헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά3́1́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.)

Ὀξεῶν νούσων ἄκεα ξυναφέα τῇσι σημηί̈ων ἰδέῃσι, ἀμφὶ ὧν τοῖσ ξυγγράμμασι, ἄσσα μοι πρόσθεν γεγράφαται . ὁκόσα μὲν ὦν ἐν πυρετῶν θεραπείῃ γίγνεται κατά τε τὴν τούτων διαφορὴν, καὶ κατὰ τὴν τῶν νοσημάτων ἰδέην, καὶ τὴν ἐν αὐτοῖσ ποικιλίην, τουτέων τὰ πλείω ἐν τοῖσι ἀμφὶ πυρετῶν λόγοισι λελέξεται· ὁκόσα δὲ ξὺν πυρετοῖσι ὀξέα γίγνεται πάθεα, ὁκοῖον ἡ φρενῖτισ, ἢ ἄνευθε πυρετῶν, ὁκοῖον ἀποπληξίη, ἀμφὶ τῶνδε μοῦνον τὰ ἄκεα φράσω· ὡσ δὲ μὴ διαμαρτάνειν, μηδὲ μακρηγορέειν, ἕτερα ἐν ἑτέροισι γράφοντα, ἀρχὴ ἡ ωὐτὴ ἣ καὶ ἀμφὶ τῶν παθέων, καὶ τελευτὴ ἡ ωὐτή. Κατακεκ λίσθαι χρὴ τὸν νοσέοντα ἐν οἴκῳ εὐμέτρῳ, εὐκρήτῳ, χειμῶνοσ μὲν ἐν ἀλέῃ, θέρεοσ δὲ ἐν ψύχεϊ νοτερῷ· ἐάροσ δὲ καὶ φθινοπώρου πρὸσ τὰσ ὡρ́ασ τεκμαίρεσθαι. ἔπειτα ἡσυχίην ἄγειν κελεύειν καὶ αὐτὸν νοσέοντα καὶ τοὺσ ἐπὶ τῆσ οἰκίησ ἅπαντασ· ὀξυήκοοι γὰρ ἠδὲ ψόφου καθαπτόμενοι φρενιτι κοί · ἀτὰρ ὑπὸ τῶνδε μαίνονται. τοῖχοιλεῖοι, ὁμαλοὶ, μηδ’ ὑπερίσχοντεσ, μηδὲ ἄχναισ μηδὲ γραφῇσι εὔκοσμοι· ἐρεθιστικὸν γὰρ τοιχογραφίη. καὶ γὰρ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἀμφαιρέουσί τινα ψευδέα ἰνδάλματα, καὶ τὰ μὴ ἐξίσχοντα ἀμφαφόωσι ὡσ ὑπερίσχοντα· καὶ πᾶσα πρόφασισ ἀναιτίη πρόκλησισ χειρῶν φορῆσ. κλίνησ μῆκοσ καὶ πλάτοσ σύμμετρον, ὡσ μήτε βληστρίζεσθαι ἐν τῇ πλατείῃ, μήτε ἀπὸ τῆσ στενῆσ ἐκπίπτειν κοίτησ. ἐν ψιλοῖσι τοῖσι τοῖσι στρώμασι, ὡσ μὴ κροκυδίζειν ὑπόμνησισ ἐοί. ἀτὰρ ἠδὲ ἐν μαλθακοῖσι , ἀστεργὴσ γὰρ τοῖσι νεύροισι ἡ σκληρὴ κοίτη. οὐχ ἥκιστα δὲ τῶν ἄλλων τοῖσι φρενιτι κοῖσι τὰ νεῦρα πονέει, μάλα γάρ τοι σπῶνται φρενιτι κοί . εἴσοδοι τῶν φιλτάτων· μῦθοι καὶ λαλιὴ μὴ θυμοδακεῖσ · πάντα γὰρ εὐθυμέεσθαι χρὴ, μάλιστα τοῖσι ἐσ ὀργὴν ἡ παραφορή · κατάκλισισ ἢ ἐν ζόφῳ, ἢ ἐν φωτὶ πρὸσ τὸ νόσημα τεκμαρτέη. ἢν γὰρ πρὸσ τὴν αὐγὴν ἀγριαίνωσι , καὶ ὁρέωσι τὰ μὴ ὄντα, καὶ τὰ μὴ ὑπεόντα φαντάζωνται, ἢ ἀνθ’ ἑτέρων ἕτερα γιγνώσκωσι , ἢ ξένα ἰνδάλμα τα προβάλλωνται, καὶ τὸ ξύνολον τὴν αὐγὴν ἢ τὰ ἐν αὐγῇ δεδίττωνται, ζόφον αἱρέεσθαι χρή· ἢν δὲ μὴ, τοὐναντίον. ἀγαθὸν δὲ πρὸσ αὐγὴν σωφρονέειν τε καὶ πρηο̈́νεσθαι τὴν παραφορήν. ἀσιτίη μὴ μακρή· σιτία δὲ ὑγρότερα καὶ βραχύτερα καὶ συνεχῆ. μειλίγματα γὰρ θυμοῦ σιτία· εὐκαιρίη δὲ ἐν τῇσι ἐπανέσεσι ἀμφοῖν, καὶ πυρετοῦ καὶ παραφορῆσ. ἢν δὲ ὑπ’ ἀσιτίησ ἐκμαίνωνται, καὶ ἢν μὴ παρήκῃ ὁ πυρετὸσ, διδόναι μὴ μεγάλα ἐπὶ πυρετῷ βλάπτοντα . ἀγαθὸν δὲ ξυμφωνέειν καὶ τὸν πυρετὸν, καὶ τὴν παραφορὴν, ἔσ τε τοὺσ παροξυσμοὺσ καὶ τὰσ ἐπανέσιασ. Ἢν ὦν ἥκῃ ὁ καιρὸσ ἐσ θρέψιν, πρώτιστα σκεπτέον εἰ χρὴ ἀφαιρέειν αἷμα. ἢν μὲν ὦν ἡ παραφορὴ ξὺν πυρετῷ ἀρχῆθεν εἰσβάλλῃ τῆσ πρώτησ ἢ δευτέρησ ἡμέρησ, τάμνειν φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι, μάλιστα τὴν μέσην· ἀτὰρ καὶ ἢν ἐσ τρίτην ἢ τετάρτην ἡμέρην ἡ παραφορὴ ἥκῃ, μέσφι τῆσ πρώτησ τῶν κρισίμων περιόδου τάμνειν · εἰ δὲ προσωτέρω τοῦ δέοντοσ χρόνου ἑκταίῳ ἐόντι ἢ ἑβδομαίῳ, ἐῆν, πολλὸν πρὸ τῶν κρισίων ἐν τοῖσι ὀξέσι κενοῦν χρὴ, ἢ φαρμακεύειν, ἢ τοῖσι ἄλλοισι ἐρεθισμοῖσι χρέεσθαι. ἀτὰρ καὶ φλέβα τάμνων μὴ πολλὸν ἀφαιρέειν, κἢν ἐν ἀρχῇ τάμνῃσ. φρενῖτισ γὰρ εὔτρεπτον ἐσ συγκοπὴν κακόν· ἢν δὲ πολυπληθὴσ ὁ νοσέων ἐῄ, καὶ νεηνίησ, καὶ ἐξ ἀδηφαγίησ καὶ οἰνοφλυγίησ,‐‐οἵδε οὐ τῆσ φρενίτιδοσ ἐάσι οἱ λογισμοὶ,‐‐ ἀλλὰ καὶ ἄνευ παραφορῆσ πολλὸν τουτέων ἀφαιρέειν αἷμα· πολλὸν δὲ μεῖον ἀφαιρέειν, ἢν οἵδε ἐώσι οἱ φρενιτικοί · τάμνειν δὲ φλέβα τουτέων εὐτολμότερον, ἢν ἐξ ὑποχονδρίων καὶ μὴ ἀπὸ κεφαλῆσ ἡ νοῦσοσ ᾖ. ἐνθάδε γὰρ τῆσ ζωῆσ ἐστι ἡ ἀρχή· κεφαλὴ δὲ χῶροσ μὲν αἰσθήσιοσ καὶ νεύρων ἀφέσιοσ · αἷμα δὲ παρὰ καρδίησ ἕλκει μᾶλλον ἢ ἄλλοισι διδοῖ. ἢν ὦν πεπόνθῃ ἥδε, οὐ χρὴ τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν φλέβα. τάδε γὰρ πάθεα κενεαγγέειν ἐφ’ οἷσι ἡ βλάβη οὐ σμικρή. κἢν μὲν ἡ δύναμισ ἀντέχῃ εἰσ τὸ ἱκανὸν τῆσ κενώσιοσ, ἅπαξ ἀφαιρέειν, ὅκωσ μὴ ἐν τῇ διαστάσι τῆσ ἐπαφαιρέσιοσ διολλύηται τῆσ τροφῆσ ἡ ἐγκαιρίη. ξυνεχέεσ γὰρ τοῖσι φρενιτι κοῖσι οἱ πυρετοὶ, καὶ οὐδὲ ἐπανέσιασ μακρὰσ, ἀλλὰ βραχείασ καὶ ἀσήμουσ κουφισμοὺσ ποιεύμενοι. ἢν δὲ πρὸ τῆσ ξυμμετρίησ ἀπαυδήσῃ ὁ νοσέων, ἐσ δευτέρην ἐπάνεσιν ὑπερβάλλεσθαι, ἢν μὴ ἐσ μακρὸν ἐκπίπτῃ· εἰ δὲ μὴ, ἀνακαλεσάμενον ὀσμῇσι, καὶ ψαύσεσι προσώπου, καὶ πιέσι ποδῶν αὐτίκα ἀφαιρέειν· γνῶμα δὲ τῆσ αὐταρκίησ ἡ δύναμισ. Τροφὴ ὑγρὴ πᾶσι μὲν τοῖσι πυρεταίνουσι, οὐκ ἥκιστα δὲ φρενιτι κοῖσι· ἐπιξηρότεροι γὰρ πυρετῶν μούνων. τὸ δὲ μελίκρητον , ἢν μὴ χολώδεεσ ἐώσι· ἄπεπτον γὰρ τοῖσι πικροχόλοισι. χόνδροι πλυτοὶ ξὺν ὕδατι, ἢ μελικρήτῳ. ἀγαθὸν δὲ καὶ ἐκ τῶνδε Ῥοφήματα διδόναι ἁπλᾶ, ὁποῖα θύμβρησ, ἢ σελίνου, ἢ ἀνήθου ἐνηψημένων · εὔπνοα γὰρ τάδε καὶ διουρητικά . σύμφορον δὲ φρενιτι κοῖσι οὔρησισ · λαχάνων πάντων μὲν, μάλιστα δὲ μαλάχησ. ἀγαθὸν γὰρ τὸ γλίσχρασμα καὶ ἐσ λειότητ αγλώσσησ καὶ ἀρτηρίησ, καὶ ἐσ τὴν τῶν κοπρίων διέξοδον· ἄριστον δὲ καὶ τεῦτλον, καὶ βλίτον, καὶ κορωνόπουσ, καὶ κολοκύνται καθ’ ὡρ́ην, καὶ ὅ τι ἂν ἐφ’ ἑκάστησ ὡρ́ησ ἄριστονᾖ. πτισάνησ δὲ χυλὸσ ὑγρότατοσ μὲν ἐν πρώτοισι, ὡσ ἀτροφώτεροσ ἐοί· ἐπὶ δὲ μᾶλλον παχύτεροσ, ὁκόσον ἂν ἡ νοῦσοσ προήκοι χρόνον. ὑποστέλλεσθαι δὲ ἐν τῇσι κρίσεσι, καὶ μικρόν τι πρὸ τῶν κρισίων. ἢν δὲ ἐσ μῆκοσ ἡ νοῦσοσ ἰῄ, μὴ ἀφαιρέειν τῶν προσθεσίων, ἀλλὰ σιτώδεα διδόναι, ὡσ ἐξαρκέσῃ ὁ νοσέων· εὖτε καὶ κρεῶν ἀκρέων καὶ πετεινῶν χρέοσ, τὰ πολλὰ τοῖσι χυλοῖσι ἐντηκομένων· κάρτα γὰρ χρὴ τάδε ἐν τῇ ἑψήσι λύεσθαι · ἰχθύων οἱ πετραῖοι τῶν ἄλλων κρέσσον έσ εἰσι. ἐπίπαν δὲ τοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ ἀρίστουσ αἱρετέον· ἄλλη γὰρ ἄλλασ φέρειν ἰχθύων ἰδέασ πεπίστευται χώρη. ὀπώρασ οἰνώδεοσ ὑποστέλλεσθαι, κεφαλῆσ γὰρ καὶ φρενῶν ἅψιν ποιέει· ἢν δὲ ἀνάγκη ἐῄ, τῆσ δυνάμιοσ, ἢ τοῦ στομάχου βιαζομένων , ἑφθὰ ἐν μελικρήτῳ, ἢ ὀπτὰ ἐν στέατι, ὁκοῖον μῆλα, δοτέον. τῶν ἄλλων θερμῷ ὕδατι ἕκαστον ἐκλύειν, ἢν ἐσ μούνην τὴν τοῦ στομάχου παραμυθίην διδῷσ· ἢν δὲ καὶ ἐσ δύναμιν δέῃ, μὴ κάρτα τὸ οἰνῶδεσ ἐκλύειν. τροφὴ μὲν ὦν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τοιήδε. Τέγγειν δὲ τὴν κεφαλὴν ἐσ ἔμψυξιν, λίπαϊ ἐλαίησ ὄμφακοσ τετριμμένησ. ἀλεαίνεσθαι γὰρ ἡ κεφαλὴ οὐ φιλέει φρενιτι κοῖσι· ἢν δὲ καὶ ἀγρυπνίη καὶ φαντασίη ἐώσι, Ῥοδίνου μίσγειν ἶσον ἴσῳ τὰ πρῶτα· ἔτι δὲ μᾶλλον τὸ Ῥόδινον ἔστω πλέον ἐσ στῦψιν καὶ ἔμψυξιν τῆσ κεφαλῆσ. ἢν δὲ καὶ τὴν γνώμην παρακινέωνται , καὶ τὴν φθέγξιν ἐξαλλάσσωνται, ἑρπύλου κόμησ ἐνεψητέον ἐν τοῖσι ἐλαίοισι, ἢ κισσοῦ χυλὸν, ἢ πολυγόνου παραχυτέον · ἢν δ’ ἐπὶ μᾶλλον ἡ παραφορὴ ἐξάπτηται, καὶ πευκέδανον καὶ σπονδύλιον τοῖσι ἐλαίοισι ἐνεψεῖν, καὶ ὄξουσ παραχεῖν. ἀτμῶν γὰρ τάδε καὶ θέρμησ διαπνευστικὰ, καὶ παχέων χυμῶν διαλυτικὰ, ἃ τῆσ παραφορῆσ ξυναίτια. πεφυλάχθαι δὲ χρὴ τάδε, ὡσ μὴ ἐσ τὸν αὐχένα καὶ τοὺσ τένοντασ ἡ τέγξισ ἥκῃ. πολεμίη γὰρ τένουσι καὶ νευροῖσι. καιρὸσ δὲ πᾶσ τέγξιοσ, πλὴν τῆσ ἐσβολῆσ τοῦ παροξυσμοῦ · ἀραιοτέρη δὲ ἐν τῇ ἀναβάσι · πάντων δὲ μάλιστα ἐν ἀκμῇ· ᾗ δ’ ἂν ἐκμαίνωνται, τῇδε μάλιστα τέγγειν ψυχρῷ, καὶ ψυχομέν ῳ ἐπὶ μᾶλλον θέρεοσ ὡρ́ῃ· χειμῶνοσ δὲ χλιαρῷ. εἰσ δὲ τὸ πρηο̈́νειν τὴν παραφορὴν, ὀξυκρήτῳ, ἢ κονύζησ ἑψήματι, καὶ σπογγιῇ τὰ πρόσωπα πυριῆν· ἔπειτα χρίειν οἰνανθίνῳ, ἢ κροκίνῳ λίπαϊ, καὶ τὰσ Ῥῖνασ καὶ τὰ ὦτα τοισίδε διαχρίειν. Τάδε μέντοι καὶ ὕπνου ἀγωγά. ἢν γὰρ πάννυχοι μὲν ἐγρήσσωσι, μηδὲ δι’ ἡμέρησ εὕδωσι, ἀτενέεσ δὲ τὸ ξύμπαν ὀφθαλμοὶ, ὁκοῖόντι κέρασ ἑστήκωσι, βληστρίζωνται δὲ καὶ ἐξανιστῶνται, ὕπνον αὐτέοισι καὶ ἠρεμίην μηχανέεσθαι, πρώτιστα μὲν διὰ τῶν τῆσ κεφαλῆσ τεγξίων, Ῥοδίνου ἀκρήτου, ἢ ἀμαρακίνου ξὺν χυλῷ κισσοῦ, ἢ ἑρπύλου, ἢ καὶ μελιλώτου ἐναφεψή ματι. ἐπὶ μᾶλλον δὲ ὑπνωτικὸν μήκων ἀφεψηθεῖσα ἐν λίπαϊ, ἔσ τε τὸ τῆσ κεφαλῆσ βρέγμα, ἢ ὕδατι ἐσ τὸ πρόσωπον ξὺν σπογγιῇ· ὑποτιθέναι δὲ χρὴ καὶ αὐτὰσ ὅλασ, εἰ εἰε͂ν νεοδρεπεῖσ, χλωρὰσ τοῖσι ὑποκεφαλαίοισι. παχύνει γὰρ καὶ ὑγραίνει τὸ πνεῦμα ξηρόν τε καὶ λεπτὸν ἐὸν, και ὀμίχλην τῇσι αἰσθήσεσι παρέχει· βαρὺ δὲ καὶ νωθὲσ ὀμίχλη, ἥπερ ὕπνου ἀρχή· ἢν δὲ μεζόνων δέωνται, καὶ αὐτὸ τὸ μηκώνειον ἐσ τὰ μέτωπα ξὺν ὕδατι χρίειν· ἠδὲ ὑπαλείφειν τὰσ Ῥῖνασ καὶ ἐσ τὰ ὦτα ἐγχέειν · ψηλαφίη ποδῶν εὐαφὴσ ξὺν λίπαϊ, ψαῦσισ τῆσ κεφαλῆσ, ἀνυτικὸν δὲ καὶ κνῆσισ μάλιστα κροτάφων τε καὶ ὤτων. καὶ γὰρ καὶ τὰ θηρία ἐσ ἀνάπαυλαν ὀργῆσ τε καὶ θυμοῦ κνήσι ὤτων τε καὶ κροτάφων δαμνῶνται. ὕπνου δὲ ἀγωγὰ ἑκάστου καὶ τὰ ξυνήθεα · ναυτίλῳ μὲν, ἡ ἐν ἀκάτῳ κατάκλισισ , καὶ ἐν θαλάσσῃ περιφορὴ, καὶ αἰγιαλῶν ἦχοσ, καὶ κυμάτων κτύποσ, ἀνέμων τε βόμβοσ, καὶ θαλάσσησ καὶ νηὸσ ὀδμή· μουσικῷ δὲ ἔτι, ἐθισμὸσ αὐλῶν ἐφ’ ἡσυχίῃ, ἢ ψαλμὸσ λύρησ, ἢ πηκτίδοσ, ἢ μελέτη παίδων σὺν ᾠδῇ· διδασκάλῳ δὲ, νηπιάχων μύθων προσομιλίη. ἄλλοισι δ’ ἄλλα ὕπνου θελκτήρια. Τοῖσι δὲ ὑποχονδρίοισι καὶ τῇ κοιλίῃ ἐμβρέγματα , καὶ ἐπιπλάσματα, ἢν φλεγμονῇ καὶ σκληρίῃ ἐπαίρηται καὶ φύσῃ, ἔλαιον δρυπετοῦσ ἐλαίησ ἐμβάλλειν. παχὺ γὰρ καὶ γλίσχρον καὶ ἀλεαῖνον. τόδε ὦν χρέοσ ἐν φλεγμασίῃ. ἐνηψήσθω δὲ ἐν αὐτῇ ἄνηθον, κόνυζα · ἀγαθὸν δὲ ὁμοῦ τὰ πάντα· ἢν δὲ καὶ φύση ἐνῇ, κυμίνου καὶ σελίνου τῶν καρπῶν ἠδὲ ὁκόσα οὔρων καὶ φυσέων ἀγωγά· καὶ νίτρον ἐνσείσαντα ἐμπάσσειν. ἢν δὲ τὸ ἧπαρ τὴν πεῖσιν καὶ τὴν ὀδύνην ἴσχῃ, ἔρια μὲν ἔστω οἰσύπῳ πιναρὰ ἀπὸ τῆσ ὀί̈οσ· ἔλαιον δὲ τὸ ἀπὸ τῆσ ὄμφακοσ, ἢ Ῥόδινον · μίσγειν δὲ χρὴ σίραιον Ἑλληνικὸν, ἢ Κρῆτα, καὶ ἐνεψεῖν μελίλωτον, μίξαντά τε ἐσ ἕνα χυλὸν τὰ πάντα καταιονεῖν τὸ ἧπαρ· σπληνὶ δὲ τὸ ἔλαιον σὺν ὄξεϊ ἔστω, ἢ εἰ μέζων ἢ πρὶν δοκέοι, ὀξύκρητον, καὶ ἀντὶ ἐρίων σπογγιὴ ἁπαλή. μάλα γὰρ τοῖσδε ὁ σπλὴν χαίρει τε καὶ πρηο̈́νεται. ἢν δὲ τὰ ὑποχόνδρια εἴσω ᾖ, ἠδὲ ἄνω εἰρύηται, καὶ τὸ δέρμα περιτείνηται, ἄριστον μὲν ἀντὶ τοῦ λίπαοσ, ἢ ξὺν αὐτέῳ, παχὺ πικέριον ἶσον. κόνυζα δὲ ἔστω καὶ λιβανωτὶσ τὰ ἐνεψήμα τα· καὶ ἄνηθον οὐκ ἀτερπέσ. Ἢν δὲ ἐπιπλάσσειν εὐκαιρίη ἐῄ, τοῖσι μὲν ἐλαίοισι τοῖσι αὐτέοισι χρέεσθαι ἐπὶ τοῖσι ὁμοίοισι· ὕλη δὲ λίνου σπέρμα, καὶ τῆλισ, καὶ ἄλητον κριθῆσ λεπτόν· ἀγαθὸν δὲ καὶ κύαμοσ, καὶ ὄροβοσ, ἢν ἐξοιδαίνῃ ἡ γαστήρ. κέγχροσ δὲ φωχθεῖσα ἐν μαρσύποισι πυρίημα κοῦφον καὶ μαλθακόν· ἀληλεσμένη δὲ καὶ ξὺν μέλιτι, καὶ ἐλαίῳ, καὶ λίνου σπέρματι ὑποχονδρίοισι ἐπίπλασμα ἀγαθόν. ἄνθη δὲ καὶ βοτάναι καὶ σπέρματα, ἅσσα μοι ἐν τοῖσι ἐμβρέγμασι λέλεκται , καὶ ἐν τοῖσι ἐπιπλάσμασι ἔστω τὰ ωὐτά· μέλι δὲ καὶ σὺν αὐτέοισι μὲν ἀγαθὸν ἐσ σύστασιν τῶν ξηρῶν, καὶ ἐσ μῖξιν τῶν αὐχμηρῶν, καὶ ὡσ ἡ θέρμη ἐσ πολλὸν διαρκέῃ · ἀγαθὸν δὲ καὶ αὐτὸ μοῦνον, καὶ ἐπίπλασμα ἡμίεφθον, καὶ ἔμβρεγμα ξύν τινι τῶν ὑγρῶν λυθὲν, μαλθάξαι, ἀλεῆναι, φυσέων καὶ οὔρων ἀγωγὸν, πρηῦναι πρήσιασ· τάδε γὰρ καὶ μελίκρη τον ποιέεει ποθὲν, καὶ τουτέων πλέονα καὶ κρέσσονα, εἴσω παρελθὸν ἀρτηρίῃ, καὶ πνεύμονι, καὶ θώρηκι, καὶ κοιλίῃ. Ξυνεχέωσ δὲ τὴν κοιλίην ἐρεθίζειν βαλάνοισι, ἢ διαχρίστοισι, ̔ ἐπιξηραίνονται γὰρ πολλὰ̓, ἔσ τε τὴν ὁλκὴν τῶν ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ διαπνοὴν τῶν ἐν τῷ θώρηκι ἀτμῶν, καὶ ἔκκρισιν τῶν ἐν τῇ κοιλίῃ. ἢν δὲ καὶ πολλῶν ἡμερῶν ἡ γαστὴρ ἐπίσχηται, κλύζειν χρὴ μελικρή τῳ, καὶ ἐλαίῳ, καὶ νίτρῳ. Ἢν δὲ μὴ ἀξίωσ ὑποκαταστῶσι αἱ τῆσ φλεγμονῆσ πρηδόνεσ, σικύην θέντα, ἐντάμνειν, ἔνθα ἂν ἡ φλεγμονὴ κραίνῃ καὶ μέζων ἐῄ· μίην δὲ ἢ δευτέρην, ὅκωσ ἂν τά τε φλεγμαίνοντα σημαίνῃ καὶ ἡ δύναμισ κελεύῃ, ἀτὰρ καὶ τὸ πλῆθοσ τοῦ αἵματοσ τοισίδε τεκμαρτέον · ἀμετρίη γὰρ συγκοπῆσ αἰτίη. ἐσ μὲν ὦν ἡμέρην μίην ἢ δευτέρην τέγξισ ἡ ωὐτὴ, ἐσ δὲ τὴν τρίτην κηρωτὴ σύν τινι λίπαϊ τῶν ἐμβρεγμάτων. ἔπειτα ἐπιθήματα, ἐν φλεγμασίῃ μὲν ἢν ἐπεῶσι, ὕσσωποσ , τῆλισ ἑφθὴ ἐν μελικρήτῳ, τερμίνθου τοῦ φυτοῦ Ῥητίνη, κηρόσ· τὰ δὲ ἔλαια ἐπὶ τοῖσι αὐτέοισι τὰ ωὐτά. ἢν δὲ μὴ τουτέοισι ἐπανίῃ μηδὲν ἡ παραφορὴ, κουρῆσ τῆσ κεφαλῆσ χρέοσ, ἢν μὲν μήκισται εἰε͂ν αἱ κόμαι, τὰ πρώτιστα ἐσ ἥμισυ· εἰ δὲ βραχύτεραι , ἐν χρῷ· ἔπειτα μεσηγὺ ἀναλαβόντα τὴν δύναμιν, σικύην κατὰ τῆσ κορυφῆσ προσβάλλει ν ἠδὲ ἀφαιρέειν αἷμα· κούφη δὲ προτέρη ἐσ τὰ μετάφρενα κεκολλήσθω . Ἐπεὶ δὲ καὶ θώρηκα ἐν πάσῃσι τῇσι ὀξείῃσι νούσοισι ἀκέεσθαι χρὴ, τὸν πάντη κάμνοντα, ξὺν καρδίῃ, καὶ πνεύμονι, πρώτιστα μὲν ὑπ’ ἀνάγκησ τῆσ ἀναπνοῆσ ἄλλοτε μὲν θερμῆσ, ἄλλοτε δὲ ψυχρῆσ· ἔτι δὲ ὑπὸ πυρετοῦ καυσώδεοσ, καὶ βηχὸσ, καὶ ὑγρῶν πονηρίησ, καὶ νεύρων κοινωνίησ, καὶ στομάχου συμφορῆσ, καὶ ὑπεζωκότοσ τε καὶ διαφράγματοσ κακίησ· ̔καρδίη γὰρ ἢν πάθῃ μέζον τι δεινὸν οὔποτε ἀκέεταἰ· ἐπὶ δὲ τοῖσι φρενιτι κοῖσι καὶ μάλα χρὴ τάδε μειλίσσειν . παραφορὴ μὲν γὰρ μετεξετέροισι ἔκ τινοσ τῶν ἐν τῷ θώρηκι· ἀναπνοὴ θερμή τε καὶ ξηρή· δίψοσ δριμὺ, οὐκ εὔφορον πῦρ, τῷ πάντη ἐσ θώρηκα ξυρρέειν. καὶ κακίη μὲν ἀπὸ τοῦ οἰκείου θάλπεοσ τετραμμένου· μέζων τε καὶ δυσφορωτέρη ἡ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐσ θώρηκα ξύνδοσισ. ἄκρεα γὰρ ψυχρὰ, κεφαλὴ, πόδεσ τε, καὶ χεῖρεσ· ὕπερθεν δὲ τῶνδε ὁ θώρηξ. καὶ δέεται ὦν ἀρήγειν ὑγρασίῃ καὶ ψύξι. τέγξισ μὲν ὦν ἔλαιον ξὺν χαμαιμήλῳ ἑψηθὲν ἢ νάρδῳ· θέρεοσ δὲ καὶ σίραιοσ Ἑλληνικόσ· ἢν δὲ καὶ ἐπιθέτοισι δέῃ χρέεσθαι, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ αὐστηρῷ δευθέντεσ· ἔπειτα λεῖοι ἐσ μᾶζαν τετριμμένοι ξὺν νάρδῳ, ἀλφίτοισι, οἰνάνθῃ, προσηνὲσ θώρηκι ἐπίπλασμα · ψυκτικὸν δὲ καὶ μῆλα θλασθέντα ξὺν μαστίχῃ καὶ μελιλώτῳ. πάντα δὲ κηρῷ καὶ νάρδῳ ἀναλαμβάνειν· ἢν δὲ καὶ τὸν στόμαχον ἔχῃ νάρκη καὶ ἀποσιτίη, ἀψινθίο υχυλὸν ἢ κόμην τοισίδε ξυλλεαίνειν· καὶ τῷδε ἑψηθέντι ξὺν λίπαϊ καταιονεῖν τὸ ὑποχόνδριον. πιπίσκειν δὲ καὶ τὸ ἀπόβρεγμα ἢ χυλὸν αὐτέου πρὸ τῆσ τροφῆσ, ὁκόσον κυάθουσ δύο τοῦ ἀποβρέγματοσ, ἢ κύαθον πικροῦ τοῦ χυλοῦ ξὺν ὕδατοσ κυάθοισ δύο. ἢν δὲ καὶ καῦσοσ ἔχῃ τὸν στόμαχον, οὐκ ἀπὸ τῆσ καταστάσεωσ τῆσ νούσου, ἀλλ’ αὐτοῦ μούνου ἀπὸ χυμῶν δριμέων καὶ ἁλμυρῶν , ἢ ὑπὸ χολῆσ δακνομένου , καὶ δίψεϊ αὐαινομένου, ὑδρομιγὲσ γάλα δοτέον ἐν τροφῇ, ὅσον ἡμικοτύλιον τοῦ γάλακτοσ ἐν ὕδατοσ κυάθῳ ἑνί· Ῥυμφάνειν δὲ αὐτέου τὸ πλεῖστον. βραχὺ δέ τι καὶ σὺν ἄρτῳ ἀναλίσκειν. Ἢν δὲ καὶ καῦσοσ ἔχῃ τὸν ἄνθρωπον, καὶ δίψοσ, καὶ ἀπορίη, καὶ μανίη, καὶ ἐπιθυμίη ψυχροῦ ὕδατοσ, διδόναι μεῖον μὲν ἢ ὁκόσον ἐν καύσου νούσῳ ἄνευ φρενίτιδοσ . τῶνδε γὰρ ἀμφὶ τῶν νεύρων ὀρρωδέειν χρή. διδόναι ὦν ὁκόσον ἐσ στομάχου ἄκοσ· ὀλίγον δὲ ἀπαρκέει · βραχυπότ αι γὰρ οἱ φρενιτι κοί. Ἢν δὲ καὶ εἰσ συγκοπὴν τράπωνται, γίγνεται γὰρ καὶ τόδε· τῆσ μὲν δυνάμιοσ λυομένησ, ἱδρῶτι δὲ χεομένου τοῦ ἀνθρώπου, πάντων δὲ εἰσ τὸ ἐκτὸσ τὴν φορὴν ποιευμένων τῶν ὑγρῶν, καὶ τοῦ τόνου λυομένου καὶ τοῦ πνεύματοσ, ἔσ τε ἀκηδίην μὲν τῆσ παραφορῆσ, δέοσ δὲ εἰσ ἀτμὸν λυθῆναι καὶ ὑγρασίην τὸν ἄνθρωπον · ἄλκαρ μοῦνόν ἐστι οἶνοσ, θρέψαι μὲν ὠκέωσ κατ’ οὐσίην, καὶ πάντη μέχρι περάτων μολεῖν· τόνῳ δὲ προσθεῖναι τόνον, καὶ πνεῦμα νεναρκωμένον ἐγεῖραι, ψῦξιν ἀλεῆναι, στῦψαι πλάδον, φερομένων ἔξω καὶ Ῥεόντων κρατῆσαι, ἡδὺσ μὲν ὀσφραίνεσθαι ἐσ ἡδονὴν, κραταιὸσ δὲ στηρίξαι δύναμιν ἐσ ζωήν· ἄριστοσ δὲ μειλίξαι θυμὸν ἐν παραφορῇ · τάδε μέντοι ποθεὶσ ἅμα πάντα πρήσσει. θυμόν τε γὰρ πρηο̈́νονται μαλθάξι φρενῶν, καὶ ἐξ ἑωυτέων ἐσ δύναμιν τρέφονται· ἀτὰρ ἠδὲ ἑωυτέοισι ἐμπνέουσι ἐσ ἡδονήν. Ὅταν πρόσω μὲν ἤδη πολλὸν ἥκῃ χρόνου, ὅ τε πυρετὸσ νωθὴσ ἐῄ, ἀτὰρ ἠδὲ ἡ παραφορὴ ἐσ μώρωσιν τρέπηται · τὸ δὲ ὑποχόνδριον μὴ πολλόν τι προσβλάπτηται ἢ ὄγκῳ, ἢ φυσήσι, ἢ σκληρίῃ, κεφαλὴ δὲ τὸ πλέον ἔχῃ τῆσ αἰτίησ, χρὴ τολμέον τα λούειν ἠδὲ καταιον εῖν πολλόν τι τὴν κεφαλήν. ἥ τε γὰρ ἕξισ ὑγρανθήσεται, καὶ ἡ κεφαλὴ διαπνευσθήσεται, καὶ τὸ ξύμπαν σκῆνοσ διατμισθήσεται. ὧδε γὰρ τὸ μὲν ξηρὸν ἀμβλύνεται , καὶ καθαρεύεται δὲ τῆσ ὀμίχλησ ἡ αἴσθησισ· ἡ δὲ γνώμη εὐσταθὴσ ἠδὲ ἔμπεδοσ μίμνει. τάδε μέντοι τῆσ λύσιοσ τῆσ νούσου γνώματα. Ληθαργικοῖσι κατάκλισισ ἐν φωτὶ καὶ πρὸσ αὐγήν· ζόφοσ γὰρ ἡ νοῦσοσ· ἠδὲ ἐν ἀλέῃ μᾶλλον· ψῦξισ γὰρ ἔμφυτοσ ἡ αἰτίη. κοίτη εὐαφὴσ, τοιχογραφίη, στρώματα ποικίλα, πάντα ὁκόσα περ ἐρεθιστικὰ ὄψιοσ, λαλιὴ, ψηλαφίη ξὺν πιέσι ποδῶν· τιλμοί· κνησμοί. ἢν βαθὺ κῶμα ἴσχῃ, ἐμβόησισ, νουθεσίη ὀργίλη, δεῖμα, ἐφ’ οἷσι δειμαίνει. προσαγγελίη τῶν ὁκόσα ἐπόθεε καὶ προσεδόκεε. πάντα ἐσ ἐγρήγορσιν ἐναντίωσ τοῖσι φρενιτι κοῖσι. Ἀμφὶ δὲ καὶ κενώσιοσ ληθαργι κῶν τάδε χρὴ γινώσκειν. ἢν μὲν ἐξ ἑτέρησ νούσου, ὁκοῖόν τι φρενίτιδοσ , διαδέξηται ἡ λήθη, φλέβα μὲν μὴ τάμνειν, μηδὲ ἀθρόον ποθὲν κενοῦν αἷμα. ὑποκλύζειν δὲ τὴν κοιλίην, μὴ τοῦ κοπρώδεοσ εἵνεκε μοῦνον, ἀλλ’ ὅκωσ τι καὶ ἄνωθεν ἀντισπασθῇ, καὶ ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ ὀχετευθῇ. πλέον οὖν ἔστω ἁλῶν τε καὶ νίτρου. ἄριστον δὲ τῷ κλύσματι εἰ καστόριον ἐμπάσσοισ· ψυχρὸν γὰρ τὸ κάτω ἔντερον ληθαργι κοῖσι καὶ πρὸσ ἔκκρισιν νεκρῶδεσ. ἢν δὲ μὴ ἐκ διαδέξιοσ νούσου, ἀλλ’ ἑωυτέου ἄρχηται ὁ λήθαργοσ, καὶ δοκέῃ πεπλῆσθαι ὁ νουσέων, ἢν μὲν αἵματοσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν · ἢν δὲ φλέγματοσ ὑδατώδεοσ εἴτε ἄλλων χυμῶν, καθαίρειν χρὴ κνεώρῳ σὺν τῇ πτισάνῃ, ἢ ἐλλεβόρῳ μέλανι ξὺν μελικρή τῳ, πρὸσ τῇσι ἀρχῇσι, ἢν μετρίωσ βούλῃ· ἢν δὲ μεζόνωσ, τοῦ φαρμάκου τῆσ ἱερῆσ καλευμένησ νήστι διδόναι ὁλκῆσβ’, ξὺν μελικρήτου κυάθοισ τρισὶ, καὶ περιμείναν τα καθήρασθαι , τότε διδόναι σιτία, ἢν καιρὸσ ᾖ· ἢν δὲ μὴ, εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέρην ἡ τροφή· εὐκαιρίη δέ κοτε καὶ ἐν ἑσπέρῃ γίγνεται τῆσ ἱερῆσ ὁλκῆσ ͵α’ ὕδατι ἢ μελικρή τῳ λυομένησ, κυάθοισ δύο. Ἀτροφίη κακὸν, κακὸν δὲ καὶ πολυτροφίη. χρὴ ὦν ὀλιγοσιτίῃ χρέεσθαι ἐσ ἑκάστην ἡμέρην· ἀθρόον δὲ μὴ ἀσιτεῖν · ὑπομνήσιόσ τε γὰρ ἠδ’ ἀλέησ τῷ στομάχῳ χρέοσ ἀνὰ πᾶσαν τὴν ἡμέρην. ἀτὰρ καὶ ἡ τροφὴ ἔστω λεπτύνουσα καὶ διαχωρητικὴ ἐν ζωμοῖσι μᾶλλον ἢ ὀπτοῖσι ἀλεκτορίδι , κεγχρίδι. λινόζωστισ δὲ ξυνεψείσθω καὶ ὄξοσ παραχεέσθω. καὶ τοῖσι δὲ χυλοῖσι ἐμβάλλειν, εἴ ποι δέοι χυλῷ χρέεσθαι πτισάνησ, εὔπνοον ἠδὲ οὔρων ἀγωγὸν, μάραθρον, σέλινον, τὰ λάχανα, ἢ τουτέων τοὺσ καρπούσ. ἀγαθὸν δὲ καὶ πράσον τῇ δριμύτητι, καὶ κράμβη ξὺν ἐλαίῳ καὶ γάρῳ· ἄριστον δὲ καὶ κύμινον γλυκὺ, ξὺν κράμβῃ, φυσέων ἠδὲ οὔρων· ἐρεθιστέα γὰρ ἡ κύστισ, ἠδὲ γαστὴρ, ἐν πάσῃ τῇ νούσῳ. Τέγξιεσ τῆσ κεφαλῆσ, αἵπερ καὶ τοῖσι φρενιτι κοῖσι. Ἀμφοῖν γὰρ αἱ αἰσθήσιεσ πλέαι γίγνονται ἀτμῶν, ἃσ ἀπελαύνειν. χρὴ ψύξεϊ καὶ στύψι, Ῥοδίνῳ, καὶ κισσοῦ χυλῷ· ἢ ἐξατμίζειν ἐσ διαπνοὴν τοῖσι λεπτύνουσι, οἱο͂ν ἑρπύλῳ ἐν ὄξεϊ σὺν τῷ Ῥοδίνῳ· ἢν δὲ νεύρων πόνοσ ἐῄ καὶ ψῦξισ ὅλου, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀκρέων, τῷ καστορίῳ ξὺν ἀνηθίνῳ λιπαίνειν, ἠδὲ τέγγειν τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν αὐχένα, καὶ τὴν Ῥάχιν χριειν τῷ αὐτῷ ξὺν λίπαϊ, σικυωνίῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ παλαιῷ· ξυγχρίειν δὲ καὶ τὼ χεῖρε ἀπὸ τῶν ὤμων, καὶ τὼ πόδε ἀπὸ τῶν βουβώνων. τοισίδε μέντοι καὶ τὴν κύστιν καταιονεῖν , καὶ ὡσ νεῦρον πάσχουσαν, καὶ ὡσ οὔρων ὁδὸν κάμνουσαν, ἀτὰρ καὶ τῇ δριμύτητι τῶν χυμῶν ἀχθομένην· χολώδεα γὰρ τὰ οὖρα. ἢν δὲ μέζων ὁ τρόμοσ ἐῄ, καὶ κίνδυνοσ σπασμοῦ, καὶ σικυωνίῳ εἰσ τὴν κεφαλὴν ὑπ’ ἀνάγκησ χρέεσθαι· ὀλίγη δὲ ἤτω ἡ χρῖσισ· ἢν δὲ καὶ φλεγμασίαι τῶν ὑποχονδρίων ἐώσι, καὶ πρήσιεσ καὶ φῦσαι, καὶ περιτάσιεσ τοῦ δέρματοσ, ἢ κοῖλον γίγνηται, εἴσω εἰρυομένου τοῦ ὑποχονδρίου, ἐμβρέγματα καὶ ἐπιπλάσματα, ὁκόσα μοι ἐν φρενιτι κοῖσι λέλεκται. Σικύῃ ἥκιστα χρέεσθαι ἢν ἀπὸ φρενίτιδοσ ἐώσι. εὐτολμότερον δὲ ἢν ἀρχῆθεν ἡ νοῦσοσ εἰσβάλλῃ. ἢν δὲ γλῶσσα μελαίνηται καὶ ὄγκοσ ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι σημαίνῃ, ὑπ’ ἀνάγκησ τῇ σικύῃ χρέεσθαι· ἐπὴν δὲ πρὸσ τῷ μήκεϊ τοῦ χρόνου κενωθήσεται τῇσι αἰσθήσεσι, τἄλλα δ’ εὐπετέστερον φέρῃ, τῇ κορυφῇ τῆσ κεφαλῆσ προσβάλλειν· ἄλυπον γὰρ τῇ δυνάμι τὸ ἐντεῦθεν κενοῦν. Ἄγειν τε καὶ φύσασ ἄνω τε καὶ κάτω. φυσέων γὰρ συναγωγὸν λήθαργοσ καὶ ἐν τῇσι κοιλίῃσ ι καὶ ἐν τῷ ὅλῳ σκήνεϊ ἀργίῃ καὶ νωθίῃ καὶ ἀψυχίῃ· διαπνευστι κὸν δὲ κίνησισ ἠδὲ ἐγρήγορσισ . διαχρίειν οὖν πήγανον χλωρὸν τρίβοντα ξὺν μέλιτι καὶ νίτρῳ· ἀγωγόν τέ ἐστι μᾶλλον φυσέων ξὺν τουτέοισι καὶ τερμίνθου Ῥητίνησ μέροσ ἕν· καὶ πυρίη προκλητικὴ φυσέων, ἢ πιναροῖσι θερμοῖσι ἐρίοισ, τρηχέσι παλαιοῖσ Ῥάκεσι, ἢ σπογγιῇ ξὺν ὕδατι, ἔνθ’ ὕσσωπον, ἢ ὀρίγανον, ἢ γλήχων, ἢ Ῥυτὴ ἕψηται· ἄγοι δ’ ἂν φύσασ, ἠδὲ ὁκόσα πρὸ τῶν σιτίων πίνεται, τάπερ καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ἐν τοῖσι ἐντέροισι καὶ στομάχῳ ἄγει, ὕσσωπον ἐν μελικρή τῳ ἑψηθὲν, δίκταμνον τὸ Κρητικὸν, ὀρίγανον· δριμέα μὲν, ἀγωγὰ δὲ ἀδίαντον, ἄγρωστισ· τάδε μέντοι καὶ φυσέων καὶ οὔρων καταρρηκτικά. Ἢν δὲ τρόμοσ χειρῶν καὶ κεφαλῆσ ἐῄ, καστόριον πιπίσκειν δραχμῆσ ὁλκῆσ ἥμισυ ξὺν μελικρή του κυάθοισ τρισὶ ἐσ ἡμέρασ πλεῦνασ· ἢν δὲ μὴ πίνῃ τόδε, ἐντήκειν ξυμφόρῳ ἐλαίου, ἔνθα πήγανον ἐνεζέσθη κυάθοισ τρισὶ, τὸ δὲ διπλόον ἐσ τὸ κάτω ἔντερον ἐγχέειν, καὶ τόδε ἐσ πλεῦνασ ἡμέρασ. μετὰ δὲ τὸ ἐκ τουτέου ξύμφορον, ̔φύσασ γὰρ ἄγει ἄνω τε καὶ κάτω· μετεξετέροισι δὲ καὶ οὖρα καὶ κόπριον·̓ ἢν δὴ ποθὲν εἰσ τὸ πᾶν διαθέον ἥκῃ, ἄτρομα ἠδὲ κραταιὰ τὰ νεῦρα γίγνεται καὶ τὰσ ἕξιασ ἐσ τὸ θερμὸν καὶ ξηρὸν ἀλλοιοῖ καὶ τὰσ καταστάσιασ τῶν νούσων τρέπει. ἄριστον δὲ καὶ ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἐμφυσῆν · καὶ γὰρ καὶ τῇδε πνευμάτων καταρρηκτικὸν πταρμοῖσι· καὶ ὁκοῖόν τι κύστισ ἀγωγὸν οὔρων καὶ Ῥὶν μύξησ· πρήσσει δὲ θέρμῃ προσηνεῖ τάδε τῇδε καὶ τῶν ἄλλων τῶν πταρμικῶν κρέσσον, πεπέρεοσ, ἐλλεβόρου, στρουθίου, εὐφορβίου. τάδε γὰρ ἐσ τὴν πρώτην ἠδὲ πυμάτην θίξιν ἀπηνέα καὶ ταρακτικὰ κεφαλῆσ τε καὶ αἰσθήσιοσ, ἐκ προσαγωγῆσ δὲ τὸ καστόριον ἀλεαίνει· κεφαλῇσι δὲ καὶ ἄλλωσ ξύμφορον, ὅτιπερ τὰ νεῦρα πάντη ἐνθένδε περιφύεται · νούσων δὲ νεύρων καστόριον ἰητήριον. ἀλλὰ ξυμμίσγειν τόδε τῶν γεγραμμένων τινὶ ἤ τισι, οὐκ ἄχαρι. ἢν γὰρ μιγῇ, μὴ αὐτίκα μὲν κεφαλὴν ξυμμέτρωσ ταράξαι, ἐσ μακρὸν δὲ τὴν θέρμην ἐξάψαι. Ὑγρῆναι τὴν Ῥῖνα προκλήσι · ὁσμαῖσ δριμείασισ μὲν ἐσ αἴσθησιν, ἐσ δύναμιν δὲ θερμαῖσ · ὁκοῖον αὐτὸ τὸ καστόριον, ἢ θύμβρα, ἢ γλήχων, ἢ θύμοσ, χλωρὰ, ἢ ξηρὰ δευθέντα ὄξεϊ. Δριμέων φαρμάκων χρίσιεσ κατὰ τῶν ποδῶν καὶ γουνάτων. ὕλη δὲ ἔστω ἀλεαίνουσα καὶ δάκνουσα ἐκ προσαγωγῆσ. ἀμφοῖν γὰρ χρέοσ ληθαργι κοῖσι ἐσ θάλψιν καὶ ἐγρήγορσιν . τὰ πρῶτα μὲν ὦν καὶ κνίδῃ μαστίζειν τὰ σκέλεα. προσίζουσα γὰρ ἡ ἄχνη οὐκ ἐσ πολλὸν μὲν διαρκέει, ἄλυπον δὲ ὀδαξησμὸν καὶ πόνον ἐνδιδοῖ. μετρίωσ δὲ ἐρεθίζει τε καὶ παροιδίσκει, καὶ θερμασίην προκαλέεται. ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον ἐθελήσῃσ τάδε τοι γίγνεσθαι, λημνήστιδοσ ἠδ’ εὐφορβίου ἷσα ξὺν λίπαϊ γλευκίνῳ χρίειν. ἄριστον καὶ σκίλλησ ὠμῆσ λεπτοῖσι ἐκτρίβειν· χρὴ δὲ ἀπομάξαντα τῶν μελέων τὸ ἐλαιῶδεσ· ̔ ἄδηκτον γὰρ πᾶν δριμὺ ξὺν λίπαϊ ἢν μὴ φαρμακῶδεσ ̓, ἢ κυπρίνῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ σικυωνίῳ. ἢν δὲ ἐπὶ τουτέοισιν ἔτι βαθὺ κῶμα ἴσχῃ, σίκυον χρὴ τὸν ἄγριον ξὺν ὄξεϊ τρίψαντα σινήπιοσ ἴσῃ μάζῃ ξυμμίξαντα , τιθέναι · δριμὺ δὲ τὸ ἐπίπλασμα καὶ ὠκέωσ ἐρυθήμα τα ἐντεῦξον, ὠκέωσ δὲ οἰδαλέα θέμενον · εἰ κίνδυνοσ δὲ φλυκται νώσιοσ καὶ τρωμάτων, ξυνεχέωσσ ἐπαίρειν τὸ ἐπίπλασμα, καθορέοντα μή τι τουτέων ξυμβῇ. τάδε μὲν ὦν ἐσ τὸ νωθὲσ καὶ νεκρῶδεσ αὐτέου, καὶ ἐσ πάντα καιρὸν, πλὴν τῇσι ἐσβολῇσι τῶν παρόξυσμῶν. Ἢν δὲ ἀναφέρῃ μὲν ἤδη τὴν αἴσθησιν, βάροσ μέν τι ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ, καὶ ἦχοσ, ἢ βόμβοσ ἐῄ, καὶ διὰ τοῦ στόματοσ ἄγειν φλέγμα, μαστίχην τὰ πρῶτα ἐσ μάσησιν διδόντα, ὡσ ξυνεχὲσ ἀποπτύοι· ἔπειτα δ’ αὖθισ ἀσταφίδοσ ἀγρίησ, κόκκου τοῦ τῆσ Κνίδου, πάντων δὲ μάλιστα σινήπιοσ, ὅτι τε ξύνηθεσ, ἀτὰρ ἠδὲ ὅτι τῶν ἄλλων μᾶλλον τόδε φλεγμάτων ἀγωγόν· κἢν μὲν καταπίῃτισ ἑκὼν, ἱκανὸν μὲν τὰ ἐν τῷ στομάχῳ λῦσαι· δυνατὸν δὲ καὶ ὑγρῆναι γαστέρα καὶ φύσασ ἀγαγεῖν · καὶ γάρ μοί κοτε ἐκ ξυντυχίησ τάδε ξυνέβη, καταπιόντοσ τοῦ ἀνθρώπου κατὰ γνώμην τὴν ἐμήν· ἀγαθὴ δὲ διδάσκαλοσ ἡ πείρη· χρὴ δὲ καὶ αὐτὸν πειρῆν· εὐλαβίη γὰρ ἀπειρίη. Χρὴ δὲ καὶ τὴν κεφαλὴν μετὰ τὴν κουρὴν τὴν ἐν χρῷ, ἢν μὴ μέγα ἥδε ἀνύῃ, ξυρεῖν ἐσ διαπνοήν · ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ φαρμάκω ν δριμέων χρίσιν, τοῦ διὰ τῆσ λημνήστιδοσ, ἢ ἀδάρκην, ἢ θαψίην, ἢ σίνηπι ὑγρὸν ἐξ ὕδατοσ ξὺν ἄρτῳ διπλῷ ἐσ τρύχνιον ἐγχρίσαντα ἐμπάσσειν τὴν κεφαλήν · φυλάξαν τα δὲ ἐσ ὡρ́ην μίην εὐκαιρίῃ σπόγγοισι θερμοῖσι πυριῆν. Οὐκ ἀνωφελὲσ δὲ καὶ λούειν, ἤδη πάντων μὲν, ἢ τῶν γε πλείστων καὶ καιρίων τῶν ἐσ τὴν νοῦσον λελυμένων. τῆσ δὲ νωθείησ μενούσησ, εὖτε καὶ αἰώρησ χρέοσ, καὶ τρίψιοσ, καὶ πάσησ προσηνοῦσ κινήσιοσ. Τοισίδε μέντοι κἢν μαρασμὸσ ἐῄ, ἀρήγειν θᾶσσον ἰόντα ἐπὶ λουτρὰ καὶ κινήσιασ. μαρασμοῦ μέντοι καὶ γάλα ἰητήριον, καὶ θρέψαι, καὶ ἀλεῆναι καὶ ὑγρῆναι γαστέρα, καὶ κύστιν πρηο̈́ναι· ἀτὰρ ἠδὲ κατόχοισ τωὐτὰ τὰ ξυμφέροντα . ὁμοίη γὰρ καὶ ἡ ωὐτὴ τῶνδε τῶν νούσων ἡ ἰδέη. καστόριον δὲ τουτέοισι καιριώτερόν τε καὶ εὐμενέστερον πιεῖν τε καὶ χρίσασθαι καὶ ἐσ τὸ ἔντερον ἐνεῖναι. τῇσι δὲ γυναιξὶ ὁκοῖα τουτέοισι ἴκελα πάθεα ἀπὸ ὑστέρησ γίγνεται, ἐν τοῖσι γυναικείοσι λελέξεται. Ἀποπληξίη ἰσχυρὴ μὲν εἰή, ἅπαντα γὰρ ἐάσι νεκρώδεεσ, ἢν καὶ ὁ νουσέων γηραιὸσ ᾖ, τοῖσί περ ξύνηθεσ τὸ πάθοσ. οὐ γὰρ περιγίγνονται τῷ τε μεγέθεϊ τοῦ κακοῦ καὶ τῇ τῆσ ἡλικίησ ξυμφορῇ. ὅκωσ δὲ τεκμαρτέα τὰ μεγέθεα, πρόσθεν μοι λέλεκται. ἢν δὲ νεηνίησ, καὶ ἀσθενὴσ ἡ ἀποπληξίη πέλῃ, ἰῆσθαι μὲν οὐ Ῥηί̈διον, πειρῆσθαι δὲ ὦν. ἰσόρροπον μὲν ὦν ἰητήριον, ὡσ μεγάλῳ πάθεϊ μέγα βοήθημα, φλεβοτομίη , ἢν μή τισ ἐσ ἁμαρτωλὴν ἰῄ τοῦ πλήθεοσ δυστέκμαρτον δὲ τὸ μέτρον. ἤν τε γὰρ σμικρῷ πλέον ἀφέλῃσ, προσαπέπνιξασ τὸν ἄνθρωπον. ἐσ γὰρ τὸ ζῆν τουτέοισι καὶ τὸ σμικρὸν αἷμα δυνατώτατον, καὶ ἡ ἀλέη τῆσ ζωῆσ τοῦ σκήνεοσ καὶ τῆσ τροφῆσ ἐόν· ἤν τε μεῖον τῆσ αἰτίησ, οὐδὲν μέγα ὤνησασ διὰ μεγάλου ἄκεοσ· ἔτι γὰρ ἡ αἰτίη μίμνει· κρέσσον δὲ ἐσ τὸ ἔλασσον ἁμαρτάνειν . ἢν γὰρ καὶ δοκέῃ μὲν ἐνδέειν, χρησταὶ δέ τινεσ ὑποφάσιεσ γίγνοιντο, αὖθισ ἐπανατάμνειν τὴν φλέβα. τάμνειν δὲ τὴν ἐν τῷ κοίλῳ τοῦ ἀγκῶνοσ, εὔροοσ γὰρ ἥδε ἐν τῷ λαιῷ· ξυντεκμαίρεσθαι δὲ ἐν τῇ σμικρῇ ἀποπληξίῃ καὶ τὰ πάρετα μέρεα, εἰ ἐπ’ ἀριστερὰ, ἢ δεξιὰ, ἡ πάρεσισ. ἀπὸ γὰρ τῶν ὑγιηρῶν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τὴν ἀφαίρεσιν χρὴ ποιέειν. τῇδε γὰρ τὸ αἷμα εὔροον· τῇδε καὶ ἡ παροχέτευσισ ἀπὸ τῶν σιναρῶν. ἢν μὲν ὦν ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ ἀπόπληκτοι γίγνωνται, ὧδε χρὴ συλλογί ζεσθαι ἀμφὶ τῆσ ἀφαιρέσιοσ · ἢν δὲ ἀπὸ πληγῆσ, ἢ καταφορῆσ, ἢ πιέσιοσ ξυμβῇ, οὐ χρὴ ἀναβάλλεσθαι. μετεξετέροισι δὲ τόδε μοῦνον εἰσ ἄκεσιν ἠδὲ ζωὴν ἤρκεσεν. Ἢν δὲ μὴ δοκέῃ τάμνειν φλέβα, ψύξιοσ πολλῆσ καὶ νάρκησ καὶ ἀναισθήσιοσ ἀμφισχούσησ τὸν ἄνθρωπον, ὑποκλύζειν ἐσ κένωσιν τοῦ πλήθεοσ τῶν ἐν τοῖσι ἐντέροισι ̔τὰ πολλὰ γὰρ ὑπ’ ἀδηφαγίησ καὶ οἰνοφλυγίησ παραπλῆγεσ γίγνονταἰ, καὶ εἰσ τὴν ἀντίσπασιν τῶν τὴν κεφαλὴν ἀμφεχόν των χυμῶν· ἔστω δὲ τὸ κλύσμα δριμὺ, καὶ φλεγμάτων καὶ χολῆσ ἀγωγὸν, ὡσ μὴ νίτρον ἔχειν μοῦνον, ἀλλὰ καὶ εὐφόρβιον, ὅσον ὁλκῆσ τριώβολον, ἐσ τόδε ξύνηθεσ πλῆθοσ τοῦ κλύσματοσ, καὶ κολοκυνθίδοσ τὸ ἐντόσ, ἢ κενταυρίου τῆσ κόμησ ἀφεψήματοσ εἰσ ἔλαιον, ἧ ὕδωρ. ἄριστον δὲ κλύσμα καὶ τὸ τοιόνδε · τοῦ μέλιτοσ τῷ ξυνήθει πήγανον ξὺν τῷ λίπαϊ ἑψηθὲν, καὶ τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ τῆσ Ῥητίνησ, καὶ ἁλῶν ἀντὶ νίτρου, καὶ ὑσσώπου ἐψήματοσ. Καὶ ἢν ἐκ τῶνδε μικρὸν ἀνέγρηται ὁ ἄνθρωποσ, ἢ κινεόμενοσ τοῖσι πυρετοῖσι, ἢ αἰσθανόμενοσ ἀπὸ τῆσ ἀναισθησίησ, ἢ εὐσφυξίη γένοιτο, ἢ ὅλωσ τὸ πρόσωπον εὔσημον ᾖ, εὐέλπιν χρὴ ἔμμεναι, ἠδ’ ἀρήγειν εὐτολμότερον. κρατύναντα ὦν μεσηγὺ τὴν δύναμιν τῆσ ἱερῆσ τοῦ καθαρτηρίου διδόναι νήστεϊ, μάλιστα μὲν τὸ πᾶν τῆσ πόσιοσ· εἰ δὲ κώλυμα ἡ δύναμισ ἐοί, ἐσ τὸ ἥμισυ σὺν μελικρήτῳ. Καὶ κινέειν αὐτὸν ἐν δίφρῳ ἐνθέντα ἀνακλίτῳ, ἀτρέμα μὲν αἰωρούντων τῶν φερόντων, διαναπαύοντα δὲ ξυνεχὲσ διὰ τὸ ἄκοπον· κἢν μὲν ἡ γαστὴρ εὐρόωσ ὑποφέρῃ, δέχεσθαι· εἰ δὲ μὴ, ὕδωρ ἢ μελίκρητον πιπίσκειν, ὅσον κυάθουσ δύο· ἢν δὲ καὶ ναυτίη μὲν ἕλῃ ἐπὶ τῇσι καθάρσεσι, μὴ ἀποτρέπειν. ἥ τε ἔντασισ ἐσ ἐγρήγορσιν ἔχει τι ζώπυρον, καὶ ὁ τῶν φλεγμάτων ἔμετοσ τὴν αἰτίην τῆσ νούσου ἄγει. αἰσθήσιοσ δὲ, καὶ κεφαλῆσ, καὶ νεύρων καθαρτήριον ἡ ἱερὴ τὸ φάρμακον. ἀμφὶ μὲν ὦν κενώσιοσ παντοίησ, τῆσ ἐν ἀρχῇσι, ἅλισ. Ὅλον δὲ χρὴ τὸν ἄνθρωπον ἐρίοισι εἰλίξαντα καταιονεῖν λίπαϊ σικυωνίῳ, ἢ γλευκίνῳ, ἢ παλαιῷ, ἢ ἰδίῃ ἑκάστῳ, ἢ ξυμπάντεσσι συμμεμιγμένοισι· ἄριστον δὲ κηροῦ μικρὸν ἐντήκειν ἐσ πάχοσ τῶν ἀλειφάτων· . . . . . . . ποιέειν δὲ χρὴ δυνατωτέρην τήνδε· ἐμπάσσειν δὲ καὶ νίτρου καὶ πεπέρεοσ. ἔστω δὲ λεπτὰ σησθέντα κρησέρῃ · μέγα δὲ ἐσ δύναμιν τῶν παρέντων καὶ τὸ καστόριον· καὶ ἄλειμμα, ξύν τινι λίπαϊ τῶν εἰρημένων, πολλὸν δὲ δυνατώτερον καὶ πιπίσκειν ξὺν μελικρή τῳ. τὸ δὲ πλῆθοσ ὁκόσον ἐπὶ ληθαργικῶν ἴσμεν· ξυντεκμαίρεσθαι δὲ καὶ τὴν ἡλικίην καὶ τὴν γνώμην τοῦ νοσέοντοσ , εἰ πιεῖν ἐσ πλεῦνασ ἡμέρασ ἑτοῖμοσ. ἔστι δὲ καὶ χρίσματα κρέσσονα τῆσ τέγξιοσ, εὐφορέστερά τε καὶ δυνατώτερα . οὔτε γὰρ περιρρέει ἐσ τὸ τῶν στρωμάτων αἶσχοσ· ἀχάριστον γὰρ τοῖσι κάμνουσι τὸ τοιόνδε, καὶ προσίζεται τῷ σκήνεϊ, ἔσ τε τὰ ξυντακέντα ὑπό τε τῆσ ἀλέησ ἀνεπόθη. ἀλλὰ καὶ τὸ ἀί̈διον αὐτέων ὀνηϊστόν, περιρρέει γὰρ ἡ τέγξισ. ὕλη δὲ ἀλειφάτων μὲν ὁκόσα μοι λέλεκται· ξὺν αὐτέοισι δὲ καστόριον, Ῥητίνη τερμίνθου τοῦ δένδρεοσ, εὐφορβίου, λημνήστιδοσ, πυρέθρουἶσα· πεπέριοσ, χαλβάνησ ἐσ ἥμισυ· ξὺν νίτρῳ Αἰγυπτίῳ τριπλάσιον, κηροῦ ὁκόσον ἐσ σύστασιν ὑγρήν. πολλὸν δὲ τουτέων φαρμακίη ποικιλωτέρη καὶ πλέον καὶ ἰδίῃ λέλεκταὶ. ἐπιπλάσματα τῇσι σκληρίῃσι καὶ τῇσι ἐντάσεσι τῶν μερέων ἐπιθετέον· ὕλη δὲ, λίνου σπέρμα, τῆλισ, ἄλφιτον κρίθινον, μέλι, ἔλαιον ἔνθα πήγανον ἢ ἄνηθον ἐζέσθη, ἀλθαίησ Ῥίζα κοπεῖσα καὶ ἐν μελικρήτῳ ἑψηθεῖσα, ὡσ κηροειδὴσ γενέσθαι· ἔστω δὲ εὐαφέα καὶ προσηνέα τῇ ξυστάσι. ἢν μὲν ὦν ἄπυροι ἐώσι ἔτι, ἢ σμικρὸν ἐπιπυρεταίνωσι, τάδε χρὴ πρήσσειν οὐκ ἀλεγίζοντα τῆσ θέρμησ. Ἢν δὲ πυρετοὶ ὀξέεσ ἐώσι καὶ ἡ ἄλλη νοῦσοσ σμικροτέρη τῶνδε φαίνηται, καὶ ἐσ τὸν κίνδυνον οἵδε ξυνεπείγωσι, πρὸσ τούσδε χρὴ τὴν δίαιταν καὶ τὴν ἄλλην θεραπείην ἁρμόζεσθαι . τροφῇσίτε ὦν τελέωσ λεπτῇσι, εὐπέπτοισι χρέεσθαι· καὶ τῇ εὐκαιρίῃ προσεκτέον νῦν μᾶλλον· καὶ τοὺσ παροξυσμοὺσ ὑποστέλλεσθαι ἐσ πᾶσαν ἰητρείην, καὶ τὸ ξύμπαν τοῖσι πυρετοῖσι προσκέεσθαι χρή. Ἢν δὲ πρόσω προήκῃ χρόνῳ καὶ τὴν κεφαλὴν ἐν αἰτίῃ ἴσχῃ, σικύην χρῆ ἐσ τὸ ἰνίον προσβάλλοντα, αἱμάσσειν ἀφειδέωσ. καὶ γὰρ φλεβοτομίησ ὀνίνησι μᾶλλον, καὶ τὰσ δυνάμιασ οὐκ ἀφαιρέει. προτέρη δὲ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων κουφὴ τιθέσθω ἐσ ἀντίσπασιν τῆσ ἐν τῷ ἰνίῳ. Παρελύθη κοτὲ καὶ κατάποσισ, ἥπερ μούνη ἀποπλήκτοισι ἄλκαρ ἐστὶ σωτηρίησ, εἴσ τε τὴν τῆσ τροφῆσ κατάποσιν καὶ ἐσ τὴν τῶν φαρμάκων πάροδον. οὐ γὰρ ἀτροφίησ καὶ λιμοῦ κίνδυνοσ μοῦνον, ἀλλὰ καὶ βηχὸσ, καὶ δυσπνοίησ, καὶ πνίξιοσ. κἢν γὰρ καὶ ἐγχέῃ τισ εἰσ τὸ στόμα ὑγρὸν σιτίον, ἐσ τὴν ἀρτηρίην ὑπορρέει, οὔτε τῶν παρισθμίων ξυμπιπτόντων ἐσ τὸν ὠσμὸν τῶν σιτίων, οὔτε τῆσ ἐπιγλωττίδοσ ἐνιζούσησ ἐσ τὴν ἑωυτῆσ ἕδρην, ἥτισ ἐπίθημα τῆσ ἀρτηρίησ πέφυκε. χρὴ ὦν μελίκρητον ἢ χυλὸν ἐγχέαντα μυστίλῃ μακρῇ ὑπεραίροντα ὑπὲρ τῆσ ἀρτηρίησ ἐσ τὸν στόμαχον ἐγχέειν. τόδε γὰρ ἔτι ἐσ κατάποσιν ὑπουργέει· εἰ δ’ ὁ νοσέων ἐσ ὄλεθρονἰῄ ὕστατον, ὁ δὲ αὐχὴν σὺν τῇ ἀναπνοῇ πηγνύηται, τόν τε αὐχένα καὶ τὸν ἀνθερεῶνα θερμάσμασι χρίειν τε καὶ πυριῆν. ματαιόπονοι δὲ καὶ ἀί̈δριεσ ὁκόσοι σικύην ἐσ τὸν ἀνθερεῶνα προσβάλλουσι ἐσ εὐρύτητα τοῦ στομάχου. οὐ γὰρ διαστάσιοσ χρέωσ ἐσ ἔνθεσιν τῆσ τροφῆσ, ἀλλὰ ξυμπτώσιοσ ἐσ κατάποσιν. προσδιαστέλλει δὲ σικύη, κἢν καταπίνειν θέλῃ, ἐπίσχει τῇ ἀποστάσιτε καὶ ἀνθολκῇ · ἐπανιέναι δὲ χρὴ ἐσ τὴν περιστολὴν τῆσ καταπόσιοσ · πρὸσ δὲ τουτέοισι τὴν ἀρτηρίην πληροῖ ἐσ κίνδυνον ἀποπνίξιοσ. ἀλλ’ οὐδ’ εἰ ἔνθα καὶ ἔνθα τοῦ βρόγχου θείησ ἀρήγει· μύεσ γὰρ καὶ νεῦρα, καὶ τένοντεσ, καὶ φλέβεσ ἐπίπροσθεν ἐάσι αὐτέου. Κύστισ δὲ καὶ τὸ χαλαρὸν ἀρχοῦ ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκκρισιν παρεῖται, καὶ ἔστι τῶν περιττῶν ἀεὶ ἔντερα πλήρεα, κύστισ δὲ καὶ ἐσ ὄγκον μέγιστον ἀείρεται, ἄλλοτε δὲ εἰσ κάθεξιν αὐτέων, διαρρέει γὰρ τὰ περιττὰ ὡσ δι’ ἀψύχων. ἔνθα ὦν ἐσ μὲν τὴν κύστιν τῷ καθετῆρι ὀργάνῳ οὐκ εὔτολμον χρέεσθαι· νδυνοσ γὰρ σφακελίζειν τῇ κύστι, ἠδὲ σπασμὸν διδόναι τῷ ἀνθρώπῳ. ὑποκλύζειν δὲ μὴ πολλῷ πλήθεϊ τοῦ χυλοῦ κρέσσον · κἢν ἐκκοπρωθῇ τὸ ἔντερον , προσενιέναι ξὺν ἐλαίῳ καστόριον. ἐλπὶσ δὲ μούνη καὶ πάντων ὁμοῦ τῶν παρέτων, καὶ ἰδίῃ τῶν μερέων, ἡ εἰσ ἔλαιον ἐνίζησισ. ὁ δὲ τρόποσ αὐτέησ ἐν τοῖσι χρονίοισι εἰρήσεται. Τῆσ ἐπιληψίησ ὀλεθρίη μὲν ἡ πρωτίστη κατάπτωσισ, ἢν ὀξέωσ εἰσβάλλῃ ἡ νοῦσοσ. ἔκτεινε γάρ κοτε καὶ ἡμέρῃ μιῇ. κινδυνώδεεσ δὲ καὶ οἱ ἐν τῇσι περιόδοισι παροξυσμοί. διὰ τάδε μὲν ὦν καὶ ἐν τοῖσι ὀξέσι καταγέγραπται ἡ ἐπιληψίη · ἢν δὲ ἐσ μελέτην μὲν ἥκῃ τοῦ κακοῦ ὥνθρωποσ, ἡ δὲ νοῦσοσ ἀπρὶξ ἐμφῦσα ἔχηται, οὐ χρονίη μοῦνον γίγνετα ι, ἀλλὰ μετεξετέροισι αἰωνίη. ἢν γὰρ ὑπερβάλλῃ τὴν ἀκμὴν τῆσ ἡλικίησ, ξυγγηρᾷ τε καὶ ξυναποθήσκει. Ὁκόσα μὲν ὦν ὡσ χρονίῃ ἐστὶν ἰητήρια ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται· ὁκόσα δὲ ἐσ τὸ τάχοσ τοῦ ὀλέθρου πρηκτέα, τῶνδε τὰ πλεῦνα μὲν ἐπὶ τοῖσι ἀποπληκτικοῖσι λέλεκται, φλεβοτομίη , κλύσματα, χρίσιεσ, σικύη. τάδε γὰρ ἐσ ἀνέγερσιν δυνατώτατα . ὁκόσα δὲ ἴδια καταπτώσιοσ ἄκεα, τάδε νῦν φράσω. παιδίοισι μὲν ὦν οἷσι ἐκ διαφθορῆσ, ἢ ἐκ ψύξιοσ ἰσχυρῆσ, ξύνηθεσ τὸ πάθοσ, ἔμετοσ, ἢ σιτίων, ἢ φλέγματοσ, ἢ ἄλλου χυμοῦ τινοσ ὀνηϊστόν. πτίλα δὲ ἰρίνῳ μύρῳ δευθέντα ναυτίην ἐρεθίζει· ἀτὰρ καὶ τὸ ἴρινον οὐκ ἄχρηστον εἰσ τὴν τῶν παρισθμίων χρίσιν. ξυμπιέζειν δὲ τὴν λαγόνα πρηέωσ ἐπὶ γαστέρα ἐκκρεμὲσ προβάλλοντα τὸ παιδίον. τόδε γὰρ τὸ σχῆμα πρὸσ ἔμετον Ῥήϊστον · ἢν δὲ καὶ σπᾶται ἢ διαστρέφηται τὴν κάτω γνάθον, ἢ τὼ χεῖρε καὶ τὰ σκέλεα Ῥίπτηται, καὶ ξύμπασ τιταίνηταί οἱ ὢψ, τὰ γυῖα ψηλαφίῃ ξὺν λίπαϊ μαλθάσσειν , ἀπιθύνειν τε τῆσ ὄψιοσ τὰ διάστροφα· πρηέωσ δὲ διακρατέειν, ὡσ μὴ διαστρέφηται τὰ ἰθέα. τὰ ψυχρὰ πυριῆν ἢ πιναροῖσι ἐρίοισι ἢ παλαιοῖσι τρύχεσι · διαχρίειν τε τὴν ἕδρην μέλιτι ξὺν πηγανίνῳ ἐλαίῳ, ἢ ξὺν νίτρῳ, ἢ Ῥητίνῃ ὑγρῇ ξὺν τοῖσδε, καὶ διωθεῖν πρηέωσ ἔσω τῆσ ἕδρησ. τάδε γὰρ φυσέων ἀγωγά· φύσασ δὲ διεξίουσι ἐπὶ τῆσδε τῆσ νούσου παῖδεσ. ἢν δὲ καταπίνειν δύνωνται, διδόναι τοῦδε τοῦ φαρμάκου· καρδαμώ μου μέροσ ἕν, χαλκοῦ κερ. ά. τάδε ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν. ἢ γὰρ ἐξήμεσαν ξὺν τοῖσι ἐν τῷ στομάχῳ πιέζουσι, ἢ ὑπηλάθη ἡ γαστήρ. ἄριστον δὲ ἔκλευγμα καὶ τόδε· τοῦ καρδαμώμου , καὶ σινήπιοσ, καὶ ὑσσώπου τῆσ κόμησ ἶσα, ἴριδοσ τῆσ Ῥίζησ μέροσ α, ξὺν νίτρου διπλασίῳ, πεπέριοσ ἐσ τρίτον, μέλιτι φυράσαν τα ὁμοῦ τὰ πάντα, διαστήσαντα τὴν γένυν ἐσ τὸ στόμα ἐγχέειν, ἀτὰρ καὶ ἔτι προσωτέρωτῶν παρισθμίων, ὅκωσ καταπίοιεν. τάδε μὲν ὦν παιδίοισι· τοῖσι δὲ νεηνίῃσι καὶ τάδε ξύμφορα. ἀτὰρ καὶ φάρμακα δυνατώτερα ἐσ ἔμετον αἱρέεσθαι, ναρκίσσου βολβοὺσ, σινήπιοσ καὶ ὑσσώπουἶσα, καὶ χαλκοῦ καὶ πεπέριοσ, μοίρησ τῶν προτέρων ἐσ ἥμισυ, σὺν μέλιτι φυράσαντα διδόναι · τάδε μὲν ὦν ἐσ ἀνέγερσιν τοῦ παροξυσμ οῦ · τὰ δὲ ἐσ λύσιν τοῦ νοσήματοσ ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται. Νῦν μάλα χρὴ κοίτην μαλακὴν, εὐαφέα, λείην, προσηνέα, θερμὴν ἔμμεναι. ἀπηνέα γὰρ καὶ σκληρὰ καὶ τιταινόμενα τὰ νεῦρα ὑπὸ τῆσ νούσου γίγνεται . ἀτὰρ καὶ τὸ δέρμα πᾶν καρφαλέον καὶ τρηχὺ περιτέταται, τὰ πρόσθεν εὔτροχα βλέφαρα μόγισ τοῖσι ὀφθαλμοῖσι ἐπιμύει. ὀφθαλμοὶ δὲ ἀτενέεσ, ἐνδεδινημένοι. ἀτὰρ καὶ τὰ ἄρθρα ξυνδέδεται οὐ κινεύμενα τῇ τάσι. ἔστω δὲ καὶ ὁ οἶκοσ ἀλεεινὸσ, κἢν θέρεοσ ᾖ, μὴ μέχρι ἱδρώτων, ἢ ἐκλύσιοσ. ἐσ συγκοπὴν γὰρ ἡ νοῦσοσ Ῥέπει. χρὴ δὲ μηδὲ ἐσ τὰ ἄλλα τὰ μεγάλα ἄκεα μέλλειν · οὐ γὰρ καιρὸσ ἀμβολῆσ. εἴτε ὦν διὰ ψύξιν ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ γένοιτο τέτανοσ, εἴτε ἐπὶ τρώματι, εἴτε ἐπ’ ἀμβλώσει γυναικὸσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν. προμηθευόμενον καὶ τὴν πίεσιν τοῦ βραχίονοσ ἐν τῇ ἐπιδέσι, ὡσ ἐσ ἄνεσιν ἔχοι, καὶ τὴν τομὴν ὡσ εὐαφέωσ καὶ Ῥηϊδίωσ γένοιτο. τάδε γὰρ σπασμῶν προκλήσιεσ · καὶ ἐσάπαξ ἀφαιρέειν εὐμέτρωσ, μὴ μέχρι λειποθυμίησ καὶ περιψύξιοσ. μηδ’ ἐπ’ ἀσιτίησ ἐῄ· ψυχρὸν καὶ ξηρὸν λιμόσ. διδόναι ὦν μελικρή του παχέοσ ἀκρητεστέρου, καὶ πτισάνησ χυλοῦ ξὺν μέλιτι. τάδε γὰρ καὶ παρισθμίοισι ἐσ ἔκθλιψιν ἀπονώτατα, καὶ στομάχῳ ἐσ κατάποσιν λεῖα καὶ Ῥήϊστα, καὶ ἐσ μάλθαξιν κοιλίησ μαλακώτατα , καὶ ἐσ δύναμιν δυνατώτατα · τὸ δὲ ξύμπαν σκῆνοσ ἐρίοισι κατειλίχθω δεδευμένοισι ἐλαίῳ γλευκίνῳ, ἢ κροκίνῳ, ἐν οἷσ ἢ λιβανωτὶσ, ἢ κόνυζα, ἢ ἀρτεμισίη ἐνήψηται. καὶ τὰ πάντα θερμὰ ἐσ δύναμιν καὶ ἐσ θίξιν ἔστω· χρίειν δὲ τῷ διὰ τῆσ λημνήστιδοσ, καὶ εὐφορβίου, καὶ νίτρου, καὶ πυρέθρου ἀλείμματι· προσβάλλειν δὲ τοῖσδε τοῦ καστορίου συχνόν· εὖ δὲ καὶ τοὺσ τένοντασ ξυλλαμβ άνειν τοῖσι ἐρίοισι, καὶ χρίειν καὶ τὰ παρ’ οὖσ καὶ ἀνθερεῶνα. τάδε γὰρ μάλιστα πάσχειτε δεινὰ καὶ τείνει. πυριῆν δὲ κούφοισ θερμάσμασι τένοντασ καὶ κύστιν, μαρσίποισ ἔχουσι κέγχρον πεφωγμένην, ἢ κύστεσι βοῶν ἐλαίου θερμοῦ ἡμιπληρέσι, ὡσ εἰσ πλάτοσ ἐπικέηνται τῶν πυριωμένων χωρίων. ἐβιήσατό κοτε ἀνάγκη πυριῆσαι κεφαλὴν, οὐκ ἀσφαλὲσ μὲν αἰσθήσεσι, νεύροισι δὲ ἀγαθόν. τάσδε μὲν γὰρ ὀμίχλησ ἐπ’ ἀναφορῇ ἀτμῶν πίμπλησι, ἀνίησι δὲ τὰ νεῦρα. χρὴ οὖν τῷ τρόπῳ τε τῆσ πυρίησ ὡσ ἀσφαλεστάτῳ χρέεσθαι, καὶ ὕλῃ μὴ σφόδρα βαρυόδμῳ μιῇ· ἀλλὰ ὕλη μὲν ἔστω ἔλαιον τὸ ἐν κύστεσι ἄκνισον ἐν διπλῷ ἀγγείῳ ἑψηθὲν, ἢ ἅλεσ λεπτοὶ ἐν τῷ μαρσιπίῳ. κέγχροσ γὰρ καὶ λίνου σπέρμα εὐαφέα μὲν, ἀτμώδεα δὲ καὶ βαρύοδμα. τρόποσ δὲ πυρίησ· ὑποτετάσθαι δεῖ τοῖσ τένουσι ὑπτίοισι τὰ πυριάματα ἄχρι τῆσ κορυφῆσ · προσωτέρω δὲ ἐπὶ τὸ βρέγμα μὴ προβαίνειν. τόδε γὰρ τὸ χωρίον ἁπάσησ μὲν τῆσ αἰσθήσιόσ ἐστι κοινὸν καὶ ἀπὸ τοῦδε πᾶσαι αἱ ἀφέσιεσ ὠφελίησ τε καὶ βλάψιοσ · ἢν δὲ ἐπιπλάσσειν δέῃ τοὺσ τένοντασ, νέρθεν ἔστω τοῦ ἰνίου. ἀνωτέρω γὰρ εἰ θείησ, τὴν κεφαλὴν πλήσεισ ἀτμῶν τοῦ λίνου σπέρματοσ καὶ τῆσ τήλεωσ· ἐπὶ δὲ τοῖσι ἐπιπλάσμασι ἀγαθὸν ἡ σικύη ἐσ τὸ ἰνίον τῆσ Ῥάχιοσ ἑκατέρωθεν · ἔστω δὲ φειδὼ πολλὴ τῆσ φλογόσ· ὀδυνηρὸν γὰρ καὶ σπασμῶδεσ τῶν χειλέων τῆσ σικύησ ἡ ἀμφίθλασισ . χρὴ ὦν ἐσ δηρὸν ἕλκειν καὶ μαλθακῶσ μᾶλλον, ἢ ἀθρόον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ. ὧδε γὰρ ἄν σοι κυρτωθείη τὸ χωρίον ἀπόνωσ, ὅπερ ἐπιτάμνειν χρή. τέκμαρ δέ σοι τῆσ αἱμάξιοσ τῆσ συμμετρίησ ἡ δύναμισ γιγνέσθω. τάδε μὲν ὦν τῶν ἄνευ ἑλκέων τετάνων τὰ ἄκεα. Ἢν δὲ ἐπὶ τρώματι σπασμὸσ γένηται, ὀλέθριον μὲν καὶ δυσέλπιστον· ἀρήγειν δὲ χρή· μετεξέτεροίτε γὰρ καὶ ἐκ τοιῶνδε ἐσώθησαν. χρὴ ὦν, πρὸσ τῇ ἄλλῃ ἰητρείῃ καὶ τὰ ἕλκεα ἰῆσθαι, τέγξιθερμαινόντων, ἅσσα μοι λέλεκται, καὶ πυρίῃ καὶ ἐπιπλάσμασι, φαρμάκοισίτε ὁκόσα Ῥηϊδίωσ θερμαίνειτε καὶ πολλὸν τεύξει πῦον. ξηρὰ γὰρ ἐπὶ τετάνῳ τὰ ἕλκεα. ἔστω ὦν λιβανωτοῦ τῆσ μάννησ, καὶ πολίου τῆσ κόμησ, καὶ Ῥητίνησ ἀπὸ τερμίνθου καὶ πίτυοσ τῶν δενδρέων, καὶ ἀλθαίησ Ῥίζησ, καὶ πηγάνου καὶ κονύζησ τῆσ βοτάνησ. τάδε χρὴ συμμίσγειν τοῖσ ἐπιπλάσμασι , τὰ μὲν τήκοντα, τὰ δὲ ἐμπάσσοντα, τὰ δὲ ξὺν ἐλαίῳ προλεαίνοντα· ἐν μελικρή τῳ δὲ τὴν ἀλθαίηνκεκομμένην προεψεῖν · ἐπιπάσσειν δὲ τῷ ἕλκεϊ καὶ τοῦ καστορίου· οὐ σμικρὴ δὲ ἡ ἔνθεν ἀλέη ὅλῳ τῷ σκήνεϊ, ὅτι καὶ τὰ Ῥίγεα τὰ ἀπὸ τῶν ἑλκέων κακοήθεα. ἐγχρίειν δὲ τὰσ Ῥῖνασ τῷ καστορίῳ ξὺν κροκίνῳ λίπαϊ· ἀλλὰ καὶ πιπίσκειν τοῦδε ξυνεχέωσ ὁκόσον ὁλκῆσ τριώβολον· ἢν δὲ πρὸσ τόδε ἀπαυδήσῃ ὁ στόμαχοσ, μεσηγὺ σιλφίου Ῥίζησ διδόναι τῆσ ὁλκῆσ τὸ ἶσον τῷ καστορίῳ, ἢ σμύρνησ, τοῦ σιλφίου ἥμισυ. ἅπαντα δὲ ξὺν μελικρή τῳ πιπίσκειν. εἰ δὲ εὐπορίη ὀποῦ τοῦ σιλφίου τοῦ ἀπὸ τῆσ Κυρήνησ γένοιτο, τόνδε χρὴ μέλιτι ἑφθῷ ἐνειλίξαντα, ὁκόσον ὀρόβου μέγεθοσ, καταπιεῖν διδόναι. ἄριστον γὰρ ὧδε, ὡσ τὴν ὑπερώην λάθοι παραλλάξασ · δριμὺσ γὰρ καὶ τὴν ἐρυγὴν ἀπηνὴσ, κάκοδμοσ ἐών. ἢν δὲ μὴ δύνηται ὧδε καταπιεῖν, μελικρήτῳ λύσαντα διδόναι. ἁπάντων γὰρ τῶν καταποτῶν δυνατώτερον, ὁκόσα πέφυκε ἀλεαίνειν τε καὶ ὑγραίνειν, καὶ ἀνιέναι τῆσ τάσιοσ, καὶ μαλθάσσειν νεῦρα. ἢν δὲ μηδὲν καταπίνωσι, ἐσ τὴν ἕδρην ἐγχέειν ξὺν ἐλαίῳ, τοῦ καστορίου. τῷδε καὶ χρίειν τὴν ἕδρην ξὺν λίπαϊ ἢ μέλιτι· τῷδε καὶ τὴν κύστιν τέγγειν τε καὶ χρίειν ἐσ πάχοσ ξὺν κηρῷ τήξαντα. ἢν δὲ καὶ φύσασ καὶ κόπριον ἄγειν καιρὸσ ᾖ, τῆσ ἱερῆσ τοῦ καθαρτηρίου ὁλκῆσ͵ δύο ξὺν μελικρή τῳ καὶ ἐλαίῳ ἐνιέναι. ξὺν γὰρ τῷ ἄγειν τάδε ἔτι καὶ τὸ ἔντερον καὶ τὴν κάτω κοιλίην ἐκπυριῇ. ποικίλον γὰρ καὶ θερμὸν φάρμακον ἡ ἱερή. Δοιαὶ συνάγχησ ἐάσι ἰδέαι. ἡ μὲν σὺν θερμασίῃ καὶ μεγάλῃ πρήσιτῶν παρισθμίων , καὶ ἐξογκώσι ἔξω· ἀτὰρ καὶ ἡ γλῶσσα, καὶ ὁ γαργαρεὼν, καὶ πάντα τὰ τῇδε μέρεα ἐσ ὄγκον ἀείρεται· ἡ δὲ ἑτέρη ξύμπτωσίσ ἐστι τουτέων ἠδὲ ἐσ τὸ ἔσω πίεσισ, ξὺν ἀγχόνῃ μέζονι, ὡσ δοκέειν τὴν φλεγμασίην εἴσω μέσφι τῆσ κραδίησ ἐρηρεῖσθαι . τῇδε χρὴ μάλιστα ὠκέωσ ἀρήγειν · τῇδε γὰρ καὶ ὠκέωσ θνήσκουσι. Ἢν μὲν ὦν ἀπὸ κραιπάλησ καὶ οἰνοφλυγίησ ἐώσι, ὑποκλύζειν αὐτῆμαρ. ἀλλὰ καὶ δισσοῖσ κλύσμασι, τῷ μὲν ξυνήθεϊ, ὡσ ἄγειν κοπρώδεα · τῷ δὲ ὡσ ἀποσπᾶσθαί τι τῶν χυμῶν ἀπὸ τῶν παρισθμίων τε καὶ θώρηκοσ. ἔσται ὦν, ἀλλὰ μήτε ἀκρητεστέρη, . . . . . . . . . καὶ κενταυρίου καὶ ὑσσώπου ἑψήματα. τάδε γὰρ καὶ φλεγμάτων ἀγωγά. κἢν δὲ ἀπὸ λεπτῆσ διαίτησ ἐώσι, τάμνειν φλέβατὴν ἐπ’ ἀγκῶνι. μέζονα δὲ τὴν τομὴν σχάζειν, ὅκωσ Ῥοιζηδὸν ἠδὲ ἀθρόον Ῥέῃ τὸ αἷμα. ὅδε γὰρ ὁ Ῥόοσ ἱκανὸσ μὲν ὡσ ὤκιστα θερμασίην πρηϋ῀ναι, δυνατὸσ δέ ἀγχόνην λῦσαι καὶ πάντα μειῶσαι. οὐκ ἀγεννὲσ δὲ καὶ μέχρι λειποθυμίη σ ἄγειν, μὴ μέντοι λειποθυμέειν. μετεξέτεροι γὰρ ξὺν τῇ πληγῇ ἐξέθανον ἐπὶ τῇ λειποψυχίῃ. . . . . . . . . ἢ δεσμοῖσι σφίγγοντεσ ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα · ἄριστον δὲ καὶ ὑπὲρ καρποὺσ ἐσ πήχεασ καὶ ὑπὲρ πήχεασ ἐσ βραχίονα· ἢν δὲ καταπίνειν Ῥήϊστον ᾖ, ἐλατήριον διδόναι ξὺν μελικρήτῳ καὶ ὀρρῷ γάλακτοσ, ὁκόσον ἂν καθῆραι ἱκανὸν ᾖ τὸν ἄνθρωπον. ἐλατήριον δὲ τοῖσδε τῶν ἄλλων καθαρτηρίων κρέσσον · ξύμφορον δὲ καὶ κνέωρον καὶ νᾶπυ. τώδε γὰρ ἄμφω τὰσ κοιλίασ καθαίρει· ἐπὶ δὲ τοῖσι ἢν μὴ ἐνδίδωσι αἱ πρήσιεσ, πρὸσ τὸν οὐρανὸν ἀνακλάσαντα τὴν γλῶσσαν τάμνειν τὰσ ἐν αὐτέῃ φλέβασ. κἢν εὐρόωσ καὶ πολλὸν Ῥυῇ τὸ αἷμα, τῶν ἄλλων μᾶλλον ἂν ὤνησε. τέγξιεσ ἐπὶ τοῖσι φλεγμαίνουσι, τὰ πρῶτα μὲν στύφουσαι, ὅκωσ ἐσ παλίρροιαν ἰώσιν αἱ ὗλαι· ἔριά τ’ ὦν πιναρὰ ξὺν οἰσύπῳ, δευθέντα οἴνῳ καὶ ἀλείφατι τῷ ἀπὸ τῆσ ἐλαίησ τῆσ ὄμφακοσ. ἀτὰρ καὶ τὰ ἐπιπλάσματα ἴκελα τῇ τέγξι, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ δεδευμένοι , λεῖοι ξὺν Ῥοδίοισι πετάλοισι. ὡσ δὲ γλίσχρον τε καὶ μαλακὸν ἐῄ τὸ ἐπίπλασμα, καὶ ἄλητον ἔστω, ἢ λίνου σπέρμα, καὶ μέλι, καὶ ἔλαιον, ἐσ τὴν ἁπάντων μίξιν. ἢν δὲ ἐσ πύησιν τρέπηται, τοῖσι θερμοῖσι χρέεσθαι, οἷσπερ καὶ ἐπὶ τῆσ ἑτέρησ συνάγχησ. τῆλισ ὦν ἔστω τὸ ἄλητον, καὶ μάννα, καὶ Ῥητίνη τὰ τηκτά· καὶ πολίου κόμη ἐμπασσέσθω . καὶ πυρίη θερμὴ σπόγγοισι δάφνησ τοῦ καρποῦ καὶ ὑσσώπου ἑψήματι. ἐσ δὲ ἐμπύησιν δυνατώτατον, πελιάδων ἢ κυνῶν κόπρον προσεπιπάσσειν λεπτὴν ἀπὸ κρησέρησ· διακλύσματα δὲ, μελίκρητον ξὺν φακῆσ ἢ ὑσσώπου ἑψήματι, ἢ Ῥόδων, ἢ φοινίκων, ἢ ὁμοὺ πάντων. ἐγχρίειν δὲ τὸ στόμα πᾶν μέχρι τῆσ ἔσω φάρυγγοσ, ἁπλοῖσι μὲν,‐‐χυλῷ μόρων, Ῥοιῶν ὕδατι λεανθέντων , ἢ φοινίκων ἑψήματι · φαρμάκοισι δὲ τῇ διὰ τῶν μόρων, ἢ καὶ τῇ βησασᾷ, καὶ χυλῷ Ῥοὸσ, καὶ τῇ διὰ τῶν χελιδόνων. ἢν δὲ ἕλκεα ἐσχάρων ἐώσι, διακλύσματα τάδε καὶ ἀνακογχυλισμοὶ, ὑσσώπου ἀφεψήματι ἐν μελικρήτῳ, ἢ σύκων τῶν πιόνων ἐν ὕδατι καὶ ἐπὶ τοῖσδε ἄμυλοσ διεθεὶσ ἐν μελικρή τῳ, ἢ πτισάνησ χυλῷ, ἢ τράγου. Ἐπὶ δὲ τῆσ μετὰ ξυμπτώσιοσ συνάγχησ, ἔσωθεν ἔξω ἄγειν πάντα, καὶ ὕγρὰ, καὶ θέρμην, καὶ σάρκα πᾶσαν, ὡσ ἐξογκέῃ ἔξω τὸ πᾶν. ἔστωσαν ὦν θερμαὶ αἱ τέγξιεσ ξὺν πηγάνῳ καὶ ἀνήθῳ, ἐμπασσομ έν ου νίτρου· καὶ ἐπιπλάσμα τα ξὺν τουτέοισι τὰ πρόσθεν. ἀγαθὸν δὲ κηρωτὴν σὺν νίτρῳ καὶ σινήπι τιθέναι ἐσ θερμασίην. θερμασίη δὲ ἡ ἐσ τὰ ἔξω τὰ τοιάδε ἰῆται. ἀτὰρ ἠδὲ ἐξογκέει ἐσ τὸν αὐχένα· ὄγκοσ δὲ περιπνευμονίησ Ῥύεται ἐπαιωρεύμενοσ ἔξω· εἴσω δὲ τοῖσι συναγχι κοῖσι ὀλέθριον κακόν· ὁκόσοι δὲ ὑπ’ εὐλαβίησ τῆσ ἐπὶ τῆσ συνάγχησ πνιγὸσ τὴν ἀρτηρίην ἔταμον ἐσ ἄναπνοὴν, οὔ μοι δοκέουσι πείρῃ τὸ πρῆγμα πιστώσασθαι· ἥ τε γὰρ θερμασίη τῆσ φλεγμασίησ μέζων ἐκ τοῦ τρώματοσ γίγνεται καὶ προστιμωρέει τῇ πνιγὶ, καὶ βήσσουσι· ἢν δὲ καὶ ἄλλωσ ἐκφύγωσι τόνδε τὸν κίνδυνον, οὐ ξυνάγεται τοῦ τρώματοσ τὰ χείλεα. ἄμφω γὰρ χονδρώδεα καὶ ἀξύμφυτα. Τῶν παθέων ὁκόσα ἀμφὶ τὴν κιονίδα γίγνεται, τὰ μὲν ὑποτάμνειν χρὴ, ἀλλ’ οὐ τοῦ παρεόντοσ λόγου ἡ τῶνδε χειρουργίη · τὰ δὲ ὡσ ὀξέα ἰῆσθαι. Ῥηϊδίωσ γὰρ πνίγει καὶ δυσπνοίῃ τινὰ τουτέων κτείνει. τοιάδε μέντοι ἐστὶ, ἣν καλέομεν σταφυλήν τε καὶ κιονίδα. ἄμφω γὰρ ξὺν φλεγμασίῃ καὶ πάχεϊ καὶ μήκεϊ ξυνίσταντα ι, ὡσ ἐσ τὴν ἀρτηρίην ἐκκρεμέα γίγνεσθαι· ἴσῳ μὲν πάχεϊ ἀπὸ τῆσ βάσιοσ μέσφι ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ὁ κίων· ἀνίσῳ δὲ ἡ σταφυλή. τῆσδε γὰρ ἰσχνὴ μὲν ἡ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ βάσισ· ἐσ δὲ τὸ ἄκρον στρογγύλη καὶ παχεῖα, ξὺν ἐρυθήμα τι, ἢ πελιδνώσι· τῇδε καὶ σταφυλὴν ἐπίκλησιν ἔσχηκε τὸ πάθοσ. τοῖσι ὦν χρὴ ὠκέωσ ἀρήγειν. ὤκιστοσ γὰρ ὁ ἀπὸ πνιγὸσ ὄλεθροσ. Ἢν μὲν ὦν νεηνίαι οἱ πεπονθότεσ ἐώσι, τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβα, ἠδ’ ἀθρόον κενοῦν μέζονι τῇ τομῇ. ὡσ γὰρ ἀπ’ ἀγχόνησ ἀπέλυσε τῆσ πνιγὸσ ἡ τοιήδε ἀφαίρεσισ· δεῖ δὲ ὑποκλύζειν κλυσμῷ πρηέϊ, ἔπειτα δὲ δριμέϊ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε, ἔσ τ’ ἂν ἑλκύσῃ τι ἄνωθεν ἐσ μετάστασιν . περικεέσθωσαν δὲ καὶ δεσμοὶ σφίγγοντεσ ἄκροισι τοῖσι σκέλεσι ὑπὲρ σφυρὰ καὶ γούνατα καὶ ὕπερθεν καρπῶν καὶ πήχεων ἐσ βραχίον ασ. εἰ δέ τι ἡ πνὶξ ἐπισπέρχοι, σικύην ἐπὶ τὸ ἰνίον, ἠδὲ ἐσ τὸν θώρηκα προσβάλλειν, καὶ τουτέων ἐντάμνειν τινὰ· πρήσσειν τε ἅπαντα, ὁκόσα μοι ἐν τῇ συνάγχῃ λέλεκται. ωὐτὸσ γὰρ ἀμφοῖν ὀλέθρου τρόποσ· ἀλλὰ καὶ τοῖσι ἐσ τὸ στόμα φαρμάκοισι τοῖσι αὐτέοισι χρέεσθαι καὶ στύψεσι καὶ μαλθακτηρίοισ, καὶ πυρίῃ τῇ ἔξωθεν, καὶ ἐπιπλάσμασι, καὶ ἐσ τὸ στόμα ἐγχρίσμασι · περὶ δὲ τὸν κίονα ἢ τὴν σταφυλὴν ἔστω στῦμμα, Ῥοὸσ χυλὸσ, μέλιτι ἢ ὕδατι λυθεῖσα ἀκακία, ὑποκιστὶσ, γῆ Σαμίη, ἢ Λημνίη, ἢ Σινῶπισ, ἠδὲ ὀμφάκιον· ἢν δὲ ἑλκώδησ ἐῄ, κόμμι καὶ ἄμυλον δευθέντα Ῥόδων ἢ φοινίκων ἀφεψήματι, καὶ πτισάνησ, ἢ τράγου χυλόσ· ἐπὶ δὲ τοῦ κίονοσ ἔστω πλέον τι τῶν εὐτονωτέρων, διὰ σμύρνησ τε καὶ κόστου, καὶ κυπέρου. ἀνέχεται γὰρ τῶνδε τῶν δριμέων ὁ κίων. ἢν δὲ ἔμπυοσ ὅδε ὁ χῶροσ γένηται, μετεξετέροισι ἠδὲ τὰ τῆσ ὑπερώησ ὀστέα ἐφθάρη, καὶ ἐσ μακρὸν φθίνοντεσ τὸν βίον ἐτελεύτησαν. τῶνδε μέντοι τὰ ἄκεα ἑτέρωθι λελέξεται. Πῆ μὲν ξυνὴ καὶ τῶνδε πρὸσ τἄλλα πάθεα τὰ ἐν τοῖσι παρισθμίοισι ἰητρειη, πῆ δὲ ἰδίη. ἐπὶ φλεγμασίῃ καὶ ἀγχόνῃ, κλυσμοὶ, φλεβοτομίη , τέγξιεσ, ἐπιπλάσιεσ, πυρίη, διάδεσμοι, σικύη, πάντα τωὐτά. χρίσιεσ δὲ φαρμάκων δυνατωτέρων· οὐ γὰρ ἀτρεμέει τὰ ἕλκεα, οὐδὲ ἐσχάραι γίγνονται ἐπιπολῆσ· ἀλλὰ κἢν ἰχὼρ ἀπὸ τουτέων εἴσω στάξῃ, ὤκιστα μὲν ἑλκοῦται τὰ μέρη, κἢν ἀσινέα ᾖ· ὤκιστα δὲ εἰσ τὸ εἴσω νέμεται καὶ κτείνει. πυρὶ μὲν ὦν καίειν τὸ πάθοσ ἀρωγὸν, ἀλλ’ ἀξύνετον διὰ τὸν ἰσθμόν· φαρμάκοισι δὲ πυρὶ ἰκέλοισι χρέεσθαι ἔσ τε τὴν ἐπίσχεσι ν τῆσ νεμήσιοσ, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ τὴν τῶν ἐσχαρέων ἔκπτωσιν. ἔστι δὲ στυπτηρίη ξὺν μέλιτι, κηκὶσ, βαλαύστιον , ξηρὰ, ἢ ξὺν μελικρή τῳ. τοῖσι δὲ αὐτοῖσ καὶ ἐμφυσῆν καλάμῳ, ἢ πτίλῳ, ἢ καυλῷ παχέϊ καὶ ἐπιμήκεϊ, ὡσ τῶν ἑλκέων θιγγάνειν τὰ φάρμακα. ἄριστον δὲ καὶ χαλκῖτισ ὀπτὴ ξὺν καδμίῃ λείῃ ξὺν ὄξεϊ· ἔστω δὲ μοίρησ διπλάσιον τῆσ καδμίησ, καὶ Ῥήου ἡ Ῥίζα ξύν τινι ὑγρῷ. φυλάσσεσθαι δὲ χρὴ τῶνδε τὰσ ἐπιθλίψιασ · ὑγραίνει γὰρ τὰ ἕλκεα καὶ ἐπὶ μᾶλλον νέμεται. χρὴ ὦν πτερῷ τὰ ξηρὰ καταπάσσειν· τὰ δὲ ὑγρὰ ὑγρότατα ποιέοντα ἐσ τὸν γαργαρεῶνα ἐγχέειν. ἢν δὲ αἱ ἐσχάραι ἤδη τε ἀπολύωνται, τὰ δὲ ἕλκεα ἐρυθρὰ γίγνηται, κίνδυνοσ τότε μάλιστα σπασμοῦ. ἐπιξηραίνε ται γὰρ ὡσ ἐπίπαν τὰ ἕλκεα, καὶ τοῖσι δὲ τὰ νεῦρα ξυντείνετα ι. χρὴ ὦν γάλακτι ξὺν ἀμύλῳ καὶ χυλῷ πτισάνησ, ἢ τράγου, ἢ λίνου σπέρματι, ἢ τήλιοσ μαλθάσσειν καὶ ὑγραίνειν. μετεξετέροισι δὲ καὶ ἡ κιονὶσ διεβρώθη μέχρισ ὀστέου τοῦ τῆσ ὑπερώησ, καὶ τὰ παρίσθμια ἄχρι βάσιοσ καὶ ἐπιγλωττίδοσ, καὶ ἐπὶ τῇ ὠτειλῇ καταπίνειν οὔτε στερεὸν, οὔτε ὑγρὸν ἠδύναντο, ἀλλὰ καὶ τὸ ποτὸν ἀνακοπτόμενον ἀπέπνιγέ κοτε τὸν ἄνθρωπον λιμῷ. Οὐκ ἀμβολῆσ καιρὸσ ἐν πλευριτικοῖσι, οὐδ’ ὑπερθέσιοσ μεγάλησ ἰητρείησ· ὅ τε γὰρ πυρετὸσ, κάτοξυσ ἐὼν, ἐσ ὄλεθρον ὁρμᾷ· ἥ τε ὀδύνη τοῦ ὑπεζωκότοσ ξυνεπείγει ἐπὶ τὸ κάκιον· ἀτὰρ καὶ βῆχεσ κλονέουσαι τὸν θώρηκα καὶ τὴν κεφαλὴν ὑπολύουσι τὰσ δυνάμιασ . μάλιστα μὲν ὦν αὐτῆμαρ φλέβα τάμνειν · ἢν δὲ ἀπὸ πλήσιοσ σίτων καὶ ποτῶν ἐῄ, ἐπ’ ἀσιτίησ μίην ἡμέρην φυλάξαντα, ἀφαιρέειν ἀπ’ ἀγκῶνοσ τῆσ ἐν τῷ κοίλῳ φλεβὸσ, τοῦ κατ’ ἴξιν τῇσι ἑτέρῃσι πλευρῇσι· κρέσσον γὰρ ἀπωτάτω ἄγειν. τὸ δὲ πλῆθοσ μὴ μέχρι λειποθυμίησ· περιπνευμονίην γὰρ ἐπιφοιτῆσαι κίνδυνοσ, ἢν τὸ σῶμα ἐπιψυχθὲν τὴν ψυχὴν ἐκλείπῃ. εἴσω γὰρ τὰ ὑγρὰ ξυνθέει, τῆσ ἐκτὸσ ἀφαιρεθέντα θέρμησ τε καὶ τάσιοσ. πνεύμων δὲ μανόσ τε καὶ θερμὸσ, καὶ ἐσ ὁλκὴν δυνατώτατοσ. πλευρῶν δὲ γειτόνημα, πνεύμων , καὶ κοινωνὸσ ἀλγέων· ἀτὰρ καὶ αἱ τοῦδε διαδέξιεσ οὐ μάλα περιγίγνονται. περιεστηκυῖα δὲ πλευρῖτισ ἀπὸ περιπνευμονίησ, εὐηθέστερον γάρ. χρὴ ὦν ἐπὶ ξυμμέτρῳ τῇ Ῥοῇ τοῦ αἵματοσ μεσηγὺ τὸν ἄνθρωπον ξυλλέξαντα αὖθισ ἀφαιρέειν· εἰ μὲν εὖ ἔχοι, αὐτῆμαρ, τῆσ ἐπανέσιοσ μακρῆσ γιγνομένησ · ἢν δὲ μὴ, τῆσ ὑστέρησ · ἢν δὲ μηδὲ ὁ πυρετὸσ ἐνδιδῷ·‐‐ τὰ πολλὰ γὰρ μίην ἡμέρην ὁ πυρετὸσ ἴσχει τε καὶ αὔξει. ‐‐τῇ τρίτῃ ἐν τῇ δευτέρῃ ἐπανέσι ἀφαιρέειν, τῇπερ καὶ τὰ προσάρματα δοτέον, λιπαρῶσ μὲν χρίσαντα ὅλον τὸν ἄνθρωπον · ἐπὶ δὲ τῇ πλευρῇ καὶ ἔλαιον θέντα μαλθακὸν ξὺν ἀλείφατι θερμῷ πηγάνου ἢ ἀνήθου ἀφεψήματοσ · καταιον εῖν δὲ τὸ πλευρὸν εὖ μάλα προσηνέωσ. μετεξετέροισι δὲ καὶ τὸ ἄλγημα καὶ ἡ φλεγμασίη ἔξω ὤκειλε, ὡσ δοκέειν τῶν τῇδε τὸ πάθοσ εἶναι· τὸ δέ ἐστι τῶν ἔνδον αὔξησισ. Τροφῆσ δὲ νῦν, ὡσ ἀμφὶ πάσησ ἰητρείησ ἔστω λόγοσ, ὡσ μηδὲν ἐσ ἁμαρτωλὴν εἰή. ἐν τροφῇ γὰρ κείσεται τὰ φάρμακα, ἀτὰρ καὶ τὰ φάρμακα ἐν τροφῇ. γένεϊ μὲν ὦν θερμὴ καὶ ὑγρὴ, ἠδὲ λείη καὶ ὁμαλὴ, σμηγματώδησ, διαλυτικὴ, λῦσαι, λεπτῦναι φλέγμα δυναμένη. σιτίων μὲν ὦν ἁπάντων πτισάνη προκεκρίσθω· ἐν ἀρχῇ μὲν εἰσ χυλὸν διηθημένη, ὡσ τὸ στερεὸν αὐτέησ διακεκρίσθαι, ξὺν μέλιτι πεποιημένη μοῦνον. πτισάνησ δὲ τὰ ξυνήθεα ἐσ ἡδονὴν καὶ ποικιλίην φάρμακα ἀπέστω, νῦν γὰρ ἀρκεῖ ὁ χυλὸσ μοῦνοσ· ἱκανὴ μὲν ὑγρῆναι καὶ θερμῆνα ι, δυνατὴ δὲ λῦσαι φλέγμα καὶ σμῆξαι· ἄνω δὲ ἀνάγειν μὲν ἀπόνωσ ὁκόσα ἀνάγεσθαι χρή· ὑπάγειν δὲ Ῥηϊδίωσ τὴν κοιλίην. προσηνὲσ δὲ τὸ λεῖον αὐτῆσ καὶ ἐσ κατάποσιν εὔκολον. ἀτὰρ καὶ τὸ γλίσχρασμα θερμασίασ πρηο̈́νει, ὑμένασ καθαίρει, πεπαίνει βῆχασ, πάντα μαλθάσσει. αἵδε κριθῆσ ἐάσι ἀρεταί· δευτέρην δὲ χώρην ἔχουσι οἱ χόνδροι, ὀλίγοισί τισι τῆσ πτισάνησ ἀγαθοῖσι καὶ αὐτοὶ ἄριστοι ἐόντεσ. τὸ γλίσχρασμα γὰρ, τὸ λεῖον, τὸ προσηνὲσ ἐσ κατάποσιν, ξυνόν· τὰ δ’ ἄλλα πάντα μείουσ· πεποιήσθωσαν δὲ καὶ οἵδε ἁπλοῖ ξὺν μέλιτι μοῦνον. ἀγαθοὶ δὲ καὶ τράγοι. κακίων δὲ ἐπ’ αὐτῶν ὄρυζα ξηρῆναι, τρηχῆνα ι, ἐπίσχεῖν κάθαρσιν πλευρῶν μᾶλλον ἢ οὐρῆσαι · ἄριστοσ δὲ καὶ ἄρτοσ ξηρὸσ κοπεὶσ, κρησέρῃ σεσησμένοσ , εὔκρητοσ, εὔπεπτοσ, ξὺν μελικρήτῳ διαρκὴσ τροφή. ἢν δὲ ἤδη μὲν προήκῃ ἡ νοῦσοσ, πρὸσ δὲ τὰ σιτία ἀπηυδήκῃ ὥνθρωποσ, πτισάνη μὲν ἐκ κριθῆσ διδόσθω λείη, κάθεφθοσ· ἄνηθον δὲ ἔστω καὶ ἅλεσ πτισάνησ τὰ ὄψα· καὶ ἔλαιον λεπτὸν, ἄποιον, ἄγλισχρον, ἀτρήχυντον · κρέσσον δὲ ξὺν τῇ πτισάνῃ, ὡσ μὴ πολλὸν τοῦ ἐλαίου ἑψεῖν. καὶ γὰρ πῖον ἴσχει τὸ Ῥόφημα, καὶ τὴν κακίην τὸ ἔλαιον ὄλλυσι. οὐδὲ γὰρ ἐμφανὲσ ἔτι γίγνεται τῇ πολλῇ ἑψήσι εἰσ τὸν χυλὸν ἀναποθέν. ἔστω δὲ καὶ πράσον ξὺν τῇ κόμῃ καὶ ἀμύγδαλα πικρὰ ξὺν τῷ χυλῷ ἑψόμενα. εὔπνοόν τε γὰρ καὶ φαρμακῶδεσ ὑπὸ τῶνδε γίγνεται, καὶ τὰ πράσα βρωθῆναι ὑπὸ τοῦ χυλοῦ, ὀνησιφόρα καὶ ἥδιστα. ἤδη δὲ καὶ ὠῶν καιρὸσ εὐχύλων · ἢν δὲ ὑγρὴ καὶ πολλὴ ἀναγωγὴ ἐῄ, θείου τοῦ ἀπύρου ἐμπασσέσθω καὶ νίτρου. ἄριστον δὲ τῶν ἀρτιτόκων ὠῶν δοθῆναι ἐκ πυρὸσ ἀπύρων. ἀπὸ γὰρ τῆσ μητρὸσ ἡ θέρμη, ὑγροτέρη μὲν πυρὸσ, οἰκειοτέρη δὲ τῷ νοσέοντι, ὅκωσ ἐκ ζῳού ζῳῴ. ἢν δὲ φλέγμα κολλῶδεσ ἐῄ καὶ γλίσχρον, ἐσ τὰ ὠὰ ἔλαιον ἔγχέειν καὶ Ῥητίνησ τῆσ ξηρῆσ τῆσ ἀπὸ πίτυοσ ἐμπάσσειν, ὅκωσ τὸ θεῖον κρέσσον ἐῄ, καὶ τῆσ ἀπὸ τερμίνθου δὲ τήξαντα · καὶ πέπερι ὀνηϊστὸν καὶ ἐν ὠοῖσ καὶ ἐν πτισάνῃ καὶ ἅπασι τοῖσι ἐδέσμασι καὶ ὁκόσα πεπέρεϊ ξυνῳδά· κρεῶν ἀκρόποδεσ ἐν χυλοῖσι τακεροὶ, πέλειαι , ἀλεκτορίδεσ ἑφθαί· συῶν ἐγκέφαλοι, ὀπτοὶ μὲν σὺν τῷ ἐπιπλόῳ· ἄνευ δὲ τουτέου ἄκνισοι. ἢν δὲ ἄκερχνοσ ἐῄ, δοτέον καὶ θαλασσίων, ἢ πετραίων ὅ τι ἂν ἄριστον ἡ χώρη φέρῃ. ὡσ δὲ μὴ ἁμαρτάνῃ ἐπιθυμίῃ, μηδὲ σμήχηται ἐν τῇ λεπτῇ διαίτῃ ὁ νοσέων, χαρίζεσθαι ὀπώρησ, μήλων ἑφθῶν ἐν ὕδατι ἢ μελικρή τῳ, ἢ στέατι ὀπτῶν‐‐ ἀφαιρέειν δὲ χρὴ τοῦ λέπουσ καὶ τῶν ἐντὸσ τρηχέων ξὺν τοῖσι σπέρμασι· ‐‐ ἐφ’ ὡρ́ησ δὲ καὶ σύκων. ἀτὰρ καὶ τῆσ ἄλλησ δοτέον, ὁκόσον ἂν ᾖ ἀβλαβὴσ ἡ ὀπώρη, ἀλλὰ καὶ ὀνηϊστόσ. ἀμφὶ μὲν ὦν τροφῆσ τάδε. Ἐπὶ δὲ τῷ πλευρῷ κέεσθαι χρὴ ἔρια θυμιηθέντα θείῳ, λίπαϊ δεδευμένα, ἔνθα ἄνηθον ἕψηται, ἢ πήγανον. ξυνεχὲσ δὲ τουτέοισι τὸ πλευρὸν καταιον εῖν , ἠδὲ ἐπιπλάττε ιν πρὸ τῆσ προσάρσιοσ · πρὸσ τοῖσι ξυνήθεσι πλάσμασι , μελίλωτον ἑψηθὲν ξὺν μελικρήτῳ, ξυμμίσγοντα μήκωνοσ τῆσ σαρκὸσ ἐνηψημένησ , καὶ μάννησ ἄλητον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ ὑγροτέρη ᾖ ἀναγωγὴ καὶ πολλὴ, αἴρησ ἄλητον ἢ ἐρυσίμου ξυμμίσγειν καὶ νίτρον ἐμπάσσειν· ἢν δὲ μῆκοσ ἤδη τῆσ νούσου γίγνηται, καὶ τῆσ ὀδύνησ ἐγκεομένησ , καὶ ὑγρῆσ καθάρσιοσ γιγνομένησ , ἔμπυον μὲν ἐλπὶσ τὸν ἄνθρωπον ἔσεσθαι · σίνηπι δὲ ξυμμίσγειν καὶ κάγχρυ τοῖσι ἐπιπλάσμασι. ἢν δὲ καὶ ψυχρῶν τῶν τόπων εἴσωθεν τοῖσι κάμνουσι αἴσθησισ γίγνηται, ὄξοσ παραχέειν. χρὴ δὲ ἐνεργὸν ποιέεσθαι, ἐσ πολλὸν τὴν θερμασίην τῶν ἐπιπλασμάτων διαρκέειν. κρέσσων γὰρ ἤδη καὶ ἡ θέρμη τῆσ τῶν ἐπιπλασμά των νεωχμώσιοσ ἔστωσαν ὦν θάλψιεσ ἐν κυρβασίῃσι διὰ ἁλῶν, ἢ κέγχρου, ἢ λίπαοσ θερμοῦ ἐν κυστεσι. κοῦφον δὲ ἔστω πᾶν μηχάνημα πυρίησ, ὡσ μὴ τὰ ἄχθεα πρὸσ τῷ πόνῳ πόνον ἐνδιδῷ. τοῖσδε μέντοι καὶ ἐπὶ τῇ τροφῇ χρέεσθαι, ἢν ξυνεπείγ ῃ τὸ ἄλγοσ. Ἤδη δὲ ἐπὶ τοῖσδε καὶ σικύησ καιρὸσ γένοιτο · ἄριστοσ δὲ ὁ μετὰ ἑβδόμην, πρόσθεν δὲ μὴ ξυνεπειχθείησ. οὐ γὰρ εὐήθεεσ αἱ νοῦσοι, ὁκόσαι πρὸ ἑβδόμησ ἁπαιτέου σι σικύην. ἔστω δὲ μεγάλη, εὐρεῖα πάντη, ἀμφισχε ῖν τὸ ἀλγέον χωρίον ἱκανή. οὐ γὰρ εἴσω ἐνδιδοῖ τὸ ἄλγοσ, ἀλλ’ εἰσ εὖροσ κέχυται. ἔστω δὲ καὶ ἡ ὑπὸ τῇ σικύῃ φλὸξ πολλὴ, ὡσ μὴ μοῦνον ἑλκύσαι, ἀλλὰ καὶ ἀλεῆναι πρὸ τῆσ ἀποσβέσι οσ τοῦ πυρόσ· καὶ μετὰ τὴν ἀπόσβεσι ν ἀποσχάσα ντ α ἀφαιρέε ιν αἷμα, ὁκόσον ἂν ἡ δύναμισ παρείη. πολλὸν δὲ ἔστω πλέον ἢ εἰ ἀπ’ ἄλλησ προφάσιο σ ἀπὸ τῶν ὑποχονδρ ίω ν ἀφαιρέο ισ αἷμα. ἐπιδηλοτ άτ η γὰρ ἐπὶ τῶν πλευριτι κῶ ν ἡ ἀπὸ σικύησ ὠφελείη · ἅλεσ δὲ ἢ νίτρον ἐπὶ τοῖσι σχάσεσι, δηκτικὸν μὲν καὶ ἀλγεινὸν, ὑγιεινὸν δέ. ἀλλὰ ξυντεκμαίρεσθαι τὰσ δυνάμιασ καὶ τοῦ ἀνθρώπου τὸν τρόπον. ἢν γὰρ ἀλκήεισ τὴν ψυχὴν καὶ καρτερὸσ ἐῄ, ἐμπάσσειν τῶν ἁλῶν, μὴ αὐτοῖσι τοῖσι ἕλκεσι ὡσ αὐτέων ψαύειν, τῇ δὲ ὀθόνῃ ἐπιπάσσειν δεδευμέ νῃ τῷ λίπαϊ, ἠδὲ ἐπιπετάζειν τῷ χωρίῳ. οἱ γὰρ ἐκ τῆσ συντήξιοσ ἰχῶρεσ τῶν ἁλῶν εἰσι ἀδηκτότεροι. πολλὸν δὲ τοῦ λίπαοσ καταιονεῖν χρὴ, ὅκωσ τῷ προσηνέϊ τοῦδε ἀμβλύνῃ τὸ ἄλγοσ τῆσ δήξιοσ. δευτέρῃ δὲ ἡμέρῃ ἄριστον τὴν σικύην προσβάλλειν, ὡσ ἐκ τῶν τρωμάτων ἕλκηταί τισ λεπτὸσ ἰχώρ. τόδε πολλὸν μὲν τῆσ ἐπίπροσθεν σικύησ ἀνυσιμώτερον, πολλὸν δὲ τῆσ δυνάμιοσ φυλακτικώτερον. οὐ γὰρ αἷμα, ἡ τροφὴ, ἀλλὰ ἰχὼρ ἐκρέει. καὶ τόδε μέντοι προευκρινήσασ ἀμφὶ τῆσ δυνάμιοσ πρήσσειν. τῇ τρίτῃ δὲ κηρωτὴν ξὺν τῷ κυπρίνῳ καὶ πηγάνῳ τιθέναι. ἢν δὲ ἔτι καθάρσιοσ τὰ πτύαλα δέηται, τοῖσι κηρώμασι Ῥητίνησ ξυντήκειν, ἢ τοῦ θείου τοῦ ἀπύρου ξυμμίσγειν · καὶ αὖθισ πυρίην τὸ χωρίον ἔχειν· ὡσ τρόποσ δὲ σικύησ· ἔχειν ὦν χρὴ κεραμεο ῦν κοῦφον ἁρμόζον τῇ πλευρῇ, εὐρὺ, ἤ τι χάλκεον, πρηνὲσ ἐπὶ τὰ χείλεα ἀμφιθεῖ ναι τοῖσι ἀλγέουσι· ὑποτιθέναι δὲ φλόγα μεγάλην ξὺν λίπαϊ, ὅκωσ ζῶσα ἐσ πολλὸν διαρκέῃ χρόνον· μὴ περισφίγγειν δὲ τὰ χείλεα πρὸσ τῇ σαρκὶ, ἀλλ’ ἐσ διαπνοὴν διαδοχή τισ ἔστω ὡσ μὴ διασβεσθέῃ τῇ πνιγί· ἐσ πολλὸν δὲ ἐξάπτεσθαι ἔνι· ἡ γὰρ ἔνδον ἐκείνου θέρμη, ἄριστον μὲν πυρίημα, ἀγαθὴ δὲ πρόκλησισ ἱδρώτων. Χρὴ δὲ μηδὲ τὴν κάτω ἰητρείην ὑπερορῆν, ἀνδράσι μὲν ἐσ τὸ ἔντερον πηγάνινον ἔλαιον ἐγχέοντα, γυναιξὶ δὲ καὶ ἐσ ὑστέρην · διηνεκέα δὲ τὰ πινόμενα καὶ κατάποτα ἔστω, μελίκρη τον ξὺν τῷ πηγάνῳ, καὶ χυλῷ πτισάνησ, ἢν ξυνεχὲσ βήσσῃ, ὡσ ἐν τροφῇ φάρμακον· ἢν δὲ μὴ τροφῆσ καιρὸσ ἐῄ, ἔστω δή τι καὶ τῶν ποικίλων · πινέριον ξὺν μέλιτι ἑψηθὲν ἐσ σύστασιν. τὰσ δὲ χρὴ σφαίρασ μέγεθοσ ὅσον κυάμου στρογγύλασ οὔσασ διδόναι ὑπὸ τὴν γλῶτταν ἔχειν, διαφέροντα τῇδε κἀκεῖσε, ὡσ μὴ κατάποτον, ἀλλὰ τηκτὸν ἐῄ· προσηνὲσ δὲ καὶ τὸ διὰ τῆσ μήκωνοσ ξὺν μέλιτι καὶ μελιλώτῳ φάρμακον λεῖον καὶ ὑπνικόν. τάδε μέντοι καὶ πρὸ τῆσ ἄρσιοσ, καὶ ἐπ’ αὐτέῃ, καὶ ἐπὶ τῷ ὕπνῳ διδόναι · ἀσίτῳ δὲ τὰ φαρμακώ δεα , κνίδησ καὶ λὶνου τοῦ σπέρματοσ, καὶ ἀμύλου, καὶ κώνου τοῦ κοκκάλου λείου, ἑκάστου κύαθον· καὶ ἀμύγδάλων τῶν πικρῶν πέντε καὶ εἴκοσι τὸν ἀριθμόν · τόσοι δὲ καὶ πεπέριοσ κόκκοι. φωχθέντα δὲ χρὴ λεῖα μέλιτι ἐσ ἂν ἔκλειγμα φυρῆν· τῶν δόσισ μυστίλημίη· ἢν δὲ ὑγρὰ καὶ ἄπεπτα ἀνάγῃ, σμύρνησ ὁλκῆσ͵ δύο, κρόκου μίη, πεπέριοσ κόκκοι δεκαπέντε, μέλιτοσ φυρῆναι λίτρᾳ μίῃ. τόδε μέντοι ἤδη τὸ φάρμακον καὶ πρὸ τῆσ ἄρσιοσ δοτέον, μυστίλησ ἥμισυ. ἀγαθὸν τόδε ἐπὶ τοῖσι χρονίζουσι , εὖτε καὶ ὀξύμελι διδόναι χρὴ, ἢν δύσπνοια ξυνεπείγῃ. Ψυχρὸν δὲ ὕδωρ ὁκόσοι τῶν ἰητρῶν τοῖσι πλευριτι κοῖσι ἔδοσαν, οὔτε ὁκοίῳ λόγῳ ξυμβαλέειν ἔχω, οὔτε τῇ πείρῃ πιστώσασθαι. εἰ γάρ τινεσ ἀπὸ ψυχροῦ διηλλάξαντο τὸν κίνδυνον, οἵδε μοι οὐκ ἐδόκεον εἶναι πλευριτικοὶ, ἀλλὰ καὶ τοῖσι παλαιοτέροισι ἰητροῖσι ἰδέη τισ ξυνδρομῆσ πλευρῖτισ ἐκικλήσκετο, χολῆσ ἔκκρισισ ἐοῦσα ξὺν πόνῳ πλευροῦ ἐπὶ σμικρῷ πυρετῷ, ἢ καὶ ἄνευ πυρετῶν. τόδε μέντοι τὸ πάθοσ οὔνομα μὲν πλευρίτιδοσ, τὸ δὲ πρῆγμα οὐκ ἴσχει· ἀλλὰ καὶ πνεῦμά κοτε, ξυνιστὰν ἐν πλευρῷ, δίψαν ἐνδιδοῖ καὶ ὀδύνην πονηρὴν, μαλθακήν τε θέρμην· καὶ τόδε ἐκάλεσαν ἄνδρεσ ἀί̈δριεσ πλευρῖτιν. ἐπὶ τῶνδε ὦν ὕδωρ ψυχρὸνἄκοσ ἂν γίγνοιτο εὐτυχίῃ τοῦ χρεομένου· ἐσβέσθη μὲν ἂν τὸ δίψοσ, ἡ δὲ χολὴ καὶ τὸ πνεῦμα ὑπηλάθη, καὶ διέπνευσε τὸ ἄλγοσ καὶ ἡ θέρμη· ἐπὶ δὲ φλεγμασίῃ πλευροῦ, καὶ τοῦ ὑπεζωκότοσ πρήσι, οὐ μόνον ὕδωρ ψυχρὸν, ἀλλὰ καὶ ἀναπνοὴ ψυχρὴ κακόν. Ἦν ὦν ἐκ τῆσ πρόσθεν ἰητρείησ περιγίγνωνται οἱ πλευριτικοὶ, ἔτι δὲ βραχέα βήσσωσι καὶ θέρμη ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε ἴσχῃ, σπεύδειν χρὴ διαλύειν τάδε· ἢ γὰρ ὑποστροφὰσ ποιέει τὰ ἐγκαταλιμπ ανόμενα, ἢ ἐσ ἐμπύησιν τρέπεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION