Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 12:

ἔστι δ’ ἄνισοσ· τοῦτο γὰρ περιέχει καὶ κοινόν. ἐπεὶ δ’ ὁ παράνομοσ ἄδικοσ ἦν ὁ δὲ νόμιμοσ δίκαιοσ, δῆλον ὅτι πάντα τὰ νόμιμά ἐστί πωσ δίκαια· τά τε γὰρ ὡρισμένα ὑπὸ τῆσ νομοθετικῆσ νόμιμά ἐστι, καὶ ἕκαστον τούτων δίκαιον εἶναί φαμεν. οἱ δὲ νόμοι ἀγορεύουσι περὶ ἁπάντων, στοχαζόμενοι ἢ τοῦ κοινῇ συμφέροντοσ πᾶσιν ἢ τοῖσ ἀρίστοισ ἢ τοῖσ κυρίοισ κατ’ ἀρετὴν ἢ κατ’ ἄλλον τινὰ τρόπον τοιοῦτον·