Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 40:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 40:)

δυοῖν δ’ ὄντοιν μεροῖν τῆσ ψυχῆσ τῶν λόγον ἐχόντων, θατέρου ἂν εἰή ἀρετή, τοῦ δοξαστικοῦ· ἥ τε γὰρ δόξα περὶ τὸ ἐνδεχόμενον ἄλλωσ ἔχειν καὶ ἡ φρόνησισ. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἕξισ μετὰ λόγου μόνον· σημεῖον δ’ ὅτι λήθη μὲν τῆσ τοιαύτησ ἕξεωσ ἔστι, φρονήσεωσ δ’ οὐκ ἔστιν.