헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ2́0́17́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 17:)

Τοῖσι μὲν οὔτε βοῶν ἄροτοσ μέλει, οὔτε τισ ἄλλη φυταλιὴ καρποῖο μελίφρονοσ· οὐδὲ μὲν οἵγε ποίμνασ ἑρσήεντι νομῷ ἔνι ποιμαίνουσιν. ἀλλὰ σιδηροφόρον στυφελὴν χθόνα γατομέοντεσ ὦνον ἀμείβονται βιοτήσιον, οὐδέ ποτέ σφιν ἠὼσ ἀντέλλει καμάτων ἄτερ, ἀλλὰ κελαινῇ λιγνύι καὶ καπνῷ κάματον βαρὺν ὀτλεύουσιν. Τοὺσ δὲ μετ’ αὐτίκ’ ἔπειτα Γενηταίου Διὸσ ἄκρην γνάμψαντεσ σώοντο παρὲκ Τιβαρηνίδα γαῖαν. ἔνθ’ ἐπεὶ ἄρ κε τέκωνται ὑπ’ ἀνδράσι τέκνα γυναῖκεσ, αὐτοὶ μὲν στενάχουσιν ἐνὶ λεχέεσσι πεσόντεσ, κράατα δησάμενοι· ταὶ δ’ εὖ κομέουσιν ἐδωδῇ ἀνέρασ, ἠδὲ λοετρὰ λεχώια τοῖσι πένονται. Ἱρὸν δ’ αὖτ’ ἐπὶ τοῖσιν ὄροσ καὶ γαῖαν ἄμειβον, ᾗ ἔνι Μοσσύνοικοι ἀν’ οὔρεα ναιετάουσιν μόσσυνασ, καὶ δ’ αὐτοὶ ἐπώνυμοι ἔνθεν ἐάσιν. ἀλλοίη δὲ δίκη καὶ θέσμια τοῖσι τέτυκται. ὅσσα μὲν ἀμφαδίην ῥέζειν θέμισ, ἢ ἐνὶ δήμῳ, ἢ ἀγορῇ, τάδε πάντα δόμοισ ἔνι μηχανόωνται· ὅσσα δ’ ἐνὶ μεγάροισ πεπονήμεθα, κεῖνα θύραζε ἀψεγέωσ μέσσῃσιν ἐνὶ ῥέζουσιν ἀγυιαῖσ. οὐδ’ εὐνῆσ αἰδὼσ ἐπιδήμιοσ, ἀλλά, σύεσ ὣσ φορβάδεσ, οὐδ’ ἠβαιὸν ἀτυζόμενοι παρεόντασ, μίσγονται χαμάδισ ξυνῇ φιλότητι γυναικῶν. αὐτὰρ ἐν ὑψίστῳ βασιλεὺσ μόσσυνι θαάσσων ἰθείασ πολέεσσι δίκασ λαοῖσι δικάζει, σχέτλιοσ. ἢν γάρ πού τί θεμιστεύων ἀλίτηται, λιμῷ μιν κεῖν’ ἦμαρ ἐνικλείσαντεσ ἔχουσιν. Τοὺσ παρανισσόμενοι καὶ δὴ σχεδὸν ἀντιπέρηθεν νήσου Ἀρητιάδοσ τέμνον πλόον εἰρεσίῃσιν ἠμάτιοι· λιαρὴ γὰρ ὑπὸ κνέφασ ἔλλιπεν αὔρη. ἤδη καί τιν’ ὕπερθεν Ἀρήιον ἀίσσοντα ἐνναέτην νήσοιο δι’ ἠέροσ ὄρνιν ἴδοντο, ὅσ ῥα τιναξάμενοσ πτέρυγασ κατὰ νῆα θέουσαν ἧκ’ ἐπί οἱ πτερὸν ὀξύ· τὸ δ’ ἐν λαιῷ πέσεν ὤμῳ δίου Οἰλῆοσ· μεθέηκε δὲ χερσὶν ἐρετμὸν βλήμενοσ· οἱ δὲ τάφον πτερόεν βέλοσ εἰσορόωντεσ. καὶ τὸ μὲν ἐξείρυσσε παρεδριόων Ἐρυβώτησ, ἕλκοσ δὲ ξυνέδησεν, ἀπὸ σφετέρου κολεοῖο λυσάμενοσ τελαμῶνα κατήορον· ἐκ δ’ ἐφαάνθη ἄλλοσ ἐπὶ προτέρῳ πεποτημένοσ· ἀλλά μιν ἡρ́ωσ Εὐρυτίδησ Κλυτίοσ‐‐πρὸ γὰρ ἀγκύλα τείνατο τόξα, ἧκε δ’ ἐπ’ οἰωνὸν ταχινὸν βέλοσ‐‐αὐτὰρ ἔπειτα πλῆξεν· δινηθεὶσ δὲ θοῆσ πέσεν ἀγχόθι νηόσ. τοῖσιν δ’ Ἀμφιδάμασ μυθήσατο, παῖσ Ἀλεοῖο· "Νῆσοσ μὲν πέλασ ἧμιν Ἀρητιάσ· ἴστε καὶ αὐτοὶ τούσδ’ ὄρνιθασ ἰδόντεσ. ἐγὼ δ’ οὐκ ἔλπομαι ἰοὺσ τόσσον ἐπαρκέσσειν εἰσ ἔκβασιν. ἀλλά τιν’ ἄλλην μῆτιν πορσύνωμεν ἐπίρροθον, εἴ γ’ ἐπικέλσαι μέλλετε, Φινῆοσ μεμνημένοι, ὡσ ἐπέτελλεν. οὐδὲ γὰρ Ἡρακλέησ, ὁπότ’ ἤλυθεν Ἀρκαδίηνδε, πλωίδασ ὄρνιθασ Στυμφαλίδασ ἔσθενε λίμνησ ὤσασθαι τόξοισι, τὸ μέν τ’ ἐγὼ αὐτὸσ ὄπωπα. ἀλλ’ ὅγε χαλκείην πλατάγην ἐνὶ χερσὶ τινάσσων δούπει ἐπὶ σκοπιῆσ περιμήκεοσ· αἱ δ’ ἐφέβοντο τηλοῦ, ἀτυζηλῷ ὑπὸ δείματι κεκληγυῖαι. τῶ καὶ νῦν τοίην τιν’ ἐπιφραζώμεθα μῆτιν· αὐτὸσ δ’ ἂν τὸ πάροιθεν ἐπιφρασθεὶσ ἐνέποιμι. ἀνθέμενοι κεφαλῇσιν ἀερσιλόφουσ τρυφαλείασ, ἡμίσεεσ μὲν ἐρέσσετ’ ἀμοιβαδίσ, ἡμίσεεσ δὲ δούρασί τε ξυστοῖσι καὶ ἀσπίσιν ἄρσετε νῆα. αὐτὰρ πασσυδίῃ περιώσιον ὄρνυτ’ ἀυτὴν ἀθρόοι, ὄφρα κολῳὸν ἀηθείῃ φοβέωνται νεύοντάσ τε λόφουσ καὶ ἐπήορα δούραθ’ ὕπερθεν. εἰ δέ κεν αὐτὴν νῆσον ἱκώμεθα, δὴ τότ’ ἔπειτα σὺν κελάδῳ σακέεσσι πελώριον ὄρσετε δοῦπον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Apollodorus, Argonautica, book 2 17:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 17:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION