Aristotle, Lyric-Scene, iambics 1:

(아리스토텔레스, Lyric-Scene, iambics 1:)

τίνεσ οἱ βοῶντεσ; οὐκ ἄπιτ’ ἀπὸ τῆσ θύρασ; τὴν εἰρεσιώνην μου κατεσπαράξατε. τίσ ὦ Παφλαγὼν ἀδικεῖ σε; διὰ σὲ τύπτομαι ὑπὸ τουτουὶ καὶ τῶν νεανίσκων. τιή; ὁτιὴ φιλῶ σ’ ὦ Δῆμ’ ἐραστήσ τ’ εἰμὶ σόσ. σὺ δ’ εἶ τίσ ἐτεόν; ἀντεραστὴσ τουτουί, ἐρῶν πάλαι σου βουλόμενόσ τέ σ’ εὖ ποιεῖν, ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ καλοί τε κἀγαθοί. ἀλλ’ οὐχ οἱοῖ́ τ’ ἐσμὲν διὰ τουτονί. σὺ γὰρ ὅμοιοσ εἶ τοῖσ παισὶ τοῖσ ἐρωμένοισ· τοὺσ μὲν καλούσ τε κἀγαθοὺσ οὐ προσδέχει, σαυτὸν δὲ λυχνοπώλαισι καὶ νευρορράφοισ καὶ σκυτοτόμοισ καὶ βυρσοπώλαισιν δίδωσ. · εὖ γὰρ ποιῶ τὸν δῆμον. εἰπέ νυν τί δρῶν; ὅ τι; τῶν στρατηγῶν ὑποδραμὼν τῶν ἐκ Πύλου, πλεύσασ ἐκεῖσε, τοὺσ Λάκωνασ ἤγαγον. ἐγὼ δὲ περιπατῶν γ’ ἀπ’ ἐργαστηρίου ἕψοντοσ ἑτερου τὴν χύτραν ὑφειλόμην. καὶ μὴν ποιήσασ αὐτίκα μάλ’ ἐκκλησίαν ὦ Δῆμ’ ἵν’ εἰδῇσ ὁπότεροσ νῷν ἐστί σοι εὐνούστεροσ, διάκρινον, ἵνα τοῦτον φιλῇσ. ναὶ ναὶ διάκρινον δῆτα, πλὴν μὴ ’ν τῇ πυκνί. οὐκ ἂν καθιζοίμην ἐν ἄλλῳ χωρίῳ. ἀλλ’ ἐσ τὸ πρόσθε. χρὴ παρεῖν’ ἐσ τὴν πύκνα. οἴμοι κακοδαίμων ὡσ ἀπόλωλ’. ὁ γὰρ γέρων οἴκοι μὲν ἀνδρῶν ἐστι δεξιώτατοσ, ὅταν δ’ ἐπὶ ταυτησὶ καθῆται τῆσ πέτρασ, κέχηνεν ὥσπερ ἐμποδίζων ἰσχάδασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION