καὶ γὰρ ὥσπερ οὐδὲ θηρίου ἐστὶ κακία οὐδ’ ἀρετή, οὕτωσ οὐδὲ θεοῦ, ἀλλ’ ἣ μὲν τιμιώτερον ἀρετῆσ, ἣ δ’ ἕτερόν τι γένοσ κακίασ. ἐπεὶ δὲ σπάνιον καὶ τὸ θεῖον ἄνδρα εἶναι, καθάπερ οἱ Λάκωνεσ εἰώθασι προσαγορεύειν, <οἳ> ὅταν ἀγασθῶσι σφόδρα του, σεῖοσ ἀνήρ φασιν, οὕτω καὶ ὁ θηριώδησ ἐν τοῖσ ἀνθρώποισ σπάνιοσ·
