Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 38:

λαβεῖν δ’ ἢ φυγεῖν οὐ πάνυ δοξάζομεν. καὶ ἡ μὲν προαίρεσισ ἐπαινεῖται τῷ εἶναι οὗ δεῖ μᾶλλον ἢ τῷ ὀρθῶσ, ἡ δὲ δόξα τῷ ὡσ ἀληθῶσ. καὶ προαιρούμεθα μὲν ἃ μάλιστα ἴσμεν ἀγαθὰ ὄντα, δοξάζομεν δὲ ἃ οὐ πάνυ ἴσμεν· δοκοῦσι δὲ οὐχ οἱ αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα καὶ δοξάζειν, ἀλλ’ ἔνιοι δοξάζειν μὲν ἄμεινον, διὰ κακίαν δ’ αἱρεῖσθαι οὐχ ἃ δεῖ. εἰ δὲ προγίνεται δόξα τῆσ προαιρέσεωσ ἢ παρακολουθεῖ, οὐδὲν διαφέρει·