헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ2́0́14́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 14:)

Ἔνθα δὲ ναυτιλίησ μὲν ἐρητύοντο μέλεσθαι, ἀμφὶ δὲ κηδείῃ νέκυοσ μένον ἀσχαλόωντεσ. ἤματα δὲ τρία πάντα γόων· ἑτέρῳ δέ μιν ἤδη τάρχυον μεγαλωστί· συνεκτερέιζε δὲ λαὸσ αὐτῷ ὁμοῦ βασιλῆι Λύκῳ· παρὰ δ’ ἄσπετα μῆλα, ἣ θέμισ οἰχομένοισι, ταφήια λαιμοτόμησαν. καὶ δή τοι κέχυται τοῦδ’ ἀνέροσ ἐν χθονὶ κείνῃ τύμβοσ· σῆμα δ’ ἔπεστι καὶ ὀψιγόνοισιν ἰδέσθαι, νηίου ἐκ κοτίνοιο φάλαγξ· θαλέθει δέ τε φύλλοισ ἄκρησ τυτθὸν ἔνερθ’ Ἀχερουσίδοσ. εἰ δέ με καὶ τὸ χρειὼ ἀπηλεγέωσ Μουσέων ὕπο γηρύσασθαι, τόνδε πολισσοῦχον διεπέφραδε Βοιωτοῖσιν Νισαίοισί τε Φοῖβοσ ἐπιρρήδην ἱλάεσθαι, ἀμφὶ δὲ τήνγε φάλαγγα παλαιγενέοσ κοτίνοιο ἄστυ βαλεῖν· οἱ δ’ ἀντὶ θεουδέοσ Αἰολίδαο Ἴδμονοσ εἰσέτι νῦν Ἀγαμήστορα κυδαίνουσιν. Τίσ γὰρ δὴ θάνεν ἄλλοσ; ἐπεὶ καὶ ἔτ’ αὖτισ ἔχευαν ἡρ́ωεσ τότε τύμβον ἀποφθιμένου ἑτάροιο. δοιὰ γὰρ οὖν κείνων ἔτι σήματα φαίνεται ἀνδρῶν. Ἁγνιάδην Τῖφυν θανέειν φάτισ· οὐδέ οἱ ἠε͂ν μοῖρ’ ἔτι ναυτίλλεσθαι ἑκαστέρω. ἀλλά νυ καὶ τὸν αὖθι μινυνθαδίη πάτρησ ἑκὰσ εὔνασε νοῦσοσ, εἰσότ’ Ἀβαντιάδαο νέκυν κτερέιξεν ὅμιλοσ. ἄτλητον δ’ ὀλοῷ ἐπὶ πήματι κῆδοσ ἕλοντο. δὴ γὰρ ἐπεὶ καὶ τόνδε παρασχεδὸν ἐκτερέιξαν αὐτοῦ, ἀμηχανίῃσιν ἁλὸσ προπάροιθε πεσόντεσ, ἐντυπὰσ εὐκήλωσ εἰλυμένοι οὔτε τι σίτου μνώοντ’ οὔτε ποτοῖο· κατήμυσαν δ’ ἀχέεσσιν θυμόν, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπ’ ἐλπίδοσ ἔπλετο νόστοσ. καί νύ κ’ ἔτι προτέρω τετιημένοι ἰσχανόωντο, εἰ μὴ ἄρ’ Ἀγκαίῳ περιώσιον ἔμβαλεν Ἥρη θάρσοσ, ὃν Ἰμβρασίοισι παρ’ ὕδασιν Ἀστυπάλαια τίκτε Ποσειδάωνι· περιπρὸ γὰρ εὖ ἐκέκαστο ἰθύνειν, Πηλῆα δ’ ἐπεσσύμενοσ προσέειπεν· "Αἰακίδη, πῶσ καλὸν ἀφειδήσαντασ ἀέθλων γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ δὴν ἔμμεναι; οὐ μὲν ἄρηοσ ἴδριν ἐόντά με τόσσον ἄγει μετὰ κῶασ Ιἤσων Παρθενίησ ἀπάνευθεν, ὅσον τ’ ἐπιίστορα νηῶν. τῶ μή μοι τυτθόν γε δέοσ περὶ νηὶ πελέσθω. ὧσ δὲ καὶ ὧλλοι δεῦρο δαήμονεσ ἄνδρεσ ἐάσιν, τῶν ὅτινα πρύμνησ ἐπιβήσομεν, οὔτισ ἰάψει ναυτιλίην. ἀλλ’ ὦκα, παραιφάμενοσ τάδε πάντα, θαρσαλέωσ ὀρόθυνον ἐπιμνήσασθαι ἀέθλου. " Ὧσ φάτο· τοῖο δὲ θυμὸσ ὀρέξατο γηθοσύνῃσιν. αὐτίκα δ’ οὐ μετὰ δηρὸν ἐνὶ μέσσοισ ἀγόρευσεν· "Δαιμόνιοι, τί νυ πένθοσ ἐτώσιον ἴσχομεν αὔτωσ; οἱ μὲν γάρ ποθι τοῦτον, ὃν ἔλλαχον, οἶτον ὄλοντο· ἡμῖν δ’ ἐν γὰρ ἐάσι κυβερνητῆρεσ ὁμίλῳ, καὶ πολέεσ. τῶ μή τι διατριβώμεθα πείρησ· ἀλλ’ ἔγρεσθ’ εἰσ ἔργον, ἀπορρίψαντεσ ἀνίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Apollodorus, Argonautica, book 2 14:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 14:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION