Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:

(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:)

ὡρ́α ’στὶν ἤδη καρτερὰν ψυχὴν λαβεῖν, καί μοι βαδιστέ’ ἐστὶν ὡσ Εὐριπίδην. παῖ παῖ. τίσ οὗτοσ, ἔνδον ἔστ’ Εὐριπίδησ; οὐκ ἔνδον ἔνδον ἐστίν, εἰ γνώμην ἔχεισ. πῶσ ἔνδον εἶτ’ οὐκ ἔνδον; ὀρθῶσ ὦ γέρον. ὁ νοῦσ μὲν ἔξω ξυλλέγων ἐπύλλια οὐκ ἔνδον, αὐτὸσ δ’ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν. ὦ τρισμακάρι’ Εὐριπίδη, ὅθ’ ὁ δοῦλοσ οὑτωσὶ σαφῶσ ἀπεκρίνατο. ἐκκάλεσον αὐτόν. ἀλλ’ ἀδύνατον. ἀλλ’ ὅμωσ· οὐ γὰρ ἂν ἀπέλθοιμ’, ἀλλὰ κόψω τὴν θύραν. Εὐριπίδη, Εὐριπίδιον, ὑπάκουσον, εἴπερ τώποτ’ ἀνθρώπων τινί· Δικαιόπολισ καλεῖ σε Χολλῄδησ, ἐγώ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION