Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:

(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:)

μή μοι φθονήσητ’ ἄνδρεσ οἱ θεώμενοι, εἰ πτωχὸσ ὢν ἔπειτ’ ἐν Ἀθηναίοισ λέγειν μέλλω περὶ τῆσ πόλεωσ, τρυγῳδίαν ποιῶν. τὸ γὰρ δίκαιον οἶδε καὶ τρυγῳδία. ἐγὼ δὲ λέξω δεινὰ μὲν δίκαια δέ. οὐ γάρ με νῦν γε διαβαλεῖ Κλέων ὅτι ξένων παρόντων τὴν πόλιν κακῶσ λέγω. αὐτοὶ γάρ ἐσμεν οὑπὶ Ληναίῳ τ’ ἀγών, κοὔπω ξένοι πάρεισιν· οὔτε γὰρ φόροι ἥκουσιν οὔτ’ ἐκ τῶν πόλεων οἱ ξύμμαχοι· ἀλλ’ ἐσμὲν αὐτοὶ νῦν γε περιεπτισμένοι· τοὺσ γὰρ μετοίκουσ ἄχυρα τῶν ἀστῶν λέγω. ἐγὼ δὲ μισῶ μὲν Λακεδαιμονίουσ σφόδρα, καὐτοῖσ ὁ Ποσειδῶν οὑπὶ Ταινάρῳ θεὸσ σείσασ ἅπασιν ἐμβάλοι τὰσ οἰκίασ· κἀμοὶ γάρ ἐστ’ ἀμπέλια διακεκομμένα. ἀτὰρ φίλοι γὰρ οἱ παρόντεσ ἐν λόγῳ, τί ταῦτα τοὺσ Λάκωνασ αἰτιώμεθα; ἡμῶν γὰρ ἄνδρεσ, κοὐχὶ τὴν πόλιν λέγω, μέμνησθε τοῦθ’ ὅτι οὐχὶ τὴν πόλιν λέγω, ἀλλ’ ἀνδράρια μοχθηρά, παρακεκομμένα, ἄτιμα καὶ παράσημα καὶ παράξενα, ἐσυκοφάντει Μεγαρέων τὰ χλανίσκια· κεἴ που σίκυον ἴδοιεν ἢ λαγῴδιον ἢ χοιρίδιον ἢ σκόροδον ἢ χόνδρουσ ἅλασ, ταῦτ’ ἦν Μεγαρικὰ κἀπέπρατ’ αὐθημερόν. καὶ ταῦτα μὲν δὴ σμικρὰ κἀπιχώρια, πόρνην δὲ Σιμαίθαν ἰόντεσ Μεγαράδε νεανίαι κλέπτουσι μεθυσοκότταβοι· κᾆθ’ οἱ Μεγαρῆσ ὀδύναισ πεφυσιγγωμένοι ἀντεξέκλεψαν Ἀσπασίασ πόρνα δύο· κἀντεῦθεν ἀρχὴ τοῦ πολέμου κατερράγη Ἕλλησι πᾶσιν ἐκ τριῶν λαικαστριῶν. ἐντεῦθεν ὀργῇ Περικλέησ οὑλύμπιοσ ἤστραπτ’ ἐβρόντα ξυνεκύκα τὴν Ἑλλάδα, ἐτίθει νόμουσ ὥσπερ σκόλια γεγραμμένουσ, ὡσ χρὴ Μεγαρέασ μήτε γῇ μήτ’ ἐν ἀγορᾷ μήτ’ ἐν θαλάττῃ μήτ’ ἐν οὐρανῷ μένειν. ἐντεῦθεν οἱ Μεγαρῆσ, ὅτε δὴ ’πείνων βάδην, Λακεδαιμονίων ἐδέοντο τὸ ψήφισμ’ ὅπωσ μεταστραφείη τὸ διὰ τὰσ λαικαστρίασ· κοὐκ ἠθέλομεν ἡμεῖσ δεομένων πολλάκισ. κἀντεῦθεν ἤδη πάταγοσ ἦν τῶν ἀσπίδων. ἐρεῖ τισ, οὐ χρῆν· ἀλλὰ τί ἐχρῆν, εἴπατε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION