Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 143:

αὗται δ’ εἰσὶν ἁφὴ καὶ γεῦσισ. φαίνονται δὲ καὶ τῇ γεύσει ἐπὶ μικρὸν ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆσ γὰρ γεύσεώσ ἐστιν ἡ κρίσισ τῶν χυμῶν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τοὺσ οἴνουσ δοκιμάζοντεσ καὶ τὰ ὄψα ἀρτύοντεσ· οὐ πάνυ δὲ χαίρουσι τούτοισ, ἢ οὐχ οἵ γε ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει, ἣ γίνεται πᾶσα δι’ ἁφῆσ καὶ ἐν σιτίοισ καὶ ἐν ποτοῖσ καὶ τοῖσ ἀφροδισίοισ λεγομένοισ.