Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 36:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 36:)

δόξειε δ’ ἂν ὁ διαλυόμενοσ οὐδὲν ἄτοπον ποιεῖν· οὐ γὰρ τῷ τοιούτῳ φίλοσ ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι ἀφίσταται. εἰ δ’ ὃ μὲν διαμένοι ὃ δ’ ἐπιεικέστεροσ γίνοιτο καὶ πολὺ διαλλάττοι τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον φίλῳ; ἢ οὐκ ἐνδέχεται;