Aristotle, Lyric-Scene, iambics

καὶ μὴν ἀκοῦσαί γ ἄξιον τῶν πραγμάτων.? εὐθὺς γὰρ αὐτοῦ κατόπιν ἐνθένδ ἱέμην: ὁ δ ἄρ ἔνδον ἐλασίβροντ ἀναρρηγνὺς ἔπη τερατευόμενος ἤρειδε κατὰ τῶν ἱππέων, κρημνοὺς ἐρείδων καὶ ξυνωμότας λέγων πιθανώταθ: ἡ βουλὴ δ ἅπας ἀκροωμένη ἐγένεθ ὑπ αὐτοῦ ψευδατραφάξυος πλέα, κἄβλεψε νᾶπυ καὶ τὰ μέτωπ ἀνέσπασεν. κἄγωγ ὅτε δὴ γνων ἐνδεχομένην τοὺς λόγους καὶ τοῖς φενακισμοῖσιν ἐξαπατωμένην, ἄγε δὴ Σκίταλοι καὶ Φένακες, ἦν δ ἐγώ, Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων, ἀγορά τ ἐν ᾗ παῖς ὢν ἐπαιδεύθην ἐγώ, νῦν μοι φράσος καὶ γλῶτταν εὔπορον δότε φωνήν τ ἀναιδῆ. ταῦτα φροντίζοντί μοι ἐκ δεξιᾶς ἀπέπαρδε καταπύγων ἀνήρ. κἀγὼ προσέκυσα: κᾆτα τῷ πρωκτῷ θενὼν τὴν κιγκλίδ ἐξήραξα κἀναχανὼν μέγα ἀνέκραγον: ὦ βουλὴ λόγους ἀγαθοὺς φέρων εὐαγγελίσασθαι πρῶτον ὑμῖν βούλομαι: ἐξ οὗ γὰρ ἡμῖν ὁ πόλεμος κατερράγη, οὐπώποτ ἀφύας εἶδον ἀξιωτέρας. τῶν δ εὐθέως τὰ πρόσωπα διεγαλήνισεν: εἶτ ἐστεφάνουν μ εὐαγγέλια: κἀγὼ φρασα αὐτοῖς ἀπόρρητον ποιησάμενος ταχύ, ἵνα τὰς ἀφύας ὠνοῖντο πολλὰς τοὐβολοῦ, τῶν δημιουργῶν ξυλλαβεῖν τὰ τρύβλια. οἱ δ ἀνεκρότησαν καὶ πρὸς ἔμ ἐκεχήνεσαν. ὁ δ ὑπονοήσας ὁ Παφλαγών, εἰδὼς ἄρα οἶς ἥδεθ ἡ βουλὴ μάλιστα ῥήμασιν, γνώμην ἔλεξεν: ἄνδρες, ἤδη μοι δοκεῖ ἐπὶ συμφοραῖς ἀγαθαῖσιν εἰσηγγελμέναις εὐαγγέλια θύειν ἑκατὸν βοῦς τῇ θεῷ. ἐπένευσεν εἰς ἐκεῖνον ἡ βουλὴ πάλιν.?