헬라어 문장 검색 - ΑριστόϜιρτυεσ́

(아리스토텔레스, Virtues and Vices)

ἐπαινετὰ μέν ἐστι τὰ καλά, ψεκτὰ δὲ τὰ αἰσχρά. καὶ τῶν μὲν καλῶν ἡγοῦνται αἱ ἀρεταί, τῶν δ’ αἰσχρῶν αἱ κακίαι. τὰ ἔργα αὐτῶν, ψεκτὰ δὲ τὰ ἐναντία.

ἀρετή ἐστιν ἡ φρόνησισ, τοῦ δὲ θυμοειδοῦσ ἥ τε πραότησ καὶ ἡ ἀνδρεία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἥ τε σωφροσύνη καὶ ἡ ἐγκράτεια, ὅλησ δὲ τῆσ ψυχῆσ ἥ τε δικαιοσύνη καὶ ἡ ἐλευθεριότησ καὶ ἡ μεγαλοψυχία.

λογιστικοῦ ἡ ἀφροσύνη, τοῦ δὲ θυμοειδοῦσ ἥ τε ὀργιλότησ καὶ ἡ δειλία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἥ τε ἀκολασία καὶ ἡ ἀκράτεια, ὅλησ δὲ τῆσ ψυχῆσ ἥ τε ἀδικία καὶ ἀνελευθεριότησ καὶ μικροψυχία.

ἔστι δὲ φρόνησισ μὲν ἀρετὴ τοῦ λογιστικοῦ, παρασκευαστικὴ τῶν πρὸσ εὐδαιμονίαν συντεινόντων. πραότησ δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν ὑπὸ ὀργῆσ γίνονται δυσκίνητοι.

ἀνδρεία δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν δυσέκπληκτοί εἰσιν ὑπὸ φόβων τῶν περὶ θάνατον.

σωφροσύνη δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν ἀνόρεκτοι γίνονται περὶ τὰσ ἀπολαύσεισ τῶν φαύλων ἡδονῶν. ἐγκράτεια δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν κατέχουσι τῷ λογισμῷ τὴν ἐπιθυμίαν ὁρμῶσαν ἐπὶ τὰσ φαύλασ ἡδονάσ. δικαιοσύνη δ’ ἐστὶν ἀρετὴ ψυχῆσ διανεμητικὴ τοῦ κατ’ ἀξίαν. ἐλευθεριότησ δ’ ἐστὶν ἀρετὴ ψυχῆσ εὐδάπανοσ εἰσ τὰ καλά.

μεγαλοψυχία δ’ ἐστὶν ἀρετὴ ψυχῆσ, καθ’ ἣν δύναται φέρειν εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ τιμὴν καὶ ἀτιμίαν. ἀφροσύνη δ’ ἐστὶ κακία τοῦ λογιστικοῦ, αἰτία τοῦ ζῆν κακῶσ.

ὀργιλότησ δ’ ἐστὶ κακία τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν εὐκίνητοι γίνονται πρὸσ ὀργήν. δειλία δ’ ἐστὶ κακία τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν ἐκπλήττονται ὑπὸ φόβων, καὶ μάλιστα τῶν περὶ θάνατον. ἀκολασία δ’ ἐστὶ κακία τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν αἱροῦνται τὰσ φαύλασ ἡδονάσ.

περὶ μὲν τῆσ ἀκρατείασ οὐδέν· οὕτω δὲ σὺ δύνασαι ὁρίζειν. ἀκράτεια δ’ ἐστὶ κακία τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν παρασύρουσι τῇ ἀλογίᾳ τὴν ἐπιθυμίαν ὠθοῦσαν ἐπὶ τὰσ τῶν φαύλων ἡδονῶν ἀπολαύσεισ. ἀδικία δ’ ἐστὶ κακία ψυχῆσ, καθ’ ἣν πλεονεκτικοὶ γίνονται παρὰ τὴν ἀξίαν.

ἀνελευθερία δ’ ἐστὶ κακία ψυχῆσ, καθ’ ἣν ὀρέγονται τοῦ πανταχόθεν κέρδουσ. μικροψυχία δ’ ἐστὶ κακία ψυχῆσ, καθ’ ἣν ἀδύνατοί εἰσι φέρειν εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ τιμὴν καὶ ἀτιμίαν. τῆσ δὲ φρονήσεώσ ἐστι τὸ βουλεύσασθαι, τὸ κρῖναι τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ πάντα τὰ ἐν τῷ βίῳ αἱρετὰ καὶ φευκτά, τὸ χρῆσθαι πᾶσι καλῶσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ἀγαθοῖσ, τὸ ὁμιλῆσαι ὀρθῶσ, τὸ συνιδεῖν τοὺσ καιρούσ, τὸ ἀγχίνωσ χρήσασθαι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ, τὸ τὴν ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν χρησίμων πάντων.

ἡ μνήμη δὲ καὶ ἐμπειρία καὶ ἀγχίνοια ἤτοι ἀπὸ τῆσ φρονήσεωσ ἑκάστη αὐτῶν ἐστίν, ἢ παρέπεται τῇ φρονήσει·

ἢ τὰ μὲν αὐτῶν οἱο͂ν συναίτια τῆσ φρονήσεώσ ἐστι, καθάπερ ἐμπειρία καὶ ἡ μνήμη, τὰ δὲ οἱο͂ν μέρη αὐτῆσ, οἱο͂ν εὐβουλία καὶ ἀγχίνοια. πραότητοσ δ’ ἐστὶ τὸ δύνασθαι φέρειν μετρίωσ ἐγκλήματα καὶ ὀλιγωρίασ, καὶ τὸ μὴ ταχέωσ ὁρμᾶν ἐπὶ τὰσ τιμωρίασ, καὶ τὸ μὴ εὐκίνητον εἶναι πρὸσ τὰσ ὀργάσ, ἄπικρον δὲ τῷ ἤθει καὶ ἀφιλόνεικον, ἔχοντα τὸ ἠρεμαῖον ἐν τῇ ψυχῇ καὶ στάσιμον. τῶν περὶ θάνατον, καὶ τὸ εὐθαρσῆ ἐν τοῖσ δεινοῖσ, καὶ τὸ εὔτολμον πρὸσ τοὺσ κινδύνουσ, καὶ τὸ μᾶλλον αἱρεῖσθαι τεθνάναι καλῶσ ἢ αἰσχρῶσ σωθῆναι, καὶ τὸ νίκησ αἴτιον εἶναι.

ἔτι δὲ ἀνδρείασ ἐστὶ καὶ τὸ πονεῖν καὶ καρτερεῖν καὶ αἱρεῖσθαι ἀνδραγαθίζεσθαι.

ἡ εὐτολμία καὶ ἡ εὐψυχία καὶ τὸ θάρσοσ καὶ τὸ θράσοσ, ἔτι δὲ καὶ ἡ φιλοπονία καὶ ἡ καρτερία.

σωφροσύνησ δ’ ἐστὶ τὸ μὴ θαυμάζειν τὰσ ἀπολαύσεισ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, καὶ τὸ εἶναι πάσησ ἀπολαύσεωσ αἰσχρᾶσ ἡδονῆσ ἀνόρεκτον, καὶ τὸ φοβεῖσθαι καὶ τὴν δικαίαν ἄδειαν, καὶ τὸ τετάσθαι περὶ τὸν βίον ὁμοίωσ ἔν τε μικροῖσ καὶ μεγάλοισ. παρέπεται δὲ τῇ σωφροσύνῃ εὐταξία, κοσμιότησ, αἰδώσ, εὐλάβεια.

ἐγκρατείασ δ’ ἐστὶ τὸ δύνασθαι κατασχεῖν τῷ λογισμῷ τὴν ἐπιθυμίαν ὁρμῶσαν ἐπὶ φαύλασ ἀπολαύσεισ καὶ ἡδονάσ, καὶ τὸ καρτερεῖν, καὶ τὸ ὑπομονητικὸν εἶναι τῆσ κατὰ φύσιν ἐνδείασ καὶ λύπησ. δικαιοσύνησ δ’ ἐστὶ τὸ διανεμητικὸν εἶναι τοῦ κατ’ ἀξίαν, καὶ σώζειν τὰ πάτρια ἔθη καὶ τὰ νόμιμα, καὶ τὸ σώζειν τοὺσ γεγραμμένουσ νόμουσ, καὶ τὸ ἀληθεύειν ἐν τῷ διαφέροντι, καὶ τὸ διαφυλάττειν τὰσ ὁμολογίασ.

ἔστι δὲ πρώτη τῶν δικαιοσυνῶν πρὸσ τοὺσ θεούσ, εἶτα πρὸσ δαίμονασ, εἶτα πρὸσ πατρίδα καὶ γονεῖσ, εἶτα πρὸσ τοὺσ κατοιχομένουσ· ἐν οἷσ ἐστὶν ἡ εὐσέβεια, ἤτοι μέροσ οὖσα δικαιοσύνησ ἢ παρακολουθοῦσα.

ἀκολουθεῖ δὲ τῇ δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότησ καὶ ἀλήθεια καὶ ἡ πίστισ καὶ ἡ μισοπονηρία. τὸ προετικὸν εἶναι χρημάτων εἰσ τὰ ἐπαινετά, καὶ δαψιλῆ ἐπὶ τῷ εἰσ τὰ δέοντα ἀναλωθῆναι, καὶ τὸ βοηθητικὸν εἶναι ἐν τῷ διαφόρῳ, καὶ τὸ μὴ λαβεῖν ὅθεν μὴ δεῖ.

ἔστι δὲ ὁ ἐλευθέριοσ καὶ περὶ ἐσθῆτα καθαρὸσ καὶ περὶ οἴκησιν, καὶ κατασκευαστικὸσ τῶν περιττῶν καὶ καλῶν καὶ διαγωγὴν ἐχόντων ἡδεῖαν ἄνευ τοῦ λυσιτελοῦντοσ, καὶ θρεπτικὸσ τῶν ζῴων τῶν ἴδιον ἐχόντων τι ἢ θαυμαστόν. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἐλευθεριότητι τοῦ ἤθουσ ὑγρότησ καὶ εὐαγωγία καὶ φιλανθρωπία καὶ τὸ εἶναι ἐλεητικὸν καὶ φιλόφιλον καὶ φιλόξενον καὶ φιλόκαλον. μεγαλοψυχίασ δ’ ἐστὶ τὸ καλῶσ ἐνεγκεῖν καὶ εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ τιμὴν καὶ ἀτιμίαν, καὶ τὸ θαυμάζειν μήτε τρυφὴν μήτε θεραπείαν μήτε ἐξουσίαν μήτε τὰσ νίκασ τὰσ ἐναγωνίουσ, ἔχειν δέ τι βάθοσ τῆσ ψυχῆσ καὶ μέγεθοσ.

ἔστι δὲ μεγαλόψυχοσ οὔθ’ ὁ τὸ ζῆν περὶ πολλοῦ ποιούμενοσ οὔθ’ ὁ φιλόζωοσ.

ἁπλοῦσ δὲ τῷ ἤθει καὶ γενναῖοσ, ἀδικεῖσθαι δυνάμενοσ, καὶ οὐ τιμωρητικόσ.

ἀκολουθεῖ δὲ τῇ μεγαλοψυχίᾳ ἁπλότησ καὶ ἀλήθεια. κακῶσ τοῖσ παροῦσιν ἀγαθοῖσ, τὸ ψευδῶσ δοξάζειν περὶ τῶν εἰσ τὸν βίον καλῶν καὶ ἀγαθῶν.

παρακολουθεῖ δὲ τῇ ἀφροσύνῃ ἀπειρία, ἀμαθία, ἀκρασία, ἐπαριστερότησ, ἀμνημοσύνη. ὀργιλότητοσ δ’ ἐστὶν εἴδη τρία, ἀκροχολία πικρία βαρυθυμία.

ἔστι δὲ τοῦ ὀργίλου μὴ δύνασθαι φέρειν μήτε τὰσ μικρὰσ ὀλιγωρήσεισ μήτε ἐλαττώσεισ, εἶναι δὲ κολαστικὸν καὶ τιμωρητικὸν καὶ εὐκίνητον πρὸσ ὀργὴν καὶ ὑπὸ ἔργου καὶ ὑπὸ λόγου τοῦ τυχόντοσ. πάσχειν ταχέωσ καὶ παρὰ βραχὺν καιρόν.

δειλίασ δ’ ἐστὶ τὸ ὑπὸ τῶν τυχόντων φόβων εὐκίνητον εἶναι, καὶ μάλιστα τῶν περὶ θάνατον καὶ τὰσ σωματικὰσ πηρώσεισ, καὶ τὸ ὑπολαμβάνειν κρεῖττον εἶναι ὁπωσοῦν σωθῆναι ἢ τελευτῆσαι καλῶσ. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ δειλίᾳ μαλακία, ἀνανδρία, ἀπονία, φιλοψυχία. ὕπεστι δέ τισ εὐλάβεια καὶ τὸ ἀφιλόνεικον τοῦ ἤθουσ. ἀκολασίασ δ’ ἐστὶ τὸ αἱρεῖσθαι τὰσ ἀπολαύσεισ τῶν ἡδονῶν τῶν βλαβερῶν καὶ αἰσχρῶν, καὶ τὸ ὑπολαμβάνειν εὐδαιμονεῖν μάλιστα τοὺσ ἐν ταῖσ τοιαύταισ ἡδοναῖσ ὄντασ, καὶ τὸ φιλογέλοιον εἶναι καὶ τὸ φιλοσκώπτην καὶ φιλευτράπελον, καὶ τὸ ῥᾳδιουργὸν εἶναι ἐν τοῖσ λόγοισ καὶ ἐν τοῖσ ἔργοισ.

ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀκολασίᾳ ἀταξία, ἀναίδεια, ἀκοσμία, τρυφή, ῥᾳθυμία, ἀμέλεια, ὀλιγωρία, ἔκλυσισ.

κρεῖττον εἶναι μὴ μετασχεῖν μὲν αὐτῶν, μετέχειν δὲ μηδὲν ἧττον, καὶ τὸ οἰέσθαι μὲν δεῖν πράττειν καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ συμφέροντα, ἀφίστασθαι δὲ αὐτῶν διὰ τὰσ ἡδονάσ.

ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀκρασίᾳ μαλακία καὶ μεταμέλεια καὶ τὰ πλεῖστα ταὐτὰ ἃ καὶ τῇ ἀκολασίᾳ. ἀδικίασ δ’ ἐστὶν εἴδη τρία, ἀσέβεια πλεονεξία ὕβρισ.

ἀσέβεια μὲν ἡ περὶ θεοὺσ πλημμέλεια καὶ περὶ δαίμονασ ἢ καὶ περὶ τοὺσ κατοιχομένουσ, καὶ περὶ γονεῖσ καὶ περὶ πατρίδα· πλεονεξία δὲ περὶ τὰ συμβόλαια, παρὰ τὴν ἀξίαν αἱρουμένη τὸ διάφορον· παρασκευάζουσιν, εἰσ ὄνειδοσ ἀγαγόντεσ ἑτέρουσ, ὅθεν Εὐήνοσ περὶ αὐτῆσ λέγει ἥτισ κερδαίνουσ’ οὐδὲν ὅμωσ ἀδικεῖ.

ἔστι δὲ τῆσ ἀδικίασ τὸ παραβαίνειν τὰ πάτρια ἔθη καὶ τὰ νόμιμα, καὶ τὸ ἀπειθεῖν τοῖσ νόμοισ καὶ τοῖσ ἄρχουσι, τὸ ψεύδεσθαι, τὸ ἐπιορκεῖν, τὸ παραβαίνειν τὰσ ὁμολογίασ καὶ τὰσ πίστεισ. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀδικίᾳ συκοφαντία, ἀλαζονεία, φιλανθρωπία προσποίητοσ, κακοήθεια, πανουργία.

ἀνελευθερίασ δ’ ἐστὶν εἴδη τρία, αἰσχροκερδία φειδωλία κιμβεία. αἰσχροκερδία μέν, καθ’ ἣν κερδαίνειν ζητοῦσι πανταχόθεν, καὶ τὸ κέρδοσ τῆσ αἰσχύνησ περὶ πλείονοσ ποιοῦνται· φειδωλία δ’ ἐστὶ καθ’ ἣν ἀδάπανοι γίνονται τῶν χρημάτων εἰσ τὸ δέον·

κιμβεία δ’ ἐστὶ καθ’ ἣν δαπανῶσι μέν, κατὰ μικρὸν δὲ καὶ κακῶσ, καὶ πλέον βλάπτονται τῷ μὴ κατὰ καιρὸν ποιεῖσθαι τὸ διάφορον. ἔστι δὲ τῆσ ἀνελευθερίασ τὸ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι χρήματα, καὶ τὸ μηδὲν ὄνειδοσ ἡγεῖσθαι τῶν ποιούντων τὸ κέρδοσ, βίοσ θητικὸσ καὶ δουλοπρεπὴσ καὶ ῥυπαρόσ, φιλοτιμίασ καὶ ἐλευθερίασ ἀλλότριοσ.

βαρυθυμία καὶ μικροψυχία, ταπεινότησ, ἀμετρία, ἀγένεια, μισανθρωπία.

μικροψυχίασ δ’ ἐστὶ τὸ μήτε τιμὴν μήτε ἀτιμίαν μήτε εὐτυχίαν μήτε ἀτυχίαν δύνασθαι φέρειν, ἀλλὰ τιμώμενον μὲν χαυνοῦσθαι, μικρὰ δὲ εὐτυχήσαντα ὑπεξαίρεσθαι, ἀτιμίαν δὲ μηδὲ τὴν ἐλαχίστην ἐνεγκεῖν δύνασθαι, ἀπότευγμα δ’ ἄτην καὶ ἀτυχίαν κρίνειν μεγάλην, ὀδύρεσθαι δ’ ἐπὶ πᾶσι καὶ δυσφορεῖν. ἔτι δὲ τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ μικρόψυχοσ οἱο͂σ πάντα τὰ ὀλιγωρήματα καλεῖν ὕβριν καὶ ἀτιμίαν, καὶ τὰ δι’ ἄγνοιαν ἢ λήθην γιγνόμενα. ἀκολουθεῖ δὲ τῇ μικροψυχίᾳ μικρολογία, μεμψιμοιρία, δυσελπιστία, ταπεινότησ.

καθόλου δὲ τῆσ μὲν ἀρετῆσ ἐστὶ τὸ ποιεῖν σπουδαίαν τὴν διάθεσιν περὶ τὴν ψυχήν, ἠρεμαίαισ καὶ τεταγμέναισ κινήσεσι χρωμένην, συμφωνοῦσαν κατὰ πάντα τὰ μέρη·

διὸ καὶ δοκεῖ παράδειγμα πολιτείασ ἀγαθῆσ εἶναι ψυχῆσ σπουδαία διάθεσισ. ἔστι δὲ ἀρετῆσ καὶ τὸ εὐεργετεῖν τοὺσ ἀξίουσ, καὶ τὸ φιλεῖν τοὺσ ἀγαθούσ, καὶ τὸ μήτε κολαστικὸν εἶναι μήτε τιμωρητικόν, ἀλλὰ ἵλεων καὶ εὐμενικὸν καὶ συγγνωμονικόν.

ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀρετῇ χρηστότησ, ἐπιείκεια, εὐγνωμοσύνη, ἐλπὶσ ἀγαθή. ἔτι δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα οἱο͂ν φίλοικον εἶναι καὶ φιλόφιλον, φιλέταιρον, φιλόξενον, φιλάνθρωπον καὶ φιλόκαλον· ἃ δὴ πάντα τῶν ἐπαινουμένων ἐστίν.

τῆσ δὲ κακίασ ἐστὶ τὰ ἐναντία.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Virtues and Vices

(아리스토텔레스, Virtues and Vices)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION