헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ3́0́21́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:)

Τόφρα δὲ Μηδείησ ὑποθημοσύνῃσιν Ιἤσων φάρμακα μυδήνασ ἠμὲν σάκοσ ἀμφεπάλυνεν ἠδὲ δόρυ βριαρόν, περὶ δὲ ξίφοσ· ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι πείρησαν τευχέων βεβιημένοι, οὐδ’ ἐδύναντο κεῖνο δόρυ γνάμψαι τυτθόν γέ περ, ἀλλὰ μάλ’ αὔτωσ ἀαγὲσ κρατερῇσιν ἐνεσκλήκει παλάμῃσιν. αὐτὰρ ὁ τοῖσ ἄμοτον κοτέων Ἀφαρήιοσ Ἴδασ κόψε παρ’ οὐρίαχον μεγάλῳ ξίφει· ἆλτο δ’ ἀκωκὴ ῥαιστὴρ ἄκμονοσ ὥστε, παλιντυπέσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν γηθόσυνοι ἡρ́ωεσ ἐπ’ ἐλπωρῇσιν ἀέθλου. καὶ δ’ αὐτὸσ μετέπειτα παλύνετο· δῦ δέ μιν ἀλκὴ σμερδαλέη ἄφατόσ τε καὶ ἄτρομοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν χεῖρεσ ἐπερρώσαντο περὶ σθένεϊ σφριγόωσαι. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀρήιοσ ἵπποσ ἐελδόμενοσ πολέμοιο σκαρθμῷ ἐπιχρεμέθων κρούει πέδον, αὐτὰρ ὕπερθεν κυδιόων ὀρθοῖσιν ἐπ’ οὐάσιν αὐχέν’ ἀείρει· τοῖοσ ἄρ’ Αἰσονίδησ ἐπαγαίετο κάρτεϊ γυίων. πολλὰ δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθα μετάρσιον ἴχνοσ ἔπαλλεν, ἀσπίδα χαλκείην μελίην τ’ ἐν χερσὶ τινάσσων. φαίησ κε ζοφεροῖο κατ’ αἰθέροσ ἀίσσουσαν χειμερίην στεροπὴν θαμινὸν μεταπαιφάσσεσθαι ἐκ νεφέων, ὅτ’ ἔπειτα μελάντατον ὄμβρον ἄγωνται. καὶ τότ’ ἔπειτ’ οὐ δηρὸν ἔτι σχήσεσθαι ἀέθλων μέλλον· ἀτὰρ κληῖσιν ἐπισχερὼ ἱδρυνθέντεσ ῥίμφα μάλ’ ἐσ πεδίον τὸ Ἀρήιον ἠπείγοντο. τόσσον δὲ προτέρω πέλεν ἄστεοσ ἀντιπέρηθεν, ὅσσον τ’ ἐκ βαλβῖδοσ ἐπήβολοσ ἁρ́ματι νύσσα γίγνεται, ὁππότ’ ἀέθλα καταφθιμένοιο ἄνακτοσ κηδεμόνεσ πεζοῖσι καὶ ἱππήεσσι τίθενται. τέτμον δ’ Αἰήτην τε καὶ ἄλλων ἔθνεα Κόλχων, τοὺσ μὲν Καυκασίοισιν ἐφεσταότασ σκοπέλοισιν, τὸν δ’ αὐτοῦ παρὰ χεῖλοσ ἑλισσόμενον ποταμοῖο. Αἰσονίδησ δ’, ὅτε δὴ πρυμνήσια δῆσαν ἑταῖροι, δή ῥα τότε ξὺν δουρὶ καὶ ἀσπίδι βαῖν’ ἐσ ἀέθλον, νηὸσ ἀποπροθορών· ἄμυδισ δ’ ἕλε παμφανόωσαν χαλκείην πήληκα θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων καὶ ξίφοσ ἀμφ’ ὤμοισ, γυμνὸσ δέμασ, ἄλλα μὲν Ἄρει εἴκελοσ, ἄλλα δέ που χρυσαόρῳ Ἀπόλλωνι. παπτήνασ δ’ ἀνὰ νειὸν ἴδε ζυγὰ χάλκεα ταύρων αὐτόγυόν τ’ ἐπὶ τοῖσ στιβαροῦ ἀδάμαντοσ ἄροτρον. χρίμψε δ’ ἔπειτα κιών, παρὰ δ’ ὄβριμον ἔγχοσ ἔπηξεν ὀρθὸν ἐπ’ οὐριάχῳ, κυνέην δ’ ἀποκάτθετ’ ἐρείσασ. βῆ δ’ αὐτῇ προτέρωσε σὺν ἀσπίδι νήριτα ταύρων ἴχνια μαστεύων· οἱ δ’ ἔκποθεν ἀφράστοιο κευθμῶνοσ χθονίου, ἵνα τέ σφισιν ἔσκε βόαυλα καρτερὰ λιγνυόεντι πέριξ εἰλυμένα καπνῷ, ἄμφω ὁμοῦ προγένοντο πυρὸσ σέλασ ἀμπνείοντεσ. ἔδδεισαν δ’ ἡρ́ωεσ, ὅπωσ ἴδον. αὐτὰρ ὁ τούσγε, εὖ διαβάσ, ἐπιόντασ, ἅ τε σπιλὰσ εἰν ἁλὶ πέτρη μίμνει ἀπειρεσίῃσι δονεύμενα κύματ’ ἀέλλαισ. πρόσθε δέ οἱ σάκοσ ἔσχεν ἐναντίον· οἱ δέ μιν ἄμφω μυκηθμῷ κρατεροῖσιν ἐνέπληξαν κεράεσσιν· οὐδ’ ἄρα μιν τυτθόν περ ἀνώχλισαν ἀντιόωντεσ. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐνὶ τρητοῖσιν ἐύρρινοι χοάνοισιν φῦσαι χαλκήων ὁτὲ μέν τ’ ἀναμαρμαίρουσιν, πῦρ ὀλοόν πιμπρᾶσαι, ὅτ’ αὖ λήγουσιν ἀυτμῆσ, δεινὸσ δ’ ἐξ αὐτοῦ πέλεται βρόμοσ, ὁππότ’ ἀίξῃ νειόθεν· ὧσ ἄρα τώγε θοὴν φλόγα φυσιόωντεσ ἐκ στομάτων ὁμάδευν, τὸν δ’ ἄμφεπε δήιον αἶθοσ βάλλον ἅ τε στεροπή· κούρησ δέ ἑ φάρμακ’ ἔρυτο. καί ῥ’ ὅγε δεξιτεροῖο βοὸσ κέρασ ἄκρον ἐρύσσασ εἷλκεν ἐπικρατέωσ παντὶ σθένει, ὄφρα πελάσσῃ ζεύγλῃ χαλκείῃ, τὸν δ’ ἐν χθονὶ κάββαλεν ὀκλάξ, ῥίμφα ποδὶ κρούσασ πόδα χάλκεον. ὧσ δὲ καὶ ἄλλον σφῆλεν γνὺξ ἐπιόντα, μιῇ βεβολημένον ὁρμῇ. εὐρὺ δ’ ἀποπροβαλὼν χαμάδισ σάκοσ, ἔνθα καὶ ἔνθα τῇ καὶ τῇ βεβαὼσ ἄμφω ἔχε πεπτηῶτασ γούνασιν ἐν προτέροισι, διὰ φλογὸσ εἶθαρ ἐλυσθείσ. θαύμασε δ’ Αἰήτησ σθένοσ ἀνέροσ. οἱ δ’ ἄρα τείωσ Τυνδαρίδαι‐‐δὴ γάρ σφι πάλαι προπεφραδμένον ἠε͂ν‐‐ ἀγχίμολον ζυγά οἱ πεδόθεν δόσαν ἀμφιβαλέσθαι. αὐτὰρ ὁ εὖ ἐνέδησε λόφουσ· μεσσηγὺ δ’ ἀείρασ χάλκεον ἱστοβοῆα, θοῇ συνάρασσε κορώνῃ ζεύγληθεν. καὶ τὼ μὲν ὑπὲκ πυρὸσ ἂψ ἐπὶ νῆα χαζέσθην. ὁ δ’ ἄρ’ αὖτισ ἑλὼν σάκοσ ἔνθετο νώτῳ ἐξόπιθεν, καὶ γέντο θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων πήληκα βριαρὴν δόρυ τ’ ἄσχετον, ᾧ π̔’ ὑπὸ μέσσασ ἐργατίνησ ὥσ τίσ τε Πελασγίδι νύσσεν ἀκαίνῃ οὐτάζων λαγόνασ· μάλα δ’ ἔμπεδον εὖ ἀραρυῖαν τυκτὴν ἐξ ἀδάμαντοσ ἐπιθύνεσκεν ἐχέτλην. οἱ δ’ εἱώσ μὲν δὴ περιώσια θυμαίνεσκον, λάβρον ἐπιπνείοντε πυρὸσ σέλασ· ὦρτο δ’ ἀυτμὴ ἠύτε βυκτάων ἀνέμων βρόμοσ, οὕσ τε μάλιστα δειδιότεσ μέγα λαῖφοσ ἁλίπλοοι ἐστείλαντο. δηρὸν δ’ οὐ μετέπειτα κελευόμενοι ὑπὸ δουρὶ ἠίσαν· ὀκριόεσσα δ’ ἐρείκετο νειὸσ ὀπίσσω, σχιζομένη ταύρων τε βίῃ κρατερῷ τ’ ἀροτῆρι. δεινὸν δ’ ἐσμαράγευν ἄμυδισ κατὰ ὦλκασ ἀρότρου βώλακεσ ἀγνύμεναι ἀνδραχθέεσ· εἵπετο δ’ αὐτὸσ λαῖον ἐπὶ στιβαρῷ πιέσασ ποδί· τῆλε δ’ ἑοῖο βάλλεν ἀρηρομένην αἰεὶ κατὰ βῶλον ὀδόντασ ἐντροπαλιζόμενοσ, μή οἱ πάροσ ἀντιάσειεν γηγενέων ἀνδρῶν ὀλοὸσ στάχυσ· οἱ δ’ ἄρ’ ἐπιπρὸ χαλκείῃσ χηλῇσιν ἐρειδόμενοι πονέοντο. ἦμοσ δὲ τρίτατον λάχοσ ἤματοσ ἀνομένοιο λείπεται ἐξ ἠοῦσ, καλέουσι δὲ κεκμηῶτεσ ἐργατίναι γλυκερόν σφιν ἄφαρ βουλυτὸν ἱκέσθαι, τῆμοσ ἀρήροτο νειὸσ ὑπ’ ἀκαμάτῳ ἀροτῆρι, τετράγυόσ περ ἐοῦσα· βοῶν τ’ ἀπελύετ’ ἄροτρα. καὶ τοὺσ μὲν πεδίονδε διεπτοίησε φέβεσθαι· αὐτὰρ ὁ ἂψ ἐπὶ νῆα πάλιν κίεν, ὄφρ’ ἔτι κεινὰσ γηγενέων ἀνδρῶν ἴδεν αὔλακασ. ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι θάρσυνον μύθοισιν. ὁ δ’ ἐκ ποταμοῖο ῥοάων αὐτῇ ἀφυσσάμενοσ κυνέῃ σβέσεν ὕδατι δίψαν· γνάμψε δὲ γούνατ’ ἐλαφρά, μέγαν δ’ ἐμπλήσατο θυμὸν ἀλκῆσ, μαιμώων συῒ εἴκελοσ, ὅσ ῥά τ’ ὀδόντασ θήγει θηρευτῇσιν ἐπ’ ἀνδράσιν, ἀμφὶ δὲ πολλὸσ ἀφρὸσ ἀπὸ στὅματοσ χαμάδισ ῥεῖ χωομένοιο. οἱ δ’ ἤδη κατὰ πᾶσαν ἀνασταχύεσκον ἄρουραν γηγενέεσ· φρίξεν δὲ περὶ στιβαροῖσ σακέεσσιν δούρασί τ’ ἀμφιγύοισ κορύθεσσί τε λαμπομένῃσιν Ἄρηοσ τέμενοσ φθισιμβρότου· ἵκετο δ’ αἴγλη νειόθεν Οὔλυμπόνδε δι’ ἠέροσ ἀστράπτουσα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐσ γαῖαν πολέοσ νιφετοῖο πεσόντοσ ἂψ ἀπὸ χειμερίασ νεφέλασ ἐκέσασσαν ἀέλλαι λυγαίῃ ὑπὸ νυκτί, τὰ δ’ ἀθρόα πάντ’ ἐφαάνθη τείρεα λαμπετόωντα διὰ κνέφασ· ὧσ ἄρα τοίγε λάμπον ἀναλδήσκοντεσ ὑπὲρ χθονόσ. αὐτὰρ Ιἤσων μνήσατο Μηδείησ πολυκερδέοσ ἐννεσιάων, λάζετο δ’ ἐκ πεδίοιο μέγαν περιηγέα πέτρον, δεινὸν Ἐνυαλίου σόλον Ἄρεοσ· οὔ κέ μιν ἄνδρεσ αἰζηοὶ πίσυρεσ γαίησ ἄπο τυτθὸν ἀείραν. τόν ῥ’ ἀνὰ χεῖρα λαβὼν μάλα τηλόθεν ἔμβαλε μέσσοισ ἀίξασ· αὐτὸσ δ’ ὑφ’ ἑὸν σάκοσ ἕζετο λάθρῃ θαρσαλέωσ. Κόλχοι δὲ μέγ’ ἰάχον, ὡσ ὅτε πόντοσ ἰάχεν ὀξείῃσιν ἐπιβρομέων σπιλάδεσσιν· τὸν δ’ ἕλεν ἀμφασίη ῥιπῇ στιβαροῖο σόλοιο Αἰήτην. οἱ δ’ ὥστε θοοὶ κύνεσ ἀμφιθορόντεσ ἀλλήλουσ βρυχηδὸν ἐδήιον· οἱ δ’ ἐπὶ γαῖαν μητέρα πῖπτον ἑοῖσ ὑπὸ δούρασιν, ἠύτε πεῦκαι ἢ δρύεσ, ἅσ τ’ ἀνέμοιο κατάικεσ δονέουσιν. οἱο͂σ δ’ οὐρανόθεν πυρόεισ ἀναπάλλεται ἀστὴρ ὁλκὸν ὑπαυγάζων, τέρασ ἀνδράσιν, οἵ μιν ἴδωντοι μαρμαρυγῇ σκοτίοιο δι’ ἠέροσ ἀίξαντα· τοῖοσ ἄρ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐπέσσυτο γηγενέεσσιν, γυμνὸν δ’ ἐκ κολεοῖο φέρε ξίφοσ, οὖτα δὲ μίγδην ἀμώων, πολέασ μὲν ἔτ’ ἐσ νηδὺν λαγόνασ τε ἡμίσεασ ἀνέχοντασ ἐσ ἠέρα· τοὺσ δὲ καὶ ἄχρισ ὤμων τελλομένουσ· τοὺσ δὲ νέον ἑστηῶτασ, τοὺσ δ’ ἤδη καὶ ποσσὶν ἐπειγομένουσ ἐσ ἄρηα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἀμφ’ οὔροισιν ἐγειρομένου πολέμοιο, δείσασ γειομόροσ, μή οἱ προτάμωνται ἀρούρασ, ἁρ́πην εὐκαμπῆ νεοθηγέα χερσὶ μεμαρπὼσ ὠμὸν ἐπισπεύδων κείρει στάχυν, οὐδὲ βολῇσιν μίμνει ἐσ ὡραίην τερσήμεναι ἠελίοιο· ὧσ τότε γηγενέων κεῖρε στάχυν· αἵματι δ’ ὁλκοὶ ἠύτε κρηναῖαι ἀμάραι πλήθοντο ῥοῇσιν. πῖπτον δ’, οἱ μὲν ὀδὰξ τετρηχότα βῶλον ὀδοῦσιν λαζόμενοι πρηνεῖσ, οἱ δ’ ἔμπαλιν, οἱ δ’ ἐπ’ ἀγοστῷ καὶ πλευροῖσ, κήτεσσι δομὴν ἀτάλαντοι ἰδέσθαι. πολλοὶ δ’ οὐτάμενοι, πρὶν ὑπὸ χθονὸσ ἴχνοσ ἀεῖραι, ὅσσον ἄνω προύτυψαν ἐσ ἠέρα, τόσσον ἔραζε βριθόμενοι πλαδαροῖσι καρήασιν ἠρήρειντο. ἔρνεἀ που τοίωσ, Διὸσ ἄσπετον ὀμβρήσαντοσ, φυταλιῇ νεόθρεπτα κατημύουσιν ἔραζε κλασθέντα ῥίζηθεν, ἀλωήων πόνοσ ἀνδρῶν· τὸν δὲ κατηφείη τε καὶ οὐλοὸν ἄλγοσ ἱκάνει κλήρου σημαντῆρα φυτοτρόφον· ὧσ τότ’ ἄνακτοσ Αἰήταο βαρεῖαι ὑπὸ φρένασ ἦλθον ἀνῖαι. ἠιέ δ’ ἐσ πτολίεθρον ὑπότροποσ ἄμμιγα Κόλχοισ, πορφύρων, ᾗ κέ σφι θοώτερον ἀντιόῳτο. ἦμαρ ἔδυ, καὶ τῷ τετελεσμένοσ ἠε͂ν ἀέθλοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 3 21:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION