἢ πρὸ τοῦ; μὰ Δί’ ἀλλ’ ἴσην. οὐ γὰρ δίκαιον πλείον’ εἶναι. κᾆτα πῶσ αὕτη μὲν ὦ κακόδαιμον οὐδὲν γίγνεται ἐπιρρεόντων τῶν ποταμῶν πλείων, σὺ δὲ ζητεῖσ ποιῆσαι τἀργύριον πλεῖον τὸ σόν; οὐκ ἀποδιώξει σαυτὸν ἀπὸ τῆσ οἰκίασ; φέρε μοι τὸ κέντρον. ταῦτ’ ἐγὼ μαρτύρομαι. ὕπαγε. τί μέλλεισ; οὐκ ἐλᾷσ ὦ σαμφόρα; ταῦτ’ οὐχ ὕβρισ δῆτ’ ἐστίν; ᾄξεισ; ἐπιαλῶ κεντῶν ὑπὸ τὸν πρωκτόν σε τὸν σειραφόρον. φεύγεισ; ἔμελλόν σ’ ἆρα κινήσειν ἐγὼ αὐτοῖσ τροχοῖσ τοῖσ σοῖσι καὶ ξυνωρίσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics

(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION