Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 2:

(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 2:)

ἀλλ’ οὐ σχολή. ἀλλ’ ἐκκυκλήθητ’. ἀλλ’ ἀδύνατον. ἀλλ’ ὅμωσ. ἀλλ’ ἐκκυκλήσομαι· καταβαίνειν δ’ οὐ σχολή. Εὐριπίδη, τί λέλακασ; ἀναβάδην ποιεῖσ, ἐξὸν καταβάδην; οὐκ ἐτὸσ χωλοὺσ ποιεῖσ. ἀτὰρ τί τὰ ῥάκι’ ἐκ τραγῳδίασ ἔχεισ, ἐσθῆτ’ ἐλεινήν; οὐκ ἐτὸσ πτωχοὺσ ποιεῖσ. ἀλλ’ ἀντιβολῶ πρὸσ τῶν γονάτων σ’ Εὐριπίδη, δόσ μοι ῥάκιόν τι τοῦ παλαιοῦ δράματοσ. δεῖ γάρ με λέξαι τῷ χορῷ ῥῆσιν μακράν· αὕτη δὲ θάνατον, ἢν κακῶσ λέξω, φέρει. τὰ ποῖα τρύχη; μῶν ἐν οἷσ Οἰνεὺσ ὁδὶ ὁ δύσποτμοσ γεραιὸσ ἠγωνίζετο; οὐκ Οἰνέωσ ἦν, ἀλλ’ ἔτ’ ἀθλιωτέρου. τὰ τοῦ τυφλοῦ Φοίνικοσ; οὐ Φοίνικοσ, οὔ· ἀλλ’ ἕτεροσ ἦν Φοίνικοσ ἀθλιώτεροσ. ποίασ ποθ’ ἁνὴρ λακίδασ αἰτεῖται πέπλων; ἀλλ’ ἦ Φιλοκτήτου τὰ τοῦ πτωχοῦ λέγεισ; οὐκ ἀλλὰ τούτου πολὺ πολὺ πτωχιστέρου. ἀλλ’ ἦ τὰ δυσπινῆ ’θέλεισ πεπλώματα, ἃ Βελλεροφόντησ εἶχ’ ὁ χωλὸσ οὑτοσί; οὐ Βελλεροφόντησ· ἀλλὰ κἀκεῖνοσ μὲν ἦν χωλὸσ προσαιτῶν στωμύλοσ δεινὸσ λέγειν. οἶδ’ ἄνδρα Μυσὸν Τήλεφον. ναὶ Τήλεφον· τούτου δὸσ ἀντιβολῶ σέ μοι τὰ σπάργανα. ὦ παῖ δὸσ αὐτῷ Τηλέφου ῥακώματα. κεῖται δ’ ἄνωθεν τῶν Θυεστείων ῥακῶν μεταξὺ τῶν Ἰνοῦσ. ἰδοὺ ταυτὶ λαβέ. ὦ Ζεῦ διόπτα καὶ κατόπτα πανταχῇ, ἐνσκευάσασθαί μ’ οἱο͂ν ἀθλιώτατον. Εὐριπίδη, ’πειδήπερ ἐχαρίσω ταδί, κἀκεῖνά μοι δὸσ τἀκόλουθα τῶν ῥακῶν, τὸ πιλίδιον περὶ τὴν κεφαλὴν τὸ Μύσιον. δεῖ γάρ με δόξαι πτωχὸν εἶναι τήμερον, εἶναι μὲν ὅσπερ εἰμί, φαίνεσθαι δὲ μή· τοὺσ μὲν θεατὰσ εἰδέναι μ’ ὃσ εἴμ’ ἐγώ, τοὺσ δ’ αὖ χορευτὰσ ἠλιθίουσ παρεστάναι, ὅπωσ ἂν αὐτοὺσ ῥηματίοισ σκιμαλίσω. δώσω· πυκνῇ γὰρ λεπτὰ μηχανᾷ φρενί. εὐδαιμονοίησ, Τηλέφῳ δ’ ἁγὼ φρονῶ. εὖ γ’ οἱο͂ν ἤδη ῥηματίων ἐμπίμπλαμαι. ἀτὰρ δέομαί γε πτωχικοῦ βακτηρίου. τουτὶ λαβὼν ἄπελθε λαί̈νων σταθμῶν. ὦ θύμ’, ὁρᾷσ γὰρ ὡσ ἀπωθοῦμαι δόμων, πολλῶν δεόμενοσ σκευαρίων· νῦν δὴ γενοῦ γλίσχροσ προσαιτῶν λιπαρῶν τ’. Εὐριπίδη δόσ μοι σπυρίδιον διακεκαυμένον λύχνῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION