헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ3́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3)

Εἰ δ’ ἄγε νῦν, Ἐρατώ, παρά θ’ ἵστασο, καί μοι ἔνισπε, ἔνθεν ὅπωσ ἐσ Ιὠλκὸν ἀνήγαγε κῶασ Ιἤσων Μηδείησ ὑπ’ ἔρωτι. σὺ γὰρ καὶ Κύπριδοσ αἶσαν ἔμμορεσ, ἀδμῆτασ δὲ τεοῖσ μελεδήμασι θέλγεισ παρθενικάσ· τῶ καί τοι ἐπήρατον οὔνομ’ ἀνῆπται. Ὧσ οἱ μὲν πυκινοῖσιν ἀνωίστωσ δονάκεσσιν μίμνον ἀριστῆεσ λελοχημένοι· αἱ δ’ ἐνόησαν Ἥρη Ἀθηναίη τε, Διὸσ δ’ αὐτοῖο καὶ ἄλλων ἀθανάτων ἀπονόσφι θεῶν θάλαμόνδε κιοῦσαι βούλευον· πείραζε δ’ Ἀθηναίην πάροσ Ἥρη· "Αὐτὴ νῦν προτέρη, θύγατερ Διόσ, ἄρχεο βουλῆσ. τί χρέοσ; ἠὲ δόλον τινὰ μήσεαι, ᾧ κεν ἑλόντεσ χρύσεον Αἰήταο μεθ’ Ἑλλάδα κῶασ ἄγοιντο, ἦ καὶ τόνγ’ ἐπέεσσι παραιφάμενοι πεπίθοιεν μειλιχίοισ; ἦ γὰρ ὅγ’ ὑπερφίαλοσ πέλει αἰνῶσ. ἔμπησ δ’ οὔτινα πεῖραν ἀποτρωπᾶσθαι ἐοίκεν. " Ὧσ φάτο· τὴν δὲ παρᾶσσον Ἀθηναίη προσέειπεν· "Καὶ δ’ αὐτὴν ἐμὲ τοῖα μετὰ φρεσὶν ὁρμαίνουσαν, Ἤρη, ἀπηλεγέωσ ἐξείρεαι. ἀλλά τοι οὔπω φράσσασθαι νοέω τοῦτον δόλον, ὅστισ ὀνήσει θυμὸν ἀριστήων· πολέασ δ’ ἐπεδοίασα βουλάσ. " Ἦ, καὶ ἐπ’ οὔδεοσ αἵγε ποδῶν πάροσ ὄμματ’ ἔπηξαν, ἄνδιχα πορφύρουσαι ἐνὶ σφίσιν· αὐτίκα δ’ Ἥρη τοῖον μητιόωσα παροιτέρη ἔκφατο μῦθον· "Δεῦρ’ ἰόμεν μετὰ Κύπριν· ἐπιπλόμεναι δέ μιν ἄμφω παιδὶ ἑῷ εἰπεῖν ὀτρύνομεν, αἴ κε πίθηται κούρην Αἰήτεω πολυφάρμακον οἷσι βέλεσσιν θέλξαι ὀιστεύσασ ἐπ’ Ιἤσονι. τὸν δ’ ἂν ὀίω κείνησ ἐννεσίῃσιν ἐσ Ἑλλάδα κῶασ ἀνάξειν. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· πυκινὴ δὲ συνεύαδε μῆτισ Ἀθήνῃ, καί μιν ἔπειτ’ ἐξαῦτισ ἀμείβετο μειλιχίοισιν· "Ἥρη, νήιδα μέν με πατὴρ τέκε τοῖο βολάων, οὐδέ τινα χρειὼ θελκτήριον οἶδα πόθοιο. εἰ δέ σοι αὐτῇ μῦθοσ ἐφανδάνει, ἦ τ’ ἂν ἔγωγε ἑσποίμην· σὺ δέ κεν φαίησ ἔποσ ἀντιόωσα. " Ἦ, καὶ ἀναΐξασαι ἐπὶ μέγα δῶμα νέοντο Κύπριδοσ, ὅ ῥά τέ οἱ δεῖμεν πόσισ ἀμφιγυήεισ, ὁππότε μιν τὰ πρῶτα παραὶ Διὸσ ἦγεν ἄκοιτιν. ἑρ́κεα δ’ εἰσελθοῦσαι ὑπ’ αἰθούσῃ θαλάμοιο ἔσταν, ἵν’ ἐντύνεσκε θεὰ λέχοσ Ἡφαίστοιο. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐσ χαλκεῶνα καὶ ἄκμονασ ἦρι βεβήκει, νήσοιο πλαγκτῆσ εὐρὺν μυχόν, ᾧ ἔνι πάντα δαίδαλα χάλκευεν ῥιπῇ πυρόσ’ ἡ δ’ ἄρα μούνη ἧστο δόμῳ δινωτὸν ἀνὰ θρόνον, ἄντα θυράων. λευκοῖσιν δ’ ἑκάτερθε κόμασ ἐπιειμένη ὤμοισ κόσμει χρυσείῃ διὰ κερκίδι, μέλλε δὲ μακροὺσ πλέξασθαι πλοκάμουσ· τὰσ δὲ προπάροιθεν ἰδοῦσα ἔσχεθεν, εἴσω τέ σφ’ ἐκάλει, καὶ ἀπὸ θρόνου ὦρτο, εἷσέ τ’ ἐνὶ κλισμοῖσιν· ἀτὰρ μετέπειτα καὶ αὐτὴ ἵζανεν, ἀψήκτουσ δὲ χεροῖν ἀνεδήσατο χαίτασ. τοῖα δὲ μειδιόωσα προσέννεπεν αἱμυλίοισιν· "Ἠθεῖαι, τίσ δεῦρο νόοσ χρειω τε κομίζει δηναιὰσ αὔτωσ;

τί δ’ ἱκάνετον, οὔτι πάροσ γε λίην φοιτίζουσαι, ἐπεὶ περίεστε θεάων; Τὴν δ’ Ἥρη τοίοισιν ἀμειβομένη προσέειπεν· "Κερτομέεισ· νῶιν δὲ κέαρ συνορίνεται ἄτῃ. ἤδη γὰρ ποταμῷ ἐνὶ Φάσιδι νῆα κατίσχει Αἰσονίδησ, ἠδ’ ἄλλοι ὅσοι μετὰ κῶασ ἕπονται. τῶν ἤτοι πάντων μέν, ἐπεὶ πέλασ ἔργον ὄρωρεν, δείδιμεν ἐκπάγλωσ, περὶ δ’ Αἰσονίδαο μάλιστα. τὸν μὲν ἐγών, εἰ καί περ ἐσ Αἴδα ναυτίλληται λυσόμενοσ χαλκέων Ἰξίονα νειόθι δεσμῶν, ῥύσομαι, ὅσσον ἐμοῖσιν ἐνὶ σθένοσ ἔπλετο γυίοισ, ὄφρα μὴ ἐγγελάσῃ Πελίησ κακὸν οἶτον ἀλύξασ, ὅσ μ’ ὑπερηνορέῃ θυέων ἀγέραστον ἔθηκεν. καὶ δ’ ἄλλωσ ἔτι καὶ πρὶν ἐμοὶ μέγα φίλατ’ Ιἤσων ἐξότ’ ἐπὶ προχοῇσιν ἅλισ πλήθοντοσ Ἀναύρου ἀνδρῶν εὐνομίησ πειρωμένῃ ἀντεβόλησεν θήρησ ἐξανιών· νιφετῷ δ’ ἐπαλύνετο πάντα οὔρεα καὶ σκοπιαὶ περιμήκεεσ, οἱ δὲ κατ’ αὐτῶν χείμαρροι καναχηδὰ κυλινδόμενοι φορέοντο. γρηὶ δέ μ’ εἰσαμένην ὀλοφύρατο, καί μ’ ἀναείρασ αὐτὸσ ἑοῖσ ὤμοισι διὲκ προαλὲσ φέρεν ὕδωρ. τῶ νύ μοι ἄλληκτον περιτίεται· οὐδέ κε λώβην τίσειεν Πελίησ, εἰ μή σύ γε νόστον ὀπάσσεισ. " Ὧσ ηὔδα· Κύπριν δ’ ἐνεοστασίη λάβε μύθων. ἅζετο δ’ ἀντομένην Ἥρην ἕθεν εἰσορόωσα, καί μιν ἔπειτ’ ἀγανοῖσι προσέννεπεν ἥγ’ ἐπέεσσιν· "Πότνα θεά, μή τοί τι κακώτερον ἄλλο πέλοιτο Κύπριδοσ, εἰ δὴ σεῖο λιλαιομένησ ἀθερίζω ἢ ἔποσ ἠέ τι ἔργον, ὅ κεν χέρεσ αἵγε κάμοιεν ἠπεδαναί· καὶ μή τισ ἀμοιβαίη χάρισ ἔστω. " Ὧσ ἔφαθ’· Ἥρη δ’ αὖτισ ἐπιφραδέωσ ἀγορευσεν· "Οὔτι βίησ χατέουσαι ἱκάνομεν, οὐδέ τι χειρῶν. ἀλλ’ αὔτωσ ἀκέουσα τεῷ ἐπικέκλεο παιδὶ παρθένον Αἰήτεω θέλξαι πόθῳ Αἰσονίδαο. εἰ γάρ οἱ κείνη συμφράσσεται εὐμενέουσα, ῥηιδίωσ μιν ἑλόντα δέροσ χρύσειον ὀίω νοστήσειν ἐσ Ιὠλκόν, ἐπεὶ δολόεσσα τέτυκται. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· Κύπρισ δὲ μετ’ ἀμφοτέρῃσιν ἐείπεν· "Ἥρη, Ἀθηναίη τε, πίθοιτό κεν ὔμμι μάλιστα, ἢ ἐμοί. ὑμείων γὰρ ἀναιδήτῳ περ ἐόντι τυτθή γ’ αἰδὼσ ἔσσετ’ ἐν ὄμμασιν· αὐτὰρ ἐμεῖο οὐκ ὄθεται, μάλα δ’ αἰὲν ἐριδμαίνων ἀθερίζει. καὶ δή οἱ μενέηνα, περισχομένη κακότητι, αὐτοῖσιν τόξοισι δυσηχέασ ἆξαι ὀιστοὺσ ἀμφαδίην. τοῖον γὰρ ἐπηπείλησε χαλεφθείσ, εἰ μὴ τηλόθι χεῖρασ, ἑώσ ἔτι θυμὸν ἐρύκει, ἕξω ἐμάσ, μετέπειτά γ’ ἀτεμβοίμην ἑοῖ αὐτῇ. " Ὧσ φάτο· μείδησαν δὲ θεαί, καὶ ἐσέδρακον ἄντην ἀλλήλαισ. ἡ δ’ αὖτισ ἀκηχεμένη προσέειπεν· "Ἄλλοισ ἄλγεα τἀμὰ γέλωσ πέλει· οὐδέ τί με χρὴ μυθεῖσθαι πάντεσσιν· ἅλισ εἰδυῖα καὶ αὐτή. νῦν δ’ ἐπεὶ ὔμμι φίλον τόδε δὴ πέλει ἀμφοτέρῃσιν, πειρήσω, καί μιν μειλίξομαι, οὐδ’ ἀπιθήσει. Ὧσ φάτο·

τὴν δ’ Ἥρη ῥαδινῆσ ἐπεμάσσατο χειρόσ, ἦκα δὲ μειδιόωσα παραβλήδην προσέειπεν· "Οὕτω νῦν, Κυθέρεια, τόδε χρέοσ, ὡσ ἀγορεύεισ, ἔρξον ἄφαρ· καὶ μή τι χαλέπτεο, μηδ’ ἐρίδαινε χωομένη σῷ παιδί· μεταλλήξει γὰρ ὀπίσσω. " Ἦ ῥα, καὶ ἔλλιπε θῶκον· ἐφωμάρτησε δ’ Ἀθήνη· ἐκ δ’ ἴσαν ἄμφω ταίγε παλίσσυτοι. ἡ δὲ καὶ αὐτὴ βῆ ῥ̓ ἴμεν Οὐλύμποιο κατὰ πτύχασ, εἴ μιν ἐφεύροι. εὑρ͂ε δὲ τόνγ’ ἀπάνευθε Διὸσ θαλερῇ ἐν ἀλωῇ, οὐκ οἰο͂ν, μετα καὶ Γανυμήδεα, τόν ῥά ποτε Ζεὺσ οὐρανῷ ἐγκατένασσεν ἐφέστιον ἀθανάτοισιν, κάλλεοσ ἱμερθείσ. ἀμφ’ ἀστραγάλοισι δὲ τώγε χρυσείοισ, ἅ τε κοῦροι ὁμήθεεσ, ἑψιόωντο. καί ῥ̓ ὁ μὲν ἤδη πάμπαν ἐνίπλεον ᾧ ὑπὸ μαζῷ μάργοσ Ἔρωσ λαιῆσ ὑποΐσχανε χειρὸσ ἀγοστόν, ὀρθὸσ ἐφεστηώσ· γλυκερὸν δέ οἱ ἀμφὶ παρειὰσ χροιῇ θάλλεν ἔρευθοσ. ὁ δ’ ἐγγύθεν ὀκλαδὸν ἧστο σῖγα κατηφιόων· δοιὼ δ’ ἔχεν, ἄλλον ἔτ’ αὔτωσ ἄλλῳ ἐπιπροϊείσ, κεχόλωτο δὲ καγχαλόωντι. καὶ μὴν τούσγε παρᾶσσον ἐπὶ προτέροισιν ὀλέσσασ βῆ κενεαῖσ σὺν χερσὶν ἀμήχανοσ, οὐδ’ ἐνόησεν Κύπριν ἐπιπλομένην. ἡ δ’ ἀντίη ἵστατο παιδόσ, καί μιν ἄφαρ γναθμοῖο κατασχομένη προσέειπεν· "Τίπτ’ ἐπιμειδιάᾳσ, ἄφατον κακόν; ἠε͂́ μιν αὔτωσ ἤπαφεσ, οὐδὲ δίκῃ περιέπλεο νῆιν ἐόντα; εἰ δ’ ἄγε μοι πρόφρων τέλεσον χρέοσ, ὅττι κεν εἴπω· καί κέν τοι ὀπάσαιμι Διὸσ περικαλλὲσ ἄθυρμα κεῖνο, τό οἱ ποίησε φίλη τροφὸσ Ἀδρήστεια ἄντρῳ ἐν Ἰδαίῳ ἔτι νήπια κουρίζοντι, σφαῖραν ἐυτρόχαλον, τῆσ οὐ σύγε μείλιον ἄλλο χειρῶν Ἡφαίστοιο κατακτεατίσσῃ ἄρειον. χρύσεα μέν οἱ κύκλα τετεύχαται· ἀμφὶ δ’ ἑκάστῳ διπλόαι ἁψῖδεσ περιηγέεσ εἱλίσσονται· κρυπταὶ δὲ ῥαφαί εἰσιν· ἕλιξ δ’ ἐπιδέδρομε πάσαισ κυανέη. ἀτὰρ εἴ μιν ἑαῖσ ἐνὶ χερσὶ βάλοιο, ἀστὴρ ὥσ, φλεγέθοντα δι’ ἠέροσ ὁλκὸν ἱήσιν. τήν τοι ἐγὼν ὀπάσω· σὺ δὲ παρθένον Αἰήταο θέλξον ὀιστεύσασ ἐπ’ Ιἤσονι· μηδέ τισ ἔστω ἀμβολίη. δὴ γάρ κεν ἀφαυροτέρη χάρισ εἰή. " Ὧσ φάτο· τῷ δ’ ἀσπαστὸν ἔποσ γένετ’ εἰσαϊόντι. μείλια δ’ ἔκβαλε πάντα, καὶ ἀμφοτέρῃσι χιτῶνοσ νωλεμὲσ ἔνθα καὶ ἔνθα θεᾶσ ἔχεν ἀμφιμεμαρπώσ. λίσσετο δ’ αἶψα πορεῖν αὐτοσχεδόν· ἡ δ’ ἀγανοῖσιν ἀντομένη μύθοισιν, ἐπειρύσσασα παρειάσ, κύσσε ποτισχομένη, καὶ ἀμείβετο μειδιόωσα· "Ἴστω νῦν τόδε σεῖο φίλον κάρη ἠδ’ ἐμὸν αὐτῆσ, ἦ μέν τοι δῶρόν γε παρέξομαι, οὐδ’ ἀπατήσω, εἴ κεν ἐνισκίμψῃσ κούρῃ βέλοσ Αἰήταο. " Φῆ· ὁ δ’ ἄῤ ἀστραγάλουσ συναμήσατο, κὰδ δὲ φαεινῷ μητρὸσ ἑῆσ εὖ πάντασ ἀριθμήσασ βάλε κόλπῳ. αὐτίκα δ’ ἰοδόκην χρυσέῃ περικάτθετο μίτρῃ πρέμνῳ κεκλιμένην· ἀνὰ δ’ ἀγκύλον εἵλετο τόξον. βῆ δὲ διὲκ μεγάροιο Διὸσ πάγκαρπον ἀλωήν. αὐτὰρ ἔπειτα πύλασ ἐξήλυθεν Οὐλύμποιο αἰθερίασ· ἔνθεν δὲ καταιβάτισ ἐστὶ κέλευθοσ οὐρανίη· δοιὼ δὲ πόλοι ἀνέχουσι κάρηνα οὐρέων ἠλιβάτων, κορυφαὶ χθονόσ, ᾗχί τ’ ἀερθεὶσ ἠέλιοσ πρώτῃσιν ἐρεύθεται ἀκτίνεσσιν. νειόθι δ’ ἄλλοτε γαῖα φερέσβιοσ ἄστεά τ’ ἀνδρῶν φαίνετο καὶ ποταμῶν ἱεροὶ ῥόοι, ἄλλοτε δ’ αὖτε ἄκριεσ, ἀμφὶ δὲ πόντοσ ἀν’ αἰθέρα πολλὸν ἰόντι. Ἥρωεσ δ’ ἀπάνευθεν ἑῆσ ἐπὶ σέλμασι νηὸσ ἐν ποταμῷ καθ’ ἕλοσ λελοχημένοι ἠγορόωντο.

αὐτὸσ δ’ Αἰσονίδησ μετεφώνεεν· οἱ δ’ ὑπάκουον ἠρέμασ ᾗ ἐνὶ χώρῃ ἐπισχερὼ ἑδριόωντεσ· "Ὦ φίλοι, ἤτοι ἐγὼ μὲν ὅ μοι ἐπιανδάνει αὐτῷ ἐξερέω· τοῦ δ’ ὔμμι τέλοσ κρηῆναι ἐοίκεν. ξυνὴ γὰρ χρειώ, ξυνοὶ δέ τε μῦθοι ἐάσιν πᾶσιν ὁμῶσ· ὁ δὲ σῖγα νόον βουλήν τ’ ἀπερύκων ἴστω καὶ νόστου τόνδε στόλον οἰο͂σ ἀπούρασ. ὧλλοι μὲν κατὰ νῆα σὺν ἔντεσι μίμνεθ’ ἕκηλοι· αὐτὰρ ἐγὼν ἐσ δώματ’ ἐλεύσομαι Αἰήταο, υἱᾶσ ἑλὼν Φρίξοιο δύω δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἑταίρουσ. πειρήσω δ’ ἐπέεσσι παροίτερον ἀντιβολήσασ, εἴ κ’ ἐθέλοι φιλότητι δέροσ χρύσειον ὀπάσσαι, ἠε͂ καὶ οὔ, πίσυνοσ δὲ βίῃ μετιόντασ ἀτίσσει. ὧδε γὰρ ἐξ αὐτοῖο πάροσ κακότητα δαέντεσ φρασσόμεθ’, εἴτ’ ἄρηι συνοισόμεθ’ εἴτε τισ ἄλλη μῆτισ ἐπίρροθοσ ἔσται ἐεργομένοισιν ἀυτῆσ. μηδ’ αὔτωσ ἀλκῇ, πρὶν ἔπεσσί γε πειρηθῆναι, τόνδ’ ἀπαμείρωμεν σφέτερον κτέρασ. ἀλλὰ πάροιθεν λωίτερον μύθῳ μιν ἀρέσσασθαι μετιόντασ. πολλάκι τοι ῥέα μῦθοσ, ὅ κεν μόλισ ἐξανύσειεν ἠνορέη, τόδ’ ἔρεξε κατὰ χρέοσ, ᾗπερ ἐῴκει πρηΰνασ. ὁ δὲ καί ποτ’ ἀμύμονα Φρίξον ἔδεκτο μητρυιῆσ φεύγοντα δόλον πατρόσ τε θυηλάσ. πάντεσ ἐπεὶ πάντῃ καὶ ὅτισ μάλα κύντατοσ ἀνδρῶν, Ξεινίου αἰδεῖται Ζηνὸσ θέμιν ἠδ’ ἀλεγίζει. " Ὧσ φάτ’· ἐπῄνησαν δὲ νέοι ἔποσ Αἰσονίδαο πασσυδίῃ, οὐδ’ ἔσκε παρὲξ ὅτισ ἄλλο κελεύοι. καὶ τότ’ ἄρ’ υἱῆασ Φρίξου Τελαμῶνά θ’ ἕπεσθαι ὦρσε καὶ Αὐγείην· αὐτὸσ δ’ ἕλεν Ἑρμείαο σκῆπτρον· ἄφαρ δ’ ἄρα νηὸσ ὑπὲρ δόνακάσ τε καὶ ὕδωρ χέρσονδ’ ἐξαπέβησαν ἐπὶ θρῳσμοῦ πεδίοιο. Κιρκαῖον τόδε που κικλήσκεται· ἔνθα δὲ πολλαὶ ἑξείησ πρόμαλοί τε καὶ ἰτέαι ἐκπεφύασιν, τῶν καὶ ἐπ’ ἀκροτάτων νέκυεσ σειρῇσι κρέμανται δέσμιοι. εἰσέτι νῦν γὰρ ἄγοσ Κόλχοισιν ὄρωρεν ἀνέρασ οἰχομένουσ πυρὶ καιέμεν· οὐδ’ ἐνὶ γαίῃ ἔστι θέμισ στείλαντασ ὕπερθ’ ἐπὶ σῆμα χέεσθαι, ἀλλ’ ἐν ἀδεψήτοισι κατειλύσαντε βοείαισ δενδρέων ἐξάπτειν ἑκὰσ ἄστεοσ. ἠέρι δ’ ἴσην καὶ χθὼν ἔμμορεν αἶσαν, ἐπεὶ χθονὶ ταρχύουσιν θηλυτέρασ· ἡ γάρ τε δίκη θεσμοῖο τέτυκται. Τοῖσι δὲ νισσομένοισ Ἥρη φίλα μητιόωσα ἠέρα πουλὺν ἐφῆκε δι’ ἄστεοσ, ὄφρα λάθοιεν Κόλχων μυρίον ἔθνοσ ἐσ Αἰήταο κιόντεσ. ὦκα δ’ ὅτ’ ἐκ πεδίοιο πόλιν καὶ δώμαθ’ ἵκοντο Αἰήτεω, τότε δ’ αὖτισ ἀπεσκέδασεν νέφοσ Ἥρη. ἔσταν δ’ ἐν προμολῇσι τεθηπότεσ ἑρ́κε’ ἄνακτοσ εὐρείασ τε πύλασ καὶ κίονασ, οἳ περὶ τοίχουσ ἑξείησ ἄνεχον· θριγκὸσ δ’ ἐφύπερθε δόμοιο λαΐνεοσ χαλκέῃσιν ἐπὶ γλυφίδεσσιν ἀρήρει. εὔκηλοι δ’ ὑπὲρ οὐδὸν ἔπειτ’ ἔβαν. ἄγχι δὲ τοῖο ἡμερίδεσ χλοεροῖσι καταστεφέεσ πετάλοισιν ὑψοῦ ἀειρόμεναι μέγ’ ἐθήλεον. αἱ δ’ ὑπὸ τῇσιν ἀέναοι κρῆναι πίσυρεσ ῥέον, ἃσ ἐλάχηνεν Ἥφαιστοσ. καί ῥ’ ἡ μέν ἀναβλύεσκε γάλακτι, ἡ δ’ οἴνῳ, τριτάτη δὲ θυώδεϊ νᾶεν ἀλοιφῇ· ἡ δ’ ἄρ’ ὕδωρ προρέεσκε, τὸ μέν ποθι δυομένῃσιν θέρμετο Πληιάδεσσιν, ἀμοιβηδὶσ δ’ ἀνιούσαισ κρυστάλλῳ ἴκελον κοίλησ ἀνεκήκιε πέτρησ. τοῖ’ ἄρ’ ἐνὶ μεγάροισι Κυταιέοσ Αἰήταο τεχνήεισ Ἥφαιστοσ ἐμήσατο θέσκελα ἔργα. καί οἱ χαλκόποδασ ταύρουσ κάμε, χάλκεα δέ σφεων ἦν στόματ’, ἐκ δὲ πυρὸσ δεινὸν σέλασ ἀμπνείεσκον· πρὸσ δὲ καὶ αὐτόγυον στιβαροῦ ἀδάμαντοσ ἄροτρον ἤλασεν, Ηἐλίῳ τίνων χάριν, ὅσ ῥά μιν ἵπποισ δέξατο, Φλεγραίῃ κεκμηότα δηιοτῆτι. ἔνθα δὲ καὶ μέσσαυλοσ ἐλήλατο· τῇ δ’ ἐπὶ πολλαὶ δικλίδεσ εὐπηγεῖσ θάλαμοί τ’ ἔσαν ἔνθα καὶ ἔνθα· δαιδαλέη δ’ αἴθουσα παρὲξ ἑκάτερθε τέτυκτο. λέχρισ δ’ αἰπύτεροι δόμοι ἕστασαν ἀμφοτέρωθεν. τῶν ἤτοι ἄλλῳ μέν, ὅτισ καὶ ὑπείροχοσ ἠε͂ν, κρείων Αἰήτησ σὺν ἑῇ ναίεσκε δάμαρτι· ἄλλῳ δ’ Ἄψυρτοσ ναῖεν πάισ Αἰήταο. τὸν μὲν Καυκασίη νύμφη τέκεν Ἀστερόδεια πρίν περ κουριδίην θέσθαι Εἰδυῖαν ἄκοιτιν, Τηθύοσ Ὠκεανοῦ τε πανοπλοτάτην γεγαυῖαν. καί μιν Κόλχων υἱε͂σ ἐπωνυμίην Φαέθοντα ἔκλεον, οὕνεκα πᾶσι μετέπρεπεν ἠιθέοισιν. τοὺσ δ’ ἔχον ἀμφίπολοί τε καὶ Αἰήταο θύγατρεσ ἄμφω, Χαλκιόπη Μήδειά τε. τὴν μὲν ἄρ’ οἵγε ἐκ θαλάμου θάλαμόνδε κασιγνήτην μετιοῦσαν‐‐ Ἥρη γάρ μιν ἔρυκε δόμῳ· πρὶν δ’ οὔτι θάμιζεν ἐν μεγάροισ, Ἑκάτησ δὲ πανήμεροσ ἀμφεπονεῖτο νηόν, ἐπεί ῥα θεᾶσ αὐτὴ πέλεν ἀρήτειρα‐‐ καί σφεασ ὡσ ἴδεν ἆσσον, ἀνίαχεν· ὀξὺ δ’ ἄκουσεν Χαλκιόπη· δμωαὶ δὲ ποδῶν προπάροιθε βαλοῦσαι νήματα καὶ κλωστῆρασ ἀολλέεσ ἔκτοθι πᾶσαι ἔδραμον. ἡ δ’ ἅμα τοῖσιν ἑοὺσ υἱῆασ ἰδοῦσα ὑψοῦ χάρματι χεῖρασ ἀνέσχεθεν· ὧσ δὲ καὶ αὐτοὶ μητέρα δεξιόωντο, καὶ ἀμφαγάπαζον ἰδόντεσ γηθόσυνοι· τοῖον δὲ κινυρομένη φάτο μῦθον· "Ἔμπησ οὐκ ἄρ’ ἐμέλλετ’ ἀκηδείῃ με λιπόντεσ τηλόθι πλάγξασθαι·

μετὰ δ’ ὑμέασ ἔτραπεν αἶσα. δειλὴ ἐγώ, οἱο͂ν πόθον Ἑλλάδοσ ἔκποθεν ἄτησ λευγαλέησ Φρίξοιο ἐφημοσύνῃσιν ἕλεσθε πατρόσ. ὁ μὲν θνῄσκων στυγερὰσ ἐπετείλατ’ ἀνίασ ἡμετέρῃ κραδίῃ. τί δέ κεν πόλιν Ὀρχομενοῖο, ὅστισ ὅδ’ Ὀρχομενόσ, κτεάνων Ἀθάμαντοσ ἕκητι μητέρ’ ἑὴν ἀχέουσαν ἀποπρολιπόντεσ, ἵκοισθε; Ὧσ ἔφατ’· Αἰήτησ δὲ πανύστατοσ ὦρτο θύραζε, ἐκ δ’ αὐτὴ Εἰδυῖα δάμαρ κίεν Αἰήταο, Χαλκιόπησ ἀίουσα· τὸ δ’ αὐτίκα πᾶν ὁμάδοιο ἑρ́κοσ ἐπεπλήθει. τοὶ μὲν μέγαν ἀμφιπένοντο ταῦρον ἅλισ δμῶεσ· τοὶ δὲ ξύλα κάγκανα χαλκῷ κόπτον· τοὶ δὲ λοετρὰ πυρὶ ζέον· οὐδέ τισ ἠε͂ν, ὃσ καμάτου μεθίεσκεν, ὑποδρήσσων βασιλῆι. Τόφρα δ’ Ἔρωσ πολιοῖο δι’ ἠέροσ ἷξεν ἄφαντοσ, τετρηχώσ, οἱο͂́ν τε νέαισ ἐπὶ φορβάσιν οἶστροσ τέλλεται, ὅν τε μύωπα βοῶν κλείουσι νομῆεσ. ὦκα δ’ ὑπὸ φλιὴν προδόμῳ ἔνι τόξα τανύσσασ ἰοδόκησ ἀβλῆτα πολύστονον ἐξέλετ’ ἰόν. ἐκ δ’ ὅγε καρπαλίμοισι λαθὼν ποσὶν οὐδὸν ἄμειψεν ὀξέα δενδίλλων· αὐτῷ ὑπὸ βαιὸσ ἐλυσθεὶσ Αἰσονίδῃ γλυφίδασ μέσσῃ ἐνικάτθετο νευρῇ, ἰθὺσ δ’ ἀμφοτέρῃσι διασχόμενοσ παλάμῃσιν ἧκ’ ἐπὶ Μηδείῃ· τὴν δ’ ἀμφασίη λάβε θυμόν. αὐτὸσ δ’ ὑψορόφοιο παλιμπετὲσ ἐκ μεγάροιο καγχαλόων ἠίξε· βέλοσ δ’ ἐνεδαίετο κούρῃ νέρθεν ὑπὸ κραδίῃ, φλογὶ εἴκελον· ἀντία δ’ αἰεὶ βάλλεν ὑπ’ Αἰσονίδην ἀμαρύγματα, καί οἱ ἀήντο στηθέων ἐκ πυκιναὶ καμάτῳ φρένεσ, οὐδέ τιν’ ἄλλην μνῆστιν ἔχεν, γλυκερῇ δὲ κατείβετο θυμὸν ἀνίῃ. ὡσ δὲ γυνὴ μαλερῷ περὶ κάρφεα χεύατο δαλῷ χερνῆτισ, τῇπερ ταλασήια ἔργα μέμηλεν, ὥσ κεν ὑπωρόφιον νύκτωρ σέλασ ἐντύναιτο, ἄγχι μάλ’ ἐγρομένη· τὸ δ’ ἀθέσφατον ἐξ ὀλίγοιο δαλοῦ ἀνεγρόμενον σὺν κάρφεα πάντ’ ἀμαθύνει· τοῖοσ ὑπὸ κραδίῃ εἰλυμένοσ αἴθετο λάθρῃ οὖλοσ Ἔρωσ· ἁπαλὰσ δὲ μετετρωπᾶτο παρειὰσ ἐσ χλόον, ἄλλοτ’ ἔρευθοσ, ἀκηδείῃσι νόοιο. Δμῶεσ δ’ ὁππότε δή σφιν ἐπαρτέα θῆκαν ἐδωδήν, αὐτοί τε λιαροῖσιν ἐφαιδρύναντο λοετροῖσ, ἀσπασίωσ δόρπῳ τε ποτῆτί τε θυμὸν ἄρεσσαν. ἐκ δὲ τοῦ Αἰήτησ σφετέρησ ἐρέεινε θυγατρὸσ υἱῆασ τοίοισι παρηγορέων ἐπέεσσιν· "Παιδὸσ ἐμῆσ κοῦροι Φρίξοιό τε, τὸν περὶ πάντων ξείνων ἡμετέροισιν ἐνὶ μεγάροισιν ἔτισα, πῶσ Αἰᾶ́νδε νέεσθε παλίσσυτοι; ἠε͂́ τισ ἄτη σωομένοισ μεσσηγὺσ ἐνέκλασεν; οὐ μὲν ἐμεῖο πείθεσθε προφέροντοσ ἀπείρονα μέτρα κελεύθου. ᾔδειν γάρ ποτε πατρὸσ ἐν ἁρ́μασιν Ηἐλίοιο δινεύσασ, ὅτ’ ἐμεῖο κασιγνήτην ἐκόμιζεν Κίρκην ἑσπερίησ εἴσω χθονόσ, ἐκ δ’ ἱκόμεσθα ἀκτὴν ἠπείρου Τυρσηνίδοσ, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ ναιετάει, μάλα πολλὸν ἀπόπροθι Κολχίδοσ αἰήσ. ἀλλὰ τί μύθων ἦδοσ; ἃ δ’ ἐν ποσὶν ὗμιν ὄρωρεν, εἴπατ’ ἀριφραδέωσ, ἠδ’ οἵτινεσ οἵδ’ ἐφέπονται ἀνέρεσ, ὅππῃ τε γλαφυρῆσ ἐκ νηὸσ ἔβητε. Τοῖά μιν ἐξερέοντα κασιγνήτων προπάροιθεν Ἄργοσ ὑποδδείσασ ἀμφὶ στόλῳ Αἰσονίδαο μειλιχίωσ προσέειπεν, ἐπεὶ προγενέστεροσ ἠε͂ν·

"Αἰήτη, κείνην μὲν ἄφαρ διέχευαν ἀέλλαι ζαχρηεῖσ· αὐτοὺσ δ’ ἐπὶ δούρασι πεπτηῶτασ νήσου Ἐνυαλίοιο ποτὶ ξερὸν ἔκβαλε κῦμα λυγαίῃ ὑπὸ νυκτί· θεὸσ δέ τισ ἄμμ’ ἐσάωσεν. οὐδὲ γὰρ αἳ τὸ πάροιθεν ἐρημαίην κατὰ νῆσον ηὐλίζοντ’ ὄρνιθεσ Ἀρήιαι, οὐδ’ ἔτι κείνασ εὑρ́ομεν. ἀλλ’ οἵγ’ ἄνδρεσ ἀπήλασαν, ἐξαποβάντεσ νηὸσ ἑῆσ προτέρῳ ἐνὶ ἤματι· καί σφ’ ἀπέρυκεν ἡμέασ οἰκτείρων Ζηνὸσ νόοσ, ἠέ τισ αἶσα, αὐτίκ’ ἐπεὶ καὶ βρῶσιν ἅλισ καὶ εἵματ’ ἔδωκαν, οὔνομά τε Φρίξοιο περικλεὲσ εἰσαϊόντεσ ἠδ’ αὐτοῖο σέθεν· μετὰ γὰρ τεὸν ἄστυ νέονται. χρειὼ δ’ ἢν ἐθέλῃσ ἐξίδμεναι, οὔ σ’ ἐπικεύσω. τόνδε τισ ἱέμενοσ πάτρησ ἀπάνευθεν ἐλάσσαι καὶ κτεάνων βασιλεὺσ περιώσιον, οὕνεκεν ἀλκῇ σφωιτέρῃ τάντεσσι μετέπρεπεν Αἰολίδῃσιν, πέμπει δεῦρο νέεσθαι ἀμήχανον· οὐδ’ ὑπαλύξειν στεῦται ἀμειλίκτοιο Διὸσ θυμαλγέα μῆνιν καὶ χόλον, οὐδ’ ἄτλητον ἄγοσ Φρίξοιό τε ποινὰσ Αἰολιδέων γενεήν, πρὶν ἐσ Ἑλλάδα κῶασ ἱκέσθαι. νῆα δ’ Ἀθηναίη Παλλὰσ κάμεν, οὐ μάλα τοίην, οἱαῖ́ περ Κόλχοισι μετ’ ἀνδράσι νῆεσ ἐάσιν, τάων αἰνοτάτησ ἐπεκύρσαμεν. ἤλιθα γάρ μιν λάβρον ὕδωρ πνοιή τε διέτμαγεν· ἡ δ’ ἐνὶ γόμφοισ ἴσχεται, ἢν καὶ πᾶσαι ἐπιβρίσωσιν ἀέλλαι. ἶσον δ’ ἐξ ἀνέμοιο θέει καὶ ὅτ’ ἀνέρεσ αὐτοὶ νωλεμέωσ χείρεσσιν ἐπισπέρχωσιν ἐρετμοῖσ. τῇ δ’ ἐναγειράμενοσ Παναχαιίδοσ εἴ τι φέριστον ἡρώων, τεὸν ἄστυ μετήλυθε, πόλλ’ ἐπαληθεὶσ ἄστεα καὶ πελάγη στυγερῆσ ἁλόσ, εἴ οἱ ὀπάσσαισ. αὐτῷ δ’ ὥσ κεν ἅδῃ, τὼσ ἔσσεται· οὐ γὰρ ἱκάνει χερσὶ βιησόμενοσ· μέμονεν δέ τοι ἄξια τίσειν δωτίνησ, ἀίων ἐμέθεν μέγα δυσμενέοντασ Σαυρομάτασ, τοὺσ σοῖσιν ὑπὸ σκήπτροισι δαμάσσει. εἰ δὲ καὶ οὔνομα δῆθεν ἐπιθύεισ γενεήν τε ἴδμεναι, οἵτινέσ εἰσιν, ἕκαστά γε μυθησαίμην. τόνδε μέν, οἱο͂́ περ οὕνεκ’ ἀφ’ Ἑλλάδοσ ὧλλοι ἄγερθεν, κλείουσ’ Αἴσονοσ υἱὸν Ιἤσονα Κρηθεΐδαο. εἰ δ’ αὐτοῦ Κρηθῆοσ ἐτήτυμόν ἐστι γενέθλησ, οὕτω κεν γνωτὸσ πατρώιοσ ἄμμι πέλοιτο. ἄμφω γὰρ Κρηθεὺσ Ἀθάμασ τ’ ἔσαν Αἰόλου υἱε͂σ· Φρίξοσ δ’ αὖτ’ Ἀθάμαντοσ ἐήν πάισ Αἰολίδαο. τόνδε δ’ ἄρ’, Ηἐλίου γόνον ἔμμεναι εἴ τιν’ ἀκούεισ, δέρκεαι Αὐγείην· Τελαμὼν δ’ ὅγε, κυδίστοιο Αἰακοῦ ἐκγεγαώσ· Ζεὺσ δ’ Αἰακὸν αὐτὸσ ἔτικτεν. ὧσ δὲ καὶ ὧλλοι πάντεσ, ὅσοι συνέπονται ἑταῖροι, ἀθανάτων υἱε͂́σ τε καὶ υἱωνοὶ γεγάασιν. Τοῖα παρέννεπεν Ἄργοσ·

ἄναξ δ’ ἐπεχώσατο μύθοισ εἰσαϊών· ὑψοῦ δὲ χόλῳ φρένεσ ἠερέθοντο. φῆ δ’ ἐπαλαστήσασ· μενέαινε δὲ παισὶ μάλιστα Χαλκιόπησ· τῶν γάρ σφε μετελθέμεν οὕνεκ’ ἐώλπει· ἐκ δέ οἱ ὄμματ’ ἔλαμψεν ὑπ’ ὀφρύσιν ἱεμένοιο· "Οὐκ ἄφαρ ὀφθαλμῶν μοι ἀπόπροθι, λωβητῆρεσ, νεῖσθ’ αὐτοῖσι δόλοισι παλίσσυτοι ἔκτοθι γαίησ, πρίν τινα λευγαλέον τε δέροσ καὶ Φρίξον ἰδέσθαι; αὐτίχ’ ὁμαρτήσαντεσ ἀφ’ Ἑλλάδοσ, οὐκ ἐπὶ κῶασ, σκῆπτρα δὲ καὶ τιμὴν βασιληίδα δεῦρο νέεσθε. εἰ δέ κε μὴ προπάροιθεν ἐμῆσ ἥψασθε τραπέζησ, ἦ τ’ ἂν ἀπὸ γλώσσασ τε ταμὼν καὶ χεῖρε κεάσσασ ἀμφοτέρασ, οἰοίσιν ἐπιπροέηκα πόδεσσιν, ὥσ κεν ἐρητύοισθε καὶ ὕστερον ὁρμηθῆναι, οἱᾶ δὲ καὶ μακάρεσσιν ἐπεψεύσασθε θεοῖσιν. " Φῆ ῥα χαλεψάμενοσ· μέγα δὲ φρένεσ Αἰακίδαο νειόθεν οἰδαίνεσκον· ἐέλδετο δ’ ἔνδοθι θυμὸσ ἀντιβίην ὀλοὸν φάσθαι ἔποσ· ἀλλ’ ἀπέρυκεν Αἰσονίδησ· πρὸ γὰρ αὐτὸσ ἀμείψατο μειλιχίοισιν· "Αἰήτη, σχέο μοι τῷδε στόλῳ. οὔτι γὰρ αὔτωσ ἄστυ τεὸν καὶ δώμαθ’ ἱκάνομεν, ὥσ που ἐόλπασ, οὐδὲ μὲν ἱέμενοι. τίσ δ’ ἂν τόσον οἶδμα περῆσαι τλαίη ἑκὼν ὀθνεῖον ἐπὶ κτέρασ; ἀλλά με δαίμων καὶ κρυερὴ βασιλῆοσ ἀτασθάλου ὦρσεν ἐφετμή. δὸσ χάριν ἀντομένοισι· σέθεν δ’ ἐγὼ Ἑλλάδι πάσῃ θεσπεσιην οἴσω κληηδόνα· καὶ δέ τοι ἤδη πρόφρονέσ εἰμεν ἄρηι θοὴν ἀποτῖσαι ἀμοιβήν, εἴτ’ οὖν Σαυρομάτασ γε λιλαίεαι, εἴτε τιν’ ἄλλον δῆμον σφωιτέροισιν ὑπὸ σκήπτροισι δαμάσσαι. " Ἴσκεν ὑποσσαίνων ἀγανῇ ὀπί· τοῖο δὲ θυμὸσ διχθαδίην πόρφυρεν ἐνὶ στήθεσσι μενοινήν, ἤ σφεασ ὁρμηθεὶσ αὐτοσχεδὸν ἐξεναρίζοι, ἦ ὅγε πειρήσαιτο βίησ. τό οἱ εἴσατ’ ἄρειον φραζομένῳ· καὶ δή μιν ὑποβλήδην προσέειπεν· "Ξεῖνε, τί κεν τὰ ἕκαστα διηνεκέωσ ἀγορεύοισ; εἰ γὰρ ἐτήτυμόν ἐστε θεῶν γένοσ, ἠὲ καὶ ἄλλωσ οὐδὲν ἐμεῖο χέρηεσ ἐπ’ ὀθνείοισιν ἔβητε, δώσω τοι χρύσειον ἄγειν δέροσ, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα, πειρηθείσ. ἐσθλοῖσ γὰρ ἐπ’ ἀνδράσιν οὔτι μεγαίρω, ὡσ αὐτοὶ μυθεῖσθε τὸν Ἑλλάδι κοιρανέοντα. πεῖρα δέ τοι μένεόσ τε καὶ ἀλκῆσ ἔσσετ’ ἀέθλοσ, τόν ῥ’ αὐτὸσ περίειμι χεροῖν ὀλοόν περ ἐόντα. δοιώ μοι πεδίον τὸ Ἀρήιον ἀμφινέμονται ταύρω χαλκόποδε, στόματι φλόγα φυσιόωντεσ· τοὺσ ἐλάω ζεύξασ στυφελὴν κατὰ νειὸν Ἄρηοσ τετράγυον, τὴν αἶψα ταμὼν ἐπὶ τέλσον ἀρότρῳ οὐ σπόρον ὁλκοῖσιν Δηοῦσ ἐνιβᾴλλομαι ἀκτήν, ἀλλ’ ὄφιοσ δεινοῖο μεταλδήσκοντασ ὀδόντασ ἀνδράσι τευχηστῇσι δέμασ. τοὺσ δ’ αὖθι δαΐζων κείρω ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ περισταδὸν ἀντιόωντασ. ἠέριοσ ζεύγνυμι βόασ, καὶ δείελον ὡρ́ην παύομαι ἀμήτοιο. σύ δ’, εἰ τάδε τοῖα τελέσσεισ, αὐτῆμαρ τόδε κῶασ ἀποίσεαι εἰσ βασιλῆοσ· πρὶν δέ κεν οὐ δοίην, μηδ’ ἔλπεο. δὴ γὰρ ἀεικὲσ ἄνδρ’ ἀγαθὸν γεγαῶτα κακωτέρῳ ἀνέρι εἶξαι. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

ὁ δὲ σῖγα ποδῶν πάροσ ὄμματα πήξασ ἧστ’ αὔτωσ ἄφθογγοσ, ἀμηχανέων κακότητι. βουλὴν δ’ ἀμφὶ πολὺν στρώφα χρόνον, οὐδέ πῃ εἶχεν θαρσαλέωσ ὑποδέχθαι, ἐπεὶ μέγα φαίνετο ἔργον· ὀψε δ’ ἀμειβόμενοσ προσελέξατο κερδαλέοισιν· "Αἰήτη, μάλα τοί με δίκῃ περιπολλὸν ἐέργεισ. τῶ καὶ ἐγὼ τὸν ἀέθλον ὑπερφίαλόν περ ἐόντα τλήσομαι, εἰ καί μοι θανέειν μόροσ. οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλο ῥίγιον ἀνθρώποισι κακῆσ ἐπικείσετ’ ἀνάγκησ, ἥ με καὶ ἐνθάδε νεῖσθαι ἐπέχραεν ἐκ βασιλῆοσ. " Ὧσ φάτ’ ἀμηχανίῃ βεβολημένοσ· αὐτὰρ ὁ τόνγε σμερδαλέοισ ἐπέεσσι προσέννεπεν ἀσχαλόωντα· "Ἔρχεο νῦν μεθ’ ὅμιλον, ἐπεὶ μέμονάσ γε πόνοιο· εἰ δὲ σύγε ζυγὰ βουσὶν ὑποδδείσαισ ἐπαεῖραι, ἠὲ καὶ οὐλομένου μεταχάσσεαι ἀμήτοιο, αὐτῷ κεν τὰ ἕκαστα μέλοιτό μοι, ὄφρα καὶ ἄλλοσ ἀνὴρ ἐρρίγῃσιν ἀρείονα φῶτα μετελθεῖν. " Ἴσκεν ἀπηλεγέωσ· ὁ δ’ ἀπὸ θρόνου ὤρνυτ’ Ιἤσων, Αὐγείησ Τελαμών τε παρασχεδόν· εἵπετο δ’ Ἄργοσ οἰο͂σ, ἐπεὶ μεσσηγὺσ ἔτ’ αὐτόθι νεῦσε λιπέσθαι αὐτοκασιγνήτοισ· οἱ δ’ ἠίσαν ἐκ μεγάροιο. θεσπέσιον δ’ ἐν πᾶσι μετέπρεπεν Αἴσονοσ υἱὸσ κάλλεϊ καὶ χαρίτεσσιν· ἐπ’ αὐτῷ δ’ ὄμματα κούρη λοξὰ παρὰ λιπαρὴν σχομένη θηεῖτο καλύπτρην, κῆρ ἄχεϊ σμύχουσα· νόοσ δέ οἱ ἠύτ’ ὄνειροσ ἑρπύζων πεπότητο μετ’ ἴχνια νισσομένοιο. καί ῥ’ οἱ μέν ῥα δόμων ἐξήλυθον ἀσχαλόωντεσ. Χαλκιόπη δὲ χόλον πεφυλαγμένη Αἰήταο καρπαλίμωσ θάλαμόνδε σὺν υἱάσιν οἷσι βεβήκει. αὔτωσ δ’ αὖ Μήδεια μετέστιχε· πολλὰ δὲ θυμῷ ὡρ́μαιν’, ὅσσα τ’ Ἔρωτεσ ἐποτρύνουσι μέλεσθαι. προπρὸ δ’ ἄρ’ ὀφθαλμῶν ἔτι οἱ ἰνδάλλετο πάντα, αὐτόσ θ’ οἱο͂σ ἐήν, οἱοίσί τε φάρεσιν ἕστο, οἱᾶ́ τ’ ἐείφ’, ὥσ θ’ ἕζετ’ ἐπὶ θρόνου, ὥσ τε θύραζε ἠιέν· οὐδέ τιν’ ἄλλον ὀίσσατο πορφύρουσα ἔμμεναι ἀνέρα τοῖον· ἐν οὐάσι δ’ αἰὲν ὀρώρει αὐδή τε μῦθοί τε μελίφρονεσ, οὓσ ἀγόρευσεν. τάρβει δ’ ἀμφ’ αὐτῷ, μή μιν βόεσ ἠὲ καὶ αὐτὸσ Αἰήτησ φθίσειεν· ὀδύρετο δ’ ἠύτε πάμπαν ἤδη τεθνειῶτα, τέρεν δέ οἱ ἀμφὶ παρειὰσ δάκρυον αἰνοτάτῳ ἐλέῳ ῥέε κηδοσύνῃσιν· ἦκα δὲ μυρομένη λιγέωσ ἀνενείκατο μῦθον· "Τίπτε με δειλαίην τόδ’ ἔχει ἄχοσ; εἴθ’ ὅγε πάντων φθίσεται ἡρώων προφερέστατοσ, εἴτε χερείων, ἐρρέτω. ἦ μὲν ὄφελλεν ἀκήριοσ ἐξαλέασθαι. ναὶ δὴ τοῦτό γε, πότνα θεὰ Περσηί, πέλοιτο, οἴκαδε νοστήσειε φυγὼν μόρον· εἰ δέ μιν αἶσα δμηθῆναι ὑπὸ βουσί, τόδε προπάροιθε δαείη, οὕνεκεν οὔ οἱ ἔγωγε κακῇ ἐπαγαίομαι ἄτῃ. " Ἡ μὲν ἄρ’ ὧσ ἐόλητο νόον μελεδήμασι κούρη. οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν δήμου τε καὶ ἄστεοσ ἐκτὸσ ἔβησαν τὴν ὁδόν, ἣν τὸ πάροιθεν ἀνήλυθον ἐκ πεδίοιο, δὴ τότ’ Ιἤσονα τοῖσδε προσέννεπεν Ἄργοσ ἔπεσσιν· "Αἰσονίδη, μῆτιν μὲν ὀνόσσεαι, ἥντιν’ ἐνίψω·

πείρησ δ’ οὐ μάλ’ ἐοίκε μεθιέμεν ἐν κακότητι. κούρην δή τινα πρόσθεν ὑπέκλυεσ αὐτὸσ ἐμεῖο φαρμάσσειν Ἑκάτησ Περσηίδοσ ἐννεσίῃσιν. τὴν εἴ κεν πεπίθοιμεν, ὀίομαι, οὐκέτι τάρβοσ ἔσσετ’ ἀεθλεύοντι δαμήμεναι· ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶσ δείδω, μή πωσ οὔ μοι ὑποσταίη τόγε μήτηρ. ἔμπησ δ’ ἐξαῦτισ μετελεύσομαι ἀντιβολήσων, ξυνὸσ ἐπεὶ πάντεσσιν ἐπικρέμαθ’ ἧμιν ὄλεθροσ. " Ἴσκεν ἐυφρονέων· ὁ δ’ ἀμείβετο τοῖσδ’ ἐπέεσσιν· "Ὦ πέπον, εἴ νύ τοι αὐτῷ ἐφανδάνει, οὔτι μεγαίρω. βάσκ’ ἴθι καὶ πυκινοῖσι τεὴν παρὰ μητέρα μύθοισ ὄρνυθι λισσόμενοσ· μελέη γε μὲν ἧμιν ὄρωρεν ἐλπωρή, ὅτε νόστον ἐπετραπόμεσθα γυναιξίν. " ὧσ ἔφατ’· ὦκα δ’ ἕλοσ μετεκίαθον. αὐτὰρ ἑταῖροι γηθόσυνοι ἐρέεινον, ὅπωσ παρεόντασ ἴδοντο· τοῖσιν δ’ Αἰσονίδησ τετιημένοσ ἔκφατο μῦθον· "Ὦ φίλοι, Αἰήταο ἀπηνέοσ ἄμμι φίλον κῆρ ἀντικρὺ κεχόλωται, ἕκαστα γὰρ οὔ νύ τι τέκμωρ οὔτ’ ἐμοί, οὔτε κεν ὔμμι διειρομένοισι πέλοιτο. φῆ δὲ δύω πεδίον τὸ Ἀρήιον ἀμφινέμεσθαι ταύρω χαλκόποδε, στόματι φλόγα φυσιόωντασ. τετράγυον δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἐφίετο νειὸν ἀρόσσαι· δώσειν δ’ ἐξ ὄφιοσ γενύων σπόρον, ὅσ ῥ’ ἀνίῃσιν γηγενέασ χαλκέοισ σὺν τεύχεσιν· ἤματι δ’ αὐτῷ χρειὼ τούσγε δαΐξαι. ὃ δή νύ οἱ‐‐οὔτι γὰρ ἄλλο βέλτερον ἦν φράσσασθαι‐‐ἀπηλεγέωσ ὑποέστην. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· πάντεσσι δ’ ἀνήνυτοσ εἴσατ’ ἀέθλοσ, δὴν δ’ ἄνεῳ καὶ ἄναυδοι ἐσ ἀλλήλουσ ὁρόωντο, ἄτῃ ἀμηχανίῃ τε κατηφέεσ· ὀψὲ δὲ Πηλεὺσ θαρσαλέωσ μετὰ πᾶσιν ἀριστήεσσιν ἐείπεν· "Ὥρη μητιάασθαι ὅ κ’ ἔρξομεν. οὐ μὲν ἐόλπα βουλῆσ εἶναι ὄνειαρ, ὅσον τ’ ἐπὶ κάρτεϊ χειρῶν. εἰ μέν νυν τύνη ζεῦξαι βόασ Αἰήταο, ἡρ́ωσ Αἰσονίδη, φρονέεισ, μέμονάσ τε πόνοιο, ἦ τ’ ἂν ὑποσχεσίην πεφυλαγμένοσ ἐντύναιο· εἰ δ’ οὔ τοι μάλα θυμὸσ ἑῇ ἐπὶ πάγχυ πέποιθεν ἠνορέῃ, μήτ’ αὐτὸσ ἐπείγεο, μήτε τιν’ ἄλλον τῶνδ’ ἀνδρῶν πάπταινε παρήμενοσ. οὐ γὰρ ἔγωγε σχήσομ’, ἐπεὶ θάνατόσ γε τὸ κύντατον ἔσσεται ἄλγοσ. " Ὧσ ἔφατ’ Αἰακίδησ· Τελαμῶνι δὲ θυμὸσ ὀρίνθη· σπερχόμενοσ δ’ ἀνόρουσε θοῶσ· ἐπὶ δὲ τρίτοσ Ἴδασ ὦρτο μέγα φρονέων, ἐπὶ δ’ υἱέε Τυνδαρέοιο· σὺν δὲ καὶ Οἰνεΐδησ ἐναρίθμιοσ αἰζηοῖσιν ἀνδράσιν, οὐδέ περ ὅσσον ἐπανθιόωντασ ἰούλουσ ἀντέλλων· τοίῳ οἱ ἀείρετο κάρτεϊ θυμόσ. οἱ δ’ ἄλλοι εἴξαντεσ ἀκὴν ἔχον. αὐτίκα δ’ Ἄργοσ τοῖον ἔποσ μετέειπεν ἐελδομένοισιν ἀέθλου· "Ὦ φίλοι, ἤτοι μὲν τόδε λοίσθιον. ἀλλά τιν’ οἰώ μητρὸσ ἐμῆσ ἔσσεσθαι ἐναίσιμον ὔμμιν ἀρωγήν. τῶ καί περ μεμαῶτεσ, ἐρητύοισθ’ ἐνὶ νηὶ τυτθὸν ἔθ’, ὡσ τὸ πάροιθεν, ἐπεὶ καὶ ἐπισχέμεν ἔμπησ λώιον, ἢ κακὸν οἶτον ἀφειδήσαντασ ἑλέσθαι. κούρη τισ μεγάροισιν ἐνιτρέφετ’ Αἰήταο, τὴν Ἑκάτη περίαλλα θεὰ δάε τεχνήσασθαι φάρμαχ’, ὅσ’ ἤπειρόσ τε φύει καὶ νήχυτον ὕδωρ, τοῖσι καὶ ἀκαμάτοιο π̣ ̣ ρὸσ μειλίσσετ’ ἀυτμή, καὶ ποταμοὺσ ἵστησιν ἄφαρ κελαδεινὰ ῥέοντασ, ἄστρα τε καὶ μήνησ ἱερῆσ ἐπέδησε κελεύθουσ. τῆσ μὲν ἀπὸ μεγάροιο κατὰ στίβον ἐνθάδ’ ἰόντεσ μνησάμεθ’, εἴ κε δύναιτο, κασιγνήτη γεγαυῖα, μήτηρ ἡμετέρη πεπιθεῖν ἐπαρῆξαι ἀέθλῳ. εἰ δὲ καὶ αὐτοῖσιν τόδ’ ἐφανδάνει, ἦ τ’ ἂν ἱκοίμην ἤματι τῷδ’ αὐτῷ πάλιν εἰσ δόμον Αἰήταο πειρήσων· τάχα δ’ ἂν σὺν δαίμονι πειρηθείην. Ὧσ φάτο·

τοῖσι δὲ σῆμα θεοὶ δόσαν εὐμενέοντεσ. τρηρὼν μὲν φεύγουσα βίην κίρκοιο πελειὰσ ὑψόθεν Αἰσονίδεω πεφοβημένη ἔμπεσε κόλποισ· κίρκοσ δ’ ἀφλάστῳ περικάππεσεν. ὦκα δὲ Μόψοσ τοῖον ἔποσ μετὰ πᾶσι θεοπροπέων ἀγόρευσεν· "Υ̓́μμι, φίλοι, τόδε σῆμα θεῶν ἰότητι τέτυκται· οὐδέ τῃ ἄλλωσ ἐστὶν ὑποκρίνασθαι ἄρειον, παρθενικὴν δ’ ἐπέεσσι μετελθέμεν ἀμφιέποντασ μήτι παντοίῃ. δοκέω δέ μιν οὐκ ἀθερίζειν, εἰ ἐτεὸν Φινεύσ γε θεᾷ ἐνὶ Κύπριδι νόστον πέφραδεν ἔσσεσθαι. κείνησ δ’ ὅγε μείλιχοσ ὄρνισ πότμον ὑπεξήλυξε· κέαρ δέ μοι ὡσ ἐνὶ θυμῷ τόνδε κατ’ οἰωνὸν προτιόσσεται, ὧσ δὲ πέλοιτο. ἀλλά, φίλοι, Κυθέρειαν ἐπικλείοντεσ ἀμύνειν, ἤδη νῦν Ἄργοιο παραιφασίῃσι πίθεσθε. " Ἴσκεν· ἐπῄνησαν δὲ νέοι, Φινῆοσ ἐφετμὰσ μνησάμενοι· μοῦνοσ δ’ Ἀφαρήιοσ ἄνθορεν Ἴδασ, δείν’ ἐπαλαστήσασ μεγάλῃ ὀπί, φώνησέν τε· "Ὦ πόποι, ἦ ῥα γυναιξὶν ὁμόστολοι ἐνθάδ’ ἔβημεν, οἳ Κύπριν καλέουσιν ἐπίρροθον ἄμμι πέλεσθαι, οὐκέτ’ Ἐνυαλίοιο μέγα σθένοσ; ἐσ δὲ πελείασ καὶ κίρκουσ λεύσσοντεσ ἐρητύεσθε ἀέθλων; ἔρρετε, μηδ’ ὔμμιν πολεμήια ἔργα μέλοιτο, παρθενικὰσ δὲ λιτῇσιν ἀνάλκιδασ ἠπεροπεύειν. " Ὧσ ηὔδα μεμαώσ· πολέεσ δ’ ὁμάδησαν ἑταῖροι ἦκα μάλ’, οὐδ’ ἄρα τίσ οἱ ἐναντίον ἔκφατο μῦθον. χωόμενοσ δ’ ὅγ’ ἔπειτα καθέζετο· τοῖσι δ’ Ιἤσων αὐτίκ’ ἐποτρύνων τὸν ἑὸν νόον ὧδ’ ἀγόρευεν· "Ἄργοσ μὲν παρὰ νηόσ, ἐπεὶ τόδε πᾶσιν ἑάδεν, στελλέσθω· ἀτὰρ αὐτοὶ ἐπὶ χθονὸσ ἐκ ποταμοῖο ἀμφαδὸν ἤδη πείσματ’ ἀνάψομεν. ἦ γὰρ ἐοίκεν μηκέτι δὴν κρύπτεσθαι ὑποπτήσσοντασ ἀυτήν. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· καὶ τὸν μὲν ἄφαρ προϊάλλε νέεσθαι καρπαλίμωσ ἐξαῦτισ ἀνὰ πτόλιν· οἱ δ’ ἐπὶ νηὸσ εὐναίασ ἐρύσαντεσ ἐφετμαῖσ Αἰσονίδαο τυτθὸν ὑπὲξ ἕλεοσ χέρσῳ ἐπέκελσαν ἐρετμοῖσ. Αὐτίκα δ’ Αἰήτησ ἀγορὴν ποιήσατο Κόλχων νόσφιν ἑοῖο δόμου, τόθι περ καὶ πρόσθε κάθιζον, ἀτλήτουσ Μινύῃσι δόλουσ καὶ κήδεα τεύχων. στεῦτο δ’, ἐπεί κεν πρῶτα βόεσ διαδηλήσωνται ἄνδρα τόν, ὅσ ῥ’ ὑπέδεκτο βαρὺν καμέεσθαι ἀέθλον, δρυμὸν ἀναρρήξασ λασίησ καθύπερθε· κολώνησ αὔτανδρον φλέξειν δόρυ νήιον, ὄφρ’ ἀλεγεινὴν ὕβριν ἀποφλύξωσιν ὑπέρβια μηχανόωντεσ. οὐδὲ γὰρ Αἰολίδην Φρίξον μάλα περ χατέοντα δέχθαι ἐνὶ μεγάροισιν ἐφέστιον, ὃσ περὶ πάντων ξείνων μελιχίῃ τε θεουδείῃ τ’ ἐκέκαστο, εἰ μή οἱ Ζεὺσ αὐτὸσ ἀπ’ οὐρανοῦ ἄγγελον ἧκεν Ἑρμείαν, ὥσ κεν προσκηδέοσ ἀντιάσειεν· μὴ καὶ ληιστῆρασ ἑὴν ἐσ γαῖαν ἰόντασ ἔσσεσθαι δηναιὸν ἀπήμονασ, οἷσι μέμηλεν ὀθνείοισ ἐπὶ χεῖρα ἑὴν κτεάτεσσιν ἀείρειν, κρυπταδίουσ τε δόλουσ τεκταινέμεν, ἠδὲ βοτήρων αὔλια δυσκελάδοισιν ἐπιδρομίῃσι δαΐξαι. νόσφι δὲ οἷ αὐτῷ φάτ’ ἐοικότα μείλια τίσειν υἱῆασ Φρίξοιο, κακορρέκτῃσιν ὀπηδοὺσ ἀνδράσι νοστήσαντασ ὁμιλαδόν, ὄφρα ἑ τιμῆσ καὶ σκήπτρων ἐλάσειαν ἀκηδέεσ· ὥσ ποτε βάξιν λευγαλέην οὗ πατρὸσ ἐπέκλυεν Ηἐλίοιο, χρειώ μιν πυκινόν τε δόλον βουλάσ τε γενέθλησ σφωιτέρησ ἄτην τε πολύτροπον ἐξαλέασθαι· τῶ καὶ ἐελδομένουσ πέμπειν ἐσ Ἀχαιίδα γαῖαν πατρὸσ ἐφημοσύνῃ, δολιχὴν ὁδόν. οὐδὲ θυγατρῶν εἶναί οἱ τυτθόν γε δέοσ, μή πού τινα μῆτιν φράσσωνται στυγερήν, οὐδ’ υἱέοσ Ἀψύρτοιο· ἀλλ’ ἐνὶ Χαλκιόπησ γενεῇ τάδε λυγρὰ τετύχθαι. καί ῥ’ ὁ μὲν ἄσχετα ἔργα πιφαύσκετο δημοτέροισιν χωόμενοσ· μέγα δέ σφιν ἀπείλεε νῆά τ’ ἔρυσθαι ἠδ’ αὐτούσ, ἵνα μήτισ ὑπὲκ κακότητοσ ἀλύξῃ. Τόφρα δὲ μητέρ’ ἑήν, μετιὼν δόμον Αἰήταο, Ἄργοσ παντοίοισι παρηγορέεσκ’ ἐπέεσσιν, Μήδειαν λίσσεσθαι ἀμυνέμεν·

ἡ δὲ καὶ αὐτὴ πρόσθεν μητιάασκε· δέοσ δέ μιν ἴσχανε θυμόν, μή πωσ ἠὲ παρ’ αἶσαν ἐτώσια μειλίξαιτο πατρὸσ ἀτυζομένην ὀλοὸν χόλον, ἠὲ λιτῇσιν ἑσπομένησ ἀρίδηλα καὶ ἀμφαδὰ ἔργα πέλοιτο. Κούρην δ’ ἐξ ἀχέων ἀδινὸσ κατελώφεεν ὕπνοσ λέκτρῳ ἀνακλινθεῖσαν. ἄφαρ δέ μιν ἠπεροπῆεσ, οἱᾶ́ τ’ ἀκηχεμένην, ὀλοοὶ ἐρέθεσκον ὄνειροι. τὸν ξεῖνον δ’ ἐδόκησεν ὑφεστάμεναι τὸν ἀέθλον, οὔτι μάλ’ ὁρμαίνοντα δέροσ κριοῖο κομίσσαι, οὐδέ τι τοῖο ἕκητι μετὰ πτόλιν Αἰήταο ἐλθέμεν, ὄφρα δέ μιν σφέτερον δόμον εἰσαγάγοιτο κουριδίην παράκοιτιν· ὀίετο δ’ ἀμφὶ βόεσσιν αὐτὴ ἀεθλεύουσα μάλ’ εὐμαρέωσ πονέεσθαι· σφωιτέρουσ δὲ τοκῆασ ὑποσχεσίησ ἀθερίζειν, οὕνεκεν οὐ κούρῃ ζεῦξαι βόασ, ἀλλά οἱ αὐτῷ προύθεσαν· ἐκ δ’ ἄρα τοῦ νεῖκοσ πέλεν ἀμφήριστον πατρί τε καὶ ξείνοισ· αὐτῇ δ’ ἐπιέτρεπον ἄμφω τὼσ ἔμεν, ὥσ κεν ἑῇσι μετὰ φρεσὶν ἰθύσειεν. ἡ δ’ ἄφνω τὸν ξεῖνον, ἀφειδήσασα τοκήων, εἵλετο· τοὺσ δ’ ἀμέγαρτον ἄχοσ λάβεν, ἐκ δ’ ἐβόησαν χωόμενοι· τὴν δ’ ὕπνοσ ἅμα κλαγγῇ μεθέηκεν. παλλομένη δ’ ἀνόρουσε φόβῳ, περί τ’ ἀμφί τε τοίχουσ πάπτηνεν θαλάμοιο· μόλισ δ’ ἐσαγείρατο θυμὸν ὡσ πάροσ ἐν στέρνοισ, ἀδινὴν δ’ ἀνενείκατο φωνήν· "Δειλὴ ἐγών, οἱο͂́ν με βαρεῖσ ἐφόβησαν ὄνειροι. δείδια, μὴ μέγα δή τι φέρῃ κακὸν ἥδε κέλευθοσ ἡρώων. περί μοι ξείνῳ φρένεσ ἠερέθονται. μνάσθω ἑὸν κατὰ δῆμον Ἀχαιίδα τηλόθι κούρην ἄμμι δὲ παρθενίη τε μέλοι καὶ δῶμα τοκήων. ἔμπα γε μὴν θεμένη κύνεον κέαρ, οὐκέτ’ ἄνευθεν αὐτοκασιγνήτησ πειρήσομαι, εἴ κέ μ’ ἀέθλῳ χραισμεῖν ἀντιάσῃσιν, ἐπὶ σφετέροισ ἀχέουσα παισί· τό κέν μοι λυγρὸν ἐνὶ κραδίῃ σβέσαι ἄλγοσ. " Ἦ ῥα, καὶ ὀρθωθεῖσα θύρασ ὠίξε δόμοιο, νήλιποσ, οἰέανοσ· καὶ δὴ λελίητο νέεσθαι αὐτοκασιγνήτηνδε, καὶ ἑρ́κεοσ οὐδὸν ἄμειψεν. δὴν δὲ καταυτόθι μίμνεν ἐνὶ προδόμῳ θαλάμοιο, αἰδοῖ ἐεργομένη· μετὰ δ’ ἐτράπετ’ αὖτισ ὀπίσσω στρεφθεῖσ’· ἐκ δὲ πάλιν κίεν ἔνδοθεν, ἄψ τ’ ἀλέεινεν εἴσω· τηΰσιοι δὲ πόδεσ φέρον ἔνθα καὶ ἔνθα· ἤτοι ὅτ’ ἰθύσειεν, ἔρυκέ μιν ἔνδοθεν αἰδώσ· αἰδοῖ δ’ ἐργομένην θρασὺσ ἵμεροσ ὀτρύνεσκεν. τρὶσ μὲν ἐπειρήθη, τρὶσ δ’ ἔσχετο, τέτρατον αὖτισ λέκτροισιν πρηνὴσ ἐνικάππεσεν εἱλιχθεῖσα. ὡσ δ’ ὅτε τισ νύμφη θαλερὸν πόσιν ἐν θαλάμοισιν μύρεται, ᾧ μιν ὄπασσαν ἀδελφεοὶ ἠδὲ τοκῆεσ, οὐδέ τί πω πάσαισ ἐπιμίσγεται ἀμφιπόλοισιν αἰδοῖ ἐπιφροσύνῃ τε· μυχῷ δ’ ἀχέουσα θαάσσει· τὸν δέ τισ ὤλεσε μοῖρα, πάροσ ταρπήμεναι ἄμφω δήνεσιν ἀλλήλων· ἡ δ’ ἔνδοθι δαιομένη περ σῖγα μάλα κλαίει χῆρον λέχοσ εἰσορόωσα, μή μιν κερτομέουσαι ἐπιστοβέωσι γυναῖκεσ· τῇ ἰκέλη Μήδεια κινύρετο. τὴν δέ τισ ἄφνω μυρομένην μεσσηγὺσ ἐπιπρομολοῦσ’ ἐνόησεν δμωάων, ἥ οἱ ἑπέτισ πέλε κουρίζουσα· Χαλκιόπῃ δ’ ἤγγειλε παρασχεδόν· ἡ δ’ ἐνὶ παισὶν ἧστ’ ἐπιμητιόωσα κασιγνήτην ἀρέσασθαι. ἀλλ’ οὐδ’ ὧσ ἀπίθησεν, ὅτ’ ἔκλυεν ἀμφιπόλοιο μῦθον ἀνώιστον· διὰ δ’ ἔσσυτο θαμβήσασα ἐκ θαλάμου θάλαμόνδε διαμπερέσ, ᾧ ἔνι κούρη κέκλιτ’ ἀκηχεμένη, δρύψεν δ’ ἑκάτερθε παρειάσ· ὡσ δ’ ἴδε δάκρυσιν ὄσσε πεφυρμένα, φώνησέν μιν· "Ωἴ μοι ἐγώ, Μήδεια, τί δὴ τάδε δάκρυα λείβεισ;

τίπτ’ ἔπαθεσ; τί τοι αἰνὸν ὑπὸ φρένασ ἵκετο πένθοσ; ἤ νύ σε θευμορίη περιδέδρομεν ἅψεα νοῦσοσ, ἠε͂́ τιν’ οὐλομένην ἐδάησ ἐκ πατρὸσ ἐνιπὴν ἀμφί τ’ ἐμοὶ καὶ παισίν; ὄφελλέ με μήτε τοκήων δῶμα τόδ’ εἰσοράαν, μηδὲ πτόλιν, ἀλλ’ ἐπὶ γαίησ πείρασι ναιετάειν, ἵνα μηδέ περ οὔνομα Κόλχων. " Ὧσ φάτο· τῆσ δ’ ἐρύθηνε παρήια· δὴν δέ μιν αἰδὼσ παρθενίη κατέρυκεν ἀμείψασθαι μεμαυῖαν. μῦθοσ δ’ ἄλλοτε μέν οἱ ἐπ’ ἀκροτάτησ ἀνέτελλεν γλώσσησ, ἄλλοτ’ ἔνερθε κατὰ στῆθοσ πεπότητο. πολλάκι δ’ ἱμερόεν μὲν ἀνὰ στόμα θυῖεν ἐνισπεῖν· φθογγῇ δ’ οὐ προύβαινε παροιτέρω· ὀψὲ δ’ ἐείπεν τοῖα δόλῳ· θρασέεσ γὰρ ἐπεκλονέεσκον Ἔρωτεσ· "Χαλκιόπη, περί μοι παίδων σέο θυμὸσ ἀήται, μή σφε πατὴρ ξείνοισι σὺν ἀνδράσιν αὐτίκ’ ὀλέσσῃ. τοῖα κατακνώσσουσα μινυνθαδίῳ νέον ὕπνῳ λεύσσω ὀνείρατα λυγρά, τά τισ θεὸσ ἀκράαντα θείη, μηδ’ ἀλεγεινὸν ἐφ’ υἱάσι κῆδοσ ἕλοιο. " Φῆ ῥα, κασιγνήτησ πειρωμένη, εἴ κέ μιν αὐτὴ ἀντιάσειε πάροιθεν ἑοῖσ τεκέεσσιν ἀμύνειν. τὴν δ’ αἰνῶσ ἄτλητοσ ἐπέκλυσε θυμὸν ἀνίη δείματι, τοῖ’ ἐσάκουσεν· ἀμείβετο δ’ ὧδ’ ἐπέεσσιν· "Καὶ δ’ αὐτὴ τάδε πάντα μετήλυθον ὁρμαίνουσα, εἴ τινα συμφράσσαιο καὶ ἀρτύνειασ ἀρωγήν. ἀλλ’ ὄμοσον Γαῖάν τε καὶ Οὐρανόν, ὅττι τοι εἴπω σχήσειν ἐν θυμῷ, σύν τε δρήστειρα πέλεσθαι. λίσσομ’ ὑπὲρ μακάρων σέο τ’ αὐτῆσ ἠδὲ τοκήων, μή σφε κακῇ ὑπὸ κηρὶ διαρραισθέντασ ἰδέσθαι λευγαλέωσ· ἢ σοίγε φίλοισ σὺν παισὶ θανοῦσα εἰήν ἐξ Αἴδεω στυγερὴ μετόπισθεν Ἐρινύσ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη, τὸ δὲ πολλὸν ὑπεξέχυτ’ αὐτίκα δάκρυ· νειόθι θ’ ἀμφοτέρῃσι περίσχετο γούνατα χερσίν, σὺν δὲ κάρη κόλποισ περικάββαλεν. ἔνθ’ ἐλεεινὸν ἄμφω ἐπ’ ἀλλήλῃσι θέσαν γόον· ὦρτο δ’ ἰωὴ λεπταλέη διὰ δώματ’ ὀδυρομένων ἀχέεσσιν. τὴν δὲ πάροσ Μήδεια προσέννεπεν ἀσχαλόωσα· "Δαιμονίη, τί νύ τοι ῥέξω ἄκοσ, οἷ’ ἀγορεύεισ, ἀράσ τε στυγερὰσ καὶ Ἐρινύασ; αἲ γὰρ ὄφελλεν ἔμπεδον εἶναι ἐπ’ ἄμμι τεοὺσ υἱῆασ ἔρυσθαι. ἴστω Κόλχων ὁρ́κοσ ὑπέρβιοσ ὅντιν’ ὀμόσσαι αὐτὴ ἐποτρύνεισ, μέγασ Οὐρανόσ, ἥ θ’ ὑπένερθεν Γαῖα, θεῶν μήτηρ, ὅσσον σθένοσ ἐστὶν ἐμεῖο, μή σ’ ἐπιδευήσεσθαι, ἀνυστά περ ἀντιόωσαν. " Φῆ ἄρα· Χαλκιόπη δ’ ἠμείβετο τοῖσδ’ ἐπέεσσιν· "Οὐκ ἂν δὴ ξείνῳ τλαίησ χατέοντι καὶ αὐτῷ ἢ δόλον, ἤ τινα μῆτιν ἐπιφράσσασθαι ἀέθλου, παίδων εἵνεκ’ ἐμεῖο; καὶ ἐκ κείνοιο δ’ ἱκάνει Ἄργοσ, ἐποτρύνων με τεῆσ πειρῆσαι ἀρωγῆσ· μεσσηγὺσ μὲν τόνγε δόμῳ λίπον ἐνθάδ’ ἰοῦσα. Ὧσ φάτο·

τῇ δ’ ἔντοσθεν ἀνέπτατο χάρματι θυμόσ, φοινίχθη δ’ ἄμυδισ καλὸν χρόα, κὰδ δέ μιν ἀχλὺσ εἷλεν ἰαινομένην, τοῖον δ’ ἐπὶ μῦθον ἐείπεν· "Χαλκιόπη, ὡσ ὔμμι φίλον τερπνόν τε τέτυκται, ὧσ ἔρξω. μὴ γάρ μοι ἐν ὀφθαλμοῖσι φαείνοι ἠώσ, μηδέ με δηρὸν ἔτι ζώουσαν ἴδοιο, εἴ γέ τι σῆσ ψυχῆσ προφερέστερον, ἠέ τι παίδων σῶν θείην, οἳ δή μοι ἀδελφειοὶ γεγάασιν, κηδεμόνεσ τε φίλοι καὶ ὁμήλικεσ. ὧσ δὲ καὶ αὐτὴ φημὶ κασιγνήτη τε σέθεν κούρη τε πέλεσθαι, ἶσον ἐπεὶ κείνοισ με τεῷ ἐπαείραο μαζῷ νηπυτίην, ὡσ αἰὲν ἐγώ ποτε μητρὸσ ἄκουον. ἀλλ’ ἴθι, κεῦθε δ’ ἐμὴν σιγῇ χάριν, ὄφρα τοκῆασ λήσομαι ἐντύνουσα ὑπόσχεσιν· ἦρι δὲ νηὸν οἴσομαι εἰσ Ἑκάτησ θελκτήρια φάρμακα ταύρων. " Ὧσ ἥγ’ ἐκ θαλάμοιο πάλιν κίε, παισί τ’ ἀρωγὴν αὐτοκασιγνήτησ διεπέφραδε. τὴν δέ μιν αὖτισ αἰδώσ τε στυγερόν τε δέοσ λάβε μουνωθεῖσαν, τοῖα παρὲξ οὗ πατρὸσ ἐπ’ ἀνέρι μητιάασθαι. Νὺξ μὲν ἔπειτ’ ἐπὶ γαῖαν ἄγεν κνέφασ· οἱ δ’ ἐνὶ πόντῳ ναῦται εἰσ Ἑλίκην τε καὶ ἀστέρασ Ὠρίωνοσ ἔδρακον ἐκ νηῶν· ὕπνοιο δὲ καί τισ ὁδίτησ ἤδη καὶ πυλαωρὸσ ἐέλδετο· καί τινα παίδων μητέρα τεθνεώτων ἀδινὸν περὶ κῶμ’ ἐκάλυπτεν· οὐδὲ κυνῶν ὑλακὴ ἔτ’ ἀνὰ πτόλιν, οὐ θρόοσ ἠε͂ν ἠχήεισ· σιγὴ δὲ μελαινομένην ἔχεν ὄρφνην. ἀλλὰ μάλ’ οὐ Μήδειαν ἐπὶ γλυκερὸσ λάβεν ὕπνοσ. πολλὰ γὰρ Αἰσονίδαο πόθῳ μελεδήματ’ ἔγειρεν δειδυῖαν ταύρων κρατερὸν μένοσ, οἷσιν ἔμελλεν φθίσθαι ἀεικελίῃ μοίρῃ κατὰ νειὸν Ἄρηοσ. πυκνὰ δέ οἱ κραδίη στηθέων ἔντοσθεν ἔθυιεν, ἠελίου ὥσ τίσ τε δόμοισ ἐνιπάλλεται αἴγλη ὕδατοσ ἐξανιοῦσα, τὸ δὴ νέον ἠὲ λέβητι ἠέ που ἐν γαυλῷ κέχυται· ἡ δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα ὠκείῃ στροφάλιγγι τινάσσεται ἀίσσουσα· ὧσ δὲ καὶ ἐν στήθεσσι κέαρ ἐλελίζετο κούρησ. δάκρυ δ’ ἀπ’ ὀφθαλμῶν ἐλέῳ ῥέεν· ἔνδοθι δ’ αἰεὶ τεῖρ’ ὀδύνη σμύχουσα διὰ χροόσ, ἀμφί τ’ ἀραιὰσ ἶνασ καὶ κεφαλῆσ ὑπὸ νείατον ἰνίον ἄχρισ, ἔνθ’ ἀλεγεινότατον δύνει ἄχοσ, ὁππότ’ ἀνίασ ἀκάματοι πραπίδεσσιν ἐνισκίμψωσιν Ἔρωτεσ. φῆ δέ οἱ ἄλλοτε μὲν θελκτήρια φάρμακα ταύρων δωσέμεν, ἄλλοτε δ’ οὔτι· καταφθίσθαι δὲ καὶ αὐτή· αὐτίκα δ’ οὔτ’ αὐτὴ θανέειν, οὐ φάρμακα δώσειν, ἀλλ’ αὔτωσ εὔκηλοσ ἑὴν ὀτλησέμεν ἄτην. ἑζομένη δἤπειτα δοάσσατο, φώνησέν τε· "Δειλὴ ἐγώ, νῦν ἔνθα κακῶν ἢ ἔνθα γένωμαι; πάντῃ μοι φρένεσ εἰσὶν ἀμήχανοι· οὐδέ τισ ἀλκὴ πήματοσ· ἀλλ’ αὔτωσ φλέγει ἔμπεδον. ὡσ ὄφελόν γε Ἀρτέμιδοσ κραιπνοῖσι πάροσ βελέεσσι δαμῆναι, πρὶν τόνγ’ εἰσιδέειν, πρὶν Ἀχαιίδα γαῖαν ἱκέσθαι Χαλκιόπησ υἱᾶσ. τοὺσ μὲν θεὸσ ἤ τισ Ἐρινὺσ ἄμμι πολυκλαὕτουσ δεῦρ’ ἤγαγε κεῖθεν ἀνίασ. φθίσθω ἀεθλεύων, εἴ οἱ κατὰ νειὸν ὀλέσθαι μοῖρα πέλει. πῶσ γάρ κεν ἐμοὺσ λελάθοιμι τοκῆασ φάρμακα μησαμένη; ποῖον δ’ ἐπὶ μῦθον ἐνίψω; τίσ δὲ δόλοσ, τίσ μῆτισ ἐπίκλοποσ ἔσσετ’ ἀρωγῆσ; ἦ μιν ἄνευθ’ ἑτάρων προσπτύξομαι οἰο͂ν ἰδοῦσα; δύσμοροσ· οὐ μὲν ἐόλπα καταφθιμένοιό περ ἔμπησ λωφήσειν ἀχέων· τότε δ’ ἂν κακὸν ἄμμι πέλοιτο, κεῖνοσ ὅτε ζωῆσ ἀπαμείρεται. ἐρρέτω αἰδώσ, ἐρρέτω ἀγλαϊή· ὁ δ’ ἐμῇ ἰότητι σαωθεὶσ ἀσκηθήσ, ἵνα οἱ θυμῷ φίλον, ἔνθα νέοιτο. αὐτὰρ ἐγὼν αὐτῆμαρ, ὅτ’ ἐξανύσειεν ἀέθλον, τεθναίην, ἢ λαιμὸν ἀναρτήσασα μελάθρῳ, ἢ καὶ πασσαμένη ῥαιστήρια φάρμακα θυμοῦ. ἀλλὰ καὶ ὧσ φθιμένῃ μοι ἐπιλλίξουσιν ὀπίσσω κερτομίασ· τηλοῦ δὲ πόλισ περὶ πᾶσα βοήσει πότμον ἐμόν· καί κέν με διὰ στόματοσ φορέουσαι Κολχίδεσ ἄλλυδισ ἄλλαι ἀεικέα μωμήσονται· ἥτισ κηδομένη τόσον ἀνέροσ ἀλλοδαποῖο κάτθανεν, ἥτισ δῶμα καὶ οὓσ ᾔσχυνε τοκῆασ, μαργοσύνῃ εἴξασα. τί δ’ οὐκ ἐμὸν ἔσσεται αἶσχοσ; ᾤ μοι ἐμῆσ ἄτησ. ἦ τ’ ἂν πολὺ κέρδιον εἰή τῇδ’ αὐτῇ ἐν νυκτὶ λιπεῖν βίον ἐν θαλάμοισιν πότμῳ ἀνωίστῳ, κάκ’ ἐλέγχεα πάντα φυγοῦσαν, πρὶν τάδε λωβήεντα καὶ οὐκ ὀνομαστὰ τελέσσαι. Ἦ, καὶ φωριαμὸν μετεκίαθεν, ᾗ ἔνι πολλὰ φάρμακά οἱ, τὰ μὲν ἐσθλά, τὰ δὲ ῥαιστήρι’, ἔκειτο.

ἐνθεμένη δ’ ἐπὶ γούνατ’ ὀδύρετο. δεῦε δὲ κόλπουσ ἄλληκτον δακρύοισι, τὰ δ’ ἔρρεεν ἀσταγὲσ αὔτωσ, αἴν’ ὀλοφυρομένησ τὸν ἑὸν μόρον. ἱέτο δ’ ἥγε φάρμακα λέξασθαι θυμοφθόρα, τόφρα πάσαιτο. ἤδη καὶ δεσμοὺσ ἀνελύετο φωριαμοῖο, ἐξελέειν μεμαυῖα, δυσάμμοροσ. ἀλλά οἱ ἄφνω δεῖμ’ ὀλοὸν στυγεροῖο κατὰ φρένασ ἦλθ’ Αἴδαο. ἔσχετο δ’ ἀμφασίῃ δηρὸν χρόνον, ἀμφὶ δὲ πᾶσαι θυμηδεῖσ βιότοιο μεληδόνεσ ἰνδάλλοντο. μνήσατο μὲν τερπνῶν, ὅσ’ ἐνὶ ζωοῖσι πέλονται, μνήσαθ’ ὁμηλικίησ περιγηθέοσ, οἱᾶ́ τε κούρη· καί τέ οἱ ἠέλιοσ γλυκίων γένετ’ εἰσοράασθαι, ἢ πάροσ, εἰ ἐτεόν γε νόῳ ἐπεμαίεθ’ ἕκαστα. καὶ τὴν μέν ῥα πάλιν σφετέρων ἀποκάτθετο γούνων, Ἥρησ ἐννεσίῃσι μετάτροποσ, οὐδ’ ἔτι βουλὰσ ἄλλῃ δοιάζεσκεν· ἐέλδετο δ’ αἶψα φανῆναι ἠῶ τελλομένην, ἵνα οἱ θελκτήρια δοίη φάρμακα συνθεσίῃσι, καὶ ἀντήσειεν ἐσ ὠπήν. πυκνὰ δ’ ἀνὰ κληῖδασ ἑῶυ λύεσκε θυράων, αἴγλην σκεπτομένη· τῇ δ’ ἀσπάσιον βάλε φέγγοσ Ἠριγενήσ, κίνυντο δ’ ἀνὰ πτολίεθρον ἕκαστοι. Ἔνθα κασιγνήτουσ μὲν ἔτ’ αὐτόθι μεῖναι ἀνώγει Ἄργοσ, ἵνα φράζοιντο νόον καὶ μήδεα κούρησ· αὐτὸσ δ’ αὖτ’ ἐπὶ νῆα κίεν προπάροιθε λιασθείσ. Ἡ δ’ ἐπεὶ οὖν τὰ πρῶτα φαεινομένην ἴδεν ἠῶ παρθενική, ξανθὰσ μὲν ἀνήψατο χερσὶν ἐθείρασ, αἵ οἱ ἀτημελίῃ καταειμέναι ἠερέθοντο, αὐσταλέασ δ’ ἔψησε παρηίδασ· αὐτὰρ ἀλοιφῇ νεκταρέῃ φαιδρύνετ’ ἐπὶ χρόα· δῦνε δὲ πέπλον καλόν, ἐυγνάμπτοισιν ἀρηρέμενον περόνῃσιν· ἀμβροσίῳ δ’ ἐφύπερθε καρήατι βάλλε καλύπτρην ἀργυφέην. αὐτοῦ δὲ δόμοισ ἔνι δινεύουσα στεῖβε πέδον λήθῃ ἀχέων, τά οἱ ἐν ποσὶν ἠε͂ν θεσπέσι’, ἄλλα τ’ ἔμελλεν ἀεξήσεσθαι ὀπίσσω. κέκλετο δ’ ἀμφιπόλοισ, αἵ οἱ δυοκαίδεκα πᾶσαι ἐν προδόμῳ θαλάμοιο θυώδεοσ ηὐλίζοντο ἥλικεσ, οὔπω λέκτρα σὺν ἀνδράσι πορσύνουσαι, ἐσσυμένωσ οὐρῆασ ὑποζεύξασθαι ἀπήνῃ, οἵ κέ μιν εἰσ Ἑκάτησ περικαλλέα νηὸν ἄγοιεν. ἔνθ’ αὖτ’ ἀμφίπολοι μὲν ἐφοπλίζεσκον ἀπήνην· ἡ δὲ τέωσ γλαφυρῆσ ἐξείλετο φωριαμοῖο φάρμακον, ὅ ῥά τέ φασι Προμήθειον καλέεσθαι. τῷ εἴ κ’ ἐννυχίοισιν ἀρεσσάμενοσ θυέεσσιν Κούρην μουνογένειαν ἑὸν δέμασ ἰκμαίνοιτο, ἦ τ’ ἂν ὅγ’ οὔτε ῥηκτὸσ ἐοί χαλκοῖο τυπῇσιν, οὔτε κεν αἰθομένῳ πυρὶ εἰκάθοι· ἀλλὰ καὶ ἀλκῇ λωίτεροσ κεῖν’ ἦμαρ ὁμῶσ κάρτει τε πέλοιτο. πρωτοφυὲσ τόγ’ ἀνέσχε καταστάξαντοσ ἔραζε αἰετοῦ ὠμηστέω κνημοῖσ ἔνι Καυκασίοισιν αἱματόεντ’ ἰχῶρα Προμηθῆοσ μογεροῖο. τοῦ δ’ ἤτοι ἄνθοσ μὲν ὅσον πήχυιον ὕπερθεν χροιῇ Κωρυκίῳ ἴκελον κρόκῳ ἐξεφαάνθη, καυλοῖσιν διδύμοισιν ἐπήορον· ἡ δ’ ἐνὶ γαίῃ σαρκὶ νεοτμήτῳ ἐναλιγκίη ἔπλετο ῥίζα. τῆσ οἱήν τ’ ἐν ὄρεσσι κελαινὴν ἰκμάδα φηγοῦ Κασπίῃ ἐν κόχλῳ ἀμήσατο φαρμάσσεσθαι, ἑπτὰ μὲν ἀενάοισι λοεσσαμένη ὑδάτεσσιν, ἑπτάκι δὲ Βριμὼ κουροτρόφον ἀγκαλέσασα, Βριμὼ νυκτιπόλον, χθονίην, ἐνέροισιν ἄνασσαν, λυγαίῃ ἐνὶ νυκτί, σὺν ὀρφναίοισ φαρέεσσιν. μυκηθμῷ δ’ ὑπένερθεν ἐρεμνὴ σείετο γαῖα, ῥίζησ τεμνομένησ Τιτηνίδοσ· ἔστενε δ’ αὐτὸσ Ιἀπετοῖο πάισ ὀδύνῃ πέρι θυμὸν ἀλύων. τό ῥ’ ἥγ’ ἐξανελοῦσα θυώδεϊ κάτθετο μίτρῃ, ἥ τέ οἱ ἀμβροσίοισι περὶ στήθεσσιν ἐέρτο. ἐκ δὲ θύραζε κιοῦσα θοῆσ ἐπεβήσατ’ ἀπήνησ· σὺν δέ οἱ ἀμφίπολοι δοιαὶ ἑκάτερθεν ἔβησαν. αὐτὴ δ’ ἡνί’ ἔδεκτο καὶ εὐποίητον ἱμάσθλην δεξιτερῇ, ἔλαεν δὲ δι’ ἄστεοσ· αἱ δὲ δὴ ἄλλαι ἀμφίπολοι, πείρινθοσ ἐφαπτόμεναι μετόπισθεν, τρώχων εὐρεῖαν κατ’ ἀμαξιτόν· ἂν δὲ χιτῶνασ λεπταλέουσ λευκῆσ ἐπιγουνίδοσ ἄχρισ ἀείρον. οἱή δὲ λιαροῖσιν ἐφ’ ὕδασι Παρθενίοιο, ἠὲ καὶ Ἀμνισοῖο λοεσσαμένη ποταμοῖο χρυσείοισ Λητωὶσ ἐφ’ ἁρ́μασιν ἑστηυῖα ὠκείαισ κεμάδεσσι διεξελάσῃσι κολώνασ, τηλόθεν ἀντιόωσα πολυκνίσου ἑκατόμβησ· τῇ δ’ ἅμα νύμφαι ἕπονται ἀμορβάδεσ, αἱ μὲν ἐπ’ αὐτῆσ ἀγρόμεναι πηγῆσ Ἀμνισίδοσ, ἂν δὲ δὴ ἄλλαι ἄλσεα καὶ σκοπιὰσ πολυπίδακασ· ἀμφὶ δὲ θῆρεσ κνυζηθμῷ σαίνουσιν ὑποτρομέοντεσ ἰοῦσαν· ὧσ αἵγ’ ἐσσεύοντο δι’ ἄστεοσ· ἀμφὶ δὲ λαοὶ εἶκον, ἀλευάμενοι βασιληίδοσ ὄμματα κούρησ. αὐτὰρ ἐπεὶ πόλιοσ μὲν ἐυδμήτουσ λίπ’ ἀγυιάσ, νηὸν δ’ εἰσαφίκανε διὲκ πεδίων ἐλάουσα, δὴ τότ’ ἐυτροχάλοιο κατ’ αὐτόθι βήσατ’ ἀπήνησ ἱεμένη, καὶ τοῖα μετὰ δμωῇσιν ἐείπεν· "Ὦ φίλαι, ἦ μέγα δή τι παρήλιτον, οὐδ’ ἐνόησα μὴ ἴμεν ἀλλοδαποῖσι μετ’ ἀνδράσιν, οἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν ἡμετέρην στρωφῶσιν.

ἀμηχανίῃ βεβόληται πᾶσα πόλισ· τὸ καὶ οὔτισ ἀνήλυθε δεῦρο γυναικῶν τάων, αἳ τὸ πάροιθεν ἐπημάτιαι ἀγέρονται. ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν ἱκόμεσθα, καὶ οὔ νύ τισ ἄλλοσ ἔπεισιν, εἰ δ’ ἄγε μολπῇ θυμὸν ἀφειδείωσ κορέσωμεν μειλιχίῃ, τὰ δὲ καλὰ τερείνησ ἄνθεα ποίησ λεξάμεναι τότ’ ἔπειτ’ αὐτὴν ἀπονισσόμεθ’ ὡρ́ην. καὶ δέ κε σὺν πολέεσσιν ὀνείασιν οἴκαδ’ ἵκοισθε ἤματι τῷ, εἴ μοι συναρέσσετε τήνδε μενοινήν. Ἄργοσ γάρ μ’ ἐπέεσσι παρατρέπει, ὧσ δὲ καὶ αὐτὴ Χαλκιόπη· τὰ δὲ σῖγα νόῳ ἔχετ’ εἰσαϊούσαι ἐξ ἐμέθεν, μὴ πατρὸσ ἐσ οὐάτα μῦθοσ ἵκηται. τὸν ξεῖνόν με κέλονται, ὅτισ περὶ βουσὶν ὑπέστη, δῶρ’ ἀποδεξαμένην ὀλοῶν ῥύσασθαι ἀέθλων. αὐτὰρ ἐγὼ τὸν μῦθον ἐπῄνεον, ἠδὲ καὶ αὐτὸν κέκλομαι εἰσ ὠπὴν ἑτάρων ἄπο μοῦνον ἱκέσθαι, ὄφρα τὰ μὲν δασόμεσθα μετὰ σφίσιν, εἴ κεν ὀπάσσῃ δῶρα φέρων, τῷ δ’ αὖτε κακώτερον ἄλλο πόρωμεν φάρμακον. ἀλλ’ ἀπονόσφι πέλεσθέ μοι, εὖτ’ ἂν ἵκηται. " Ὧσ ηὔδα· πάσῃσι δ’ ἐπίκλοποσ ἥνδανε μῆτισ. αὐτίκα δ’ Αἰσονίδην ἑτάρων ἄπο μοῦνον ἐρύσσασ Ἄργοσ, ὅτ’ ἤδη τήνδε κασιγνήτων ἐσάκουσεν ἠερίην Ἑκάτησ ἱερὸν μετὰ νηὸν ἰοῦσαν, ἦγε διὲκ πεδίου· ἅμα δέ σφισιν εἵπετο Μόψοσ Ἀμπυκίδησ, ἐσθλὸσ μὲν ἐπιπροφανέντασ ἐνισπεῖν οἰωνούσ, ἐσθλὸσ δὲ σὺν εὖ φράσσασθαι ἰοῦσιν. Ἔνθ’ οὔπω τισ τοῖοσ ἐπὶ προτέρων γένετ’ ἀνδρῶν, οὔθ’ ὅσοι ἐξ αὐτοῖο Διὸσ γένοσ, οὔθ’ ὅσοι ἄλλων ἀθανάτων ἡρ́ωεσ ἀφ’ αἵματοσ ἐβλάστησαν, οἱο͂ν Ιἤσονα θῆκε Διὸσ δάμαρ ἤματι κείνῳ ἠμὲν ἐσάντα ἰδεῖν, ἠδὲ προτιμυθήσασθαι. τὸν καὶ παπταίνοντεσ ἐθάμβεον αὐτοὶ ἑταῖροι λαμπόμενον χαρίτεσσιν· ἐγήθησεν δὲ κελεύθῳ Ἀμπυκίδησ, ἤδη που ὀισσάμενοσ τὰ ἕκαστα. Ἔστι δέ τισ πεδίοιο κατὰ στίβον ἐγγύθι νηοῦ αἴγειροσ φύλλοισιν ἀπειρεσίοισ κομόωσα, τῇ θαμὰ δὴ λακέρυζαι ἐπηυλίζοντο κορῶναι. τάων τισ μεσσηγὺσ ἀνὰ πτερὰ κινήσασα ὑψοῦ ἐπ’ ἀκρεμόνων Ἥρησ ἠνίπαπε βουλάσ· "Ἀκλειὴσ ὅδε μάντισ, ὃσ οὐδ’ ὅσα παῖδεσ ἴσασιν οἶδε νόῳ φράσσασθαι, ὁθούνεκεν οὔτε τι λαρὸν οὔτ’ ἐρατὸν κούρη κεν ἔποσ προτιμυθήσαιτο ἠιθέῳ, εὖτ’ ἄν σφιν ἐπήλυδεσ ἄλλοι ἕπωνται. ἔρροισ, ὦ κακόμαντι, κακοφραδέσ· οὔτε σε Κύπρισ, οὔτ’ ἀγανοὶ φιλέοντεσ ἐπιπνείουσιν Ἔρωτεσ. " Ἴσκεν ἀτεμβομένη· μείδησε δὲ Μόψοσ ἀκούσασ ὀμφὴν οἰωνοῖο θεήλατον, ὧδέ τ’ ἐείπεν· "Τύνη μὲν νηόνδε θεᾶσ ἴθι, τῷ ἔνι κούρην δήεισ, Αἰσονίδη· μάλα δ’ ἠπίῃ ἀντιβολήσεισ Κύπριδοσ ἐννεσίῃσ, ἥ τοι συνέριθοσ ἀέθλων ἔσσεται, ὡσ δὴ καὶ πρὶν Ἀγηνορίδησ φάτο Φινεύσ. νῶι δ’, ἐγὼν Ἄργοσ τε, δεδεγμένοι, εὖτ’ ἂν ἵκηαι, τῷδ’ αὐτῷ ἐνὶ χώρῳ ἀπεσσόμεθ’· οἰόθι δ’ αὐτὸσ λίσσεό μιν πυκινοῖσι παρατροπέων ἐπέεσσιν. Ἦ ῥα περιφραδέωσ, ἐπὶ δὲ σχεδὸν ᾔνεον ἄμφω.

οὐδ’ ἄρα Μηδείησ θυμὸσ τράπετ’ ἄλλα νοῆσαι, μελπομένησ περ ὅμωσ· πᾶσαι δέ οἱ, ἥντιν’ ἀθύροι μολπήν, οὐκ ἐπὶ δηρὸν ἐφήνδανεν ἑψιάασθαι. ἀλλὰ μεταλλήγεσκεν ἀμήχανοσ, οὐδέ ποτ’ ὄσσε ἀμφιπόλων μεθ’ ὅμιλον ἔχ’ ἀτρέμασ· ἐσ δὲ κελεύθουσ τηλόσε παπταίνεσκε, παρακλίνουσα παρειάσ. ἦ θαμὰ δὴ στηθέων ἐάγη κέαρ, ὁππότε δοῦπον ἢ ποδὸσ ἢ ἀνέμοιο παραθρέξαντα δοάσσαι. αὐτὰρ ὅγ’ οὐ μετὰ δηρὸν ἐελδομένῃ ἐφαάνθη ὑψόσ’ ἀναθρώσκων ἅ τε Σείριοσ Ὠκεανοῖο, ὃσ δή τοι καλὸσ μὲν ἀρίζηλόσ τ’ ἐσιδέσθαι ἀντέλλει, μήλοισι δ’ ἐν ἄσπετον ἧκεν ὀιζύν· ὧσ ἄρα τῇ καλὸσ μὲν ἐπήλυθεν εἰσοράασθαι Αἰσονίδησ, κάματον δὲ δυσίμερον ὦρσε φαανθείσ. ἐκ δ’ ἄρα οἱ κραδίη στηθέων πέσεν, ὄμματα δ’ αὔτωσ ἤχλυσαν· θερμὸν δὲ παρηίδασ εἷλεν ἔρευθοσ. γούνατα δ’ οὔτ’ ὀπίσω οὔτε προπάροιθεν ἀεῖραι ἔσθενεν, ἀλλ’ ὑπένερθε πάγη πόδασ. αἱ δ’ ἄρα τείωσ ἀμφίπολοι μάλα πᾶσαι ἀπὸ σφείων ἐλίασθεν. τὼ δ’ ἄνεῳ καὶ ἄναυδοι ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν, ἢ δρυσίν, ἢ μακρῇσιν ἐειδόμενοι ἐλάτῃσιν, αἵ τε παρᾶσσον ἕκηλοι ἐν οὔρεσιν ἐρρίζωνται, νηνεμίῃ· μετὰ δ’ αὖτισ ὑπὸ ῥιπῆσ ἀνέμοιο κινύμεναι ὁμάδησαν ἀπείριτον· ὧσ ἄρα τώγε μέλλον ἅλισ φθέγξασθαι ὑπὸ πνοιῇσιν Ἔρωτοσ. γνῶ δέ μιν Αἰσονίδησ ἄτῃ ἐνιπεπτηυῖαν θευμορίῃ, καὶ τοῖον ὑποσσαίνων φάτο μῦθον· "Τίπτε με, παρθενική, τόσον ἅζεαι, οἰο͂ν ἐόντα; οὔ τοι ἐγών, οἱοῖ́ τε δυσαυχέεσ ἄλλοι ἐάσιν ἀνέρεσ, οὐδ’ ὅτε περ πάτρῃ ἔνι ναιετάασκον, ἠᾶ πάροσ. τῶ μή με λίην ὑπεραίδεο, κούρη, ἤ τι παρεξερέεσθαι, ὅ τοι φίλον, ἠέ τι φάσθαι. ἀλλ’ ἐπεὶ ἀλλήλοισιν ἱκάνομεν εὐμενέοντεσ, χώρῳ ἐν ἠγαθέῳ, ἵνα τ’ οὐ θέμισ ἔστ’ ἀλιτέσθαι, ἀμφαδίην ἀγόρευε καὶ εἴρεο· μηδέ με τερπνοῖσ φηλώσῃσ ἐπέεσσιν, ἐπεὶ τὸ πρῶτον ὑπέστησ αὐτοκασιγνήτῃ μενοεικέα φάρμακα δώσειν. πρόσ σ’ αὐτῆσ Ἑκάτησ μειλίσσομαι ἠδὲ τοκήων καὶ Διόσ, ὃσ ξείνοισ ἱκέτῃσί τε χεῖρ’ ὑπερίσχει· ἀμφότερον δ’, ἱκέτησ ξεῖνόσ τέ τοι ἐνθάδ’ ἱκάνω, χρειοῖ ἀναγκαίῃ γουνούμενοσ. οὐ γὰρ ἄνευθεν ὑμείων στονόεντοσ ὑπέρτεροσ ἔσσομ’ ἀέθλου. σοὶ δ’ ἂν ἐγὼ τίσαιμι χάριν μετόπισθεν ἀρωγῆσ, ἣ θέμισ, ὡσ ἐπέοικε διάνδιχα ναιετάοντασ, οὔνομα καὶ καλὸν τεύχων κλέοσ· ὧσ δὲ καὶ ὧλλοι ἡρ́ωεσ κλῄσουσιν ἐσ Ἑλλάδα νοστήσαντεσ ἡρώων τ’ ἄλοχοι καὶ μητέρεσ, αἵ νύ που ἤδη ἡμέασ ἠιόνεσσιν ἐφεζόμεναι γοάουσιν· τάων ἀργαλέασ κεν ἀποσκεδάσειασ ἀνίασ. δή ποτε καὶ Θησῆα κακῶν ὑπελύσατ’ ἀέθλων παρθενικὴ Μινωὶσ ἐυφρονέουσ’ Ἀριάδνη, ἥν ῥά τε Πασιφάη κούρη τέκεν Ηἐλίοιο. ἀλλ’ ἡ μὲν καὶ νηόσ, ἐπεὶ χόλον εὔνασε Μίνωσ, σὺν τῷ ἐφεζομένη πάτρην λίπε· τὴν δὲ καὶ αὐτοὶ ἀθάνατοι φίλαντο, μέσῳ δέ οἱ αἰθέρι τέκμαρ ἀστερόεισ στέφανοσ, τόν τε κλείουσ’ Ἀριάδνησ, πάννυχοσ οὐρανίοισιν ἑλίσσεται εἰδώλοισιν. ὧσ καὶ σοὶ θεόθεν χάρισ ἔσσεται, εἴ κε σαώσῃσ τόσσον ἀριστήων ἀνδρῶν στόλον. ἦ γὰρ ἐοίκασ ἐκ μορφῆσ ἀγανῇσιν ἐπητείῃσι κεκάσθαι. Ὧσ φάτο κυδαίνων·

ἡ δ’ ἐγκλιδὸν ὄσσε βαλοῦσα νεκτάρεον μείδησ’ ἐχύθη δέ οἱ ἔνδοθι θυμὸσ αἴνῳ ἀειρομένησ, καὶ ἀνέδρακεν ὄμμασιν ἄντην· οὐδ’ ἔχεν ὅττι πάροιθεν ἔποσ προτιμυθήσαιτο, ἀλλ’ ἄμυδισ μενέαινεν ἀολλέα πάντ’ ἀγορεῦσαι. προπρὸ δ’ ἀφειδήσασα θυώδεοσ ἔξελε μίτρησ φάρμακον· αὐτὰρ ὅγ’ αἶψα χεροῖν ὑπέδεκτο γεγηθώσ. καί νύ κέ οἱ καὶ πᾶσαν ἀπὸ στηθέων ἀρύσασα ψυχὴν ἐγγυάλιξεν ἀγαιομένη χατέοντι· τοῖοσ ἀπὸ ξανθοῖο καρήατοσ Αἰσονίδαο στράπτεν Ἔρωσ ἡδεῖαν ἀπὸ φλόγα· τῆσ δ’ ἀμαρυγὰσ ὀφθαλμῶν ἡρ́παζεν· ἰαίνετο δὲ φρένασ εἴσω τηκομένη, οἱο͂́ν τε περὶ ῥοδέῃσιν ἐέρση τήκεται ἠῴοισιν ἰαινομένη φαέεσσιν. ἄμφω δ’ ἄλλοτε μέν τε κατ’ οὔδεοσ ὄμματ’ ἔρειδον αἰδόμενοι, ὁτὲ δ’ αὖτισ ἐπὶ σφίσι βάλλον ὀπωπάσ, ἱμερόεν φαιδρῇσιν ὑπ’ ὀφρύσι μειδιόωντεσ. ὀψὲ δὲ δὴ τοίοισι μόλισ προσπτύξατο κούρη· "Φράζεο νῦν, ὥσ κέν τοι ἐγὼ μητίσομ’ ἀρωγήν. εὖτ’ ἂν δὴ μετιόντι πατὴρ ἐμὸσ ἐγγυαλίξῃ ἐξ ὄφιοσ γενύων ὀλοοὺσ σπείρασθαι ὀδόντασ, δὴ τότε μέσσην νύκτα διαμμοιρηδὰ φυλάξασ, ἀκαμάτοιο ῥοῇσι λοεσσάμενοσ ποταμοῖο, οἰο͂σ ἄνευθ’ ἄλλων ἐνὶ φάρεσι κυανέοισιν βόθρον ὀρύξασθαι περιηγέα· τῷ δ’ ἔνι θῆλυν ἀρνειὸν σφάζειν, καὶ ἀδαίετον ὠμοθετῆσαι, αὐτῷ πυρκαϊὴν εὖ νηήσασ ἐπὶ βόθρῳ. μουνογενῆ δ’ Ἑκάτην Περσηίδα μειλίσσοιο, λείβων ἐκ δέπαοσ σιμβλήια ἔργα μελισσέων. ἔνθα δ’ ἐπεί κε θεὰν μεμνημένοσ ἱλάσσηαι, ἂψ ἀπὸ πυρκαϊῆσ ἀναχάζεο· μηδέ σε δοῦποσ ἠὲ ποδῶν ὄρσῃσι μεταστρεφθῆναι ὀπίσσω, ἠὲ κυνῶν ὑλακή, μή πωσ τὰ ἕκαστα κολούσασ οὐδ’ αὐτὸσ κατὰ κόσμον ἑοῖσ ἑτάροισι πελάσσῃσ. ἦρι δὲ μυδήνασ τόδε φάρμακον, ἠύτ’ ἀλοιφῇ γυμνωθεὶσ φαίδρυνε τεὸν δέμασ· ἐν δέ οἱ ἀλκὴ ἔσσετ’ ἀπειρεσίη μέγα τε σθένοσ, οὐδέ κε φαίησ ἀνδράσιν, ἀλλὰ θεοῖσιν ἰσαζέμεν ἀθανάτοισιν. πρὸσ δὲ καὶ αὐτῷ δουρὶ σάκοσ πεπαλαγμένον ἔστω καὶ ξίφοσ. ἔνθ’ οὐκ ἄν σε διατμήξειαν ἀκωκαὶ γηγενέων ἀνδρῶν, οὐδ’ ἄσχετοσ ἀίσσουσα φλὸξ ὀλοῶν ταύρων. τοῖόσ γε μὲν οὐκ ἐπὶ δηρὸν ἔσσεαι, ἀλλ’ αὐτῆμαρ· ὅμωσ σύγε μή ποτ’ ἀέθλου χάζεο. καὶ δέ τοι ἄλλο παρὲξ ὑποθήσομ’ ὄνειαρ. αὐτίκ’ ἐπὴν κρατεροὺσ ζεύξῃσ βόασ, ὦκα δὲ πᾶσαν χερσὶ καὶ ἠνορέῃ στυφελὴν διὰ νειὸν ἀρόσσῃσ, οἱ δ’ ἤδη κατὰ ὦλκασ ἀνασταχύωσι Γίγαντεσ σπειρομένων ὄφιοσ δνοφερὴν ἐπὶ βῶλον ὀδόντων, αἴ κεν ὀρινομένουσ πολέασ νειοῖο δοκεύσῃσ, λάθρῃ λᾶαν ἄφεσ στιβαρώτερον· οἱ δ’ ἂν ἐπ’ αὐτῷ, καρχαλέοι κύνεσ ὥστε περὶ βρώμησ, ὀλέκοιεν ἀλλήλουσ· καὶ δ’ αὐτὸσ ἐπείγεο δηιοτῆτοσ ἰθῦσαι. τὸ δὲ κῶασ ἐσ Ἑλλάδα τοῖό γ’ ἕκητι οἴσεαι ἐξ Αἰήσ τηλοῦ ποθί· νίσσεο δ’ ἔμπησ, ᾗ φίλον, ἤ τοι ἑάδεν ἀφορμηθέντι νέεσθαι. Ὧσ ἄρ’ ἔφη, καὶ σῖγα ποδῶν πάροσ ὄσσε βαλοῦσα θεσπέσιον λιαροῖσι παρηίδα δάκρυσι δεῦεν μυρομένη, ὅ τ’ ἔμελλεν ἀπόπροθι πολλὸν ἑοῖο πόντον ἐπιπλάγξεσθαι·

ἀνιηρῷ δέ μιν ἄντην ἐξαῦτισ μύθῳ προσεφώνεεν, εἷλέ τε χειρὸσ δεξιτερῆσ· δὴ γάρ οἱ ἀπ’ ὀφθαλμοὺσ λίπεν αἰδώσ· "Μνώεο δ’, ἢν ἄρα δή ποθ’ ὑπότροποσ οἴκαδ’ ἵκηαι, οὔνομα Μηδείησ· ὧσ δ’ αὖτ’ ἐγὼ ἀμφὶσ ἐόντοσ μνήσομαι. εἰπὲ δέ μοι πρόφρων τόδε, πῇ τοι ἐάσιν δώματα, πῇ νῦν ἔνθεν ὑπεὶρ ἅλα νηὶ περήσεισ· ἤ νύ που ἀφνειοῦ σχεδὸν ἵξεαι Ὀρχομενοῖο, ἠε͂ καὶ Αἰαίησ νήσου πέλασ; εἰπὲ δὲ κούρην, ἥντινα τήνδ’ ὀνόμηνασ ἀριγνώτην γεγαυῖαν Πασιφάησ, ἣ πατρὸσ ὁμόγνιόσ ἐστιν ἐμεῖο. " Ὧσ φάτο· τὸν δὲ καὶ αὐτὸν ὑπήιε δάκρυσι κούρησ οὖλοσ Ἔρωσ, τοῖον δὲ παραβλήδην ἔποσ ηὔδα· "Καὶ λίην οὐ νύκτασ ὀίομαι, οὐδέ ποτ’ ἦμαρ σεῦ ἐπιλήσεσθαι, προφυγὼν μόρον, εἰ ἐτεόν γε φεύξομαι ἀσκηθὴσ ἐσ Ἀχαιίδα, μηδέ τιν’ ἄλλον Αἰήτησ προβάλῃσι κακώτερον ἄμμιν ἀέθλον. εἰ δέ τοι ἡμετέρην ἐξίδμεναι εὐάδε πάτρην, ἐξερέω· μάλα γάρ με καὶ αὐτὸν θυμὸσ ἀνώγει. ἔστι τισ αἰπεινοῖσι περίδρομοσ οὔρεσι γαῖα, πάμπαν ἐύρρηνόσ τε καὶ εὔβοτοσ, ἔνθα Προμηθεὺσ Ιἀπετιονίδησ ἀγαθὸν τέκε Δευκαλίωνα, ὃσ πρῶτοσ ποίησε πόλεισ καὶ ἐδείματο νηοὺσ ἀθανάτοισ, πρῶτοσ δὲ καὶ ἀνθρώπων βασίλευσεν. Αἱμονίην δὴ τήνγε περικτίονεσ καλέουσιν. ἐν δ’ αὐτῇ Ιαὠλκόσ, ἐμὴ πόλισ, ἐν δὲ καὶ ἄλλαι πολλαὶ ναιετάουσιν, ἵν’ οὐδέ περ οὔνομ’ ἀκοῦσαι Αἰαίησ νήσου· Μινύην γε μὲν ὁρμηθέντα, Αἰολίδην Μινύην ἔνθεν φάτισ Ὀρχομενοῖο δή ποτε Καδμείοισιν ὁμούριον ἄστυ πολίσσαι. ἀλλὰ τίη τάδε τοι μεταμώνια πάντ’ ἀγορεύω, ἡμετέρουσ τε δόμουσ τηλεκλείτην τ’ Ἀριάδνην, κούρην Μίνωοσ, τόπερ ἀγλαὸν οὔνομα κείνην παρθενικὴν καλέεσκον ἐπήρατον, ἥν μ’ ἐρεείνεισ; αἴθε γάρ, ὡσ Θησῆι τότε ξυναρέσσατο Μίνωσ ἀμφ’ αὐτῆσ, ὧσ ἄμμι πατὴρ τεὸσ ἄρθμιοσ εἰή. " Ὧσ φάτο, μειλιχίοισι καταψήχων ὀάροισιν. τῆσ δ’ ἀλεγεινόταται κραδίην ἐρέθεσκον ἀνῖαι, καί μιν ἀκηχεμένη ἀδινῷ προσπτύξατο μύθῳ· "Ἑλλάδι που τάδε καλά, συνημοσύνασ ἀλεγύνειν. Αἰήτησ δ’ οὐ τοῖοσ ἐν ἀνδράσιν, οἱο͂ν ἐείπασ Μίνω Πασιφάησ πόσιν ἔμμεναι· οὐδ’ Ἀριάδνῃ ἰσοῦμαι· τῶ μήτι φιλοξενίην ἀγόρευε. ἀλλ’ οἰο͂ν τύνη μὲν ἐμεῦ, ὅτ’ Ιὠλκὸν ἵκηαι, μνώεο· σεῖο δ’ ἐγὼ καὶ ἐμῶν ἀέκητι τοκήων μνήσομαι. ἔλθοι δ’ ἧμιν ἀπόπροθεν ἠέ τισ ὄσσα, ἠέ τισ ἄγγελοσ ὄρνισ, ὅτ’ ἐκλελάθοιο ἐμεῖο· ἢ αὐτήν με ταχεῖαι ὑπὲρ πόντοιο φέροιεν ἐνθένδ’ εἰσ Ιαὠλκὸν ἀναρπάξασαι ἀέλλαι, ὄφρα σ’, ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἐλεγχείασ προφέρουσα, μνήσω ἐμῇ ἰότητι πεφυγμένον. αἴθε γὰρ εἰήν ἀπροφάτωσ τότε σοῖσιν ἐφέστιοσ ἐν μεγάροισιν. Ὧσ ἄρ’ ἔφη, ἐλεεινὰ καταπροχέουσα παρειῶν δάκρυα·

τὴν δ’ ὅγε δῆθεν ὑποβλήδην προσέειπεν· "Δαιμονίη, κενεὰσ μὲν ἐά πλάζεσθαι ἀέλλασ, ὧσ δὲ καὶ ἄγγελον ὄρνιν, ἐπεὶ μεταμώνια βάζεισ. εἰ δέ κεν ἤθεα κεῖνα καὶ Ἑλλάδα γαῖαν ἵκηαι, τιμήεσσα γυναιξὶ καὶ ἀνδράσιν αἰδοίη τε ἔσσεαι· οἱ δέ σε πάγχυ θεὸν ὣσ πορσανέουσιν, οὕνεκα τῶν μὲν παῖδεσ ὑπότροποι οἴκαδ’ ἵκοντο σῇ βουλῇ, τῶν δ’ αὖτε κασίγνητοί τε ἔται τε καὶ θαλεροὶ κακότητοσ ἄδην ἐσάωθεν ἀκοῖται. ἡμέτερον δὲ λέχοσ θαλάμοισ ἔνι κουριδίοισιν πορσυνέεισ· οὐδ’ ἄμμε διακρινέει φιλότητοσ ἄλλο, πάροσ θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι. " Ὧσ φάτο· τῇ δ’ ἔντοσθε κατείβετο θυμὸσ ἀκουῇ, ἔμπησ δ’ ἔργ’ ἀίδηλα κατερρίγησεν ἰδέσθαι. σχετλίη· οὐ μὲν δηρὸν ἀπαρνήσεσθαι ἔμελλεν Ἑλλάδα ναιετάειν. ὧσ γὰρ τόδε μήδετο Ἥρη, ὄφρα κακὸν Πελίῃ ἱερὴν ἐσ Ιὠλκὸν ἵκοιτο Αἰαίη Μήδεια, λιποῦσ’ ἄπο πατρίδα γαῖαν. Ἤδη δ’ ἀμφίπολοι μὲν ὀπιπεύουσαι ἄπωθεν σιγῇ ἀνιάζεσκον· ἐδεύετο δ’ ἤματοσ ὡρ́η ἂψ οἶκόνδε νέεσθαι ἑὴν μετὰ μητέρα κούρην. ἡ δ’ οὔπω κομιδῆσ μιμνήσκετο, τέρπετο γάρ οἱ θυμὸσ ὁμῶσ μορφῇ τε καὶ αἱμυλίοισι λόγοισιν, εἰ μὴ ἄρ’ Αἰσονίδησ πεφυλαγμένοσ ὀψέ περ ηὔδα· "Ὥρη ἀποβλώσκειν, μὴ πρὶν φάοσ ἠελίοιο δύῃ ὑποφθάμενον, καί τισ τὰ ἕκαστα νοήσῃ ὀθνείων· αὖτισ δ’ ἀβολήσομεν ἐνθάδ’ ἰόντεσ. " Ὧσ τώγ’ ἀλλήλων ἀγανοῖσ ἐπὶ τόσσον ἔπεσσιν πείρηθεν· μετὰ δ’ αὖτε διέτμαγεν. ἤτοι Ιἤσων εἰσ ἑτάρουσ καὶ νῆα κεχαρμένοσ ὦρτο νέεσθαι· ἡ δὲ μετ’ ἀμφιπόλουσ· αἱ δὲ σχεδὸν ἀντεβόλησαν πᾶσαι ὁμοῦ· τὰσ δ’ οὔτι περιπλομένασ ἐνόησεν. ψυχὴ γὰρ νεφέεσσι μεταχρονίη πεπότητο. αὐτομάτοισ δὲ πόδεσσι θοῆσ ἐπεβήσατ’ ἀπήνησ, καί ῥ’ ἑτέρῃ μὲν χειρὶ λάβ’ ἡνία, τῇ δ’ ἄρ’ ἱμάσθλην δαιδαλέην, οὐρῆασ ἐλαυνέμεν· οἱ δὲ πόλινδε θῦνον ἐπειγόμενοι ποτὶ δώματα. τὴν δ’ ἄρ’ ἰοῦσαν Χαλκιόπη περὶ παισὶν ἀκηχεμένη ἐρέεινεν· ἡ δὲ παλιντροπίῃσιν ἀμήχανοσ οὔτε τι μύθων ἔκλυεν, οὔτ’ αὐδῆσαι ἀνειρομένῃ λελίητο. ἷζε δ’ ἐπὶ χθαμαλῷ σφέλαϊ κλιντῆροσ ἔνερθεν λέχρισ ἐρεισαμένη λαιῇ ἐπὶ χειρὶ παρειήν· ὑγρὰ δ’ ἐνὶ βλεφάροισ ἔχεν ὄμματα, πορφύρουσα οἱο͂ν ἑῇ κακὸν ἔργον ἐπιξυνώσατο βουλῇ. Αἰσονίδησ δ’ ὅτε δὴ ἑτάροισ ἐξαῦτισ ἔμικτο ἐν χώρῃ, ὅθι τούσγε καταπρολιπὼν ἐλιάσθη, ὦρτ’ ἰέναι σὺν τοῖσι, πιφαυσκόμενοσ τὰ ἕκαστα, ἡρώων ἐσ ὅμιλον· ὁμοῦ δ’ ἐπὶ νῆα πέλασσαν. οἱ δέ μιν ἀμφαγάπαζον, ὅπωσ ἴδον, ἔκ τ’ ἐρέοντο. αὐτὰρ ὁ τοῖσ πάντεσσι μετέννεπε δήνεα κούρησ, δεῖξέ τε φάρμακον αἰνόν· ὁ δ’ οἰόθεν οἰο͂σ ἑταίρων Ἴδασ ἧστ’ ἀπάνευθε δακὼν χόλον· οἱ δὲ δὴ ἄλλοι γηθόσυνοι τῆμοσ μέν, ἐπεὶ κνέφασ ἔργαθε νυκτόσ, εὔκηλοι ἐμέλοντο περὶ σφίσιν. αὐτὰρ ἅμ’ ἠοῖ πέμπον ἐσ Αἰήτην ἰέναι σπόρον αἰτήσοντασ ἄνδρε δύω, πρὸ μὲν αὐτὸν ἀρηίφιλον Τελαμῶνα, σὺν δὲ καὶ Αἰθαλίδην, υἱᾶ κλυτὸν Ἑρμείαο. βὰν δ’ ἴμεν, οὐδ’ ἁλίωσαν ὁδόν· πόρε δέ σφιν ἰοῦσιν κρείων Αἰήτησ χαλεποὺσ ἐσ ἀέθλον ὀδόντασ Αὀνίοιο δράκοντοσ, ὃν Ὠγυγίῃ ἐνὶ Θήβῃ Κάδμοσ, ὅτ’ Εὐρώπην διζήμενοσ εἰσαφίκανεν, πέφνεν Ἀρητιάδι κρήνῃ ἐπίουρον ἐόντα· ἔνθα καὶ ἐννάσθη πομπῇ βοόσ, ἥν οἱ Ἀπόλλων ὤπασε μαντοσύνῃσι προηγήτειραν ὁδοῖο. τοὺσ δὲ θεὰ Τριτωνὶσ ὑπὲκ γενύων ἐλάσασα Αἰήτῃ πόρε δῶρον ὁμῶσ αὐτῷ τε φονῆι. καί ῥ’ ὁ μὲν Αὀνίοισιν ἐνισπείρασ πεδίοισιν Κάδμοσ Ἀγηνορίδησ γαιηγενῆ εἵσατο λαόν, Ἄρεοσ ἀμώοντοσ ὅσοι ὑπὸ δουρὶ λίποντο· τοὺσ δὲ τότ’ Αἰήτησ ἔπορεν μετὰ νῆα φέρεσθαι προφρονέωσ, ἐπεὶ οὔ μιν ὀίσσατο πείρατ’ ἀέθλου ἐξανύσειν, εἰ καί περ ἐπὶ ζυγὰ βουσὶ βάλοιτο. Ηἔλιοσ μὲν ἄπωθεν ἐρεμνὴν δύετο γαῖαν ἑσπέριοσ, νεάτασ ὑπὲρ ἄκριασ Αἰθιοπήων·

Νὺξ δ’ ἵπποισιν ἔβαλλεν ἔπι ζυγά· τοὶ δὲ χαμεύνασ ἔντυον ἡρ́ωεσ παρὰ πείσμασιν. αὐτὰρ Ιἤσων αὐτίκ’ ἐπεί ῥ’ Ἑλίκησ εὐφεγγέοσ ἀστέρεσ Ἄρκτου ἔκλιθεν, οὐρανόθεν δὲ πανεύκηλοσ γένετ’ αἰθήρ, βῆ ῥ’ ἐσ ἐρημαίην, κλωπήιοσ ἠύτε τισ φώρ, σὺν πᾶσιν χρήεσσι· πρὸ γάρ τ’ ἀλέγυνεν ἕκαστα ἠμάτιοσ· θῆλυν μὲν ὀίν, γάλα τ’ ἔκτοθι ποίμνησ Ἄργοσ ἰὼν ἤνεικε· τὰ δ’ ἐξ αὐτῆσ ἕλε νηόσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ ἴδε χῶρον, ὅτισ πάτου ἔκτοθεν ἠε͂ν ἀνθρώπων, καθαρῇσιν ὑπεύδιοσ εἱαμενῇσιν, ἔνθ’ ἤτοι πάμπρωτα λοέσσατο μὲν ποταμοῖο εὐαγέωσ θείοιο τέρεν δέμασ· ἀμφὶ δὲ φᾶροσ ἕσσατο κυάνεον, τό ῥά οἱ πάροσ ἐγγυάλιξεν Λημνιὰσ Ὑψιπύλη, ἀδινῆσ μνημήιον εὐνῆσ. πήχυιον δ’ ἄρ’ ἔπειτα πέδῳ ἔνι βόθρον ὀρύξασ νήησε σχίζασ, ἐπὶ δ’ ἀρνειοῦ τάμε λαιμόν, αὐτόν τ’ εὖ καθύπερθε τανύσσατο· δαῖε δὲ φιτρουσ πῦρ ὑπένερθεν ἱείσ, ἐπὶ δὲ μιγάδασ χέε λοιβάσ, Βριμὼ κικλήσκων Ἑκάτην ἐπαρωγὸν ἀέθλων. καί ῥ’ ὁ μὲν ἀγκαλέσασ πάλιν ἔστιχεν· ἡ δ’ ἀίουσα κευθμῶν ἐξ ὑπάτων δεινὴ θεὸσ ἀντεβόλησεν ἱροῖσ Αἰσονίδαο· πέριξ δέ μιν ἐστεφάνωντο σμερδαλέοι δρυΐνοισι μετὰ πτόρθοισι δράκοντεσ. στράπτε δ’ ἀπειρέσιον δαΐδων σέλασ· ἀμφὶ δὲ τήνγε ὀξείῃ ὑλακῇ χθόνιοι κύνεσ ἐφθέγγοντο. πίσεα δ’ ἔτρεμε πάντα κατὰ στίβον· αἱ δ’ ὀλόλυξαν νύμφαι ἑλειονόμοι ποταμηίδεσ, αἳ περὶ κείνην Φάσιδοσ εἱαμενὴν Ἀμαραντίου εἱλίσσονται. Αἰσονίδην δ’ ἤτοι μὲν ἕλεν δέοσ, ἀλλά μιν οὐδ’ ὧσ ἐντροπαλιζόμενον πόδεσ ἔκφερον, ὄφρ’ ἑτάροισιν μίκτο κιών· ἤδη δὲ φόωσ νιφόεντοσ ὕπερθεν Καυκάσου ἠριγενὴσ Ηὢσ βάλεν ἀντέλλουσα. Καὶ τότ’ ἄρ’ Αἰήτησ περὶ μὲν στήθεσσιν ἑέστο θώρηκα στάδιον, τόν οἱ πόρεν ἐξεναρίξασ σφωιτέραισ Φλεγραῖον Ἄρησ ὑπὸ χερσὶ Μίμαντα· χρυσείην δ’ ἐπὶ κρατὶ κόρυν θέτο τετραφάληρον, λαμπομένην οἱο͂́ν τε περίτροχον ἔπλετο φέγγοσ ἠελίου, ὅτε πρῶτον ἀνέρχεται Ὠκεανοῖο. ἂν δὲ πολύρρινον νώμα σάκοσ, ἂν δὲ καὶ ἔγχοσ δεινόν, ἀμαιμάκετον· τὸ μὲν οὔ κέ τισ ἄλλοσ ὑπέστη ἀνδρῶν ἡρώων, ὅτε κάλλιπον Ἡρακλῆα τῆλε παρέξ, ὅ κεν οἰο͂σ ἐναντίβιον πολέμιξεν. τῷ δὲ καὶ ὠκυπόδων ἵππων εὐπηγέα δίφρον ἔσχε πέλασ Φαέθων ἐπιβήμεναι· ἂν δὲ καὶ αὐτὸσ βήσατο, ῥυτῆρασ δὲ χεροῖν ἔχεν. ἐκ δὲ πόληοσ ἤλασεν εὐρεῖαν κατ’ ἀμαξιτόν, ὥσ κεν ἀέθλῳ παρσταίη· σὺν δέ σφιν ἀπείριτοσ ἔσσυτο λαόσ. οἱο͂σ δ’ Ἴσθμιον εἶσι Ποσειδάων ἐσ ἀγῶνα ἁρ́μασιν ἐμβεβαώσ, ἢ Ταίναρον, ἢ ὅγε Λέρνησ ὕδωρ, ἠὲ κατ’ ἄλσοσ Υἁντίου Ὀγχηστοῖο, καί τε Καλαύρειαν μετὰ δῆθ’ ἅμα νίσσεται ἵπποισ, Πέτρην θ’ Αἱμονίην, ἢ δενδρήεντα Γεραιστόν· τοῖοσ ἄρ’ Αἰήτησ Κόλχων ἀγὸσ ἠε͂ν ἰδέσθαι. Τόφρα δὲ Μηδείησ ὑποθημοσύνῃσιν Ιἤσων φάρμακα μυδήνασ ἠμὲν σάκοσ ἀμφεπάλυνεν ἠδὲ δόρυ βριαρόν, περὶ δὲ ξίφοσ·

ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι πείρησαν τευχέων βεβιημένοι, οὐδ’ ἐδύναντο κεῖνο δόρυ γνάμψαι τυτθόν γέ περ, ἀλλὰ μάλ’ αὔτωσ ἀαγὲσ κρατερῇσιν ἐνεσκλήκει παλάμῃσιν. αὐτὰρ ὁ τοῖσ ἄμοτον κοτέων Ἀφαρήιοσ Ἴδασ κόψε παρ’ οὐρίαχον μεγάλῳ ξίφει· ἆλτο δ’ ἀκωκὴ ῥαιστὴρ ἄκμονοσ ὥστε, παλιντυπέσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν γηθόσυνοι ἡρ́ωεσ ἐπ’ ἐλπωρῇσιν ἀέθλου. καὶ δ’ αὐτὸσ μετέπειτα παλύνετο· δῦ δέ μιν ἀλκὴ σμερδαλέη ἄφατόσ τε καὶ ἄτρομοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν χεῖρεσ ἐπερρώσαντο περὶ σθένεϊ σφριγόωσαι. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀρήιοσ ἵπποσ ἐελδόμενοσ πολέμοιο σκαρθμῷ ἐπιχρεμέθων κρούει πέδον, αὐτὰρ ὕπερθεν κυδιόων ὀρθοῖσιν ἐπ’ οὐάσιν αὐχέν’ ἀείρει· τοῖοσ ἄρ’ Αἰσονίδησ ἐπαγαίετο κάρτεϊ γυίων. πολλὰ δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθα μετάρσιον ἴχνοσ ἔπαλλεν, ἀσπίδα χαλκείην μελίην τ’ ἐν χερσὶ τινάσσων. φαίησ κε ζοφεροῖο κατ’ αἰθέροσ ἀίσσουσαν χειμερίην στεροπὴν θαμινὸν μεταπαιφάσσεσθαι ἐκ νεφέων, ὅτ’ ἔπειτα μελάντατον ὄμβρον ἄγωνται. καὶ τότ’ ἔπειτ’ οὐ δηρὸν ἔτι σχήσεσθαι ἀέθλων μέλλον· ἀτὰρ κληῖσιν ἐπισχερὼ ἱδρυνθέντεσ ῥίμφα μάλ’ ἐσ πεδίον τὸ Ἀρήιον ἠπείγοντο. τόσσον δὲ προτέρω πέλεν ἄστεοσ ἀντιπέρηθεν, ὅσσον τ’ ἐκ βαλβῖδοσ ἐπήβολοσ ἁρ́ματι νύσσα γίγνεται, ὁππότ’ ἀέθλα καταφθιμένοιο ἄνακτοσ κηδεμόνεσ πεζοῖσι καὶ ἱππήεσσι τίθενται. τέτμον δ’ Αἰήτην τε καὶ ἄλλων ἔθνεα Κόλχων, τοὺσ μὲν Καυκασίοισιν ἐφεσταότασ σκοπέλοισιν, τὸν δ’ αὐτοῦ παρὰ χεῖλοσ ἑλισσόμενον ποταμοῖο. Αἰσονίδησ δ’, ὅτε δὴ πρυμνήσια δῆσαν ἑταῖροι, δή ῥα τότε ξὺν δουρὶ καὶ ἀσπίδι βαῖν’ ἐσ ἀέθλον, νηὸσ ἀποπροθορών· ἄμυδισ δ’ ἕλε παμφανόωσαν χαλκείην πήληκα θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων καὶ ξίφοσ ἀμφ’ ὤμοισ, γυμνὸσ δέμασ, ἄλλα μὲν Ἄρει εἴκελοσ, ἄλλα δέ που χρυσαόρῳ Ἀπόλλωνι. παπτήνασ δ’ ἀνὰ νειὸν ἴδε ζυγὰ χάλκεα ταύρων αὐτόγυόν τ’ ἐπὶ τοῖσ στιβαροῦ ἀδάμαντοσ ἄροτρον. χρίμψε δ’ ἔπειτα κιών, παρὰ δ’ ὄβριμον ἔγχοσ ἔπηξεν ὀρθὸν ἐπ’ οὐριάχῳ, κυνέην δ’ ἀποκάτθετ’ ἐρείσασ. βῆ δ’ αὐτῇ προτέρωσε σὺν ἀσπίδι νήριτα ταύρων ἴχνια μαστεύων· οἱ δ’ ἔκποθεν ἀφράστοιο κευθμῶνοσ χθονίου, ἵνα τέ σφισιν ἔσκε βόαυλα καρτερὰ λιγνυόεντι πέριξ εἰλυμένα καπνῷ, ἄμφω ὁμοῦ προγένοντο πυρὸσ σέλασ ἀμπνείοντεσ. ἔδδεισαν δ’ ἡρ́ωεσ, ὅπωσ ἴδον. αὐτὰρ ὁ τούσγε, εὖ διαβάσ, ἐπιόντασ, ἅ τε σπιλὰσ εἰν ἁλὶ πέτρη μίμνει ἀπειρεσίῃσι δονεύμενα κύματ’ ἀέλλαισ. πρόσθε δέ οἱ σάκοσ ἔσχεν ἐναντίον· οἱ δέ μιν ἄμφω μυκηθμῷ κρατεροῖσιν ἐνέπληξαν κεράεσσιν· οὐδ’ ἄρα μιν τυτθόν περ ἀνώχλισαν ἀντιόωντεσ. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐνὶ τρητοῖσιν ἐύρρινοι χοάνοισιν φῦσαι χαλκήων ὁτὲ μέν τ’ ἀναμαρμαίρουσιν, πῦρ ὀλοόν πιμπρᾶσαι, ὅτ’ αὖ λήγουσιν ἀυτμῆσ, δεινὸσ δ’ ἐξ αὐτοῦ πέλεται βρόμοσ, ὁππότ’ ἀίξῃ νειόθεν· ὧσ ἄρα τώγε θοὴν φλόγα φυσιόωντεσ ἐκ στομάτων ὁμάδευν, τὸν δ’ ἄμφεπε δήιον αἶθοσ βάλλον ἅ τε στεροπή· κούρησ δέ ἑ φάρμακ’ ἔρυτο. καί ῥ’ ὅγε δεξιτεροῖο βοὸσ κέρασ ἄκρον ἐρύσσασ εἷλκεν ἐπικρατέωσ παντὶ σθένει, ὄφρα πελάσσῃ ζεύγλῃ χαλκείῃ, τὸν δ’ ἐν χθονὶ κάββαλεν ὀκλάξ, ῥίμφα ποδὶ κρούσασ πόδα χάλκεον. ὧσ δὲ καὶ ἄλλον σφῆλεν γνὺξ ἐπιόντα, μιῇ βεβολημένον ὁρμῇ. εὐρὺ δ’ ἀποπροβαλὼν χαμάδισ σάκοσ, ἔνθα καὶ ἔνθα τῇ καὶ τῇ βεβαὼσ ἄμφω ἔχε πεπτηῶτασ γούνασιν ἐν προτέροισι, διὰ φλογὸσ εἶθαρ ἐλυσθείσ. θαύμασε δ’ Αἰήτησ σθένοσ ἀνέροσ. οἱ δ’ ἄρα τείωσ Τυνδαρίδαι‐‐δὴ γάρ σφι πάλαι προπεφραδμένον ἠε͂ν‐‐ ἀγχίμολον ζυγά οἱ πεδόθεν δόσαν ἀμφιβαλέσθαι. αὐτὰρ ὁ εὖ ἐνέδησε λόφουσ· μεσσηγὺ δ’ ἀείρασ χάλκεον ἱστοβοῆα, θοῇ συνάρασσε κορώνῃ ζεύγληθεν. καὶ τὼ μὲν ὑπὲκ πυρὸσ ἂψ ἐπὶ νῆα χαζέσθην. ὁ δ’ ἄρ’ αὖτισ ἑλὼν σάκοσ ἔνθετο νώτῳ ἐξόπιθεν, καὶ γέντο θοῶν ἔμπλειον ὀδόντων πήληκα βριαρὴν δόρυ τ’ ἄσχετον, ᾧ π̔’ ὑπὸ μέσσασ ἐργατίνησ ὥσ τίσ τε Πελασγίδι νύσσεν ἀκαίνῃ οὐτάζων λαγόνασ· μάλα δ’ ἔμπεδον εὖ ἀραρυῖαν τυκτὴν ἐξ ἀδάμαντοσ ἐπιθύνεσκεν ἐχέτλην. οἱ δ’ εἱώσ μὲν δὴ περιώσια θυμαίνεσκον, λάβρον ἐπιπνείοντε πυρὸσ σέλασ· ὦρτο δ’ ἀυτμὴ ἠύτε βυκτάων ἀνέμων βρόμοσ, οὕσ τε μάλιστα δειδιότεσ μέγα λαῖφοσ ἁλίπλοοι ἐστείλαντο. δηρὸν δ’ οὐ μετέπειτα κελευόμενοι ὑπὸ δουρὶ ἠίσαν· ὀκριόεσσα δ’ ἐρείκετο νειὸσ ὀπίσσω, σχιζομένη ταύρων τε βίῃ κρατερῷ τ’ ἀροτῆρι. δεινὸν δ’ ἐσμαράγευν ἄμυδισ κατὰ ὦλκασ ἀρότρου βώλακεσ ἀγνύμεναι ἀνδραχθέεσ· εἵπετο δ’ αὐτὸσ λαῖον ἐπὶ στιβαρῷ πιέσασ ποδί· τῆλε δ’ ἑοῖο βάλλεν ἀρηρομένην αἰεὶ κατὰ βῶλον ὀδόντασ ἐντροπαλιζόμενοσ, μή οἱ πάροσ ἀντιάσειεν γηγενέων ἀνδρῶν ὀλοὸσ στάχυσ· οἱ δ’ ἄρ’ ἐπιπρὸ χαλκείῃσ χηλῇσιν ἐρειδόμενοι πονέοντο. ἦμοσ δὲ τρίτατον λάχοσ ἤματοσ ἀνομένοιο λείπεται ἐξ ἠοῦσ, καλέουσι δὲ κεκμηῶτεσ ἐργατίναι γλυκερόν σφιν ἄφαρ βουλυτὸν ἱκέσθαι, τῆμοσ ἀρήροτο νειὸσ ὑπ’ ἀκαμάτῳ ἀροτῆρι, τετράγυόσ περ ἐοῦσα· βοῶν τ’ ἀπελύετ’ ἄροτρα. καὶ τοὺσ μὲν πεδίονδε διεπτοίησε φέβεσθαι· αὐτὰρ ὁ ἂψ ἐπὶ νῆα πάλιν κίεν, ὄφρ’ ἔτι κεινὰσ γηγενέων ἀνδρῶν ἴδεν αὔλακασ. ἀμφὶ δ’ ἑταῖροι θάρσυνον μύθοισιν. ὁ δ’ ἐκ ποταμοῖο ῥοάων αὐτῇ ἀφυσσάμενοσ κυνέῃ σβέσεν ὕδατι δίψαν· γνάμψε δὲ γούνατ’ ἐλαφρά, μέγαν δ’ ἐμπλήσατο θυμὸν ἀλκῆσ, μαιμώων συῒ εἴκελοσ, ὅσ ῥά τ’ ὀδόντασ θήγει θηρευτῇσιν ἐπ’ ἀνδράσιν, ἀμφὶ δὲ πολλὸσ ἀφρὸσ ἀπὸ στὅματοσ χαμάδισ ῥεῖ χωομένοιο. οἱ δ’ ἤδη κατὰ πᾶσαν ἀνασταχύεσκον ἄρουραν γηγενέεσ· φρίξεν δὲ περὶ στιβαροῖσ σακέεσσιν δούρασί τ’ ἀμφιγύοισ κορύθεσσί τε λαμπομένῃσιν Ἄρηοσ τέμενοσ φθισιμβρότου· ἵκετο δ’ αἴγλη νειόθεν Οὔλυμπόνδε δι’ ἠέροσ ἀστράπτουσα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐσ γαῖαν πολέοσ νιφετοῖο πεσόντοσ ἂψ ἀπὸ χειμερίασ νεφέλασ ἐκέσασσαν ἀέλλαι λυγαίῃ ὑπὸ νυκτί, τὰ δ’ ἀθρόα πάντ’ ἐφαάνθη τείρεα λαμπετόωντα διὰ κνέφασ· ὧσ ἄρα τοίγε λάμπον ἀναλδήσκοντεσ ὑπὲρ χθονόσ. αὐτὰρ Ιἤσων μνήσατο Μηδείησ πολυκερδέοσ ἐννεσιάων, λάζετο δ’ ἐκ πεδίοιο μέγαν περιηγέα πέτρον, δεινὸν Ἐνυαλίου σόλον Ἄρεοσ· οὔ κέ μιν ἄνδρεσ αἰζηοὶ πίσυρεσ γαίησ ἄπο τυτθὸν ἀείραν. τόν ῥ’ ἀνὰ χεῖρα λαβὼν μάλα τηλόθεν ἔμβαλε μέσσοισ ἀίξασ· αὐτὸσ δ’ ὑφ’ ἑὸν σάκοσ ἕζετο λάθρῃ θαρσαλέωσ. Κόλχοι δὲ μέγ’ ἰάχον, ὡσ ὅτε πόντοσ ἰάχεν ὀξείῃσιν ἐπιβρομέων σπιλάδεσσιν· τὸν δ’ ἕλεν ἀμφασίη ῥιπῇ στιβαροῖο σόλοιο Αἰήτην. οἱ δ’ ὥστε θοοὶ κύνεσ ἀμφιθορόντεσ ἀλλήλουσ βρυχηδὸν ἐδήιον· οἱ δ’ ἐπὶ γαῖαν μητέρα πῖπτον ἑοῖσ ὑπὸ δούρασιν, ἠύτε πεῦκαι ἢ δρύεσ, ἅσ τ’ ἀνέμοιο κατάικεσ δονέουσιν. οἱο͂σ δ’ οὐρανόθεν πυρόεισ ἀναπάλλεται ἀστὴρ ὁλκὸν ὑπαυγάζων, τέρασ ἀνδράσιν, οἵ μιν ἴδωντοι μαρμαρυγῇ σκοτίοιο δι’ ἠέροσ ἀίξαντα· τοῖοσ ἄρ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐπέσσυτο γηγενέεσσιν, γυμνὸν δ’ ἐκ κολεοῖο φέρε ξίφοσ, οὖτα δὲ μίγδην ἀμώων, πολέασ μὲν ἔτ’ ἐσ νηδὺν λαγόνασ τε ἡμίσεασ ἀνέχοντασ ἐσ ἠέρα· τοὺσ δὲ καὶ ἄχρισ ὤμων τελλομένουσ· τοὺσ δὲ νέον ἑστηῶτασ, τοὺσ δ’ ἤδη καὶ ποσσὶν ἐπειγομένουσ ἐσ ἄρηα. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἀμφ’ οὔροισιν ἐγειρομένου πολέμοιο, δείσασ γειομόροσ, μή οἱ προτάμωνται ἀρούρασ, ἁρ́πην εὐκαμπῆ νεοθηγέα χερσὶ μεμαρπὼσ ὠμὸν ἐπισπεύδων κείρει στάχυν, οὐδὲ βολῇσιν μίμνει ἐσ ὡραίην τερσήμεναι ἠελίοιο· ὧσ τότε γηγενέων κεῖρε στάχυν· αἵματι δ’ ὁλκοὶ ἠύτε κρηναῖαι ἀμάραι πλήθοντο ῥοῇσιν. πῖπτον δ’, οἱ μὲν ὀδὰξ τετρηχότα βῶλον ὀδοῦσιν λαζόμενοι πρηνεῖσ, οἱ δ’ ἔμπαλιν, οἱ δ’ ἐπ’ ἀγοστῷ καὶ πλευροῖσ, κήτεσσι δομὴν ἀτάλαντοι ἰδέσθαι. πολλοὶ δ’ οὐτάμενοι, πρὶν ὑπὸ χθονὸσ ἴχνοσ ἀεῖραι, ὅσσον ἄνω προύτυψαν ἐσ ἠέρα, τόσσον ἔραζε βριθόμενοι πλαδαροῖσι καρήασιν ἠρήρειντο. ἔρνεἀ που τοίωσ, Διὸσ ἄσπετον ὀμβρήσαντοσ, φυταλιῇ νεόθρεπτα κατημύουσιν ἔραζε κλασθέντα ῥίζηθεν, ἀλωήων πόνοσ ἀνδρῶν· τὸν δὲ κατηφείη τε καὶ οὐλοὸν ἄλγοσ ἱκάνει κλήρου σημαντῆρα φυτοτρόφον· ὧσ τότ’ ἄνακτοσ Αἰήταο βαρεῖαι ὑπὸ φρένασ ἦλθον ἀνῖαι. ἠιέ δ’ ἐσ πτολίεθρον ὑπότροποσ ἄμμιγα Κόλχοισ, πορφύρων, ᾗ κέ σφι θοώτερον ἀντιόῳτο. ἦμαρ ἔδυ, καὶ τῷ τετελεσμένοσ ἠε͂ν ἀέθλοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 3

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION