헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ4́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4)

Αὐτὴ νῦν κάματόν γε, θεά, καὶ δήνεα κούρησ Κολχίδοσ ἔννεπε, Μοῦσα, Διὸσ τέκοσ. ἦ γὰρ ἔμοιγε ἀμφασίῃ νόοσ ἔνδον ἑλίσσεται ὁρμαίνοντι, ἢ ἔμεν ἄτησ πῆμα δυσίμερον, ἦ τόγ’ ἐνίσπω φύζαν ἀεικελίην, ᾗ κάλλιπεν ἔθνεα Κόλχων. Ἤτοι ὁ μὲν δήμοιο μετ’ ἀνδράσιν, ὅσσοι ἄριστοι, παννύχιοσ δόλον αἰπὺν ἐπὶ σφίσι μητιάασκεν οἷσιν ἐνὶ μεγάροισ, στυγερῷ ἐπὶ θυμὸν ἀέθλῳ Αἰήτησ ἄμοτον κεχολωμένοσ· οὐδ’ ὅγε πάμπαν θυγατέρων τάδε νόσφιν ἑῶν τελέεσθαι ἐώλπει. Τῇ δ’ ἀλεγεινότατον κραδίῃ φόβον ἔμβαλεν Ἥρη· τρέσσεν δ’, ἠύτε τισ κούφη κεμάσ, ἥν τε βαθείησ τάρφεσιν ἐν ξυλόχοιο κυνῶν ἐφόβησεν ὁμοκλή. αὐτίκα γὰρ νημερτὲσ ὀίσσατο, μή μιν ἀρωγὴν ληθέμεν, αἶψα δὲ πᾶσαν ἀναπλήσειν κακότητα. τάρβει δ’ ἀμφιπόλουσ ἐπιίστορασ· ἐν δέ οἱ ὄσσε πλῆτο πυρόσ, δεινὸν δὲ περιβρομέεσκον ἀκουαί. πυκνὰ δὲ λευκανίησ ἐπεμάσσατο, πυκνὰ δὲ κουρὶξ ἑλκομένη πλοκάμουσ γοερῇ βρυχήσατ’ ἀνίῃ. καί νύ κεν αὐτοῦ τῆμοσ ὑπὲρ μόρον ὤλετο κούρη, φάρμακα πασσαμένη, Ἥρησ δ’ ἁλίωσε μενοινάσ, εἰ μή μιν Φρίξοιο θεὰ σὺν παισὶ φέβεσθαι ὦρσεν ἀτυζομένην· πτερόεισ δέ οἱ ἐν φρεσὶ θυμὸσ ἰάνθη· μετὰ δ’ ἥγε παλίσσυτοσ ἀθρόα κόλπων φάρμακα πάντ’ ἄμυδισ κατεχεύατο φωριαμοῖο. κύσσε δ’ ἑόν τε λέχοσ καὶ δικλίδασ ἀμφοτέρωθεν σταθμούσ, καὶ τοίχων ἐπαφήσατο, χερσί τε μακρὸν ῥηξαμένη πλόκαμον, θαλάμῳ μνημήια μητρὶ κάλλιπε παρθενίησ, ἀδινῇ δ’ ὀλοφύρατο φωνῇ· "Τόνδε τοι ἀντ’ ἐμέθεν ταναὸν πλόκον εἶμι λιποῦσα, μῆτερ ἐμή· χαίροισ δὲ καὶ ἄνδιχα πολλὸν ἰούσῃ· χαίροισ Χαλκιόπη, καὶ πᾶσ δόμοσ. αἴθε σε πόντοσ, ξεῖνε, διέρραισεν, πρὶν Κολχίδα γαῖαν ἱκέσθαι. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· βλεφάρων δὲ κατ’ ἀθρόα δάκρυα χεῦεν. οἱή δ’ ἀφνειοῖο διειλυσθεῖσα δόμοιο ληιάσ, ἥν τε νέον πάτρησ ἀπενόσφισεν αἶσα, οὐδέ νύ πω μογεροῖο πεπείρηται καμάτοιο, ἀλλ’ ἔτ’ ἀηθέσσουσα δύησ καὶ δούλια ἔργα εἶσιν ἀτυζομενη χαλεπὰσ ὑπὸ χεῖρασ ἀνάσσησ· τοίη ἄρ’ ἱμερόεσσα δόμων ἐξέσσυτο κούρη. τῇ δὲ καὶ αὐτόματοι θυρέων ἱπόειξαν ὀχῆεσ, ὠκείαισ ἄψορροι ἀναθρώσκοντεσ ἀοιδαῖσ. γυμνοῖσιν δὲ πόδεσσιν ἀνὰ στεινὰσ θέεν οἴμουσ, λαιῇ μὲν χερὶ πέπλον ἐπ’ ὀφρύσιν ἀμφὶ μέτωπα στειλαμένη καὶ καλὰ παρήια, δεξιτερῇ δὲ ἄκρην ὑψόθι πέζαν ἀερτάζουσα χιτῶνοσ. καρπαλίμωσ δ’ ἀίδηλον ἀνὰ στίβον ἔκτοθι πύργων ἄστεοσ εὐρυχόροιο φόβῳ ἵκετ’· οὐδέ τισ ἔγνω τήνγε φυλακτήρων, λάθε δέ σφεασ ὁρμηθεῖσα. ἔνθεν ἴμεν νηόνδε μάλ’ ἐφράσατ’· οὐ γὰρ ἀίδρισ ἠε͂ν ὁδῶν, θαμὰ καὶ πρὶν ἀλωμένη ἀμφί τε νεκρούσ, ἀμφί τε δυσπαλέασ ῥίζασ χθονόσ, οἱᾶ γυναῖκεσ φαρμακίδεσ· τρομερῷ δ’ ὑπὸ δείματι πάλλετο θυμόσ. τὴν δὲ νέον Τιτηνὶσ ἀνερχομένη περάτηθεν φοιταλέην ἐσιδοῦσα θεὰ ἐπεχήρατο Μήνη ἁρπαλέωσ, καὶ τοῖα μετὰ φρεσὶν ᾗσιν ἐείπεν· "Οὐκ ἄρ’ ἐγὼ μούνη μετὰ Λάτμιον ἄντρον ἀλύσκω, οὐδ’ οἰή καλῷ περιδαίομαι Ἐνδυμίωνι·

ἦ θαμὰ δὴ καὶ σεῖο κίον δολίῃσιν ἀοιδαῖσ, μνησαμένη φιλότητοσ, ἵνα σκοτίῃ ἐνὶ νυκτὶ φαρμάσσῃσ εὔκηλοσ, ἅ τοι φίλα ἔργα τέτυκται. νῦν δὲ καὶ αὐτὴ δῆθεν ὁμοίησ ἔμμορεσ ἄτησ· δῶκε δ’ ἀνιηρόν τοι Ιἤσονα πῆμα γενέσθαι δαίμων ἀλγινόεισ. ἀλλ’ ἔρχεο, τέτλαθι δ’ ἔμπησ, καὶ πινυτή περ ἐοῦσα, πολύστονον ἄλγοσ ἀείρειν. " Ὦσ ἄρ’ ἔφη· τὴν δ’ αἶψα πόδεσ φέρον ἐγκονέουσαν. ἀσπασίωσ δ’ ὄχθῃσιν ἐπηέρθη ποταμοῖο, ἀντιπέρην λεύσσουσα πυρὸσ σέλασ, ὅ ῥά τ’ ἀέθλου παννύχιοι ἡρ́ωεσ ἐυφροσύνῃσιν ἔδαιον. ὀξείῃ δἤπειτα διὰ κνέφασ ὄρθια φωνῇ ὁπλότατον Φρίξοιο περαιόθεν ἤπυε παίδων, φρόντιν· ὁ δὲ ξὺν ἑοῖσι κασιγνήτοισ ὄπα κούρησ αὐτῷ τ’ Αἰσονίδῃ τεκμήρατο· σῖγα δ’ ἑταῖροι θάμβεον, εὖτ’ ἐνόησαν ὃ δὴ καὶ ἐτήτυμον ἠε͂ν. τρὶσ μὲν ἀνήυσεν, τρὶσ δ’ ὀτρύνοντοσ ὁμίλου Φρόντισ ἀμοιβήδην ἀντίαχεν· οἱ δ’ ἄρα τείωσ ἡρ́ωεσ μετὰ τήνγε θοοῖσ ἐλάασκον ἐρετμοῖσ. οὔπω πείσματα νηὸσ ἐπ’ ἠπείροιο περαίησ βάλλον, ὁ δὲ κραιπνοὺσ χέρσῳ πόδασ ἧκεν Ιἤσων ὑψοῦ ἀπ’ ἰκριόφιν· μετὰ δὲ Φρόντισ τε καὶ Ἄργοσ, υἱε͂ δύω Φρίξου, χαμάδισ θόρον· ἡ δ’ ἄρα τούσγε γούνων ἀμφοτέρῃσι περισχομένη προσέειπεν· "Ἔκ με, φίλοι, ῥύσασθε δυσάμμορον, ὧσ δὲ καὶ αὐτοὺσ ὑμέασ Αἰήταο, πρὸ γάρ τ’ ἀναφανδὰ τέτυκται πάντα μάλ’, οὐδέ τι μῆχοσ ἱκάνεται. ἀλλ’ ἐπὶ νηὶ φεύγωμεν, πρὶν τόνδε θοῶν ἐπιβήμεναι ἵππων. δώσω δὲ χρύσειον ἐγὼ δέροσ, εὐνήσασα φρουρὸν ὄφιν· τύνη δὲ θεοὺσ ἐνὶ σοῖσιν ἑταίροισ, ξεῖνε, τεῶν μύθων ἐπιίστορασ, οὕσ μοι ὑπέστησ, ποίησαι· μηδ’ ἔνθεν ἑκαστέρω ὁρμηθεῖσαν χήτει κηδεμόνων ὀνοτὴν καὶ ἀεικέα θείησ. " Ἴσκεν ἀκηχεμένη· μέγα δὲ φρένεσ Αἰσονίδαο γήθεον· αἶψα δέ μιν περὶ γούνασι πεπτηυῖαν ἦκ’ ἀναειρόμενοσ προσπτύξατο, θάρσυνέν τε· "Δαιμονίη, Ζεὺσ αὐτὸσ Ὀλύμπιοσ ὁρ́κιοσ ἔστω, Ἥρη τε Ζυγίη, Διὸσ εὐνέτισ, ἦ μὲν ἐμοῖσιν κουριδίην σε δόμοισιν ἐνιστήσεσθαι ἄκοιτιν, εὖτ’ ἂν ἐσ Ἑλλάδα γαῖαν ἱκώμεθα νοστήσαντεσ. " Ὧσ ηὔδα, καὶ χεῖρα παρασχεδὸν ἤραρε χειρὶ δεξιτερήν· ἡ δέ σφιν ἐσ ἱερὸν ἄλσοσ ἀνώγει νῆα θοὴν ἐλάαν αὐτοσχεδόν, ὄφρ’ ἔτι νύκτωρ κῶασ ἑλόντεσ ἄγοιντο παρὲκ νόον Αἰήταο. ἔνθ’ ἔποσ ἠδὲ καὶ ἔργον ὁμοῦ πέλεν ἐσσυμένοισιν. εἰσ γάρ μιν βήσαντεσ, ἀπὸ χθονὸσ αὐτίκ’ ἐώσαν νῆα· πολὺσ δ’ ὀρυμαγδὸσ ἐπειγομένων ἐλάτῃσιν ἠε͂ν ἀριστήων· ἡ δ’ ἔμπαλιν ἀίσσουσα γαίῃ χεῖρασ ἔτεινεν ἀμήχανοσ. αὐτὰρ Ιἤσων θάρσυνέν τ’ ἐπέεσσι, καὶ ἴσχανεν ἀσχαλόωσαν. Ἦμοσ δ’ ἀνέρεσ ὕπνον ἀπ’ ὀφθαλμῶν ἐβάλοντο ἀγρόται, οἵ τε κύνεσσι πεποιθότεσ οὔποτε νύκτα ἄγχαυρον κνώσσουσιν, ἀλευάμενοι φάοσ ἠοῦσ, μὴ πρὶν ἀμαλδύνῃ θηρῶν στίβον ἠδὲ καὶ ὀδμὴν θηρείην λευκῇσιν ἐνισκίμψασα βολῇσιν·

τῆμοσ ἄρ’ Αἰσονίδησ κούρη τ’ ἀπὸ νηὸσ ἔβησαν ποιήεντ’ ἀνὰ χῶρον, ἵνα κριοῦ καλέονται εὐναί, ὅθι πρῶτον κεκμηότα γούνατ’ ἔκαμψεν, νώτοισιν φορέων Μινυήιον υἷ’ Ἀθάμαντοσ. ἐγγύθι δ’ αἰθαλόεντα πελεν βωμοῖο θέμεθλα, ὅν ῥά ποτ’ Αἰολίδησ Διὶ Φυξίῳ εἵσατο Φρίξοσ, ῥέζων κεῖνο τέρασ παγχρύσεον, ὥσ οἱ ἐείπεν Ἑρμείασ πρόφρων ξυμβλήμενοσ. ἔνθ’ ἄρα τούσγε Ἄργου φραδμοσύνῃσιν ἀριστῆεσ μεθέηκαν. τὼ δὲ δι’ ἀτραπιτοῖο μεθ’ ἱερὸν ἄλσοσ ἵκοντο, φηγὸν ἀπειρεσίην διζημένω, ᾗ ἔπι κῶασ βέβλητο, νεφέλῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ’ ἀνιόντοσ ἠελίου φλογερῇσιν ἐρεύθεται ἀκτίνεσσιν. αὐτὰρ ὁ ἀντικρὺ περιμήκεα τείνετο δειρὴν ὀξὺσ ἀύπνοισιν προϊδὼν ὄφισ ὀφθαλμοῖσιν νισσομένουσ, ῥοίζει δὲ πελώριον· ἀμφὶ δὲ μακραὶ ἠιόνεσ ποταμοῖο καὶ ἄσπετον ἰάχεν ἄλσοσ. ἔκλυον οἳ καὶ πολλὸν ἑκὰσ Τιτηνίδοσ Αἰήσ Κολχίδα γῆν ἐνέμοντο παρὰ προχοῇσι Αύκοιο, ὅσ τ’ ἀποκιδνάμενοσ ποταμοῦ κελάδοντοσ Ἀράξεω Φάσιδι συμφέρεται ἱερὸν ῥόον· οἱ δὲ συνάμφω Καυκασίην ἅλαδ’ εἰσ ἓν ἐλαυνόμενοι προχέουσιν. δείματι δ’ ἐξέγροντο λεχωίδεσ, ἀμφὶ δὲ παισὶν νηπιάχοισ, οἵ τέ σφιν ὑπ’ ἀγκαλίδεσσιν ἰαυόν, ῥοίζῳ παλλομένοισ χεῖρασ βάλον ἀσχαλόωσαι. ὡσ δ’ ὅτε τυφομένησ ὕλησ ὕπερ αἰθαλόεσσαι καπνοῖο στροφάλιγγεσ ἀπείριτοι εἱλίσσονται, ἄλλη δ’ αἶψ’ ἑτέρῃ ἐπιτέλλεται αἰὲν ἐπιπρὸ νειόθεν εἰλίγγοισιν ἐπήοροσ ἐξανιοῦσα· ὧσ τότε κεῖνο πέλωρον ἀπειρεσίασ ἐλέλιξεν ῥυμβόνασ ἀζαλέῃσιν ἐπηρεφέασ φολίδεσσιν. τοῖο δ’ ἑλισσομένοιο κατ’ ὄμματα νίσσετο κούρη, Ὕπνον ἀοσσητῆρα, θεῶν ὕπατον, καλέουσα ἡδείῃ ἐνοπῇ, θέλξαι τέρασ· αὐε͂ δ’ ἄνασσαν νυκτιπόλον, χθονίην, εὐαντέα δοῦναι ἐφορμήν. εἵπετο δ’ Αἰσονίδησ πεφοβημένοσ, αὐτὰρ ὅγ’ ἤδη οἴμῃ θελγόμενοσ δολιχὴν ἀνελύετ’ ἄκανθαν γηγενέοσ σπείρησ, μήκυνε δὲ μυρία κύκλα, οἱο͂ν ὅτε βληχροῖσι κυλινδόμενον πελάγεσσιν κῦμα μέλαν κωφόν τε καὶ ἄβρομον· ἀλλὰ καὶ ἔμπησ ὑψοῦ σμερδαλέην κεφαλὴν μενέαινεν ἀείρασ ἀμφοτέρουσ ὀλοῇσι περιπτύξαι γενύεσσιν. ἡ δέ μιν ἀρκεύθοιο νέον τετμηότι θαλλῷ βάπτουσ’ ἐκ κυκεῶνοσ ἀκήρατα φάρμακ’ ἀοιδαῖσ ῥαῖνε κατ’ ὀφθαλμῶν· περί τ’ ἀμφί τε νήριτοσ ὀδμὴ φαρμάκου ὕπνον ἔβαλλε· γένυν δ’ αὐτῇ ἐνὶ χώρῃ θῆκεν ἐρεισάμενοσ· τὰ δ’ ἀπείρονα πολλὸν ὀπίσσω κύκλα πολυπρέμνοιο διὲξ ὕλησ τετάνυστο. ἔνθα δ’ ὁ μὲν χρύσειον ἀπὸ δρυὸσ αἴνυτο κῶασ, κούρησ κεκλομένησ· ἡ δ’ ἔμπεδον ἑστηυῖα φαρμάκῳ ἔψηχεν θηρὸσ κάρη, εἰσόκε δή μιν αὐτὸσ ἑὴν ἐπὶ νῆα παλιντροπάασθαι Ιἤσων ἤνωγεν, λεῖπεν δὲ πολύσκιον ἄλσοσ Ἄρηοσ. ὡσ δὲ σεληναίην διχομήνιδα παρθένοσ αἴγλην ὑψόθεν ἐξανέχουσαν ὑπωροφίου θαλάμοιο λεπταλέῳ ἑανῷ ὑποΐσχεται· ἐν δέ οἱ ἦτορ χαίρει δερκομένησ καλὸν σέλασ· ὧσ τότ’ Ιἤσων γηθόσυνοσ μέγα κῶασ ἑαῖσ ἐναείρατο χερσίν· καί οἱ ἐπὶ ξανθῇσι παρηίσιν ἠδὲ μετώπῳ μαρμαρυγῇ ληνέων φλογὶ εἴκελον ἷζεν ἔρευθοσ. ὅσση δὲ ῥινὸσ βοὸσ ἤνιοσ ἢ ἐλάφοιο γίγνεται, ἥν τ’ ἀγρῶσται ἀχαιινέην καλέουσιν, τόσσον ἐήν πάντῃ χρύσεον ἐφύπερθεν ἀώτον. βεβρίθει λήνεσσιν ἐπηρεφέσ· ἤλιθα δὲ χθὼν αἰὲν ὑποπρὸ ποδῶν ἀμαρύσσετο νισσομένοιο. ἠιέ δ’ ἄλλοτε μὲν λαιῷ ἐπιειμένοσ ὤμῳ αὐχένοσ ἐξ ὑπάτοιο ποδηνεκέσ, ἄλλοτε δ’ αὖτε εἴλει ἀφασσόμενοσ· περὶ γὰρ δίεν, ὄφρα ἓ μή τισ ἀνδρῶν ἠὲ θεῶν νοσφίσσεται ἀντιβολήσασ. Ηὢσ μέν ῥ̓ ἐπὶ γαῖαν ἐκίδνατο, τοὶ δ’ ἐσ ὅμιλον ἷξον·

θάμβησαν δὲ νέοι μέγα κῶασ ἰδόντεσ λαμπόμενον στεροπῇ ἴκελον Διόσ. ὦρτο δ’ ἕκαστοσ ψαῦσαι ἐελδόμενοσ δέχθαι τ’ ἐνὶ χερσὶν ἑῇσιν. Αἰσονίδησ δ’ ἄλλουσ μὲν ἐρήτυε, τῷ δ’ ἐπὶ φᾶροσ κάββαλε νηγάτεον· πρύμνῃ δ’ ἐνεείσατο κούρην ἀνθέμενοσ, καὶ τοῖον ἔποσ μετὰ πᾶσιν ἐείπεν· "Μηκέτι νῦν χάζεσθε, φίλοι, πάτρηνδε νέεσθαι. ἤδη γὰρ χρειώ, τῆσ εἵνεκα τήνδ’ ἀλεγεινὴν ναυτιλίην ἔτλημεν ὀιζύι μοχθίζοντεσ, εὐπαλέωσ κούρησ ὑπὸ δήνεσι κεκράανται. τὴν μὲν ἐγὼν ἐθέλουσαν ἀνάξομαι οἴκαδ’ ἄκοιτιν κουριδίην· ἀτὰρ ὔμμεσ Ἀχαιίδοσ οἱᾶ́ τε πάσησ αὐτῶν θ’ ὑμείων ἐσθλὴν ἐπαρωγὸν ἐοῦσαν σώετε. δὴ γάρ που, μάλ’ ὀίομαι, εἶσιν ἐρύξων Αἰήτησ ὁμάδῳ πόντονδ’ ἴμεν ἐκ ποταμοῖο. ἀλλ’ οἱ μὲν διὰ νηόσ, ἀμοιβαδὶσ ἀνέροσ ἀνὴρ ἑζόμενοσ, πηδοῖσιν ἐρέσσετε· τοὶ δὲ βοείασ ἀσπίδασ ἡμίσεεσ, δῄων θοὸν ἔχμα βολάων, προσχόμενοι νόστῳ ἐπαμύνετε. νῦν δ’ ἐνὶ χερσὶν παῖδασ ἑοὺσ πάτρην τε φίλην, γεραρούσ τε τοκῆασ ἴσχομεν· ἡμετέρῃ δ’ ἐπερείδεται Ἑλλὰσ ἐφορμῇ, ἠὲ κατηφείην, ἢ καὶ μέγα κῦδοσ ἀρέσθαι. " Ὧσ φάτο, δῦνε δὲ τεύχε’ ἀρήια· τοὶ δ’ ἰάχησαν θεσπέσιον μεμαῶτεσ. ὁ δὲ ξίφοσ ἐκ κολεοῖο σπασσάμενοσ πρυμναῖα νεὼσ ἀπὸ πείσματ’ ἔκοψεν. ἄγχι δὲ παρθενικῆσ κεκορυθμένοσ ἰθυντῆρι Ἀγκαίῳ παρέβασκεν· ἐπείγετο δ’ εἰρεσίῃ νηῦσ σπερχομένων ἄμοτον ποταμοῦ ἄφαρ ἐκτὸσ ἐλάσσαι. Ἤδη δ’ Αἰήτῃ ὑπερήνορι πᾶσί τε Κόλχοισ Μηδείησ περίπυστοσ ἔρωσ καὶ ἔργ’ ἐτέτυκτο. ἐσ δ’ ἀγορὴν ἀγέροντ’ ἐνὶ τεύχεσιν· ὅσσα δέ πόντου κύματα χειμερίοιο κορύσσεται ἐξ ἀνέμοιο, ἢ ὅσα φύλλα χαμᾶζε περικλαδέοσ πέσεν ὕλησ φυλλοχόῳ ἐνὶ μηνί‐‐τίσ ἂν τάδε τεκμήραιτο; ὧσ οἱ ἀπειρέσιοι ποταμοῦ παρεμέτρεον ὄχθασ, κλαγγῇ μαιμώοντεσ· ὁ δ’ εὐτύκτῳ ἐνὶ δίφρῳ Αἰήτησ ἵπποισι μετέπρεπεν, οὕσ οἱ ὄπασσεν Ηἔλιοσ πνοιῇσιν ἐειδομένουσ ἀνέμοιο, σκαιῇ μέν ῥ̓ ἐνὶ χειρὶ σάκοσ δινωτὸν ἀείρων, τῇ δ’ ἑτέρῃ πεύκην περιμήκεα· πὰρ δέ οἱ ἔγχοσ ἀντικρὺ τετάνυστο πελώριον. ἡνία δ’ ἵππων γέντο χεροῖν Ἄψυρτοσ. υπεκπρὸ δὲ πόντον ἔταμνεν νηῦσ ἤδη κρατεροῖσιν ἐπειγομένη ἐρέτῃσιν, καὶ μεγάλου ποταμοῖο καταβλώσκοντι ῥεέθρῳ. αὐτὰρ ἄναξ ἄτῃ πολυπήμονι χεῖρασ ἀείρασ Ηἔλιον καὶ Ζῆνα κακῶν ἐπιμάρτυρασ ἔργων κέκλετο· δεινὰ δὲ παντὶ παρασχεδὸν ἤπυε λαῷ εἰ μή οἱ κούρην αὐτάγρετον, ἢ ἀνὰ γαῖαν, ἢ πλωτῆσ εὑρόντεσ ἔτ’ εἰν ἁλὸσ οἴδματι νῆα, ἄξουσιν, καὶ θυμὸν ἐνιπλήσει μενεαίνων τίσασθαι τάδε πάντα, δαήσονται κεφαλῇσιν πάντα χόλον καὶ πᾶσαν ἑὴν ὑποδέγμενοι ἄτην. Ὧσ ἔφατ’ Αἰήτησ·

αὐτῷ δ’ ἐνὶ ἤματι Κόλχοι νῆάσ τ’ εἰρύσσαντο, καὶ ἄρμενα νηυσὶ βάλοντο, αὐτῷ δ’ ἤματι πόντον ἀνήιον· οὐδέ κε φαίησ τόσσον νηίτην στόλον ἔμμεναι, ἀλλ’ οἰωνῶν ἰλαδὸν ἄσπετον ἔθνοσ ἐπιβρομέειν πελάγεσσιν. Οἱ δ’ ἀνέμου λαιψηρὰ θεᾶσ βουλῇσιν ἀέντοσ Ἥρησ, ὄφρ’ ὤκιστα κακὸν Πελίαο δόμοισιν Αἰαίη Μήδεια Πελασγίδα γαῖαν ἵκηται, ἠοῖ ἐνὶ τριτάτῃ πρυμνήσια νηὸσ ἔδησαν Παφλαγόνων ἀκτῇσι, πάροιθ’ Ἅλυοσ ποταμοῖο. ἡ γάρ σφ’ ἐξαποβάντασ ἀρέσσασθαι θυέεσσιν ἠνώγει Ἑκάτην. καὶ δὴ τὰ μέν, ὅσσα θυηλὴν κούρη πορσανέουσα τιτύσκετο, μήτε τισ ἴστωρ εἰή, μήτ’ ἐμὲ θυμὸσ ἐποτρύνειεν ἀείδειν. ἅζομαι αὐδῆσαι· τό γε μὴν ἕδοσ ἐξέτι κείνου, ὅ ῥα θεᾷ ἡρ́ωεσ ἐπὶ ῥηγμῖσιν ἔδειμαν, ἀνδράσιν ὀψιγόνοισι μένει καὶ τῆμοσ ἰδέσθαι. Αὐτίκα δ’ Αἰσονίδησ ἐμνήσατο, σὺν δὲ καὶ ὧλλοι ἡρ́ωεσ, Φινῆοσ, ὃ δὴ πλόον ἄλλον ἐείπεν ἐξ Αἰήσ ἔσσεσθαι· ἀνώιστοσ δ’ ἐτέτυκτο πᾶσιν ὁμῶσ. Ἄργοσ δὲ λιλαιομένοισ ἀγόρευσεν· "Νισσόμεθ’ Ὀρχομενὸν τὴν ἔχραεν ὔμμι περῆσαι νημερτὴσ ὅδε μάντισ, ὅτῳ ξυνέβητε πάροιθεν. ἔστιν γὰρ πλόοσ ἄλλοσ, ὃν ἀθανάτων ἱερῆεσ πέφραδον, οἳ Θήβησ Τριτωνίδοσ ἐκγεγάασιν. οὔπω τείρεα πάντα, τά τ’ οὐρανῷ εἱλίσσονται, οὐδέ τί πω Δαναῶν ἱερὸν γένοσ ἠε͂ν ἀκοῦσαι πευθομένοισ· οἰοῖ δ’ ἔσαν Ἀρκάδεσ Ἀπιδανῆεσ, Ἀρκάδεσ, οἳ καὶ πρόσθε σεληναίησ ὑδέονται ζώειν, φηγὸν ἔδοντεσ ἐν οὔρεσιν. οὐδὲ Πελασγὶσ χθὼν τότε κυδαλίμοισιν ἀνάσσετο Δευκαλίδῃσιν, ἦμοσ ὅτ’ Ηἐρίη πολυλήιοσ ἐκλήιστο, μήτηρ Αἴγυπτοσ προτερηγενέων αἰζηῶν, καὶ ποταμὸσ Τρίτων ἠύρροοσ, ᾧ ὕπο πᾶσα ἄρδεται Ηἐρίη· Διόθεν δέ μιν οὔποτε δεύει ὄμβροσ· ἅλισ προχοῇσι δ’ ἀνασταχύουσιν ἄρουραι. ἔνθεν δή τινά φασι πέριξ διὰ πᾶσαν ὁδεῦσαι Εὐρώπην Ἀσίην τε βίῃ καὶ κάρτεϊ λαῶν σφωιτέρων θάρσει τε πεποιθότα· μυρία δ’ ἄστη νάσσατ’ ἐποιχόμενοσ, τὰ μὲν ἤ ποθι ναιετάουσιν, ἠὲ καὶ οὔ· πουλὺσ γὰρ ἄδην ἐπενήνοθεν αἰών. Αἰᾶ́ γε μὴν ἔτι νῦν μένει ἔμπεδον υἱωνοί τε τῶνδ’ ἀνδρῶν, οὓσ ὅσγε καθίσσατο ναιέμεν Αἰᾶν, οἳ δή τοι γραπτῦσ πατέρων ἕθεν εἰρύονται, κύρβιασ, οἷσ ἔνι πᾶσαι ὁδοὶ καὶ πείρατ’ ἐάσιν ὑγρῆσ τε τραφερῆσ τε πέριξ ἐπινισσομένοισιν. ἔστι δέ τισ ποταμόσ, ὕπατον κέρασ Ὠκεανοῖο, εὐρύσ τε προβαθήσ τε καὶ ὁλκάδι νηὶ περῆσαι· Ἴστρον μιν καλέοντεσ ἑκὰσ διετεκμήραντο· ὅσ δή τοι τείωσ μὲν ἀπείρονα τέμνετ’ ἄρουραν εἷσ οἰο͂σ· πηγαὶ γὰρ ὑπὲρ πνοιῆσ βορέαο Ῥιπαίοισ ἐν ὄρεσσιν ἀπόπροθι μορμύρουσιν. ἀλλ’ ὁπόταν Θρῃκῶν Σκυθέων τ’ ἐπιβήσεται οὔρουσ, ἔνθα διχῆ τὸ μὲν ἔνθα μετ’ ἠῴην ἅλα βάλλει τῇδ’ ὕδωρ, τὸ δ’ ὄπισθε βαθὺν διὰ κόλπον ἱήσιν σχιζόμενοσ πόντου Τρινακρίου εἰσανέχοντα, γαίῃ ὃσ ὑμετέρῃ παρακέκλιται, εἰ ἐτεὸν δὴ ὑμετέρησ γαίησ Ἀχελώιοσ ἐξανίησιν. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

τοῖσιν δὲ θεὰ τέρασ ἐγγυάλιξεν αἴσιον, ᾧ καὶ πάντεσ ἐπευφήμησαν ἰδόντεσ στέλλεσθαι τήνδ’ οἶμον. ἐπιπρὸ γὰρ ὁλκὸσ ἐτύχθη οὐρανίησ ἀκτῖνοσ, ὅπῃ καὶ ἀμεύσιμον ἠε͂ν. γηθόσυνοι δὲ Λύκοιο κατ’ αὐτόθι παῖδα λιπόντεσ λαίφεσι πεπταμένοισιν ὑπεὶρ ἅλα ναυτίλλοντο, οὔρεα Παφλαγόνων θηεύμενοι. οὐδὲ Κάραμβιν γνάμψαν, ἐπεὶ πνοιαί τε καὶ οὐρανίου πυρὸσ αἴγλη μεῖνεν, ἑώσ Ἴστροιο μέγαν ῥόον εἰσαφίκοντο. Κόλχοι δ’ αὖτ’ ἄλλοι μέν, ἐτώσια μαστεύοντεσ, Κυανέασ Πόντοιο διὲκ πέτρασ ἐπέρησαν· ἄλλοι δ’ αὖ ποταμὸν μετεκίαθον, οἷσιν ἄνασσεν Ἄψυρτοσ, Καλὸν δὲ διὰ στόμα πεῖρε λιασθείσ. τῶ καὶ ὑπέφθη τούσγε βαλὼν ὕπερ αὐχένα γαίησ κόλπον ἔσω πόντοιο πανέσχατον Ιὀνίοιο. Ἴστρῳ γάρ τισ νῆσοσ ἐέργεται οὔνομα Πεύκη, τριγλώχιν, εὖροσ μὲν ἐσ αἰγιαλοὺσ ἀνέχουσα, στεινὸν δ’ αὖτ’ ἀγκῶνα ποτὶ ῥόον· ἀμφὶ δὲ δοιαὶ σχίζονται προχοαί. τὴν μὲν καλέουσι Νάρηκοσ· τὴν δ’ ὑπὸ τῇ νεάτῃ, Καλὸν στόμα. τῇ δὲ διαπρὸ Ἄψυρτοσ Κόλχοι τε θοώτερον ὡρμήθησαν· οἱ δ’ ὑψοῦ νήσοιο κατ’ ἀκροτάτησ ἐνέοντο τηλόθεν. εἱαμενῇσι δ’ ἐν ἄσπετα πώεα λεῖπον ποιμένεσ ἄγραυλοι νηῶν φόβῳ, οἱᾶ́ τε θῆρασ ὀσσόμενοι πόντου μεγακήτεοσ ἐξανιόντασ. οὐ γάρ πω ἁλίασ γε πάροσ ποθὶ νῆασ ἴδοντο, οὔτ’ οὖν Θρήιξιν μιγάδεσ Σκύθαι, οὐδὲ Σίγυννοι, οὔτ’ οὖν Γραυκένιοι, οὔθ’ οἱ περὶ Λαύριον ἤδη Σίνδοι ἐρημαῖον πεδίον μέγα ναιετάοντεσ. αὐτὰρ ἐπεί τ’ Ἄγγουρον ὄροσ, καὶ ἄπωθεν ἐόντα Ἀγγούρου ὄρεοσ σκόπελον πάρα Καυλιακοῖο, ᾧ πέρι δὴ σχίζων Ἴστροσ ῥόον ἔνθα καὶ ἔνθα βάλλει ἁλόσ, πεδίον τε τὸ Λαύριον ἠμείψαντο, δή ῥα τότε Κρονίην Κόλχοι ἅλαδ’ ἐκπρομολόντεσ πάντῃ, μή σφε λάθοιεν, ὑπετμήξαντο κελεύθουσ. οἱ δ’ ὄπιθεν ποταμοῖο κατήλυθον, ἐκ δ’ ἐπέρησαν δοιὰσ Ἀρτέμιδοσ Βρυγηίδασ ἀγχόθι νήσουσ. τῶν δ’ ἤτοι ἑτέρῃ μὲν ἐν ἱερὸν ἔσκεν ἔδεθλον· ἐν̣ ̣ δ’ ἑτέρῃ, πληθὺν πεφυλαγμένοι Ἀψύρτοιο, βαῖνον· ἐπεὶ κείνασ πολέων λίπον ἔνδοθι νήσουσ αὔτωσ, ἁζόμενοι κούρην Διόσ· αἱ δὲ δὴ ἄλλαι στεινόμεναι Κόλχοισι πόρουσ εἴρυντο θαλάσσησ. ὧσ δὲ καὶ εἰσ ἀκτὰσ πληθὺν λίπεν ἀγχόθι νήσων μέσφα Σαλαγγῶνοσ ποταμοῦ καὶ Νέστιδοσ αἰήσ. Ἔνθα κε λευγαλέῃ Μινύαι τότε δηιοτῆτι παυρότεροι πλεόνεσσιν ὑπείκαθον· ἀλλὰ πάροιθεν συνθεσίην, μέγα νεῖκοσ ἀλευάμενοι, ἐτάμοντο, κῶασ μὲν χρύσειον, ἐπεί σφισιν αὐτὸσ ὑπέστη Αἰήτησ, εἰ κεῖνοι ἀναπλήσειαν ἀέθλουσ, ἔμπεδον εὐδικίῃ σφέασ ἑξέμεν, εἴτε δόλοισιν, εἴτε καὶ ἀμφαδίην αὔτωσ ἀέκοντοσ ἀπηύρων· αὐτὰρ Μήδειάν γε‐‐τὸ γὰρ πέλεν ἀμφήριστον‐‐ παρθέσθαι κούρῃ Λητωίδι νόσφιν ὁμίλου, εἰσόκε τισ δικάσῃσι θεμιστούχων βασιλήων, εἴτε μιν εἰσ πατρὸσ χρειὼ δόμον αὖτισ ἱκάνειν, εἴτε μεθ’ Ἑλλάδα γαῖαν ἀριστήεσσιν ἕπεσθαι. Ἔνθα δ’ ἐπεὶ τὰ ἕκαστα νόῳ πεμπάσσατο κούρη, δή ῥά μιν ὀξεῖαι κραδίην ἐλέλιξαν ἀνῖαι νωλεμέσ·

αἶψα δὲ νόσφιν Ιἤσονα μοῦνον ἑταίρων ἐκπροκαλεσσαμένη ἄγεν ἄλλυδισ, ὄφρ’ ἐλίασθεν πολλὸν ἑκάσ, στονόεντα δ’ ἐνωπαδὶσ ἔκφατο μῦθον· "Αἰσονίδη, τίνα τήνδε συναρτύνασθε μενοινὴν ἀμφ’ ἐμοί; ἠε͂́ σε πάγχυ λαθιφροσύναισ ἐνέηκαν ἀγλαϊαί, τῶν δ’ οὔτι μετατρέπῃ, ὅσσ’ ἀγόρευεσ χρειοῖ ἐνισχόμενοσ; ποῦ τοι Διὸσ Ἱκεσίοιο ὁρ́κια, ποῦ δὲ μελιχραὶ ὑποσχεσίαι βεβάασιν; ᾗσ ἐγὼ οὐ κατὰ κόσμον ἀναιδήτῳ ἰότητι πάτρην τε κλέα τε μεγάρων αὐτούσ τε τοκῆασ νοσφισάμην, τά μοι ἠε͂ν ὑπέρτατα· τηλόθι δ’ οἰή λυγρῇσιν κατὰ πόντον ἅμ’ ἀλκυόνεσσι φορεῦμαι σῶν ἕνεκεν καμάτων, ἵνα μοι σόοσ ἀμφί τε βουσὶν ἀμφί τε γηγενέεσσιν ἀναπλήσειασ ἀέθλουσ. ὕστατον αὖ καὶ κῶασ, ἐπεί τ’ ἐπαϊστὸν ἐτύχθη, εἷλεσ ἐμῇ ματίῃ· κατὰ δ’ οὐλοὸν αἶσχοσ ἔχευα θηλυτέραισ. τῶ φημὶ τεὴ κούρη τε δάμαρ τε αὐτοκασιγνήτη τε μεθ’ Ἑλλάδα γαῖαν ἕπεσθαι. πάντῃ νυν πρόφρων ὑπερίστασο, μηδέ με μούνην σεῖο λίπῃσ ἀπάνευθεν, ἐποιχόμενοσ βασιλῆασ. ἀλλ’ αὔτωσ εἴρυσο· δίκη δέ τοι ἔμπεδοσ ἔστω καὶ θέμισ, ἣν ἄμφω συναρέσσαμεν· ἢ σύγ’ ἔπειτα φασγάνῳ αὐτίκα τόνδε μέσον διὰ λαιμὸν ἀμῆσαι, ὄφρ’ ἐπίηρα φέρωμαι ἐοικότα μαργοσύνῃσιν. σχετλίη, εἴ κεν δή με κασιγνήτοιο δικάσσῃ ἔμμεναι οὗτοσ ἄναξ, τῷ ἐπίσχετε τάσδ’ ἀλεγεινὰσ ἄμφω συνθεσίασ. πῶσ ἵξομαι ὄμματα πατρόσ; ἦ μάλ’ ἐυκλειήσ; τίνα δ’ οὐ τίσιν, ἠὲ βαρεῖαν ἄτην οὐ σμυγερῶσ δεινῶν ὕπερ, οἱᾶ ἐόργα, ὀτλήσω; σὺ δέ κεν θυμηδέα νόστον ἕλοιο; μὴ τόγε παμβασίλεια Διὸσ τελέσειεν ἄκοιτισ, ᾗ ἐπικυδιάεισ. μνήσαιο δέ καί ποτ’ ἐμεῖο, στρευγόμενοσ καμάτοισι· δέροσ δέ τοι ἶσον ὀνείροισ οἴχοιτ’ εἰσ ἔρεβοσ μεταμώνιον. ἐκ δέ σε πάτρησ αὐτίκ’ ἐμαί σ’ ἐλάσειαν Ἐρινύεσ· οἱᾶ καὶ αὐτὴ σῇ πάθον ἀτροπίῃ. τὰ μὲν οὐ θέμισ ἀκράαντα ἐν γαίῃ πεσέειν. μάλα γὰρ μέγαν ἤλιτεσ ὁρ́κον, νηλεέσ· ἀλλ’ οὔ θήν μοι ἐπιλλίζοντεσ ὀπίσσω δὴν ἔσσεσθ’ εὔκηλοι ἕκητί γε συνθεσιάων. " Ὧσ φάτ’ ἀναζείουσα βαρὺν χόλον· ἱέτο δ’ ἥγε νῆα καταφλέξαι, διά τ’ ἔμπεδα πάντα κεάσσαι, ἐν δὲ πεσεῖν αὐτὴ μαλερῷ πυρί. τοῖα δ’ Ιἤσων μειλιχίοισ ἐπέεσσιν ὑποδδείσασ προσέειπεν· "Ἴσχεο, δαιμονίη· τὰ μὲν ἁνδάνει οὐδ’ ἐμοὶ αὐτῷ. ἀλλά τιν’ ἀμβολίην διζήμεθα δηιοτῆτοσ, ὅσσον δυσμενέων ἀνδρῶν νέφοσ ἀμφιδέδηεν εἵνεκα σεῦ. πάντεσ γάρ, ὅσοι χθόνα τήνδε νέμονται, Ἀψύρτῳ μεμάαασιν ἀμυνέμεν, ὄφρα σε πατρί, οἱᾶ́ τε ληισθεῖσαν, ὑπότροπον οἴκαδ’ ἄγοιντο. αὐτοὶ δὲ στυγερῷ κεν ὀλοίμεθα πάντεσ ὀλέθρῳ, μίξαντεσ δαῒ χεῖρασ· ὅ τοι καὶ ῥίγιον ἄλγοσ ἔσσεται, εἴ σε θανόντεσ ἕλωρ κείνοισι λίποιμεν. ἥδε δὲ συνθεσίη κρανέει δόλον, ᾧ μιν ἐσ ἄτην βήσομεν. οὐδ’ ἂν ὁμῶσ περιναιέται ἀντιόωσιν Κόλχοισ ἦρα φέροντεσ ὑπὲρ σέο νόσφιν ἄνακτοσ, ὅσ τοι ἀοσσητήρ τε κασίγνητόσ τε τέτυκται· οὐδ’ ἂν ἐγὼ Κόλχοισιν ὑπείξω μὴ πολεμίζειν ἀντιβίην, ὅτε μή με διὲξ εἰῶσι νέεσθαι. Ἴσκεν ὑποσσαίνων·

ἡ δ’ οὐλοὸν ἔκφατο μῦθον· "Φράζεο νῦν. χρειὼ γὰρ ἀεικελίοισιν ἐπ’ ἔργοισ καὶ τόδε μητίσασθαι, ἐπεὶ τὸ πρῶτον ἀάσθην ἀμπλακίῃ, θεόθεν δὲ κακὰσ ἤνυσσα μενοινάσ. τύνη μὲν κατὰ μῶλον ἀλέξεο δούρατα Κόλχων· αὐτὰρ ἐγὼ κεῖνόν γε τεὰσ ἐσ χεῖρασ ἱκέσθαι μειλίξω· σὺ δέ μιν φαιδροῖσ ἀγαπάζεο δώροισ. εἴ κέν πωσ κήρυκασ ἀπερχομένουσ πεπίθοιμι οἰόθεν οἰο͂ν ἐμοῖσι συναρθμῆσαι ἐπέεσσιν, ἔνθ’ εἴ τοι τόδε ἔργον ἐφανδάνει, οὔτι μεγαίρω, κτεῖνέ τε, καὶ Κόλχοισιν ἀείρεο δηιοτῆτα. " Ὧσ τώγε ξυμβάντε μέγαν δόλον ἠρτύνοντο Ἀψύρτῳ, καὶ πολλὰ πόρον ξεινήια δῶρα, οἷσ μέτα καὶ πέπλον δόσαν ἱερὸν Ὑψιπυλείησ πορφύρεον. τὸν μέν ῥα Διωνύσῳ κάμον αὐταὶ Δίῃ ἐν ἀμφιάλῳ Χάριτεσ θεαί· αὐτὰρ ὁ παιδὶ δῶκε Θόαντι μεταῦτισ· ὁ δ’ αὖ λίπεν Ὑψιπυλείῃ· ἡ δ’ ἔπορ’ Αἰσονίδῃ πολέσιν μετὰ καὶ τὸ φέρεσθαι γλήνεσιν εὐεργὲσ ξεινήιον. οὔ μιν ἀφάσσων, οὔτε κεν εἰσορόων γλυκὺν ἵμερον ἐμπλήσειασ. τοῦ δὲ καὶ ἀμβροσίη ὀδμὴ πέλεν ἐξέτι κείνου, ἐξ οὗ ἄναξ αὐτὸσ Νυσήιοσ ἐγκατελεκτο ἀκροχάλιξ οἴνῳ καὶ νέκταρι, καλὰ μεμαρπὼσ στήθεα παρθενικῆσ Μινωίδοσ, ἥν ποτε Θησεὺσ Κνωσσόθεν ἑσπομένην Δίῃ ἔνι κάλλιπε νήσῳ. ἡ δ’ ὅτε κηρύκεσσιν ἐπεξυνώσατο μύθουσ, θελγέμεν, εὖτ’ ἂν πρῶτα θεᾶσ περὶ νηὸν ἵκηται συνθεσίῃ, νυκτόσ τε μέλαν κνέφασ ἀμφιβάλῃσιν, ἐλθέμεν, ὄφρα δόλον συμφράσσεται, ὥσ κεν ἑλοῦσα χρύσειον μέγα κῶασ ὑπότροποσ αὖτισ ὀπίσσω βαίη ἐσ Αἰήταο δόμουσ· πέρι γάρ μιν ἀνάγκῃ υἱῆεσ Φρίξοιο δόσαν ξείνοισιν ἄγεσθαι· τοῖα παραιφαμένη θελκτήρια φάρμακ’ ἔπασσεν αἰθέρι καὶ πνοιῇσι, τά κεν καὶ ἄπωθεν ἐόντα ἄγριον ἠλιβάτοιο κατ’ οὔρεοσ ἤγαγε θῆρα. Σχέτλι’ Ἔρωσ, μέγα πῆμα, μέγα στύγοσ ἀνθρώποισιν, ἐκ σέθεν οὐλόμεναί τ’ ἔριδεσ στοναχαί τε γόοι τε, ἄλγεά τ’ ἄλλ’ ἐπὶ τοῖσιν ἀπείρονα τετρήχασιν. δυσμενέων ἐπὶ παισὶ κορύσσεο, δαῖμον, ἀερθείσ, οἱο͂σ Μηδείῃ στυγερὴν φρεσὶν ἔμβαλεσ ἄτην. πῶσ γὰρ δὴ μετιόντα κακῷ ἐδάμασσεν ὀλέθρῳ Ἄψυρτον; τὸ γὰρ ἧμιν ἐπισχερὼ ἠε͂ν ἀοιδῆσ. Ἦμοσ ὅτ’ Ἀρτέμιδοσ νήσῳ ἔνι τήνγ’ ἐλίποντο συνθεσίῃ. τοὶ μέν ῥα διάνδιχα νηυσὶν ἔκελσαν σφωιτέραισ κρινθέντεσ· ὁ δ’ ἐσ λόχον ᾖεν Ιἤσων δέγμενοσ Ἄψυρτόν τε καὶ οὓσ ἐξαῦτισ ἑταίρουσ. αὐτὰρ ὅγ’ αἰνοτάτῃσιν ὑποσχεσίῃσι δολωθεὶσ καρπαλίμωσ ᾗ νηὶ διὲξ ἁλὸσ οἶδμα περήσασ, νύχθ’ ὕπο λυγαίην ἱερῆσ ἐπεβήσατο νήσου· οἰόθι δ’ ἀντικρὺ μετιὼν πειρήσατο μύθοισ εἱο͂ κασιγνήτησ, ἀταλὸσ πάισ οἱᾶ χαράδρησ χειμερίησ, ἣν οὐδὲ δι’ αἰζηοὶ περόωσιν. εἴ κε δόλον ξείνοισιν ἐπ’ ἀνδράσι τεχνήσαιτο. καὶ τὼ μὲν τὰ ἕκαστα συνῄνεον ἀλλήλοισιν· αὐτίκα δ’ Αἰσονίδησ πυκινοῦ ἐξᾶλτο λόχοιο, γυμνὸν ἀνασχόμενοσ παλάμῃ ξίφοσ· αἶψα δὲ κούρη ἔμπαλιν ὄμματ’ ἔνεικε, καλυψαμένη ὀθόνῃσιν, μὴ φόνον ἀθρήσειε κασιγνήτοιο τυπέντοσ. τὸν δ’ ὅγε, βουτύποσ ὥστε μέγαν κερεαλκέα ταῦρον, πλῆξεν ὀπιπεύσασ νηοῦ σχεδόν, ὅν ποτ’ ἔδειμαν Ἀρτέμιδι Βρυγοὶ περιναιέται ἀντιπέρηθεν. τοῦ ὅγ’ ἐνὶ προδόμῳ γνὺξ ἤριπε· λοίσθια δ’ ἡρ́ωσ θυμὸν ἀναπνείων χερσὶν μέλαν ἀμφοτέρῃσιν αἷμα κατ’ ὠτειλὴν ὑποΐσχετο· τῆσ δὲ καλύπτρην ἀργυφέην καὶ πέπλον ἀλευομένησ ἐρύθηνεν. ὀξὺ δὲ πανδαμάτωρ λοξῷ ἴδεν οἱο͂ν ἔρεξαν ὄμματι νηλειὴσ ὀλοφώιον ἔργον Ἐρινύσ. ἡρ́ωσ δ’ Αἰσονίδησ ἐξάργματα τάμνε θανόντοσ, τρὶσ δ’ ἀπέλειξε φόνου, τρὶσ δ’ ἐξ ἄγοσ ἔπτυσ’ ὀδόντων, ἣ θέμισ αὐθέντῃσι δολοκτασίασ ἱλάεσθαι. ὑγρὸν δ’ ἐν γαίῃ κρύψεν νέκυν, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ κείαται ὀστέα κεῖνα μετ’ ἀνδράσιν Ἀψυρτεῦσιν. Οἱ δ’ ἄμυδισ πυρσοῖο σέλασ προπάροιθεν ἰδόντεσ, τό σφιν παρθενικὴ τέκμαρ μετιοῦσιν ἀείρεν, Κολχίδοσ ἀγχόθι νηὸσ ἑὴν παρὰ νῆ’ ἐβάλοντο ἡρ́ωεσ·

Κόλχον δ’ ὄλεκον στόλον, ἠύτε κίρκοι φῦλα πελειάων, ἠὲ μέγα πῶυ λέοντεσ ἀγρότεροι κλονέουσιν ἐνὶ σταθμοῖσι θορόντεσ. οὐδ’ ἄρα τισ κείνων θάνατον φύγε, πάντα δ’ ὅμιλον πῦρ ἅ τε δηιόωντεσ ἐπέδραμον· ὀψὲ δ’ Ιἤσων ἤντησεν, μεμαὼσ ἐπαμυνέμεν οὐ μάλ’ ἀρωγῆσ δευομένοισ· ἤδη δὲ καὶ ἀμφ’ αὐτοῖο μέλοντο. ἔνθα δὲ ναυτιλίησ πυκινὴν περὶ μητιάασκον ἑζόμενοι βουλήν· ἐπὶ δέ σφισιν ἤλυθε κούρη φραζομένοισ· Πηλεὺσ δὲ παροίτατοσ ἔκφατο μῦθον· "Ἤδη νῦν κέλομαι νύκτωρ ἔτι νῆ’ ἐπιβάντασ εἰρεσίῃ περάαν πλόον ἀντίον, ᾧ ἐπέχουσιν δήιοι· ἠῶθεν γὰρ ἐπαθρήσαντασ ἕκαστα ἔλπομαι οὐχ ἕνα μῦθον, ὅτισ προτέρωσε δίεσθαι ἡμέασ ὀτρυνέει, τοὺσ πεισέμεν· οἱᾶ δ’ ἄνακτοσ εὔνιδεσ, ἀργαλέῃσι διχοστασίῃσ κεδόωνται. ῥηιδίη δέ κεν ἄμμι, κεδασθέντων δίχα λαῶν, ἤ τ’ εἰή μετέπειτα κατερχομένοισι κέλευθοσ. " Ὧσ ἔφατ’· ᾔνησαν δὲ νέοι ἔποσ Λἰακίδαο. ῥίμφα δὲ νῆ’ ἐπιβάντεσ ἐπερρώοντ’ ἐλάτῃσιν νωλεμέσ, ὄφρ’ ἱερὴν Ἠλεκτρίδα νῆσον ἵκοντο, ἀλλάων ὑπάτην, ποταμοῦ σχεδὸν Ἠριδανοῖο. Κόλχοι δ’ ὁππότ’ ὄλεθρον ἐπεφράσθησαν ἄνακτοσ, ἤτοι μὲν δίζεσθαι ἐπέχραον ἔνδοθι πάσησ Ἀργὼ καὶ Μινύασ Κρονίησ ἁλόσ. ἀλλ’ ἀπέρυκεν Ἥρη σμερδαλέῃσι κατ’ αἰθέροσ ἀστεροπῇσιν. ὕστατον αὐτοὶ δ’ αὖτε Κυταιίδοσ ἤθεα γαίησ στύξαν, ἀτυζόμενοι χόλον ἄγριον Αἰήταο, ἔμπεδα δ’ ἄλλυδισ ἄλλοι ἐφορμηθέντεσ ἔνασθεν. οἱ μὲν ἐπ’ αὐτάων νήσων ἔβαν, ᾗσιν ἐπέσχον ἡρ́ωεσ, ναίουσι δ’ ἐπώνυμοι Ἀψύρτοιο· οἱ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἰλλυρικοῖο μελαμβαθέοσ ποταμοῖο, τύμβοσ ἵν’ Ἁρμονίησ Κάδμοιό τε, πύργον ἔδειμαν, ἀνδράσιν Ἐγχελέεσσιν ἐφέστιοι· οἱ δ’ ἐν ὄρεσσιν ἐνναίουσιν, ἅπερ τε Κεραύνια κικλήσκονται, ἐκ τόθεν, ἐξότε τούσγε Διὸσ Κρονίδαο κεραυνοὶ νῆσον ἐσ ἀντιπέραιαν ἀπέτραπον ὁρμηθῆναι. Ἥρωεσ δ’, ὅτε δή σφιν ἐείσατο νόστοσ ἀπήμων, δή ῥα τότε προμολόντεσ ἐπὶ χθονὶ πείσματ’ ἔδησαν Ὑλλήων. νῆσοι γὰρ ἐπιπρούχοντο θαμειαὶ ἀργαλέην πλώουσιν ὁδὸν μεσσηγὺσ ἔχουσαι οὐδέ σφιν, ὡσ καὶ πρίν, ἀνάρσια μητιάασκον Ὑλλῆεσ· πρὸσ δ’ αὐτοὶ ἐμηχανόωντο κέλευθον, μισθὸν ἀειρόμενοι τρίποδα μέγαν Ἀπόλλωνοσ. δοιοὺσ γὰρ τρίποδασ τηλοῦ πόρε Φοῖβοσ ἄγεσθαι Αἰσονίδῃ περόωντι κατὰ χρέοσ, ὁππότε Πυθὼ ἱρὴν πευσόμενοσ μετεκίαθε τῆσδ’ ὑπὲρ αὐτῆσ ναυτιλίησ· πέπρωτο δ’, ὅπῃ χθονὸσ ἱδρυνθεῖεν, μήποτε τὴν δῄοισιν ἀναστήσεσθαι ἰοῦσιν. τούνεκεν εἰσέτι νῦν κείνῃ ὅδε κεύθεται αἰῄ ἀμφὶ πόλιν ἀγανὴν Ὑλληίδα, πολλὸν ἔνερθεν οὔδεοσ, ὥσ κεν ἄφαντοσ ἀεὶ μερόπεσσι πέλοιτο. οὐ μὲν ἔτι ζώοντα καταυτόθι τέτμον ἄνακτα Ὕλλον, ὃν εὐειδὴσ Μελίτη τέκεν Ἡρακλῆι δήμῳ Φαιήκων. ὁ γὰρ οἰκία Ναυσιθόοιο Μάκριν τ’ εἰσαφίκανε, Διωνύσοιο τιθήνην, νιψόμενοσ παίδων ὀλοὸν φόνον· ἔνθ’ ὅγε κούρην Αἰγαίου ἐδάμασσεν ἐρασσάμενοσ ποταμοῖο, νηιάδα Μελίτην· ἡ δὲ σθεναρὸν τέκεν Ὕλλον. οὐδ’ ἄρ’ ὅγ’ ἡβήσασ αὐτῇ ἐνὶ ἔλδετο νήσῳ ναίειν, κοιρανέοντοσ ὑπ’ ὀφρύσι Ναυσιθόοιο· βῆ δ’ ἅλαδε Κρονίην, αὐτόχθονα λαὸν ἀγείρασ Φαιήκων· σὺν γάρ οἱ ἄναξ πόρσυνε κέλευθον ἡρ́ωσ Ναυσίθοοσ· τόθι δ’ εἵσατο, καί μιν ἔπεφνον Μέντορεσ, ἀγραύλοισιν ἀλεξόμενον περὶ βουσίν. Ἀλλά, θεαί, πῶσ τῆσδε παρὲξ ἁλόσ, ἀμφί τε γαῖαν Αὐσονίην νήσουσ τε Λιγυστίδασ, αἳ καλέονται Στοιχάδεσ, Ἀργῴησ περιώσια σήματα νηὸσ νημερτὲσ πέφαται;

τίσ ἀπόπροθι τόσσον ἀνάγκη καὶ χρειώ σφ’ ἐκόμισσε; τίνεσ σφέασ ἤγαγον αὖραι; Αὐτόν που μεγαλωστὶ δεδουπότοσ Ἀψύρτοιο Ζῆνα, θεῶν βασιλῆα, χόλοσ λάβεν, οἱο͂ν ἔρεξαν. Αἰαίησ δ’ ὀλοὸν τεκμήρατο δήνεσι Κίρκησ αἷμ’ ἀπονιψαμένουσ, πρό τε μυρία πημανθέντασ, νοστήσειν. τὸ μὲν οὔτισ ἀριστήων ἐνόησεν· ἀλλ’ ἔθεον γαίησ Ὑλληίδοσ ἐξανιόντεσ τηλόθι· τὰσ δ’ ἀπέλειπον, ὅσαι Κόλχοισι πάροιθεν ἑξείησ πλήθοντο Λιβυρνίδεσ εἰν ἁλὶ νῆσοι, Ἴσσα τε Δυσκέλαδόσ τε καὶ ἱμερτὴ Πιτύεια. αὐτὰρ ἔπειτ’ ἐπὶ τῇσι παραὶ Κέρκυραν ἵκοντο, ἔνθα Ποσειδάων Ἀσωπίδα νάσσατο κούρην, ἠύκομον Κέρκυραν, ἑκὰσ Φλιουντίδοσ αἰήσ, ἁρπάξασ ὑπ’ ἔρωτι· μελαινομένην δέ μιν ἄνδρεσ ναυτίλοι ἐκ πόντοιο κελαινῇ πάντοθεν ὕλῃ δερκόμενοι Κέρκυραν ἐπικλείουσι Μέλαιναν. τῇ δ’ ἐπὶ καὶ Μελίτην, λιαρῷ περιγηθέεσ οὔρῳ, αἰπεινήν τε Κερωσσόν, ὕπερθε δὲ πολλὸν ἐοῦσαν Νυμφαίην παράμειβον, ἵνα κρείουσα Καλυψὼ Ἀτλαντὶσ ναίεσκε· τὰ δ’ ἠεροειδέα λεύσσειν οὔρεα δοιάζοντο Κεραύνια. καὶ τότε βουλὰσ ἀμφ’ αὐτοῖσ Ζηνόσ τε μέγαν χόλον ἐφράσαθ’ Ἥρη. μηδομένη δ’ ἄνυσιν τοῖο πλόου, ὦρσεν ἀέλλασ ἀντικρύ, ταῖσ αὖτισ ἀναρπάγδην φορέοντο νήσου ἔπι κραναῆσ Ἠλεκτρίδοσ. αὐτίκα δ’ ἄφνω ἰάχεν ἀνδρομέῃ ἐνοπῇ μεσσηγὺ θεόντων αὐδῆεν γλαφυρῆσ νηὸσ δόρυ, τό ῥ’ ἀνὰ μέσσην στεῖραν Ἀθηναίη Δωδωνίδοσ ἡρ́μοσε φηγοῦ. τοὺσ δ’ ὀλοὸν μεσσηγὺ δέοσ λάβεν εἰσαϊόντασ φθογγήν τε Ζηνόσ τε βαρὺν χόλον. οὐ γὰρ ἀλύξειν ἔννεπεν οὔτε πόρουσ δολιχῆσ ἁλόσ, οὔτε θυέλλασ ἀργαλέασ, ὅτε μὴ Κίρκη φόνον Ἀψύρτοιο νηλέα νίψειεν· Πολυδεύκεα δ’ εὐχετάασθαι Κάστορά τ’ ἀθανάτοισι θεοῖσ ἤνωγε κελεύθουσ Αὐσονίησ ἔμπροσθε πορεῖν ἁλόσ, ᾗ ἔνι Κίρκην δήουσιν, Πέρσησ τε καὶ Ηἐλίοιο θύγατρα. Ὧσ Ἀργὼ ἰάχησεν ὑπὸ κνέφασ· οἱ δ’ ἀνόρουσαν Τυνδαρίδαι, καὶ χεῖρασ ἀνέσχεθον ἀθανάτοισιν εὐχόμενοι τὰ ἕκαστα· κατηφείη δ’ ἔχεν ἄλλουσ ἡρ́ωασ Μινύασ. ἡ δ’ ἔσσυτο πολλὸν ἐπιπρὸ λαίφεσιν, ἐσ δ’ ἔβαλον μύχατον ῥόον Ἠριδανοῖο· ἔνθα ποτ’ αἰθαλόεντι τυπεὶσ πρὸσ στέρνα κεραυνῷ ἡμιδαὴσ Φαέθων πέσεν ἁρ́ματοσ Ηἐλίοιο λίμνησ ἐσ προχοὰσ πολυβενθέοσ· ἡ δ’ ἔτι νῦν περ τραύματοσ αἰθομένοιο βαρὺν ἀνακηκίει ἀτμόν. οὐδέ τισ ὕδωρ κεῖνο διὰ πτερὰ κοῦφα τανύσσασ οἰωνὸσ δύναται βαλέειν ὕπερ· ἀλλὰ μεσηγὺσ φλογμῷ ἐπιθρώσκει πεποτημένοσ. ἀμφὶ δὲ κοῦραι Ἡλιάδεσ ταναῇσιν ἐελμέναι αἰγείροισιν, μύρονται κινυρὸν μέλεαι γόον· ἐκ δὲ φαεινὰσ ἠλέκτρου λιβάδασ βλεφάρων προχέουσιν ἔραζε, αἱ μέν τ’ ἠελίῳ ψαμάθοισ ἔπι τερσαίνονται· εὖτ’ ἂν δὲ κλύζῃσι κελαινῆσ ὕδατα λίμνησ ἠιόνασ πνοιῇ πολυηχέοσ ἐξ ἀνέμοιο, δὴ τότ’ ἐσ Ἠριδανὸν προκυλίνδεται ἀθρόα πάντα κυμαίνοντι ῥόῳ. Κελτοὶ δ’ ἐπὶ βάξιν ἔθεντο, ὡσ ἄρ’ Ἀπόλλωνοσ τάδε δάκρυα Λητοΐδαο ἐμφέρεται δίναισ, ἅ τε μυρία χεῦε πάροιθεν, ἦμοσ Ὑπερβορέων ἱερὸν γένοσ εἰσαφίκανεν, οὐρανὸν αἰγλήεντα λιπὼν ἐκ πατρὸσ ἐνιπῆσ, χωόμενοσ περὶ παιδί, τὸν ἐν λιπαρῇ Λακερείῃ δῖα Κορωνὶσ ἔτικτεν ἐπὶ προχοῇσ Ἀμύροιο. καὶ τὰ μὲν ὧσ κείνοισι μετ’ ἀνδράσι κεκλήισται. τοὺσ δ’ οὔτε βρώμησ ᾕρει πόθοσ, οὐδὲ ποτοῖο, οὔτ’ ἐπὶ γηθοσύνασ τράπετο νόοσ. ἀλλ’ ἄρα τοίγε ἤματα μὲν στρεύγοντο περιβληχρὸν βαρύθοντεσ ὀδμῇ λευγαλέῃ, τήν ῥ’ ἄσχετον ἐξανίεσκον τυφομένου Φαέθοντοσ ἐπιρροαὶ Ἠριδανοῖο· νύκτασ δ’ αὖ γόον ὀξὺν ὀδυρομένων ἐσάκουον Ἡλιάδων λιγέωσ· τὰ δὲ δάκρυα μυρομένῃσιν οἱο͂ν ἐλαιηραὶ στάγεσ ὕδασιν ἐμφορέοντο. Ἐκ δὲ τόθεν Ῥοδανοῖο βαθὺν ῥόον εἰσαπέβησαν, ὅσ τ’ εἰσ Ἠριδανὸν μετανίσσεται·

ἄμμιγα δ’ ὕδωρ ἐν ξυνοχῇ βέβρυκε κυκώμενον. αὐτὰρ ὁ γαίησ ἐκ μυχάτησ, ἵνα τ’ εἰσὶ πύλαι καὶ ἐδέθλια Νυκτόσ, ἔνθεν ἀπορνύμενοσ τῇ μέν τ’ ἐπερεύγεται ἀκτὰσ Ὠκεανοῦ, τῇ δ’ αὖτε μετ’ Ιὀνίην ἅλα βάλλει, τῇ δ’ ἐπὶ Σαρδόνιον πέλαγοσ καὶ ἀπείρονα κόλπον ἑπτὰ διὰ στομάτων ἱεί ῥόον. ἐκ δ’ ἄρα τοῖο λίμνασ εἰσέλασαν δυσχείμονασ, αἵ τ’ ἀνὰ Κελτῶν ἤπειρον πέπτανται ἀθέσφατον· ἔνθα κεν οἵγε ἄτῃ ἀεικελίῃ πέλασαν. φέρε γάρ τισ ἀπορρὼξ κόλπον ἐσ Ὠκεανοῖο, τὸν οὐ προδαέντεσ ἔμελλον εἰσβαλέειν, τόθεν οὔ κεν ὑπότροποι ἐξεσάωθεν. ἀλλ’ Ἥρη σκοπέλοιο καθ’ Ἑρκυνίου ἰάχησεν οὐρανόθεν προθοροῦσα· φόβῳ δ’ ἐτίναχθεν ἀυτῆσ πάντεσ ὁμῶσ· δεινὸν γὰρ ἐπὶ μέγασ ἔβραχεν αἰθήρ. ἂψ δὲ παλιντροπόωντο θεᾶσ ὕπο, καί ῥ’ ἐνόησαν τὴν οἶμον, τῇπέρ τε καὶ ἔπλετο νόστοσ ἰοῦσιν. δηναιοὶ δ’ ἀκτὰσ ἁλιμυρέασ εἰσαφίκοντο Ἥρησ ἐννεσίῃσι, δι’ ἔθνεα μυρία Κελτῶν καὶ Λιγύων περόωντεσ ἀδήιοι. ἀμφὶ γὰρ αἰνὴν ἠέρα χεῦε θεὰ πάντ’ ἤματα νισσομένοισιν. μεσσότατον δ’ ἄρα τοίγε διὰ στόμα νηὶ βαλόντεσ Στοιχάδασ εἰσαπέβαν νήσουσ σόοι εἵνεκα κούρων Ζηνόσ· ὃ δὴ βωμοί τε καὶ ἱερὰ τοῖσι τέτυκται ἔμπεδον· οὐδ’ οἰο͂ν κείνησ ἐπίκουροι ἕποντο ναυτιλίησ· Ζεὺσ δέ σφι καὶ ὀψιγόνων πόρε νῆασ. Στοιχάδασ αὖτε λιπόντεσ ἐσ Αἰθαλίην ἐπέρησαν νῆσον, ἵνα ψηφῖσιν ἀπωμόρξαντο καμόντεσ ἱδρῶ ἅλισ· χροιῇ δὲ κατ’ αἰγιαλοῖο κέχυνται εἴκελαι· ἐν δὲ σόλοι καὶ τεύχεα θέσκελα κείνων· ἐν δὲ λιμὴν Ἀργῷοσ ἐπωνυμίην πεφάτισται. Καρπαλίμωσ δ’ ἐνθένδε διὲξ ἁλὸσ οἶδμα νέοντο Αὐσονίησ ἀκτὰσ Τυρσηνίδασ εἰσορόωντεσ· ἷξον δ’ Αἰαίησ λιμένα κλυτόν· ἐκ δ’ ἄρα νηὸσ πείσματ’ ἐπ’ ἠιόνων σχεδόθεν βάλον. ἔνθα δὲ Κίρκην εὑρ͂ον ἁλὸσ νοτίδεσσι κάρη ἐπιφαιδρύνουσαν· τοῖον γὰρ νυχίοισιν ὀνείρασιν ἐπτοίητο. αἵματί οἱ θάλαμοί τε καὶ ἑρ́κεα πάντα δόμοιο μύρεσθαι δόκεον· φλὸξ δ’ ἀθρόα φάρμακ’ ἔδαπτεν, οἷσι πάροσ ξείνουσ θέλγ’ ἀνέρασ, ὅστισ ἵκοιτο· τὴν δ’ αὐτὴ φονίῳ σβέσεν αἵματι πορφύρουσαν, χερσὶν ἀφυσσαμένη· λῆξεν δ’ ὀλοοῖο φόβοιο. τῶ καὶ ἐπιπλομένησ ἠοῦσ νοτίδεσσι θαλάσσησ ἐγρομένη πλοκάμουσ τε καὶ εἵματα φαιδρύνεσκεν. θῆρεσ δ’ οὐ θήρεσσιν ἐοικότεσ ὠμηστῇσιν, οὐδὲ μὲν οὐδ’ ἄνδρεσσιν ὁμὸν δέμασ, ἄλλο δ’ ἀπ’ ἄλλων συμμιγέεσ μελέων, κίον ἀθρόοι, ἠύτε μῆλα ἐκ σταθμῶν ἅλισ εἶσιν ὀπηδεύοντα νομῆι. τοίουσ καὶ προτέρησ ἐξ ἰλύοσ ἐβλάστησε χθὼν αὐτὴ μικτοῖσιν ἀρηρεμένουσ μελέεσσιν, οὔπω διψαλέῳ μάλ’ ὑπ’ ἠέρι πιληθεῖσα, οὐδέ πω ἀζαλέοιο βολαῖσ τόσον ἠελίοιο ἰκμάδασ αἰνυμένη· τὰ δ’ ἐπὶ στίχασ ἤγαγεν αἰὼν συγκρίνασ· τὼσ οἵγε φυὴν ἀίδηλοι ἕποντο. ἡρ́ωασ δ’ ἕλε θάμβοσ ἀπείριτον· αἶψα δ’ ἕκαστοσ Κίρκησ εἴσ τε φυήν, εἴσ τ’ ὄμματα παπταίνοντεσ ῥεῖα κασιγνήτην φάσαν ἔμμεναι Αἰήταο. Ἡ δ’ ὅτε δὴ νυχίων ἀπὸ δείματα πέμψεν ὀνείρων, αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἄψορρον ἀπέστιχε·

τοὺσ δ’ ἅμ’ ἕπεσθαι, χειρὶ καταρρέξασα, δολοφροσύνῃσιν ἄνωγεν. ἔνθ’ ἤτοι πληθὺσ μὲν ἐφετμαῖσ Αἰσονίδαο μίμνεν ἀπηλεγέωσ· ὁ δ’ ἐρύσσατο Κολχίδα κούρην. ἄμφω δ’ ἑσπέσθην αὐτὴν ὁδόν, ἔστ’ ἀφίκοντο Κίρκησ ἐσ μέγαρον· τοὺσ δ’ ἐν λιπαροῖσι κέλευεν ἥγε θρόνοισ ἕζεσθαι, ἀμηχανέουσα κιόντων. τὼ δ’ ἄνεῳ καὶ ἄναυδοι ἐφ’ ἑστίῃ ἀίξαντε ἵζανον, ἥ τε δίκη λυγροῖσ ἱκέτῃσι τέτυκται, ἡ μὲν ἐπ’ ἀμφοτέραισ θεμένη χείρεσσι μέτωπα, αὐτὰρ ὁ κωπῆεν μέγα φάσγανον ἐν χθονὶ πήξασ, ᾧπέρ τ’ Αἰήταο πάιν κτάνεν· οὐδέ ποτ’ ὄσσε ἰθὺσ ἐνὶ βλεφάροισιν ἀνέσχεθον. αὐτίκα δ’ ἔγνω Κίρκη φύξιον οἶτον ἀλιτροσύνασ τε φόνοιο. τῶ καὶ ὀπιζομένη Ζηνὸσ θέμιν Ἱκεσίοιο, ὃσ μέγα μὲν κοτέει, μέγα δ’ ἀνδροφόνοισιν ἀρήγει, ῥέζε θυηπολίην, οἱῄ τ’ ἀπολυμαίνονται νηλειεῖσ ἱκέται, ὅτ’ ἐφέστιοι ἀντιόωσιν. πρῶτα μὲν ἀτρέπτοιο λυτήριον ἥγε φόνοιο τειναμένη καθύπερθε συὸσ τέκοσ, ἧσ ἔτι μαζοὶ πλήμμυρον λοχίησ ἐκ νηδύοσ, αἵματι χεῖρασ τέγγεν, ἐπιτμήγουσα δέρην· αὖτισ δὲ καὶ ἄλλοισ μείλισσεν χύτλοισι, καθάρσιον ἀγκαλέουσα Ζῆνα, παλαμναίων τιμήορον ἱκεσιάων. καὶ τὰ μὲν ἀθρόα πάντα δόμων ἐκ λύματ’ ἔνεικαν νηιάδεσ πρόπολοι, ταί οἱ πόρσυνον ἕκαστα. ἡ δ’ εἴσω πελάνουσ μείλικτρά τε νηφαλίῃσιν καῖεν ἐπ’ εὐχωλῇσι παρέστιοσ, ὄφρα χόλοιο σμερδαλέασ παύσειεν Ἐρινύασ, ἠδὲ καὶ αὐτὸσ εὐμειδήσ τε πέλοιτο καὶ ἤπιοσ ἀμφοτέροισιν, εἴτ’ οὖν ὀθνείῳ μεμιασμένοι αἵματι χεῖρασ, εἴτε καὶ ἐμφύλῳ προσκηδέεσ ἀντιόωσιν. Αὐτὰρ ἐπεὶ μάλα πάντα πονήσατο, δή τότ’ ἔπειτα εἷσεν ἐπὶ ξεστοῖσιν ἀναστήσασα θρόνοισιν, καὶ δ’ αὐτὴ πέλασ ἷζεν ἐνωπαδίσ. αἶψα δὲ μύθῳ χρειὼ ναυτιλίην τε διακριδὸν ἐξερέεινεν. ἠδ’ ὁπόθεν μετὰ γαῖαν ἑὴν καὶ δώματ’ ἰόντεσ αὔτωσ ἱδρύνθησαν ἐφέστιοι. ἦ γὰρ ὀνείρων μνῆστισ ἀεικελίη δῦνεν φρένασ ὁρμαίνουσαν· ἱέτο δ’ αὖ κούρησ ἐμφύλιον ἴδμεναι ὀμφήν, αὐτίχ’ ὅπωσ ἐνόησεν ἀπ’ οὔδεοσ ὄσσε βαλοῦσαν. πᾶσα γὰρ Ηἐλίου γενεὴ ἀρίδηλοσ ἰδέσθαι ἠε͂ν, ἐπεὶ βλεφάρων ἀποτηλόθι μαρμαρυγῇσιν οἱο͂́ν τέ χρυσέην ἀντώπιον ἱέσαν αἴγλην. ἡ δ’ ἄρα τῇ τὰ ἕκαστα διειρομένῃ κατελεξεν, Κολχίδα γῆρυν ἱεῖσα, βαρύφρονοσ Αἰήταο κούρη μειλιχίωσ, ἠμὲν στόλον ἠδὲ κελεύθουσ ἡρώων, ὅσα τ’ ἀμφὶ θοοῖσ ἐμόγησαν ἀέθλοισ, ὥσ τε κασιγνήτησ πολυκηδέοσ ἤλιτε βουλαῖσ, ὥσ τ’ ἀπονόσφιν ἄλυξεν ὑπέρβια δείματα πατρὸσ σὺν παισὶν Φρίξοιο· φόνον δ’ ἀλέεινεν ἐνισπεῖν Ἀψύρτου. τὴν δ’ οὔτι νόῳ λάθεν· ἀλλὰ καὶ ἔμπησ μυρομένην ἐλέαιρεν, ἔποσ δ’ ἐπὶ τοῖον ἐείπεν· "Σχετλίη, ἦ ῥα κακὸν καὶ ἀεικέα μήσαο νόστον.

ἔλπομαι οὐκ ἐπὶ δήν σε βαρὺν χόλον Αἰήταο ἐκφυγέειν· τάχα δ’ εἶσι καὶ Ἑλλάδοσ ἤθεα γαίησ τισόμενοσ φόνον υἱο͂σ, ὅτ’ ἄσχετα ἔργ’ ἐτέλεσσασ. ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν ἱκέτισ καὶ ὁμόγνιοσ ἔπλευ ἐμεῖο, ἄλλο μὲν οὔτι κακὸν μητίσομαι ἐνθάδ’ ἰούσῃ· ἔρχεο δ’ ἐκ μεγάρων ξείνῳ συνοπηδὸσ ἐοῦσα, ὅντινα τοῦτον ἀίστον ἀείραο πατρὸσ ἄνευθεν· μηδέ με γουνάσσηαι ἐφέστιοσ, οὐ γὰρ ἔγωγε αἰνήσω βουλάσ τε σέθεν καὶ ἀεικέα φύξιν. " Ὧσ φάτο· τὴν δ’ ἀμέγαρτον ἄχοσ λάβεν· ἀμφὶ δὲ πέπλον ὀφθαλμοῖσι βαλοῦσα γόον χέεν, ὄφρα μιν ἡρ́ωσ χειρὸσ ἐπισχόμενοσ μεγάρων ἐξῆγε θύραζε δείματι παλλομένην· λεῖπον δ’ ἀπὸ δώματα Κίρκησ. Οὐδ’ ἄλοχον Κρονίδαο Διὸσ λάθον· ἀλλά οἱ ͂Ἰρισ πέφραδεν, εὖτ’ ἐνόησεν ἀπὸ μεγάροιο κιόντασ. αὐτὴ γάρ μιν ἄνωγε δοκευέμεν, ὁππότε νῆα στείχοιεν· τὸ καὶ αὖτισ ἐποτρύνουσ’ ἀγόρευεν· "͂Ἰρι φίλη, νῦν, εἴ ποτ’ ἐμὰσ ἐτέλεσσασ ἐφετμάσ, εἰ δ’ ἄγε λαιψηρῇσι μετοιχομένη πτερύγεσσιν, δεῦρο Θέτιν μοι ἄνωχθι μολεῖν ἁλὸσ ἐξανιοῦσαν. κείνησ γὰρ χρειώ με κιχάνεται. αὐτὰρ ἔπειτα ἐλθεῖν εἰσ ἀκτάσ, ὅθι τ’ ἄκμονεσ Ἡφαίστοιο χάλκειοι στιβαρῇσιν ἀράσσονται τυπίδεσσιν· εἰπὲ δὲ κοιμῆσαι φύσασ πυρόσ, εἰσόκεν Ἀργὼ τάσγε παρεξελάσῃσιν. ἀτὰρ καὶ ἐσ Αἰόλον ἐλθεῖν, Αἰόλον, ὅσ τ’ ἀνέμοισ αἰθρηγενέεσσιν ἀνάσσει· καὶ δὲ τῷ εἰπέμεναι τὸν ἐμὸν νόον, ὥσ κεν ἀήτασ πάντασ ἀπολλήξειεν ὑπ’ ἠέρι, μηδέ τισ αὔρη τρηχύνοι πέλαγοσ· Ζεφύρου γε μὲν οὖροσ ἀήτω, ὄφρ’ οἵγ’ Ἀλκινόου Φαιηκίδα νῆσον ἵκωνται. " Ὧσ ἔφατ’· αὐτίκα δ’ ͂Ἰρισ ἀπ’ Οὐλύμποιο θοροῦσα τέμνε, τανυσσαμένη κοῦφα πτερά. δῦ δ’ ἐνὶ πόντῳ Αἰγαίῳ, τόθι πέρ τε δόμοι Νηρῆοσ ἐάσιν. πρώτην δ’ εἰσαφίκανε Θέτιν, καὶ ἐπέφραδε μῦθον Ἥρησ ἐννεσίῃσ, ὦρσέν τέ μιν εἰσ ἓ νέεσθαι. δεύτερα δ’ εἰσ Ἥφαιστον ἐβήσατο· παῦσε δὲ τόνγε ῥίμφα σιδηρείων τυπίδων· ἔσχοντο δ’ ἀυτμῆσ αἰθαλέοι πρηστῆρεσ. ἀτὰρ τρίτον εἰσαφίκανεν Αἰόλον Ἱππότεω παῖδα κλυτόν. ὄφρα δὲ καὶ τῷ ἀγγελίην φαμένη θοὰ γούνατα παῦσεν ὁδοῖο, τόφρα Θέτισ Νηρῆα κασιγνήτασ τε λιποῦσα ἐξ ἁλὸσ Οὔλυμπόνδε θεὰν μετεκίαθεν Ἥρην· ἡ δέ μιν ἆσσον ἑοῖο παρεῖσέ τε, φαῖνέ τε μῦθον· "Κέκλυθι νῦν, Θέτι δῖα, τά τοι ἐπιέλδομ’ ἐνισπεῖν. οἶσθα μέν, ὅσσον ἐμῇσιν ἐνὶ φρεσὶ τίεται ἡρ́ωσ Αἰσονίδησ, οἱ δ’ ἄλλοι ἀοσσητῆρεσ ἀέθλου, οἱώσ τέ σφ’ ἐσάωσα διὰ πλαγκτὰσ περόωντασ πέτρασ, ἔνθα πάροσ δειναὶ βρομέουσι θύελλαι, κύματά τε σκληρῇσι περιβλύει σπιλάδεσσιν. νῦν δὲ παρὰ Σκύλλησ σκόπελον μέγαν ἠδὲ Χάρυβδιν δεινὸν ἐρευγομένην δέχεται ὁδόσ. ἀλλά σε γὰρ δὴ ἐξέτι νηπυτίησ αὐτὴ τρέφον ἠδ’ ἀγάπησα ἔξοχον ἀλλάων, αἵ τ’ εἰν ἁλὶ ναιετάουσιν, οὕνεκεν οὐκ ἔτλησ εὐνῇ Διὸσ ἱεμένοιο λέξασθαι. κείνῳ γὰρ ἀεὶ τάδε ἔργα μέμηλεν, ἠὲ σὺν ἀθανάταισ ἠὲ θνητῇσιν ἰαύειν. ἀλλ’ ἐμὲ αἰδομένη καὶ ἐνὶ φρεσὶ δειμαίνουσα, ἠλεύω· ὁ δ’ ἔπειτα πελώριον ὁρ́κον ὄμοσσεν, μήποτέ σ’ ἀθανάτοιο θεοῦ καλέεσθαι ἄκοιτιν. ἔμπησ δ’ οὐ μεθίεσκεν ὀπιπεύων ἀέκουσαν, εἰσότε οἱ πρέσβειρα Θέμισ κατέλεξεν ἅπαντα, ὡσ δή τοι πέπρωται ἀμείνονα πατρὸσ ἑοῖο παῖδα τεκεῖν· τῶ καί σε λιλαιόμενοσ μεθέηκεν, δείματι, μή τισ ἑοῦ ἀντάξιοσ ἄλλοσ ἀνάσσοι ἀθανάτων, ἀλλ’ αἰὲν ἑὸν κράτοσ εἰρύοιτο. αὐτὰρ ἐγὼ τὸν ἄριστον ἐπιχθονίων πόσιν εἶναι δῶκά τοι, ὄφρα γάμου θυμηδέοσ ἀντιάσειασ, τέκνα τε φιτύσαιο· θεοὺσ δ’ ἐσ δαῖτ’ ἐκάλεσσα πάντασ ὁμῶσ· αὐτὴ δὲ σέλασ χείρεσσιν ἀνέσχον νυμφίδιον, κείνησ ἀγανόφρονοσ εἵνεκα τιμῆσ. ἀλλ’ ἄγε καί τινά τοι νημερτέα μῦθον ἐνίψω. εὖτ’ ἂν ἐσ Ἠλύσιον πεδίον τεὸσ υἱὸσ ἵκηται, ὃν δὴ νῦν Χείρωνοσ ἐν ἤθεσι Κενταύροιο νηιάδεσ κομέουσι τεοῦ λίπτοντα γάλακτοσ, χρειώ μιν κούρησ πόσιν ἔμμεναι Αἰήταο Μηδείησ· σὺ δ’ ἄρηγε νυῷ ἑκυρή περ ἐοῦσα, ἠδ’ αὐτῷ Πηλῆι. τί τοι χόλοσ ἐστήρικται; ἀάσθη. καὶ γάρ τε θεοὺσ ἐπινίσσεται ἄτη. ναὶ μὲν ἐφημοσύνῃσιν ἐμαῖσ Ἥφαιστον ὀίω λωφήσειν πρήσοντα πυρὸσ μένοσ, Ἱπποτάδην δὲ Αἰόλον ὠκείασ ἀνέμων ἀίκασ ἐρύξειν, νόσφιν ἐυσταθέοσ ζεφύρου, τείωσ κεν ἵκωνται Φαιήκων λιμένασ· σὺ δ’ ἀκηδέα μήδεο νόστον. δεῖμα δέ τοι πέτραι καὶ ὑπέρβια κύματ’ ἐάσιν μοῦνον, ἅ κεν τρέψαιο κασιγνήτῃσι σὺν ἄλλαισ. μηδὲ σύγ’ ἠὲ Χάρυβδιν ἀμηχανέοντασ ἐάσῃσ ἐσβαλέειν, μὴ πάντασ ἀναβρόξασα φέρῃσιν, ἠὲ παρὰ Σκύλλησ στυγερὸν κευθμῶνα νέεσθαι, Σκύλλησ Αὐσονίησ ὀλοόφρονοσ, ἣν τέκε Φόρκυι νυκτιπόλοσ Ἑκάτη, τήν τε κλείουσι Κράταιιν, μή πωσ σμερδαλέῃσιν ἐπαΐξασα γένυσσιν λεκτοὺσ ἡρώων δηλήσεται. ἀλλ’ ἔχε νῆα κεῖσ’, ὅθι περ τυτθή γε παραίβασισ ἔσσετ’ ὀλέθρου. Ὧσ φάτο·

τὴν δὲ Θέτισ τοίῳ προσελέξατο μύθῳ· "Εἰ μὲν δὴ μαλεροῖο πυρὸσ μένοσ ἠδὲ θύελλαι ζαχρηεῖσ λήξουσιν ἐτήτυμον, ἦ τ’ ἂν ἔγωγε θαρσαλέη φαίην, καὶ κύματοσ ἀντιόωντοσ νῆα σαωσέμεναι, ζεφύρου λίγα κινυμένοιο. ἀλλ’ ὡρ́η δολιχήν τε καὶ ἄσπετον οἶμον ὁδεύειν, ὄφρα κασιγνήτασ μετελεύσομαι, αἵ μοι ἀρωγοὶ ἔσσονται, καὶ νηὸσ ὅθι πρυμνήσι’ ἀνῆπται, ὥσ κεν ὑπηῷοι μνησαίατο νόστον ἑλέσθαι. " Ἦ, καὶ ἀναΐξασα κατ’ αἰθέροσ ἔμπεσε δίναισ κυανέου πόντοιο· κάλει δ’ ἐπαμυνέμεν ἄλλασ αὐτοκασιγνήτασ Νηρηίδασ· αἱ δ’ ἀίουσαι ἤντεον ἀλλήλῃσι· Θέτισ δ’ ἀγόρευεν ἐφετμὰσ Ἥρησ· αἶψα δ’ ἰάλλε μετ’ Αὐσονίην ἅλα πάσασ. αὐτὴ δ’ ὠκυτέρη ἀμαρύγματοσ ἠὲ βολάων ἠελίου, ὅτ’ ἄνεισι περαίησ ὑψόθι γαίησ, σεύατ’ ἴμεν λαιψηρὰ δι’ ὕδατοσ, ἔστ’ ἀφίκανεν ἀκτὴν Αἰαίην Τυρσηνίδοσ ἠπείροιο. τοὺσ δ’ εὑρ͂εν παρὰ νηὶ σόλῳ ῥιπῇσί τ’ ὀιστῶν τερπομένουσ· ἡ δ’ ἆσσον ὀρεξαμένη χερὸσ ἄκρησ Αἰακίδεω Πηλῆοσ· ὁ γάρ ῥά οἱ ἠε͂ν ἀκοίτησ· οὐδέ τισ εἰσιδέειν δύνατ’ ἔμπεδον, ἀλλ’ ἄρα τῷγε οἰῴ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἐείσατο, φώνησέν τε· "Μηκέτι νῦν ἀκταῖσ Τυρσηνίσιν ἧσθε μένοντεσ, ἠῶθεν δὲ θοῆσ πρυμνήσια λύετε νηόσ, Ἥρῃ πειθόμενοι ἐπαρηγόνι. τῆσ γὰρ ἐφετμῇσ πασσυδίῃ κοῦραι Νηρηίδεσ ἀντιόωσιν, νῆα διὲκ πέτρασ, αἵ τε Πλαγκταὶ καλέονται, ῥυσόμεναι. κείνη γὰρ ἐναίσιμοσ ὔμμι κέλευθοσ. ἀλλὰ σὺ μή τῳ ἐμὸν δείξῃσ δέμασ, εὖτ’ ἂν ἴδηαι ἀντομένην σὺν τῇσι· νόῳ δ’ ἔχε, μή με χολώσῃσ πλεῖον ἔτ’, ἢ τὸ πάροιθεν ἀπηλεγέωσ ἐχόλωσασ. " Ἦ, καὶ ἔπειτ’ ἀίδηλοσ ἐδύσατο βένθεα πόντου· τὸν δ’ ἄχοσ αἰνὸν ἔτυψεν, ἐπεὶ πάροσ οὐκέτ’ ἰοῦσαν ἔδρακεν, ἐξότε πρῶτα λίπεν θάλαμόν τε καὶ εὐνὴν χωσαμένη Ἀχιλῆοσ ἀγαυοῦ νηπιάχοντοσ. ἡ μὲν γὰρ βροτέασ αἰεὶ περὶ σάρκασ ἔδαιεν νύκτα διὰ μέσσην φλογμῷ πυρόσ· ἤματα δ’ αὖτε ἀμβροσίῃ χρίεσκε τέρεν δέμασ, ὄφρα πέλοιτο ἀθάνατοσ, καί οἱ στυγερὸν χροῒ γῆρασ ἀλάλκοι. αὐτὰρ ὅγ’ ἐξ εὐνῆσ ἀνεπάλμενοσ εἰσενόησεν παῖδα φίλον σπαίροντα διὰ φλογόσ· ἧκε δ’ ἀυτὴν σμερδαλέην ἐσιδών, μέγα νήπιοσ· ἡ δ’ ἀίουσα τὸν μὲν ἄρ’ ἁρπάγδην χαμάδισ βάλε κεκληγῶτα, αὐτὴ δὲ πνοιῇ ἰκέλη δέμασ, ἠύτ’ ὄνειροσ, βῆ ῥ’ ἴμεν ἐκ μεγάροιο θοῶσ, καὶ ἐσήλατο πόντον χωσαμένη· μετὰ δ’ οὔτι παλίσσυτοσ ἵκετ’ ὀπίσσω. τῶ μιν ἀμηχανίη δῆσεν φρένασ· ἀλλὰ καὶ ἔμπησ πᾶσαν ἐφημοσύνην Θέτιδοσ μετέειπεν ἑταίροισ. οἱ δ’ ἄρα μεσσηγὺσ λῆξαν καὶ ἔπαυσαν ἀέθλουσ ἐσσυμένωσ, δόρπον τε χαμεύνασ τ’ ἀμφεπένοντο, τῇσ ἔνι δαισάμενοι νύκτ’ ἀέσαν, ὡσ τὸ πάροιθεν. Ἦμοσ δ’ ἄκρον ἔβαλλε φαεσφόροσ οὐρανὸν Ηὤσ, δὴ τότε λαιψηροῖο κατηλυσίῃ ζεφύροιο βαῖνον ἐπὶ κληῖδασ ἀπὸ χθονόσ·

ἐκ δὲ βυθοῖο εὐναίασ εἷλκον περιγηθέεσ ἄλλα τε πάντα ἄρμενα μηρύοντο κατὰ χρέοσ· ὕψι δὲ λαῖφοσ εἴρυσσαν τανύσαντεσ ἐν ἱμάντεσσι κεραίησ. νῆα δ’ ἐυκραὴσ ἄνεμοσ φέρεν. αἶψα δὲ νῆσον καλήν, Ἀνθεμόεσσαν ἐσέδρακον, ἔνθα λίγειαι Σειρῆνεσ σίνοντ’ Ἀχελωίδεσ ἡδείῃσιν θέλγουσαι μολπῇσιν, ὅτισ παρὰ πεῖσμα βάλοιτο. τὰσ μὲν ἄρ’ εὐειδὴσ Ἀχελωίῳ εὐνηθεῖσα γείνατο Τερψιχόρη, Μουσέων μία· καί ποτε Δηοῦσ θυγατέρ’ ἰφθίμην ἀδμῆτ’ ἔτι πορσαίνεσκον ἄμμιγα μελπόμεναι· τότε δ’ ἄλλο μὲν οἰωνοῖσιν, ἄλλο δὲ παρθενικῇσ ἐναλίγκιαι ἔσκον ἰδέσθαι. αἰεὶ δ’ εὐόρμου δεδοκημέναι ἐκ περιωπῆσ ἦ θαμὰ δὴ πολέων μελιηδέα νόστον ἕλοντο, τηκεδόνι φθινύθουσαι· ἀπηλεγέωσ δ’ ἄρα καὶ τοῖσ ἱέσαν ἐκ στομάτων ὄπα λείριον. οἱ δ’ ἀπὸ νηὸσ ἤδη πείσματ’ ἔμελλον ἐπ’ ἠιόνεσσι βαλέσθαι, εἰ μὴ ἄρ’ Οἰάγροιο πάισ Θρηίκιοσ Ὀρφεὺσ Βιστονίην ἐνὶ χερσὶν ἑαῖσ φόρμιγγα τανύσσασ κραιπνὸν ἐυτροχάλοιο μέλοσ κανάχησεν ἀοιδῆσ, ὄφρ’ ἄμυδισ κλονέοντοσ ἐπιβρομέωνται ἀκουαὶ κρεγμῷ· παρθενικὴν δ’ ἐνοπὴν ἐβιήσατο φόρμιγξ. νῆα δ’ ὁμοῦ ζέφυρόσ τε καὶ ἠχῆεν φέρε κῦμα πρυμνόθεν ὀρνύμενον· ταὶ δ’ ἄκριτον ἱέσαν αὐδήν. ἀλλὰ καὶ ὧσ Τελέοντοσ ἐὺσ πάισ, οἰο͂σ ἑταίρων προφθάμενοσ, ξεστοῖο κατὰ ζυγοῦ ἔνθορε πόντῳ Βούτησ, Σειρήνων λιγυρῇ ὀπὶ θυμὸν ἰανθείσ· νῆχε δὲ πορφυρέοιο δι’ οἴδματοσ, ὄφρ’ ἐπιβαίη, σχέτλιοσ. ἦ τέ οἱ αἶψα καταυτόθι νόστον ἀπηύρων, ἀλλά μιν οἰκτείρασα θεὰ Ἔρυκοσ μεδέουσα Κύπρισ ἔτ’ ἐν δίναισ ἀνερέψατο, καί ῥ’ ἐσάωσεν πρόφρων ἀντομένη Λιλυβηίδα ναιέμεν ἄκρην. οἱ δ’ ἄχεϊ σχόμενοι τὰσ μὲν λίπον, ἄλλα δ’ ὄπαζον κύντερα μιξοδίῃσιν ἁλὸσ ῥαιστήρια νηῶν. τῇ μὲν γὰρ Σκύλλησ λισσὴ προυφαίνετο πέτρη· τῇ δ’ ἄμοτον βοάασκεν ἀναβλύζουσα Χάρυβδισ· ἄλλοθι δὲ Πλαγκταὶ μεγάλῳ ὑπὸ κύματι πέτραι ῥόχθεον, ᾗχι πάροιθεν ἀπέπτυεν αἰθομένη φλὸξ ἄκρων ἐκ σκοπέλων, πυριθαλπέοσ ὑψόθι πέτρησ, καπνῷ δ’ ἀχλυόεισ αἰθὴρ πέλεν, οὐδέ κεν αὐγὰσ ἔδρακεσ ἠελίοιο. τότ’ αὖ λήξαντοσ ἀπ’ ἔργων Ἡφαίστου θερμὴν ἔτι κήκιε πόντοσ ἀυτμήν. ἔνθα σφιν κοῦραι Νηρηίδεσ ἄλλοθεν ἄλλαι ἤντεον· ἡ δ’ ὄπιθεν πτέρυγοσ θίγε πηδαλίοιο δῖα Θέτισ, Πλαγκτῇσιν ἐνὶ σπιλάδεσσιν ἐρύσσαι. ὡσ δ’ ὁπόταν δελφῖνεσ ὑπὲξ ἁλὸσ εὐδιόωντεσ σπερχομένην ἀγεληδὸν ἑλίσσωνται περὶ νῆα, ἄλλοτε μἑν προπάροιθεν ὁρώμενοι, ἄλλοτ’ ὄπισθεν, ἄλλοτε παρβολάδην, ναύτῃσι δὲ χάρμα τέτυκται· ὧσ αἱ ὑπεκπροθέουσαι ἐπήτριμοι εἱλίσσοντο Ἀργῴῃ περὶ νηί, Θέτισ δ’ ἴθυνε κέλευθον. καί ῥ’ ὅτε δὴ Πλαγκτῇσιν ἐνιχρίμψεσθαι ἔμελλον, αὐτίκ’ ἀνασχόμεναι λευκοῖσ ἐπὶ γούνασι πέζασ, ὑψοῦ ἐπ’ αὐτάων σπιλάδων καὶ κύματοσ ἀγῆσ ῥώοντ’ ἔνθα καὶ ἔνθα διασταδὸν ἀλλήλῃσιν. τὴν δὲ παρηορίην κόπτεν ῥόοσ· ἀμφὶ δὲ κῦμα λάβρον ἀειρόμενον πέτραισ ἐπικαχλάζεσκεν, αἵ θ’ ὁτὲ μὲν κρημνοῖσ ἐναλίγκιαι ἠέρι κῦρον, ἄλλοτε δὲ βρύχιαι νεάτῳ ὑπὸ πυθμένι πόντου ἠρήρειν, τὸ δὲ πολλὸν ὑπείρεχεν ἄγριον οἶδμα. αἱ δ’, ὥστ’ ἠμαθόεντοσ ἐπισχεδὸν αἰγιαλοῖο παρθενικαί, δίχα κόλπον ἐπ’ ἰξύασ εἱλίξασαι σφαίρῃ ἀθύρουσιν περιηγέι· αἱ μὲν ἔπειτα ἄλλη ὑπ’ ἐξ ἄλλησ δέχεται καὶ ἐσ ἠέρα πέμπει ὕψι μεταχρονίην· ἡ δ’ οὔποτε πίλναται οὔδει· ὧσ αἱ νῆα θέουσαν ἀμοιβαδὶσ ἄλλοθεν ἄλλη πέμπε διηερίην ἐπὶ κύμασιν, αἰὲν ἄπωθεν πετράων· περὶ δέ σφιν ἐρευγόμενον ζέεν ὕδωρ. τὰσ δὲ καὶ αὐτὸσ ἄναξ κορυφῆσ ἔπι λισσάδοσ ἄκρησ ὀρθὸσ ἐπὶ στελεῇ τυπίδοσ βαρὺν ὦμον ἐρείσασ Ἥφαιστοσ θηεῖτο, καὶ αἰγλήεντοσ ὕπερθεν οὐρανοῦ ἑστηυῖα Διὸσ δάμαρ· ἀμφὶ δ’ Ἀθήνῃ βάλλε χέρασ, τοῖόν μιν ἔχεν δέοσ εἰσορόωσαν. ὅσση δ’ εἰαρινοῦ μηκύνεται ἤματοσ αἶσα, τοσσάτιον μογέεσκον ἐπὶ χρόνον, ὀχλίζουσαι νῆα διὲκ πέτρασ πολυηχέασ· οἱ δ’ ἀνέμοιο αὖτισ ἐπαυρόμενοι προτέρω θέον· ὦκα δ’ ἄμειβον Θρινακίησ λειμῶνα, βοῶν τροφὸν Ηἐλίοιο. ἔνθ’ αἱ μὲν κατὰ βένθοσ ἀλίγκιαι αἰθυίῃσιν δῦνον, ἐπεί ῥ’ ἀλόχοιο Διὸσ πόρσυνον ἐφετμάσ. τοὺσ δ’ ἄμυδισ βληχή τε δι’ ἠέροσ ἵκετο μήλων, μυκηθμόσ τε βοῶν αὐτοσχεδὸν οὐάτ’ ἔβαλλεν. καὶ τὰ μὲν ἑρσήεντα κατὰ δρία ποιμαίνεσκεν ὁπλοτέρη Φαέθουσα θυγατρῶν Ηἐλίοιο, ἀργύρεον χαῖον παλάμῃ ἔνι πηχύνουσα· Λαμπετίη δ’ ἐπὶ βουσὶν ὀρειχάλκοιο φαεινοῦ πάλλεν ὀπηδεύουσα καλαύροπα. τὰσ δὲ καὶ αὐτοὶ βοσκομένασ ποταμοῖο παρ’ ὕδασιν εἰσορόωντο ἂμ πεδίον καὶ ἕλοσ λειμώνιον· οὐδέ τισ ἠε͂ν κυανέη μετὰ τῇσι δέμασ, πᾶσαι δὲ γάλακτι εἰδόμεναι, χρυσέοισι κεράασι κυδιάασκον. καὶ μὲν τὰσ παράμειβον ἐπ’ ἤματι· νυκτὶ δ’ ἰούσῃ πεῖρον ἁλὸσ μέγα λαῖτμα κεχαρμένοι, ὄφρα καὶ αὖτισ Ηὢσ ἠριγενὴσ φέγγοσ βάλε νισσομένοισιν. Ἔστι δέ τισ πορθμοῖο παροιτέρη Ιὀνίοιο ἀμφιλαφὴσ πίειρα Κεραυνίῃ εἰν ἁλὶ νῆσοσ, ᾗ ὕπο δὴ κεῖσθαι δρέπανον φάτισ‐‐ἵλατε Μοῦσαι, οὐκ ἐθέλων ἐνέπω προτέρων ἔποσ‐‐ᾧ ἀπὸ πατρὸσ μήδεα νηλειῶσ ἔταμεν Κρόνοσ·

οἱ δέ ἑ Δηοῦσ κλείουσι χθονίησ καλαμητόμον ἔμμεναι ἁρ́πην. Δηὼ γὰρ κείνῃ ἐνὶ δή ποτε νάσσατο γαίῃ, Τιτῆνασ δ’ ἔδαε στάχυν ὄμπνιον ἀμήσασθαι, Μάκριδα φιλαμένη. Δρεπάνη τόθεν ἐκλήισται οὔνομα, Φαιήκων ἱερὴ τροφόσ· ὧσ δὲ καὶ αὐτοὶ αἵματοσ Οὐρανίοιο γένοσ Φαίηκεσ ἐάσιν. τοὺσ Ἀργὼ πολέεσσιν ἐνισχομένη καμάτοισιν Θρινακίησ αὔρῃσ ἵκετ’ ἐξ ἁλόσ· οἱ δ’ ἀγανῇσιν Ἀλκίνοοσ λαοί τε θυηπολίῃσιν ἰόντασ δειδέχατ’ ἀσπασίωσ· ἐπὶ δέ σφισι καγχαλάασκεν πᾶσα πόλισ· φαίησ κεν ἑοῖσ ἐπὶ παισὶ γάνυσθαι. καὶ δ’ αὐτοὶ ἡρ́ωεσ ἀνὰ πληθὺν κεχάροντο, τῷ ἴκελοι, οἱο͂́ν τε μεσαιτάτῃ ἐμβεβαῶτεσ Αἱμονίῃ· μέλλον δὲ βοῇ ἔνι θωρήξεσθαι· ὧδε μάλ’ ἀγχίμολον στρατὸσ ἄσπετοσ ἐξεφαάνθη Κόλχων, οἳ Πόντοιο κατὰ στόμα καὶ διὰ πέτρασ Κυανέασ μαστῆρεσ ἀριστήων ἐπέρησαν. Μήδειαν δ’ ἔξαιτον ἑοῦ ἐσ πατρὸσ ἄγεσθαι ἱέντ’ ἀπροφάτωσ, ἠὲ στονόεσσαν ἀυτὴν νωμήσειν χαλεπῇσιν ὁμόκλεον ἀτροπίῃσιν αὖθί τε καὶ μετέπειτα σὺν Αἰήταο κελεύθῳ. ἀλλά σφεασ κατέρυκεν ἐπειγομένουσ πολέμοιο κρείων Ἀλκίνοοσ. λελίητο γὰρ ἀμφοτέροισιν δηιοτῆτοσ ἄνευθεν ὑπέρβια νείκεα λῦσαι. κούρη δ’ οὐλομένῳ ὑπὸ δείματι πολλὰ μὲν αὐτοὺσ Αἰσονίδεω ἑτάρουσ μειλίσσετο, πολλὰ δὲ χερσὶν Ἀρήτησ γούνων ἀλόχου θίγεν Ἀλκινόοιο· "Γουνοῦμαι, βασίλεια· σὺ δ’ ἵλαθι, μηδέ με Κόλχοισ ἐκδώῃσ ᾧ πατρὶ κομιζέμεν, εἴ νυ καὶ αὐτὴ ἀνθρώπων γενεῆσ μία φέρβεαι, οἷσιν ἐσ ἄτην ὠκύτατοσ κούφῃσι θέει νόοσ ἀμπλακίῃσιν. ὡσ ἐμοὶ ἐκ πυκιναὶ ἔπεσον φρένεσ, οὐ μὲν ἕκητι μαργοσύνησ. ἴστω δ’ ἱερὸν φάοσ Ηἐλίοιο, ἴστω νυκτιπόλου Περσηίδοσ ὄργια κούρησ, μὴ μὲν ἐγὼν ἐθέλουσα σὺν ἀνδράσιν ἀλλοδαποῖσιν κεῖθεν ἀφωρμήθην· στυγερὸν δέ με τάρβοσ ἔπεισεν τῆσγε φυγῆσ μνήσασθαι, ὅτ’ ἤλιτον· οὐδέ τισ ἄλλη μῆτισ ἐήν. ἔτι μοι μίτρη μένει, ὡσ ἐνὶ πατρὸσ δώμασιν, ἄχραντοσ καὶ ἀκήρατοσ. ἀλλ’ ἐλέαιρε, πότνα, τεόν τε πόσιν μειλίσσεο· σοὶ δ’ ὀπάσειαν ἀθάνατοι βίοτόν τε τελεσφόρον ἀγλαϊήν τε καὶ παῖδασ καὶ κῦδοσ ἀπορθήτοιο πόληοσ. " Τοῖα μὲν Ἀρήτην γουνάζετο δάκρυ χέουσα· τοῖα δ’ ἀριστήων ἐπαμοιβαδὶσ ἄνδρα ἕκαστον· "Ὑμέων, ὦ πέρι δὴ μέγα φέρτατοι, ἀμφί τ’ ἀέθλοισ ὧν κάμον ὑμετέροισιν, ἀτύζομαι· ἧσ ἰότητι ταύρουσ τ’ ἐζεύξασθε, καὶ ἐκ θέροσ οὐλοὸν ἀνδρῶν κείρατε γηγενέων· ἧσ εἵνεκεν Αἱμονίηνδε χρύσεον αὐτίκα κῶασ ἀνάξετε νοστήσαντεσ. ἥδ’ ἐγώ, ἣ πάτρην τε καὶ οὓσ ὤλεσσα τοκῆασ, ἣ δόμον, ἣ σύμπασαν ἐυφροσύνην βιότοιο· ὔμμι δὲ καὶ πάτρην καὶ δώματα ναιέμεν αὖτισ ἤνυσα· καὶ γλυκεροῖσιν ἔτ’ εἰσόψεσθε τοκῆασ ὄμμασιν· αὐτὰρ ἐμοὶ ἀπὸ δὴ βαρὺσ εἵλετο δαίμων ἀγλαϊάσ· στυγερὴ δὲ σὺν ὀθνείοισ ἀλάλημαι. δείσατε συνθεσίασ τε καὶ ὁρ́κια, δείσατ’ Ἐρινὺν Ἱκεσίην, νέμεσίν τε θεῶν, ἐσ χεῖρασ ἰοῦσαν Αἰήτεω λώβῃ πολυπήμονι δῃωθῆναι. οὐ νηούσ, οὐ πύργον ἐπίρροθον, οὐκ ἀλεωρὴν ἄλλην, οἰόθι δὲ προτιβάλλομαι ὑμέασ αὐτουσ. σχέτλιοι ἀτροπίησ καὶ ἀνηλέεσ· οὐδ’ ἐνὶ θυμῷ αἰδεῖσθε ξείνησ μ’ ἐπὶ γούνατα χεῖρασ ἀνάσσησ δερκόμενοι τείνουσαν ἀμήχανον· ἀλλά κε πᾶσιν, κῶασ ἑλεῖν μεμαῶτεσ, ἐμίξατε δούρατα Κόλχοισ αὐτῷ τ’ Αἰήτῃ ὑπερήνορι· νῦν δ’ ἐλάθεσθε ἠνορέησ, ὅτε μοῦνοι ἀποτμηγέντεσ ἐάσιν. Ὧσ φάτο λισσομένη·

τῶν δ’ ὅντινα γουνάζοιτο, ὅσ μιν θαρσύνεσκεν ἐρητύων ἀχέουσαν. σεῖον δ’ ἐγχείασ εὐήκεασ ἐν παλάμῃσιν, φάσγανά τ’ ἐκ κολεῶν. οὐδὲ σχήσεσθαι ἀρωγῆσ ἔννεπον, εἴ κε δίκησ ἀλιτήμονοσ ἀντιάσειεν. στρευγομένοισ δ’ ἀν’ ὅμιλον ἐπήλυθεν εὐνήτειρα Νὺξ ἔργων ἄνδρεσσι, κατευκήλησε δὲ πᾶσαν γαῖαν ὁμῶσ· τὴν δ’ οὔτι μίνυνθά περ εὔνασεν ὕπνοσ, ἀλλά οἱ ἐν στέρνοισ ἀχέων εἱλίσσετο θυμόσ. οἱο͂ν ὅτε κλωστῆρα γυνὴ ταλαεργὸσ ἑλίσσει ἐννυχίη· τῇ δ’ ἀμφὶ κινύρεται ὀρφανὰ τέκνα χηροσύνῃ πόσιοσ· σταλάει δ’ ὑπὸ δάκρυ παρειὰσ μνωομένησ, οἱή μιν ἐπὶ σμυγερὴ λάβεν αἶσα· ὧσ τῆσ ἰκμαίνοντο παρηίδεσ· ἐν δέ οἱ ἦτορ ὀξείῃσ εἰλεῖτο πεπαρμένον ἀμφ’ ὀδύνῃσιν. Τὼ δ’ ἔντοσθε δόμοιο κατὰ πτόλιν, ὡσ τὸ πάροιθεν, κρείων Ἀλκίνοοσ πολυπότνιά τ’ Ἀλκινόοιο Ἀρήτη ἄλοχοσ, κούρησ πέρι μητιάασκον οἷσιν ἐνὶ λεχέεσσι διὰ κνέφασ· οἱᾶ δ’ ἀκοίτην κουρίδιον θαλεροῖσι δάμαρ προσπτύσσετο μύθοισ· "Ναὶ φίλοσ, εἰ δ’ ἄγε μοι πολυκηδέα ῥύεο Κόλχων παρθενικήν, Μινύῃσι φέρων χάριν. ἐγγύθι δ’ Ἄργοσ ἡμετέρησ νήσοιο καὶ ἀνέρεσ Αἱμονιῆεσ· Αἰήτησ δ’ οὔτ’ ἂρ ναίει σχεδόν, οὐδέ τι ἴδμεν Αἰήτην, ἀλλ’ οἰο͂ν ἀκούομεν· ἥδε δὲ κούρη αἰνοπαθὴσ κατά μοι νόον ἔκλασεν ἀντιόωσα. μή μιν, ἄναξ, Κόλχοισι πόροισ ἐσ πατρὸσ ἄγεσθαι. ἀάσθη, ὅτε πρῶτα βοῶν θελκτήρια δῶκεν φάρμακά οἱ· σχεδόθεν δὲ κακῷ κακόν, οἱᾶ́ τε πολλὰ ῥέζομεν ἀμπλακίῃσιν, ἀκειομένη ὑπάλυξεν πατρὸσ ὑπερφιάλοιο βαρὺν χόλον. αὐτὰρ Ιἤσων, ὡσ ἀίω, μεγάλοισιν ἐνίσχεται ἐξ ἕθεν ὁρ́κοισ, κουριδίην θήσεσθαι ἐνὶ μεγάροισιν ἄκοιτιν, τῶ, φίλε, μήτ’ οὖν αὐτὸν ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσαι θείησ Αἰσονίδην, μήτ’ ἄσχετα σεῖο ἕκητι παῖδα πατὴρ θυμῷ κεκοτηότι δηλήσαιτο. λίην γὰρ δύσζηλοι ἑαῖσ ἐπὶ παισὶ τοκῆεσ· οἱᾶ μὲν Ἀντιόπην εὐώπιδα μήσατο Νυκτεύσ· οἱᾶ δὲ καὶ Δανάη πόντῳ ἔνι πήματ’ ἀνέτλη, πατρὸσ ἀτασθαλίῃσι· νέον γε μέν, οὐδ’ ἀποτηλοῦ, ὑβριστὴσ Ἔχετοσ γλήναισ ἔνι χάλκεα κέντρα πῆξε θυγατρὸσ ἑῆσ· στονόεντι δὲ κάρφεται οἴτῳ ὀρφναίῃ ἐνὶ χαλκὸν ἀλετρεύουσα καλιῇ. " Ὧσ ἔφατ’ ἀντομένη· τοῦ δὲ φρένεσ ἰαίνοντυ ἧσ ἀλόχου μύθοισιν, ἔποσ δ’ ἐπὶ τοῖον ἐείπεν· "Ἀρήτη, καί κεν σὺν τεύχεσιν ἐξελάσαιμι Κόλχουσ, ἡρώεσσι φέρων χάριν, εἵνεκα κούρησ. ἀλλὰ Διὸσ δείδοικα δίκην ἰθεῖαν ἀτίσσαι. οὐδὲ μὲν Αἰήτην ἀθεριζέμεν, ὡσ ἀγορεύεισ, λώιον· οὐ γάρ τισ βασιλεύτεροσ Αἰήταο. καί κ’ ἐθέλων, ἕκαθέν περ, ἐφ’ Ἑλλάδι νεῖκοσ ἄγοιτο. τῶ μ’ ἐπέοικε δίκην, ἥτισ μετὰ πᾶσιν ἀρίστη ἔσσεται ἀνθρώποισι, δικαζέμεν· οὐδέ σε κεύσω. παρθενικὴν μὲν ἐοῦσαν ἑῷ ἀπὸ πατρὶ κομίσσαι ἰθύνω· λέκτρον δὲ σὺν ἀνέρι πορσαίνουσαν οὔ μιν ἑοῦ πόσιοσ νοσφίσσομαι· οὐδέ, γενέθλην εἴ τιν’ ὑπὸ σπλάγχνοισι φέρει, δῄοισιν ὀπάσσω. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

καὶ τὸν μέν ἐπισχεδὸν εὔνασεν ὕπνοσ. ἡ δ’ ἔποσ ἐν θυμῷ πυκινὸν βάλετ’· αὐτίκα δ’ ὦρτο ἐκ λεχέων ἀνὰ δῶμα· συνήιξαν δὲ γυναῖκεσ ἀμφίπολοι, δέσποιναν ἑὴν μέτα ποιπνύουσαι. σῖγα δ’ ἑὸν κήρυκα καλεσσαμένη προσέειπεν, ᾗσιν ἐπιφροσύνῃσιν ἐποτρυνέουσα μιγῆναι Αἰσονίδην κούρῃ, μηδ’ Ἀλκίνοον βασιλῆα λίσσεσθαι· τὸ γὰρ αὐτὸσ ἰὼν Κόλχοισι δικάσσει, παρθενικὴν μὲν έοῦσαν ἑοῦ ποτὶ δώματα πατρὸσ ἐκδώσειν, λέκτρον δὲ σὺν ἀνέρι πορσαίνουσαν οὐκέτι κουριδίησ μιν ἀποτμήξειν φιλότητοσ. Ὧσ ἄρ’ ἔφη· τὸν δ’ αἶψα πόδεσ φέρον ἐκ μεγάροιο, ὥσ κεν Ιἤσονι μῦθον ἐναίσιμον ἀγγείλειεν Ἀρήτησ βουλάσ τε θεουδέοσ Ἀλκινόοιο. τοὺσ δ’ εὑρ͂εν παρὰ νηὶ σὺν ἔντεσιν ἐγρήσσοντασ Ὑλλικῷ ἐν λιμένι, σχεδὸν ἄστεοσ· ἐκ δ’ ἄρα πᾶσαν πέφραδεν ἀγγελίην· γήθησε δὲ θυμὸσ ἑκάστου ἡρώων· μάλα γάρ σφιν ἑαδότα μῦθον ἐείπεν. Αὐτίκα δὲ κρητῆρα κερασσάμενοι μακάρεσσιν, ἣ θέμισ, εὐαγέωσ ἐπιβώμια μῆλ’ ἐρύσαντεσ, αὐτονυχὶ κούρῃ θαλαμήιον ἔντυον εὐνὴν ἄντρῳ ἐν ἠγαθέῳ, τόθι δή ποτε Μάκρισ ἔναιεν, κούρη Ἀρισταίοιο μελίφρονοσ, ὅσ ῥα μελισσέων ἔργα πολυκμήτοιό τ’ ἀνεύρατο πῖαρ ἐλαίησ. κείνη δὴ πάμπρωτα Διὸσ Νυσήιον υἱᾶ Εὐβοίησ ἔντοσθεν Ἀβαντίδοσ ᾧ ἐνὶ κόλπῳ δέξατο, καὶ μέλιτι ξηρὸν περὶ χεῖλοσ ἔδευσεν, εὖτέ μιν Ἑρμείασ φέρεν ἐκ πυρόσ· ἔδρακε δ’ Ἥρη, καί ἑ χολωσαμένη πάσησ ἐξήλασε νήσου. ἡ δ’ ἄρα Φαιήκων ἱερῷ ἐνὶ τηλόθεν ἄντρῳ νάσσατο, καὶ πόρεν ὄλβον ἀθέσφατον ἐνναέτῃσιν. ἔνθα τότ’ ἐστόρεσαν λέκτρον μέγα· τοῖο δ’ ὕπερθεν χρύσεον αἰγλῆεν κῶασ βάλον, ὄφρα πέλοιτο τιμήεισ τε γάμοσ καὶ ἀοίδιμοσ. ἄνθεα δέ σφιν νύμφαι ἀμεργόμεναι λευκοῖσ ἐνὶ ποικίλα κόλποισ ἐσφόρεον· πάσασ δὲ πυρὸσ ὣσ ἄμφεπεν αἴγλη· τοῖον ἀπὸ χρυσέων θυσάνων ἀμαρύσσετο φέγγοσ. δαῖε δ’ ἐν ὀφθαλμοῖσ γλυκερὸν πόθον· ἴσχε δ’ ἑκάστην αἰδὼσ ἱεμένην περ ὅμωσ ἐπὶ χεῖρα βαλέσθαι. αἱ μέν τ’ Αἰγαίου ποταμοῦ καλέοντο θύγατρεσ· αἱ δ’ ὄρεοσ κορυφὰσ Μελιτηίου ἀμφενέμοντο· αἱ δ’ ἔσαν ἐκ πεδίων ἀλσηίδεσ. ὦρσε γὰρ αὐτὴ Ἥρη Ζηνὸσ ἄκοιτισ, Ιἤσονα κυδαίνουσα. κεῖνο καὶ εἰσέτι νῦν ἱερὸν κληίζεται ἄντρον Μηδείησ, ὅθι τούσγε σὺν ἀλλήλοισιν ἔμιξαν τεινάμεναι ἑανοὺσ εὐώδεασ. οἱ δ’ ἐνὶ χερσὶν δούρατα νωμήσαντεσ ἀρήια, μὴ πρὶν ἐσ ἀλκὴν δυσμενέων ἀίδηλοσ ἐπιβρίσειεν ὅμιλοσ, κράατα δ’ εὐφύλλοισ ἐστεμμένοι ἀκρεμόνεσσιν, ἐμμελέωσ, Ὀρφῆοσ ὑπαὶ λίγα φορμίζοντοσ νυμφιδίαισ ὑμέναιον ἐπὶ προμολῇσιν ἀείδον. οὐ μὲν ἐν Ἀλκινόοιο γάμον μενέαινε τελέσσαι ἡρ́ωσ Αἰσονίδησ, μεγάροισ δ’ ἐνὶ πατρὸσ ἑοῖο, νοστήσασ ἐσ Ιὠλκὸν ὑπότροποσ· ὧσ δὲ καὶ αὐτὴ Μήδεια φρονέεσκε· τότ’ αὖ χρεὼ ἦγε μιγῆναι. ἀλλὰ γὰρ οὔποτε φῦλα δυηπαθέων ἀνθρώπων τερπωλῆσ ἐπέβημεν ὅλῳ ποδί· σὺν δέ τισ αἰεὶ πικρὴ παρμέμβλωκεν ἐυφροσύνῃσιν ἀνίη. τῶ καὶ τοὺσ γλυκερῇ περ ἰαινομένουσ φιλότητι δεῖμ’ ἔχεν, εἰ τελέοιτο διάκρισισ Ἀλκινόοιο. Ηὢσ δ’ ἀμβροσίοισιν ἀνερχομένη φαέεσσιν λῦε κελαινὴν νύκτα δι’ ἠέροσ·

αἱ δ’ ἐγέλασσαν ἠιόνεσ νήσοιο καὶ ἑρσήεσσαι ἄπωθεν ἀτραπιτοὶ πεδίων· ἐν δὲ θρόοσ ἔσκεν ἀγυιαῖσ· κίνυντ’ ἐνναέται μὲν ἀνὰ πτόλιν, οἱ δ’ ἀποτηλοῦ Κόλχοι Μακριδίησ ἐπὶ πείρασι χερνήσοιο. αὐτίκα δ’ Ἀλκίνοοσ μετεβήσετο συνθεσίῃσιν ὃν νόον ἐξερέων κούρησ ὕπερ· ἐν δ’ ὅγε χειρὶ σκῆπτρον ἔχεν χρυσοῖο δικασπόλον, ᾧ ὕπο λαοὶ ἰθείασ ἀνὰ ἄστυ διεκρίνοντο θέμιστασ. τῷ δὲ καὶ ἑξείησ πολεμήια τεύχεα δύντεσ Φαιήκων οἱ ἄριστοι ὁμιλαδὸν ἐστιχόωντο. ἡρ́ωασ δὲ γυναῖκεσ ἀολλέεσ ἔκτοθι πύργων βαῖνον ἐποψόμεναι· σὺν δ’ ἀνέρεσ ἀγροιῶται ἤντεον εἰσαϊόντεσ, ἐπεὶ νημερτέα βάξιν Ἥρη ἐπιπροέηκεν. ἄγεν δ’ ὁ μὲν ἔκκριτον ἄλλων ἀρνειὸν μήλων, ὁ δ’ ἀεργηλὴν ἔτι πόρϝιν· ἄλλοι δ’ ἀμφιφορῆασ ἐπισχεδὸν ἵστασαν οἴνου κίρνασθαι· θυέων δ’ ἀποϝηλόθι κήκιε λιγνύσ. αἱ δὲ πολυκμήτουσ ἑανοὺσ φέρον, οἱᾶ γυναῖκεσ, μείλιά τε χρυσοῖο καὶ ἀλλοίην ἐπὶ τοῖσιν ἀγλαϊήν, οἱήν τε νεόζυγεσ ἐντύνονται· θάμβευν δ’ εἰσορόωσαι ἀριπρεπέων ἡρώων εἴδεα καὶ μορφάσ, ἐν δέ σφισιν Οἰάγροιο υἱὸν ὑπαὶ φόρμιγγοσ ἐυκρέκτου καὶ ἀοιδῆσ ταρφέα σιγαλόεντι πέδον κροτέοντα πεδίλῳ. νύμφαι δ’ ἄμμιγα πᾶσαι, ὅτε μνήσαιτο γάμοιο, ἱμερόενθ’ ὑμέναιον ἀνήπυον· ἄλλοτε δ’ αὖτε οἰόθεν οἰαῖ ἀείδον ἑλισσόμεναι περὶ κύκλον, Ἥρη, σεῖο ἕκητι· σὺ γὰρ καὶ ἐπὶ φρεσὶ θῆκασ Ἀρήτῃ, πυκινὸν φάσθαι ἔποσ Ἀλκινόοιο. αὐτὰρ ὅγ’ ὡσ τὰ πρῶτα δίκησ ἀνὰ πείρατ’ ἐείπεν ἰθείησ, ἤδη δὲ γάμου τέλοσ ἐκλήιστο, ἔμπεδον ὧσ ἀλέγυνε διαμπερέσ· οὐδέ ἑ τάρβοσ οὐλοόν, οὐδὲ βαρεῖαι ἐπήλυθον Αἰήταο μήνιεσ, ἀρρήκτοισι δ’ ἐνιζεύξασ ἔχεν ὁρ́κοισ. τῶ καὶ ὅτ’ ἠλεμάτωσ Κόλχοι μάθον ἀντιόωντεσ, καί σφεασ ἠὲ θέμιστασ ἑὰσ εἴρυσθαι ἄνωγεν, ἢ λιμένων γαίησ τ’ ἀποτηλόθι νῆασ ἐέργειν, δὴ τότε μιν βασιλῆοσ ἑοῦ τρομέοντασ ἐνιπὰσ δέχθαι μειλίξαντο συνήμονασ· αὖθι δὲ νήσῳ δὴν μάλα Φαιήκεσσι μετ’ ἀνδράσι ναιετάασκον, εἰσότε Βακχιάδαι, γενεὴν Ἐφύρηθεν ἐόντεσ, ἀνέρεσ ἐννάσσαντο μετὰ χρόνον· οἱ δὲ περαίην νῆσον ἔβαν· κεῖθεν δὲ Κεραύνια μέλλον Ἀβάντων οὔρεα, Νεσταίουσ τε καὶ Ὤρικον εἰσαφικέσθαι· ἀλλὰ τὰ μὲν στείχοντοσ ἄδην αἰῶνοσ ἐτύχθη. Μοιράων δ’ ἔτι κεῖσε θύη ἐπέτεια δέχονται καὶ Νυμφέων Νομίοιο καθ’ ἱερὸν Ἰλπόλλωνοσ βωμοί, τοὺσ Μήδεια καθίσσατο. πολλὰ δ’ ἰοῦσιν Ἰλλκίνοοσ Μινύαισ ξεινήια, πολλὰ δ’ ὄπασσεν Ἰλρήτη· μετὰ δ’ αὖτε δυώδεκα δῶκεν ἕπεσθαι Μηδείῃ δμωὰσ Φαιηκίδασ ἐκ μεγάροιο. ἤματι δ’ ἑβδομάτῳ Δρεπάνην λίπον· ἤλυθε δ’ οὖροσ ἀκραὴσ ἠῶθεν ὑπὲκ Διόσ· οἱ δ’ ἀνέμοιο πνοιῇ ἐπειγόμ̣ ̣ ἰοι προτέρω θέον. ἀλλὰ γὰρ οὔπω αἴσιμον ἦν ἐπιβῆναι Ἀχαιίδοσ ἡρώεσσιν, ὄφρ’ ἔτι καὶ Λιβύησ ἐπὶ πείρασιν ὀτλήσειαν. Ἤδη μέν ποθι κόλπον ἐπώνυμον Ἰλμβρακιήων, ἤδη Κουρῆτιν ἔλιπον χθόνα πεπταμένοισιν λαίφεσι καὶ στεινὰσ αὐταῖσ σὺν Ἐχινάσι νήσουσ ἑξείησ, Πέλοποσ δὲ νέον κατεφαίνετο γαῖα·

καὶ τότ’ ἀναρπάγδην ὀλοὴ βορέαο θύελλα μεσσηγὺσ πέλαγόσδε Λιβυστικὸν ἐννέα πάσασ νύκτασ ὁμῶσ καὶ τόσσα φέρ’ ἤματα, μέχρισ ἵκοντο προπρὸ μάλ’ ἔνδοθι Σύρτιν, ὅθ’ οὐκέτι νόστοσ ὀπίσσω νηυσὶ πέλει, ὅτε τόνγε βιῴατο κόλπον ἱκέσθαι. πάντῃ γὰρ τέναγοσ, πάντῃ μνιόεντα βυθοῖο τάρφεα· κωφὴ δέ σφιν ἐπιβλύει ὕδατοσ ἄχνη· ἠερίη δ’ ἄμαθοσ παρακέκλιται· οὐδέ τι κεῖσε ἑρπετόν, οὐδὲ ποτητὸν ἀείρεται. ἔνθ’ ἄρα τούσγε πλυμμυρίσ‐‐καὶ γάρ τ’ ἀναχάζεται ἠπείροιο ἦ θαμὰ δὴ τόδε χεῦμα, καὶ ἂψ ἐπερεύγεται ἀκτὰσ λάβρον ἐποιχόμενον‐‐μυχάτῃ ἐνέωσε τάχιστα ἠιόνι, τρόπιοσ δὲ μάλ’ ὕδασι παῦρον ἔλειπτο. οἱ δ’ ἀπὸ νηὸσ ὄρουσαν, ἄχοσ δ’ ἕλεν εἰσορόωντασ ἠέρα καὶ μεγάλησ νῶτα χθονὸσ ἠέρι ἶσα, τηλοῦ ὑπερτείνοντα διηνεκέσ· οὐδέ τιν’ ἀρδμόν, οὐ πάτον, οὐκ ἀπάνευθε κατηυγάσσαντο βοτήρων αὔλιον, εὐκήλῳ δὲ κατείχετο πάντα γαλήνῃ. ἄλλοσ δ’ αὖτ’ ἄλλον τετιημένοσ ἐξερέεινεν· "Τίσ χθὼν εὔχεται ἥδε; πόθι ξυνέωσαν ἀέλλαι ἡμέασ; αἴθ’ ἔτλημεν, ἀφειδέεσ οὐλομένοιο δείματοσ, αὐτὰ κέλευθα διαμπερὲσ ὁρμηθῆναι πετράων. ἦ τ’ ἂν καὶ ὑπὲρ Διὸσ αἶσαν ἰοῦσιν βέλτερον ἦν μέγα δή τι μενοινώοντασ ὀλέσθαι. νῦν δὲ τί κεν ῥέξαιμεν, ἐρυκόμενοι ἀνέμοισιν αὖθι μένειν τυτθόν περ ἐπὶ χρόνον; οἱο͂ν ἐρήμη πέζα διωλυγίησ ἀναπέπταται ἠπείροιο. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· μετὰ δ’ αὐτὸσ ἀμηχανίῃ κακότητοσ ἰθυντὴρ Ἀγκαῖοσ ἀκηχέμενοσ ἀγόρευσεν· "Ὠλόμεθ’ αἰνότατον δῆθεν μόρον, οὐδ’ ὑπάλυξισ ἔστ’ ἄτησ· πάρα δ’ ἄμμι τὰ κύντατα πημανθῆναι τῇδ’ ἐπ’ ἐρημαίῃ πεπτηότασ, εἰ καὶ ἀῆται χερσόθεν ἀμπνεύσειαν· ἐπεὶ τεναγώδεα λεύσσω τῆλε περισκοπέων ἅλα πάντοθεν· ἤλιθα δ’ ὕδωρ ξαινόμενον πολιῇσιν ἐπιτροχάει ψαμάθοισιν. καί κεν ἐπισμυγερῶσ διὰ δὴ πάλαι ἥδ’ ἐκεάσθη νηῦσ ἱερὴ χέρσου πολλὸν πρόσω· ἀλλά μιν αὐτὴ πλημμυρὶσ ἐκ πόντοιο μεταχθονίην ἐκόμισσεν. νῦν δ’ ἡ μὲν πέλαγόσδε μετέσσυται, οἰόθι δ’ ἅλμη ἄπλοοσ εἰλεῖται, γαίησ ὕπερ ὅσσον ἔχουσα. τούνεκ’ ἐγὼ πᾶσαν μὲν ἀπ’ ἐλπίδα φημὶ κεκόφθαι ναυτιλίησ νόστου τε. δαημοσύνην δέ τισ ἄλλοσ φαίνοι ἑήν· πάρα γάρ οἱ ἐπ’ οἰήκεσσι θαάσσειν μαιομένῳ κομιδῆσ. ἀλλ’ οὐ μάλα νόστιμον ἦμαρ Ζεὺσ ἐθέλει καμάτοισιν ἐφ’ ἡμετέροισι τελέσσαι. " Ὧσ φάτο δακρυόεισ· σὺν δ’ ἔννεπον ἀσχαλόωντι ὅσσοι ἔσαν νηῶν δεδαημένοι· ἐν δ’ ἄρα πᾶσιν παχνώθη κραδίη, χύτο δὲ χλόοσ ἀμφὶ παρειάσ. οἱο͂ν δ’ ἀψύχοισιν ἐοικότεσ εἰδώλοισιν ἀνέρεσ εἱλίσσονται ἀνὰ πτόλιν, ἢ πολέμοιο ἢ λοιμοῖο τέλοσ ποτιδέγμενοι, ἠέ τιν’ ὄμβρον ἄσπετον, ὅσ τε βοῶν κατὰ μυρία ἔκλυσεν ἔργα, ἢ ὅταν αὐτόματα ξόανα ῥέῃ ἱδρώοντα αἵματι, καὶ μυκαὶ σηκοῖσ ἔνι φαντάζωνται, ὴὲ καὶ ἠέλιοσ μέσῳ ἤματι νύκτ’ ἐπάγῃσιν οὐρανόθεν, τὰ δὲ λαμπρὰ δι’ ἠέροσ ἄστρα φαείνοι· ὧσ τότ’ ἀριστῆεσ δολιχοῦ πρόπαρ αἰγιαλοῖο ἤλυον ἑρπύζοντεσ. ἐπήλυθε δ’ αὐτίκ’ ἐρεμνὴ ἕσπεροσ. οἱ δ’ ἐλεεινὰ χεροῖν σφέασ ἀμφιβαλόντεσ δακρυόειν ἀγάπαζον, ἵν’ ἄνδιχα δῆθεν ἕκαστοσ θυμὸν ἀποφθίσειαν ἐνὶ ψαμάθοισι πεσόντεσ. βὰν δ’ ἴμεν ἄλλυδισ ἄλλοσ ἑκαστέρω αὖλιν ἑλέσθαι· ἐν δὲ κάρη πέπλοισι καλυψάμενοι σφετέροισιν ἄκμηνοι καὶ ἄπαστοι ἐκείατο νύκτ’ ἔπι πᾶσαν καὶ φάοσ, οἰκτίστῳ θανάτῳ ἔπι. νόσφι δὲ κοῦραι ἀθρόαι Αἰήταο παρεστενάχοντο θυγατρί. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐρημαῖοι πεπτηότεσ ἔκτοθι πέτρησ χηραμοῦ ἀπτῆνεσ λιγέα κλάζουσι νεοσσοί· ἢ ὅτε καλὰ νάοντοσ ἐπ’ ὀφρύσι Πακτωλοῖο κύκνοι κινήσωσιν ἑὸν μέλοσ, ἀμφὶ δὲ λειμὼν ἑρσήεισ βρέμεται ποταμοῖό τε καλὰ ῥέεθρα· ὧσ αἱ ἐπὶ ξανθὰσ θέμεναι κονίῃσιν ἐθείρασ παννύχιαι ἐλεεινὸν ἰήλεμον ὠδύροντο. καί νύ κεν αὐτοῦ πάντεσ ἀπὸ ζωῆσ ἐλίασθεν νώνυμνοι καὶ ἄφαντοι ἐπιχθονίοισι δαῆναι ἡρώων οἱ ἄριστοι ἀνηνύστῳ ἐπ’ ἀέθλῳ· ἀλλά σφεασ ἐλέηραν ἀμηχανίῃ μινύθοντασ ἡρῷσσαι, Λιβύησ τιμήοροι, αἵ ποτ’ Ἰλθήνην, ἦμοσ ὅτ’ ἐκ πατρὸσ κεφαλῆσ θόρε παμφαίνουσα, ἀντόμεναι Τρίτωνοσ ἐφ’ ὕδασι χυτλώσαντο. ἔνδιον ἦμαρ ἐήν, περὶ δ’ ὀξύταται θέρον αὐγαὶ ἠελίου Λιβύην· αἱ δὲ σχεδὸν Λἰσονίδαο ἔσταν, ἕλον δ’ ἀπὸ χερσὶ καρήατοσ ἠρέμα πέπλον. αὐτὰρ ὅγ’ εἰσ ἑτέρωσε παλιμπετὲσ ὄμματ’ ἔνεικεν, δαίμονασ αἰδεσθείσ· αὐτὸν δέ μιν ἀμφαδὸν οἰο͂ν μειλιχίοισ ἐπέεσσιν ἀτυζόμενον προσέειπον· "Κάμμορε, τίπτ’ ἐπὶ τόσσον ἀμηχανίῃ βεβόλησαι;

ἴδμεν ἐποιχομένουσ χρύσεον δέροσ· ἴδμεν ἕκαστα ὑμετέρων καμάτων, ὅσ’ ἐπὶ χθονόσ, ὅσσα τ’ ἐφ’ ὑγρὴν πλαζόμενοι κατὰ πόντον ὑπέρβια ἔργ’ ἐκάμεσθε. οἰοπόλοι δ’ εἰμὲν χθόνιαι θεαὶ αὐδήεσσαι, ἡρῷσσαι, Λιβύησ τιμήοροι ἠδὲ θύγατρεσ. ἀλλ’ ἄνα· μηδ’ ἔτι τοῖον ὀιζύων ἀκάχησο· ἄνστησον δ’ ἑτάρουσ. εὖτ’ ἂν δέ τοι Ἀμφιτρίτη ἁρ́μα Ποσειδάωνοσ ἐύτροχον αὐτίκα λύσῃ, δή ῥα τότε σφετέρῃ ἀπὸ μητέρι τίνετ’ ἀμοιβὴν ὧν ἔκαμεν δηρὸν κατὰ νηδύοσ ὔμμε φέρουσα· καί κεν ἔτ’ ἠγαθέην ἐσ Ἀχαιίδα νοστήσαιτε. " Ὧσ ἄρ’ ἔφαν, καὶ ἄφαντοι ἵν’ ἔσταθεν, ἔνθ’ ἄρα ταίγε φθογγῇ ὁμοῦ ἐγένοντο παρασχεδόν. αὐτὰρ Ιἤσων παπτήνασ ἀν’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπὶ χθονόσ, ὧδέ τ’ ἐείπεν· "Ἵλατ’ ἐρημονόμοι κυδραὶ θεαί· ἀμφὶ δὲ νόστῳ οὔτι μαλ’ ἀντικρὺ νοέω φάτιν. ἦ μὲν ἑταίρουσ εἰσ ἓν ἀγειράμενοσ μυθήσομαι, εἴ νύ τι τέκμωρ δήωμεν κομιδῆσ· πολέων δέ τε μῆτισ ἀρείων. " Ἦ, καὶ ἀναΐξασ ἑτάρουσ ἐπὶ μακρὸν ἀύτει, αὐσταλέοσ κονίῃσι, λέων ὥσ, ὅσ ῥά τ’ ἀν’ ὕλην σύννομον ἣν μεθέπων ὠρύεται· αἱ δὲ βαρείῃ φθογγῇ ὑποτρομέουσιν ἀν’ οὔρεα τηλόθι βῆσσαι· δείματι δ’ ἄγραυλοί τε βόεσ μέγα πεφρίκασιν βουπελάται τε βοῶν· τοῖσ δ’ οὔ νύ τι γῆρυσ ἐτύχθη ῥιγεδανὴ ἑτάροιο φίλουσ ἐπικεκλομένοιο. ἀγχοῦ δ’ ἠγερέθοντο κατηφέεσ· αὐτὰρ ὁ τούσγε ἀχνυμένουσ ὁρ́μοιο πέλασ μίγα θηλυτέρῃσιν ἱδρύσασ, μυθεῖτο πιφαυσκόμενοσ τὰ ἕκαστα· "Κλῦτε, φίλοι· τρεῖσ γάρ μοι ἀνιάζοντι θεάων, στέρφεσιν αἰγείοισ ἐζωσμέναι ἐξ ὑπάτοιο αὐχένοσ ἀμφί τε νῶτα καὶ ἰξύασ, ἠύτε κοῦραι, ἔσταν ὑπὲρ κεφαλῆσ μάλ’ ἐπισχεδόν· ἂν δ’ ἐκάλυψαν πέπλον ἐρυσσάμεναι κούφῃ χερί, καὶ μ’ ἐκέλοντο αὐτόν τ’ ἔγρεσθαι, ἀνά θ’ ὑμέασ ὄρσαι ἰόντα· μητέρι δὲ σφετέρῃ μενοεικέα τῖσαι ἀμοιβὴν ὧν ἔκαμεν δηρὸν κατὰ νηδύοσ ἄμμε φέρουσα ὁππότε κεν λύσῃσιν ἐύτροχον Ἀμφιτρίτη ἁρ́μα Ποσειδάωνοσ. ἐγὼ δ’ οὐ πάγχυ νοῆσαι τῆσδε θεοπροπίησ ἴσχω πέρι. φάν γε μὲν εἶναι ἡρῷσσαι, Λιβύησ τιμήοροι ᾐδὲ θύγατρεσ· καὶ δ’ ὁπόσ’ αὐτοὶ πρόσθεν ἐπὶ χθονὸσ ἠδ’ ὅσ’ ἐφ’ ὑγρὴν ἔτλημεν, τὰ ἕκαστα διίδμεναι εὐχετόωντο. οὐδ’ ἔτι τάσδ’ ἀνὰ χῶρον ἐσέδρακον, ἀλλά τισ ἀχλὺσ ἠὲ νέφοσ μεσσηγὺ φαεινομένασ ἐκάλυψεν. " Ὧσ ἔφαθ’· οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἐθάμβεον εἰσαϊόντεσ. ἔνθα τὸ μήκιστον τεράων Μινύῃσιν ἐτύχθη. ἐξ ἁλὸσ ἤπειρόνδε πελώριοσ ἔκθορεν ἵπποσ, ἀμφιλαφήσ, χρυσέῃσι μετήοροσ αὐχένα χαίταισ· ῥίμφα δὲ σεισάμενοσ γυίων ἄπο νήχυτον ἅλμην ὦρτο θέειν, πνοιῇ ἴκελοσ πόδασ. αἶψα δὲ Πηλεὺσ γηθήσασ ἑτάροισιν ὁμηγερέεσσι μετηύδα· "Ἅρματα μὲν δή φημι Ποσειδάωνοσ ἔγωγε ἤδη νῦν ἀλόχοιο φίλησ ὑπὸ χερσὶ λελύσθαι·

μητέρα δ’ οὐκ ἄλλην προτιόσσομαι, ἠέ περ αὐτὴν νῆα πέλειν· ἦ γὰρ κατὰ νηδύοσ ἄμμε φέρουσα νωλεμὲσ ἀργαλέοισιν ὀιζύει καμάτοισιν. ἀλλά μιν ἀστεμφεῖ τε βίῃ καὶ ἀτειρέσιν ὤμοισ ὑψόθεν ἀνθέμενοι ψαμαθώδεοσ ἔνδοθι γαίησ οἴσομεν, ᾗ προτέρωσε ταχὺσ πόδασ ἤλασεν ἵπποσ. οὐ γὰρ ὅγε ξηρὴν ὑποδύσεται· ἴχνια δ’ ἡμῖν σημανέειν τιν’ ἐόλπα μυχὸν καθύπερθε θαλάσσησ. " Ὧσ ηὔδα· πάντεσσι δ’ ἐπήβολοσ ἥνδανε μῆτισ· Μουσάων ὅδε μῦθοσ· ἐγὼ δ’ ὑπακουὸσ ἀείδω Πιερίδων, καὶ τήνδε πανατρεκὲσ ἔκλυον ὀμφήν, ὑμέασ, ὦ πέρι δὴ μέγα φέρτατοι υἱε͂σ ἀνάκτων, ᾗ βίῃ ᾗ τ’ ἀρετῇ Λιβύησ ἀνὰ θῖνασ ἐρήμουσ νῆα μεταχρονίην ὅσα τ’ ἔνδοθι νηὸσ ἄγεσθε, ἀνθεμένουσ ὤμοισι φέρειν δυοκαίδεκα πάντα ἤμαθ’ ὁμοῦ νύκτασ τε. δύην γε μὲν ἢ καὶ ὀιζὺν τίσ κ’ ἐνέποι, τὴν κεῖνοι ἀνέπλησαν μογέοντεσ; ἔμπεδον ἀθανάτων ἔσαν αἵματοσ, οἱο͂ν ὑπέσταν ἔργον, ἀναγκαίῃ βεβιημένοι. αὐτὰρ ἐπιπρὸ τῆλε μάλ’ ἀσπασίωσ Τριτωνίδοσ ὕδασι λίμνησ ὡσ φέρον, ὡσ εἰσβάντεσ ἀπὸ στιβαρῶν θέσαν ὤμων. Λυσσαλέοισ δἤπειτ’ ἴκελοι κυσὶν ἀίσσοντεσ πίδακα μαστεύεσκον· ἐπὶ ξηρὴ γὰρ ἔκειτο δίψα δυηπαθίῃ τε καὶ ἄλγεσιν, οὐδ’ ἐμάτησαν πλαζόμενοι· ἷξον δ’ ἱερὸν πέδον, ᾧ ἔνι Λάδων εἰσέτι που χθιζὸν παγχρύσεα ῥύετο μῆλα χώρῳ ἐν Ἄτλαντοσ, χθόνιοσ ὄφισ· ἀμφὶ δὲ νύμφαι Ἑσπερίδεσ ποίπνυον, ἐφίμερον ἀείδουσαι. δὴ τότε δ’ ἤδη τῆμοσ ὑφ’ Ἡρακλῆι δαϊχθεὶσ μήλειον βέβλητο ποτὶ στύποσ· οἰόθι δ’ ἄκρῃ οὐρῇ ἔτι σκαίρεσκεν· ἀπὸ κρατὸσ δὲ κελαινὴν ἄχρισ ἐπ’ ἄκνηστιν κεῖτ’ ἄπνοοσ· ἐκ δὲ λιπόντων ὕδρησ Λερναίησ χόλον αἵματι πικρὸν ὀιστῶν μυῖαι πυθομένοισιν ἐφ’ ἕλκεσι τερσαίνοντο. ἀγχοῦ δ’ Ἑσπερίδεσ κεφαλαῖσ ἔπι χεῖρασ ἔχουσαι ἀργυφέασ ξανθῇσι λίγ’ ἔστενον· οἱ δ’ ἐπέλασσαν ἄφνω ὁμοῦ· ταὶ δ’ αἶψα κόνισ καὶ γαῖα, κιόντων ἐσσυμένωσ, ἐγένοντο καταυτόθι. νώσατο δ’ Ὀρφεὺσ θεῖα τέρα, τὰσ δέ σφι παρηγορέεσκε λιτῇσιν· "Δαίμονεσ ὦ καλαὶ καὶ ἐύφρονεσ, ἵλατ’, ἄνασσαι, εἴτ’ οὖν οὐρανίαισ ἐναρίθμιοί ἐστε θεῇσιν, εἴτε καταχθονίαισ, εἴτ’ οἰοπόλοι καλέεσθε νύμφαι· ἴτ’ ὦ νύμφαι, ἱερὸν γένοσ Ὠκεανοῖο, δείξατ’ ἐελδομένοισιν ἐνωπαδὶσ ἄμμι φανεῖσαι ἤ τινα πετραίην χύσιν ὕδατοσ, ἤ τινα γαίησ ἱερὸν ἐκβλύοντα, θεαί, ῥόον, ᾧ ἀπὸ δίψαν αἰθομένην ἄμοτον λωφήσομεν. εἰ δέ κεν αὖτισ δή ποτ’ Ἀχαιίδα γαῖαν ἱκώμεθα ναυτιλίῃσιν, δὴ τότε μυρία δῶρα μετὰ πρώτῃσι θεάων λοιβάσ τ’ εἰλαπίνασ τε παρέξομεν εὐμενέοντεσ. Ὧσ φάτο λισσόμενοσ ἀδινῇ ὀπί·

ταὶ δ’ ἐλέαιρον ἐγγύθεν ἀχνυμένουσ· καὶ δὴ χθονὸσ ἐξανέτειλαν ποίην πάμπρωτον· ποίησ γε μὲν ὑψόθι μακροὶ βλάστεον ὁρ́πηκεσ· μετὰ δ’ ἔρνεα τηλεθάοντα πολλὸν ὑπὲρ γαίησ ὀρθοσταδὸν ἠέξοντο. Ἑσπέρη αἴγειροσ, πτελέη δ’ Ἐρυθηὶσ ἔγεντο· Λἴγλη δ’ ἰτείησ ἱερὸν στύποσ. ἐκ δέ νυ κείνων δενδρέων, οἱαῖ ἔσαν, τοῖαι πάλιν ἔμπεδον αὔτωσ ἐξέφανεν, θάμβοσ περιώσιον, ἔκφατο δ’ Λἴγλη μειλιχίοισ ἐπέεσσιν ἀμειβομένη χατέοντασ· "Ἦ ἄρα δὴ μέγα πάμπαν ἐφ’ ὑμετέροισιν ὄνειαρ δεῦρ’ ἔμολεν καμάτοισιν ὁ κύντατοσ, ὅστισ ἀπούρασ φρουρὸν ὄφιν ζωῆσ παγχρύσεα μῆλα θεάων οἴχετ’ ἀειράμενοσ· στυγερὸν δ’ ἄχοσ ἄμμι λέλειπται. ἤλυθε γὰρ χθιζόσ τισ ἀνὴρ ὀλοώτατοσ ὕβριν καὶ δέμασ· ὄσσε δέ οἱ βλοσυρῷ ὑπέλαμπε μετώπῳ· νηλήσ· ἀμφὶ δὲ δέρμα πελωρίου ἕστο λέοντοσ ὠμόν, ἀδέψητον· στιβαρὸν δ’ ἔχεν ὄζον ἐλαίησ τόξα τε, τοῖσι πέλωρ τόδ’ ἀπέφθισεν ἰοβολήσασ. ἤλυθε δ’ οὖν κἀκεῖνοσ, ἅ τε χθόνα πεζὸσ ὁδεύων, δίψῃ καρχαλέοσ· παίφασσε δὲ τόνδ’ ἀνὰ χῶρον, ὕδωρ ἐξερέων, τὸ μὲν οὔ ποθι μέλλεν ἰδέσθαι. ἥδε δέ τισ πέτρη Τριτωνίδοσ ἐγγύθι λίμνησ· τὴν ὅγ’ ἐπιφρασθείσ, ἢ καὶ θεοῦ ἐννεσίῃσιν, λὰξ ποδὶ τύψεν ἔνερθε· τὸ δ’ ἀθρόον ἔβλυσεν ὕδωρ. αὐτὰρ ὅγ’ ἄμφω χεῖρε πέδῳ καὶ στέρνον ἐρείσασ ῥωγάδοσ ἐκ πέτρησ πίεν ἄσπετον, ὄφρα βαθεῖαν νηδύν, φορβάδι ἶσοσ ἐπιπροπεσών, ἐκορέσθη. " Ὧσ φάτο· τοὶ δ’ ἀσπαστὸν ἵνα σφίσι πέφραδεν Αἴγλη πίδακα, τῇ θέον αἶψα κεχαρμένοι, ὄφρ’ ἐπέκυρσαν. ὡσ δ’ ὁπότε στεινὴν περὶ χηραμὸν εἱλίσσονται γειομόροι μύρμηκεσ ὁμιλαδόν, ἢ ὅτε μυῖαι ἀμφ’ ὀλίγην μέλιτοσ γλυκεροῦ λίβα πεπτηυῖαι ἄπλητον μεμάασιν ἐπήτριμοι· ὧσ τότ’ ἀολλεῖσ πετραίῃ Μινύαι περὶ πίδακι δινεύεσκον. καί πού τισ διεροῖσ ἐπὶ χείλεσιν εἶπεν ἰανθείσ· "Ὦ πόποι, ἦ καὶ νόσφιν ἐὼν ἐσάωσεν ἑταίρουσ Ἡρακλέησ δίψῃ κεκμηότασ. ἀλλά μιν εἴ πωσ δήοιμεν στείχοντα δι’ ἠπείροιο κιόντεσ. " Ἦ, καὶ ἀμειβομένων, οἵ τ’ ἄρμενοι ἐσ τόδε ἔργον, ἔκριθεν ἄλλυδισ ἄλλοσ ἐπαΐξασ ἐρεείνειν. ἴχνια γὰρ νυχίοισιν ἐπηλίνδητ’ ἀνέμοισιν κινυμένησ ἀμάθου. Βορέαο μὲν ὡρμήθησαν υἱε͂ δύω, πτερύγεσσι πεποιθότε. ποσσὶ δὲ κούφοισ Εὔφημοσ πίσυνοσ, Λυγκεύσ γε μὲν ὀξέα τηλοῦ ὄσσε βαλεῖν· πέμπτοσ δὲ μετὰ σφίσιν ἔσσυτο Κάνθοσ. τὸν μὲν ἄρ’ αἶσα θεῶν κείνην ὁδὸν ἠνορέη τε ὦρσεν, ἵν’ Ἡρακλῆοσ ἀπηλεγέωσ πεπύθοιτο, Εἰλατίδην Πολύφημον ὅπῃ λίπε· μέμβλετο γάρ οἱ οὗ ἕθεν ἀμφ’ ἑτάροιο μεταλλῆσαι τὰ ἕκαστα. ἀλλ’ ὁ μὲν οὖν Μυσοῖσιν ἐπικλεὲσ ἄστυ πολίσσασ νόστου κηδοσύνῃσιν ἔβη διζήμενοσ ̣ ̣ ργὼ τῆλε δι’ ἠπείροιο· τέωσ δ’ ἐξίκετο γαῖαν ἀγχιάλων Χαλύβων· τόθι μιν καὶ Μοῖρ’ ἐδάμασσεν. καί οἱ ὑπὸ βλωθρὴν ἀχερωίδα σῆμα τέτυκται τυτθὸν ἁλὸσ προπάροιθεν. ἀτὰρ τότε γ’ Ἡρακλῆα μοῦνον ἀπειρεσίησ τηλοῦ χθονὸσ εἴσατο Λυγκεὺσ τὼσ ἰδέειν, ὥσ τίσ τε νέῳ ἐνὶ ἤματι μήνην ἢ ἴδεν, ἢ ἐδόκησεν ἐπαχλύουσαν ἰδέσθαι. ἐσ δ’ ἑτάρουσ ἀνιὼν μυθήσατο, μή μιν ἔτ’ ἄλλον μαστῆρα στείχοντα κιχησέμεν· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ ἤλυθον, Εὔφημόσ τε πόδασ ταχὺσ υἱε͂́ τε δοιὼ Θρηικίου Βορέω, μεταμώνια μοχθήσαντε. Κάνθε, σὲ δ’ οὐλόμεναι Λιβύῃ ἔνι Κῆρεσ ἕλοντο.

πώεσι φερβομένοισι συνήντεεσ· εἵπετο δ’ ἀνὴρ αὐλίτησ, ὅ σ’ ἑῶν μήλων πέρι, τόφρ’ ἑτάροισιν δευομένοισ κομίσειασ, ἀλεξόμενοσ κατέπεφνεν λᾶι βαλών· ἐπεὶ οὐ μὲν ἀφαυρότερόσ γ’ ἐτέτυκτο, νἱωνὸσ Φοίβοιο Λυκωρείοιο Κάφαυροσ κούρησ τ’ αἰδοίησ Ἀκακαλλίδοσ, ἥν ποτε Μίνωσ ἐσ Αιβύην ἀπένασσε θεοῦ βαρὺ κῦμα φέρουσαν, θυγατέρα σφετέρην· ἡ δ’ ἀγλαὸν υἱέα Φοίβῳ τίκτεν, ὃν Ἀμφίθεμιν Γαράμαντά τε κικλήσκουσιν. Ἀμφίθεμισ δ’ ἄρ’ ἔπειτα μίγη Τριτωνίδι νύμφῃ· ἡ δ’ ἄρα οἱ Νασάμωνα τέκεν κρατερόν τε Κάφαυρον, ὃσ τότε Κάνθον ἔπεφνεν ἐπὶ ῥήνεσσιν ἑοῖσιν. οὐδ’ ὅγ’ ἀριστήων χαλεπὰσ ἠλεύατο χεῖρασ, ὡσ μάθον οἱο͂ν ἔρεξε. νέκυν δ’ ἀνάειραν ὀπίσσω πευθόμενοι Μινύαι, γαίῃ δ’ ἐνὶ ταρχύσαντο μυρόμενοι· τὰ δὲ μῆλα μετὰ σφέασ οἵγ’ ἐκόμισσαν. Ἔνθα καὶ Ἀμπυκίδην αὐτῷ ἐνὶ ἤματι Μόψον νηλειὴσ ἕλε πότμοσ· ἀδευκέα δ’ οὐ φύγεν αἶσαν μαντοσύναισ· οὐ γάρ τισ ἀποτροπίη θανάτοιο. κεῖτο δ’ ἐπὶ ψαμάθοισι μεσημβρινὸν ἦμαρ ἀλύσκων δεινὸσ ὄφισ, νωθὴσ μὲν ἑκὼν ἀέκοντα χαλέψαι· οὐδ’ ἂν ὑποτρέσσαντοσ ἐνωπαδὶσ ἀίξειεν. ἀλλὰ μὲν ᾧ τὰ πρῶτα μελάγχιμον ἰὸν ἐνείη ζωόντων, ὅσα γαῖα φερέσβιοσ ἔμπνοα βόσκει, οὐδ’ ὁπόσον πήχυιον ἐσ Αἴδα γίγνεται οἶμοσ, οὐδ’ εἰ Παιήων, εἴ μοι θέμισ ἀμφαδὸν εἰπεῖν, φαρμάσσοι, ὅτε μοῦνον ἐνιχρίμψῃσιν ὀδοῦσιν. εὖτε γὰρ ἰσόθεοσ Λιβύην ὑπερέπτατο Περσεὺσ Εὐρυμέδων‐‐καὶ γὰρ τὸ κάλεσκέ μιν οὔνομα μήτηρ‐‐ Γοργόνοσ ἀρτίτομον κεφαλὴν βασιλῆι κομίζων, ὅσσαι κυανέου στάγεσ αἵματοσ οὖδασ ἵκοντο, αἱ πᾶσαι κείνων ὀφίων γένοσ ἐβλάστησαν. τῷ δ’ ἄκρην ἐπ’ ἄκανθαν ἐνεστηρίξατο Μόψοσ λαιὸν ἐπιπροφέρων ταρσὸν ποδόσ· αὐτὰρ ὁ μέσσην κερκίδα καὶ μυῶνα, πέριξ ὀδύνῃσιν ἑλιχθείσ, σάρκα δακὼν ἐχάραξεν. ἀτὰρ Μήδεια καὶ ἄλλαι ἔτρεσαν ἀμφίπολοι· ὁ δὲ φοίνιον ἕλκοσ ἄφασσεν θαρσαλέωσ, ἕνεκ’ οὔ μιν ὑπέρβιον ἄλγοσ ἔτειρεν. σχέτλιοσ· ἦ τέ οἱ ἤδη ὑπὸ χροῒ δύετο κῶμα λυσιμελέσ, πολλὴ δὲ κατ’ ὀφθαλμῶν χέετ’ ἀχλύσ. αὐτίκα δὲ κλίνασ δαπέδῳ βεβαρηότα γυῖα ψύχετ’ ἀμηχανίῃ· ἕταροι δέ μιν ἀμφαγέροντο ἡρ́ωσ τ’ Αἰσονίδησ, ἀδινῇ περιθαμβέεσ ἄτῃ. οὐδὲ μὲν οὐδ’ ἐπὶ τυτθὸν ἀποφθίμενόσ περ ἔμελλεν κεῖσθαι ὑπ’ ἠελίῳ. πύθεσκε γὰρ ἔνδοθι σάρκασ ἰὸσ ἄφαρ, μυδόωσα δ’ ἀπὸ χροὸσ ἔρρεε λάχνη. αἶψα δὲ χαλκείῃσι βαθὺν τάφον ἐξελάχαινον ἐσσυμένωσ μακέλῃσιν· ἐμοιρήσαντο δὲ χαίτασ αὐτοὶ ὁμῶσ κοῦραί τε, νέκυν ἐλεεινὰ παθόντα μυρόμενοι· τρὶσ δ’ ἀμφὶ σὺν ἔντεσι δινηθέντεσ εὖ κτερέων ἴσχοντα, χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔθεντο. Ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐπὶ νηὸσ ἔβαν, πρήσοντοσ ἀήτεω ἂμ πέλαγοσ νοτίοιο, πόρουσ τ’ ἀπετεκμήραντο λίμνησ ἐκπρομολεῖν Τριτωνίδοσ, οὔτινα μῆτιν δὴν ἔχον, ἀφραδέωσ δὲ πανημέριοι φορέοντο.

ὡσ δὲ δράκων σκολιὴν εἱλιγμένοσ ἔρχεται οἶμον, εὖτέ μιν ὀξύτατον θάλπει σέλασ ἠελίοιο· ῥοίζῳ δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα κάρη στρέφει, ἐν δέ οἱ ὄσσε σπινθαρύγεσσι πυρὸσ ἐναλίγκια μαιμώοντι λάμπεται, ὄφρα μυχόνδε διὰ ῥωχμοῖο δύηται· ὧσ Ἀργὼ λίμνησ στόμα ναύπορον ἐξερέουσα ἀμφεπόλει δηναιὸν ἐπὶ χρόνον. αὐτίκα δ’ Ὀρφεὺσ κέκλετ’ Ἀπόλλωνοσ τρίποδα μέγαν ἔκτοθι νηὸσ δαίμοσιν ἐγγενέταισ νόστῳ ἔπι μείλια θέσθαι. καὶ τοὶ μὲν Φοίβου κτέρασ ἵδρυον ἐν χθονὶ βάντεσ· τοῖσιν δ’ αἰζηῷ ἐναλίγκιοσ ἀντεβόλησεν Τρίτων εὐρυβίησ, γαίησ δ’ ἀνὰ βῶλον ἀείρασ ξείνι’ ἀριστήεσσι προΐσχετο, φώνησέν τε· "Δέχθε, φίλοι· ἐπεὶ οὐ περιώσιον ἐγγυαλίξαι ἐνθάδε νῦν πάρ’ ἐμοὶ ξεινήιον ἀντομένοισιν. εἰ δέ τι τῆσδε πόρουσ μαίεσθ’ ἁλόσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ ἄνθρωποι χατέουσιν ἐπ’ ἀλλοδαπῇ περόωντεσ, ἐξερέω. δὴ γάρ με πατὴρ ἐπιίστορα πόντου θῆκε Ποσειδάων τοῦδ’ ἔμμεναι. αὐτὰρ ἀνάσσω παρραλίησ, εἰ δή τιν’ ἀκούετε νόσφιν ἐόντεσ Εὐρύπυλον Λιβύῃ θηροτρόφῳ ἐγγεγαῶτα. " Ὧσ ηὔδα· πρόφρων δ’ ὑπερέσχεθε βώλακι χεῖρασ Εὔφημοσ, καὶ τοῖα παραβλήδην προσέειπεν· "Ἀπίδα καὶ πέλαγοσ Μινώιον εἴ νύ που, ἡρ́ωσ, ἐξεδάησ, νημερτὲσ ἀνειρομένοισιν ἔνισπε. δεῦρο γὰρ οὐκ ἐθέλοντεσ ἱκάνομεν, ἀλλὰ βαρείαισ χρίμψαντεσ γαίησ ἐπὶ πείρασι τῆσδε θυέλλαισ νῆα μεταχρονίην ἐκομίσσαμεν ἐσ τόδε λίμνησ χεῦμα δι’ ἠπείρου βεβαρημένοι· οὐδέ τι ἴδμεν, πῇ πλόοσ ἐξανέχει Πελοπηίδα γαῖαν ἱκέσθαι. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· ὁ δὲ χεῖρα τανύσσατο, δεῖξε δ’ ἄπωθεν φωνήσασ πόντον τε καὶ ἀγχιβαθὲσ στόμα λίμνησ· "Κείνη μὲν πόντοιο διήλυσισ, ἔνθα μάλιστα βένθοσ ἀκίνητον μελανεῖ· ἑκάτερθε δὲ λευκαὶ ῥηγμῖνεσ φρίσσουσι διαυγέεσ· ἡ δὲ μεσηγὺ ῥηγμίνων στεινὴ τελέθει ὁδὸσ ἐκτὸσ ἐλάσσαι. κεῖνο δ’ ὑπηέριον θείην Πελοπηίδα γαῖαν εἰσανέχει πέλαγοσ Κρήτησ ὕπερ· ἀλλ’ ἐπὶ χειρὸσ δεξιτερῆσ, λίμνηθεν ὅτ’ εἰσ ἁλὸσ οἶδμα βάλητε, τόφρ’ αὐτὴν παρὰ χέρσον ἐεργμένοι ἰθύνεσθε, ἔστ’ ἂν ἄνω τείνῃσι· περιρρήδην δ’ ἑτέρωσε κλινομένησ χέρσοιο, τότε πλόοσ ὔμμιν ἀπήμων ἀγκῶνοσ τέτατ’ ἰθὺσ ἀπὸ προύχοντοσ ἰοῦσιν. ἀλλ’ ἴτε γηθόσυνοι, καμάτοιο δὲ μήτισ ἀνίη γιγνέσθω, νεότητι κεκασμένα γυῖα μογῆσαι. " Ἴσκεν ἐυφρονέων· οἱ δ’ αἶψ’ ἐπὶ νηὸσ ἔβησαν λίμνησ ἐκπρομολεῖν λελιημένοι εἰρεσίῃσιν. καὶ δὴ ἐπιπρονέοντο μεμαότεσ· αὐτὰρ ὁ τείωσ Τρίτων ἀνθέμενοσ τρίποδα μέγαν, εἴσατο λίμνην εἰσβαίνειν· μετὰ δ’ οὔτισ ἐσέδρακεν, οἱο͂ν ἄφαντοσ αὐτῷ σὺν τρίποδι σχεδὸν ἔπλετο. τοῖσι δ’ ἰάνθη θυμόσ, ὃ δὴ μακάρων τισ ἐναίσιμοσ ἀντεβόλησεν. καί ῥά οἱ Αἰσονίδην μήλων ὅ τι φέρτατον ἄλλων ἤνωγον ῥέξαι καὶ ἐπευφημῆσαι ἑλόντα. αἶψα δ’ ὅγ’ ἐσσυμένωσ ἐκρίνατο, καί μιν ἀείρασ σφάξε κατὰ πρύμνησ, ἐπὶ δ’ ἔννεπεν εὐχωλῇσιν· "Δαῖμον, ὅτισ λίμνησ ἐπὶ πείρασι τῆσδ’ ἐφαάνθησ, εἴτε σέγε Τρίτων’, ἅλιον τέρασ, εἴτε σε Φόρκυν, ἢ Νηρῆα θύγατρεσ ἐπικλείουσ’ ἁλοσύδναι, ἵλαθι, καὶ νόστοιο τέλοσ θυμηδὲσ ὄπαζε.

" Ἦ ῥ’, ἅμα δ’ εὐχωλῇσιν ἐσ ὕδατα λαιμοτομήσασ ἧκε κατὰ πρύμνησ· ὁ δὲ βένθεοσ ἐξεφαάνθη τοῖοσ ἐών, οἱο͂́σ περ ἐτήτυμοσ ἠε͂ν ἰδέσθαι. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀνὴρ θοὸν ἵππον ἐσ εὐρέα κύκλον ἀγῶνοσ στέλλῃ, ὀρεξάμενοσ λασίησ εὐπειθέα χαίτησ, εἶθαρ ἐπιτροχάων, ὁ δ’ ἐπ’ αὐχένι γαῦροσ ἀερθεὶσ ἕσπεται, ἀργινόεντα δ’ ἐνὶ στομάτεσσι χαλινὰ ἀμφὶσ ὀδακτάζοντι παραβλήδην κροτέονται· ὧσ ὅγ’ ἐπισχόμενοσ γλαφυρῆσ ὁλκήιον Ἀργοῦσ ἦγ’ ἅλαδε προτέρωσε. δέμασ δέ οἱ ἐξ ὑπάτοιο κράατοσ, ἀμφί τε νῶτα καὶ ἰξύασ ἔστ’ ἐπὶ νηδὺν ἀντικρὺ μακάρεσσι φυὴν ἔκπαγλον ἐίκτο· αὐτὰρ ὑπαὶ λαγόνων δίκραιρά οἱ ἔνθα καὶ ἔνθα κήτεοσ ὁλκαίη μηκύνετο· κόπτε δ’ ἀκάνθαισ ἄκρον ὕδωρ, αἵ τε σκολιοῖσ ἐπινειόθι κέντροισ μήνησ ὡσ κεράεσσιν ἐειδόμεναι διχόωντο. τόφρα δ’ ἄγεν, τείωσ μιν ἐπιπροέηκε θαλάσσῃ νισσομένην· δῦ δ’ αἶψα μέγαν βυθόν· οἱ δ’ ὁμάδησαν ἡρ́ωεσ, τέρασ αἰνὸν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδόντεσ. ἔνθα μὲν Ἀργῷόσ τε λιμὴν καὶ σήματα νηὸσ ἠδὲ Ποσειδάωνοσ ἰδὲ Τρίτωνοσ ἐάσιν βωμοί· ἐπεὶ κεῖν’ ἦμαρ ἐπέσχεθον. αὐτὰρ ἐσ ἠῶ λαίφεσι πεπταμένοισ αὐτὴν ἐπὶ δεξί’ ἔχοντεσ γαῖαν ἐρημαίην, πνοιῇ ζεφύροιο θέεσκον. ἦρι δ’ ἔπειτ’ ἀγκῶνά θ’ ὁμοῦ μυχάτην τε θάλασσαν κεκλιμένην ἀγκῶνοσ ὕπερ προύχοντοσ ἴδοντο. αὐτίκα δὲ ζέφυροσ μὲν ἐλώφεεν, ἤλυθε δ’ αὔρη ἀργέσταο νότου· κεχάροντο δὲ θυμὸν ἰωῇ. ἦμοσ δ’ ἠέλιοσ μὲν ἔδυ, ἀνὰ δ’ ἤλυθεν ἀστὴρ αὔλιοσ, ὅσ τ’ ἀνέπαυσεν ὀιζυροὺσ ἀροτῆρασ, δὴ τότ’ ἔπειτ’ ἀνέμοιο κελαινῇ νυκτὶ λιπόντοσ ἱστία λυσάμενοι περιμήκεά τε κλίναντεσ ἱστόν, ἐυξέστῃσιν ἐπερρώοντ’ ἐλάτῃσιν παννύχιοι καὶ ἐπ’ ἦμαρ, ἐπ’ ἤματι δ’ αὖτισ ἰοῦσαν νύχθ’ ἑτέρην. ὑπέδεκτο δ’ ἀπόπροθι παιπαλόεσσα Κάρπαθοσ· ἔνθεν δ’ οἵγε περαιώσεσθαι ἔμελλον Κρήτην, ἥ τ’ ἄλλων ὑπερέπλετο εἰν ἁλὶ νήσων. Τοὺσ δὲ Τάλωσ χάλκειοσ, ἀπὸ στιβαροῦ σκοπέλοιο ῥηγνύμενοσ πέτρασ, εἶργε χθονὶ πείσματ’ ἀνάψαι, Δικταίην ὁρ́μοιο κατερχομένουσ ἐπιωγήν· τὸν μὲν χαλκείησ μελιηγενέων ἀνθρώπων ῥίζησ λοιπὸν ἐοντα μετ’ ἀνδράσιν ἡμιθέοισιν Εὐρώπῃ Κρονίδησ νήσου πόρεν ἔμμεναι σὖρον, τρὶσ περὶ χαλκείοισ Κρήτην ποσὶ δινεύοντα. ἀλλ’ ἤτοι τὸ μὲν ἄλλο δέμασ καὶ γυῖα τέτυκτο χάλκεοσ ἠδ’ ἄρρηκτοσ· ὑπαὶ δέ οἱ ἔσκε τένοντοσ σύριγξ αἱματόεσσα κατὰ σφυρόν· αὐτὰρ ὅ τ’ ἦγχε λεπτὸσ ὑμὴν ζωῆσ ἔχε πείρατα καὶ θανάτοιο. οἱ δέ, δύῃ μάλα περ δεδμημένοι, αἶψ’ ἀπὸ χέρσου νῆα περιδδείσαντεσ ἀνακρούεσκον ἐρετμοῖσ. καί νύ κ’ ἐπισμυγερῶσ Κρήτησ ἑκὰσ ἠέρθησαν, ἀμφότερον δίψῃ τε καὶ ἄλγεσι μοχθίζοντεσ, εἰ μή σφιν Μήδεια λιαζομένοισ ἀγόρευσεν· "Κέκλυτέ μευ.

μούνη γὰρ ὀίομαι ὔμμι δαμάσσειν ἄνδρα τόν, ὅστισ ὅδ’ ἐστί, καὶ εἰ παγχάλκεον ἴσχει ὃν δέμασ, ὁππότε μή οἱ ἐπ’ ἀκάματοσ πέλοι αἰών. ἀλλ’ ἔχετ’ αὐτοῦ νῆα θελήμονεσ ἐκτὸσ ἐρωῆσ πετράων, εἱώσ κεν ἐμοὶ εἴξειε δαμῆναι. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· καὶ τοὶ μὲν ὑπὲκ βελέων ἐρύσαντο νῆ’ ἐπ’ ἐρετμοῖσιν, δεδοκημένοι ἥντινα ῥέξει μῆτιν ἀνωίστωσ· ἡ δὲ πτύχα πορφυρέοιο προσχομένη πέπλοιο παρειάων ἑκάτερθεν βήσατ’ ἐπ’ ἰκριόφιν· χειρὸσ δέ ἑ χειρὶ μεμαρπὼσ Αἰσονίδησ ἐκόμιζε διὰ κληῖδασ ἰοῦσαν. ἔνθα δ’ ἀοιδῇσιν μειλίσσετο, μέλπε δὲ Κῆρασ θυμοβόρουσ, Αἴδαο θοὰσ κύνασ, αἳ περὶ πᾶσαν ἠέρα δινεύουσαι ἐπὶ ζωοῖσιν ἄγονται. τὰσ γουναζομένη τρὶσ μὲν παρεκέκλετ’ ἀοιδαῖσ, τρὶσ δὲ λιταῖσ· θεμένη δὲ κακὸν νόον, ἐχθοδοποῖσιν ὄμμασι χαλκείοιο Τάλω ἐμέγηρεν ὀπωπάσ· λευγαλέον δ’ ἐπί οἱ πρῖεν χόλον, ἐκ δ’ ἀίδηλα δείκηλα προϊάλλεν, ἐπιζάφελον κοτέουσα. Ζεῦ πάτερ, ἦ μέγα δή μοι ἐνὶ φρεσὶ θάμβοσ ἀήται, εἰ δὴ μὴ νούσοισι τυπῇσί τε μοῦνον ὄλεθροσ ἀντιάει, καὶ δή τισ ἀπόπροθεν ἄμμε χαλέπτει. ὧσ ὅγε χάλκειόσ περ ἐὼν ὑπόειξε δαμῆναι Μηδείησ βρίμῃ πολυφαρμάκου. ἂν δὲ βαρείασ ὀχλίζων λάιγγασ, ἐρυκέμεν ὁρ́μον ἱκέσθαι. πετραίῳ στόνυχι χρίμψε σφυρόν· ἐκ δέ οἱ ἰχὼρ τηκομένῳ ἴκελοσ μολίβῳ ῥέεν· οὐδ’ ἔτι δηρὸν εἱστήκει προβλῆτοσ ἐπεμβεβαὼσ σκοπέλοιο. ἀλλ’ ὥσ τίσ τ’ ἐν ὄρεσσι πελωρίη ὑψόθι πεύκη, τήν τε θοοῖσ πελέκεσσιν ἔθ’ ἡμιπλῆγα λιπόντεσ ὑλοτόμοι δρυμοῖο κατήλυθον· ἡ δ’ ὑπὸ νυκτὶ ῥιπῇσιν μὲν πρῶτα τινάσσεται, ὕστερον αὖτε πρυμνόθεν ἐξαγεῖσα κατήριπεν· ὧσ ὅγε ποσσὶν ἀκαμάτοισ τείωσ μὲν ἐπισταδὸν ᾐωρεῖτο, ὕστερον αὖτ’ ἀμενηνὸσ ἀπείρονι κάππεσε δούπῳ. κεῖνο μὲν οὖν Κρήτῃ ἐνὶ δὴ κνέφασ ηὐλίζοντο ἡρ́ωεσ· μετὰ δ’ οἵγε νέον φαέθουσαν ἐσ ἠῶ ἱρὸν Ἀθηναίησ Μινωίδοσ ἱδρύσαντο, ὕδωρ τ’ εἰσαφύσαντο καὶ εἰσέβαν, ὥσ κεν ἐρετμοῖσ παμπρώτιστα βάλοιεν ὑπὲρ Σαλμωνίδοσ ἄκρησ. Λὐτίκα δὲ Κρηταῖον ὑπὲρ μέγα λαῖτμα θέοντασ νὺξ ἐφόβει, τήνπερ τε κατουλάδα κικλήσκουσιν· νύκτ’ ὀλοὴν οὐκ ἄστρα διίσχανεν, οὐκ ἀμαρυγαὶ μήνησ· οὐρανόθεν δὲ μέλαν χάοσ, ἠέ τισ ἄλλη ὠρώρει σκοτίη μυχάτων ἀνιοῦσα βερέθρων. αὐτοὶ δ’, εἴτ’ Αἴδῃ, εἴθ’ ὕδασιν ἐμφορέοντο, ἠείδειν οὐδ’ ὅσσον· ἐπέτρεψαν δὲ θαλάσσῃ νόστον, ἀμηχανέοντεσ, ὅπῃ φέροι. αὐτὰρ Ιἤσων χεῖρασ ἀνασχόμενοσ μεγάλῃ ὀπὶ Φοῖβον ἀύτει, ῥύσασθαι καλέων· κατὰ δ’ ἔρρεεν ἀσχαλόωντι δάκρυα· πολλὰ δὲ Πυθοῖ ὑπέσχετο, πολλὰ δ’ Ἀμύκλαισ, πολλὰ δ’ ἐσ Ὀρτυγίην ἀπερείσια δῶρα κομίσσειν. Λητοΐδη, τύνη δὲ κατ’ οὐρανοῦ ἵκεο πέτρασ ῥίμφα Μελαντίουσ ἀριήκοοσ, αἵ τ’ ἐνὶ πόντῳ ἧνται· δοιάων δὲ μιῆσ ἐφύπερθεν ὀρούσασ, δεξιτερῇ χρύσειον ἀνέσχεθεσ ὑψόθι τόξον· μαρμαρέην δ’ ἀπέλαμψε βιὸσ περὶ πάντοθεν αἴγλην. τοῖσι δέ τισ Σποράδων βαιὴ ἀπὸ τόφρ’ ἐφαάνθη νῆσοσ ἰδεῖν, ὀλίγησ Ἱππουρίδοσ ἀντία νήσου, ἔνθ’ εὐνὰσ ἐβάλοντο καὶ ἔσχεθον· αὐτίκα δ’ Ηὢσ φέγγεν ἀνερχομένη· τοὶ δ’ ἀγλαὸν Ἀπόλλωνι ἄλσει ἐνὶ σκιερῷ τέμενοσ σκιόεντά τε βωμὸν ποίεον, Αἰγλήτην μὲν ἐυσκόπου εἵνεκεν αἴγλησ Φοῖβον κεκλόμενοι· Ἀνάφην δέ τε λισσάδα νῆσον ἴσκον, ὃ δὴ Φοῖβόσ μιν ἀτυζομένοισ ἀνέφηνεν. ῥέζον δ’ ὅσσα περ ἄνδρεσ ἐρημαίῃ ἐνὶ ῥέζειν ἀκτῇ ἐφοπλίσσειαν· ὃ δή σφεασ ὁππότε δαλοῖσ ὕδωρ αἰθομένοισιν ἐπιλλείβοντασ ἴδοντο Μηδείησ δμωαὶ Φαιηκίδεσ, οὐκέτ’ ἔπειτα ἴσχειν ἐν στήθεσσι γέλω σθένον, οἱᾶ θαμειὰσ αἰὲν ἐν Ἀλκινόοιο βοοκτασίασ ὁρόωσαι. τὰσ δ’ αἰσχροῖσ ἡρ́ωεσ ἐπεστοβέεσκον ἔπεσσιν χλεύῃ γηθόσυνοι· γλυκερὴ δ’ ἀνεδαίετο τοῖσιν κερτομίη καὶ νεῖκοσ ἐπεσβόλον. ἐκ δέ νυ κείνησ μολπῆσ ἡρώων νήσῳ ἔνι τοῖα γυναῖκεσ ἀνδράσι δηριόωνται, ὅτ’ Ἀπόλλωνα θυηλαῖσ Αἰγλήτην Ἀνάφησ τιμήορον ἱλάσκωνται. Ἀλλ’ ὅτε δὴ κἀκεῖθεν ὑπεύδια πείσματ’ ἔλυσαν, μνήσατ’ ἔπειτ’ Εὔφημοσ ὀνείρατοσ ἐννυχίοιο, ἁζόμενοσ Μαίησ υἱᾶ κλυτόν.

εἴσατο γάρ οἱ δαιμονίη βῶλαξ ἐπιμάστιοσ ᾧ ἐν ἀγοστῷ ἄρδεσθαι λευκῇσιν ὑπαὶ λιβάδεσσι γάλακτοσ, ἐκ δὲ γυνὴ βώλοιο πέλειν ὀλίγησ περ ἐούσησ παρθενικῇ ἰκέλη· μίχθη δέ οἱ ἐν φιλότητι ἄσχετον ἱμερθείσ· ὀλοφύρετο δ’ ἠύτε κούρην ζευξάμενοσ, τήν τ’ αὐτὸσ ἑῷ ἀτίταλλε γάλακτι· ἡ δέ ἑ μειλιχίοισι παρηγορέεσκ’ ἐπέεσσιν· "Τρίτωνοσ γένοσ εἰμί, τεῶν τροφόσ, ὦ φίλε, παίδων, οὐ κούρη· Τρίτων γὰρ ἐμοὶ Λιβύη τε τοκῆεσ. ἀλλά με Νηρῆοσ παρακάτθεο παρθενικῇσιν ἂμ πέλαγοσ ναίειν Ἀνάφησ σχεδόν· εἶμι δ’ ἐσ αὐγὰσ ἠελίου μετόπισθε, τεοῖσ νεπόδεσσιν ἑτοίμη. " Τῷ δ’ ἄρ’ ἐπὶ μνῆστιν κραδίη βάλεν, ἔκ τ’ ὀνόμηνεν Αἰσονίδῃ· ὁ δ’ ἔπειτα θεοπροπίασ Ἑκάτοιο θυμῷ πεμπάζων ἀνενείκατο φώνησέν τε· "Ὦ πέπον, ἦ μέγα δή δε καὶ ἀγλαὸν ἔμμορε κῦδοσ. βώλακα γὰρ τεύξουσι θεοὶ πόντονδε βαλόντι νῆσον, ἵν’ ὁπλότεροι παίδων δέθεν ἐννάσσονται παῖδεσ· ἐπεὶ Τρίτων ξεινήιον ἐγγυάλιξεν τήνδε τοι ἠπείροιο Λιβυστίδοσ. οὔ νύ τισ ἄλλοσ ἀθανάτων, ἢ κεῖνοσ, ὅ μιν πόρεν ἀντιβολήσασ. " Ὧσ ἔφατ’· οὐδ’ ἁλίωσεν ὑπόκρισιν Αἰσονίδαο Εὔφημοσ· βῶλον δέ, θεοπροπίῃσιν ἰανθείσ, ἧκεν ὑποβρυχίην. τῆσ δ’ ἔκτοθι νῆσοσ ἀέρθη Καλλίστη, παίδων ἱερὴ τροφὸσ Εὐφήμοιο, οἳ πρὶν μέν ποτε δὴ Σιντηίδα Λῆμνον ἔναιον, Λήμνου τ’ ἐξελαθέντεσ ὑπ’ ἀνδράσι Τυρσηνοῖσιν Σπάρτην εἰσαφίκανον ἐφέστιοι· ἐκ δὲ λιπόντασ Σπάρτην Αὐτεσίωνοσ ἐὺσ πάισ ἤγαγε Θήρασ Καλλίστην ἐπὶ νῆσον, ἀμείψατο δ’ οὔνομα Θήρησ ἐξ ἕθεν. ἀλλὰ τὰ μὲν μετόπιν γένετ’ Εὐφήμοιο. Κεῖθεν δ’ ἀπτερέωσ διὰ μυρίον οἶδμα λιπόντεσ Αἰγίνησ ἀκτῇσιν ἐπέσχεθον· αἶψα δὲ τοίγε ὑδρείησ πέρι δῆριν ἀμεμφέα δηρίσαντο, ὅσ κεν ἀφυσσάμενοσ φθαίη μετὰ νῆάδ’ ἱκέσθαι. ἄμφθ γὰρ χρειώ τε καὶ ἄσπετοσ οὖροσ ἔπειγεν. ἔνθ’ ἔτι νῦν πλήθοντασ ἐπωμαδὸν ἀμφιφορῆασ ἀνθέμενοι κούφοισιν ἄφαρ κατ’ ἀγῶνα πόδεσσιν κοῦροι Μυρμιδόνων νίκησ πέρι δηριόωνται. Ἵλατ’ ἀριστήων μακάρων γένοσ· αἵδε δ’ ἀοιδαὶ εἰσ ἔτοσ ἐξ ἔτεοσ γλυκερώτεραι εἰε͂ν ἀείδειν ἀνθρώποισ. ἤδη γὰρ ἐπὶ κλυτὰ πείραθ’ ἱκάνω ὑμετέρων καμάτων· ἐπεὶ οὔ νύ τισ ὔμμιν ἀέθλοσ αὖτισ ἀπ’ Αἰγίνηθεν ἀνερχομένοισιν ἐτύχθη, οὔτ’ ἀνέμων ἐριῶλαι ἐνέσταθεν· ἀλλὰ ἕκηλοι γαῖαν Κεκροπίην παρά τ’ Αὐλίδα μετρήσαντεσ Εὐβοίησ ἔντοσθεν Ὀπούντιά τ’ ἄστεα Λοκρῶν ἀσπασίωσ ἀκτὰσ Παγασηίδασ εἰσαπέβητε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 4

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION