Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 110:

τούτων δ’ αὐτῶν αἱ τιμιώταται μονιμώτεραι διὰ τὸ μάλιστα καὶ συνεχέστατα καταζῆν ἐν αὐταῖσ τοὺσ μακαρίουσ· τοῦτο γὰρ ἐοίκεν αἰτίῳ τοῦ μὴ γίνεσθαι περὶ αὐτὰσ λήθην. ὑπάρξει δὴ τὸ ζητούμενον τῷ εὐδαίμονι, καὶ ἔσται διὰ βίου τοιοῦτοσ· ἀεὶ γὰρ ἢ μάλιστα πάντων πράξει καὶ θεωρήσει τὰ κατ’ ἀρετήν, καὶ τὰσ τύχασ οἴσει κάλλιστα καὶ πάντῃ πάντωσ ἐμμελῶσ ὅ γ’ ὡσ ἀληθῶσ ἀγαθὸσ καὶ τετράγωνοσ ἄνευ ψόγου.