Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 134:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 134:)

ἀλλὰ πῶσ πραττόμενα καὶ πῶσ νεμόμενα δίκαια, τοῦτο δὴ πλέον ἔργον ἢ τὰ ὑγιεινὰ εἰδέναι· ἐπεὶ κἀκεῖ μέλι καὶ οἶνον καὶ ἐλλέβορον καὶ καῦσιν καὶ τομὴν εἰδέναι ῥᾴδιον, ἀλλὰ πῶσ δεῖ νεῖμαι πρὸσ ὑγίειαν καὶ τίνι καὶ πότε, τοσοῦτον ἔργον ὅσον ἰατρὸν εἶναι.