Aristophanes, Clouds, Choral, anapests

(아리스토파네스, Clouds, Choral, anapests)

χαίρετε τοίνυν ὦ δέσποιναι· καὶ νῦν, εἴπερ τινὶ κἄλλῳ, οὐρανομήκη ῥήξατε κἀμοὶ φωνήν, ὦ παμβασίλειαι. χαῖρ’ ὦ πρεσβῦτα παλαιογενὲσ θηρατὰ λόγων φιλομούσων, σύ τε λεπτοτάτων λήρων ἱερεῦ, φράζε πρὸσ ἡμᾶσ ὅ τι χρῄζεισ· οὐ γὰρ ἂν ἄλλῳ γ’ ὑπακούσαιμεν τῶν νῦν μετεωροσοφιστῶν πλὴν ἢ Προδίκῳ, τῷ μὲν σοφίασ καὶ γνώμησ οὕνεκα, σοὶ δέ, ὅτι βρενθύει τ’ ἐν ταῖσιν ὁδοῖσ καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεισ, κἀνυπόδητοσ κακὰ πόλλ’ ἀνέχει κἀφ’ ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖσ. ὦ γῆ τοῦ φθέγματοσ, ὡσ ἱερὸν καὶ σεμνὸν καὶ τερατῶδεσ. αὗται γάρ τοι μόναι εἰσὶ θεαί, τἄλλα δὲ πάντ’ ἐστὶ φλύαροσ. ὁ Ζεὺσ δ’ ἡμῖν, φέρε πρὸσ τῆσ γῆσ, οὑλύμπιοσ οὐ θεόσ ἐστιν; ποῖοσ Ζεύσ; οὐ μὴ ληρήσεισ· οὐδ’ ἔστι Ζεύσ. τί λέγεισ σύ; ἀλλὰ τίσ ὑεί; τουτὶ γὰρ ἔμοιγ’ ἀπόφηναι πρῶτον ἁπάντων. αὗται δήπου· μεγάλοισ δέ σ’ ἐγὼ σημείοισ αὐτὸ διδάξω. φέρε ποῦ γὰρ πώποτ’ ἄνευ Νεφελῶν ὑόντ’ ἤδη τεθέασαι; καίτοι χρῆν αἰθρίασ ὑείν αὐτόν, ταύτασ δ’ ἀποδημεῖν. νὴ τὸν Ἀπόλλω τοῦτό γέ τοι δὴ τῷ νῦν λόγῳ εὖ προσέφυσασ· καίτοι πρότερον τὸν Δί’ ἀληθῶσ ᾤμην διὰ κοσκίνου οὐρεῖν. ἀλλ’ ὅστισ ὁ βροντῶν ἐστι φράσον· τοῦτό με ποιεῖ τετρεμαίνειν. αὗται βροντῶσι κυλινδόμεναι. τῷ τρόπῳ ὦ πάντα σὺ τολμῶν; ὅταν ἐμπλησθῶσ’ ὕδατοσ πολλοῦ κἀναγκασθῶσι φέρεσθαι, κατακρημνάμεναι πλήρεισ ὄμβρου δι’ ἀνάγκην, εἶτα βαρεῖαι εἰσ ἀλλήλασ ἐμπίπτουσαι ῥήγνυνται καὶ παταγοῦσιν. ὁ δ’ ἀναγκάζων ἐστὶ τίσ αὐτάσ, οὐχ ὁ Ζεύσ, ὥστε φέρεσθαι; ἥκιστ’ ἀλλ’ αἰθέριοσ Δῖνοσ. Δῖνοσ; τουτί μ’ ἐλελήθειν, ὁ Ζεὺσ οὐκ ὤν, ἀλλ’ ἀντ’ αὐτοῦ Δῖνοσ νυνὶ βασιλεύων. ἀτὰρ οὐδέν πω περὶ τοῦ πατάγου καὶ τῆσ βροντῆσ μ’ ἐδίδαξασ. οὐκ ἤκουσάσ μου τὰσ Νεφέλασ ὕδατοσ μεστὰσ ὅτι φημὶ ἐμπιπτούσασ εἰσ ἀλλήλασ παταγεῖν διὰ τὴν πυκνότητα; φέρε τουτὶ τῷ χρὴ πιστεύειν; ἀπὸ σαυτοῦ ’γώ σε διδάξω. ἤδη ζωμοῦ Παναθηναίοισ ἐμπλησθεὶσ εἶτ’ ἐταράχθησ τὴν γαστέρα, καὶ κλόνοσ ἐξαίφνησ αὐτὴν διεκορκορύγησεν; νὴ τὸν Ἀπόλλω καὶ δεινὰ ποιεῖ γ’ εὐθύσ μοι, καὶ τετάρακται χὤσπερ βροντὴ τὸ ζωμίδιον παταγεῖ καὶ δεινὰ κέκραγεν· ἀτρέμασ πρῶτον παππὰξ παππάξ, κἄπειτ’ ἐπάγει παπαπαππάξ, χὤταν χέζω, κομιδῇ βροντᾷ παπαπαππὰξ ὥσπερ ἐκεῖναι. σκέψαι τοίνυν ἀπὸ γαστριδίου τυννουτουὶ οἱᾶ πέπορδασ· τὸν δ’ Αἔρα τόνδ’ ὄντ’ ἀπέραντον πῶσ οὐκ εἰκὸσ μέγα βροντᾶν; ταῦτ’ ἄρα καὶ τὠνόματ’ ἀλλήλοιν βροντὴ καὶ πορδὴ ὁμοίω. ἀλλ’ ὁ κεραυνὸσ πόθεν αὖ φέρεται λάμπων πυρί, τοῦτο δίδαξον, καὶ καταφρύγει βάλλων ἡμᾶσ, τοὺσ δὲ ζῶντασ περιφλύει; τοῦτον γὰρ δὴ φανερῶσ ὁ Ζεὺσ ἱήσ’ ἐπὶ τοὺσ ἐπιόρκουσ. καὶ πῶσ ὦ μῶρε σὺ καὶ Κρονίων ὄζων καὶ βεκκεσέληνε, εἴπερ βάλλει τοὺσ ἐπιόρκουσ, δῆτ’ οὐχὶ Σίμων’ ἐνέπρησεν οὐδὲ Κλεώνυμον οὐδὲ Θέωρον; καίτοι σφόδρα γ’ εἴσ’ ἐπίορκοι· ἀλλὰ τὸν αὑτοῦ γε νεὼν βάλλει καὶ Σούνιον ἄκρον Ἀθηνέων καὶ τὰσ δρῦσ τὰσ μεγάλασ· τί μαθών; οὐ γὰρ δὴ δρῦσ γ’ ἐπιορκεῖ. οὐκ οἶδ’· ἀτὰρ εὖ σὺ λέγειν φαίνει. τί γάρ ἐστιν δῆθ’ ὁ κεραυνόσ; ὅταν ἐσ ταύτασ ἄνεμοσ ξηρὸσ μετεωρισθεὶσ κατακλῃσθῇ, ἔνδοθεν αὐτὰσ ὥσπερ κύστιν φυσᾷ, κἄπειθ’ ὑπ’ ἀνάγκησ ῥήξασ αὐτὰσ ἔξω φέρεται σοβαρὸσ διὰ τὴν πυκνότητα, ὑπὸ τοῦ ῥοίβδου καὶ τῆσ ῥύμησ αὐτὸσ ἑαυτὸν κατακάων. νὴ Δί’ ἐγὼ γοῦν ἀτεχνῶσ ἔπαθον τουτί ποτε Διασίοισιν ὀπτῶν γαστέρα τοῖσ συγγενέσιν, κᾆτ’ οὐκ ἔσχων ἀμελήσασ· ἡ δ’ ἄρ’ ἐφυσᾶτ’, εἶτ’ ἐξαίφνησ διαλακήσασα πρὸσ αὐτὼ τὠφθαλμώ μου προσετίλησεν καὶ κατέκαυσεν τὸ πρόσωπον. ὦ τῆσ μεγάλησ ἐπιθυμήσασ σοφίασ ἄνθρωπε παρ’ ἡμῶν, ὡσ εὐδαίμων ἐν Ἀθηναίοισ καὶ τοῖσ Ἕλλησι γενήσει, εἰ μνήμων εἶ καὶ φροντιστὴσ καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ ψυχῇ, καὶ μὴ κάμνεισ μήθ’ ἑστὼσ μήτε βαδίζων, μήτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν μήτ’ ἀριστᾶν ἐπιθυμεῖσ, οἴνου τ’ ἀπέχει καὶ γυμνασίων καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων, καὶ βέλτιστον τοῦτο νομίζεισ, ὅπερ εἰκὸσ δεξιὸν ἄνδρα, νικᾶν πράττων καὶ βουλεύων καὶ τῇ γλώττῃ πολεμίζων. ἀλλ’ οὕνεκά γε ψυχῆσ στερρᾶσ δυσκολοκοίτου τε μερίμνησ καὶ φειδωλοῦ καὶ τρυσιβίου γαστρὸσ καὶ θυμβρεπιδείπνου, ἀμέλει θαρρῶν οὕνεκα τούτων ἐπιχαλκεύειν παρέχοιμ’ ἄν. ἄλλο τι δῆτ’ οὖν νομιεῖσ ἤδη θεὸν οὐδένα πλὴν ἅπερ ἡμεῖσ, τὸ Χάοσ τουτὶ καὶ τὰσ Νεφέλασ καὶ τὴν γλῶτταν, τρία ταυτί; οὐδ’ ἂν διαλεχθείην γ’ ἀτεχνῶσ τοῖσ ἄλλοισ οὐδ’ ἂν ἀπαντῶν· οὐδ’ ἂν θύσαιμ’, οὐδ’ ἂν σπείσαιμ’, οὐδ’ ἐπιθείην λιβανωτόν. λέγε νυν ἡμῖν ὅ τι σοι δρῶμεν θαρρῶν, ὡσ οὐκ ἀτυχήσεισ ἡμᾶσ τιμῶν καὶ θαυμάζων καὶ ζητῶν δεξιὸσ εἶναι. ὦ δέσποιναι δέομαι τοίνυν ὑμῶν τουτὶ πάνυ μικρόν, τῶν Ἑλλήνων εἶναί με λέγειν ἑκατὸν σταδίοισιν ἄριστον. ἀλλ’ ἔσται σοι τοῦτο παρ’ ἡμῶν· ὥστε τὸ λοιπόν γ’ ἀπὸ τουδὶ ἐν τῷ δήμῳ γνώμασ οὐδεὶσ νικήσει πλείονασ ἢ σύ. μὴ ’μοί γε λέγειν γνώμασ μεγάλασ· οὐ γὰρ τούτων ἐπιθυμῶ, ἀλλ’ ὅσ’ ἐμαυτῷ στρεψοδικῆσαι καὶ τοὺσ χρήστασ διολισθεῖν. τεύξει τοίνυν ὧν ἱμείρεισ· οὐ γὰρ μεγάλων ἐπιθυμεῖσ. ἀλλὰ σεαυτὸν θαρρῶν παράδοσ τοῖσ ἡμετέροισ προπόλοισιν. δράσω ταῦθ’ ὑμῖν πιστεύσασ·

ἡ γὰρ ἀνάγκη με πιέζει διὰ τοὺσ ἵππουσ τοὺσ κοππατίασ καὶ τὸν γάμον ὅσ μ’ ἐπέτριψεν. νῦν οὖν ἀτεχνῶσ ὅ τι βούλονται τουτὶ τοὐμὸν σῶμ’ αὐτοῖσιν παρέχω, τύπτειν πεινῆν διψῆν αὐχμεῖν ῥιγῶν ἀσκὸν δείρειν, εἴπερ τὰ χρέα διαφευξοῦμαι, τοῖσ τ’ ἀνθρώποισ εἶναι δόξω θρασὺσ εὔγλωττοσ τολμηρὸσ ἴτησ βδελυρὸσ ψευδῶν συγκολλητὴσ εὑρησιεπὴσ περίτριμμα δικῶν κύρβισ κρόταλον κίναδοσ τρύμη μάσθλησ εἴρων γλοιὸσ ἀλαζὼν κέντρων μιαρὸσ στρόφισ ἀργαλέοσ ματιολοιχόσ· ταῦτ’ εἴ με καλοῦσ’ ἁπαντῶντεσ, δρώντων ἀτεχνῶσ ὅ τι χρῄζουσιν, κεἰ βούλονται νὴ τὴν Δήμητρ’ ἔκ μου χορδὴν τοῖσ φροντισταῖσ παραθέντων.

상위

Clouds

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION