Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 54:

τὸ δ’ ἐπὶ τὸν δικαστὴν ἰέναι ἰέναι ἐστὶν ἐπὶ τὸ δίκαιον· ὁ γὰρ δικαστὴσ βούλεται εἶναι οἱο͂ν δίκαιον ἔμψυχον· καὶ ζητοῦσι δικαστὴν μέσον, καὶ καλοῦσιν ἔνιοι μεσιδίουσ, ὡσ ἐὰν τοῦ μέσου τύχωσι, τοῦ δικαίου τευξόμενοι. μέσον ἄρα τι τὸ δίκαιον, εἴπερ καὶ ὁ δικαστήσ. ὁ δὲ δικαστὴσ ἐπανισοῖ, καὶ ὥσπερ γραμμῆσ εἰσ ἄνισα τετμημένησ, ᾧ τὸ μεῖζον τμῆμα τῆσ ἡμισείασ ὑπερέχει, τοῦτ’ ἀφεῖλε καὶ τῷ ἐλάττονι τμήματι προσέθηκεν.