헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́2́07́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7)

Προμηθεὺσ δὲ ἐξ ὕδατοσ καὶ γῆσ ἀνθρώπουσ πλάσασ ἔδωκεν αὐτοῖσ καὶ πῦρ, λάθρᾳ Διὸσ ἐν νάρθηκι κρύψασ. ὡσ δὲ ᾔσθετο Ζεύσ, ἐπέταξεν Ἡφαίστῳ τῷ Καυκάσῳ ὄρει τὸ σῶμα αὐτοῦ προσηλῶσαι· τοῦτο δὲ Σκυθικὸν ὄροσ ἐστίν. ἐν δὴ τούτῳ προσηλωθεὶσ Προμηθεὺσ πολλῶν ἐτῶν ἀριθμὸν ἐδέδετο· καθ’ ἑκάστην δὲ ἡμέραν ἀετὸσ ἐφιπτάμενοσ αὐτῷ τοὺσ λοβοὺσ ἐνέμετο τοῦ ἥπατοσ αὐξανομένου διὰ νυκτόσ. καὶ Προμηθεὺσ μὲν πυρὸσ κλαπέντοσ δίκην ἔτινε ταύτην, μέχρισ Ἡρακλῆσ αὐτὸν ὕστερον ἔλυσεν, ὡσ ἐν τοῖσ καθ’ Ἡρακλέα δηλώσομεν. Προμηθέωσ δὲ παῖσ Δευκαλίων ἐγένετο.

οὗτοσ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Φθίαν τόπων γαμεῖ Πύρραν τὴν Ἐπιμηθέωσ καὶ Πανδώρασ, ἣν ἔπλασαν θεοὶ πρώτην γυναῖκα. ἐπεὶ δὲ ἀφανίσαι Ζεὺσ τὸ χαλκοῦν ἠθέλησε γένοσ, ὑποθεμένου Προμηθέωσ Δευκαλίων τεκτηνάμενοσ λάρνακα, καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐνθέμενοσ, εἰσ ταύτην μετὰ Πύρρασ εἰσέβη. Ζεὺσ δὲ πολὺν ὑετὸν ἀπ’ οὐρανοῦ χέασ τὰ πλεῖστα μέρη τῆσ Ἑλλάδοσ κατέκλυσεν, ὥστε διαφθαρῆναι πάντασ ἀνθρώπουσ, ὀλίγων χωρὶσ οἳ συνέφυγον εἰσ τὰ πλησίον ὑψηλὰ ὄρη. τότε δὲ καὶ τὰ κατὰ Θεσσαλίαν ὄρη διέστη, καὶ τὰ ἐκτὸσ Ἰσθμοῦ καὶ Πελοποννήσου συνεχέθη πάντα. Δευκαλίων δὲ ἐν τῇ λάρνακι διὰ τῆσ θαλάσσησ φερόμενοσ <ἐφ’> ἡμέρασ ἐννέα καὶ νύκτασ <τὰσ> ἴσασ τῷ Παρνασῷ προσίσχει, κἀκεῖ τῶν ὄμβρων παῦλαν λαβόντων ἐκβὰσ θύει Διὶ φυξίῳ. Ζεὺσ δὲ πέμψασ Ἑρμῆν πρὸσ αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται· ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπουσ αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸσ εἰπόντοσ ὑπὲρ κεφαλῆσ ἔβαλλεν αἴρων λίθουσ, καὶ οὓσ μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρεσ ἐγένοντο, οὓσ δὲ Πύρρα, γυναῖκεσ. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶσ ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶασ ὁ λίθοσ. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρασ Δευκαλίωνι παῖδεσ Ἕλλην μὲν πρῶτοσ, ὃν ἐκ Διὸσ γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτεροσ δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσασ τῆσ Ἀττικῆσ, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧσ καὶ Διὸσ Αἔθλιοσ. Ἕλληνοσ δὲ καὶ νύμφησ Ὀρσηίδοσ Δῶροσ Ξοῦθοσ Αἰόλοσ.

αὐτὸσ μὲν οὖν ἀφ’ αὑτοῦ τοὺσ καλουμένουσ Γραικοὺσ προσηγόρευσεν Ἕλληνασ, τοῖσ δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν· καὶ Ξοῦθοσ μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσησ τῆσ Ἐρεχθέωσ Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ιὤνα, ἀφ’ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ιὤνεσ καλοῦνται, Δῶροσ δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺσ κατοίκουσ ἀφ’ ἑαυτοῦ Δωριεῖσ ἐκάλεσεν, Αἰόλοσ δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺσ ἐνοικοῦντασ Αἰολεῖσ προσηγόρευσε, καὶ γήμασ Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδασ μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρασ δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην. Περιμήδησ μὲν οὖν καὶ Ἀχελῴου Ἱπποδάμασ καὶ Ὀρέστησ, Πεισιδίκησ δὲ καὶ Μυρμιδόνοσ Ἄντιφοσ καὶ Ἄκτωρ. Ἀλκυόνην δὲ Κῆυξ ἔγημεν Εὡσφόρου παῖσ.

οὗτοι δὲ δι’ ὑπερηφάνειαν ἀπώλοντο· ὁ μὲν γὰρ τὴν γυναῖκα ἔλεγεν Ἥραν, ἡ δὲ τὸν ἄνδρα Δία, Ζεὺσ δὲ αὐτοὺσ ἀπωρνέωσε, καὶ τὴν μὲν ἀλκυόνα ἐποίησε τὸν δὲ κήυκα. Κανάκη δὲ ἐγέννησεν ἐκ Ποσειδῶνοσ Ὁπλέα καὶ Νιρέα καὶ Ἐπωπέα καὶ Ἀλωέα καὶ Τρίοπα. Ἀλωεὺσ μὲν οὖν ἔγημεν Ἰφιμέδειαν τὴν Τρίοποσ, ἥτισ Ποσειδῶνοσ ἠράσθη, καὶ συνεχῶσ φοιτῶσα ἐπὶ τὴν θάλασσαν, χερσὶν ἀρυομένη τὰ κύματα τοῖσ κόλποισ ἐνεφόρει. συνελθὼν δὲ αὐτῇ Ποσειδῶν δύο ἐγέννησε παῖδασ, Ὦτον καὶ Ἐφιάλτην, τοὺσ Ἀλωάδασ λεγομένουσ. οὗτοι κατ’ ἐνιαυτὸν ηὔξανον πλάτοσ μὲν πηχυαῖον μῆκοσ δὲ ὀργυιαῖον· ἐννέα δὲ ἐτῶν γενόμενοι, καὶ τὸ μὲν πλάτοσ πηχῶν ἔχοντεσ ἐννέα τὸ δὲ μέγεθοσ ὀργυιῶν ἐννέα, πρὸσ θεοὺσ μάχεσθαι διενοοῦντο, καὶ τὴν μὲν Ὄσσαν ἐπὶ τὸν Ὄλυμπον ἔθεσαν, ἐπὶ δὲ τὴν Ὄσσαν θέντεσ τὸ Πήλιον διὰ τῶν ὀρῶν τούτων ἠπείλουν εἰσ οὐρανὸν ἀναβήσεσθαι, καὶ τὴν μὲν θάλασσαν χώσαντεσ τοῖσ ὄρεσι ποιήσειν ἔλεγον ἤπειρον, τὴν δὲ γῆν θάλασσαν, ἐμνῶντο δὲ Ἐφιάλτησ μὲν Ἥραν Ὦτοσ δὲ Ἄρτεμιν. ἔδησαν δὲ καὶ Ἄρην. τοῦτον μὲν οὖν Ἑρμῆσ ἐξέκλεψεν, ἀνεῖλε δὲ τοὺσ Ἀλωάδασ ἐν Νάξῳ Ἄρτεμισ δι’ ἀπάτησ· ἀλλάξασα γὰρ τὴν ἰδέαν εἰσ ἔλαφον διὰ μέσων αὐτῶν ἐπήδησεν, οἱ δὲ βουλόμενοι εὐστοχῆσαι τοῦ θηρίου ἐφ’ ἑαυτοὺσ ἠκόντισαν. Καλύκησ δὲ καὶ Αἐθλίου παῖσ Ἐνδυμίων γίνεται, ὅστισ ἐκ Θεσσαλίασ Αἰολέασ ἀγαγὼν Ἦλιν ᾤκισε.

λέγουσι δὲ αὐτόν τινεσ ἐκ Διὸσ γενέσθαι. τούτου κάλλει διενεγκόντοσ ἠράσθη Σελήνη, Ζεὺσ δὲ αὐτῷ δίδωσιν ὃ βούλεται ἑλέσθαι· ὁ δὲ αἱρεῖται κοιμᾶσθαι διὰ παντὸσ ἀθάνατοσ καὶ ἀγήρωσ μένων. Ἐνδυμίωνοσ δὲ καὶ νηίδοσ νύμφησ, ἢ ὥσ τινεσ Ἰφιανάσσησ, Αἰτωλόσ, ὃσ ἀποκτείνασ Ἆπιν τὸν Φορωνέωσ καὶ φυγὼν εἰσ τὴν Κουρήτιδα χώραν, κτείνασ τοὺσ ὑποδεξαμένουσ Φθίασ καὶ Ἀπόλλωνοσ υἱούσ, Δῶρον καὶ Λαόδοκον καὶ Πολυποίτην, ἀφ’ ἑαυτοῦ τὴν χώραν Αἰτωλίαν ἐκάλεσεν.

Αἰτωλοῦ δὲ καὶ Προνόησ τῆσ Φόρβου Πλευρὼν καὶ Καλυδὼν ἐγένοντο, ἀφ’ ὧν αἱ ἐν Αἰτωλίᾳ πόλεισ ὠνομάσθησαν.

Πλευρὼν μὲν οὖν γήμασ Ξανθίππην τὴν Δώρου παῖδα ἐγέννησεν Ἀγήνορα, θυγατέρασ δὲ Στερόπην καὶ Στρατονίκην καὶ Λαοφόντην· Καλυδῶνοσ δὲ καὶ Αἰολίασ τῆσ Ἀμυθάονοσ Ἐπικάστη <καὶ> Πρωτογένεια, ἐξ ἧσ καὶ Ἄρεοσ Ὄξυλοσ. Ἀγήνωρ δὲ ὁ Πλευρῶνοσ γήμασ Ἐπικάστην τὴν Καλυδῶνοσ ἐγέννησε Πορθάονα καὶ Δημονίκην, ἧσ καὶ Ἄρεοσ Εὐήνοσ Μῶλοσ Πύλοσ Θέστιοσ. Εὐήνοσ μὲν οὖν ἐγέννησε Μάρπησσαν, ἣν Ἀπόλλωνοσ μνηστευομένου Ἴδασ ὁ Ἀφαρέωσ ἡρ́πασε, λαβὼν παρὰ Ποσειδῶνοσ ἁρ́μα ὑπόπτερον.

διώκων δὲ Εὐήνοσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἐπὶ τὸν Λυκόρμαν ἦλθε ποταμόν, καταλαβεῖν δ’ οὐ δυνάμενοσ τοὺσ μὲν ἵππουσ ἀπέσφαξεν, ἑαυτὸν δ’ εἰσ τὸν ποταμὸν ἔβαλε· καὶ καλεῖται Εὐήνοσ ὁ ποταμὸσ ἀπ’ ἐκείνου. Ἴδασ δὲ εἰσ Μεσσήνην παραγίνεται, καὶ αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων περιτυχὼν ἀφαιρεῖται τὴν κόρην.

μαχομένων δὲ αὐτῶν περὶ τῶν τῆσ παιδὸσ γάμων, Ζεὺσ διαλύσασ ἐπέτρεψεν αὐτῇ τῇ παρθένῳ ἑλέσθαι ὁποτέρῳ βούλεται συνοικεῖν· ἡ δὲ δείσασα, ὡσ ἂν μὴ γηρῶσαν αὐτὴν Ἀπόλλων καταλίπῃ, τὸν Ἴδαν εἵλετο ἄνδρα. Θεστίῳ δὲ ἐξ Εὐρυθέμιδοσ τῆσ Κλεοβοίασ ἐγένοντο θυγατέρεσ μὲν Ἀλθαία Λήδα Ὑπερμνήστρα, ἄρρενεσ δὲ Ἴφικλοσ Εὐίπποσ Πλήξιπποσ Εὐρύπυλοσ.

Πορθάονοσ δὲ καὶ Εὐρύτησ <τῆσ> Ἱπποδάμαντοσ ἐγένοντο παῖδεσ Οἰνεὺσ Ἄγριοσ Ἀλκάθοοσ Μέλασ Λευκωπεύσ, θυγάτηρ δὲ Στερόπη, ἐξ ἧσ καὶ Ἀχελῴου Σειρῆνασ γενέσθαι λέγουσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 7

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION