Apollodorus, Argonautica, book 3 21:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:)

Τόφρα δὲ Μηδείησ ὑποθημοσύνῃσιν Ιἤσων φάρμακα μυδήνασ ἠμὲν σάκοσ ἀμφεπάλυνεν ἠδὲ δόρυ βριαρόν, περὶ δὲ ξίφοσ· ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι πείρησαν τευχέων βεβιημένοι, οὐδ’ ἐδύναντο κεῖνο δόρυ γνάμψαι τυτθόν γέ περ, ἀλλὰ μάλ’ αὔτωσ ἀαγὲσ κρατερῇσιν ἐνεσκλήκει παλάμῃσιν. αὐτὰρ ὁ τοῖσ ἄμοτον κοτέων Ἀφαρήιοσ Ἴδασ κόψε παρ’ οὐρίαχον μεγάλῳ ξίφει· ἆλτο δ’ ἀκωκὴ ῥαιστὴρ ἄκμονοσ ὥστε, παλιντυπέσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν γηθόσυνοι ἡρ́ωεσ ἐπ’ ἐλπωρῇσιν ἀέθλου. καὶ δ’ αὐτὸσ μετέπειτα παλύνετο· δῦ δέ μιν ἀλκὴ σμερδαλέη ἄφατόσ τε καὶ ἄτρομοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν χεῖρεσ ἐπερρώσαντο περὶ σθένεϊ σφριγόωσαι. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀρήιοσ ἵπποσ ἐελδόμενοσ πολέμοιο σκαρθμῷ ἐπιχρεμέθων κρούει πέδον, αὐτὰρ ὕπερθεν κυδιόων ὀρθοῖσιν ἐπ’ οὐάσιν αὐχέν’ ἀείρει· τοῖοσ ἄρ’ Αἰσονίδησ ἐπαγαίετο κάρτεϊ γυίων. πολλὰ δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθα μετάρσιον ἴχνοσ ἔπαλλεν, ἀσπίδα χαλκείην μελίην τ’ ἐν χερσὶ τινάσσων. φαίησ κε ζοφεροῖο κατ’ αἰθέροσ ἀίσσουσαν χειμερίην στεροπὴν θαμινὸν μεταπαιφάσσεσθαι ἐκ νεφέων, ὅτ’ ἔπειτα μελάντατον ὄμβρον ἄγωνται. καὶ τότ’ ἔπειτ’ οὐ δηρὸν ἔτι σχήσεσθαι ἀέθλων μέλλον· ἀτὰρ κληῖσιν ἐπισχερὼ ἱδρυνθέντεσ ῥίμφα μάλ’ ἐσ πεδίον τὸ Ἀρήιον ἠπείγοντο. τόσσον δὲ προτέρω πέλεν ἄστεοσ ἀντιπέρηθεν, ὅσσον τ’ ἐκ βαλβῖδοσ ἐπήβολοσ ἁρ́ματι νύσσα γίγνεται, ὁππότ’ ἀέθλα καταφθιμένοιο ἄνακτοσ κηδεμόνεσ πεζοῖσι καὶ ἱππήεσσι τίθενται. τέτμον δ’ Αἰήτην τε καὶ ἄλλων ἔθνεα Κόλχων, τοὺσ μὲν Καυκασίοισιν ἐφεσταότασ σκοπέλοισιν, τὸν δ’ αὐτοῦ παρὰ χεῖλοσ ἑλισσόμενον ποταμοῖο. Αἰσονίδησ δ’, ὅτε δὴ πρυμνήσια δῆσαν ἑταῖροι, δή ῥα τότε ξὺν δουρὶ καὶ ἀσπίδι βαῖν’ ἐσ ἀέθλον, νηὸσ ἀποπροθορών· ἄμυδισ δ’ ἕλε παμφανόωσαν χαλκείην πήληκα θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων καὶ ξίφοσ ἀμφ’ ὤμοισ, γυμνὸσ δέμασ, ἄλλα μὲν Ἄρει εἴκελοσ, ἄλλα δέ που χρυσαόρῳ Ἀπόλλωνι. παπτήνασ δ’ ἀνὰ νειὸν ἴδε ζυγὰ χάλκεα ταύρων αὐτόγυόν τ’ ἐπὶ τοῖσ στιβαροῦ ἀδάμαντοσ ἄροτρον. χρίμψε δ’ ἔπειτα κιών, παρὰ δ’ ὄβριμον ἔγχοσ ἔπηξεν ὀρθὸν ἐπ’ οὐριάχῳ, κυνέην δ’ ἀποκάτθετ’ ἐρείσασ. βῆ δ’ αὐτῇ προτέρωσε σὺν ἀσπίδι νήριτα ταύρων ἴχνια μαστεύων· οἱ δ’ ἔκποθεν ἀφράστοιο κευθμῶνοσ χθονίου, ἵνα τέ σφισιν ἔσκε βόαυλα καρτερὰ λιγνυόεντι πέριξ εἰλυμένα καπνῷ, ἄμφω ὁμοῦ προγένοντο πυρὸσ σέλασ ἀμπνείοντεσ. ἔδδεισαν δ’ ἡρ́ωεσ, ὅπωσ ἴδον. αὐτὰρ ὁ τούσγε, εὖ διαβάσ, ἐπιόντασ, ἅ τε σπιλὰσ εἰν ἁλὶ πέτρη μίμνει ἀπειρεσίῃσι δονεύμενα κύματ’ ἀέλλαισ. πρόσθε δέ οἱ σάκοσ ἔσχεν ἐναντίον· οἱ δέ μιν ἄμφω μυκηθμῷ κρατεροῖσιν ἐνέπληξαν κεράεσσιν· οὐδ’ ἄρα μιν τυτθόν περ ἀνώχλισαν ἀντιόωντεσ. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐνὶ τρητοῖσιν ἐύρρινοι χοάνοισιν φῦσαι χαλκήων ὁτὲ μέν τ’ ἀναμαρμαίρουσιν, πῦρ ὀλοόν πιμπρᾶσαι, ὅτ’ αὖ λήγουσιν ἀυτμῆσ, δεινὸσ δ’ ἐξ αὐτοῦ πέλεται βρόμοσ, ὁππότ’ ἀίξῃ νειόθεν· ὧσ ἄρα τώγε θοὴν φλόγα φυσιόωντεσ ἐκ στομάτων ὁμάδευν, τὸν δ’ ἄμφεπε δήιον αἶθοσ βάλλον ἅ τε στεροπή· κούρησ δέ ἑ φάρμακ’ ἔρυτο. καί ῥ’ ὅγε δεξιτεροῖο βοὸσ κέρασ ἄκρον ἐρύσσασ εἷλκεν ἐπικρατέωσ παντὶ σθένει, ὄφρα πελάσσῃ ζεύγλῃ χαλκείῃ, τὸν δ’ ἐν χθονὶ κάββαλεν ὀκλάξ, ῥίμφα ποδὶ κρούσασ πόδα χάλκεον. ὧσ δὲ καὶ ἄλλον σφῆλεν γνὺξ ἐπιόντα, μιῇ βεβολημένον ὁρμῇ. εὐρὺ δ’ ἀποπροβαλὼν χαμάδισ σάκοσ, ἔνθα καὶ ἔνθα τῇ καὶ τῇ βεβαὼσ ἄμφω ἔχε πεπτηῶτασ γούνασιν ἐν προτέροισι, διὰ φλογὸσ εἶθαρ ἐλυσθείσ. θαύμασε δ’ Αἰήτησ σθένοσ ἀνέροσ. οἱ δ’ ἄρα τείωσ Τυνδαρίδαι‐‐δὴ γάρ σφι πάλαι προπεφραδμένον ἠε͂ν‐‐ ἀγχίμολον ζυγά οἱ πεδόθεν δόσαν ἀμφιβαλέσθαι. αὐτὰρ ὁ εὖ ἐνέδησε λόφουσ· μεσσηγὺ δ’ ἀείρασ χάλκεον ἱστοβοῆα, θοῇ συνάρασσε κορώνῃ ζεύγληθεν. καὶ τὼ μὲν ὑπὲκ πυρὸσ ἂψ ἐπὶ νῆα χαζέσθην. ὁ δ’ ἄρ’ αὖτισ ἑλὼν σάκοσ ἔνθετο νώτῳ ἐξόπιθεν, καὶ γέντο θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων πήληκα βριαρὴν δόρυ τ’ ἄσχετον, ᾧ π̔’ ὑπὸ μέσσασ ἐργατίνησ ὥσ τίσ τε Πελασγίδι νύσσεν ἀκαίνῃ οὐτάζων λαγόνασ· μάλα δ’ ἔμπεδον εὖ ἀραρυῖαν τυκτὴν ἐξ ἀδάμαντοσ ἐπιθύνεσκεν ἐχέτλην. οἱ δ’ εἱώσ μὲν δὴ περιώσια θυμαίνεσκον, λάβρον ἐπιπνείοντε πυρὸσ σέλασ· ὦρτο δ’ ἀυτμὴ ἠύτε βυκτάων ἀνέμων βρόμοσ, οὕσ τε μάλιστα δειδιότεσ μέγα λαῖφοσ ἁλίπλοοι ἐστείλαντο. δηρὸν δ’ οὐ μετέπειτα κελευόμενοι ὑπὸ δουρὶ ἠίσαν· ὀκριόεσσα δ’ ἐρείκετο νειὸσ ὀπίσσω, σχιζομένη ταύρων τε βίῃ κρατερῷ τ’ ἀροτῆρι. δεινὸν δ’ ἐσμαράγευν ἄμυδισ κατὰ ὦλκασ ἀρότρου βώλακεσ ἀγνύμεναι ἀνδραχθέεσ· εἵπετο δ’ αὐτὸσ λαῖον ἐπὶ στιβαρῷ πιέσασ ποδί· τῆλε δ’ ἑοῖο βάλλεν ἀρηρομένην αἰεὶ κατὰ βῶλον ὀδόντασ ἐντροπαλιζόμενοσ, μή οἱ πάροσ ἀντιάσειεν γηγενέων ἀνδρῶν ὀλοὸσ στάχυσ· οἱ δ’ ἄρ’ ἐπιπρὸ χαλκείῃσ χηλῇσιν ἐρειδόμενοι πονέοντο. ἦμοσ δὲ τρίτατον λάχοσ ἤματοσ ἀνομένοιο λείπεται ἐξ ἠοῦσ, καλέουσι δὲ κεκμηῶτεσ ἐργατίναι γλυκερόν σφιν ἄφαρ βουλυτὸν ἱκέσθαι, τῆμοσ ἀρήροτο νειὸσ ὑπ’ ἀκαμάτῳ ἀροτῆρι, τετράγυόσ περ ἐοῦσα· βοῶν τ’ ἀπελύετ’ ἄροτρα. καὶ τοὺσ μὲν πεδίονδε διεπτοίησε φέβεσθαι· αὐτὰρ ὁ ἂψ ἐπὶ νῆα πάλιν κίεν, ὄφρ’ ἔτι κεινὰσ γηγενέων ἀνδρῶν ἴδεν αὔλακασ. ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι θάρσυνον μύθοισιν. ὁ δ’ ἐκ ποταμοῖο ῥοάων αὐτῇ ἀφυσσάμενοσ κυνέῃ σβέσεν ὕδατι δίψαν· γνάμψε δὲ γούνατ’ ἐλαφρά, μέγαν δ’ ἐμπλήσατο θυμὸν ἀλκῆσ, μαιμώων συῒ εἴκελοσ, ὅσ ῥά τ’ ὀδόντασ θήγει θηρευτῇσιν ἐπ’ ἀνδράσιν, ἀμφὶ δὲ πολλὸσ ἀφρὸσ ἀπὸ στὅματοσ χαμάδισ ῥεῖ χωομένοιο. οἱ δ’ ἤδη κατὰ πᾶσαν ἀνασταχύεσκον ἄρουραν γηγενέεσ· φρίξεν δὲ περὶ στιβαροῖσ σακέεσσιν δούρασί τ’ ἀμφιγύοισ κορύθεσσί τε λαμπομένῃσιν Ἄρηοσ τέμενοσ φθισιμβρότου· ἵκετο δ’ αἴγλη νειόθεν Οὔλυμπόνδε δι’ ἠέροσ ἀστράπτουσα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐσ γαῖαν πολέοσ νιφετοῖο πεσόντοσ ἂψ ἀπὸ χειμερίασ νεφέλασ ἐκέσασσαν ἀέλλαι λυγαίῃ ὑπὸ νυκτί, τὰ δ’ ἀθρόα πάντ’ ἐφαάνθη τείρεα λαμπετόωντα διὰ κνέφασ· ὧσ ἄρα τοίγε λάμπον ἀναλδήσκοντεσ ὑπὲρ χθονόσ. αὐτὰρ Ιἤσων μνήσατο Μηδείησ πολυκερδέοσ ἐννεσιάων, λάζετο δ’ ἐκ πεδίοιο μέγαν περιηγέα πέτρον, δεινὸν Ἐνυαλίου σόλον Ἄρεοσ· οὔ κέ μιν ἄνδρεσ αἰζηοὶ πίσυρεσ γαίησ ἄπο τυτθὸν ἀείραν. τόν ῥ’ ἀνὰ χεῖρα λαβὼν μάλα τηλόθεν ἔμβαλε μέσσοισ ἀίξασ· αὐτὸσ δ’ ὑφ’ ἑὸν σάκοσ ἕζετο λάθρῃ θαρσαλέωσ. Κόλχοι δὲ μέγ’ ἰάχον, ὡσ ὅτε πόντοσ ἰάχεν ὀξείῃσιν ἐπιβρομέων σπιλάδεσσιν· τὸν δ’ ἕλεν ἀμφασίη ῥιπῇ στιβαροῖο σόλοιο Αἰήτην. οἱ δ’ ὥστε θοοὶ κύνεσ ἀμφιθορόντεσ ἀλλήλουσ βρυχηδὸν ἐδήιον· οἱ δ’ ἐπὶ γαῖαν μητέρα πῖπτον ἑοῖσ ὑπὸ δούρασιν, ἠύτε πεῦκαι ἢ δρύεσ, ἅσ τ’ ἀνέμοιο κατάικεσ δονέουσιν. οἱο͂σ δ’ οὐρανόθεν πυρόεισ ἀναπάλλεται ἀστὴρ ὁλκὸν ὑπαυγάζων, τέρασ ἀνδράσιν, οἵ μιν ἴδωντοι μαρμαρυγῇ σκοτίοιο δι’ ἠέροσ ἀίξαντα· τοῖοσ ἄρ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐπέσσυτο γηγενέεσσιν, γυμνὸν δ’ ἐκ κολεοῖο φέρε ξίφοσ, οὖτα δὲ μίγδην ἀμώων, πολέασ μὲν ἔτ’ ἐσ νηδὺν λαγόνασ τε ἡμίσεασ ἀνέχοντασ ἐσ ἠέρα· τοὺσ δὲ καὶ ἄχρισ ὤμων τελλομένουσ· τοὺσ δὲ νέον ἑστηῶτασ, τοὺσ δ’ ἤδη καὶ ποσσὶν ἐπειγομένουσ ἐσ ἄρηα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἀμφ’ οὔροισιν ἐγειρομένου πολέμοιο, δείσασ γειομόροσ, μή οἱ προτάμωνται ἀρούρασ, ἁρ́πην εὐκαμπῆ νεοθηγέα χερσὶ μεμαρπὼσ ὠμὸν ἐπισπεύδων κείρει στάχυν, οὐδὲ βολῇσιν μίμνει ἐσ ὡραίην τερσήμεναι ἠελίοιο· ὧσ τότε γηγενέων κεῖρε στάχυν· αἵματι δ’ ὁλκοὶ ἠύτε κρηναῖαι ἀμάραι πλήθοντο ῥοῇσιν. πῖπτον δ’, οἱ μὲν ὀδὰξ τετρηχότα βῶλον ὀδοῦσιν λαζόμενοι πρηνεῖσ, οἱ δ’ ἔμπαλιν, οἱ δ’ ἐπ’ ἀγοστῷ καὶ πλευροῖσ, κήτεσσι δομὴν ἀτάλαντοι ἰδέσθαι. πολλοὶ δ’ οὐτάμενοι, πρὶν ὑπὸ χθονὸσ ἴχνοσ ἀεῖραι, ὅσσον ἄνω προύτυψαν ἐσ ἠέρα, τόσσον ἔραζε βριθόμενοι πλαδαροῖσι καρήασιν ἠρήρειντο. ἔρνεἀ που τοίωσ, Διὸσ ἄσπετον ὀμβρήσαντοσ, φυταλιῇ νεόθρεπτα κατημύουσιν ἔραζε κλασθέντα ῥίζηθεν, ἀλωήων πόνοσ ἀνδρῶν· τὸν δὲ κατηφείη τε καὶ οὐλοὸν ἄλγοσ ἱκάνει κλήρου σημαντῆρα φυτοτρόφον· ὧσ τότ’ ἄνακτοσ Αἰήταο βαρεῖαι ὑπὸ φρένασ ἦλθον ἀνῖαι. ἠιέ δ’ ἐσ πτολίεθρον ὑπότροποσ ἄμμιγα Κόλχοισ, πορφύρων, ᾗ κέ σφι θοώτερον ἀντιόῳτο. ἦμαρ ἔδυ, καὶ τῷ τετελεσμένοσ ἠε͂ν ἀέθλοσ.

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION