Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 156:

οὐ τέτευχε δ’ ὁ τοιοῦτοσ ὀνόματοσ διὰ τὸ μὴ πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων μέσωσ μὲν περὶ ταῦτ’ ἔχει· οὔτε γὰρ ἥδεται οἷσ μάλιστα ὁ ἀκόλαστοσ, ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει, οὐδ’ ὅλωσ οἷσ μὴ δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ οὐδενί, οὔτ’ ἀπόντων λυπεῖται οὐδ’ ἐπιθυμεῖ, ἢ μετρίωσ, οὐδὲ μᾶλλον ἢ δεῖ, οὐδ’ ὅτε μὴ δεῖ, οὐδ’ ὅλωσ τῶν τοιούτων οὐδέν·