Aristophanes, Acharnians, Parodos, antistrophe 1

ὡς ἀποκτενῶ, κέκραχθ:? ἐγὼ γὰρ οὐκ ἀκούσομαι. ἀπολεῖς ἄρ ὁμήλικα τόνδε φιλανθρακέα· οὐδ ἐμοῦ λέγοντος ὑμεῖς ἀρτίως ἠκούσατε. ἀλλὰ γὰρ νῦν λέγ, εἴ σοι δοκεῖ, τόν τε Λακεδαιμόνιον αὐτὸν ὅτι τῷ τρόπῳ σοὐστὶ φίλος: ὡς τόδε τὸ λαρκίδιον οὐ προδώσω ποτέ. τοὺς λίθους νύν μοι χαμᾶζε πρῶτον ἐξεράσατε. οὑτοιί σοι χαμαί, καὶ σὺ κατάθου πάλιν τὸ ξίφος. ἀλλ ὅπως μὴ ν τοῖς τρίβωσιν ἐγκάθηνταί που λίθοι. ἐκσέσεισται χαμᾶζ: οὐχ ὁρᾷς σειόμενον· ἀλλὰ μή μοι πρόφασιν, ἀλλὰ κατάθου τὸ βέλος. ὡς ὅδε γε σειστὸς ἅμα τῇ στροφῇ γίγνεται.?