ἔτι δὲ τὰ αὑτοῦ πῶσ δεῖ διοικεῖν, ἄδηλον καὶ σκεπτέον. σημεῖον δ’ ἐστὶ τοῦ εἰρημένου καὶ διότι γεωμετρικοὶ μὲν νέοι καὶ μαθηματικοὶ γίνονται καὶ σοφοὶ τὰ τοιαῦτα, φρόνιμοσ δ’ οὐ δοκεῖ γίνεσθαι. αἴτιον δ’ ὅτι καὶ τῶν καθ’ ἕκαστά ἐστιν ἡ φρόνησισ, ἃ γίνεται γνώριμα ἐξ ἐμπειρίασ, νέοσ δ’ ἔμπειροσ οὐκ ἔστιν·
