Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:

ὡρ´α στὶν ἤδη καρτερὰν ψυχὴν λαβεῖν, καί μοι βαδιστέ ἐστὶν ὡς Εὐριπίδην.? παῖ παῖ. τίς οὗτος, ἔνδον ἔστ Εὐριπίδης· οὐκ ἔνδον ἔνδον ἐστίν, εἰ γνώμην ἔχεις. πῶς ἔνδον εἶτ οὐκ ἔνδον· ὀρθῶς ὦ γέρον. ὁ νοῦς μὲν ἔξω ξυλλέγων ἐπύλλια οὐκ ἔνδον, αὐτὸς δ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν. ὦ τρισμακάρι Εὐριπίδη, ὅθ ὁ δοῦλος οὑτωσὶ σαφῶς ἀπεκρίνατο. ἐκκάλεσον αὐτόν. ἀλλ ἀδύνατον. ἀλλ ὅμως: οὐ γὰρ ἂν ἀπέλθοιμ, ἀλλὰ κόψω τὴν θύραν. Εὐριπίδη, Εὐριπίδιον, ὑπάκουσον, εἴπερ τώποτ ἀνθρώπων τινί: Δικαιόπολις καλεῖ σε Χολλῄδης, ἐγώ.?