Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 95:

καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ ἑκουσίωσ τὰ μετὰ λόγου μάλιστα. ὅτι μὲν οὖν τοῦθ’ ἕκαστόσ ἐστιν ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον, καὶ ὅτι ὁ ἐπιεικὴσ μάλιστα τοῦτ’ ἀγαπᾷ. διὸ φίλαυτοσ μάλιστ’ ἂν εἰή, καθ’ ἕτερον εἶδοσ τοῦ ὀνειδιζομένου, καὶ διαφέρων τοσοῦτον ὅσον τὸ κατὰ λόγον ζῆν τοῦ κατὰ πάθοσ, καὶ ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ δοκοῦντοσ συμφέρειν.