Aristotle, Parabasis, antepirrheme

(아리스토텔레스, Parabasis, antepirrheme)

φασὶν ἀλλήλαισ ξυνελθεῖν τὰσ τριήρεισ ἐσ λόγον, καὶ μίαν λέξαι τιν’ αὐτῶν ἥτισ ἦν γεραιτέρα· οὐδὲ πυνθάνεσθε ταῦτ’ ὦ παρθένοι τἀν τῇ πόλει; φασὶν αἰτεῖσθαί τιν’ ἡμῶν ἑκατὸν ἐσ Καρχηδόνα ἄνδρα μοχθηρὸν πολίτην ὀξίνην Ὑπέρβολον· ταῖσ δὲ δόξαι δεινὸν εἶναι τοῦτο κοὐκ ἀνασχετόν, καί τιν’ εἰπεῖν ἥτισ ἀνδρῶν ἆσσον οὐκ ἐληλύθει· ἀποτρόπαἰ οὐ δῆτ’ ἐμοῦ γ’ ἄρξει ποτ’, ἀλλ’ ἐάν με χρῇ, ὑπὸ τερηδόνων σαπεῖσ’ ἐνταῦθα καταγηράσομαι· οὐδὲ Ναυφάντησ γε τῆσ Ναύσωνοσ, οὐ δῆτ’ ὦ θεοί, εἴπερ ἐκ πεύκησ γε κἀγὼ καὶ ξύλων ἐπηγνύμην. ἢν δ’ ἀρέσκῃ ταῦτ’ Ἀθηναίοισ, καθῆσθαί μοι δοκεῖ ἐσ τὸ Θησεῖον πλεούσαισ ἢ ’πὶ τῶν σεμνῶν θεῶν. οὐ γὰρ ἡμῶν γε στρατηγῶν ἐγχανεῖται τῇ πόλει· ἀλλὰ πλείτω χωρὶσ αὐτὸσ ἐσ κόρακασ, εἰ βούλεται, τὰσ σκάφασ, ἐν αἷσ ἐπώλει τοὺσ λύχνουσ, καθελκύσασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION