Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.)

Χρονίων νούσων πόνοσ μὲν πουλὺσ, χρόνοσ δὲ μακρὸσ συντήξιοσ, καὶ ἀβέβαιοσ ἡ ἄλθεξισ. ἢ γὰρ οὐδ’ ἐξηλάθησαν ἐσ τὸ πάμπαν, ἢ ἐπὶ σμικρῇ ἁμαρτωλῇ παλινδρομέουσι αἱ νοῦσοι. οὔτε γὰρ ἀτρεμέειν οἱ νοσέοντεσ τολμέουσι ἐσ τέλοσ· ἀτὰρ ἠδὲ ἁμαρτάνουσι ἐν τῇσι μακρῇσι διαίτῃσι, κἢν ἀτρεμέωσι· ἢν δὲ καὶ πόνοσ ἐῄ ἐπιπόνου ἰήσιοσ, δίψησ, λιμοῦ, φαρμάκων πικρῶν καὶ ὀδυνωδέων, ἢ τομῆσ, ἢ καύσιοσ, ὧνπέρ ἐστι ἐν τῇσι δολιχῇσι νούσοισι χρέοσ, ὑποδιδρήσκουσι οἱ κάμνοντεσ, ὡσ θανάτου δῆθεν αὐτέου ὀρεγόμενοι . ἔνθα δὴ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρὸσ ἰητροῦ, καὶ μακροθυμίησ, καὶ ποικιλίησ, καὶ χάριτοσ ἀβλαβοῦσ τῶν ἡδέων, καὶ παραιφάσιοσ· ἀτὰρ καὶ τὸν νοσέοντα χρὴ ἄλκιμον ἔμμεναι, καὶ ξυνίστασθαι τῷ ἰητρῷ κατὰ τοῦ νοσήματοσ. οὐ γὰρ τοῦ σώματοσ μοῦνον ἀπρὶξ λαβόμενον ταχὺ ἀνασμύχει τε καὶ δάπτει , ἀλλὰ ἐσ πολλὰ καὶ τὴν αἰσθησίην ἐκτρέπει, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴν ἐκμαίνει ἀκρασίῃ τοῦ σώματοσ. τοιήνδε τὴν μανίην καὶ τὴν μελαγχολίην ἴσμεν, περὶ ὧν αὖθισ ἐρέω· τανῦν δ’ ἀμφὶ κεφαλαίησ φράσω. Ἢν ἀλγέῃ κεφαλὴ σχεδίωσ ἐπὶ προσκαίρῳ αἰτίῃ, κἢν ἐπὶ πλεῦνασ, κεφαλαλγίη καλέεται. ἢν δὲ διεθίζῃ χρόνῳ μακρῷ τὸ ἄλγημα, καὶ περιόδοισι μακρῇσι καὶ πολλῇσι, καὶ προσεπιγίγνηται μέζω τε καὶ πλεῦνα δυσαλθῆ, κεφαλαίην κικλήσκομεν. Ἰδέαι δὲ μυρίαι. τισὶ μὲν γὰρ ἀί̈διοσ ὁ πόνοσ καὶ σμικρὸσ, ἀλλ’ οὐ διαλείπων· τισὶ δὲ ἐσ περίοδον περιπλεῖ, ὅκωσ τοῖσι πυρεταίνουσι ἀμφημερινὸν παρ’ ἡμέρην· ἄλλοισι δ’ ἀπὸ δύσιοσ ἐσ μεσημβρίην , καὶ τῇδε τέλεον ἀποπαύεται· ἢ ἀπὸ μεσημβρίησ ἐσ ἐσπέρην· ἢ ἐπίπροσθεν ἐσ νύκτα. ἥδε ἡ περίοδοσ οὐ κάρτα δηθύνει · καὶ τοῖσι μὲν ἡ κεφαλὴ ἀλγέει πᾶσα· καὶ ἥδε ἄλλοτε μὲν ἐπὶ δεξιά· ἄλλοτε δὲ ἐπ’ ἀριστερά· ἢ μέτωπον, ἢ βρέγμα, καὶ ταῦτα ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρῃ Ῥεμβώδεα τρόπον. Τοῖσι δὲ καὶ τὰ δεξιὰ μοῦνον, ἢ τὰ λαιὰ μοῦνον, ἐσ ὅσον ὁρίζων κρόταφοσ, ἢ ὦσ, ἢ καὶ ὀφρὺσ μία, ἢ ὀφθαλμὸσ εἷσ, ἢ Ῥὶσ μέσφι μέσου ἐσ ἶσα τέμνει, ἐπέκεινα δὲ τὸ ἄλγημα οὐ περῇ ἀλλ’ ἐν ἡμίσεϊ μίμνει τῷ τῆσ κεφαλῆσ χωρίῳ. ἑτεροκρανίη τόδε μοῦνον καλέεται· οὐκ εὐήθεσ κακὸν, κἢν διαλείπῃ, κἢν σμικρὸν ἔμμεναι δοκέῃ· ἢν γὰρ ἐμπέσῃ κοτὲ ὀξέωσ, αἰσχρὰ καὶ δεινὰ πρήσσει· σπασμὸσ καὶ διαστροφὴ τοῦ προσώπου γίγνεται· ὀφθαλμοὶ ἢ ἀτενέεσ κέρασι ἴκελοι πεπήγασι, ἢ τῇδε κἀκεῖσε σπασμώδε εσ ἔνδον εἱλῶνται· σκοτόδινοσ · ὀφθαλμῶν ὑποβρύχιοσ πόνοσ ἄχρι μηνίγγων. ἱδρὼσ ἄσχετοσ, τενόντων ἐξαπίνησ ἄλγοσ, ὡσπερεί τινοσ πατάξαντοσ ξύλῳ· ναυτίη, ἔμετοσ χολωδέων, κατάπτωσισ τοῦ ἀνθρώπου · ἢν δ’ ἐπιτείνῃ κοτὲ τὸ πάθοσ, ὥνθρωποσ ἐτελεύτησε . ἢν δὲ σμικρότερονᾖ, καὶ ἐσ ὄλεθρονἀσινὲσ, χρονίζει, ὄκνοσ πουλὺσ, καρηβαρίη, ἀπορίη, ζωὴ δύσφοροσ. καὶ γάρ πωσ φεύγουσι τὴν αὐγήν· σκότοσ δὲ πρηο̈́νει τουτέοισι τὴν νοῦσον· οὐ δὲ ἐσιδεῖν τι ἢ ἀκοῦσαι τερπνὸν εὔφοροι · κάκοδμοι τὴν ὄσφρησιν, καὶ οὔτε τι εὐῶδεσ αὐτέουσ τέρπει, ἐκτρέπονται δὲ καὶ τὰ κακώδεα · ἄχθονται τῷ βίῳ, θανατῶσι ὥνθρωποι. Αἰτίη δὲ τουτέων ξὺν ξηρότητι ψύξισ· ἢν δὲ δηθύνῃ καὶ ἐσ μέζον ἑρ́πῃ ἐπὶ τοῖσι πόνοισι, τὸ πάθοσ σκότωμα γίγνεται. Ἢν ζόφοσ τὰσ ὄψιασ σχῇ, καὶ δῖνοσ ἀμφὶ τὴν κεφαλὴν ἑλίσσηται, καὶ ὦτα βομβέῃ ὅκωσ Ῥεόντων καναχηδὸν ποταμῶν, ἢ οἱο͂ν ἄνεμοσ ἱστίοισι ἐγκυβερνῆ, ἢ αὐλῶν, ἢ καὶ συρίγγων ἐνοπὴ, ἢ τρισμοῦ ἁμάξησ ἰαχὴ, ὀνομάζο μεν σκότωμα τὸ πάθοσ, κακὸν μὲν, κἢν σύμπτωμα κεφαλῆσ, κακὸν δὲ, κἢν ἐκ διαδέξιοσ κεφαλαίησ, ἢ ἐξ ἑωυτέησ χρονίου νούσου φύῃ. ἢν γὰρ τάδε μὲν μὴ ἀπογίγνηται, μίμνῃ δὲ ἡ σκοτοδίνη, ἢ χρόνῳ μακρῷ τελεωθῇ τοῖσι ἰδίοισι συμπτώμασι οὔ τινοσ ἀκεομένου, πάθοσ τὸ σκότωμα γίγνεται, ἐπ’ αἰτίῃ ὑγρῇ τε καὶ ψυχρῇ· ἀλλὰ καὶ ἀρχὴ παθέων ἄλλων, ἢν ἐσ ἀνήκεστον τραπῇ, μανίησ, μελαγχολίησ, ἐπιληψίησ, προσεπιγιγνομένων ἑκάστῃ τῶν ἰδίων ξυμπτωμάτων· σκοτάματοσ δὲ ἡ ἰδέα, βάροσ τῆσ κεφαλῆσ, ὀφθαλμῶν μαρμαρυγαὶ ἐπὶ πολλῷ τῷ σκοτώδεϊ· ἀγνωσίη ἑωυτέων τε καὶ τῶν πέλασ· καὶ ἢν ἐπ’ αὐξήσει ἡ νοῦσοσ γίγνηται, τά τε γυῖα λύονται, καὶ ἑρ́πονται χαμαί· ναυτίη καὶ ἔμετοσ φλέγματ οσ, ἢ χολωδέων, ξανθῶν, ἢ μελάνων. εὖτε ἐπὶ μὲν ξανθῇ χολῇ, μανίαι γίγνονται· ἐπὶ δὲ τοῖσι μέλασι, μελαγχολίη · ἐπὶ δὲ τῷ φλέγματι, ἡ ἐπιληψίη. πασῶν γὰρ ἥδε νούσων τροπή. Ποικίλον ἠδὲ ἀλλόκοτον κακὸν ἡ ἐπιληψίη, θηριῶδεσ μὲν ἐν παροξυσμοῖσι καὶ κάτοξυ καὶ ὀλέθριον. ἔκτεινε γάρ κοτε παροξυσμὸσ εἷσ· ἢν δὲ μελέτῃσι φέρῃ ὥνθρωποσ, ζῇ μὲν αἴσχεα καὶ ὀνείδεα καὶ ἄλγεα φέρων, Ῥηϊδίωσ δὲ οὐκ ἄπεισι ἡ νοῦσοσ, ἀλλὰ ἐν ἡλικίῃσί τε τῇσι κρείττοσι ἐνοικέει καὶ ὡρ́ῃ τῇ ὡραίῃ. ξυνδιαιτᾶταί τε παισὶ καὶ μειρακίοισι. ἐξηλάθη δέ κοτε ὑπ’ εὐτυχίησ, δι’ ἄλλησ ἡλικίησ μέζονοσ, εὖτε τῷ κάλλεϊ συνέξεισι τῆσ ὡρ́ησ· ἀλλὰ καὶ τότε μετεξετέρουσ αἰσχροὺσ ἀποδείξασα, ἀπόλλυσι τοὺσ παῖδασ φθόνῳ τοῦ κάλλεοσ, ἢ χειρὸσ ἀκρασίῃ, ἢ προσώπου διαστροφῇ, ἢ πηρώσι τινὸσ αἰσθήσιοσ· ἢν δὲ φωλεύσῃ τὸ κακὸν ἐσ Ῥίζην, οὔτε ἰητρῷ οὔτε ἡλικίησ μεταβολαῖσ ἐσ ἔξοδον πείθεται, ἀλλὰ ξυμβιοῖ μέσφι θανάτου. ποτὶ καὶ ἐπίπονοσ ἡ νοῦσοσ σπασμοῖσι καὶ διαστροφῇσι μελέων τε καὶ ὄψιοσ, ἔτρεψε δέ κοτε καὶ γνώμην ἐσ μανίην. ἀτερπὴσ μὲν ἡ τοῦ παροξυσμοῦ θέη, αἰσχρὴ δὲ καὶ ἡ ἀπόλειψισ αὐτέου, ἐπὶ ἀφόδῳ καὶ οὔροισι καὶ αὐτομάτῳ κοιλίῃ. Ἀλλὰ καὶ ἄδοξοσ ἡ ξυμμορφή· δοκέει γὰρ τοῖσι ἐσ τὴν σελήνην ἀλιτροῖσι ἀφικνεῖ σθαι ἡ νοῦσοσ· τοὔνεκεν ἱερὴν κικλήσκουσι τὴν πάθην· ἀτὰρ καὶ δι’ ἄλλασ προφάσιασ, ἢ μέγεθοσ τοῦ κακοῦ· ἱερὸν γὰρ τὸ μέγα· ἢ ἰήσιοσ οὐκ ἀνθρωπίνησ, ἀλλὰ θείησ, ἢ δαίμονοσ δόξησ ἐσ τὸν ἄνθρωπον εἰσόδου, ἢ ξυμπάντων ὁμοῦ, τήνδε ἐκίκλησκον ἱερήν. Ὁκόσα μὲν οὖν ὡσ ἐπὶ ὀξείῃ γίγνεται τῇ νούσῳ, πρόσθεν μοι λέλεκται· ἢν δὲ ἐν χρόνῳ μίμνῃ, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσι διαλείμμασι ἀσινέεσ, νωθροὶ, ἄθυμοι, κατηφέεσ, ἐξάνθρωποι , ἄμικτοι, οὐδὲ ἡλικίῃσι μειλίχιοι, ἄγρυπνοι, δυσόνειροι πολλοῖσι ἀλλοκότοισι, ἀπόσιτοι, πέψαι κακοὶ, ἄχροοι, μολιβδώδεεσ, δυσμαθέεσ νωθείῃ γνώμησ τε καὶ αἰσθήσιοσ, βαρυήκοοι, ἦχοι, βόμβοι ἀνὰ τὴν κεφαλήν . γλῶσσα ἀσαφὴσ καὶ παράφοροσ· ἢ ὑπὸ τῆσ διαθέσιοσ τῆσ νούσου, ἢ ὑπὸ τρωμάτων ἐν τῇσι καταλήψεσι , σπασμώδεεσ . γλῶσσα μὲν στρωφᾶται ἐν τῷ στόματι ποικίλωσ · ὑποτείνεται δέ κοτε καὶ τὴν διάνοιαν ἡ νοῦσοσ, ὡσ τὰ πάντα μωραίνειν· ἀτὰρ καὶ τοῖσδε αἰτίη ξὺν ὑγρότητι ψύξισ. Μέλαιναχολὴ, ἐν μὲν ὀξέσι ἄνωθεν φανεῖσα, κάρτα ὀλέθριον· κάτω δὲ ἐξιοῦσα οὐ κάρτα ἀνώλεθρον· ἐν δὲ τοῖσι χρονίοισι, ἢν μὲν ὑπίῃ κάτω, ἐσ δυσεντερίην καὶ ἥπατοσ πόνον τελευτᾷ · γυναιξὶ δὲ κάθαρσισ ἀντὶ τῶν ἐπιμηνίων, ἢν τὰ ἄλλα ἀνώλεθροι ἐώσι· ἢν δὲ ἄνω Ῥέπῃ ἐσ στόμαχον, ἢ ἐσ φρένασ, μελαγχολίην τεύχει. φῦσάν τε γὰρ ἐμποιέει καὶ ἐρυγὰσ κακώδεασ, ἰχθυώδεασ · διαπέμπει δὲ καὶ κάτω φύσασ ψοφώδεασ, συντρέπει δὲ καὶ τὴν γνώμην. διὰ τόδε καὶ μελαγχολικοὺσ καὶ φυσώδεασ τούσδε ἐκίκλησκον οἱ πρόσθεν· μετεξετέροισι δὲ οὔτε φῦσα οὔτε μέλαινα χολὴ ἐγγίγνεται , ὀργὴ δὲ ἄκρητοσ καὶ λύπη καὶ κατηφείη δεινή. καὶ τούσδε οὖν μελαγχολικοὺσ καλέομεν, χολῇ μὲν τῆσ ὀργῆσ συμφραζομένησ· μελαίνῃ δὲ, πολλῆσ καὶ θηριώδεοσ· τέκμαρ δὲ Ὅμηροσ, ἔνθα φησὶ, Τοῖσι δ’ ἀνέστη Ἥρωσ Ἀτρείδησ εὐρυκρείων Ἀγαμέμνων Ἀχνύμενοσ· μενεοσ δὲ μέγα φρένεσ ἀμφὶ μελαιναι Πίμπλαντ’, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐί̈κτην. τοιοίδε γιγνονται οἱ μελαγχολώδεεσ, εὖτ’ ἂν ὑπὸ τοῦ κακοῦ κτεινέωνται. Ἔστι δὲ ἀθυμίη ἐπὶ μιῇ φαντασίῃ, ἄνευ τε πυρετοῦ· δοκέει τε δέ μοι μανίησ τε ἔμμεναι ἀρχὴ καὶ μέροσ ἡ μελαγχολίη . τοῖσι μὲν γὰρ μαινομένοισι ἄλλοτε μὲν ἐσ ὀργὴν, ἄλλοτε δ’ ἐσ θυμηδίην ἡ γνώμη τρέπεται, τοῖσι δὲ μελαγχολῶσι ἐσ λύπην καὶ ἀθυμίην μοῦνον. ἀτὰρ καὶ μαίνονται μὲν ἐσ τὰ πλεῖστα τοῦ βίου, ἀφρονέοντεσ καὶ δεινὰ καὶ αἰσχρὰ πρήσσοντεσ · μελαγχολῶσι δὲ οὐκ ἐπὶ ἑνὶ εἴδεϊ ἕκαστοι · ἀλλ’ ἢ πρὸσ φαρμακίην ὕποπτοι, ἢ ἐσ ἐρημίην φεύγουσι μισανθρωπίῃ, ἢ ἐσ δεισιδαιμονίην τρέπονται, ἢ μῖσόσ ἐστι τοῦ ζῆν τουτέοισι. ἢν δὲ ἐξ ἀθυμίησ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε διάχυσισ γένηται, ἡδονὴ προσγίγνεται ἐπὶ τοῖσι πλείστοισι · οἱ δὲ μαίνονται. Ὅκωσ δὲ, καὶ ἀπὸ κοίων χωρίων τὰ πολλὰ γίγνονται φράσω. ἢν μὲν ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι μίμνῃ ἡ αἰτίη, ἀμφὶ τὰσ φρένασ εἱλέεται, καὶ διεξίει χολὴ ἄνωθεν, ἢ κάτωθεν μελαγχο λῶσιν· ἢν δὲ καὶ κεφαλὴν ἐσ ξυμπαθείην ἄγῃ, καὶ ἀμείβεται τὸ παράλογον τῆσ ὀξυθυμίησ ἐσ γέλωτα καὶ ἡδονὴν ἐσ τὰ πολλὰ τοῦ βίου, οἱ δὲ μαίνονται αὔξῃ τῆσ νούσου μᾶλλον ἢ ἀλλαγῇ πάθεοσ. Ἐπ’ ἀμφοῖν δὲ ξηρότησ αἰτίη. ἄνδρεσ μὲν οὖν μαίνονται καὶ μελαγχολῶσι, ἢ καὶ ἀνδρῶν ἐλάσσουσ· κάκιον δὲ ἀνδρῶν αἱ γυναῖκεσ ἐκμαίνονται· ἡλικίη, πρὸσ ἀκμὴν, καὶ οἱ ἀκμάζοντεσ · ὡρ́η θέροσ μὲν καὶ φθινόπωρον τίκτει, ἐάρ δὲ κρίνει. Τεκμήρια μὲν οὖν οὐκ ἄσημα. ἢ γὰρ ἥσυχοι, ἢ στυγνοὶ, κατηφέεσ, νωθροὶ ἐάσι ἀλόγωσ, οὔ τινι ἐπ’ αἰτίῃ, μελαγχολίησ ἀρχή. ἔτι δὲ καὶ ὀργίλοι προσγίγνονται, δύσθυμοι, ἄγρυπνοι, ἐκ τῶν ὕπνων ἐκθορυβούμενοι. Ἔχει δὲ αὐτέουσ καὶ τάρβοσ ἔκτοπον, ἢν ἐσ αὔξησιν τὸ νόσημα φοιτῇ, εὖτε καὶ ὄνειροι ἀληθέεσ, δειματώδεεσ, ἐναργέεσ. ὁκόσα γὰρ ὑπὰρ ἐκτρέπονται ὁποίου ὦν κακοῦ, τάδε ἐνύπνιον ὁρέουσι ὡρ́μησε· πρὸσ τὸ Ῥηί̈διον μεταγνῶναι εὔκολοι, αἰσχροὶ, σμικρολόγοι, ἄδωροι, καὶ μετ’ οὐ πολὺ ἁπλοῖ, ἄσωτοι, πολύδωροι, οὐκ ἀρετῇ ψυχῆσ, ἀλλὰ ποικιλίῃ νοσήματοσ· ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον τὸ κακὸν πιέζῃ, μῖσοσ, φυγανθρωπίη, ὀλόφυρσοι ἐσ κενεὰ, ζωῆσ κακήγοροι· ἔρανται δὲ θανάτου. πολλοῖσι δὲ ἐσ ἀναισθησίην καὶ μώρωσιν ἡ γνώμη Ῥέπει, ὄκωσ ἀγνῶτεσ ἁπάντων, ἢ ἐπιλήσμονεσ ἑωυτέων, βίον ζώωσι ζωώδεα· ξυντρέπεται δὲ καὶ τοῦ σκήνεοσ ἐσ πονηρὸν ἡ ἕξισ· χροιὴ μελάγχλωροσ, ἢν μὴ διεξίῃ κάτω ἡ χολὴ, ἀλλὰ ἀναχέηται ξὺν τῷ αἵματι ἐσ τὸ πᾶν· βοροὶ μὲν, ἰσχνοὶ δέ· ὕπνοσ γὰρ αὐτέοισι τε πόσει οὔτε βρωτῷ συγκρατέει τὰ μέλεα· ἀγρυπνίη δὲ σκίδνησι ἐσ τὴν ἔξω φορήν· τοιγαρο ῦν κοιλίη ξηρὴ οὐδὲν διεῖσα. ἢν δέ κοτε ἐκδιδῷ, ξηρὰ, στρογγύλα, ξὺν περιρρόῳ μέλανι, χολώδεα, οὖρα σμικρὰ, δριμέα, χολόβαφα· φυσώδεεσ καθ’ ὑποχόνδριον, ἐρυγαὶ κακώδεεσ, βρωμώδεεσ, ὡσ ἐξ ἁλὸσ ὀρυγμίη · ἀνέπλω κοτὲ καὶ ὑγρὸν δριμὺ ξὺν χολῇ. σφυγμοὶ ὡσ ἐπίπαν σμικροὶ, νωθροὶ, ἀδρανέεσ, πυκνοὶ, ἴκελοι τῷ ψύχεϊ. Λόγοσ ὅτι τῶν τοιῶνδέ τισ ἀνηκέστωσ ἔχων, κούρησ ἤρα τε καὶ τῶν ἰητρῶν οὐδὲν ὠφελούν των , ὁ ἔρωσ μιν ἰήσατο· δοκέω δ’ ἔγωγε ἐρᾶν μὲν αὐτὸν ἀρχῆθεν, κατηφέα δὲ καὶ δύσθυμον ὑπ’ ἀτυχίησ τῆσ κούρησ ἔμμεναι, καὶ μελαγχολικὸν δοκέειν τοῖσι δημότῃσιν· οὗτοσ οὔτε μὴν ἦν ἔρωτα ἐγγιγνώσκων· ἐπεὶ δὲ τὴν ἔρωτα ξυνῆψε τῇ κούρῃ, παύεται τῆσ κατηφείησ, καὶ διασκίδνησι ὀργήν τε καὶ λύπην, χάρμῃ δὲ ἐξένηψε τῆσ δυσθυμίησ· καθίσταται γὰρ τὴν γνώμην ἔρωτι ἰητρῷ. Μανίησ τρόποι εἴδεσι μὲν μυρίοι, γένεϊ δὲ μοῦνοσ εἷσ· ἔκστασισ γάρ ἐστι τὸ σύμπαν χρόνιοσ, ἄνευθεν πυρετοῦ· εἰ γάρ κοτε καὶ πυρετὸσ ἐπιλάβοι, οὐκ ἀπὸ μανίησ ἂν ἴδιοσ γίγνοιτο, ἀλλ’ ἐκ συντυχίησ ἄλλησ· ἐκφλέγει γὰρ καὶ οἶνοσ ἐσ παραφορὴν ἐν μέθῃ· ἐκμαίνει δὲ καὶ τῶν ἐδεστῶν μετεξέτερα , ἢ μανδραγόρη , ἢ ὑοσκύαμοσ, ἀλλ’ οὔ τί πω μανίη τάδε κικλήσκεται. ἐπὶ γὰρ σχεδίου γιγνόμενα καθίστα ται θᾶττον· τὸ δὲ ἔμπεδον ἡ μανίη ἴσχει· τῇδε τῇ μανίῃ οὐδέν τι ἴκελον ἡ λήρησισ, γήραοσ ἡ ξυμφορή. αἰσθήσιοσ γάρ ἐστι νάρκη, καὶ γνώμησ νάρκωσισ ἠδὲ τοῦ νοῦ ὑπὸ ψύξιοσ· μανίη δὲ θερμόν τι καὶ ξηρὸν τῇ αἰτίῃ, καὶ ταραχῶδ εσ τῇσι πρήξεσι· ἡ μὲν γὰρ λήρησισ ἀρχομέν η ἀπὸ γήραοσ οὔτε διαλείπει, καὶ ξυναποθνήσκει· μανίη δὲ καὶ διαλείπει καὶ μελεδῶνι ἐσ τέλοσ ἀποπαύεται· διάλειψισ δὲ ἀτελὴσ, ἢν τῷ τῆσ μανίησ λόγῳ γίγνηται, οὐκ εἰκότωσ ἀκεομέν ου τοῦ κακοῦ ἰητρείῃ, ἢ τῆσ ὡρ́ησ εὐκρασίῃ. μετεξετέρουσ γὰρ δοκέοντασ ἀσινέασ ἔμμεναι, ἡ ὡρ́η τὸ ἐάρ, ἢ ἁμαρτωλὴ διαίτησ, ἢ ὀργὴ ἐκ συντυχίησ ἐσ ἀνάκλησιν ἤγαγε. Καὶ γὰρ δὴ νοσέουσι οἱ φύσι ὀργίλοι, ὀξύθυμοι, Ῥέκται, εὐμαρέεσ, ἱλαροὶ, παιδιώδεεσ · ἀτὰρ καὶ οἷσι ἐσ ἐναντίην ἰδέην ἡ φύσισ Ῥέπει, ὁκόσοι νωθροὶ, ἐπίλυποι, βραδεῖσ μὲν ἐκμαθεῖν, ἐπίμονοι δὲ προσκαμεῖν, ποτὶ καὶ μαθόντεσ, ἀμνήμονεσ, οἵδε καὶ μελαγχολῆσαι ἑτοιμότεροι, οἱ δὲ καὶ πρόσθεν ἐκμαίνονται. ἀτὰρ καὶ ἡλικίῃσι, οἷσι τὸ θερμὸν καὶ αἷμα πουλὺ, οἵδε μαίνονται. τοῖσι ἀμφὶ ἥβην καὶ νέοισι καὶ οἷσι πάντων ἡ ἀκμή· ὁκόσοισι δὲ τὸ θερμὸν ἐκ μελαίνησ χολῆσ ἐξάπτεται, τό τε εἶδοσ ἐσ ξηρὸν τρέπεται, τουτέοισι μελαγχολῆσαι Ῥήϊστον · δίαιτα δὲ ἄγει, πουλυφαγίη, πλησμονὴ ἄμετροσ, μέθη, λαγνείη, ἔρωτεσ ἀφροδισίων · ἐμάνησάν κοτε καὶ γυναῖκεσ ὑπὸ ἀκαθαρσίησ τοῦ σκήνεοσ, εὖτε αὐτέῃσι ἀπηνδρώθησαν αἱ μῆτραι· ἄλλαι δὲ, οὐ μᾶλλον δὲ Ῥηϊδίωσ ἐκμαίνονται· μάλα δὲ χαλεπῶσ ἐκμαίνονται. αἵδε αἱ προφάσιεσ. καὶ γὰρ ἄνδρα ἐξάπτουσι, ἢν ξυνήθη αἵματοσ ἔκκρισιν, ἢ χολῆσ, ἢ ἱδρῶτοσ ἐπίσχῃ τισ αἰτίη. Καὶ οἷσι μὲν ἡδονὴ ᾖ ἡ μανίη, γελῶσι, παίζουσι, ὀρχεῦνται νυκτὸσ καὶ ἡμέρησ, καὶ ἐσ ἀγορὴν ἀμφαδὸν, καὶ ἐστεμμένοι κοτὲ ὅκωσ ἐξ ἀγωνίησ νικηφόροι ἐάσιν· ἄλυποσ τοῖσι πέλασ ἡ ἰδέη· μετεξέτεροι δὲ ὑπὸ ὀργῆσ ἐκμαίνονται. ἔσθ’ ὅτε ἐσθῆτάσ τε ἐρρήξαντο, καὶ θεράποντασ ἀπέκτειναν, καὶ ἑωυτέοισι χεῖρασ ἐπήνεγκαν· ἥδε καὶ τοῖσ πέλασ οὐκ ἀκίνδυνοσ ἡ ξυμφορή · ἰδέαι δὲ μυρίαι, τοῖσι μέν γε εὐφυέσιτε καὶ εὐμαθέσι ἀστρονομίη ἀδίδακτοσ, φιλοσοφίη αὐτομάτη, ποίησισ δῆθεν ἀπὸ μουσέων. ἴσχει γάρ τι καὶ ἐν νούσοισι εὔχρηστον ἡ εὐπαιδευσίη· τοῖσι δὲ ἀπαιδεύτοισι ἀχθοφορίη, πηλοεργίη, τέκτονεσ, ἢ λιθοξόοι· γίγνονται δὲ καὶ ἀλλόκοτοι φαντασίαι. ἐδεδίει γάρ τισ ληκύθων ἔκπτωσιν . . . . . . . . . καὶ ἄλλοσ οὐκ ἔπινε, δοκέων ἑωυτὸν πλίνθον ἔμμεναι, ὡσ μὴ τῷ ὑγρῷ λυθείη. Μυθολογέεται δὲ καὶ τόδε· τέκτων ἤδη ἐπὶ οἴκου μὲν σαόφρων ἐργάτησ ἦν, μετρῆσαι ξύλον, κόψαι, ξύσαι, ξυγγομφῶσαι, ἁρμόσαι, ξυντελέσαι δόμον νηφαλέωσ, τοῖσι ἐργοδότῃσι ὁμιλῆσαι, ξυμβῆναι, ἀμεῖψαι τὰ ἔργα μισθοῦ δικαίου. ὁ δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ χωρίου τοῦ ἔργου ὧδε εἶχε γνώμησ· ἢν δὲ ἐξίῃ κοτὲ ἐσ ἀγορὴν, ἐπὶ λουτρὸν, ἤ τιν’ ἑτέρην ἀνάγκην, τιθεὶσ τὰ ὅπλα πρῶτον ἔστενεν, εἶτα ἐπῆγεν ὤμω ἐξιών· ἐπὴν δὲ ἀπῆλθε τῆσ τε τῶν οἰκετῶν θέησ καὶ τῆσ τοῦ ἔργου πρήξιοσ καὶ τοῦ χωρίου, πάμπαν ἐξεμαίνετο · κἢν παλινδρομήσῃ ταχὺ, αὖθισ ἐσωφρόνεε. καὶ ἥδε τοῦ χωρίου καὶ τῆσ γνώμησ ἡ ξυμβολή. Ἴσχουσι δὲ τὴν αἰτίην τοῦ νοσήματοσ κεφαλὴ καὶ ὑποχόνδρια, ἄλλοτε μὲν ἅμα ἄμφω ἀρξάμενα, ἄλλοτε δὲ ἀλλήλοισι ξυντιμωροῦντα· τὸ δὲ κῦροσ ἐν τοῖσι σπλάγχνοισί ἐστι ἐπὶ μανίῃ καὶ μελαγχολίῃ , ὅκωσπερ ἐν τῇ κεφαλῇ καὶ τοῖσι αἰσθήσεσι τὰ πολλὰ τοῖσι φρενιτικοῖσι. οἵδε μὲν γὰρ παραισθάνονται, καὶ τὰ μὴ παρεόντα ὁρέουσι δῆθεν ὡσ παρεόντα, καὶ τὰ μὴ φαινόμενα ἄλλῳ κατ’ ὄψιν ἰνδάλλεται· οἱ δὲ μαινόμενοι ὁρέουσι μόνωσ ὡσ χρὴ ὁρῆν· οὐ γιγνώσκουσι δὲ περὶ αὐτέων ὡσ χρὴ γιγνώσκειν. Ἢν οὖν μέγα ᾖ τὸ κακὸν, εὐκίνητοι, ὀξέεσ τὴν αἴσθησιν, ὕποπτοι , ὀργίλοι, οὐκ ἐπ’ αἰτίῃ τινὶ, δύσθυμοι μὲν ἀλόγωσ, οἷσι ἐσ σκυθρωπὸν ἡ μανίη τρέπεται · οἷσι δὲ ἐσ θυμηδίην, εὔθυμοι · ἀλλ’ οἵδε παραλόγωσ ἄγρυπνοι, ἄμφω ἀλλοιώδεεσ τὰσ ὄψιασ, κεφαλαλγέεσ, ἢ πάντωσ γε βάροσ τῆσ κεφαλῆσ ξύνεστι · εὐήκοοι δὲ, ἀλλὰ βράδιστοι τὴν γνώμην. ἐπ’ ἐνίοισι γὰρ ἐάσι δὴ ἦχοιὤτων, καὶ βόμβοι, μέχρι δή γε σαλπίγγων τε καὶ αὐλῶν· ἢν ἐσ αὔξησιν ἡ νοῦσοσ γίγνηται, φυσώδεεσ, ἀσώδεεσ, βοροὶ καὶ λάβροι ἐν τῇ ἐδωδῇ. ἀγρυπνέουσι γάρ· ἀγρυπνίη δὲ βορόν· ἀτὰρ οὐδὲ ἰσχνοὶ ὡσ νοσέοντεσ· μελαγχολών των μᾶλλον εὐσαρκίη· καὶ ὕπωχροι. ἢν δέ τι τῶν σπλάγχνων ἐν φλεγμασίῃ ᾖ γεγονὸσ, τὴν ὄρεξιν ἢ τὴν θρέψιν ἀμβλύνει· ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, οὐ σκαρδαμύττοντεσ· πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἰνδάλματα κυάνεα, ἢ μέλανα, οἷσιν ἐσ μελαγχολίην ἡ τροπή· ἐρυθρότερα δὲ οἷσιν ἐσ μανίην, καὶ φοινίκεα φαντάσματα , πολλοῖσι μὲν ὡσ ἀπαστράπτοντοσ πυρὸσ, καὶ τάρβοσ αὐτέουσ ὡσ ἀπὸ σκηπτοῦ λαμβάνει· μετεξετέροισι δὲ καὶ ἐνέρυθροι καὶ ὕφαιμοι ὀφθαλμοί. Ἐπὶ κορυφῆσ δὲ τοῦ κακοῦ ὀνειρώττουσι· ἀφροδισίων δὲ ἄσχετοσ ἐπιθυμίη, ἀτὰρ οὐδὲ ἐσ τὸ ἄμφαδον αἰδὼσ ἢ ὄκνοσ ὁμιλίησ · νουθεσίῃ δὲ καὶ ἐπιπλήξει ἐσ ὀργὴν ἐκριπισθέντεσ ἐσ τὸ πάμπαν ἐκμαίνονται. τοὐντεῦ θεν ἄλλοσ ἄλλῃ μαίνεται· οἱ μὲν θέουσι ἀσχέτωσ, οὔτε ὅπωσ εἰδότεσ ἐσ ταὐτὰ παλινδρομέουσι· οἱ δὲ ἐσ δηρὸν τοῖσι πέλασ ἀφικνέονται· ἄλλοι δ’ αὖ βοῶσι ὀλοφυρόμενοι ἁρπαγὴν, ἢ βίην. οἱ δὲ φυγανθρωπεύουσι ἐσ ἐρημίην, σφίσι αὐτέοισι ὁμιλέοντεσ. Εἰ δὲ ἐπ’ ἄνεσιν ἤκοιεν τοῦ κακοῦ, νωθροὶ, ἥσυχοι, ἐπίλυποι. ἐσ ἐπιστασίην γὰρ τῆσ νούσου ἀφικνεόμενοι, ἄχθονται τῇ ξυμφορῇ. Μανίησ εἶδοσ ἕτερον. Τέμνονταί τινεσ τὰ μέλεα, θεοῖσ ἰδίοισ, ὡσ ἀπαιτοῦσι, χαριζόμενοι εὐσεβεῖ φαντασίῃ· καὶ ἔστι τῆσ ὑπολήψιοσ ἡ μανίη μοῦνον, τὰ δὲ ἄλλα σωφρονέουσι. ἐγείρονται δὲ αὐλῷ καὶ θυμηδίῃ, ἢ μέθῃ, ἢ τῶν παρεόντων προτροπῇ. ἔνθεοσ ἥδε ἡ μανίη· κἢν ἀπομανῶσι, εὔθυμοι, ἀκηδέεσ, ὡσ τελεσθέντεσ τῷ θεῷ, ἄχροοι δὲ καὶ ἰσχνοὶ, καὶ ἐσ μακρὸν ἀσθενέεσ πόνοισ τῶν τρωμάτων. Ἀποπληξίη, παραπληγίη, πάρεσισ , παράλυσισ, ἅπαντα τῷ γένεϊ τωὐτά. ἢ γάρ κινήσιοσ, ἢ ἁφῆσ, ἢ ἀμφοῖν ἐστι ἔκλειψισ· κοτὲ καὶ γνώμησ, κοτὲ καὶ τῆσ ἄλλησ αἰσθήσιοσ. ἀλλ’ ἀποπληξίη μὲν ὅλου τοῦ σκήνεοσ, καὶ τῆσ αἰσθήσιόσ τε καὶ γνώμησ καὶ κινήσιόσ ἐστι παράλυσισ. τοιγαροῦν ἀποπληξίην λῦσαι ἰσχυρὴν μὲν ἀδύνατον, ἀσθενῆ δὲ οὐ Ῥηί̈διον. παραπληγίη δὲ πάρεσισ μὲν ἁφῆσ καὶ κινήσιοσ, ἀλλὰ μέρεοσ, ἢ χειρὸσ, ἢ σκέλεοσ · παράλυσισ δὲ ὡσ ἐπίπαν κινήσιοσ μοῦνον, ἐνεργείησ τε πάρεσισ· ἢν δὲ ἁφὴ ἐκλείπῃ μούνη κοτέ,‐‐ σπάνιον δὲ τὸ τοιόνδε,‐‐ ἀναισθησίη μᾶλλον ἢ πάρεσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτησ εἴπῃ σκέλοσ τὸ κατ’ ἴξιν, ὡσ νεκρῶδεσ, τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλδὲσ θέλει φράσαι. ὃ γὰρ ἐπὶ τῷ ξύμπαντι ἀποπληξίη ἐστὶ ἰσχυρὴ, τόδε ἐν τῷ σκέλεϊ παραπληγίην φράζει· κύστιοσ δὲ οὔρων σχέσιοσ ἢ ἀκρασίησ, πάρεσισ τὸ κύριον· βλεφάρων δὲ καὶ μήλων καὶ μυῶν τῶν ἐν γνάθοισ, καὶ γένυοσ ἐπὶ θάτερα παραγωγὴ, ἢν ἐπὶ σπασμῷ διαστρέφηται, κυνικὸσ σπασμὸσ ἡ κλῆσισ· ἔκλυσιν δὲ γουνάτων καὶ αἰσθήσιοσ πρόσκαιρον νάρκην καὶ ἀψυχίην καὶ κατάπτωσιν, λιποθυμίην καλέομεν. Παρίεται ν, ἄλλοτε μὲν μέρεα καθ’ ἓν, ὀφρὺσ μούνη, ἢ δάκτυλοσ, ἢ ἔτι μέζω, χεὶρ, σκέλοσ · ἄλλοτε δὲ ὁμοῦ πλεῦνα· καί ποτε δεξιὰ μοῦνον, ἢ ἀριστερ ὰ, ἢ ἰδίῃ καὶ ἰδίῃ, ἢ ξύμπαντα · ἐπ’ ἀκριβὲσ, ἢ ἧσσον. οὐ τὰ διεστῶτα μοῦνον καὶ ὁμώνυμα καὶ ὁμόζυγα, ὀφθαλμοὶ, χεῖρεσ, σκέλοσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ξυμφυέα, Ῥὶσ ἐσ τὸ ἶσον, καὶ γλῶσσα μέσφι τῶν ὁρίων τοῦ μέσου, καὶ παρίσθμιον ἓν, καὶ ἰσθμὸσ, καὶ κατάποσισ ἐσ ἥμισυ. δοκέω δὲ ἐγώ κοτε καὶ στόμαχον, καὶ τὰ ἔντερα, καὶ κύστιν, καὶ τὸ παράμηκεσ ἔντερον ἄχρι τῆσ ἀρχῆσ τωὐτὸ πεπονθέναι· ἀλλὰ τὰ μὲν μέλεα τὰ ἐντὸσ ἐκλυόμενα κρυπτὰ καὶ ἀφανέα· ἡμιτελέεσ δὲ καὶ αἱ ἐνέργειαι· τῇδέ μοι δοκέει καὶ ἡμιπαθέα ἔμμεναι τὰ μέρεα διχῆ ὑπὸ τῆσ νοῦσου τετμημένα. τόδε μέντοι τὸ πρῆγμα δίδαγμα διαφορῆσ δυνάμιόσ τε καὶ κρίσιοσ πρὸσ ἀριστερὰ δεξιοῖσ. ἴση μὲν γὰρ καὶ ἡ προσίζουσα αἰτίη, ξυναὶ δὲ ἀμφοῖν τοῦ πάθεοσ αἱ προφάσιεσ, ἤν τε ψύξισ, ἤν τε ἀπεψίη, ἀλλὰ ἄμφω παθεῖν οὐκ ἶσα ἄν. ἰσόρροποσ δὲ ἡ φύσισ, ὡσ ἐν ἰσορρόπῳ, τωὐτὸν δὲ ἐν ἀνίσοισ ἀδύνατον. ἢν μὲν οὖν τῆσ κεφαλῆσ κάτω πάθῃ τισ ἀρχὴ, ὁκοῖόν τι τοῦ νωτιαίου μυελοῦ ἡ μῆνιγξ, τὰ ὁμώνυμα καὶ ξυναφέα παραλύεται, δεξιὰ ἐπὶ δεξιοῖσι, καὶ ἐπ’ ἀριστεροῖσι λαιά. ἢν δὲ κατάρχῃ κεφαλὴ, ἐπὶ μὲν τοῖσι δεξιοῖσι τὰ λαιὰ παραλύεται, δεξιὰ δὲ ἐπ’ ἀριστεροῖσι. αἰτίη δὲ, τῶν ἀρχέων τῶν νεύρων ἡ ἐπαλλαγή. οὐ γὰρ κατ’ ἴξιν τὰ δεξιὰ ἐπὶ δεξιὰ ὁδοιπορέει, μέσφι περατῶνται, ἀλλ’ ἔμφυτα τῇ ἀρχῇ ἕκαστα εὐθὺσ ἐπ’ ἐκεῖνα φοιτῇ, ἀλλήλοισι ἐπαλλαξάμενα εἰσ χιασμὸν σχήματοσ· ἀθρόον δὲ εἰρῆσθαι, εἴτε ξύμπαντα ὁμοῦ, εἴτε μέρεα παρίεται, . . . . . . . . ἢ ξυναμφοτέρων, νεῦρα δὲ ἄλλοτε μὲν τὰ ἀπὸ κεφαλῆσ πάσχει· τάδε μέντοι ἐσ ἀναισθησίην τρέπονται , ὡσ ἔποσ εἰπεῖν· οὐ γὰρ Ῥηϊδίωσ ἐσ ἀκινησίην ἐξ ὡυτέων Ῥέπει τάδε· κἢν μὲν τοῖσι κινευμένοισι ξυμπαθήσῃ, πάσχει καὶ τάδε σμικρὴν ἀκινησίην· ἴσχει γὰρ καὶ τὴν κίνησιν ἐξ ὡυτέων, εἰ καὶ ἐπὶ ἧσσον φύσι· ἄλλοτε δὲ τὰ ἀπὸ μυῶν ἐσ μύασ περαιούμενα, τάδε τὸ κῦροσ τῆσ κινήσιοσ ἴσχει, καὶ τοῖσι ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ προσδιδοῖ. καὶ γὰρ αὐτὰ ἀπ’ ἐκείνων τὸ πλεῖστον τῆσ κινήσιοσ ἴσχει· ἴσχει δὲ καὶ ἐξ ἑωυτέων καὶ ἔλαττον · τάδε μέντοι ἀκινησίην πάσχει μᾶλλον· σπάνιον δὲ εἴ κοτε ἐξ ἑωυτέων εἰσ ἀναισθησίην τρέποντα ι, δοκεῖ καὶ μὴ εἰσ τὸ πάμπαν· ἢν δὲ ξύνδεσμόσ τισ νεύρων λυθῇ τῶν ἐξ ὀστέων πεφυκότων τινὸσ, καὶ κραινόν των ἐσ ὀστέα, ἢ Ῥαγέντοσ, ἀκρατέα τὰ μέρεα καὶ ἐπισυρόμενα, οὐκ ἀναίσθητα, γίγνεται. Εἴδεα δὲ παραπληκτικὰ τάδε. ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκτασιν λέλυται τὰ μέλεα, οὐδὲ παλινδρομέει ἐσ κάμψιν, εὖτε μήκιστα κῶλα φαίνεται· ἄλλοτε δὲ κυλλὰ γίγνεται, οὐδὲ ἐσ μῆκοσ ἀποτείνεται· εἰ δὲ ἐκτανύσαι βιᾶται, ὅκωσ ξύλα ἐσ κανόνα καταξέω ν, τὰ μέλεα βραχύτερα ἑωυτέων γίγνεται· τάδε πάσχει ἄμφω τὰ εἴδεα, καὶ ἡ ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσι παρθένοσ. καὶ γὰρ ἐκχέεται πολλὸν ἐσ μέγεθοσ, εὖτε πλατυκορίην ὀνομάζομεν . ἀτὰρ ἠδὲ ξυνάγεται ἐσ σμικρὸν ἡ κούρη, εὖτε φθίσιν ἣν ἠδὲ μυδρίησιν ἐγὼ κικλήσκω. ἀλλὰ καὶ κύστισ παρίεται ἐπὶ τοῖσι ἰδίοισι ἔργοισι. ἢ γὰρ εἰσ ἔκτασιν λύεται, ἢ ἀκρατὶ τὰ οὖρα ἐκχέει, ἢ ξυνειλέεται ἐσ ἑωυτέην, εὖτε, ὅταν πλησθῇ οὔρου, οὐ διί̈ησιν. Αἰτίαι δὲ παρέσιοσ μὲν ἕξ· ἄρχονται δὲ τρώματι, πληγῇ, ψύξι, ἀπεψίῃ, λαγνείῃ, οἰνοφλυγίῃ · ἀτὰρ καὶ ψυχῆσ ἀκρατέα πάθεα, ἐκπλήξιεσ, φόβοι, δυσθυμίαι · ἀτὰρ καὶ παιδίοισι δείματα. παρέλυσέ κοτε καὶ χάρμα ἀδόκητον καὶ μέγα, καὶ γέλωσ ἄσβεστοσ μέχρι θανάτου. ἀλλὰ τάδε μὲν ἀρχὴ πρώτη· ὑστάτη δὲ καὶ καιρίη, ψύξισ ἐμφύτου θερμοῦ· ἐπὶ ὑγρότητι ἢ ξηρότητι πάσχει ἥδε, καὶ δυσαλθὴσ τῆσ ἑτέρησ μᾶλλον· ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τρώματι καὶ διακοπῇ νεύρου ἀναλθήσ · ἡλικίη, γέροντεσ, καὶ οἵδε δυσαλθέεσ· παιδίοισι δὲ εὐανάκλητοι· ὡρ́η, χειμὼν, ἐάρ δεύτερον, ἔπειτα μετόπωρον, θέροσ ἥκιστα· ἕξεισ, οἱ παχέεσ κατὰ φύσιν, ὑγροὶ, ἀργοὶ, ζωώδεεσ. Τελεσθέντα μὲν οὖν τὰ πάθεα ἔκδηλα ἀκινησίῃ καὶ ἀναισθησίῃ θερμοῦ τε καὶ ψυχροῦ, ἀτὰρ καὶ τιλμῶν καὶ κνησμῶν καὶ ψαυσίων. σπάνιον εὖτε τοῖσι τὰ πέρατα ἀλγέει, ἀλλὰ ἐσ ἀνάκλησιν οὐ κακίων ἡ ἀπονίη. γίγνεται μὲν οὖν ἐξαπίνησ · ἢν δέ κοτε καὶ ἀρχὰσ ἴσχῃ ἐπιμήκεασ, βάροσ, δυσκινησίη , νάρκη· ψύξιοσ αἴσθησισ, ἄλλοτε θάλπεοσ ὑπερβολὴ, ὕπνοι σμικροὶ, φαντασίαι μέζονεσ, εὖτε ἀθρόον παρελύθησαν. Ἐπὶ δὲ κυνικῷ σπασμῷ ἅπαντα μὲν τὰ τοῦ προσώπου μέρεα σπᾶσθαι οὐ κάρτα ξύνηθεσ · ἐπὶ δεξιὰ δὲ τὰ ἀριστερὰ, καὶ ἐσ ἀριστερὰ τὰ δεξιὰ φοιτῇ, εὖτε καὶ τῆσ γένυοσ ἔνθα ἢ ἔνθα ἐπὶ πολλὸν ἡ παραγωγὴ, ὅκωσ ἐξ ἕδρησ κινουμένησ τῆσ γνάθου. καὶ γὰρ καὶ τοῖσί κοτε ἐξέβη τὸ ἄρθρον, εὖτε μέγα χανόντων ἐπὶ τὸ ἕτερον ἡ γένυσ παρήχθη· ἵλλωσισ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ σιναροῦ μήλου, ξὺν τῇ ὑποκοιλίδι παλμόσ· πάλλεται δὲ καὶ τὸ ἄνω βλέφαρον, ἄλλοτε μὲν ξὺν τῷ ὀφθαλμῷ, ἄλλοτε δὲ μοῦνον· ξυντείνεται δὲ καὶ τὰ χείλεα ἰδίῃ ἑκάτερον· ἄλλοτε δὲ ἄμφω ξυμπεσόν τα παφλάζει. ἔστι δὲ οἷσ μέμυκε κάρτα, ἀθρόον δὲ διί̈σταται, καὶ τὸν ξυνήθεα πτυσμὸν ψοφέει. Σπᾶται καὶ γλῶσσα· καὶ γὰρ ἥδε μῦσ ἐστι καὶ νεῦρα· εὖτε πρὸσ τὸν οὐρανὸν ἐσ πλάτοσ ὅλη ἡ ξύμφυσισ ἀθρόον ἀφήλατο, καὶ κλόνου πάταγον ἐποίησε. σπᾶται δὲ καὶ κίων, καὶ εἰ μὲν τὸ στόμα συνάγει, τἄνδοθεν ἀδόκητοσ ὁ πάταγοσ· ἢν δὲ διαστήσ ῃ τὸ στόμα, ὄψεαι τὴν κιονίδα, ἄλλοτε μὲν προσφυομένην ἐσ πλάτοσ τῷ οὐρανῷ, ἄλλοτε δὲ ἀποπαλλομένην βίῃ ὠκέωσ σωλῆνι ὁμοίωσ, εὖτε καὶ ἤδη παταγεῖ. ἀπάτη δέ τοι ξύνεστι τοῖσι κυνικοῖσι σπασμοῖσι. δοκέει γὰρ τοῖσι θεωμένοισι τὰ ἀπάθεα τὴν νοῦσον ἴσχειν. τῇ γὰρ περιτάσει καὶ τῇ χροιῇ καὶ τῷ τοῦ ὀφθαλμοῦ μέζονι, ὑγιέα τὰ σιναρὰ φαίνεται. ἐλέγχεται δὲ καὶ ἐνγέλωτι καὶ λαλιῇ καὶ καταμύσει. τὰ μέν γε σιναρὰ σπᾶται πάντα πατάγῳ, χεῖλοσ ἀμειδὲσ, ἀκίνητον ἢν λαλῇ, βλέφαρον οὐκ ἐπίτροχον, ὀφθαλμὸσ ἀτενὴσ, ἀναίσθητοσ ἡ ἁφή· τὰ δὲ ὑγιέα λαλεῖ, καταμύει, αἰσθάνεται , γελᾷ. Ἢν ἕλκοσ ἐξ ἀποστάσιοσ ἐν τῷ πνεύμονι γένηται, ἢ ἐκ βηχὸσ χρονίησ, ἢ ἀναγωγῆσ αἵματοσ, καὶ ἀναβήσσῃ πῦον, πύη, καὶ φθίσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ θώρηξ ἢ πλευρὸν ἐμπυήσῃ, ἐπανάγηται δὲ διὰ τοῦ πνεύμονοσ, ἐμπύη ἥδε τοὔνομα. ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσι καὶ ὁ πνεύμων ἕλκοσ ἵσχῃ, ἀναβρωθεὶσ ὑπὸ τοῦ διενεχθέντοσ πύου, τοὔνομα οὐκέτι ἐμπύη, ἀλλὰ φθόην μεταλαμβάνει· ξύνεστι δὲ καὶ πῦρ ξυνεχὲσ, ὡσ μὴ δοκέειν, λῆγον μὲν οὔκοτε, λῆθον δὲ δι’ ἡμέρησ ἱδρῶτι καὶ ψύξι τοῦ σκήνεοσ. καὶ γὰρ καὶ τὰ ἴδια φθόησ ἐστὶ, ἢν ἡ θέρμη ζωπυρῇ, καὶ ἐσ νύκτα ἐκλάμπῃ, ἡμέρην δὲ αὖθισ ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι φωλεύει · δηλοῖ δὲ ἡ δυσφορίη, καὶ ἡ ἀδυναμίη, καὶ αἱ ξυντήξιεσ. ἢν γὰρ ἀπεδίδρησκε τοῦ σκήνεοσ δι’ ἡμέρησ τὸ πῦρ, πῶσ οὐκ ἂν ἐσαρκοῦ τό τε καὶ ἠδύνατο, καὶ εὐφόρωσ εἶχεν ὥνθρωποσ; εὖτε γὰρ ἀνάγει, ἐπὶ μᾶλλον τὰ δεινὰ αὐξέεται. σφυγμοὶ σμικροὶ καὶ ἀμυδροὶ, ἀγρυπνὴ, ἄχροια, καὶ τἄλλα πάντα ὁκόσα οἱ πυρεταίνοντεσ· ἰδέαι δὲ ὑγρῶν μυρίαι, πελιδνῶν, μελάνων κατακορέων , ἢ ὠχρολεύκων , ἢ λευκοχλωρέων· πλατέων, στρογγύλων · σκληρῶν, δυσλύτων, ἢ μανῶν, λυομένων· ἢ ἀνόσμων, ἢ κακωδέων· ἅπαντα δὲ τάδε πύου ἐάσι ἰδέαι. ὁκόσοι γὰρ ἢ πυρὶ ἢ ὕδατι τὰ ὑγρὰ τεκμαίρονται, οὐ κάρτα μοι δοκέουσι φθόην οἵδε γιγνώσκειν · πιστοτέρη γὰρ ἡ ὄψισ ἁπάσησ ἄλλησ αἰσθήσιοσ, οὐ τῶν ἀναγομένων μοῦνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ εἴδεοσ τοῦ νοσέοντοσ. ἢν γὰρ καὶ δημότησ ἴδῃ τὸν ἄνθρωπον ὠχρὸν, ἀδρανῆ, ἀναβήσσοντα, ξυντετηκότα, ἀτρεκέα μαντεύεται φθόην· ἀτὰρ ἠδὲ ὁκόσοισι μὲν ἕλκοσ μὲν οὐκ ἔστι ἐν πνεύμονι, ξυντετήκασι δὲ πυρετοῖσι χρονίοισι, πυκνὰ δὲ καὶ σκληρὰ καὶ ἀτελέα βήσσουσι, καὶ ἀνάγουσι οὐδὲν, καὶ τούσδε φθισικοὺσ κικλήσκουσι, οὐ πάνυ ἀσήμωσ. ξύνεστι δὲ τοῦ θώρηκοσ βάροσ· πλεύμων γὰρ ἄπονοσ, ἄση, δυσφορίη, ἀποσιτίη, ἑσπέρῃ περίψυξισ, καὶ θέρμη ἐσ τὴν ἑώ· ἱδρὼσ ἄχρι θώρηκοσ τῆσ θέρμησ δυσφορώτεροσ· βηχὸσ ἀναγωγαὶ ποικίλαι, ὁκοίασ ἔλεξα. Φωνὴ βραγχώδησ· αὐχὴν ὑποσκόλιοσ, Ῥαδινὸσ, οὐκ εὐπαράγωγοσ· ὁκοῖόν τι ξυντετα μένοσ· δάκτυλοι ἰσχνοὶ, τὰ δὲ ἄρθρα παχέα· ὀστέων μούνων ἡ ἰδέη· σμύχονται γὰρ καὶ σάρκεσ· ὄνυχεσ γρυποὶ δακτύλων, αἱ κοιλίαι Ῥυσαὶ καὶ πλατέεσ· ὑπ’ ἀσαρκίασ γὰρ οὔτε τὴν περιταινίην οὔτε τὸ στρογγύλον ἴσχουσι. διὰ τόδε καὶ ὄνυχεσ γρυποί· ἥδε γὰρ ἡ ἀνακωχὴ, καὶ ἡ ὑπόστασισ αὐτέων, ἥτισ ἐν τῇσι κορυφῇσι πεπλησμένη εἵνεκεν αὐτῶν· ἔστι καὶ ὁ τόνοσ, ὥσπερ καὶ τὰ στερεά· Ῥὶσ ὀξείη, ἰσχνὴ, μῆλα ὑπερίσχοντα καὶ ἐρυθρὰ, ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, στιλπνοὶ, γανόωντεσ · οἰδαλέοι, καὶ ὠχροὶ, ἢ πελιδνοὶ τὰ πρόσωπα. γνάθων τὰ λεπτὰ τοῖσι ὀδοῦσι προσιζάνσει μειδιῶσι ἴκελον, τὰ πάντα νεκρώδεεσ. ὧδε καὶ τὰ πάντα ἴσχει· ἰσχνοὶ, ἄσαρκοι, βραχιόνων μύεσ ἄδηλοι, μαζῶν οὐδὲ ἴχνη, ἐκφανέεσ δὲ μοῦναι θηλαί. πλευρὰσ οὐ καταλέξαι μοῦνον εὔσημον, ἀλλὰ καὶ ὅπη κραίνουσι, ἐσιδεῖν Ῥηί̈διον · οὐδὲ γὰρ αἱ πρὸσ τοὺσ σπονδύλουσ συναθρώσιεσ εὐξύγκρυπτοι· δῆλαι δὲ καὶ αἱ εἰσ τὸ στέρνον ἐπιβολαί · τὰ μέσα τῶν πλευρέων κοῖλα, Ῥομβοειδέα. ὡσ ἐσ τὴν τῶν ὀστέων περιαγωγὴν ὑποχόνδρια λαγαρὰ, ἀνεσπασμένα, ἐπιγάστριον τῇ Ῥάχει προσφυὲσ καὶ λαγών. ἄρθρα ἐναργῆ, ἔξαρθρα, ἀσαρκώδεα, καὶ ἡ κνήμη, ἰσχίον τε καὶ βραχίων. ὑπερίσχει ἡ ἄκανθα τῶν σπονδύλων ἡ πρόσθεν κοίλη τῶν ἑκατέρων ἐκτετηκότων μνῶν· ὡμοπλάται ἐκφανέεσ ὅλαι, ὅκωσ πτέρυγεσ ὀρνίθων. τουτέοισι ἢν κοιλίη ἐκταραχθῇ, ἀνέλπιστοι · ἢν δὲ ἐσ ὑγείην τρέπηται, τὰ ἐναντία τοῖσι ὀλεθρίοισι ἐπιφοιτῇ. Γηραιοὶ μὲν οὐ ξυνεχέεσ πάσχειν· διαδιδρήσκουσι δὲ ἥκιστα· νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆσ ἀπὸ αἵματοσ ἀναγωγῆσ φθινώδεεσ γίγνονται, καὶ ὑγιάζον ται μὲν, οὐ Ῥηϊδίωσ δέ· παιδία ξυνεχῶσ τῇ βηχὶ μέχρι φθόησ κοτὲ Ῥηϊδίωσ ὑγιάζεται· ἕξιεσ δὲ Ῥαδινοὶ, σανιδώδεεσ , πτερυγώδεεσ, ἐξεχέβρογχοι, λευκοὶ, ἀραιότεροι τὸν θώρηκα· χῶραι δὲ ψυχραὶ καὶ ὑγραὶ, ὁκόσαι τῷ εἴδεϊ τοῦ πάθεοσ ἀδελφαί. Οἷσι ἐν τῇσι κοιλίῃσι τὰ ἄνω κατ’ ἴξιν τοῦ θώρηκοσ ἢ τὰ κάτω ὑπὸ τὸ διάφραγμα πύου ἀποστάσιεσ γίγνονται, ἢν μὲν ἀνάγωσι, ἔμπυοι οἵδε καλέονται· ἢν δὲ τὸ πῦον διεξίῃ κάτω, ἀποστηματίαι κικλήσκονται· καὶ ἐν μὲν θώρηκι ἐν τοῖσι ἕλκεσι, ἤτοι ἐν πλεύμονι, ἣν ἐκδέχεται φθόη, ἢ ὑπεζωκότι ἐν πλευρῷ, ἢ στέρνῳ, ἢ κάτωπη πρὸσ τῇ ξυμφύσι τοῦ πνεύμονοσ κατὰ Ῥάχιν, ἤ πη τοῦ θώρηκοσ ἄλλῃ,‐‐ ξυμπάντων δὲ ἐσ ἀναγωγὴν ὁδὸσ τῷ πύῳ πνεύμων. ὑπὸ δὲ τὸ διάφραγμα ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι, ἥπατι, σπληνὶ, νεφροῖσι, κύστισ · ἐπὶ γυναικῶν δὲ καὶ ὑστέρη· ἔταμον δὲ καὶ ἐγὼ ἐν κώλῳ τινί κοτε ἀπόστασιν τὰ ἐπὶ δεξιὰ πρὸσ ἥπατι· καὶ πολλόν τι ἐσσύθη ἔξω πῦον· πολλὸν δὲ καὶ διὰ νεφρῶν καὶ κύστιοσ ἐσ ἡμέρασ πλεῦνασ ἐρρύη, καὶ περιεγένετο ὥνθρωποσ. Αἰτίαι δὲ ξυναὶ μὲν ἁπάντων πληγὴ, ἀπεψίη, ψύξισ, ἠδὲ ὁκοῖα τοιάδε. τοῖσι δὲ ἐν θώρηκι, βὴξ χρονίη, καὶ πλευρῖτισ, καὶ περιπνευμονίη, καὶ Ῥεῦμα χρόνιον · ἀτὰρ ἠδὲ ὀξείασ νούσου ἐσ ἕν τι τουτέων ἀπόσκηψισ. Τὸ δὲ ὑγρὸν ἄλλοτε μὲν ἀεργὸν, ἀδρανὲσ, ἐγκέεταί τῳ ἄλλῳ· ἄλλοτε μὲν δριμὺ δαπτῶσ, καὶ σηπεδόνασ ἐμποιέον μέσφι θανάτου. καὶ γὰρ καὶ ἰδέαι μυρίαι, ὁκόσασ αὖθισ φράσω. θώϋμα δὲ ὅκωσ ἐξ ὑμένοσ λεπτοῦτε καὶ ἰσχνοῦ, βάθοσ οὐκ ἴσχοντοσ, τοῦ ὑπεζωκότοσ, τοσόνδε Ῥέει πῦον· πολλὸν γὰρ πολλοῖσι ξυνελέγη. αἰτίη δὲ φλεγμασίη ἀπὸ περιουσίησ αἵματοσ, ἐφ’ ᾗ παχύνεται ὁ ὑμὴν, ἀτὰρ ἠδὲ ἐκ πολλοῦ αἵματοσ πολλὸν γίγνεται ἐν μέσῳ πῦον· κἢν μὲν εἴσω Ῥέπῃ, αἱ πλευραὶ τὰ ὀστέα κατὰ χώραν τὴν σφῶν αὐτέων,. . . . . . . . . φθίσιν ἔλεξα πρόσθεν ἑτέραν ἔμμεναι συμβεβῶ σαν κατὰ φύσιν· ἢν δὲ ἔξω Ῥέπῃ, διί̈σταται τὰ ὀστέα. ἐσ γὰρ ἕν τι τῶν μέσων πλευρῶν τῆσ ἀποστάσιοσ ἡ κορυφὴ ἐγείρεται, εὖτε ἔνθα καὶ ἔνθα πλευρὰ παρωθέεται. Σημήϊα δὲ τὰ μὲν ἁπάντων ξυνὰ, τὰ δὲ ἑκάστου ἴδια· βάροσ ἢ πόνοσ γε ξυνόν· πνεύμων γὰρ ἄπονοσ· πυρετοὶ ἀμυδροὶ, Ῥίγεα πρὸσ ἑσπέρην, ἱδρῶτεσ ἐπ’ ἀνέσι, ἀγρυπνίη, οἰδήματα ἐν ἄκροισι ποσὶ καὶ χειρῶν δακτύλοισι , ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε καθιστάμενα, καὶ ἐπαιρόμενα · δυσφορίη, ἀποσιτίη, ἰσχνότη σ ὅλου· ἢν δὲ καὶ μῆκοσ ἴσχῃ ἡ μεταβολὴ, ἕξισ φθινώδησ. οὐ γὰρ ἔτι φύσισ ἔργου ἔχεται. οὐ γὰρ πέψισ ὁκοίη πρόσθεν, οὐκ εὐσαρκίη, χροιὴ ζοφώδησ · ἀναπνοὴ πᾶσι μὲν κακὴ, κακίων δὲ οἷσι ἐσ τὴν ἄνω κοιλίην. ἀτὰρ καὶ βὴξ τὰ πρῶτα, μέσφι ἂν ἡ φλεγμασίη πιέζει, εὖτε καὶ πόνοι μέζονεσ καὶ Ῥίγεα, καὶ θέρμη, καὶ ἀγρυπνίη, καὶ δύσπνοια ἔτι μᾶλλον· σφυγμοὶ σμικροὶ, νωθροὶ, ἀδρανέεσ, τὴν γνώμην παράληροι, διάτασισ τοῦ θώρηκοσ. Ἢν δὲ ἤδη εἰσ γέννησιν ἥκῃ πύου, πάντα μέγιστα · ἀναγωγὴ δὲ σμικρὴ ἐπὶ βηχὶ μέζονι, καὶ ἐξ ἀποστάσιοσ βιαίησ. τὰ πρῶτα φλεγματωδέ ων χολοβάφων ἐπὶ τὸ μελάντερον , ὅκωσ ἐξ αἰθάλησ · ἔτι δὲ διαίμων καὶ παχέων· ἢν δὲ καὶ Ῥαγήσεσθαι μέλλῃ, καὶ σαρκοειδέων βαθέων· καὶ ἢν Ῥαγῇ, κίνδυνοσ μὲν πνίξιοσ, ἢν πολλὸν καὶ ἀθρόον ἐκχυθῇ πῦον· ἢν δ’ οὖν ἐκρέῃ σχέδην, ἀτρεκέει· πῦον ἢν κάτω περῆσαι θέλῃ, τὰ μὲν ἄνω μέρεα ἔνθα ἡ ἀπόστασισ, ὀξὺσ πόνοσ, κοιλίη ὑγρὴ, τὰ πρῶτα ὑδατώδεα ξὺν φλεγματώδεσι· ἔπειτα περίρροια αἱματωδέων , καὶ αὖθισ σαρκοει δέων, ἢν ἤδη Ῥαγῇ. ἕπεται δὲ τουτέοισι πῦον, ἢ διὰ κοιλίησ, ἢ οὔρων· ἀγαθαὶ δὲ πάντων μᾶλλον, αἱ ἐσ νεφροὺσ καὶ κύστιασ μεταλήψιεσ. Φέρεται δὲ, ἤν τε ἄνω, ἤν τε κάτω, χρόοσ πύου ποικίλον, ὠχρὸν, ἢ λευκὸν, ἢ τεφρίζον, ἢ πελιδνὸν, ἢ μέλαν, καὶ κακῶδεσ · ἢ ἄνοσμον καὶ παχύτατον· ἢ μέσωσ ἴσχον, ἢ λεῖον, ὁμαλὸν, ἢ τρηχὺ, ἀνώμαλον, καὶ σαρκοει δέα τὰ ἐμπλόωντα, στρογγύλα, ἢ πλατέα, Ῥηϊδίωσ ἀποπλυνόμενα, ἢ ἰξώδεα· ἀθρόον δὲ περὶ πύου εἰρῆσθαι, ὁκόσα μὲν λευκὰ, πέπονα, ἄνοσμα, λεῖα, στρογγύλα, καὶ ἀναβήσσεται θᾶσσον, ἢ ὑποφέρεται, περιεστηκότα· ὁκόσα δὲ ἔξωχρα, χολώδεα, ἀνώμαλα, μοχθηρά. πολλὸν δὲ τουτέων κακίω, τὰ πελιδνὰ καὶ μέλανα. σηπεδόνα γὰρ καὶ ἀνεσθιόμενα σημαίνουσι τὰ ἕλκεα. Προσξυν ιέναι δὲ τουτέοισι καὶ τὴν ἕξιν, καὶ τὰ ξυνομαρτέοντατῇ νούσῳ. ἢν γὰρ ἐπὶ τῇ ἐκκρίσι εὐφόρωσ φέρῃ, ἄπυροσ γίγνηται, εὖτε πέσσῃ, εὔχρουσ, εὔσιτοσ · ἢν ἀναβήσσῃ εὐμαρῶσ, εὔσφυκτοσ, εὔτονοσ γίγνηται, ἀνώλεθροσ ὁ νοσέων· ἢν δὲ ἐπιπυρεταίνῃ, καὶ πάντα ἐσ κακὸν τρέπηται, ἀνέλπιστοσ . προσξυνιέναι δὲ καὶ τὰ χωρία, ἔνθα αἱ ἀποστάσιεσ · ὁκόσοισι γὰρ ἐν τῷ στέρνῳ τὸ ἐμπύημα γίγνεται, βραδέωσ ἀφίσταται. ψιλὰ γὰρ καὶ ἄσαρκα καὶ χονδρώδεα τὰ μέρεα· τὰ δὲ τοιάδε οὐ Ῥηϊδίωσ δέχεται φλεγμον ῆσ περιουσίην · ἀνεκπύητα δὲ μίμνει πουλὺν χρόνον· ψυχρὸν γὰρ οἱ χόνδροι, ἀλλὰ τῶνδε ἀσινέεσ μὲν αἱ φλεγμοναί, τῆσ ἕξιοσ δὲ κακαὶ συντήξιεσ, μακρὸν γὰρ διαπυί̈σκει χρόνον. σπλὴν καὶ ἧπαρ καὶ πνεύμων καὶ διάφραγμα ὀξύτερα μὲν ἐσ ἐμπύησιν, ἐπικίνδυνα δὲ καὶ θανατώδεα. Εὖτε ὁκόσοισι περιπνευμον ικοῖσι ἂν φλέγμα ἐῄ, καὶ μὴ διαχέηται, περιγίγνονται· οἱ δὲ διαδιδρήσκοντεσ τὸ κάτοξυ τοῦ πάθεοσ ἔμπυοι γίγνονται. τὰ μὲν οὖν μελλούσησ ἢ τετελεσ μένησ ἀποστάσιοσ σημεῖα ἐν τοῖσι ἐμπύοισι ἔλεξα· ἢν δὲ τελεσθῇ, οὐ βίησ καὶ πόνων ἐσ ἀπόρρηξιν καὶ ἀναγωγὴν χρέοσ, ὅπωσπερ ἐν τοῖσι σώμασι· ἀλλὰ γὰρ Ῥηϊδίωσ ἀναφέρεται , διατάσιοσ μᾶλλον τῶν ἀραιωσίων γενομένησ, ἤπερ ἕξιοσ σωμάτων. μανὸσ γὰρ καὶ πολύτρητοσ ὁ πνεύμων, σπογγίῃ ἴκελοσ, οὐ χαλεπαίνων τῷ ὑγρῷ, ἄλλην ἀπ’ ἄλλησ εὐρυχωρίην ἀμείβοντι, μέσφι τῆσ τρηχείησ ἀρτηρίησ ἥκειν. περίοδοι δὲ τῷ ὑγρῷ Ῥηί̈διαι. εὐκαμπὲσ γὰρ ἠδὲ ὀλισθηρὸν πῦον. ἀτὰρ καὶ ἡ ἀναπνοὴ ἄνω τὸ πνεῦμα φυσῇ. περιγίγνονται δὲ τὰ πολλὰ, εἰ μή κοτέ τισ ἀπεπνιγῆ ἀθρόῃ ἑλκύσι τοῦ ὑγροῦ, τῆσ ἀρτηρίησ οὐ δεχομένησ τὸν ἠέρα πλήθεϊ τοῦ πύου. θνήσκου σι δὲ μετεξέτεροι χρόνῳ τὸν φθινώδεα καὶ τὸν ἐμπυϊκῶν τρόπον· τὰ δὲ πῦα λευκὰ, ἔπαφρα, σιάλῳ μεμιγμένα· ἄλλοτε δ’ αὖ τεφροειδέα , ἢ ὑπομελανίζοντα· καὶ βρογχίον κοτὲ ἀνεπτύσθη ἐπὶ ποικίλῳ ἕλκεϊ, ἢν βάθοσ ἴσχῃ ἡ ἀπόστασισ, εὖτε καὶ ἀπορρῶγεσ ἀναφέρονται τοῦ σπλάγχνου. βραγχώδεεσ , βραχύπνοοι , βαρύφωνοι, τὰ στήθεά σφιν εὐρέα γίγνεται, καὶ εὐρυτέρων τῆσ ὑγρασίησ δέονται. ὀφθαλμῶν τὰ μέλανα στιλπνά· τὰ δὲ λευκὰ, λευκότα τα καὶ πίονα· μῆλα ἐρευθῆ, φλέβεσ ἐν τῷ προσώπῳ κυρταί. θώϋμα δὲ ἐπὶ τουτέων. τόνοσ μὲν γὰρ εὐσαρκίησ μείζων, εὐψυχίν δὲ τόνου δυνατωτέρη. Εἰ ἀπὸ δρόμου καὶ γυμνασίων καὶ παντὸσ ἔργου δυσπνοεῖ ἡ ἀναπνοὴ, ἆσθμα καλεῖται· καὶ ἡ νοῦσοσ δὲ ὀρθόπνοια, καὶ ἥδε κικλήσκεται ἆσθμα· ἐν γὰρ τοῖσι παροξυσμοῖσι ἀσθμαίνουσι καὶ οἵδε. ὀρθόπνοιαν δὲ ἐκάλεον, οὕνεκεν ὀρθίῳ σχήματι μοῦνον ἀναπνέουσι εὐφόρωσ · πνὶξ γὰρ ἐν κατακλίσι . εἵνεκεν τοῦ τόνου τοῦ ἐπὶ τῷ πνεύματι ὀρθόπνοια τοὔνομα. ὄρθιοσ γὰρ ἀνατέταται ἐσ ἀναπνοὴν, κἢν ὕπτιοσ κατακλινθῇ ὥνθρωποσ, κίνδυνοσ πνιγῆναι. Πάσχει δὲ πλεύμων· ξυμπαθέει δὲ καὶ τὰ ξυντελοῦντα ἐσ ἀναπνοὴν, διάφραγμα, θώρηξ· ἢν δὲ καρδίη πάθῃ, οὔκοτε ἐσ πολλὸν διαρκέσειε . τῇδε γὰρ ἡ τῆσ ἀναπνοῆσ καὶ τῆσ ζωῆσ ἀρχή. Αἰτίη δὲ ψύξισ καὶ ὑγρότησ τοῦ πνεύματοσ· ὕλη δὲ ὑγρὰ, παχέα, κολλώδεα· εὐπαθέεσ δὲ γυναῖκεσ ἀνδρῶν μᾶλλον, ὅτι περ ὑγραί τε καὶ ψυχραί· οἱ δὲ παῖδεσ τούτων περιγίγνονται Ῥηί̈τερον, ἡ γὰρ φύσισ ἐν αὐξήσι θερμῆναι δυνατωτάτη . ἄνδρεσ δὲ εἰ καὶ μὴ Ῥηί̈διοι παθεῖν, ἀλλὰ θνήσκουσι θᾶσσον. ἀμβολὴ δὲ θανάτου ὅσοισι ἐν ἔργου πρήξι, ἢ ἐν εἰρίοισι πλεύμων θάλπεται καὶ διαίθεται, ὁκοῖόν τι τοῖσι τῆσ τιτάνου ἐργάτῃσι, ἢ χαλκεῦσι, ἢ σιδηρεῦσι, ἢ καὶ λουτρῶν πυρσευτῆρσι. Μελλησμοῦ δὲ σημήϊα, βάροσ τοῦ θώρηκοσ, ὄκνοσ ἐσ τὸ ξύνηθεσ ἔργον, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἅπασαν πρῆξιν, δύσπνοια ἐν δρόμῳ, ἢ πρὸσ ὁδὸν ὀρθήν· βραγχώδεεσ καὶ βηχώδεεσ, φῦσα ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι καὶ ἐρυγαὶ παράλογοι, ἀγρυπνίη, θερμασίη νύκτωρ σμικρὴ, ἀσαφήσ · Ῥὶσ ὀξείη, ἐσ ἀναπνοὴν ἑτοίμη. Ἢν δὲ ἐπὶ μέζον τὸ κακὸν ἑρ́πῃ, μῆλα ἐρυθρά· ὀφθαλμοὶ προπετέεσ, ὡσ ἐπ’ ἀγχόνῃ, Ῥωγμὸσ ἐν ἐγρηγόρσι· πολλὸν δὲ μέζον τὸ κακὸν ἐν ὕπνῳ· ὑγρὴ καὶ ἀήχοσ ἡ φωνή· πολλοῦ καὶ ψυχροῦ ἠέροσ ἐπιθυμίη · ἐσ τὸ ὕπαιθρον ἰένται, πᾶσ γὰρ αὐτέοισι οἶκοσ ἐσ ἀναπνοὴν οὐ διαρκήσ · ἀναπνέουσι ὄρθιοι, ὅκωσ ἅπαντα σπάσαι τὸν ἑλκόμενον ἠέρα ποθέοντεσ, ὑπ’ ἀπορίησ δὲ τοῦ ἠέροσ καὶ διοίγουσι τὸ στόμα, ὡσ τῷδε μέζονι χρεόμενοι· ὠχροὶ τὰ πρόσωπα, πλὴν τῶν μήλων. τάδε γὰρ ἐρευθῆ. ἱδρῶσ περὶ μέτωπον καὶ κληϊ῀ δασ· βὴξ συνεχὴσ, βιαίη· ἀναγωγὴ σμικρὴ, λεπτὴ, ψυχρὴ, ἰκέλη ὁκοῖόν τι καὶ ἀφροῦ ἐπάνθισμα. τράχηλοσ οἰδέει πνεύματοσ πρήσι. ὑποχόνδρια ἀνεσπασμένα. σφυγμοὶ σμικροὶ, πυκινοὶ , πιεζεύμενοι· ἰσχνὰ σκέλεα· κἢν ὑπερταθῇ τάδε, ἀπέπνιξέ κοτε ἐπιληπτικῷ τρόπῳ. Ἢν δὲ ἐσ ἀγαθὸν τρέπηται, βὴξ μακροτέρη καὶ ἀραιοτέρη. ἀναγωγὴ πλεύνων τε πύων καὶ ὑγροτέρων· κοιλίησ τάραχοσ πολλῶν ὑδατωδέων· οὔρων ἔκκρισισ πολλὴ, κἢν ἐσ ὑπόστασιν μηδέκω ἥκῃ· φωνὴ γεγωνοτέρη , ὕπνοι αὐταρκέεσ, ὑποχονδρίων ἄνεσισ· ἧκέ ποτε πόνοσ ἐσ μετάφρενον ἐπ’ ἀνέσι. ἆσθμα ἀραιὸν, λεῖον, κερχνῶδεσ. ὧδε μὲν οὖν διαδιδρήσκουσι τὸν ὄλεθρον ἐν δὲ τῇσι ἐπανέσεσι, κἢν περιί̈ωσι ὀρθοστάδην, τοῦ πάθεοσ φέρουσι ξύμβολα. Ἄσθματοσ ἰδέη τὸ πνευμῶδεσ, καὶ ἀπὸ τοῦ πνεύμονοσ τὸ πάθοσ ὅκωσ ἐπ’ ἄσθματι. ξυνὰ γὰρ καὶ τὰ παρεόντα · σμικρὸν δὲ καὶ τὸ διάφορον. δύσπνοια μὲν γὰρ καὶ βὴξ καὶ ἀγρυπνίη καὶ θέρμη ξυνά· καὶ ἀποσιτίη καὶ ἰσχνότησ ὅλου. καὶ γὰρ ἐσ χρόνον τὸ κακὸν ἀποτείνεται, πλὴν οὐ περαιτέρω ἑνὸσ ἔτεοσ. ἤν τε γὰρ τὸ μετόπωρον ἄρξῃ, εἰσ τὸ ἐάρ ἢ τὸ θέροσ ἀπογίγνονται· ἤν τε χειμὼν, ἐσ τὸ μετόπωρον τελευτῶσι τὸν βίον. κοτὲ καὶ γέροντεσ ἁλῶναι Ῥηί̈διοι καὶ ἀπόφρικτοι ἁλόντεσ, ὅσον βραχείησ Ῥοπῆσ ἐσ εὐνὴν θανάτου χρέοσ· ἄγχιστα ἅπαντεσ ἄπνοοι, σφυγμοὶ σμικροὶ, πυκνοὶ, ἀμυδροί. ἀλλὰ τάδε μὲν ξυνὰ πρὸσ τὸ ἆσθμα· ἰδίᾳ δὲ ἀναβήσσουσι ὡσ ἀνάξοντεσ. ματαιοπονέουσι δέ· οὐδὲν γὰρ ἀνάγουσι. εἰ δέ τι τοῦ πλεύμονοσ ἀπορραγείη βίῃ, σμικρὸν, λευκὸν, στρογγύλον , χαλαζῶδεσ · θώρηξ εὐρύτεροσ μὲν, ἀδιάστροφοσ, ἠδὲ ἀνέλκωτοσ· ἢν δὲ ἀνεκπύητοσ ὁ πνεύμων ᾖ, ὑγρῶν δὲ ὁκοῖόν τι πεπηγότων ἔμπλεωσ, διαλήψιεσ τῶν παροξυσμῶν τοῦδε μέζονεσ. οἱ μὲν οὖν ἀπεπνίγησαν θᾶσσον, πρίν τι κάκιον ἐσ τὸ πᾶν ἀποσκῆψαι· μετεξετέροισι δὲ ἐσ ὕδερον περὶ λαγόνα ἢ ἀνὰ σάρκα τὸ πάθοσ τελευτᾷ. Ἥπαρ σπληνὶ ἐσ γένεσιν μὲν ἰσόρροπον· δεξιὰ γὰρ ἠδὲ ἐπ’ ἀριστερὰ τὰ σπλάγχνα ἰσάριθμα τῇ φύσι· ἄνισοι δὲ ἐσ δύναμιν καὶ ἐν ὑγείῃ καὶ ἐν νούσοισι. ἐν ὑγείῃ μὲν, ὅτιπερ τὸ κράτοσ τῆσ τροφῆσ τὸ ἧπαρ ἴσχει· Ῥίζωσισ γὰρ φλεβῶν ἧπαρ· ἀτὰρ ἐν νούσοισι καὶ ἐσ ὑγείην πολλόν τι ἰσχυροτέρην ἔχει καὶ τοῦ θανάτου τὴν αἰτίην. ὁκόσον οὖν ἧπαρ ἐσ ὑγείην κρέσσον, τοσόνδε κάκιον ἐν νούσοισι. καὶ γὰρ ἐπιφλεγμαίνει θᾶσσόν τε καὶ βιαιότερον , καὶ ἀφίσταται ξυνεχέστερόν τε καὶ ὀλεθριώτερον. ἐπὶ σκίρρῳ δὲ ὠκύτερον σπληνὸσ καὶ περιαλγέστερον κτείνει. τὰ μὲν οὖν τῆσ φλεγμασίησ ἐν τοῖσι ὀξέσι ἔλεξα. Ἢν δὲ ἐσ πῦον τρέπηται, ὀδύνη ὁξεῖα ἴσχει μέσφι κλειδὸσ, ἢ ἄκρου ὤμου. ὑπὸ γὰρ τοῦ ἄχθεοσ ἕλκεται τὸ διάφραγμα, ἐξ οὗ τὸ ἧπαρ ἤρτηται · τὸ δὲ διάφραγμα τὸν ὑπὸ τῇσι πλευρῇσι ὑμένα βρίθει· ξυνῆπται γὰρ αὐτέῳ· ὁ δὲ ἐπὶ τὴν κληῖ¨δα ἠδὲ ἄκρω τῶν ὤμων ἀποτέταται, καὶ τάδε ξυνεφέλκεται κάτω. πῦρ δριμὺ ξὺν Ῥίγεσι ἐπὶ τῇ ἀποστάσει, βὴξ ξηρὴ, οὐ μάλα πυκινὴ, χροιὴ χλοήβαφοσ. ἢν δὲ κατακορ έωσ ἐώσιν ἰκτερώδεεσ , τοῦ λευκοχρόου εἴδεοσ· ὕπνοι καθαροὶ φαντασίησ οὐ μάλα. νηφαλέοι μὲν ἐσ πάντα· ἐσ ἓν δέ τι τῶν προσκαίρων ἐξαπίνησ παρακοπαὶ, καὶ κατεστάθησαν εὐθέωσ· ὄγκοσ ὑπὸ τιτθῇσι ἢ πλευρῇσι, ἀπάτη δὲ πολλοῖσι ὅκωσ περιτοναίου γίγνεται. ἀλλ’ ἢν μὲν ᾖ ὑπὸ τὰσ νόθασ ὄγκοσ καὶ ὀδύνη πιεζευμένοισ, τὸ ἧπαρ οἰδέει· ἔμπλεων γὰρ ὑγρασίησ· ἢν δὲ μὴ ὑπὸ τὸ ὀστέον μίμνωσι οἰδέει[], τοῦ ὑμένοσ τὸ σημεῖον · καὶ τοῦ μὲν περιγραφῇ καὶ τὰ ὁρ́ια δῆλα· μετὰ γὰρ τὴν περιαγωγὴν τῶν λοβῶν ἐσ λαγαρὸν τὸ ἐπιγάστριον πιέζουσα χεὶρἱζάνει· περιτοναίου δὲ ἀόριστοσ ἡ σκληρίη καὶ τοῦ πέρατοσ ἡ ἀπόφυσισ ἀφανήσ. ἢν μὲν εἴσω ἡ ἀπόστασισ Ῥέπῃ, πολλόν τι κρέσσον ἡ φύσισ ἰητροῦ· ἢ γὰρ ἐσ ἔντερα, ἢ ἐπὶ κύστιν τρέψει τὸ πῦον· ἀσινεστέρη δὲ πολλὸν ἡ ἐσ κύστιν ὁδόσ. ἢν δὲ ἔξω Ῥέπῃ, κακὸν μὲν μὴ τάμνειν. ἤν τε γὰρ οὕτωσ ἐῄ, ἀνεσθίε ται ὑπὸ τοῦ πύου τὸ ἧπαρ, καὶ οὐκ ἐσ ἀμβολὴν ὁ θάνατοσ. ἢν δὲ θέλῃσ τάμνειν, αἱμορραγῆσαι κίνδυνοσ, καὶ αὐτίκα τὸν ἄνθρωπον ἐκθανεῖν. ἄσχετοσ γὰρ αἱμορραγίη ἐφ’ ἥπατι. ἢν οὖν ἐσ ἀνάγκην τομῆσ κατίῃσ κοτὲ, καυτῆρα ἔμπυρον διαφανέα πυρῶσαι, καὶ διῶσαι μέσφι τοῦ πύου. τωὐτὸ γάρ σοι τέμνει τε καὶ καίει. καὶ ἢν περιγίγνηται, πῦον ἐκρεύσει λευκὸν, πέπον, λεῖον, κακῶδεσ, ὅτι παχύ· τοῖσδε καὶ πυρετοὶ καὶ τὰ δεινὰ ξυνδιδοῖ· Ῥηϊδίωσ τε ἀλθέξεται πάντα. ἢν δὲ ἐσ ἔντερον τὸ πῦον ἐγχέηται, ἡ γαστὴρ πρώτιστα μὲν ὑδατώδεα διαρρέει· ἔπειτα κρεῶν πλύμασι ἴκελα· αὖθισ αὖ δυσεντεριώδεα ὁκοῖα ἐφ’ ἕλκεσι. ἀτὰρ καὶ αἱμάλωψ κοτὲ καὶ θρόμβοσ ἠνέχθη. φέρεται καὶ χολὴ ξανθὴ κατακορὴσ, ἢ πρασοειδὴσ, καὶ ὑστάτη ἐσ ὄλεθρον μέλαινα. Ἢν δὲ ἀνεκπύητον τὸ ἕλκοσ γίγνηται, καὶ κακώδεα ἡ γαστὴρ ὁκοῖόν τι σηπεδόνα ὑπάγει, τροφὴ ἄπεπτοσ διεκθέει ὑπ’ ἀκρασίη σ κοιλίησ τε καὶ ἐντέρων. οὐ πέπτει γὰρ αὖθισ εὖ ἔχον τὸ ἧπαρ· πῦρ τε ἐπὶ τοῖσδε δριμὺ, καὶ πάντωσ ἐσ κακὸν ἡ τροπή. σαρκῶν ξυντήξιεσ, σφυγμοὶ σμικροὶ, δύσπνοοι, εὖτε οὐκ εἰσ μακρὸν ἐτελεύτ ησαν τὸν βίον. μετεξετέροισι δὲ ἡ δυσεντερίη μὲν καὶ τὸ ἕλκοσ ἰήθη, ἐσ ὕδρωπα δὲ κατέστρεψε ἡ νοῦσοσ. ἢν δὲ ἅπαντα ξυνδιδῷ, πῦον λευκὸν, λεῖον, ὁμαλὸν, ἄνοσμον γὰρ ἐκρέει, ἡ γαστὴρ πέττειτε τὰ σιτία, εὐέλπισ ὥνθρωποσ. ἄριστον δὲ δι’ οὔρων κεκρίσθαι· ἀσφαλεστέρη δὲ καὶ ἀσινεστέρη ἡ τῇδε τοῦ πύου ὁδόσ. Ἢν δὲ ἀπὸ τῆσ φλεγμονῆσ ἀνεκπύητον ᾖ τὸ ἧπαρ, ἄπονον μὲν οὐ γίγνεται, τὸν ὄγκον τε τὸν σκληρὸν ἷζον εἰσ σκίρρον ἱδρύεται. εὖτε πόνοσ μὲν οὐ ξυνεχὴσ, νωθὴσ δὲ κἢν παρῇ· ἀραιὴ δὲ καὶ θέρμη· ἀποσιτίη, πικρῶν γευμάτων ἡδονὴ, γλυκέων ἀηδίη, Ῥιγώδεεσ, ὑπόλευκοι, χλωροὶ, οἰδαλέοι ὀσφὺν καὶ πόδασ. πρόσωπα Ῥυσὰ, γαστὴρ ξηρὴ, διαχωρήσιεσ πυκιναί. κορυφὴ γὰρ τῶν κακῶν ὕδρωψ. Ἐπὶ τῷ ὕδρωπι, ἢν μὲν οὖρα πολλὰ, παχέα, ἐπίδοσιν ἔχοντα πολλὴν ἰλυώδεα καταρραγῇ, ἐλπὶσ ἐκρεῦσαι τὸν ὕδερον · ἢν δε λεπτὰ καὶ ἀνυπόστα τα καὶ ὀλίγα, τῷ ὕδρωπι τιμωρέει· ἢν δὲ μεταβάλλῃ εἰσ τὸ ἀρχαῖον ἡ φύσισ, καὶ καταρρα γῇ κοτε εἰσ κοιλίην, ἐπὶ πολλοῖσι ὑδατώδεσι καὶ τὸν ὕδρωπα ἰησατο· σφαλερὴ δὲ ἡ τοιαύτη ἐπικουρίη· ἐπὶ γὰρ τῇσι ἀθρόῃσι κενώσεσι ἠδὲ τῇσι ἐσχάτῃσι ξυμπτώσεσι ἐξέθανόν κοτε ὑπ’ ἀδυναμίησ οἱ κάμνοντεσ, ὅκωσ ἐξ αἱμορραγίησ. ἀσινέστερον δὲ λύει ἱδρὼσ, ἢν πολὺσ ἐκρυῇ. οὐ πάνυ γὰρ ἰκμαλέοι οἱ ὑδρωπιώδεεσ. ἥδε τῶν ἐν ἥπατι παθέων ἡ τελευτὴ γίγνεται. Ἢν δὲ ἐμπυέῃ τὸ ἧπαρ, . . . . . μείρακεσ καὶ οἱ μέσφι ἀκμῆσ, ἧσσον γυναῖκεσ· προφάσιεσ δὲ ἀκρασίη καὶ νοῦσοσ μακρὴ, μάλιστα ἐπὶ δυσεντερίῃ καὶ ξυντήξεσι. καὶ γὰρ δὴ καὶ τούσδε ἐκίκλησκον ξυντηκτικοὺσ, τοὺσ ἐπὶ ἕλκεσι ἥπατοσ ἰσχνοὺσ ἀποθνήσκοντασ. Σπληνὶ ξύνηθεσ χρόνιον νόσημα, σκίρροσ. ἔμπυοσ δὲ οὐ Ῥηϊδίωσ, γίγνεται δ’ οὖν. εὖτε πόνοσ μὲν οὐ τρηχὺσ, ὄγκοσ δὲ πουλὺσ τῆσ ἐπιπονίησ μέζων· ἐπὶ δεξιὰ γὰρ ὤφθη μέσφι τοῦ ἥπατοσ ὅλῃ τῇ κοινωνί ῃ ἐποιδέων. τοὔνεκεν πολλοῖσι ἀπάτη γίγνεται, ὡσ τοιοῦδε οὐκ ἐόντοσ σπληνὸσ, ἀλλὰ τοῦ ὑμένοσ πάθεοσ. τὸ γὰρ περιτόναιον φλεγμάινειν σφίσι δοκέει. ἀπηνὴσ δὲ καὶ ἀτέραμνοσ ὅκωσ λίθοσ. τοιόσδε τὰ πολλὰ ἐπὶ σκίρρῳ γίγνεται σπλὴν, εὖτε καὶ ἀπορίη ξύνεστι παντελήσ. Ἢν δὲ καὶ ἐμπυί̈σκῃ, εὐαφὴσ μὲν, εἴκων ἐπὶ τῇ θίξι κατὰ κορυφὴν, ἔνθα ἡ τοῦ πύου γέννα· ὅπη δὲ ἀνεκπύητοσ, οὐκ εἴκει. ἄλλοτε δὲ τῇ κοιλίῃ ἅπασ ἐπαιώρηται, τῇδε κἀκεῖσε πρὸσ τὰσ ἀπώσιασ φερόμενοσ, ἔσ τ’ ἂν σμικρότεροσ ἐὼν χώρην ἐσ τὸ ἐμπλώειν ἴσχῃ. ναυτίη, ἀπορίη, μάλιστα πρὸσ τῇσι Ῥήξεσι. Ἐπὶ δὲ τάσιοσ σημήϊα, πυρετοὶ , πόνοι καὶ Ῥίγεα. τὰ πολλὰ γὰρ ἐάσι ἄρριγοι δὲ ἐπὶ βραχείῃ θέρμῃ καὶ ἀνώδυνοι, τῇδε καὶ λέληθέ κοτε ἐσ σπλῆνα ἀπόστασισ. μανὸν γὰρ καὶ ἐπαναίσθητον καὶ ἐν ὑγείῃ τὸ σπλάγχνον· οἰδαλέοι, ὑδερώδεεσ, μελάγχλωροι, ξὺν δυσφορίῃ ἡ δύσπνοια ὡσ ἀπὸ βάρεοσ τοῦ θώρηκοσ. ἐπίδηλον γὰρ τὸ κακόν· ἄχρι τῶν ἄνω γαστὴρ πίμπλαται ὑπὸ πνεύματοσ παχέοσ, ὁμιχλώδεοσ , ὑγροῦ ὡσ δοκέειν, οὐκ ἔτ’ ἐόντοσ ὑγροῦ· βῆξαι πολλὸν θυμὸσ ἐγγίγνεται , καὶ βραχέα ξηρὰ βήσσουσι. κοιλίη ἤν τι κάτω φέρῃ ὑδατώδεα, τὸ πρῶτον σμικρὸν ἐπικουφίζουσα· εἰ δὲ ἐπὶ μᾶλλον ἐκδιδῷ, ξυντήκει μὲν τὸν ἄνθρωπον · ὠφελέει δὲ οὐδὲν ἧττον. Ἢν δὲ καὶ ἐκραγῇ, πῦον μὲν καθαρὸν, πέπον ὀύκοτε ἐσσύθη, ὑπόλευκον δὲ καὶ τεφροειδὲσ , ἄλλοτε δὲ τρυγῶδεσ ἢ πελιδνόν · ἢν δὲ καὶ βαθυτέρη ἡ ἀπόστασισ γένηται, καὶ μέλαν τὸ ὑγρόν· εὖτε καὶ τοῦ χυμοῦτι τοῦ σπληνὸσ ἔξεισι συντακέντοσ. μετεξετέροισι δὲ καὶ ὅλα μέλεα τοῦ σπληνὸσ ἠνέχθη· εὔλυτοσ γὰρ καὶ φύσι σπλήν· ἢν δὲ καὶ μὴ καθίστηται τὸ ἕλκοσ, μίμνῃ δὲ ἐσ πολλὸν χρόνον, ἀπόσιτοι, καχέκται, οἰδαλέοι, ἰδεῖν ἀπρεπέεσ, πολυελκέεσ πάντη· μάλιστα δὲ ἐσ κνήμασ· στρογγύλα, πελιδνὰ , κοῖλα, Ῥυπαρὰ, δυσαλθέα τὰ ἕλκεα· τῇδε ἐπιξυντακέντεσ ὤλοντο. Ἐπὶ δὲ σμικρῷ ὄγκῳ μετὰ σκληρίησ, ἀντιτυπίησ , ἀπονίη· διὰ τόδε πολλὸν χρόνον ζῶσι οἵδε· εἰ δὲ τοῦ πάθεοσ ἥττηντο, χρεὼν ὕδρωψ, ἢ φθίσισ, καὶ τοῦ σκήνεοσ τηκεδὼν ἐπιγίγνεται· ἀτὰρ ἠδὲ οὗτοσ ὁ τρόποσ τοῦ ὀλέθρου σφέασ τοῦ ζῆν ἐξάγει. Παιδία μὲν οὖν καὶ νέοι παθεῖν τε Ῥηί̈τεροι καὶ ἀπαλλαγῆναι Ῥηί̈τεροι· γέροντεσ δὲ οὐκ εὐπαθέεσ μὲν, διαδρῆναι δὲ ἀδύνατοι· ἀτὰρ καὶ πρεσβῦται ἔλαθόν τινεσ ὑπὸ σπληνὸσ διαφθαρέντεσ . καὶ γὰρ καὶ ἐπὶ σμικρῷ ὄγκῳ τοῦ ὀλίθρου σφίσιν ἡ Ῥοπή· φέρει δὲ καὶ νοῦσοσ μακρὴ, φθινώδησ, καὶ νέοισι ἀργίη μάλιστα, ὁκόσοισι ἀπ’ ἀγωνίησ, ἢ γυμνασίων πολλῶν, ἄπονοντὸ σῶμα. χωρία ἑλώδεα, ὕδατα παχέα, ἁλμυρὰ, βρωμώδεα· ὡρῶν , τὸ θηριῶδεσ μετόπωρον. Ἢν χολῆσ ξανθῆσ, λεκιθώδεοσ , ἢ κροκοει δέοσ, ἢ τῆσ μελαγχλώρου, ἐσ τὸ παντελὲσ ἀνάχυσισ ἀπὸ τοῦ σπλάγχνου γένηται, τὸ πάθοσ ἴκτεροσ κικλήσκεται, χαλεπὸν μὲν ἐν ὀξέσι· οὐ γὰρ μόνον πρὸ ἑβδόμησ κτείνει φανὲν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἑβδόμην ἔκτεινε μυρίουσ · σπανίωσ δὲ εὖτε ἔκρινε πυρετὸν ἐσ τέλοσ τὸ πάθοσ, ἀλλ’ αὐτὸσ οὐ Ῥηϊδίωσ λύεται. Ξυνίστα ται δὲ οὐκ ἐπ’ αἰτίῃ μοῦνον ἥπατοσ, ὅκωσ τισὶ τῶν ἰητρῶν δοκέει, ἀλλὰ κοιλίῃ καὶ σπληνὶ καὶ νεφροῖσι καὶ κώλῳ· καὶ ἐφ’ ἥπατι μὲν ὧδε· ἢν φλεγμαίνῃ μὲν ἢ σκίρρον ἴσχῃ τὸ ἧπαρ, ἄτρεπτον δὲ τὸ ἐσ ἐργασίην ἐῄ, τίκτει μὲν ἐν τῷ ἥπατι χολὴν, καὶ διακρίνει τήνδε ἡ ἐν ἥπατι οὖσα κύστισ· ἀλλ’ ἢν αἱ φέρουσαι ἐσ τὸ ἔντερον τὴν χολὴν ὁδοὶ ὑπὸ τῆσ φλεγμασίησ , ἢ τοῦ σκίρρου φραχθῶσι, πλημμυρῇ δὲ ἡ κύστισ, παλίσσυτοσ ἡ χολή· τῷ αἵματι οὖν μίσγεται. τὸ δὲ αἷμα, ἐσ πᾶν τὸ σκῆνοσ φοιτέον, ἄγει τὴν χολὴν παντὶ τῷ σώματι· γίγνεται δ’ ἡ ἰδέη χολῆσ· λευκὰ δὲ καὶ ἀργιλώδεα τὰ σκύβαλα · οὐ γὰρ γίγνεται χολήβαφα, ὅτι περ οὐκ ἴσχει τοῦ χυμοῦ τὴν ἐπιρροήν · τῇδε καὶ γαστὴρ ἐπίξηροσ · οὔτε γὰρ ὑγραίνεται οὔτε δάκνεται χολῇ· χροιὴ δὲ τοῦ λευκοχλώρου εἴδεοσ. Ἐπὶ σπληνὶ δὲ ἢν ἴκτεροσ φανῇ, μελάγχλωροσ· μέλαινα γὰρ αὐτέου ἡ τροφὴ, ὅτιπερ ἐκμαγεῖόν ἐστιν αἵματοσ μέλανοσ, οὗ τὴν ἀκαθαρσίην ἐοῦσαν οὐ δέχεται, οὐδὲ ἐκπονέει νοσέων ὁ σπλήν· ἡ δὲ ξὺν τῷ αἵματι πάντη φοιτῇ. διὰ τόδε μελάγχλωροι ἀπὸ σπληνὸσ ἰκτέρου · ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τοῖσι σκυβάλοισι τοῖσι ξυνήθεσι, ἔτι καὶ μελαντέρη χροιή. τῆσ γὰρ σπληνὸσ τροφῆσ τὸ περιττὸν ἐσ ἔξοδον περίττωμα γίγνεται. Καὶ ἐπὶ κώλῳ καὶ γαστρὶ ἴκτεροσ, ἤνπερ εἰσ πέψιν ἡ γαστὴρ καὶ τὸ κῶλον κακωθῇ· καὶ γὰρ καὶ ἐν κώλῳ πέψισ, καὶ ἀπὸ τοῦδε ἡ ἐσ τὸ ἧπαρ ἀναγωγὴ τροφῆσ. ἢν οὖν ὠμοτέρην τὸ ἧπαρ τὴν ἄλλην τροφὴν λάβῃ, τὴν μὲν ἰδίην ἐργασίην πονέει, τὴν δὲ ὀθνείην ἐᾷ. τὸ γὰρ ἐν τῇ ἀναδόσι αἷμα τὴν ἀεργίην τὴν τοῦ κώλου ἐπέχον διασπείρει παντὶ χεόμενον· ἀπεψίη δὲ ἡ ἐν κώλῳ χολῆσ ἐστι ἐργασίη. Ὧδε καὶ ἐπὶ παντὶ γίγνεσθαι σπλάγχνῳ δυνατὸν ἴκτερον, οὐ μόνον τῶν ἐσ τὸ ἧπαρ πεμπόντων τροφὴν, ἀλλὰ κἢν ἀπὸ ἥπατοσ λαμβάνῃ. οὐ γὰρ ὀχετοῖσι αἰσθητοῖσι μοῦνον ἡ φύσισ παντὶ διαπέμπει τὴν τροφὴν, ἀλλὰ πολλῷ πλέον ἀτμοῖσι, οἵπερ ἀπὸ παντὸσ εἰσ πᾶν ἐνεχθῆναι Ῥηί̈διοι, τῆσ φύσιοσ αὐτοὺσ καὶ διὰ στερεῶν καὶ πυκινῶν ἀγούσησ · γίγνονται οὖν οἱ ἀτμοὶ χολόβαφοι, καὶ χρώζουσι, ᾗ ἂν ἵζωσι τοῦ σώματοσ. οὐ μὴν ἐπὶ κώλῳ ἡ τῆσ κοιλίησ ἔκκρισισ λευκή. ἀσινὲσ γὰρ τὸ ἧπαρ ἐσ γένεσιν, καὶ ἐκροὴν ἴσχει ἐπὶ ἔντερα χολῆσ. Δυνατωτάτη δὲ καὶ ἡ ἐπὶ τῷ παντὶ ἕξισ ἴκτερον τεκεῖν. ἴσχει γὰρ καὶ ἐν ὅλῳ τὴν αἰτίην. ἔστι δὲ τοιήδε· παντὶ μὲν τὸ θερμὸν ἐσ πέψιν, παντὶ δὲ ὑγρῶν γέννα καὶ διάκρισισ, ἄλλων μὲν ἄλλη, ἑκάστῳ δὲ οἰκείη· ἐν σαρκὶ μὲν ἱδρῶσ, ἐν ὀφθαλμοῖσι δὲ δάκρυον, ἐν ἄρθροισι δὲ καὶ Ῥινὶ μύξη, ἐν ὠσὶ κυψελίσ. ἢν οὖν ἐσ ἕκαστον ἔργον τὸ θερμὸν ἐγκάμῃ, αὐτὸ μὲν ἐσ δριμὺ καὶ πυρῶδεσ ἐτράπη· τὰ δὲ ὑγρὰ πάντα γίγνεται χολή· πυρὸσ γὰρ ἔργα πικρὰ καὶ χολόβαφα. ἢν δὲ καὶ ἐν αἵματι ἀπεψίη ξυμβῇ, γίγνεται τὸ αἷμα χολοειδὲσ, σκίδναται δὲ παντὶ τρέφον· διὰ τόδε παντὶ φαίνεται χολή· δεινὸν μὲν γὰρ τὸ πάθοσ, φοβερὴ δὲ ἡ χρόη εἴδεϊ, καὶ χρυσοει δέεσ ἐάσι τὴν χροιήν· οὐ γὰρ ἀνθρώπῳ εὐπρεπὲσ ὅ γε ἐν λίθῳ καλὸν ἐῄ· περιττὸν δέ μοι φράζειν καὶ πόθεν τοὔνομα, πλὴν ὁκόσον τῶν χερσαίων ἰκτίδων τῶν τετραπόδων θηρίων, τοιοῖσι δὲ ἐάσι οἱ ὦπεσ ὁ ῖοίδε. Εἴδεα τοῦ πάθεοσ δοιά. ἢ γὰρ ἐσ τὸ ξανθὸν καὶ τὸ κροκῶδεσ ἐτράπη τοῦ λευκοχλώρου εἴδεοσ, ἢ ἐσ τὸ πελιδνὸν καὶ μέλαν. τῶνδε μέντοι ἡ αἰτίη ἡ δὴ καὶ χολῶν ἐστι αἰτίη· καὶ γὰρ καὶ τῆσδε ἡ μὲν ξανθὴ, λεπτὴ, διειδὴσ, λευκοτέρου εἴδεοσ, ἡ δὲ κατακορὴσ, ὡσ κρόκον, ἢ λέκιθον φάναι, τοῦ αὐτοῦ εἴδεοσ. δευτέρη δὲ μελαντέρησ χροιῆσ, πρασίζουσα , ἰσσατώδησ, μέλαινα · μυρίαι δὲ ἐν μέσῳ τῶν χροιῶν παραλλαγαί · παρὰ δὲ τὸ θερμὸν τουτέων καὶ τὰ ὑγρὰ ἡ τροπή. ἀλλὰ καὶ τὰ σπλάγχνα τοῦδέ ἐστι αἴτια· ἢν ᾖ ξανθὸν, ὡσ τὸ ἧπαρ· ἢ πελιδνὸν, ὡσ ὁ σπλήν· ἢν μὲν ἐπὶ σπλάγχνῳ τινὶ ἴκτεροσ γένηται, ἐπὶ ἥπατι μὲν, τὰ ἥπατοσ προφανέα · ἐπὶ δὲ σπληνὶ, τὰ σπληνόσ. ἕκαστα δὲ τὰ τῶν ἄλλων ἑκάστου · ἢν δὲ μηδενὸσ φαίνηται, τῆσ ὅλησ ἕξιόσ ἐστι ἡ πάθη. διαφανῆ δὲ κατὰ τὰ λευκὰ ἐν τοῖσι ὀφθαλμοῖσι· μετώπου δὲ, πρὸσ κροτάφοισι μᾶλλον· τοῖσι λευκοῖσι φύσι, καὶ ἐπὶ σμικρῷ ἰκτέρῳ ἡ χροιὴ μέζων ἐπανθέει. Ὁκόσοισι μὲν οὖν μέλασ ὁ ἴκτεροσ, χροιῇ μελάγχλωροι, Ῥιγώδεεσ, ἀδρανέεσ, ὄκνῳ εἴκοντεσ, ἄθυμοι, βρωμώδεεσ δὲ τὴν ὀσμὴν, πικροὶ δὲ τὴν γεῦσιν, τὴν ἀναπνοὴν οὐκ εὔκολοι, γαστρὶ δακνώδεεσ, διαχωρήματα πρασοειδέα, ὑπομέλανα, ξηρὰ, μόλισ διαχωρούμενα, οὖρα κατακορέα ἐπὶ τὸ μελάντερον. ἄπεπτοι , ἀπόσιτοι, ἄγρυπνοι, ἄθυμοι, μελαγχολώδεεσ. Ἐπὶ δὲ τὸ λευκότερον , χροιῇ μὲν λευκόχλωροι, γνώμῃ δὲ φαιδρότεροι· σιτίων ἄρξασθαι μὲν ὀκνηροὶ, ἐμφαγεῖν δὲ οὐκ ἀγενεῖσ, πέψαι Ῥηί̈διοι τῶν πρόσθεν μᾶλλον· διαχωρέουσι λευκὰ, ξηρὰ, ἀργιλώδεα · οὐρέουσι ξανθὰ, ὠχρὰ, κροκοειδέα. Ἀμφοῖν δὲ τὸ ξύμπαν σῶμα κνησμῶδεσ· θέρμη ἀνὰ Ῥῖνασ σμικρὴ μὲν, δακνώδη σ δέ. ἀμύσσον τὸ χολῶδεσ · γεῦσισ μὲν πικρῶν οὐ πικρὴ, τὸ θωῦμα, οὐ μὴν γλυκέη· γλυκέων δὲ πικρή. ἡ γὰρ ἐν τῷ στόματι χολὴ ἐνίζουσα τῇ γλώσσῃ, ἐπίπροσθεν τῶν ἐδεστῶν ἐντυγχάνουσα, τὴν αἴσθησιν σοφίζεται τήνδε. ἡ γὰρ γλῶσσα ἀναπιοῦσα τῆσ χολῆσ τῆσδε, οὐκ ἐκείνων αἰσθάνεται · καὶ τὸν μὲν πρόσθεν τὸν τῆσ ἀποσιτίησ χρόνον ἀτρεμέει ἡ χολὴ, ἀτὰρ οὐδὲ ἡ γλῶσσα τῷ ἤθεϊ ἄχθεται · ἢν δὲ ἀναζέσῃ γεύμασι ἐπίπροσθεν τῶν ἐδεστῶν τὴν γλῶσσαν ἥδε κινέει. ἤν τε οὖν πικρὸν ἐῄ σιτίον, πικρῶν αἴσθησισ· ἤν τε γλυκὺ, χολώδεοσ· φθάνει γὰρ ἡ αἴσθησισ τῆσ χολῆσ· ἀπάτη δὲ ξύνεστι τοῖσι ἡγευμένοισι τὰ πικρὰ γλυκέα φαίνεσθαι. οὐ γὰρ οὕτωσ ἔχει. ἀλλ’ ὅτι μὴ ἐπὶ τῷ ἰζαίνοντι πικρῷ πικράζεται, μόνον διὰ τὸ ξύνηθεσ τῆσ νούσου, φαντασίη γλυκάζοντοσ γίγνεται. ἡ ὠυτὴ δὲ κατάστασισ καὶ ἐν γλυκέσι καὶ πικροῖσι γεύμασι · ἀπατηλῶν ἄρα γευμάτων προκάλυμμα ἡ χολή. Ἢν μὲν οὖν μὴ ξύν τινοσ σπλάγχνου θερμασίῃ φανῇ, ἀσινὲσ μὲν ὡσ ἐπίπαν, μακρότερον δέ· ἢν δὲ καὶ ἐγχρονίσῃ καὶ ἐπιφλεγμαίνῃ σπλάγχνον, ἐσ ὕδρωπα τὰ πολλὰ καὶ καχεξίην τελευτᾷ. πολλοὶ δὲ καὶ δίχα ὕδρωποσ ἐκτακέντεσ ὤλοντο. ξύνηθεσ δὲ μειρακίοισι, νέοισι, καὶ τοῖσι δὲ ἀσινέστερον· παιδίοισι δὲ, οὐκ ἀήθεσ πάγχυ· οὐ πάντη δὲ ἀσφαλέσ. Ξυμπάντων ὁμοῦ παθέων καχεξίη τροπή. ἅπασαι γὰρ αἱ νοῦσοι τῆσδε ἀποτόκοι. ἀτὰρ καὶ ἥδε μούνη ἄνευθεν τῶν ἄλλων, φαρμάκων ἐπίδοσιν ἔχουσα πολλὴν, ἰλυώδεα κατὰ πρώτιστα γίγνεται πάθοσ. καὶ ἕξισ μὲν κακὴ σχέδιοσ ξυνὴ πάντων, καὶ ξυμπτώματα πολλὰ, καὶ οὔνομα τόδε ξύμβολον· ἰσχνότησ δὲ ἢ ὦχροσ ἢ οἷδοσ καὶ εἴ τι ἕτερον πρόσκαιρον ἀνὰ τὸ σῶμα· καχεξίη δὲ ἑνὸσ μεγάλου πάθεοσ ἰδέη, καὶ τοῦδε τοὔνομα · ἡ γὰρ τοῦ ἀνθρώπου ἐσ τὰ πάντα εὐεξίη, καὶ ἡ ἐσ πέψιν ἢ ἐσ ἀνάδοσιν αἵματοσ γέννα· ἠδὲ πᾶν ἔργον φύσιοσ, ἐφ’ οἷσι εὔπνοια, εὐτονίη, εὐχροίη, τὸ πρόσθεν ὑγείη. ἢν δὲ ἐσ ἀσθενίην κακοχυμίησ ἡ φύσισ τραπῇ, τόδε ἐστὶν ἡ καχεξίη. Ἡ νοῦσοσ ἥδε δυσαλθὴσ, ἠδὲ μήκιστον κακόν. καὶ γὰρ τίκτεται χρόνῳ μακρῷ, καὶ οὐδὲ ἐπὶμιῇ τοῦ σώματοσ κακίῃ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ σπλάγχνῳ ἑνί· ἀλλὰ γὰρ τῶν ἁπάντων τροπῇ ἐσ πονηρόν. τοιγαροῦν τὰ ἀπότοκα τοῦδε νοσήματα ἄφυκτα γίγνεται, ὕδρωπεσ , ἢ φθίσιεσ, ἢ ξυντήξιεσ. καὶ γάρ τοι καὶ τῆσ καχεξίησ προφάσιεσ ἀδελφαὶ τῆσ ξυντήξιοσ ἐάσι· ἡ δὲ νοῦσοσ μακρὴ δυσεντερίη ξυνεχήσ · νούσων ὑποστροφσαὶ ἐνίοισι. εὐσιτίη μὲν γὰρ,‐‐καί τοι καὶ προσφέρονται πολλά,‐‐ ὠμῶν δὲ καὶ ἀτρέπτων ἡ ἀνάδοσισ. ἐργασίη γὰρ τροφῆσ ἡ ἐσ πέψιν, ἄποροσ. Αἰτίη δὲ καὶ αἱμορροί̈δων Ῥόου ἐπίσχεσισ, ἢ ἐμέτων ξυνήθων ἀπαλλαγή · γυμνασίων ἀργίη, αὐασμὸσ ἱδρώτων, καὶ μεγάλων πόνων Ῥαθυμίη · εὖτε τῶν παρεόντων ἕκαστον, ὡσ τὸ μηδὲν, οὐκ ἐπιστρέφει, βάροσ τοῦ σκήνεοσ, ὦχροσ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε, γαστὴρ φυσώδησ, ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, ὕπνοι βαρέεσ, νωθροί. ἀλλὰ τάδε, Ῥεμβώδεα μὲν γιγνόμενα, νούσου ἀπιστίην ἴσχει· ἢν δὲ Ῥιζώσαν τα μίμνῃ, μηδὲ ἀπιέναι ἐθέλῃ, μεγάλου κακοῦ ἐστι σύμβολα. ἑσταότεσ μὲν οἰδαλέοι πόδασ τε καὶ κνήμασ, κατακλινόμενοι δὲ τὰ κεκλιμένα μορία· κἢν ἐναλλάξῃ τὴν κατάκλισιν , τὸ οἶδοσ ἐπ’ ἐκεῖνα φοιτῇ· ὑγροῦ τε καὶ ψυχροῦ ἐσ τὸ βάροσ περίοδοσ. ἢν γὰρ ἡ θέρμη τὸ ὑγρὸν ἐξατμίζῃ, τοῦδε οὐκ ἀναχεομένου , εἶτα καταρρέει. εὔσιτοι μὲν πολλῶν σιτίων, ἀδηφάγοι κάρτα. ἀνάδοσισ ταχυτέρη πέψιοσ, ὠμοτέρων μᾶλλον ἢ ἀπέπτων. ἐξανέργαστον δὲ ἡ θρέψισ. ἀλλὰ τόδε οὐκ ἐν τῷ ὅλῳ πέσσεται ὑπὸ τῆσ φύσιοσ. ἡ γὰρ ἐν τῇ κοιλίῃ τοῦ θερμοῦ ἀτονίη, καὶ ἐν τῷ σκήνεϊ, ὁμοίη. τοιγαροῦν οὐδὲ χρηστὸν, οὐδὲ εὔχρουν αἷμα γίγνεται. Καὶ ἐπὴν ὠμῶν ὅλον τὸ σῶμα πλησθῇ, καὶ ἡ ἐσ τὰ σιτία ὄρεξισ οἴχηται, καὶ τῆσ καχεξίησ ὧδε μέσφι στομάχου νεμομένησ, καὶ τοῦ πάθεοσ κορυφὴν ἴσχοντο σ ἤδη, οἰδαλέοι μὲν, ἀδρανέεσ δὲ, καὶ ἐσ πᾶσαν πρῆξιν ἄθυμοι. κοιλίη δὲ ξηροτέρη. ἄχολα τὰ πολλὰ καὶ λευκὰ, τρηχέα, καὶ ὠμὰ διαχωρέουσι. τὸ σκῆνοσ αὐοῖ, ἀνίδρωτεσ, κνησμώδεεσ , ὕπνοσ ἑδραῖοσ μὲν οὐδαμῆ, κεκλιμένῳ δὲ νυσταγμόσ. βραδύπνοοι , σφυγμοὶ ἀμαυροὶ, ἀσθενέεσ, πυκνοί· πυκνότατοι δὲ ἐπὶ πάσῃ καὶ σμικρῇ πρήξι. ἆσθμα δὲ ἐπὶ τοῖσδε ἡ ἀναπνοή· φλέβεσ ἐπὶ τοῖσι κροτάφοισι ἐπῃρμέναι ἀσαρκίῃ τῶν πέριξ, ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τοῖσι καρποῖσι πολὺ μέζονεσ διοιδέουσαι , μελάγχλωρον τὸ αἷμα. ἐπὶ τοῖσδε φθίσισ, ἢ σύντηξισ ἀνὰ σάρκα ὕδρωπα, ἤ τινα ἀσκίτην ἤγαγε. καὶ τῶνδε ἄφυκτοσ ἡ γέννα. Φέρουσι δὲ ἡλικίαι, γῆρασ, καὶ οὐκ ἀποδιδρήσκουσι· παῖδεσ ταχὺ παθεῖν τε εὔκολοι καὶ ἀπαλλαγῆναι Ῥηί̈τεροι· ἀκμάζοντεσ οὐ πάγχυ μὲν παθεῖν ἕτοιμοι · οὐ πάμπαν δὲ ἀπαλλαγῆναι εὔκολοι. ὡρ́η δὲ οὔ μίη φέρει τόδε, οὐδὲ ἐσ μίην τελευτᾷ · ἀλλὰ φθινόπωρον μὲν κύει, χειμὼν τιθηνεῖ, ἐάρ δὲ ἐσ κορυφὴν τελεσφορεῖ , θέροσ δὲ κτείνει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION