Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 119:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 119:)

ἢ προσθετέον καὶ βιωσόμενον οὕτω καὶ τελευτήσοντα κατὰ λόγον; ἐπειδὴ τὸ μέλλον ἀφανὲσ ἡμῖν ἐστίν, τὴν εὐδαιμονίαν δὲ τέλοσ καὶ τέλειον τίθεμεν πάντῃ πάντωσ. εἰ δ’ οὕτω, μακαρίουσ ἐροῦμεν τῶν ζώντων οἷσ ὑπάρχει καὶ ὑπάρξει τὰ λεχθέντα, μακαρίουσ δ’ ἀνθρώπουσ.