헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ4́0́22́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 22:)

"Ἅρματα μὲν δή φημι Ποσειδάωνοσ ἔγωγε ἤδη νῦν ἀλόχοιο φίλησ ὑπὸ χερσὶ λελύσθαι· μητέρα δ’ οὐκ ἄλλην προτιόσσομαι, ἠέ περ αὐτὴν νῆα πέλειν· ἦ γὰρ κατὰ νηδύοσ ἄμμε φέρουσα νωλεμὲσ ἀργαλέοισιν ὀιζύει καμάτοισιν. ἀλλά μιν ἀστεμφεῖ τε βίῃ καὶ ἀτειρέσιν ὤμοισ ὑψόθεν ἀνθέμενοι ψαμαθώδεοσ ἔνδοθι γαίησ οἴσομεν, ᾗ προτέρωσε ταχὺσ πόδασ ἤλασεν ἵπποσ. οὐ γὰρ ὅγε ξηρὴν ὑποδύσεται· ἴχνια δ’ ἡμῖν σημανέειν τιν’ ἐόλπα μυχὸν καθύπερθε θαλάσσησ. " Ὧσ ηὔδα· πάντεσσι δ’ ἐπήβολοσ ἥνδανε μῆτισ· Μουσάων ὅδε μῦθοσ· ἐγὼ δ’ ὑπακουὸσ ἀείδω Πιερίδων, καὶ τήνδε πανατρεκὲσ ἔκλυον ὀμφήν, ὑμέασ, ὦ πέρι δὴ μέγα φέρτατοι υἱε͂σ ἀνάκτων, ᾗ βίῃ ᾗ τ’ ἀρετῇ Λιβύησ ἀνὰ θῖνασ ἐρήμουσ νῆα μεταχρονίην ὅσα τ’ ἔνδοθι νηὸσ ἄγεσθε, ἀνθεμένουσ ὤμοισι φέρειν δυοκαίδεκα πάντα ἤμαθ’ ὁμοῦ νύκτασ τε. δύην γε μὲν ἢ καὶ ὀιζὺν τίσ κ’ ἐνέποι, τὴν κεῖνοι ἀνέπλησαν μογέοντεσ; ἔμπεδον ἀθανάτων ἔσαν αἵματοσ, οἱο͂ν ὑπέσταν ἔργον, ἀναγκαίῃ βεβιημένοι. αὐτὰρ ἐπιπρὸ τῆλε μάλ’ ἀσπασίωσ Τριτωνίδοσ ὕδασι λίμνησ ὡσ φέρον, ὡσ εἰσβάντεσ ἀπὸ στιβαρῶν θέσαν ὤμων. Λυσσαλέοισ δἤπειτ’ ἴκελοι κυσὶν ἀίσσοντεσ πίδακα μαστεύεσκον· ἐπὶ ξηρὴ γὰρ ἔκειτο δίψα δυηπαθίῃ τε καὶ ἄλγεσιν, οὐδ’ ἐμάτησαν πλαζόμενοι· ἷξον δ’ ἱερὸν πέδον, ᾧ ἔνι Λάδων εἰσέτι που χθιζὸν παγχρύσεα ῥύετο μῆλα χώρῳ ἐν Ἄτλαντοσ, χθόνιοσ ὄφισ· ἀμφὶ δὲ νύμφαι Ἑσπερίδεσ ποίπνυον, ἐφίμερον ἀείδουσαι. δὴ τότε δ’ ἤδη τῆμοσ ὑφ’ Ἡρακλῆι δαϊχθεὶσ μήλειον βέβλητο ποτὶ στύποσ· οἰόθι δ’ ἄκρῃ οὐρῇ ἔτι σκαίρεσκεν· ἀπὸ κρατὸσ δὲ κελαινὴν ἄχρισ ἐπ’ ἄκνηστιν κεῖτ’ ἄπνοοσ· ἐκ δὲ λιπόντων ὕδρησ Λερναίησ χόλον αἵματι πικρὸν ὀιστῶν μυῖαι πυθομένοισιν ἐφ’ ἕλκεσι τερσαίνοντο. ἀγχοῦ δ’ Ἑσπερίδεσ κεφαλαῖσ ἔπι χεῖρασ ἔχουσαι ἀργυφέασ ξανθῇσι λίγ’ ἔστενον· οἱ δ’ ἐπέλασσαν ἄφνω ὁμοῦ· ταὶ δ’ αἶψα κόνισ καὶ γαῖα, κιόντων ἐσσυμένωσ, ἐγένοντο καταυτόθι. νώσατο δ’ Ὀρφεὺσ θεῖα τέρα, τὰσ δέ σφι παρηγορέεσκε λιτῇσιν· "Δαίμονεσ ὦ καλαὶ καὶ ἐύφρονεσ, ἵλατ’, ἄνασσαι, εἴτ’ οὖν οὐρανίαισ ἐναρίθμιοί ἐστε θεῇσιν, εἴτε καταχθονίαισ, εἴτ’ οἰοπόλοι καλέεσθε νύμφαι· ἴτ’ ὦ νύμφαι, ἱερὸν γένοσ Ὠκεανοῖο, δείξατ’ ἐελδομένοισιν ἐνωπαδὶσ ἄμμι φανεῖσαι ἤ τινα πετραίην χύσιν ὕδατοσ, ἤ τινα γαίησ ἱερὸν ἐκβλύοντα, θεαί, ῥόον, ᾧ ἀπὸ δίψαν αἰθομένην ἄμοτον λωφήσομεν. εἰ δέ κεν αὖτισ δή ποτ’ Ἀχαιίδα γαῖαν ἱκώμεθα ναυτιλίῃσιν, δὴ τότε μυρία δῶρα μετὰ πρώτῃσι θεάων λοιβάσ τ’ εἰλαπίνασ τε παρέξομεν εὐμενέοντεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 4 22:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 22:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION