헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά2́1́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.)

Χρονίων νούσων πόνοσ μὲν πουλὺσ, χρόνοσ δὲ μακρὸσ συντήξιοσ, καὶ ἀβέβαιοσ ἡ ἄλθεξισ. ἢ γὰρ οὐδ’ ἐξηλάθησαν ἐσ τὸ πάμπαν, ἢ ἐπὶ σμικρῇ ἁμαρτωλῇ παλινδρομέουσι αἱ νοῦσοι. οὔτε γὰρ ἀτρεμέειν οἱ νοσέοντεσ τολμέουσι ἐσ τέλοσ· ἀτὰρ ἠδὲ ἁμαρτάνουσι ἐν τῇσι μακρῇσι διαίτῃσι, κἢν ἀτρεμέωσι· ἢν δὲ καὶ πόνοσ ἐῄ ἐπιπόνου ἰήσιοσ, δίψησ, λιμοῦ, φαρμάκων πικρῶν καὶ ὀδυνωδέων, ἢ τομῆσ, ἢ καύσιοσ, ὧνπέρ ἐστι ἐν τῇσι δολιχῇσι νούσοισι χρέοσ, ὑποδιδρήσκουσι οἱ κάμνοντεσ, ὡσ θανάτου δῆθεν αὐτέου ὀρεγόμενοι . ἔνθα δὴ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρὸσ ἰητροῦ, καὶ μακροθυμίησ, καὶ ποικιλίησ, καὶ χάριτοσ ἀβλαβοῦσ τῶν ἡδέων, καὶ παραιφάσιοσ· ἀτὰρ καὶ τὸν νοσέοντα χρὴ ἄλκιμον ἔμμεναι, καὶ ξυνίστασθαι τῷ ἰητρῷ κατὰ τοῦ νοσήματοσ. οὐ γὰρ τοῦ σώματοσ μοῦνον ἀπρὶξ λαβόμενον ταχὺ ἀνασμύχει τε καὶ δάπτει , ἀλλὰ ἐσ πολλὰ καὶ τὴν αἰσθησίην ἐκτρέπει, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴν ἐκμαίνει ἀκρασίῃ τοῦ σώματοσ. τοιήνδε τὴν μανίην καὶ τὴν μελαγχολίην ἴσμεν, περὶ ὧν αὖθισ ἐρέω· τανῦν δ’ ἀμφὶ κεφαλαίησ φράσω. Ἢν ἀλγέῃ κεφαλὴ σχεδίωσ ἐπὶ προσκαίρῳ αἰτίῃ, κἢν ἐπὶ πλεῦνασ, κεφαλαλγίη καλέεται. ἢν δὲ διεθίζῃ χρόνῳ μακρῷ τὸ ἄλγημα, καὶ περιόδοισι μακρῇσι καὶ πολλῇσι, καὶ προσεπιγίγνηται μέζω τε καὶ πλεῦνα δυσαλθῆ, κεφαλαίην κικλήσκομεν. Ἰδέαι δὲ μυρίαι. τισὶ μὲν γὰρ ἀί̈διοσ ὁ πόνοσ καὶ σμικρὸσ, ἀλλ’ οὐ διαλείπων· τισὶ δὲ ἐσ περίοδον περιπλεῖ, ὅκωσ τοῖσι πυρεταίνουσι ἀμφημερινὸν παρ’ ἡμέρην· ἄλλοισι δ’ ἀπὸ δύσιοσ ἐσ μεσημβρίην , καὶ τῇδε τέλεον ἀποπαύεται· ἢ ἀπὸ μεσημβρίησ ἐσ ἐσπέρην· ἢ ἐπίπροσθεν ἐσ νύκτα. ἥδε ἡ περίοδοσ οὐ κάρτα δηθύνει · καὶ τοῖσι μὲν ἡ κεφαλὴ ἀλγέει πᾶσα· καὶ ἥδε ἄλλοτε μὲν ἐπὶ δεξιά· ἄλλοτε δὲ ἐπ’ ἀριστερά· ἢ μέτωπον, ἢ βρέγμα, καὶ ταῦτα ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρῃ Ῥεμβώδεα τρόπον. Τοῖσι δὲ καὶ τὰ δεξιὰ μοῦνον, ἢ τὰ λαιὰ μοῦνον, ἐσ ὅσον ὁρίζων κρόταφοσ, ἢ ὦσ, ἢ καὶ ὀφρὺσ μία, ἢ ὀφθαλμὸσ εἷσ, ἢ Ῥὶσ μέσφι μέσου ἐσ ἶσα τέμνει, ἐπέκεινα δὲ τὸ ἄλγημα οὐ περῇ ἀλλ’ ἐν ἡμίσεϊ μίμνει τῷ τῆσ κεφαλῆσ χωρίῳ. ἑτεροκρανίη τόδε μοῦνον καλέεται· οὐκ εὐήθεσ κακὸν, κἢν διαλείπῃ, κἢν σμικρὸν ἔμμεναι δοκέῃ· ἢν γὰρ ἐμπέσῃ κοτὲ ὀξέωσ, αἰσχρὰ καὶ δεινὰ πρήσσει· σπασμὸσ καὶ διαστροφὴ τοῦ προσώπου γίγνεται· ὀφθαλμοὶ ἢ ἀτενέεσ κέρασι ἴκελοι πεπήγασι, ἢ τῇδε κἀκεῖσε σπασμώδε εσ ἔνδον εἱλῶνται· σκοτόδινοσ · ὀφθαλμῶν ὑποβρύχιοσ πόνοσ ἄχρι μηνίγγων. ἱδρὼσ ἄσχετοσ, τενόντων ἐξαπίνησ ἄλγοσ, ὡσπερεί τινοσ πατάξαντοσ ξύλῳ· ναυτίη, ἔμετοσ χολωδέων, κατάπτωσισ τοῦ ἀνθρώπου · ἢν δ’ ἐπιτείνῃ κοτὲ τὸ πάθοσ, ὥνθρωποσ ἐτελεύτησε . ἢν δὲ σμικρότερονᾖ, καὶ ἐσ ὄλεθρονἀσινὲσ, χρονίζει, ὄκνοσ πουλὺσ, καρηβαρίη, ἀπορίη, ζωὴ δύσφοροσ. καὶ γάρ πωσ φεύγουσι τὴν αὐγήν· σκότοσ δὲ πρηο̈́νει τουτέοισι τὴν νοῦσον· οὐ δὲ ἐσιδεῖν τι ἢ ἀκοῦσαι τερπνὸν εὔφοροι · κάκοδμοι τὴν ὄσφρησιν, καὶ οὔτε τι εὐῶδεσ αὐτέουσ τέρπει, ἐκτρέπονται δὲ καὶ τὰ κακώδεα · ἄχθονται τῷ βίῳ, θανατῶσι ὥνθρωποι. Αἰτίη δὲ τουτέων ξὺν ξηρότητι ψύξισ· ἢν δὲ δηθύνῃ καὶ ἐσ μέζον ἑρ́πῃ ἐπὶ τοῖσι πόνοισι, τὸ πάθοσ σκότωμα γίγνεται. Ἢν ζόφοσ τὰσ ὄψιασ σχῇ, καὶ δῖνοσ ἀμφὶ τὴν κεφαλὴν ἑλίσσηται, καὶ ὦτα βομβέῃ ὅκωσ Ῥεόντων καναχηδὸν ποταμῶν, ἢ οἱο͂ν ἄνεμοσ ἱστίοισι ἐγκυβερνῆ, ἢ αὐλῶν, ἢ καὶ συρίγγων ἐνοπὴ, ἢ τρισμοῦ ἁμάξησ ἰαχὴ, ὀνομάζο μεν σκότωμα τὸ πάθοσ, κακὸν μὲν, κἢν σύμπτωμα κεφαλῆσ, κακὸν δὲ, κἢν ἐκ διαδέξιοσ κεφαλαίησ, ἢ ἐξ ἑωυτέησ χρονίου νούσου φύῃ. ἢν γὰρ τάδε μὲν μὴ ἀπογίγνηται, μίμνῃ δὲ ἡ σκοτοδίνη, ἢ χρόνῳ μακρῷ τελεωθῇ τοῖσι ἰδίοισι συμπτώμασι οὔ τινοσ ἀκεομένου, πάθοσ τὸ σκότωμα γίγνεται, ἐπ’ αἰτίῃ ὑγρῇ τε καὶ ψυχρῇ· ἀλλὰ καὶ ἀρχὴ παθέων ἄλλων, ἢν ἐσ ἀνήκεστον τραπῇ, μανίησ, μελαγχολίησ, ἐπιληψίησ, προσεπιγιγνομένων ἑκάστῃ τῶν ἰδίων ξυμπτωμάτων· σκοτάματοσ δὲ ἡ ἰδέα, βάροσ τῆσ κεφαλῆσ, ὀφθαλμῶν μαρμαρυγαὶ ἐπὶ πολλῷ τῷ σκοτώδεϊ· ἀγνωσίη ἑωυτέων τε καὶ τῶν πέλασ· καὶ ἢν ἐπ’ αὐξήσει ἡ νοῦσοσ γίγνηται, τά τε γυῖα λύονται, καὶ ἑρ́πονται χαμαί· ναυτίη καὶ ἔμετοσ φλέγματ οσ, ἢ χολωδέων, ξανθῶν, ἢ μελάνων. εὖτε ἐπὶ μὲν ξανθῇ χολῇ, μανίαι γίγνονται· ἐπὶ δὲ τοῖσι μέλασι, μελαγχολίη · ἐπὶ δὲ τῷ φλέγματι, ἡ ἐπιληψίη. πασῶν γὰρ ἥδε νούσων τροπή. Ποικίλον ἠδὲ ἀλλόκοτον κακὸν ἡ ἐπιληψίη, θηριῶδεσ μὲν ἐν παροξυσμοῖσι καὶ κάτοξυ καὶ ὀλέθριον. ἔκτεινε γάρ κοτε παροξυσμὸσ εἷσ· ἢν δὲ μελέτῃσι φέρῃ ὥνθρωποσ, ζῇ μὲν αἴσχεα καὶ ὀνείδεα καὶ ἄλγεα φέρων, Ῥηϊδίωσ δὲ οὐκ ἄπεισι ἡ νοῦσοσ, ἀλλὰ ἐν ἡλικίῃσί τε τῇσι κρείττοσι ἐνοικέει καὶ ὡρ́ῃ τῇ ὡραίῃ. ξυνδιαιτᾶταί τε παισὶ καὶ μειρακίοισι. ἐξηλάθη δέ κοτε ὑπ’ εὐτυχίησ, δι’ ἄλλησ ἡλικίησ μέζονοσ, εὖτε τῷ κάλλεϊ συνέξεισι τῆσ ὡρ́ησ· ἀλλὰ καὶ τότε μετεξετέρουσ αἰσχροὺσ ἀποδείξασα, ἀπόλλυσι τοὺσ παῖδασ φθόνῳ τοῦ κάλλεοσ, ἢ χειρὸσ ἀκρασίῃ, ἢ προσώπου διαστροφῇ, ἢ πηρώσι τινὸσ αἰσθήσιοσ· ἢν δὲ φωλεύσῃ τὸ κακὸν ἐσ Ῥίζην, οὔτε ἰητρῷ οὔτε ἡλικίησ μεταβολαῖσ ἐσ ἔξοδον πείθεται, ἀλλὰ ξυμβιοῖ μέσφι θανάτου. ποτὶ καὶ ἐπίπονοσ ἡ νοῦσοσ σπασμοῖσι καὶ διαστροφῇσι μελέων τε καὶ ὄψιοσ, ἔτρεψε δέ κοτε καὶ γνώμην ἐσ μανίην. ἀτερπὴσ μὲν ἡ τοῦ παροξυσμοῦ θέη, αἰσχρὴ δὲ καὶ ἡ ἀπόλειψισ αὐτέου, ἐπὶ ἀφόδῳ καὶ οὔροισι καὶ αὐτομάτῳ κοιλίῃ. Ἀλλὰ καὶ ἄδοξοσ ἡ ξυμμορφή· δοκέει γὰρ τοῖσι ἐσ τὴν σελήνην ἀλιτροῖσι ἀφικνεῖ σθαι ἡ νοῦσοσ· τοὔνεκεν ἱερὴν κικλήσκουσι τὴν πάθην· ἀτὰρ καὶ δι’ ἄλλασ προφάσιασ, ἢ μέγεθοσ τοῦ κακοῦ· ἱερὸν γὰρ τὸ μέγα· ἢ ἰήσιοσ οὐκ ἀνθρωπίνησ, ἀλλὰ θείησ, ἢ δαίμονοσ δόξησ ἐσ τὸν ἄνθρωπον εἰσόδου, ἢ ξυμπάντων ὁμοῦ, τήνδε ἐκίκλησκον ἱερήν. Ὁκόσα μὲν οὖν ὡσ ἐπὶ ὀξείῃ γίγνεται τῇ νούσῳ, πρόσθεν μοι λέλεκται· ἢν δὲ ἐν χρόνῳ μίμνῃ, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσι διαλείμμασι ἀσινέεσ, νωθροὶ, ἄθυμοι, κατηφέεσ, ἐξάνθρωποι , ἄμικτοι, οὐδὲ ἡλικίῃσι μειλίχιοι, ἄγρυπνοι, δυσόνειροι πολλοῖσι ἀλλοκότοισι, ἀπόσιτοι, πέψαι κακοὶ, ἄχροοι, μολιβδώδεεσ, δυσμαθέεσ νωθείῃ γνώμησ τε καὶ αἰσθήσιοσ, βαρυήκοοι, ἦχοι, βόμβοι ἀνὰ τὴν κεφαλήν . γλῶσσα ἀσαφὴσ καὶ παράφοροσ· ἢ ὑπὸ τῆσ διαθέσιοσ τῆσ νούσου, ἢ ὑπὸ τρωμάτων ἐν τῇσι καταλήψεσι , σπασμώδεεσ . γλῶσσα μὲν στρωφᾶται ἐν τῷ στόματι ποικίλωσ · ὑποτείνεται δέ κοτε καὶ τὴν διάνοιαν ἡ νοῦσοσ, ὡσ τὰ πάντα μωραίνειν· ἀτὰρ καὶ τοῖσδε αἰτίη ξὺν ὑγρότητι ψύξισ. Μέλαιναχολὴ, ἐν μὲν ὀξέσι ἄνωθεν φανεῖσα, κάρτα ὀλέθριον· κάτω δὲ ἐξιοῦσα οὐ κάρτα ἀνώλεθρον· ἐν δὲ τοῖσι χρονίοισι, ἢν μὲν ὑπίῃ κάτω, ἐσ δυσεντερίην καὶ ἥπατοσ πόνον τελευτᾷ · γυναιξὶ δὲ κάθαρσισ ἀντὶ τῶν ἐπιμηνίων, ἢν τὰ ἄλλα ἀνώλεθροι ἐώσι· ἢν δὲ ἄνω Ῥέπῃ ἐσ στόμαχον, ἢ ἐσ φρένασ, μελαγχολίην τεύχει. φῦσάν τε γὰρ ἐμποιέει καὶ ἐρυγὰσ κακώδεασ, ἰχθυώδεασ · διαπέμπει δὲ καὶ κάτω φύσασ ψοφώδεασ, συντρέπει δὲ καὶ τὴν γνώμην. διὰ τόδε καὶ μελαγχολικοὺσ καὶ φυσώδεασ τούσδε ἐκίκλησκον οἱ πρόσθεν· μετεξετέροισι δὲ οὔτε φῦσα οὔτε μέλαινα χολὴ ἐγγίγνεται , ὀργὴ δὲ ἄκρητοσ καὶ λύπη καὶ κατηφείη δεινή. καὶ τούσδε οὖν μελαγχολικοὺσ καλέομεν, χολῇ μὲν τῆσ ὀργῆσ συμφραζομένησ· μελαίνῃ δὲ, πολλῆσ καὶ θηριώδεοσ· τέκμαρ δὲ Ὅμηροσ, ἔνθα φησὶ, Τοῖσι δ’ ἀνέστη Ἥρωσ Ἀτρείδησ εὐρυκρείων Ἀγαμέμνων Ἀχνύμενοσ· μενεοσ δὲ μέγα φρένεσ ἀμφὶ μελαιναι Πίμπλαντ’, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐί̈κτην. τοιοίδε γιγνονται οἱ μελαγχολώδεεσ, εὖτ’ ἂν ὑπὸ τοῦ κακοῦ κτεινέωνται. Ἔστι δὲ ἀθυμίη ἐπὶ μιῇ φαντασίῃ, ἄνευ τε πυρετοῦ· δοκέει τε δέ μοι μανίησ τε ἔμμεναι ἀρχὴ καὶ μέροσ ἡ μελαγχολίη . τοῖσι μὲν γὰρ μαινομένοισι ἄλλοτε μὲν ἐσ ὀργὴν, ἄλλοτε δ’ ἐσ θυμηδίην ἡ γνώμη τρέπεται, τοῖσι δὲ μελαγχολῶσι ἐσ λύπην καὶ ἀθυμίην μοῦνον. ἀτὰρ καὶ μαίνονται μὲν ἐσ τὰ πλεῖστα τοῦ βίου, ἀφρονέοντεσ καὶ δεινὰ καὶ αἰσχρὰ πρήσσοντεσ · μελαγχολῶσι δὲ οὐκ ἐπὶ ἑνὶ εἴδεϊ ἕκαστοι · ἀλλ’ ἢ πρὸσ φαρμακίην ὕποπτοι, ἢ ἐσ ἐρημίην φεύγουσι μισανθρωπίῃ, ἢ ἐσ δεισιδαιμονίην τρέπονται, ἢ μῖσόσ ἐστι τοῦ ζῆν τουτέοισι. ἢν δὲ ἐξ ἀθυμίησ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε διάχυσισ γένηται, ἡδονὴ προσγίγνεται ἐπὶ τοῖσι πλείστοισι · οἱ δὲ μαίνονται. Ὅκωσ δὲ, καὶ ἀπὸ κοίων χωρίων τὰ πολλὰ γίγνονται φράσω. ἢν μὲν ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι μίμνῃ ἡ αἰτίη, ἀμφὶ τὰσ φρένασ εἱλέεται, καὶ διεξίει χολὴ ἄνωθεν, ἢ κάτωθεν μελαγχο λῶσιν· ἢν δὲ καὶ κεφαλὴν ἐσ ξυμπαθείην ἄγῃ, καὶ ἀμείβεται τὸ παράλογον τῆσ ὀξυθυμίησ ἐσ γέλωτα καὶ ἡδονὴν ἐσ τὰ πολλὰ τοῦ βίου, οἱ δὲ μαίνονται αὔξῃ τῆσ νούσου μᾶλλον ἢ ἀλλαγῇ πάθεοσ. Ἐπ’ ἀμφοῖν δὲ ξηρότησ αἰτίη. ἄνδρεσ μὲν οὖν μαίνονται καὶ μελαγχολῶσι, ἢ καὶ ἀνδρῶν ἐλάσσουσ· κάκιον δὲ ἀνδρῶν αἱ γυναῖκεσ ἐκμαίνονται· ἡλικίη, πρὸσ ἀκμὴν, καὶ οἱ ἀκμάζοντεσ · ὡρ́η θέροσ μὲν καὶ φθινόπωρον τίκτει, ἐάρ δὲ κρίνει. Τεκμήρια μὲν οὖν οὐκ ἄσημα. ἢ γὰρ ἥσυχοι, ἢ στυγνοὶ, κατηφέεσ, νωθροὶ ἐάσι ἀλόγωσ, οὔ τινι ἐπ’ αἰτίῃ, μελαγχολίησ ἀρχή. ἔτι δὲ καὶ ὀργίλοι προσγίγνονται, δύσθυμοι, ἄγρυπνοι, ἐκ τῶν ὕπνων ἐκθορυβούμενοι. Ἔχει δὲ αὐτέουσ καὶ τάρβοσ ἔκτοπον, ἢν ἐσ αὔξησιν τὸ νόσημα φοιτῇ, εὖτε καὶ ὄνειροι ἀληθέεσ, δειματώδεεσ, ἐναργέεσ. ὁκόσα γὰρ ὑπὰρ ἐκτρέπονται ὁποίου ὦν κακοῦ, τάδε ἐνύπνιον ὁρέουσι ὡρ́μησε· πρὸσ τὸ Ῥηί̈διον μεταγνῶναι εὔκολοι, αἰσχροὶ, σμικρολόγοι, ἄδωροι, καὶ μετ’ οὐ πολὺ ἁπλοῖ, ἄσωτοι, πολύδωροι, οὐκ ἀρετῇ ψυχῆσ, ἀλλὰ ποικιλίῃ νοσήματοσ· ἢν δὲ ἐπὶ μᾶλλον τὸ κακὸν πιέζῃ, μῖσοσ, φυγανθρωπίη, ὀλόφυρσοι ἐσ κενεὰ, ζωῆσ κακήγοροι· ἔρανται δὲ θανάτου. πολλοῖσι δὲ ἐσ ἀναισθησίην καὶ μώρωσιν ἡ γνώμη Ῥέπει, ὄκωσ ἀγνῶτεσ ἁπάντων, ἢ ἐπιλήσμονεσ ἑωυτέων, βίον ζώωσι ζωώδεα· ξυντρέπεται δὲ καὶ τοῦ σκήνεοσ ἐσ πονηρὸν ἡ ἕξισ· χροιὴ μελάγχλωροσ, ἢν μὴ διεξίῃ κάτω ἡ χολὴ, ἀλλὰ ἀναχέηται ξὺν τῷ αἵματι ἐσ τὸ πᾶν· βοροὶ μὲν, ἰσχνοὶ δέ· ὕπνοσ γὰρ αὐτέοισι τε πόσει οὔτε βρωτῷ συγκρατέει τὰ μέλεα· ἀγρυπνίη δὲ σκίδνησι ἐσ τὴν ἔξω φορήν· τοιγαρο ῦν κοιλίη ξηρὴ οὐδὲν διεῖσα. ἢν δέ κοτε ἐκδιδῷ, ξηρὰ, στρογγύλα, ξὺν περιρρόῳ μέλανι, χολώδεα, οὖρα σμικρὰ, δριμέα, χολόβαφα· φυσώδεεσ καθ’ ὑποχόνδριον, ἐρυγαὶ κακώδεεσ, βρωμώδεεσ, ὡσ ἐξ ἁλὸσ ὀρυγμίη · ἀνέπλω κοτὲ καὶ ὑγρὸν δριμὺ ξὺν χολῇ. σφυγμοὶ ὡσ ἐπίπαν σμικροὶ, νωθροὶ, ἀδρανέεσ, πυκνοὶ, ἴκελοι τῷ ψύχεϊ. Λόγοσ ὅτι τῶν τοιῶνδέ τισ ἀνηκέστωσ ἔχων, κούρησ ἤρα τε καὶ τῶν ἰητρῶν οὐδὲν ὠφελούν των , ὁ ἔρωσ μιν ἰήσατο· δοκέω δ’ ἔγωγε ἐρᾶν μὲν αὐτὸν ἀρχῆθεν, κατηφέα δὲ καὶ δύσθυμον ὑπ’ ἀτυχίησ τῆσ κούρησ ἔμμεναι, καὶ μελαγχολικὸν δοκέειν τοῖσι δημότῃσιν· οὗτοσ οὔτε μὴν ἦν ἔρωτα ἐγγιγνώσκων· ἐπεὶ δὲ τὴν ἔρωτα ξυνῆψε τῇ κούρῃ, παύεται τῆσ κατηφείησ, καὶ διασκίδνησι ὀργήν τε καὶ λύπην, χάρμῃ δὲ ἐξένηψε τῆσ δυσθυμίησ· καθίσταται γὰρ τὴν γνώμην ἔρωτι ἰητρῷ. Μανίησ τρόποι εἴδεσι μὲν μυρίοι, γένεϊ δὲ μοῦνοσ εἷσ· ἔκστασισ γάρ ἐστι τὸ σύμπαν χρόνιοσ, ἄνευθεν πυρετοῦ· εἰ γάρ κοτε καὶ πυρετὸσ ἐπιλάβοι, οὐκ ἀπὸ μανίησ ἂν ἴδιοσ γίγνοιτο, ἀλλ’ ἐκ συντυχίησ ἄλλησ· ἐκφλέγει γὰρ καὶ οἶνοσ ἐσ παραφορὴν ἐν μέθῃ· ἐκμαίνει δὲ καὶ τῶν ἐδεστῶν μετεξέτερα , ἢ μανδραγόρη , ἢ ὑοσκύαμοσ, ἀλλ’ οὔ τί πω μανίη τάδε κικλήσκεται. ἐπὶ γὰρ σχεδίου γιγνόμενα καθίστα ται θᾶττον· τὸ δὲ ἔμπεδον ἡ μανίη ἴσχει· τῇδε τῇ μανίῃ οὐδέν τι ἴκελον ἡ λήρησισ, γήραοσ ἡ ξυμφορή. αἰσθήσιοσ γάρ ἐστι νάρκη, καὶ γνώμησ νάρκωσισ ἠδὲ τοῦ νοῦ ὑπὸ ψύξιοσ· μανίη δὲ θερμόν τι καὶ ξηρὸν τῇ αἰτίῃ, καὶ ταραχῶδ εσ τῇσι πρήξεσι· ἡ μὲν γὰρ λήρησισ ἀρχομέν η ἀπὸ γήραοσ οὔτε διαλείπει, καὶ ξυναποθνήσκει· μανίη δὲ καὶ διαλείπει καὶ μελεδῶνι ἐσ τέλοσ ἀποπαύεται· διάλειψισ δὲ ἀτελὴσ, ἢν τῷ τῆσ μανίησ λόγῳ γίγνηται, οὐκ εἰκότωσ ἀκεομέν ου τοῦ κακοῦ ἰητρείῃ, ἢ τῆσ ὡρ́ησ εὐκρασίῃ. μετεξετέρουσ γὰρ δοκέοντασ ἀσινέασ ἔμμεναι, ἡ ὡρ́η τὸ ἐάρ, ἢ ἁμαρτωλὴ διαίτησ, ἢ ὀργὴ ἐκ συντυχίησ ἐσ ἀνάκλησιν ἤγαγε. Καὶ γὰρ δὴ νοσέουσι οἱ φύσι ὀργίλοι, ὀξύθυμοι, Ῥέκται, εὐμαρέεσ, ἱλαροὶ, παιδιώδεεσ · ἀτὰρ καὶ οἷσι ἐσ ἐναντίην ἰδέην ἡ φύσισ Ῥέπει, ὁκόσοι νωθροὶ, ἐπίλυποι, βραδεῖσ μὲν ἐκμαθεῖν, ἐπίμονοι δὲ προσκαμεῖν, ποτὶ καὶ μαθόντεσ, ἀμνήμονεσ, οἵδε καὶ μελαγχολῆσαι ἑτοιμότεροι, οἱ δὲ καὶ πρόσθεν ἐκμαίνονται. ἀτὰρ καὶ ἡλικίῃσι, οἷσι τὸ θερμὸν καὶ αἷμα πουλὺ, οἵδε μαίνονται. τοῖσι ἀμφὶ ἥβην καὶ νέοισι καὶ οἷσι πάντων ἡ ἀκμή· ὁκόσοισι δὲ τὸ θερμὸν ἐκ μελαίνησ χολῆσ ἐξάπτεται, τό τε εἶδοσ ἐσ ξηρὸν τρέπεται, τουτέοισι μελαγχολῆσαι Ῥήϊστον · δίαιτα δὲ ἄγει, πουλυφαγίη, πλησμονὴ ἄμετροσ, μέθη, λαγνείη, ἔρωτεσ ἀφροδισίων · ἐμάνησάν κοτε καὶ γυναῖκεσ ὑπὸ ἀκαθαρσίησ τοῦ σκήνεοσ, εὖτε αὐτέῃσι ἀπηνδρώθησαν αἱ μῆτραι· ἄλλαι δὲ, οὐ μᾶλλον δὲ Ῥηϊδίωσ ἐκμαίνονται· μάλα δὲ χαλεπῶσ ἐκμαίνονται. αἵδε αἱ προφάσιεσ. καὶ γὰρ ἄνδρα ἐξάπτουσι, ἢν ξυνήθη αἵματοσ ἔκκρισιν, ἢ χολῆσ, ἢ ἱδρῶτοσ ἐπίσχῃ τισ αἰτίη. Καὶ οἷσι μὲν ἡδονὴ ᾖ ἡ μανίη, γελῶσι, παίζουσι, ὀρχεῦνται νυκτὸσ καὶ ἡμέρησ, καὶ ἐσ ἀγορὴν ἀμφαδὸν, καὶ ἐστεμμένοι κοτὲ ὅκωσ ἐξ ἀγωνίησ νικηφόροι ἐάσιν· ἄλυποσ τοῖσι πέλασ ἡ ἰδέη· μετεξέτεροι δὲ ὑπὸ ὀργῆσ ἐκμαίνονται. ἔσθ’ ὅτε ἐσθῆτάσ τε ἐρρήξαντο, καὶ θεράποντασ ἀπέκτειναν, καὶ ἑωυτέοισι χεῖρασ ἐπήνεγκαν· ἥδε καὶ τοῖσ πέλασ οὐκ ἀκίνδυνοσ ἡ ξυμφορή · ἰδέαι δὲ μυρίαι, τοῖσι μέν γε εὐφυέσιτε καὶ εὐμαθέσι ἀστρονομίη ἀδίδακτοσ, φιλοσοφίη αὐτομάτη, ποίησισ δῆθεν ἀπὸ μουσέων. ἴσχει γάρ τι καὶ ἐν νούσοισι εὔχρηστον ἡ εὐπαιδευσίη· τοῖσι δὲ ἀπαιδεύτοισι ἀχθοφορίη, πηλοεργίη, τέκτονεσ, ἢ λιθοξόοι· γίγνονται δὲ καὶ ἀλλόκοτοι φαντασίαι. ἐδεδίει γάρ τισ ληκύθων ἔκπτωσιν . . . . . . . . . καὶ ἄλλοσ οὐκ ἔπινε, δοκέων ἑωυτὸν πλίνθον ἔμμεναι, ὡσ μὴ τῷ ὑγρῷ λυθείη. Μυθολογέεται δὲ καὶ τόδε· τέκτων ἤδη ἐπὶ οἴκου μὲν σαόφρων ἐργάτησ ἦν, μετρῆσαι ξύλον, κόψαι, ξύσαι, ξυγγομφῶσαι, ἁρμόσαι, ξυντελέσαι δόμον νηφαλέωσ, τοῖσι ἐργοδότῃσι ὁμιλῆσαι, ξυμβῆναι, ἀμεῖψαι τὰ ἔργα μισθοῦ δικαίου. ὁ δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ χωρίου τοῦ ἔργου ὧδε εἶχε γνώμησ· ἢν δὲ ἐξίῃ κοτὲ ἐσ ἀγορὴν, ἐπὶ λουτρὸν, ἤ τιν’ ἑτέρην ἀνάγκην, τιθεὶσ τὰ ὅπλα πρῶτον ἔστενεν, εἶτα ἐπῆγεν ὤμω ἐξιών· ἐπὴν δὲ ἀπῆλθε τῆσ τε τῶν οἰκετῶν θέησ καὶ τῆσ τοῦ ἔργου πρήξιοσ καὶ τοῦ χωρίου, πάμπαν ἐξεμαίνετο · κἢν παλινδρομήσῃ ταχὺ, αὖθισ ἐσωφρόνεε. καὶ ἥδε τοῦ χωρίου καὶ τῆσ γνώμησ ἡ ξυμβολή. Ἴσχουσι δὲ τὴν αἰτίην τοῦ νοσήματοσ κεφαλὴ καὶ ὑποχόνδρια, ἄλλοτε μὲν ἅμα ἄμφω ἀρξάμενα, ἄλλοτε δὲ ἀλλήλοισι ξυντιμωροῦντα· τὸ δὲ κῦροσ ἐν τοῖσι σπλάγχνοισί ἐστι ἐπὶ μανίῃ καὶ μελαγχολίῃ , ὅκωσπερ ἐν τῇ κεφαλῇ καὶ τοῖσι αἰσθήσεσι τὰ πολλὰ τοῖσι φρενιτικοῖσι. οἵδε μὲν γὰρ παραισθάνονται, καὶ τὰ μὴ παρεόντα ὁρέουσι δῆθεν ὡσ παρεόντα, καὶ τὰ μὴ φαινόμενα ἄλλῳ κατ’ ὄψιν ἰνδάλλεται· οἱ δὲ μαινόμενοι ὁρέουσι μόνωσ ὡσ χρὴ ὁρῆν· οὐ γιγνώσκουσι δὲ περὶ αὐτέων ὡσ χρὴ γιγνώσκειν. Ἢν οὖν μέγα ᾖ τὸ κακὸν, εὐκίνητοι, ὀξέεσ τὴν αἴσθησιν, ὕποπτοι , ὀργίλοι, οὐκ ἐπ’ αἰτίῃ τινὶ, δύσθυμοι μὲν ἀλόγωσ, οἷσι ἐσ σκυθρωπὸν ἡ μανίη τρέπεται · οἷσι δὲ ἐσ θυμηδίην, εὔθυμοι · ἀλλ’ οἵδε παραλόγωσ ἄγρυπνοι, ἄμφω ἀλλοιώδεεσ τὰσ ὄψιασ, κεφαλαλγέεσ, ἢ πάντωσ γε βάροσ τῆσ κεφαλῆσ ξύνεστι · εὐήκοοι δὲ, ἀλλὰ βράδιστοι τὴν γνώμην. ἐπ’ ἐνίοισι γὰρ ἐάσι δὴ ἦχοιὤτων, καὶ βόμβοι, μέχρι δή γε σαλπίγγων τε καὶ αὐλῶν· ἢν ἐσ αὔξησιν ἡ νοῦσοσ γίγνηται, φυσώδεεσ, ἀσώδεεσ, βοροὶ καὶ λάβροι ἐν τῇ ἐδωδῇ. ἀγρυπνέουσι γάρ· ἀγρυπνίη δὲ βορόν· ἀτὰρ οὐδὲ ἰσχνοὶ ὡσ νοσέοντεσ· μελαγχολών των μᾶλλον εὐσαρκίη· καὶ ὕπωχροι. ἢν δέ τι τῶν σπλάγχνων ἐν φλεγμασίῃ ᾖ γεγονὸσ, τὴν ὄρεξιν ἢ τὴν θρέψιν ἀμβλύνει· ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, οὐ σκαρδαμύττοντεσ· πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἰνδάλματα κυάνεα, ἢ μέλανα, οἷσιν ἐσ μελαγχολίην ἡ τροπή· ἐρυθρότερα δὲ οἷσιν ἐσ μανίην, καὶ φοινίκεα φαντάσματα , πολλοῖσι μὲν ὡσ ἀπαστράπτοντοσ πυρὸσ, καὶ τάρβοσ αὐτέουσ ὡσ ἀπὸ σκηπτοῦ λαμβάνει· μετεξετέροισι δὲ καὶ ἐνέρυθροι καὶ ὕφαιμοι ὀφθαλμοί. Ἐπὶ κορυφῆσ δὲ τοῦ κακοῦ ὀνειρώττουσι· ἀφροδισίων δὲ ἄσχετοσ ἐπιθυμίη, ἀτὰρ οὐδὲ ἐσ τὸ ἄμφαδον αἰδὼσ ἢ ὄκνοσ ὁμιλίησ · νουθεσίῃ δὲ καὶ ἐπιπλήξει ἐσ ὀργὴν ἐκριπισθέντεσ ἐσ τὸ πάμπαν ἐκμαίνονται. τοὐντεῦ θεν ἄλλοσ ἄλλῃ μαίνεται· οἱ μὲν θέουσι ἀσχέτωσ, οὔτε ὅπωσ εἰδότεσ ἐσ ταὐτὰ παλινδρομέουσι· οἱ δὲ ἐσ δηρὸν τοῖσι πέλασ ἀφικνέονται· ἄλλοι δ’ αὖ βοῶσι ὀλοφυρόμενοι ἁρπαγὴν, ἢ βίην. οἱ δὲ φυγανθρωπεύουσι ἐσ ἐρημίην, σφίσι αὐτέοισι ὁμιλέοντεσ. Εἰ δὲ ἐπ’ ἄνεσιν ἤκοιεν τοῦ κακοῦ, νωθροὶ, ἥσυχοι, ἐπίλυποι. ἐσ ἐπιστασίην γὰρ τῆσ νούσου ἀφικνεόμενοι, ἄχθονται τῇ ξυμφορῇ. Μανίησ εἶδοσ ἕτερον. Τέμνονταί τινεσ τὰ μέλεα, θεοῖσ ἰδίοισ, ὡσ ἀπαιτοῦσι, χαριζόμενοι εὐσεβεῖ φαντασίῃ· καὶ ἔστι τῆσ ὑπολήψιοσ ἡ μανίη μοῦνον, τὰ δὲ ἄλλα σωφρονέουσι. ἐγείρονται δὲ αὐλῷ καὶ θυμηδίῃ, ἢ μέθῃ, ἢ τῶν παρεόντων προτροπῇ. ἔνθεοσ ἥδε ἡ μανίη· κἢν ἀπομανῶσι, εὔθυμοι, ἀκηδέεσ, ὡσ τελεσθέντεσ τῷ θεῷ, ἄχροοι δὲ καὶ ἰσχνοὶ, καὶ ἐσ μακρὸν ἀσθενέεσ πόνοισ τῶν τρωμάτων. Ἀποπληξίη, παραπληγίη, πάρεσισ , παράλυσισ, ἅπαντα τῷ γένεϊ τωὐτά. ἢ γάρ κινήσιοσ, ἢ ἁφῆσ, ἢ ἀμφοῖν ἐστι ἔκλειψισ· κοτὲ καὶ γνώμησ, κοτὲ καὶ τῆσ ἄλλησ αἰσθήσιοσ. ἀλλ’ ἀποπληξίη μὲν ὅλου τοῦ σκήνεοσ, καὶ τῆσ αἰσθήσιόσ τε καὶ γνώμησ καὶ κινήσιόσ ἐστι παράλυσισ. τοιγαροῦν ἀποπληξίην λῦσαι ἰσχυρὴν μὲν ἀδύνατον, ἀσθενῆ δὲ οὐ Ῥηί̈διον. παραπληγίη δὲ πάρεσισ μὲν ἁφῆσ καὶ κινήσιοσ, ἀλλὰ μέρεοσ, ἢ χειρὸσ, ἢ σκέλεοσ · παράλυσισ δὲ ὡσ ἐπίπαν κινήσιοσ μοῦνον, ἐνεργείησ τε πάρεσισ· ἢν δὲ ἁφὴ ἐκλείπῃ μούνη κοτέ,‐‐ σπάνιον δὲ τὸ τοιόνδε,‐‐ ἀναισθησίη μᾶλλον ἢ πάρεσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτησ εἴπῃ σκέλοσ τὸ κατ’ ἴξιν, ὡσ νεκρῶδεσ, τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλδὲσ θέλει φράσαι. ὃ γὰρ ἐπὶ τῷ ξύμπαντι ἀποπληξίη ἐστὶ ἰσχυρὴ, τόδε ἐν τῷ σκέλεϊ παραπληγίην φράζει· κύστιοσ δὲ οὔρων σχέσιοσ ἢ ἀκρασίησ, πάρεσισ τὸ κύριον· βλεφάρων δὲ καὶ μήλων καὶ μυῶν τῶν ἐν γνάθοισ, καὶ γένυοσ ἐπὶ θάτερα παραγωγὴ, ἢν ἐπὶ σπασμῷ διαστρέφηται, κυνικὸσ σπασμὸσ ἡ κλῆσισ· ἔκλυσιν δὲ γουνάτων καὶ αἰσθήσιοσ πρόσκαιρον νάρκην καὶ ἀψυχίην καὶ κατάπτωσιν, λιποθυμίην καλέομεν. Παρίεται ν, ἄλλοτε μὲν μέρεα καθ’ ἓν, ὀφρὺσ μούνη, ἢ δάκτυλοσ, ἢ ἔτι μέζω, χεὶρ, σκέλοσ · ἄλλοτε δὲ ὁμοῦ πλεῦνα· καί ποτε δεξιὰ μοῦνον, ἢ ἀριστερ ὰ, ἢ ἰδίῃ καὶ ἰδίῃ, ἢ ξύμπαντα · ἐπ’ ἀκριβὲσ, ἢ ἧσσον. οὐ τὰ διεστῶτα μοῦνον καὶ ὁμώνυμα καὶ ὁμόζυγα, ὀφθαλμοὶ, χεῖρεσ, σκέλοσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ξυμφυέα, Ῥὶσ ἐσ τὸ ἶσον, καὶ γλῶσσα μέσφι τῶν ὁρίων τοῦ μέσου, καὶ παρίσθμιον ἓν, καὶ ἰσθμὸσ, καὶ κατάποσισ ἐσ ἥμισυ. δοκέω δὲ ἐγώ κοτε καὶ στόμαχον, καὶ τὰ ἔντερα, καὶ κύστιν, καὶ τὸ παράμηκεσ ἔντερον ἄχρι τῆσ ἀρχῆσ τωὐτὸ πεπονθέναι· ἀλλὰ τὰ μὲν μέλεα τὰ ἐντὸσ ἐκλυόμενα κρυπτὰ καὶ ἀφανέα· ἡμιτελέεσ δὲ καὶ αἱ ἐνέργειαι· τῇδέ μοι δοκέει καὶ ἡμιπαθέα ἔμμεναι τὰ μέρεα διχῆ ὑπὸ τῆσ νοῦσου τετμημένα. τόδε μέντοι τὸ πρῆγμα δίδαγμα διαφορῆσ δυνάμιόσ τε καὶ κρίσιοσ πρὸσ ἀριστερὰ δεξιοῖσ. ἴση μὲν γὰρ καὶ ἡ προσίζουσα αἰτίη, ξυναὶ δὲ ἀμφοῖν τοῦ πάθεοσ αἱ προφάσιεσ, ἤν τε ψύξισ, ἤν τε ἀπεψίη, ἀλλὰ ἄμφω παθεῖν οὐκ ἶσα ἄν. ἰσόρροποσ δὲ ἡ φύσισ, ὡσ ἐν ἰσορρόπῳ, τωὐτὸν δὲ ἐν ἀνίσοισ ἀδύνατον. ἢν μὲν οὖν τῆσ κεφαλῆσ κάτω πάθῃ τισ ἀρχὴ, ὁκοῖόν τι τοῦ νωτιαίου μυελοῦ ἡ μῆνιγξ, τὰ ὁμώνυμα καὶ ξυναφέα παραλύεται, δεξιὰ ἐπὶ δεξιοῖσι, καὶ ἐπ’ ἀριστεροῖσι λαιά. ἢν δὲ κατάρχῃ κεφαλὴ, ἐπὶ μὲν τοῖσι δεξιοῖσι τὰ λαιὰ παραλύεται, δεξιὰ δὲ ἐπ’ ἀριστεροῖσι. αἰτίη δὲ, τῶν ἀρχέων τῶν νεύρων ἡ ἐπαλλαγή. οὐ γὰρ κατ’ ἴξιν τὰ δεξιὰ ἐπὶ δεξιὰ ὁδοιπορέει, μέσφι περατῶνται, ἀλλ’ ἔμφυτα τῇ ἀρχῇ ἕκαστα εὐθὺσ ἐπ’ ἐκεῖνα φοιτῇ, ἀλλήλοισι ἐπαλλαξάμενα εἰσ χιασμὸν σχήματοσ· ἀθρόον δὲ εἰρῆσθαι, εἴτε ξύμπαντα ὁμοῦ, εἴτε μέρεα παρίεται, . . . . . . . . ἢ ξυναμφοτέρων, νεῦρα δὲ ἄλλοτε μὲν τὰ ἀπὸ κεφαλῆσ πάσχει· τάδε μέντοι ἐσ ἀναισθησίην τρέπονται , ὡσ ἔποσ εἰπεῖν· οὐ γὰρ Ῥηϊδίωσ ἐσ ἀκινησίην ἐξ ὡυτέων Ῥέπει τάδε· κἢν μὲν τοῖσι κινευμένοισι ξυμπαθήσῃ, πάσχει καὶ τάδε σμικρὴν ἀκινησίην· ἴσχει γὰρ καὶ τὴν κίνησιν ἐξ ὡυτέων, εἰ καὶ ἐπὶ ἧσσον φύσι· ἄλλοτε δὲ τὰ ἀπὸ μυῶν ἐσ μύασ περαιούμενα, τάδε τὸ κῦροσ τῆσ κινήσιοσ ἴσχει, καὶ τοῖσι ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ προσδιδοῖ. καὶ γὰρ αὐτὰ ἀπ’ ἐκείνων τὸ πλεῖστον τῆσ κινήσιοσ ἴσχει· ἴσχει δὲ καὶ ἐξ ἑωυτέων καὶ ἔλαττον · τάδε μέντοι ἀκινησίην πάσχει μᾶλλον· σπάνιον δὲ εἴ κοτε ἐξ ἑωυτέων εἰσ ἀναισθησίην τρέποντα ι, δοκεῖ καὶ μὴ εἰσ τὸ πάμπαν· ἢν δὲ ξύνδεσμόσ τισ νεύρων λυθῇ τῶν ἐξ ὀστέων πεφυκότων τινὸσ, καὶ κραινόν των ἐσ ὀστέα, ἢ Ῥαγέντοσ, ἀκρατέα τὰ μέρεα καὶ ἐπισυρόμενα, οὐκ ἀναίσθητα, γίγνεται. Εἴδεα δὲ παραπληκτικὰ τάδε. ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκτασιν λέλυται τὰ μέλεα, οὐδὲ παλινδρομέει ἐσ κάμψιν, εὖτε μήκιστα κῶλα φαίνεται· ἄλλοτε δὲ κυλλὰ γίγνεται, οὐδὲ ἐσ μῆκοσ ἀποτείνεται· εἰ δὲ ἐκτανύσαι βιᾶται, ὅκωσ ξύλα ἐσ κανόνα καταξέω ν, τὰ μέλεα βραχύτερα ἑωυτέων γίγνεται· τάδε πάσχει ἄμφω τὰ εἴδεα, καὶ ἡ ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσι παρθένοσ. καὶ γὰρ ἐκχέεται πολλὸν ἐσ μέγεθοσ, εὖτε πλατυκορίην ὀνομάζομεν . ἀτὰρ ἠδὲ ξυνάγεται ἐσ σμικρὸν ἡ κούρη, εὖτε φθίσιν ἣν ἠδὲ μυδρίησιν ἐγὼ κικλήσκω. ἀλλὰ καὶ κύστισ παρίεται ἐπὶ τοῖσι ἰδίοισι ἔργοισι. ἢ γὰρ εἰσ ἔκτασιν λύεται, ἢ ἀκρατὶ τὰ οὖρα ἐκχέει, ἢ ξυνειλέεται ἐσ ἑωυτέην, εὖτε, ὅταν πλησθῇ οὔρου, οὐ διί̈ησιν. Αἰτίαι δὲ παρέσιοσ μὲν ἕξ· ἄρχονται δὲ τρώματι, πληγῇ, ψύξι, ἀπεψίῃ, λαγνείῃ, οἰνοφλυγίῃ · ἀτὰρ καὶ ψυχῆσ ἀκρατέα πάθεα, ἐκπλήξιεσ, φόβοι, δυσθυμίαι · ἀτὰρ καὶ παιδίοισι δείματα. παρέλυσέ κοτε καὶ χάρμα ἀδόκητον καὶ μέγα, καὶ γέλωσ ἄσβεστοσ μέχρι θανάτου. ἀλλὰ τάδε μὲν ἀρχὴ πρώτη· ὑστάτη δὲ καὶ καιρίη, ψύξισ ἐμφύτου θερμοῦ· ἐπὶ ὑγρότητι ἢ ξηρότητι πάσχει ἥδε, καὶ δυσαλθὴσ τῆσ ἑτέρησ μᾶλλον· ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τρώματι καὶ διακοπῇ νεύρου ἀναλθήσ · ἡλικίη, γέροντεσ, καὶ οἵδε δυσαλθέεσ· παιδίοισι δὲ εὐανάκλητοι· ὡρ́η, χειμὼν, ἐάρ δεύτερον, ἔπειτα μετόπωρον, θέροσ ἥκιστα· ἕξεισ, οἱ παχέεσ κατὰ φύσιν, ὑγροὶ, ἀργοὶ, ζωώδεεσ. Τελεσθέντα μὲν οὖν τὰ πάθεα ἔκδηλα ἀκινησίῃ καὶ ἀναισθησίῃ θερμοῦ τε καὶ ψυχροῦ, ἀτὰρ καὶ τιλμῶν καὶ κνησμῶν καὶ ψαυσίων. σπάνιον εὖτε τοῖσι τὰ πέρατα ἀλγέει, ἀλλὰ ἐσ ἀνάκλησιν οὐ κακίων ἡ ἀπονίη. γίγνεται μὲν οὖν ἐξαπίνησ · ἢν δέ κοτε καὶ ἀρχὰσ ἴσχῃ ἐπιμήκεασ, βάροσ, δυσκινησίη , νάρκη· ψύξιοσ αἴσθησισ, ἄλλοτε θάλπεοσ ὑπερβολὴ, ὕπνοι σμικροὶ, φαντασίαι μέζονεσ, εὖτε ἀθρόον παρελύθησαν. Ἐπὶ δὲ κυνικῷ σπασμῷ ἅπαντα μὲν τὰ τοῦ προσώπου μέρεα σπᾶσθαι οὐ κάρτα ξύνηθεσ · ἐπὶ δεξιὰ δὲ τὰ ἀριστερὰ, καὶ ἐσ ἀριστερὰ τὰ δεξιὰ φοιτῇ, εὖτε καὶ τῆσ γένυοσ ἔνθα ἢ ἔνθα ἐπὶ πολλὸν ἡ παραγωγὴ, ὅκωσ ἐξ ἕδρησ κινουμένησ τῆσ γνάθου. καὶ γὰρ καὶ τοῖσί κοτε ἐξέβη τὸ ἄρθρον, εὖτε μέγα χανόντων ἐπὶ τὸ ἕτερον ἡ γένυσ παρήχθη· ἵλλωσισ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ σιναροῦ μήλου, ξὺν τῇ ὑποκοιλίδι παλμόσ· πάλλεται δὲ καὶ τὸ ἄνω βλέφαρον, ἄλλοτε μὲν ξὺν τῷ ὀφθαλμῷ, ἄλλοτε δὲ μοῦνον· ξυντείνεται δὲ καὶ τὰ χείλεα ἰδίῃ ἑκάτερον· ἄλλοτε δὲ ἄμφω ξυμπεσόν τα παφλάζει. ἔστι δὲ οἷσ μέμυκε κάρτα, ἀθρόον δὲ διί̈σταται, καὶ τὸν ξυνήθεα πτυσμὸν ψοφέει. Σπᾶται καὶ γλῶσσα· καὶ γὰρ ἥδε μῦσ ἐστι καὶ νεῦρα· εὖτε πρὸσ τὸν οὐρανὸν ἐσ πλάτοσ ὅλη ἡ ξύμφυσισ ἀθρόον ἀφήλατο, καὶ κλόνου πάταγον ἐποίησε. σπᾶται δὲ καὶ κίων, καὶ εἰ μὲν τὸ στόμα συνάγει, τἄνδοθεν ἀδόκητοσ ὁ πάταγοσ· ἢν δὲ διαστήσ ῃ τὸ στόμα, ὄψεαι τὴν κιονίδα, ἄλλοτε μὲν προσφυομένην ἐσ πλάτοσ τῷ οὐρανῷ, ἄλλοτε δὲ ἀποπαλλομένην βίῃ ὠκέωσ σωλῆνι ὁμοίωσ, εὖτε καὶ ἤδη παταγεῖ. ἀπάτη δέ τοι ξύνεστι τοῖσι κυνικοῖσι σπασμοῖσι. δοκέει γὰρ τοῖσι θεωμένοισι τὰ ἀπάθεα τὴν νοῦσον ἴσχειν. τῇ γὰρ περιτάσει καὶ τῇ χροιῇ καὶ τῷ τοῦ ὀφθαλμοῦ μέζονι, ὑγιέα τὰ σιναρὰ φαίνεται. ἐλέγχεται δὲ καὶ ἐνγέλωτι καὶ λαλιῇ καὶ καταμύσει. τὰ μέν γε σιναρὰ σπᾶται πάντα πατάγῳ, χεῖλοσ ἀμειδὲσ, ἀκίνητον ἢν λαλῇ, βλέφαρον οὐκ ἐπίτροχον, ὀφθαλμὸσ ἀτενὴσ, ἀναίσθητοσ ἡ ἁφή· τὰ δὲ ὑγιέα λαλεῖ, καταμύει, αἰσθάνεται , γελᾷ. Ἢν ἕλκοσ ἐξ ἀποστάσιοσ ἐν τῷ πνεύμονι γένηται, ἢ ἐκ βηχὸσ χρονίησ, ἢ ἀναγωγῆσ αἵματοσ, καὶ ἀναβήσσῃ πῦον, πύη, καὶ φθίσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ θώρηξ ἢ πλευρὸν ἐμπυήσῃ, ἐπανάγηται δὲ διὰ τοῦ πνεύμονοσ, ἐμπύη ἥδε τοὔνομα. ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσι καὶ ὁ πνεύμων ἕλκοσ ἵσχῃ, ἀναβρωθεὶσ ὑπὸ τοῦ διενεχθέντοσ πύου, τοὔνομα οὐκέτι ἐμπύη, ἀλλὰ φθόην μεταλαμβάνει· ξύνεστι δὲ καὶ πῦρ ξυνεχὲσ, ὡσ μὴ δοκέειν, λῆγον μὲν οὔκοτε, λῆθον δὲ δι’ ἡμέρησ ἱδρῶτι καὶ ψύξι τοῦ σκήνεοσ. καὶ γὰρ καὶ τὰ ἴδια φθόησ ἐστὶ, ἢν ἡ θέρμη ζωπυρῇ, καὶ ἐσ νύκτα ἐκλάμπῃ, ἡμέρην δὲ αὖθισ ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι φωλεύει · δηλοῖ δὲ ἡ δυσφορίη, καὶ ἡ ἀδυναμίη, καὶ αἱ ξυντήξιεσ. ἢν γὰρ ἀπεδίδρησκε τοῦ σκήνεοσ δι’ ἡμέρησ τὸ πῦρ, πῶσ οὐκ ἂν ἐσαρκοῦ τό τε καὶ ἠδύνατο, καὶ εὐφόρωσ εἶχεν ὥνθρωποσ; εὖτε γὰρ ἀνάγει, ἐπὶ μᾶλλον τὰ δεινὰ αὐξέεται. σφυγμοὶ σμικροὶ καὶ ἀμυδροὶ, ἀγρυπνὴ, ἄχροια, καὶ τἄλλα πάντα ὁκόσα οἱ πυρεταίνοντεσ· ἰδέαι δὲ ὑγρῶν μυρίαι, πελιδνῶν, μελάνων κατακορέων , ἢ ὠχρολεύκων , ἢ λευκοχλωρέων· πλατέων, στρογγύλων · σκληρῶν, δυσλύτων, ἢ μανῶν, λυομένων· ἢ ἀνόσμων, ἢ κακωδέων· ἅπαντα δὲ τάδε πύου ἐάσι ἰδέαι. ὁκόσοι γὰρ ἢ πυρὶ ἢ ὕδατι τὰ ὑγρὰ τεκμαίρονται, οὐ κάρτα μοι δοκέουσι φθόην οἵδε γιγνώσκειν · πιστοτέρη γὰρ ἡ ὄψισ ἁπάσησ ἄλλησ αἰσθήσιοσ, οὐ τῶν ἀναγομένων μοῦνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ εἴδεοσ τοῦ νοσέοντοσ. ἢν γὰρ καὶ δημότησ ἴδῃ τὸν ἄνθρωπον ὠχρὸν, ἀδρανῆ, ἀναβήσσοντα, ξυντετηκότα, ἀτρεκέα μαντεύεται φθόην· ἀτὰρ ἠδὲ ὁκόσοισι μὲν ἕλκοσ μὲν οὐκ ἔστι ἐν πνεύμονι, ξυντετήκασι δὲ πυρετοῖσι χρονίοισι, πυκνὰ δὲ καὶ σκληρὰ καὶ ἀτελέα βήσσουσι, καὶ ἀνάγουσι οὐδὲν, καὶ τούσδε φθισικοὺσ κικλήσκουσι, οὐ πάνυ ἀσήμωσ. ξύνεστι δὲ τοῦ θώρηκοσ βάροσ· πλεύμων γὰρ ἄπονοσ, ἄση, δυσφορίη, ἀποσιτίη, ἑσπέρῃ περίψυξισ, καὶ θέρμη ἐσ τὴν ἑώ· ἱδρὼσ ἄχρι θώρηκοσ τῆσ θέρμησ δυσφορώτεροσ· βηχὸσ ἀναγωγαὶ ποικίλαι, ὁκοίασ ἔλεξα. Φωνὴ βραγχώδησ· αὐχὴν ὑποσκόλιοσ, Ῥαδινὸσ, οὐκ εὐπαράγωγοσ· ὁκοῖόν τι ξυντετα μένοσ· δάκτυλοι ἰσχνοὶ, τὰ δὲ ἄρθρα παχέα· ὀστέων μούνων ἡ ἰδέη· σμύχονται γὰρ καὶ σάρκεσ· ὄνυχεσ γρυποὶ δακτύλων, αἱ κοιλίαι Ῥυσαὶ καὶ πλατέεσ· ὑπ’ ἀσαρκίασ γὰρ οὔτε τὴν περιταινίην οὔτε τὸ στρογγύλον ἴσχουσι. διὰ τόδε καὶ ὄνυχεσ γρυποί· ἥδε γὰρ ἡ ἀνακωχὴ, καὶ ἡ ὑπόστασισ αὐτέων, ἥτισ ἐν τῇσι κορυφῇσι πεπλησμένη εἵνεκεν αὐτῶν· ἔστι καὶ ὁ τόνοσ, ὥσπερ καὶ τὰ στερεά· Ῥὶσ ὀξείη, ἰσχνὴ, μῆλα ὑπερίσχοντα καὶ ἐρυθρὰ, ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, στιλπνοὶ, γανόωντεσ · οἰδαλέοι, καὶ ὠχροὶ, ἢ πελιδνοὶ τὰ πρόσωπα. γνάθων τὰ λεπτὰ τοῖσι ὀδοῦσι προσιζάνσει μειδιῶσι ἴκελον, τὰ πάντα νεκρώδεεσ. ὧδε καὶ τὰ πάντα ἴσχει· ἰσχνοὶ, ἄσαρκοι, βραχιόνων μύεσ ἄδηλοι, μαζῶν οὐδὲ ἴχνη, ἐκφανέεσ δὲ μοῦναι θηλαί. πλευρὰσ οὐ καταλέξαι μοῦνον εὔσημον, ἀλλὰ καὶ ὅπη κραίνουσι, ἐσιδεῖν Ῥηί̈διον · οὐδὲ γὰρ αἱ πρὸσ τοὺσ σπονδύλουσ συναθρώσιεσ εὐξύγκρυπτοι· δῆλαι δὲ καὶ αἱ εἰσ τὸ στέρνον ἐπιβολαί · τὰ μέσα τῶν πλευρέων κοῖλα, Ῥομβοειδέα. ὡσ ἐσ τὴν τῶν ὀστέων περιαγωγὴν ὑποχόνδρια λαγαρὰ, ἀνεσπασμένα, ἐπιγάστριον τῇ Ῥάχει προσφυὲσ καὶ λαγών. ἄρθρα ἐναργῆ, ἔξαρθρα, ἀσαρκώδεα, καὶ ἡ κνήμη, ἰσχίον τε καὶ βραχίων. ὑπερίσχει ἡ ἄκανθα τῶν σπονδύλων ἡ πρόσθεν κοίλη τῶν ἑκατέρων ἐκτετηκότων μνῶν· ὡμοπλάται ἐκφανέεσ ὅλαι, ὅκωσ πτέρυγεσ ὀρνίθων. τουτέοισι ἢν κοιλίη ἐκταραχθῇ, ἀνέλπιστοι · ἢν δὲ ἐσ ὑγείην τρέπηται, τὰ ἐναντία τοῖσι ὀλεθρίοισι ἐπιφοιτῇ. Γηραιοὶ μὲν οὐ ξυνεχέεσ πάσχειν· διαδιδρήσκουσι δὲ ἥκιστα· νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆσ ἀπὸ αἵματοσ ἀναγωγῆσ φθινώδεεσ γίγνονται, καὶ ὑγιάζον ται μὲν, οὐ Ῥηϊδίωσ δέ· παιδία ξυνεχῶσ τῇ βηχὶ μέχρι φθόησ κοτὲ Ῥηϊδίωσ ὑγιάζεται· ἕξιεσ δὲ Ῥαδινοὶ, σανιδώδεεσ , πτερυγώδεεσ, ἐξεχέβρογχοι, λευκοὶ, ἀραιότεροι τὸν θώρηκα· χῶραι δὲ ψυχραὶ καὶ ὑγραὶ, ὁκόσαι τῷ εἴδεϊ τοῦ πάθεοσ ἀδελφαί. Οἷσι ἐν τῇσι κοιλίῃσι τὰ ἄνω κατ’ ἴξιν τοῦ θώρηκοσ ἢ τὰ κάτω ὑπὸ τὸ διάφραγμα πύου ἀποστάσιεσ γίγνονται, ἢν μὲν ἀνάγωσι, ἔμπυοι οἵδε καλέονται· ἢν δὲ τὸ πῦον διεξίῃ κάτω, ἀποστηματίαι κικλήσκονται· καὶ ἐν μὲν θώρηκι ἐν τοῖσι ἕλκεσι, ἤτοι ἐν πλεύμονι, ἣν ἐκδέχεται φθόη, ἢ ὑπεζωκότι ἐν πλευρῷ, ἢ στέρνῳ, ἢ κάτωπη πρὸσ τῇ ξυμφύσι τοῦ πνεύμονοσ κατὰ Ῥάχιν, ἤ πη τοῦ θώρηκοσ ἄλλῃ,‐‐ ξυμπάντων δὲ ἐσ ἀναγωγὴν ὁδὸσ τῷ πύῳ πνεύμων. ὑπὸ δὲ τὸ διάφραγμα ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι, ἥπατι, σπληνὶ, νεφροῖσι, κύστισ · ἐπὶ γυναικῶν δὲ καὶ ὑστέρη· ἔταμον δὲ καὶ ἐγὼ ἐν κώλῳ τινί κοτε ἀπόστασιν τὰ ἐπὶ δεξιὰ πρὸσ ἥπατι· καὶ πολλόν τι ἐσσύθη ἔξω πῦον· πολλὸν δὲ καὶ διὰ νεφρῶν καὶ κύστιοσ ἐσ ἡμέρασ πλεῦνασ ἐρρύη, καὶ περιεγένετο ὥνθρωποσ. Αἰτίαι δὲ ξυναὶ μὲν ἁπάντων πληγὴ, ἀπεψίη, ψύξισ, ἠδὲ ὁκοῖα τοιάδε. τοῖσι δὲ ἐν θώρηκι, βὴξ χρονίη, καὶ πλευρῖτισ, καὶ περιπνευμονίη, καὶ Ῥεῦμα χρόνιον · ἀτὰρ ἠδὲ ὀξείασ νούσου ἐσ ἕν τι τουτέων ἀπόσκηψισ. Τὸ δὲ ὑγρὸν ἄλλοτε μὲν ἀεργὸν, ἀδρανὲσ, ἐγκέεταί τῳ ἄλλῳ· ἄλλοτε μὲν δριμὺ δαπτῶσ, καὶ σηπεδόνασ ἐμποιέον μέσφι θανάτου. καὶ γὰρ καὶ ἰδέαι μυρίαι, ὁκόσασ αὖθισ φράσω. θώϋμα δὲ ὅκωσ ἐξ ὑμένοσ λεπτοῦτε καὶ ἰσχνοῦ, βάθοσ οὐκ ἴσχοντοσ, τοῦ ὑπεζωκότοσ, τοσόνδε Ῥέει πῦον· πολλὸν γὰρ πολλοῖσι ξυνελέγη. αἰτίη δὲ φλεγμασίη ἀπὸ περιουσίησ αἵματοσ, ἐφ’ ᾗ παχύνεται ὁ ὑμὴν, ἀτὰρ ἠδὲ ἐκ πολλοῦ αἵματοσ πολλὸν γίγνεται ἐν μέσῳ πῦον· κἢν μὲν εἴσω Ῥέπῃ, αἱ πλευραὶ τὰ ὀστέα κατὰ χώραν τὴν σφῶν αὐτέων,. . . . . . . . . φθίσιν ἔλεξα πρόσθεν ἑτέραν ἔμμεναι συμβεβῶ σαν κατὰ φύσιν· ἢν δὲ ἔξω Ῥέπῃ, διί̈σταται τὰ ὀστέα. ἐσ γὰρ ἕν τι τῶν μέσων πλευρῶν τῆσ ἀποστάσιοσ ἡ κορυφὴ ἐγείρεται, εὖτε ἔνθα καὶ ἔνθα πλευρὰ παρωθέεται. Σημήϊα δὲ τὰ μὲν ἁπάντων ξυνὰ, τὰ δὲ ἑκάστου ἴδια· βάροσ ἢ πόνοσ γε ξυνόν· πνεύμων γὰρ ἄπονοσ· πυρετοὶ ἀμυδροὶ, Ῥίγεα πρὸσ ἑσπέρην, ἱδρῶτεσ ἐπ’ ἀνέσι, ἀγρυπνίη, οἰδήματα ἐν ἄκροισι ποσὶ καὶ χειρῶν δακτύλοισι , ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε καθιστάμενα, καὶ ἐπαιρόμενα · δυσφορίη, ἀποσιτίη, ἰσχνότη σ ὅλου· ἢν δὲ καὶ μῆκοσ ἴσχῃ ἡ μεταβολὴ, ἕξισ φθινώδησ. οὐ γὰρ ἔτι φύσισ ἔργου ἔχεται. οὐ γὰρ πέψισ ὁκοίη πρόσθεν, οὐκ εὐσαρκίη, χροιὴ ζοφώδησ · ἀναπνοὴ πᾶσι μὲν κακὴ, κακίων δὲ οἷσι ἐσ τὴν ἄνω κοιλίην. ἀτὰρ καὶ βὴξ τὰ πρῶτα, μέσφι ἂν ἡ φλεγμασίη πιέζει, εὖτε καὶ πόνοι μέζονεσ καὶ Ῥίγεα, καὶ θέρμη, καὶ ἀγρυπνίη, καὶ δύσπνοια ἔτι μᾶλλον· σφυγμοὶ σμικροὶ, νωθροὶ, ἀδρανέεσ, τὴν γνώμην παράληροι, διάτασισ τοῦ θώρηκοσ. Ἢν δὲ ἤδη εἰσ γέννησιν ἥκῃ πύου, πάντα μέγιστα · ἀναγωγὴ δὲ σμικρὴ ἐπὶ βηχὶ μέζονι, καὶ ἐξ ἀποστάσιοσ βιαίησ. τὰ πρῶτα φλεγματωδέ ων χολοβάφων ἐπὶ τὸ μελάντερον , ὅκωσ ἐξ αἰθάλησ · ἔτι δὲ διαίμων καὶ παχέων· ἢν δὲ καὶ Ῥαγήσεσθαι μέλλῃ, καὶ σαρκοειδέων βαθέων· καὶ ἢν Ῥαγῇ, κίνδυνοσ μὲν πνίξιοσ, ἢν πολλὸν καὶ ἀθρόον ἐκχυθῇ πῦον· ἢν δ’ οὖν ἐκρέῃ σχέδην, ἀτρεκέει· πῦον ἢν κάτω περῆσαι θέλῃ, τὰ μὲν ἄνω μέρεα ἔνθα ἡ ἀπόστασισ, ὀξὺσ πόνοσ, κοιλίη ὑγρὴ, τὰ πρῶτα ὑδατώδεα ξὺν φλεγματώδεσι· ἔπειτα περίρροια αἱματωδέων , καὶ αὖθισ σαρκοει δέων, ἢν ἤδη Ῥαγῇ. ἕπεται δὲ τουτέοισι πῦον, ἢ διὰ κοιλίησ, ἢ οὔρων· ἀγαθαὶ δὲ πάντων μᾶλλον, αἱ ἐσ νεφροὺσ καὶ κύστιασ μεταλήψιεσ. Φέρεται δὲ, ἤν τε ἄνω, ἤν τε κάτω, χρόοσ πύου ποικίλον, ὠχρὸν, ἢ λευκὸν, ἢ τεφρίζον, ἢ πελιδνὸν, ἢ μέλαν, καὶ κακῶδεσ · ἢ ἄνοσμον καὶ παχύτατον· ἢ μέσωσ ἴσχον, ἢ λεῖον, ὁμαλὸν, ἢ τρηχὺ, ἀνώμαλον, καὶ σαρκοει δέα τὰ ἐμπλόωντα, στρογγύλα, ἢ πλατέα, Ῥηϊδίωσ ἀποπλυνόμενα, ἢ ἰξώδεα· ἀθρόον δὲ περὶ πύου εἰρῆσθαι, ὁκόσα μὲν λευκὰ, πέπονα, ἄνοσμα, λεῖα, στρογγύλα, καὶ ἀναβήσσεται θᾶσσον, ἢ ὑποφέρεται, περιεστηκότα· ὁκόσα δὲ ἔξωχρα, χολώδεα, ἀνώμαλα, μοχθηρά. πολλὸν δὲ τουτέων κακίω, τὰ πελιδνὰ καὶ μέλανα. σηπεδόνα γὰρ καὶ ἀνεσθιόμενα σημαίνουσι τὰ ἕλκεα. Προσξυν ιέναι δὲ τουτέοισι καὶ τὴν ἕξιν, καὶ τὰ ξυνομαρτέοντατῇ νούσῳ. ἢν γὰρ ἐπὶ τῇ ἐκκρίσι εὐφόρωσ φέρῃ, ἄπυροσ γίγνηται, εὖτε πέσσῃ, εὔχρουσ, εὔσιτοσ · ἢν ἀναβήσσῃ εὐμαρῶσ, εὔσφυκτοσ, εὔτονοσ γίγνηται, ἀνώλεθροσ ὁ νοσέων· ἢν δὲ ἐπιπυρεταίνῃ, καὶ πάντα ἐσ κακὸν τρέπηται, ἀνέλπιστοσ . προσξυνιέναι δὲ καὶ τὰ χωρία, ἔνθα αἱ ἀποστάσιεσ · ὁκόσοισι γὰρ ἐν τῷ στέρνῳ τὸ ἐμπύημα γίγνεται, βραδέωσ ἀφίσταται. ψιλὰ γὰρ καὶ ἄσαρκα καὶ χονδρώδεα τὰ μέρεα· τὰ δὲ τοιάδε οὐ Ῥηϊδίωσ δέχεται φλεγμον ῆσ περιουσίην · ἀνεκπύητα δὲ μίμνει πουλὺν χρόνον· ψυχρὸν γὰρ οἱ χόνδροι, ἀλλὰ τῶνδε ἀσινέεσ μὲν αἱ φλεγμοναί, τῆσ ἕξιοσ δὲ κακαὶ συντήξιεσ, μακρὸν γὰρ διαπυί̈σκει χρόνον. σπλὴν καὶ ἧπαρ καὶ πνεύμων καὶ διάφραγμα ὀξύτερα μὲν ἐσ ἐμπύησιν, ἐπικίνδυνα δὲ καὶ θανατώδεα. Εὖτε ὁκόσοισι περιπνευμον ικοῖσι ἂν φλέγμα ἐῄ, καὶ μὴ διαχέηται, περιγίγνονται· οἱ δὲ διαδιδρήσκοντεσ τὸ κάτοξυ τοῦ πάθεοσ ἔμπυοι γίγνονται. τὰ μὲν οὖν μελλούσησ ἢ τετελεσ μένησ ἀποστάσιοσ σημεῖα ἐν τοῖσι ἐμπύοισι ἔλεξα· ἢν δὲ τελεσθῇ, οὐ βίησ καὶ πόνων ἐσ ἀπόρρηξιν καὶ ἀναγωγὴν χρέοσ, ὅπωσπερ ἐν τοῖσι σώμασι· ἀλλὰ γὰρ Ῥηϊδίωσ ἀναφέρεται , διατάσιοσ μᾶλλον τῶν ἀραιωσίων γενομένησ, ἤπερ ἕξιοσ σωμάτων. μανὸσ γὰρ καὶ πολύτρητοσ ὁ πνεύμων, σπογγίῃ ἴκελοσ, οὐ χαλεπαίνων τῷ ὑγρῷ, ἄλλην ἀπ’ ἄλλησ εὐρυχωρίην ἀμείβοντι, μέσφι τῆσ τρηχείησ ἀρτηρίησ ἥκειν. περίοδοι δὲ τῷ ὑγρῷ Ῥηί̈διαι. εὐκαμπὲσ γὰρ ἠδὲ ὀλισθηρὸν πῦον. ἀτὰρ καὶ ἡ ἀναπνοὴ ἄνω τὸ πνεῦμα φυσῇ. περιγίγνονται δὲ τὰ πολλὰ, εἰ μή κοτέ τισ ἀπεπνιγῆ ἀθρόῃ ἑλκύσι τοῦ ὑγροῦ, τῆσ ἀρτηρίησ οὐ δεχομένησ τὸν ἠέρα πλήθεϊ τοῦ πύου. θνήσκου σι δὲ μετεξέτεροι χρόνῳ τὸν φθινώδεα καὶ τὸν ἐμπυϊκῶν τρόπον· τὰ δὲ πῦα λευκὰ, ἔπαφρα, σιάλῳ μεμιγμένα· ἄλλοτε δ’ αὖ τεφροειδέα , ἢ ὑπομελανίζοντα· καὶ βρογχίον κοτὲ ἀνεπτύσθη ἐπὶ ποικίλῳ ἕλκεϊ, ἢν βάθοσ ἴσχῃ ἡ ἀπόστασισ, εὖτε καὶ ἀπορρῶγεσ ἀναφέρονται τοῦ σπλάγχνου. βραγχώδεεσ , βραχύπνοοι , βαρύφωνοι, τὰ στήθεά σφιν εὐρέα γίγνεται, καὶ εὐρυτέρων τῆσ ὑγρασίησ δέονται. ὀφθαλμῶν τὰ μέλανα στιλπνά· τὰ δὲ λευκὰ, λευκότα τα καὶ πίονα· μῆλα ἐρευθῆ, φλέβεσ ἐν τῷ προσώπῳ κυρταί. θώϋμα δὲ ἐπὶ τουτέων. τόνοσ μὲν γὰρ εὐσαρκίησ μείζων, εὐψυχίν δὲ τόνου δυνατωτέρη. Εἰ ἀπὸ δρόμου καὶ γυμνασίων καὶ παντὸσ ἔργου δυσπνοεῖ ἡ ἀναπνοὴ, ἆσθμα καλεῖται· καὶ ἡ νοῦσοσ δὲ ὀρθόπνοια, καὶ ἥδε κικλήσκεται ἆσθμα· ἐν γὰρ τοῖσι παροξυσμοῖσι ἀσθμαίνουσι καὶ οἵδε. ὀρθόπνοιαν δὲ ἐκάλεον, οὕνεκεν ὀρθίῳ σχήματι μοῦνον ἀναπνέουσι εὐφόρωσ · πνὶξ γὰρ ἐν κατακλίσι . εἵνεκεν τοῦ τόνου τοῦ ἐπὶ τῷ πνεύματι ὀρθόπνοια τοὔνομα. ὄρθιοσ γὰρ ἀνατέταται ἐσ ἀναπνοὴν, κἢν ὕπτιοσ κατακλινθῇ ὥνθρωποσ, κίνδυνοσ πνιγῆναι. Πάσχει δὲ πλεύμων· ξυμπαθέει δὲ καὶ τὰ ξυντελοῦντα ἐσ ἀναπνοὴν, διάφραγμα, θώρηξ· ἢν δὲ καρδίη πάθῃ, οὔκοτε ἐσ πολλὸν διαρκέσειε . τῇδε γὰρ ἡ τῆσ ἀναπνοῆσ καὶ τῆσ ζωῆσ ἀρχή. Αἰτίη δὲ ψύξισ καὶ ὑγρότησ τοῦ πνεύματοσ· ὕλη δὲ ὑγρὰ, παχέα, κολλώδεα· εὐπαθέεσ δὲ γυναῖκεσ ἀνδρῶν μᾶλλον, ὅτι περ ὑγραί τε καὶ ψυχραί· οἱ δὲ παῖδεσ τούτων περιγίγνονται Ῥηί̈τερον, ἡ γὰρ φύσισ ἐν αὐξήσι θερμῆναι δυνατωτάτη . ἄνδρεσ δὲ εἰ καὶ μὴ Ῥηί̈διοι παθεῖν, ἀλλὰ θνήσκουσι θᾶσσον. ἀμβολὴ δὲ θανάτου ὅσοισι ἐν ἔργου πρήξι, ἢ ἐν εἰρίοισι πλεύμων θάλπεται καὶ διαίθεται, ὁκοῖόν τι τοῖσι τῆσ τιτάνου ἐργάτῃσι, ἢ χαλκεῦσι, ἢ σιδηρεῦσι, ἢ καὶ λουτρῶν πυρσευτῆρσι. Μελλησμοῦ δὲ σημήϊα, βάροσ τοῦ θώρηκοσ, ὄκνοσ ἐσ τὸ ξύνηθεσ ἔργον, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἅπασαν πρῆξιν, δύσπνοια ἐν δρόμῳ, ἢ πρὸσ ὁδὸν ὀρθήν· βραγχώδεεσ καὶ βηχώδεεσ, φῦσα ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι καὶ ἐρυγαὶ παράλογοι, ἀγρυπνίη, θερμασίη νύκτωρ σμικρὴ, ἀσαφήσ · Ῥὶσ ὀξείη, ἐσ ἀναπνοὴν ἑτοίμη. Ἢν δὲ ἐπὶ μέζον τὸ κακὸν ἑρ́πῃ, μῆλα ἐρυθρά· ὀφθαλμοὶ προπετέεσ, ὡσ ἐπ’ ἀγχόνῃ, Ῥωγμὸσ ἐν ἐγρηγόρσι· πολλὸν δὲ μέζον τὸ κακὸν ἐν ὕπνῳ· ὑγρὴ καὶ ἀήχοσ ἡ φωνή· πολλοῦ καὶ ψυχροῦ ἠέροσ ἐπιθυμίη · ἐσ τὸ ὕπαιθρον ἰένται, πᾶσ γὰρ αὐτέοισι οἶκοσ ἐσ ἀναπνοὴν οὐ διαρκήσ · ἀναπνέουσι ὄρθιοι, ὅκωσ ἅπαντα σπάσαι τὸν ἑλκόμενον ἠέρα ποθέοντεσ, ὑπ’ ἀπορίησ δὲ τοῦ ἠέροσ καὶ διοίγουσι τὸ στόμα, ὡσ τῷδε μέζονι χρεόμενοι· ὠχροὶ τὰ πρόσωπα, πλὴν τῶν μήλων. τάδε γὰρ ἐρευθῆ. ἱδρῶσ περὶ μέτωπον καὶ κληϊ῀ δασ· βὴξ συνεχὴσ, βιαίη· ἀναγωγὴ σμικρὴ, λεπτὴ, ψυχρὴ, ἰκέλη ὁκοῖόν τι καὶ ἀφροῦ ἐπάνθισμα. τράχηλοσ οἰδέει πνεύματοσ πρήσι. ὑποχόνδρια ἀνεσπασμένα. σφυγμοὶ σμικροὶ, πυκινοὶ , πιεζεύμενοι· ἰσχνὰ σκέλεα· κἢν ὑπερταθῇ τάδε, ἀπέπνιξέ κοτε ἐπιληπτικῷ τρόπῳ. Ἢν δὲ ἐσ ἀγαθὸν τρέπηται, βὴξ μακροτέρη καὶ ἀραιοτέρη. ἀναγωγὴ πλεύνων τε πύων καὶ ὑγροτέρων· κοιλίησ τάραχοσ πολλῶν ὑδατωδέων· οὔρων ἔκκρισισ πολλὴ, κἢν ἐσ ὑπόστασιν μηδέκω ἥκῃ· φωνὴ γεγωνοτέρη , ὕπνοι αὐταρκέεσ, ὑποχονδρίων ἄνεσισ· ἧκέ ποτε πόνοσ ἐσ μετάφρενον ἐπ’ ἀνέσι. ἆσθμα ἀραιὸν, λεῖον, κερχνῶδεσ. ὧδε μὲν οὖν διαδιδρήσκουσι τὸν ὄλεθρον ἐν δὲ τῇσι ἐπανέσεσι, κἢν περιί̈ωσι ὀρθοστάδην, τοῦ πάθεοσ φέρουσι ξύμβολα. Ἄσθματοσ ἰδέη τὸ πνευμῶδεσ, καὶ ἀπὸ τοῦ πνεύμονοσ τὸ πάθοσ ὅκωσ ἐπ’ ἄσθματι. ξυνὰ γὰρ καὶ τὰ παρεόντα · σμικρὸν δὲ καὶ τὸ διάφορον. δύσπνοια μὲν γὰρ καὶ βὴξ καὶ ἀγρυπνίη καὶ θέρμη ξυνά· καὶ ἀποσιτίη καὶ ἰσχνότησ ὅλου. καὶ γὰρ ἐσ χρόνον τὸ κακὸν ἀποτείνεται, πλὴν οὐ περαιτέρω ἑνὸσ ἔτεοσ. ἤν τε γὰρ τὸ μετόπωρον ἄρξῃ, εἰσ τὸ ἐάρ ἢ τὸ θέροσ ἀπογίγνονται· ἤν τε χειμὼν, ἐσ τὸ μετόπωρον τελευτῶσι τὸν βίον. κοτὲ καὶ γέροντεσ ἁλῶναι Ῥηί̈διοι καὶ ἀπόφρικτοι ἁλόντεσ, ὅσον βραχείησ Ῥοπῆσ ἐσ εὐνὴν θανάτου χρέοσ· ἄγχιστα ἅπαντεσ ἄπνοοι, σφυγμοὶ σμικροὶ, πυκνοὶ, ἀμυδροί. ἀλλὰ τάδε μὲν ξυνὰ πρὸσ τὸ ἆσθμα· ἰδίᾳ δὲ ἀναβήσσουσι ὡσ ἀνάξοντεσ. ματαιοπονέουσι δέ· οὐδὲν γὰρ ἀνάγουσι. εἰ δέ τι τοῦ πλεύμονοσ ἀπορραγείη βίῃ, σμικρὸν, λευκὸν, στρογγύλον , χαλαζῶδεσ · θώρηξ εὐρύτεροσ μὲν, ἀδιάστροφοσ, ἠδὲ ἀνέλκωτοσ· ἢν δὲ ἀνεκπύητοσ ὁ πνεύμων ᾖ, ὑγρῶν δὲ ὁκοῖόν τι πεπηγότων ἔμπλεωσ, διαλήψιεσ τῶν παροξυσμῶν τοῦδε μέζονεσ. οἱ μὲν οὖν ἀπεπνίγησαν θᾶσσον, πρίν τι κάκιον ἐσ τὸ πᾶν ἀποσκῆψαι· μετεξετέροισι δὲ ἐσ ὕδερον περὶ λαγόνα ἢ ἀνὰ σάρκα τὸ πάθοσ τελευτᾷ. Ἥπαρ σπληνὶ ἐσ γένεσιν μὲν ἰσόρροπον· δεξιὰ γὰρ ἠδὲ ἐπ’ ἀριστερὰ τὰ σπλάγχνα ἰσάριθμα τῇ φύσι· ἄνισοι δὲ ἐσ δύναμιν καὶ ἐν ὑγείῃ καὶ ἐν νούσοισι. ἐν ὑγείῃ μὲν, ὅτιπερ τὸ κράτοσ τῆσ τροφῆσ τὸ ἧπαρ ἴσχει· Ῥίζωσισ γὰρ φλεβῶν ἧπαρ· ἀτὰρ ἐν νούσοισι καὶ ἐσ ὑγείην πολλόν τι ἰσχυροτέρην ἔχει καὶ τοῦ θανάτου τὴν αἰτίην. ὁκόσον οὖν ἧπαρ ἐσ ὑγείην κρέσσον, τοσόνδε κάκιον ἐν νούσοισι. καὶ γὰρ ἐπιφλεγμαίνει θᾶσσόν τε καὶ βιαιότερον , καὶ ἀφίσταται ξυνεχέστερόν τε καὶ ὀλεθριώτερον. ἐπὶ σκίρρῳ δὲ ὠκύτερον σπληνὸσ καὶ περιαλγέστερον κτείνει. τὰ μὲν οὖν τῆσ φλεγμασίησ ἐν τοῖσι ὀξέσι ἔλεξα. Ἢν δὲ ἐσ πῦον τρέπηται, ὀδύνη ὁξεῖα ἴσχει μέσφι κλειδὸσ, ἢ ἄκρου ὤμου. ὑπὸ γὰρ τοῦ ἄχθεοσ ἕλκεται τὸ διάφραγμα, ἐξ οὗ τὸ ἧπαρ ἤρτηται · τὸ δὲ διάφραγμα τὸν ὑπὸ τῇσι πλευρῇσι ὑμένα βρίθει· ξυνῆπται γὰρ αὐτέῳ· ὁ δὲ ἐπὶ τὴν κληῖ¨δα ἠδὲ ἄκρω τῶν ὤμων ἀποτέταται, καὶ τάδε ξυνεφέλκεται κάτω. πῦρ δριμὺ ξὺν Ῥίγεσι ἐπὶ τῇ ἀποστάσει, βὴξ ξηρὴ, οὐ μάλα πυκινὴ, χροιὴ χλοήβαφοσ. ἢν δὲ κατακορ έωσ ἐώσιν ἰκτερώδεεσ , τοῦ λευκοχρόου εἴδεοσ· ὕπνοι καθαροὶ φαντασίησ οὐ μάλα. νηφαλέοι μὲν ἐσ πάντα· ἐσ ἓν δέ τι τῶν προσκαίρων ἐξαπίνησ παρακοπαὶ, καὶ κατεστάθησαν εὐθέωσ· ὄγκοσ ὑπὸ τιτθῇσι ἢ πλευρῇσι, ἀπάτη δὲ πολλοῖσι ὅκωσ περιτοναίου γίγνεται. ἀλλ’ ἢν μὲν ᾖ ὑπὸ τὰσ νόθασ ὄγκοσ καὶ ὀδύνη πιεζευμένοισ, τὸ ἧπαρ οἰδέει· ἔμπλεων γὰρ ὑγρασίησ· ἢν δὲ μὴ ὑπὸ τὸ ὀστέον μίμνωσι οἰδέει[], τοῦ ὑμένοσ τὸ σημεῖον · καὶ τοῦ μὲν περιγραφῇ καὶ τὰ ὁρ́ια δῆλα· μετὰ γὰρ τὴν περιαγωγὴν τῶν λοβῶν ἐσ λαγαρὸν τὸ ἐπιγάστριον πιέζουσα χεὶρἱζάνει· περιτοναίου δὲ ἀόριστοσ ἡ σκληρίη καὶ τοῦ πέρατοσ ἡ ἀπόφυσισ ἀφανήσ. ἢν μὲν εἴσω ἡ ἀπόστασισ Ῥέπῃ, πολλόν τι κρέσσον ἡ φύσισ ἰητροῦ· ἢ γὰρ ἐσ ἔντερα, ἢ ἐπὶ κύστιν τρέψει τὸ πῦον· ἀσινεστέρη δὲ πολλὸν ἡ ἐσ κύστιν ὁδόσ. ἢν δὲ ἔξω Ῥέπῃ, κακὸν μὲν μὴ τάμνειν. ἤν τε γὰρ οὕτωσ ἐῄ, ἀνεσθίε ται ὑπὸ τοῦ πύου τὸ ἧπαρ, καὶ οὐκ ἐσ ἀμβολὴν ὁ θάνατοσ. ἢν δὲ θέλῃσ τάμνειν, αἱμορραγῆσαι κίνδυνοσ, καὶ αὐτίκα τὸν ἄνθρωπον ἐκθανεῖν. ἄσχετοσ γὰρ αἱμορραγίη ἐφ’ ἥπατι. ἢν οὖν ἐσ ἀνάγκην τομῆσ κατίῃσ κοτὲ, καυτῆρα ἔμπυρον διαφανέα πυρῶσαι, καὶ διῶσαι μέσφι τοῦ πύου. τωὐτὸ γάρ σοι τέμνει τε καὶ καίει. καὶ ἢν περιγίγνηται, πῦον ἐκρεύσει λευκὸν, πέπον, λεῖον, κακῶδεσ, ὅτι παχύ· τοῖσδε καὶ πυρετοὶ καὶ τὰ δεινὰ ξυνδιδοῖ· Ῥηϊδίωσ τε ἀλθέξεται πάντα. ἢν δὲ ἐσ ἔντερον τὸ πῦον ἐγχέηται, ἡ γαστὴρ πρώτιστα μὲν ὑδατώδεα διαρρέει· ἔπειτα κρεῶν πλύμασι ἴκελα· αὖθισ αὖ δυσεντεριώδεα ὁκοῖα ἐφ’ ἕλκεσι. ἀτὰρ καὶ αἱμάλωψ κοτὲ καὶ θρόμβοσ ἠνέχθη. φέρεται καὶ χολὴ ξανθὴ κατακορὴσ, ἢ πρασοειδὴσ, καὶ ὑστάτη ἐσ ὄλεθρον μέλαινα. Ἢν δὲ ἀνεκπύητον τὸ ἕλκοσ γίγνηται, καὶ κακώδεα ἡ γαστὴρ ὁκοῖόν τι σηπεδόνα ὑπάγει, τροφὴ ἄπεπτοσ διεκθέει ὑπ’ ἀκρασίη σ κοιλίησ τε καὶ ἐντέρων. οὐ πέπτει γὰρ αὖθισ εὖ ἔχον τὸ ἧπαρ· πῦρ τε ἐπὶ τοῖσδε δριμὺ, καὶ πάντωσ ἐσ κακὸν ἡ τροπή. σαρκῶν ξυντήξιεσ, σφυγμοὶ σμικροὶ, δύσπνοοι, εὖτε οὐκ εἰσ μακρὸν ἐτελεύτ ησαν τὸν βίον. μετεξετέροισι δὲ ἡ δυσεντερίη μὲν καὶ τὸ ἕλκοσ ἰήθη, ἐσ ὕδρωπα δὲ κατέστρεψε ἡ νοῦσοσ. ἢν δὲ ἅπαντα ξυνδιδῷ, πῦον λευκὸν, λεῖον, ὁμαλὸν, ἄνοσμον γὰρ ἐκρέει, ἡ γαστὴρ πέττειτε τὰ σιτία, εὐέλπισ ὥνθρωποσ. ἄριστον δὲ δι’ οὔρων κεκρίσθαι· ἀσφαλεστέρη δὲ καὶ ἀσινεστέρη ἡ τῇδε τοῦ πύου ὁδόσ. Ἢν δὲ ἀπὸ τῆσ φλεγμονῆσ ἀνεκπύητον ᾖ τὸ ἧπαρ, ἄπονον μὲν οὐ γίγνεται, τὸν ὄγκον τε τὸν σκληρὸν ἷζον εἰσ σκίρρον ἱδρύεται. εὖτε πόνοσ μὲν οὐ ξυνεχὴσ, νωθὴσ δὲ κἢν παρῇ· ἀραιὴ δὲ καὶ θέρμη· ἀποσιτίη, πικρῶν γευμάτων ἡδονὴ, γλυκέων ἀηδίη, Ῥιγώδεεσ, ὑπόλευκοι, χλωροὶ, οἰδαλέοι ὀσφὺν καὶ πόδασ. πρόσωπα Ῥυσὰ, γαστὴρ ξηρὴ, διαχωρήσιεσ πυκιναί. κορυφὴ γὰρ τῶν κακῶν ὕδρωψ. Ἐπὶ τῷ ὕδρωπι, ἢν μὲν οὖρα πολλὰ, παχέα, ἐπίδοσιν ἔχοντα πολλὴν ἰλυώδεα καταρραγῇ, ἐλπὶσ ἐκρεῦσαι τὸν ὕδερον · ἢν δε λεπτὰ καὶ ἀνυπόστα τα καὶ ὀλίγα, τῷ ὕδρωπι τιμωρέει· ἢν δὲ μεταβάλλῃ εἰσ τὸ ἀρχαῖον ἡ φύσισ, καὶ καταρρα γῇ κοτε εἰσ κοιλίην, ἐπὶ πολλοῖσι ὑδατώδεσι καὶ τὸν ὕδρωπα ἰησατο· σφαλερὴ δὲ ἡ τοιαύτη ἐπικουρίη· ἐπὶ γὰρ τῇσι ἀθρόῃσι κενώσεσι ἠδὲ τῇσι ἐσχάτῃσι ξυμπτώσεσι ἐξέθανόν κοτε ὑπ’ ἀδυναμίησ οἱ κάμνοντεσ, ὅκωσ ἐξ αἱμορραγίησ. ἀσινέστερον δὲ λύει ἱδρὼσ, ἢν πολὺσ ἐκρυῇ. οὐ πάνυ γὰρ ἰκμαλέοι οἱ ὑδρωπιώδεεσ. ἥδε τῶν ἐν ἥπατι παθέων ἡ τελευτὴ γίγνεται. Ἢν δὲ ἐμπυέῃ τὸ ἧπαρ, . . . . . μείρακεσ καὶ οἱ μέσφι ἀκμῆσ, ἧσσον γυναῖκεσ· προφάσιεσ δὲ ἀκρασίη καὶ νοῦσοσ μακρὴ, μάλιστα ἐπὶ δυσεντερίῃ καὶ ξυντήξεσι. καὶ γὰρ δὴ καὶ τούσδε ἐκίκλησκον ξυντηκτικοὺσ, τοὺσ ἐπὶ ἕλκεσι ἥπατοσ ἰσχνοὺσ ἀποθνήσκοντασ. Σπληνὶ ξύνηθεσ χρόνιον νόσημα, σκίρροσ. ἔμπυοσ δὲ οὐ Ῥηϊδίωσ, γίγνεται δ’ οὖν. εὖτε πόνοσ μὲν οὐ τρηχὺσ, ὄγκοσ δὲ πουλὺσ τῆσ ἐπιπονίησ μέζων· ἐπὶ δεξιὰ γὰρ ὤφθη μέσφι τοῦ ἥπατοσ ὅλῃ τῇ κοινωνί ῃ ἐποιδέων. τοὔνεκεν πολλοῖσι ἀπάτη γίγνεται, ὡσ τοιοῦδε οὐκ ἐόντοσ σπληνὸσ, ἀλλὰ τοῦ ὑμένοσ πάθεοσ. τὸ γὰρ περιτόναιον φλεγμάινειν σφίσι δοκέει. ἀπηνὴσ δὲ καὶ ἀτέραμνοσ ὅκωσ λίθοσ. τοιόσδε τὰ πολλὰ ἐπὶ σκίρρῳ γίγνεται σπλὴν, εὖτε καὶ ἀπορίη ξύνεστι παντελήσ. Ἢν δὲ καὶ ἐμπυί̈σκῃ, εὐαφὴσ μὲν, εἴκων ἐπὶ τῇ θίξι κατὰ κορυφὴν, ἔνθα ἡ τοῦ πύου γέννα· ὅπη δὲ ἀνεκπύητοσ, οὐκ εἴκει. ἄλλοτε δὲ τῇ κοιλίῃ ἅπασ ἐπαιώρηται, τῇδε κἀκεῖσε πρὸσ τὰσ ἀπώσιασ φερόμενοσ, ἔσ τ’ ἂν σμικρότεροσ ἐὼν χώρην ἐσ τὸ ἐμπλώειν ἴσχῃ. ναυτίη, ἀπορίη, μάλιστα πρὸσ τῇσι Ῥήξεσι. Ἐπὶ δὲ τάσιοσ σημήϊα, πυρετοὶ , πόνοι καὶ Ῥίγεα. τὰ πολλὰ γὰρ ἐάσι ἄρριγοι δὲ ἐπὶ βραχείῃ θέρμῃ καὶ ἀνώδυνοι, τῇδε καὶ λέληθέ κοτε ἐσ σπλῆνα ἀπόστασισ. μανὸν γὰρ καὶ ἐπαναίσθητον καὶ ἐν ὑγείῃ τὸ σπλάγχνον· οἰδαλέοι, ὑδερώδεεσ, μελάγχλωροι, ξὺν δυσφορίῃ ἡ δύσπνοια ὡσ ἀπὸ βάρεοσ τοῦ θώρηκοσ. ἐπίδηλον γὰρ τὸ κακόν· ἄχρι τῶν ἄνω γαστὴρ πίμπλαται ὑπὸ πνεύματοσ παχέοσ, ὁμιχλώδεοσ , ὑγροῦ ὡσ δοκέειν, οὐκ ἔτ’ ἐόντοσ ὑγροῦ· βῆξαι πολλὸν θυμὸσ ἐγγίγνεται , καὶ βραχέα ξηρὰ βήσσουσι. κοιλίη ἤν τι κάτω φέρῃ ὑδατώδεα, τὸ πρῶτον σμικρὸν ἐπικουφίζουσα· εἰ δὲ ἐπὶ μᾶλλον ἐκδιδῷ, ξυντήκει μὲν τὸν ἄνθρωπον · ὠφελέει δὲ οὐδὲν ἧττον. Ἢν δὲ καὶ ἐκραγῇ, πῦον μὲν καθαρὸν, πέπον ὀύκοτε ἐσσύθη, ὑπόλευκον δὲ καὶ τεφροειδὲσ , ἄλλοτε δὲ τρυγῶδεσ ἢ πελιδνόν · ἢν δὲ καὶ βαθυτέρη ἡ ἀπόστασισ γένηται, καὶ μέλαν τὸ ὑγρόν· εὖτε καὶ τοῦ χυμοῦτι τοῦ σπληνὸσ ἔξεισι συντακέντοσ. μετεξετέροισι δὲ καὶ ὅλα μέλεα τοῦ σπληνὸσ ἠνέχθη· εὔλυτοσ γὰρ καὶ φύσι σπλήν· ἢν δὲ καὶ μὴ καθίστηται τὸ ἕλκοσ, μίμνῃ δὲ ἐσ πολλὸν χρόνον, ἀπόσιτοι, καχέκται, οἰδαλέοι, ἰδεῖν ἀπρεπέεσ, πολυελκέεσ πάντη· μάλιστα δὲ ἐσ κνήμασ· στρογγύλα, πελιδνὰ , κοῖλα, Ῥυπαρὰ, δυσαλθέα τὰ ἕλκεα· τῇδε ἐπιξυντακέντεσ ὤλοντο. Ἐπὶ δὲ σμικρῷ ὄγκῳ μετὰ σκληρίησ, ἀντιτυπίησ , ἀπονίη· διὰ τόδε πολλὸν χρόνον ζῶσι οἵδε· εἰ δὲ τοῦ πάθεοσ ἥττηντο, χρεὼν ὕδρωψ, ἢ φθίσισ, καὶ τοῦ σκήνεοσ τηκεδὼν ἐπιγίγνεται· ἀτὰρ ἠδὲ οὗτοσ ὁ τρόποσ τοῦ ὀλέθρου σφέασ τοῦ ζῆν ἐξάγει. Παιδία μὲν οὖν καὶ νέοι παθεῖν τε Ῥηί̈τεροι καὶ ἀπαλλαγῆναι Ῥηί̈τεροι· γέροντεσ δὲ οὐκ εὐπαθέεσ μὲν, διαδρῆναι δὲ ἀδύνατοι· ἀτὰρ καὶ πρεσβῦται ἔλαθόν τινεσ ὑπὸ σπληνὸσ διαφθαρέντεσ . καὶ γὰρ καὶ ἐπὶ σμικρῷ ὄγκῳ τοῦ ὀλίθρου σφίσιν ἡ Ῥοπή· φέρει δὲ καὶ νοῦσοσ μακρὴ, φθινώδησ, καὶ νέοισι ἀργίη μάλιστα, ὁκόσοισι ἀπ’ ἀγωνίησ, ἢ γυμνασίων πολλῶν, ἄπονοντὸ σῶμα. χωρία ἑλώδεα, ὕδατα παχέα, ἁλμυρὰ, βρωμώδεα· ὡρῶν , τὸ θηριῶδεσ μετόπωρον. Ἢν χολῆσ ξανθῆσ, λεκιθώδεοσ , ἢ κροκοει δέοσ, ἢ τῆσ μελαγχλώρου, ἐσ τὸ παντελὲσ ἀνάχυσισ ἀπὸ τοῦ σπλάγχνου γένηται, τὸ πάθοσ ἴκτεροσ κικλήσκεται, χαλεπὸν μὲν ἐν ὀξέσι· οὐ γὰρ μόνον πρὸ ἑβδόμησ κτείνει φανὲν, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἑβδόμην ἔκτεινε μυρίουσ · σπανίωσ δὲ εὖτε ἔκρινε πυρετὸν ἐσ τέλοσ τὸ πάθοσ, ἀλλ’ αὐτὸσ οὐ Ῥηϊδίωσ λύεται. Ξυνίστα ται δὲ οὐκ ἐπ’ αἰτίῃ μοῦνον ἥπατοσ, ὅκωσ τισὶ τῶν ἰητρῶν δοκέει, ἀλλὰ κοιλίῃ καὶ σπληνὶ καὶ νεφροῖσι καὶ κώλῳ· καὶ ἐφ’ ἥπατι μὲν ὧδε· ἢν φλεγμαίνῃ μὲν ἢ σκίρρον ἴσχῃ τὸ ἧπαρ, ἄτρεπτον δὲ τὸ ἐσ ἐργασίην ἐῄ, τίκτει μὲν ἐν τῷ ἥπατι χολὴν, καὶ διακρίνει τήνδε ἡ ἐν ἥπατι οὖσα κύστισ· ἀλλ’ ἢν αἱ φέρουσαι ἐσ τὸ ἔντερον τὴν χολὴν ὁδοὶ ὑπὸ τῆσ φλεγμασίησ , ἢ τοῦ σκίρρου φραχθῶσι, πλημμυρῇ δὲ ἡ κύστισ, παλίσσυτοσ ἡ χολή· τῷ αἵματι οὖν μίσγεται. τὸ δὲ αἷμα, ἐσ πᾶν τὸ σκῆνοσ φοιτέον, ἄγει τὴν χολὴν παντὶ τῷ σώματι· γίγνεται δ’ ἡ ἰδέη χολῆσ· λευκὰ δὲ καὶ ἀργιλώδεα τὰ σκύβαλα · οὐ γὰρ γίγνεται χολήβαφα, ὅτι περ οὐκ ἴσχει τοῦ χυμοῦ τὴν ἐπιρροήν · τῇδε καὶ γαστὴρ ἐπίξηροσ · οὔτε γὰρ ὑγραίνεται οὔτε δάκνεται χολῇ· χροιὴ δὲ τοῦ λευκοχλώρου εἴδεοσ. Ἐπὶ σπληνὶ δὲ ἢν ἴκτεροσ φανῇ, μελάγχλωροσ· μέλαινα γὰρ αὐτέου ἡ τροφὴ, ὅτιπερ ἐκμαγεῖόν ἐστιν αἵματοσ μέλανοσ, οὗ τὴν ἀκαθαρσίην ἐοῦσαν οὐ δέχεται, οὐδὲ ἐκπονέει νοσέων ὁ σπλήν· ἡ δὲ ξὺν τῷ αἵματι πάντη φοιτῇ. διὰ τόδε μελάγχλωροι ἀπὸ σπληνὸσ ἰκτέρου · ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τοῖσι σκυβάλοισι τοῖσι ξυνήθεσι, ἔτι καὶ μελαντέρη χροιή. τῆσ γὰρ σπληνὸσ τροφῆσ τὸ περιττὸν ἐσ ἔξοδον περίττωμα γίγνεται. Καὶ ἐπὶ κώλῳ καὶ γαστρὶ ἴκτεροσ, ἤνπερ εἰσ πέψιν ἡ γαστὴρ καὶ τὸ κῶλον κακωθῇ· καὶ γὰρ καὶ ἐν κώλῳ πέψισ, καὶ ἀπὸ τοῦδε ἡ ἐσ τὸ ἧπαρ ἀναγωγὴ τροφῆσ. ἢν οὖν ὠμοτέρην τὸ ἧπαρ τὴν ἄλλην τροφὴν λάβῃ, τὴν μὲν ἰδίην ἐργασίην πονέει, τὴν δὲ ὀθνείην ἐᾷ. τὸ γὰρ ἐν τῇ ἀναδόσι αἷμα τὴν ἀεργίην τὴν τοῦ κώλου ἐπέχον διασπείρει παντὶ χεόμενον· ἀπεψίη δὲ ἡ ἐν κώλῳ χολῆσ ἐστι ἐργασίη. Ὧδε καὶ ἐπὶ παντὶ γίγνεσθαι σπλάγχνῳ δυνατὸν ἴκτερον, οὐ μόνον τῶν ἐσ τὸ ἧπαρ πεμπόντων τροφὴν, ἀλλὰ κἢν ἀπὸ ἥπατοσ λαμβάνῃ. οὐ γὰρ ὀχετοῖσι αἰσθητοῖσι μοῦνον ἡ φύσισ παντὶ διαπέμπει τὴν τροφὴν, ἀλλὰ πολλῷ πλέον ἀτμοῖσι, οἵπερ ἀπὸ παντὸσ εἰσ πᾶν ἐνεχθῆναι Ῥηί̈διοι, τῆσ φύσιοσ αὐτοὺσ καὶ διὰ στερεῶν καὶ πυκινῶν ἀγούσησ · γίγνονται οὖν οἱ ἀτμοὶ χολόβαφοι, καὶ χρώζουσι, ᾗ ἂν ἵζωσι τοῦ σώματοσ. οὐ μὴν ἐπὶ κώλῳ ἡ τῆσ κοιλίησ ἔκκρισισ λευκή. ἀσινὲσ γὰρ τὸ ἧπαρ ἐσ γένεσιν, καὶ ἐκροὴν ἴσχει ἐπὶ ἔντερα χολῆσ. Δυνατωτάτη δὲ καὶ ἡ ἐπὶ τῷ παντὶ ἕξισ ἴκτερον τεκεῖν. ἴσχει γὰρ καὶ ἐν ὅλῳ τὴν αἰτίην. ἔστι δὲ τοιήδε· παντὶ μὲν τὸ θερμὸν ἐσ πέψιν, παντὶ δὲ ὑγρῶν γέννα καὶ διάκρισισ, ἄλλων μὲν ἄλλη, ἑκάστῳ δὲ οἰκείη· ἐν σαρκὶ μὲν ἱδρῶσ, ἐν ὀφθαλμοῖσι δὲ δάκρυον, ἐν ἄρθροισι δὲ καὶ Ῥινὶ μύξη, ἐν ὠσὶ κυψελίσ. ἢν οὖν ἐσ ἕκαστον ἔργον τὸ θερμὸν ἐγκάμῃ, αὐτὸ μὲν ἐσ δριμὺ καὶ πυρῶδεσ ἐτράπη· τὰ δὲ ὑγρὰ πάντα γίγνεται χολή· πυρὸσ γὰρ ἔργα πικρὰ καὶ χολόβαφα. ἢν δὲ καὶ ἐν αἵματι ἀπεψίη ξυμβῇ, γίγνεται τὸ αἷμα χολοειδὲσ, σκίδναται δὲ παντὶ τρέφον· διὰ τόδε παντὶ φαίνεται χολή· δεινὸν μὲν γὰρ τὸ πάθοσ, φοβερὴ δὲ ἡ χρόη εἴδεϊ, καὶ χρυσοει δέεσ ἐάσι τὴν χροιήν· οὐ γὰρ ἀνθρώπῳ εὐπρεπὲσ ὅ γε ἐν λίθῳ καλὸν ἐῄ· περιττὸν δέ μοι φράζειν καὶ πόθεν τοὔνομα, πλὴν ὁκόσον τῶν χερσαίων ἰκτίδων τῶν τετραπόδων θηρίων, τοιοῖσι δὲ ἐάσι οἱ ὦπεσ ὁ ῖοίδε. Εἴδεα τοῦ πάθεοσ δοιά. ἢ γὰρ ἐσ τὸ ξανθὸν καὶ τὸ κροκῶδεσ ἐτράπη τοῦ λευκοχλώρου εἴδεοσ, ἢ ἐσ τὸ πελιδνὸν καὶ μέλαν. τῶνδε μέντοι ἡ αἰτίη ἡ δὴ καὶ χολῶν ἐστι αἰτίη· καὶ γὰρ καὶ τῆσδε ἡ μὲν ξανθὴ, λεπτὴ, διειδὴσ, λευκοτέρου εἴδεοσ, ἡ δὲ κατακορὴσ, ὡσ κρόκον, ἢ λέκιθον φάναι, τοῦ αὐτοῦ εἴδεοσ. δευτέρη δὲ μελαντέρησ χροιῆσ, πρασίζουσα , ἰσσατώδησ, μέλαινα · μυρίαι δὲ ἐν μέσῳ τῶν χροιῶν παραλλαγαί · παρὰ δὲ τὸ θερμὸν τουτέων καὶ τὰ ὑγρὰ ἡ τροπή. ἀλλὰ καὶ τὰ σπλάγχνα τοῦδέ ἐστι αἴτια· ἢν ᾖ ξανθὸν, ὡσ τὸ ἧπαρ· ἢ πελιδνὸν, ὡσ ὁ σπλήν· ἢν μὲν ἐπὶ σπλάγχνῳ τινὶ ἴκτεροσ γένηται, ἐπὶ ἥπατι μὲν, τὰ ἥπατοσ προφανέα · ἐπὶ δὲ σπληνὶ, τὰ σπληνόσ. ἕκαστα δὲ τὰ τῶν ἄλλων ἑκάστου · ἢν δὲ μηδενὸσ φαίνηται, τῆσ ὅλησ ἕξιόσ ἐστι ἡ πάθη. διαφανῆ δὲ κατὰ τὰ λευκὰ ἐν τοῖσι ὀφθαλμοῖσι· μετώπου δὲ, πρὸσ κροτάφοισι μᾶλλον· τοῖσι λευκοῖσι φύσι, καὶ ἐπὶ σμικρῷ ἰκτέρῳ ἡ χροιὴ μέζων ἐπανθέει. Ὁκόσοισι μὲν οὖν μέλασ ὁ ἴκτεροσ, χροιῇ μελάγχλωροι, Ῥιγώδεεσ, ἀδρανέεσ, ὄκνῳ εἴκοντεσ, ἄθυμοι, βρωμώδεεσ δὲ τὴν ὀσμὴν, πικροὶ δὲ τὴν γεῦσιν, τὴν ἀναπνοὴν οὐκ εὔκολοι, γαστρὶ δακνώδεεσ, διαχωρήματα πρασοειδέα, ὑπομέλανα, ξηρὰ, μόλισ διαχωρούμενα, οὖρα κατακορέα ἐπὶ τὸ μελάντερον. ἄπεπτοι , ἀπόσιτοι, ἄγρυπνοι, ἄθυμοι, μελαγχολώδεεσ. Ἐπὶ δὲ τὸ λευκότερον , χροιῇ μὲν λευκόχλωροι, γνώμῃ δὲ φαιδρότεροι· σιτίων ἄρξασθαι μὲν ὀκνηροὶ, ἐμφαγεῖν δὲ οὐκ ἀγενεῖσ, πέψαι Ῥηί̈διοι τῶν πρόσθεν μᾶλλον· διαχωρέουσι λευκὰ, ξηρὰ, ἀργιλώδεα · οὐρέουσι ξανθὰ, ὠχρὰ, κροκοειδέα. Ἀμφοῖν δὲ τὸ ξύμπαν σῶμα κνησμῶδεσ· θέρμη ἀνὰ Ῥῖνασ σμικρὴ μὲν, δακνώδη σ δέ. ἀμύσσον τὸ χολῶδεσ · γεῦσισ μὲν πικρῶν οὐ πικρὴ, τὸ θωῦμα, οὐ μὴν γλυκέη· γλυκέων δὲ πικρή. ἡ γὰρ ἐν τῷ στόματι χολὴ ἐνίζουσα τῇ γλώσσῃ, ἐπίπροσθεν τῶν ἐδεστῶν ἐντυγχάνουσα, τὴν αἴσθησιν σοφίζεται τήνδε. ἡ γὰρ γλῶσσα ἀναπιοῦσα τῆσ χολῆσ τῆσδε, οὐκ ἐκείνων αἰσθάνεται · καὶ τὸν μὲν πρόσθεν τὸν τῆσ ἀποσιτίησ χρόνον ἀτρεμέει ἡ χολὴ, ἀτὰρ οὐδὲ ἡ γλῶσσα τῷ ἤθεϊ ἄχθεται · ἢν δὲ ἀναζέσῃ γεύμασι ἐπίπροσθεν τῶν ἐδεστῶν τὴν γλῶσσαν ἥδε κινέει. ἤν τε οὖν πικρὸν ἐῄ σιτίον, πικρῶν αἴσθησισ· ἤν τε γλυκὺ, χολώδεοσ· φθάνει γὰρ ἡ αἴσθησισ τῆσ χολῆσ· ἀπάτη δὲ ξύνεστι τοῖσι ἡγευμένοισι τὰ πικρὰ γλυκέα φαίνεσθαι. οὐ γὰρ οὕτωσ ἔχει. ἀλλ’ ὅτι μὴ ἐπὶ τῷ ἰζαίνοντι πικρῷ πικράζεται, μόνον διὰ τὸ ξύνηθεσ τῆσ νούσου, φαντασίη γλυκάζοντοσ γίγνεται. ἡ ὠυτὴ δὲ κατάστασισ καὶ ἐν γλυκέσι καὶ πικροῖσι γεύμασι · ἀπατηλῶν ἄρα γευμάτων προκάλυμμα ἡ χολή. Ἢν μὲν οὖν μὴ ξύν τινοσ σπλάγχνου θερμασίῃ φανῇ, ἀσινὲσ μὲν ὡσ ἐπίπαν, μακρότερον δέ· ἢν δὲ καὶ ἐγχρονίσῃ καὶ ἐπιφλεγμαίνῃ σπλάγχνον, ἐσ ὕδρωπα τὰ πολλὰ καὶ καχεξίην τελευτᾷ. πολλοὶ δὲ καὶ δίχα ὕδρωποσ ἐκτακέντεσ ὤλοντο. ξύνηθεσ δὲ μειρακίοισι, νέοισι, καὶ τοῖσι δὲ ἀσινέστερον· παιδίοισι δὲ, οὐκ ἀήθεσ πάγχυ· οὐ πάντη δὲ ἀσφαλέσ. Ξυμπάντων ὁμοῦ παθέων καχεξίη τροπή. ἅπασαι γὰρ αἱ νοῦσοι τῆσδε ἀποτόκοι. ἀτὰρ καὶ ἥδε μούνη ἄνευθεν τῶν ἄλλων, φαρμάκων ἐπίδοσιν ἔχουσα πολλὴν, ἰλυώδεα κατὰ πρώτιστα γίγνεται πάθοσ. καὶ ἕξισ μὲν κακὴ σχέδιοσ ξυνὴ πάντων, καὶ ξυμπτώματα πολλὰ, καὶ οὔνομα τόδε ξύμβολον· ἰσχνότησ δὲ ἢ ὦχροσ ἢ οἷδοσ καὶ εἴ τι ἕτερον πρόσκαιρον ἀνὰ τὸ σῶμα· καχεξίη δὲ ἑνὸσ μεγάλου πάθεοσ ἰδέη, καὶ τοῦδε τοὔνομα · ἡ γὰρ τοῦ ἀνθρώπου ἐσ τὰ πάντα εὐεξίη, καὶ ἡ ἐσ πέψιν ἢ ἐσ ἀνάδοσιν αἵματοσ γέννα· ἠδὲ πᾶν ἔργον φύσιοσ, ἐφ’ οἷσι εὔπνοια, εὐτονίη, εὐχροίη, τὸ πρόσθεν ὑγείη. ἢν δὲ ἐσ ἀσθενίην κακοχυμίησ ἡ φύσισ τραπῇ, τόδε ἐστὶν ἡ καχεξίη. Ἡ νοῦσοσ ἥδε δυσαλθὴσ, ἠδὲ μήκιστον κακόν. καὶ γὰρ τίκτεται χρόνῳ μακρῷ, καὶ οὐδὲ ἐπὶμιῇ τοῦ σώματοσ κακίῃ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ σπλάγχνῳ ἑνί· ἀλλὰ γὰρ τῶν ἁπάντων τροπῇ ἐσ πονηρόν. τοιγαροῦν τὰ ἀπότοκα τοῦδε νοσήματα ἄφυκτα γίγνεται, ὕδρωπεσ , ἢ φθίσιεσ, ἢ ξυντήξιεσ. καὶ γάρ τοι καὶ τῆσ καχεξίησ προφάσιεσ ἀδελφαὶ τῆσ ξυντήξιοσ ἐάσι· ἡ δὲ νοῦσοσ μακρὴ δυσεντερίη ξυνεχήσ · νούσων ὑποστροφσαὶ ἐνίοισι. εὐσιτίη μὲν γὰρ,‐‐καί τοι καὶ προσφέρονται πολλά,‐‐ ὠμῶν δὲ καὶ ἀτρέπτων ἡ ἀνάδοσισ. ἐργασίη γὰρ τροφῆσ ἡ ἐσ πέψιν, ἄποροσ. Αἰτίη δὲ καὶ αἱμορροί̈δων Ῥόου ἐπίσχεσισ, ἢ ἐμέτων ξυνήθων ἀπαλλαγή · γυμνασίων ἀργίη, αὐασμὸσ ἱδρώτων, καὶ μεγάλων πόνων Ῥαθυμίη · εὖτε τῶν παρεόντων ἕκαστον, ὡσ τὸ μηδὲν, οὐκ ἐπιστρέφει, βάροσ τοῦ σκήνεοσ, ὦχροσ ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε, γαστὴρ φυσώδησ, ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, ὕπνοι βαρέεσ, νωθροί. ἀλλὰ τάδε, Ῥεμβώδεα μὲν γιγνόμενα, νούσου ἀπιστίην ἴσχει· ἢν δὲ Ῥιζώσαν τα μίμνῃ, μηδὲ ἀπιέναι ἐθέλῃ, μεγάλου κακοῦ ἐστι σύμβολα. ἑσταότεσ μὲν οἰδαλέοι πόδασ τε καὶ κνήμασ, κατακλινόμενοι δὲ τὰ κεκλιμένα μορία· κἢν ἐναλλάξῃ τὴν κατάκλισιν , τὸ οἶδοσ ἐπ’ ἐκεῖνα φοιτῇ· ὑγροῦ τε καὶ ψυχροῦ ἐσ τὸ βάροσ περίοδοσ. ἢν γὰρ ἡ θέρμη τὸ ὑγρὸν ἐξατμίζῃ, τοῦδε οὐκ ἀναχεομένου , εἶτα καταρρέει. εὔσιτοι μὲν πολλῶν σιτίων, ἀδηφάγοι κάρτα. ἀνάδοσισ ταχυτέρη πέψιοσ, ὠμοτέρων μᾶλλον ἢ ἀπέπτων. ἐξανέργαστον δὲ ἡ θρέψισ. ἀλλὰ τόδε οὐκ ἐν τῷ ὅλῳ πέσσεται ὑπὸ τῆσ φύσιοσ. ἡ γὰρ ἐν τῇ κοιλίῃ τοῦ θερμοῦ ἀτονίη, καὶ ἐν τῷ σκήνεϊ, ὁμοίη. τοιγαροῦν οὐδὲ χρηστὸν, οὐδὲ εὔχρουν αἷμα γίγνεται. Καὶ ἐπὴν ὠμῶν ὅλον τὸ σῶμα πλησθῇ, καὶ ἡ ἐσ τὰ σιτία ὄρεξισ οἴχηται, καὶ τῆσ καχεξίησ ὧδε μέσφι στομάχου νεμομένησ, καὶ τοῦ πάθεοσ κορυφὴν ἴσχοντο σ ἤδη, οἰδαλέοι μὲν, ἀδρανέεσ δὲ, καὶ ἐσ πᾶσαν πρῆξιν ἄθυμοι. κοιλίη δὲ ξηροτέρη. ἄχολα τὰ πολλὰ καὶ λευκὰ, τρηχέα, καὶ ὠμὰ διαχωρέουσι. τὸ σκῆνοσ αὐοῖ, ἀνίδρωτεσ, κνησμώδεεσ , ὕπνοσ ἑδραῖοσ μὲν οὐδαμῆ, κεκλιμένῳ δὲ νυσταγμόσ. βραδύπνοοι , σφυγμοὶ ἀμαυροὶ, ἀσθενέεσ, πυκνοί· πυκνότατοι δὲ ἐπὶ πάσῃ καὶ σμικρῇ πρήξι. ἆσθμα δὲ ἐπὶ τοῖσδε ἡ ἀναπνοή· φλέβεσ ἐπὶ τοῖσι κροτάφοισι ἐπῃρμέναι ἀσαρκίῃ τῶν πέριξ, ἀτὰρ καὶ ἐπὶ τοῖσι καρποῖσι πολὺ μέζονεσ διοιδέουσαι , μελάγχλωρον τὸ αἷμα. ἐπὶ τοῖσδε φθίσισ, ἢ σύντηξισ ἀνὰ σάρκα ὕδρωπα, ἤ τινα ἀσκίτην ἤγαγε. καὶ τῶνδε ἄφυκτοσ ἡ γέννα. Φέρουσι δὲ ἡλικίαι, γῆρασ, καὶ οὐκ ἀποδιδρήσκουσι· παῖδεσ ταχὺ παθεῖν τε εὔκολοι καὶ ἀπαλλαγῆναι Ῥηί̈τεροι· ἀκμάζοντεσ οὐ πάγχυ μὲν παθεῖν ἕτοιμοι · οὐ πάμπαν δὲ ἀπαλλαγῆναι εὔκολοι. ὡρ́η δὲ οὔ μίη φέρει τόδε, οὐδὲ ἐσ μίην τελευτᾷ · ἀλλὰ φθινόπωρον μὲν κύει, χειμὼν τιθηνεῖ, ἐάρ δὲ ἐσ κορυφὴν τελεσφορεῖ , θέροσ δὲ κτείνει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION