Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 44:

ὥσπερ οὖν οὐδ’ ἐκεῖνοι εὖ ἕξουσι τὸ σῶμα οὕτω θεραπευόμενοι, οὐδ’ οὗτοι τὴν ψυχὴν οὕτω φιλοσοφοῦντεσ. μετὰ δὲ ταῦτα τί ἐστιν ἡ ἀρετὴ σκεπτέον. ἐπεὶ οὖν τὰ ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενα τρία ἐστί, πάθη δυνάμεισ ἕξεισ, τούτων ἄν τι εἰή ἡ ἀρετή. λέγω δὲ πάθη μὲν ἐπιθυμίαν ὀργὴν φόβον θάρσοσ φθόνον χαρὰν φιλίαν μῖσοσ πόθον ζῆλον ἔλεον, ὅλωσ οἷσ ἕπεται ἡδονὴ ἢ λύπη·