헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ4́0́15́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 15:)

Ἦμοσ δ’ ἄκρον ἔβαλλε φαεσφόροσ οὐρανὸν Ηὤσ, δὴ τότε λαιψηροῖο κατηλυσίῃ ζεφύροιο βαῖνον ἐπὶ κληῖδασ ἀπὸ χθονόσ· ἐκ δὲ βυθοῖο εὐναίασ εἷλκον περιγηθέεσ ἄλλα τε πάντα ἄρμενα μηρύοντο κατὰ χρέοσ· ὕψι δὲ λαῖφοσ εἴρυσσαν τανύσαντεσ ἐν ἱμάντεσσι κεραίησ. νῆα δ’ ἐυκραὴσ ἄνεμοσ φέρεν. αἶψα δὲ νῆσον καλήν, Ἀνθεμόεσσαν ἐσέδρακον, ἔνθα λίγειαι Σειρῆνεσ σίνοντ’ Ἀχελωίδεσ ἡδείῃσιν θέλγουσαι μολπῇσιν, ὅτισ παρὰ πεῖσμα βάλοιτο. τὰσ μὲν ἄρ’ εὐειδὴσ Ἀχελωίῳ εὐνηθεῖσα γείνατο Τερψιχόρη, Μουσέων μία· καί ποτε Δηοῦσ θυγατέρ’ ἰφθίμην ἀδμῆτ’ ἔτι πορσαίνεσκον ἄμμιγα μελπόμεναι· τότε δ’ ἄλλο μὲν οἰωνοῖσιν, ἄλλο δὲ παρθενικῇσ ἐναλίγκιαι ἔσκον ἰδέσθαι. αἰεὶ δ’ εὐόρμου δεδοκημέναι ἐκ περιωπῆσ ἦ θαμὰ δὴ πολέων μελιηδέα νόστον ἕλοντο, τηκεδόνι φθινύθουσαι· ἀπηλεγέωσ δ’ ἄρα καὶ τοῖσ ἱέσαν ἐκ στομάτων ὄπα λείριον. οἱ δ’ ἀπὸ νηὸσ ἤδη πείσματ’ ἔμελλον ἐπ’ ἠιόνεσσι βαλέσθαι, εἰ μὴ ἄρ’ Οἰάγροιο πάισ Θρηίκιοσ Ὀρφεὺσ Βιστονίην ἐνὶ χερσὶν ἑαῖσ φόρμιγγα τανύσσασ κραιπνὸν ἐυτροχάλοιο μέλοσ κανάχησεν ἀοιδῆσ, ὄφρ’ ἄμυδισ κλονέοντοσ ἐπιβρομέωνται ἀκουαὶ κρεγμῷ· παρθενικὴν δ’ ἐνοπὴν ἐβιήσατο φόρμιγξ. νῆα δ’ ὁμοῦ ζέφυρόσ τε καὶ ἠχῆεν φέρε κῦμα πρυμνόθεν ὀρνύμενον· ταὶ δ’ ἄκριτον ἱέσαν αὐδήν. ἀλλὰ καὶ ὧσ Τελέοντοσ ἐὺσ πάισ, οἰο͂σ ἑταίρων προφθάμενοσ, ξεστοῖο κατὰ ζυγοῦ ἔνθορε πόντῳ Βούτησ, Σειρήνων λιγυρῇ ὀπὶ θυμὸν ἰανθείσ· νῆχε δὲ πορφυρέοιο δι’ οἴδματοσ, ὄφρ’ ἐπιβαίη, σχέτλιοσ. ἦ τέ οἱ αἶψα καταυτόθι νόστον ἀπηύρων, ἀλλά μιν οἰκτείρασα θεὰ Ἔρυκοσ μεδέουσα Κύπρισ ἔτ’ ἐν δίναισ ἀνερέψατο, καί ῥ’ ἐσάωσεν πρόφρων ἀντομένη Λιλυβηίδα ναιέμεν ἄκρην. οἱ δ’ ἄχεϊ σχόμενοι τὰσ μὲν λίπον, ἄλλα δ’ ὄπαζον κύντερα μιξοδίῃσιν ἁλὸσ ῥαιστήρια νηῶν. τῇ μὲν γὰρ Σκύλλησ λισσὴ προυφαίνετο πέτρη· τῇ δ’ ἄμοτον βοάασκεν ἀναβλύζουσα Χάρυβδισ· ἄλλοθι δὲ Πλαγκταὶ μεγάλῳ ὑπὸ κύματι πέτραι ῥόχθεον, ᾗχι πάροιθεν ἀπέπτυεν αἰθομένη φλὸξ ἄκρων ἐκ σκοπέλων, πυριθαλπέοσ ὑψόθι πέτρησ, καπνῷ δ’ ἀχλυόεισ αἰθὴρ πέλεν, οὐδέ κεν αὐγὰσ ἔδρακεσ ἠελίοιο. τότ’ αὖ λήξαντοσ ἀπ’ ἔργων Ἡφαίστου θερμὴν ἔτι κήκιε πόντοσ ἀυτμήν. ἔνθα σφιν κοῦραι Νηρηίδεσ ἄλλοθεν ἄλλαι ἤντεον· ἡ δ’ ὄπιθεν πτέρυγοσ θίγε πηδαλίοιο δῖα Θέτισ, Πλαγκτῇσιν ἐνὶ σπιλάδεσσιν ἐρύσσαι. ὡσ δ’ ὁπόταν δελφῖνεσ ὑπὲξ ἁλὸσ εὐδιόωντεσ σπερχομένην ἀγεληδὸν ἑλίσσωνται περὶ νῆα, ἄλλοτε μἑν προπάροιθεν ὁρώμενοι, ἄλλοτ’ ὄπισθεν, ἄλλοτε παρβολάδην, ναύτῃσι δὲ χάρμα τέτυκται· ὧσ αἱ ὑπεκπροθέουσαι ἐπήτριμοι εἱλίσσοντο Ἀργῴῃ περὶ νηί, Θέτισ δ’ ἴθυνε κέλευθον. καί ῥ’ ὅτε δὴ Πλαγκτῇσιν ἐνιχρίμψεσθαι ἔμελλον, αὐτίκ’ ἀνασχόμεναι λευκοῖσ ἐπὶ γούνασι πέζασ, ὑψοῦ ἐπ’ αὐτάων σπιλάδων καὶ κύματοσ ἀγῆσ ῥώοντ’ ἔνθα καὶ ἔνθα διασταδὸν ἀλλήλῃσιν. τὴν δὲ παρηορίην κόπτεν ῥόοσ· ἀμφὶ δὲ κῦμα λάβρον ἀειρόμενον πέτραισ ἐπικαχλάζεσκεν, αἵ θ’ ὁτὲ μὲν κρημνοῖσ ἐναλίγκιαι ἠέρι κῦρον, ἄλλοτε δὲ βρύχιαι νεάτῳ ὑπὸ πυθμένι πόντου ἠρήρειν, τὸ δὲ πολλὸν ὑπείρεχεν ἄγριον οἶδμα. αἱ δ’, ὥστ’ ἠμαθόεντοσ ἐπισχεδὸν αἰγιαλοῖο παρθενικαί, δίχα κόλπον ἐπ’ ἰξύασ εἱλίξασαι σφαίρῃ ἀθύρουσιν περιηγέι· αἱ μὲν ἔπειτα ἄλλη ὑπ’ ἐξ ἄλλησ δέχεται καὶ ἐσ ἠέρα πέμπει ὕψι μεταχρονίην· ἡ δ’ οὔποτε πίλναται οὔδει· ὧσ αἱ νῆα θέουσαν ἀμοιβαδὶσ ἄλλοθεν ἄλλη πέμπε διηερίην ἐπὶ κύμασιν, αἰὲν ἄπωθεν πετράων· περὶ δέ σφιν ἐρευγόμενον ζέεν ὕδωρ. τὰσ δὲ καὶ αὐτὸσ ἄναξ κορυφῆσ ἔπι λισσάδοσ ἄκρησ ὀρθὸσ ἐπὶ στελεῇ τυπίδοσ βαρὺν ὦμον ἐρείσασ Ἥφαιστοσ θηεῖτο, καὶ αἰγλήεντοσ ὕπερθεν οὐρανοῦ ἑστηυῖα Διὸσ δάμαρ· ἀμφὶ δ’ Ἀθήνῃ βάλλε χέρασ, τοῖόν μιν ἔχεν δέοσ εἰσορόωσαν. ὅσση δ’ εἰαρινοῦ μηκύνεται ἤματοσ αἶσα, τοσσάτιον μογέεσκον ἐπὶ χρόνον, ὀχλίζουσαι νῆα διὲκ πέτρασ πολυηχέασ· οἱ δ’ ἀνέμοιο αὖτισ ἐπαυρόμενοι προτέρω θέον· ὦκα δ’ ἄμειβον Θρινακίησ λειμῶνα, βοῶν τροφὸν Ηἐλίοιο. ἔνθ’ αἱ μὲν κατὰ βένθοσ ἀλίγκιαι αἰθυίῃσιν δῦνον, ἐπεί ῥ’ ἀλόχοιο Διὸσ πόρσυνον ἐφετμάσ. τοὺσ δ’ ἄμυδισ βληχή τε δι’ ἠέροσ ἵκετο μήλων, μυκηθμόσ τε βοῶν αὐτοσχεδὸν οὐάτ’ ἔβαλλεν. καὶ τὰ μὲν ἑρσήεντα κατὰ δρία ποιμαίνεσκεν ὁπλοτέρη Φαέθουσα θυγατρῶν Ηἐλίοιο, ἀργύρεον χαῖον παλάμῃ ἔνι πηχύνουσα· Λαμπετίη δ’ ἐπὶ βουσὶν ὀρειχάλκοιο φαεινοῦ πάλλεν ὀπηδεύουσα καλαύροπα. τὰσ δὲ καὶ αὐτοὶ βοσκομένασ ποταμοῖο παρ’ ὕδασιν εἰσορόωντο ἂμ πεδίον καὶ ἕλοσ λειμώνιον· οὐδέ τισ ἠε͂ν κυανέη μετὰ τῇσι δέμασ, πᾶσαι δὲ γάλακτι εἰδόμεναι, χρυσέοισι κεράασι κυδιάασκον. καὶ μὲν τὰσ παράμειβον ἐπ’ ἤματι· νυκτὶ δ’ ἰούσῃ πεῖρον ἁλὸσ μέγα λαῖτμα κεχαρμένοι, ὄφρα καὶ αὖτισ Ηὢσ ἠριγενὴσ φέγγοσ βάλε νισσομένοισιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 4 15:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 15:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION