Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 34:

προαιρεῖται δὲ τὰ τοιαῦτα οὐδείσ, ἀλλ’ ὅσα οἰέται γενέσθαι ἂν δι’ αὑτοῦ. ἔτι δ’ ἡ μὲν βούλησισ τοῦ τέλουσ ἐστὶ μᾶλλον, ἡ δὲ προαίρεσισ τῶν πρὸσ τὸ τέλοσ, οἱο͂ν ὑγιαίνειν βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι’ ὧν ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν καὶ φαμέν, προαιρούμεθα δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει· ὅλωσ γὰρ ἐοίκεν ἡ προαίρεσισ περὶ τὰ ἐφ’ ἡμῖν εἶναι.