Apollodorus, Argonautica, book 2 12:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 12:)

Ἦμοσ δὲ τρίτατον φάοσ ἤλυθε, δὴ τότ’ ἔπειτα ἀκραεῖ ζεφύρῳ νῆσον λίπον αἰπήεσσαν. ἔνθεν δ’ ἀντιπέρην ποταμοῦ στόμα Σαγγαρίοιο καὶ Μαριανδυνῶν ἀνδρῶν ἐριθηλέα γαῖαν ἠδὲ Λύκοιο ῥέεθρα καὶ Ἀνθεμοεισίδα λίμνην δερκόμενοι παράμειβον· ὑπὸ πνοιῇ δὲ κάλωεσ ὅπλα τε νήια πάντα τινάσσετο νισσομένοισιν. ἠῶθεν δ’ ἀνέμοιο διὰ κνέφασ εὐνηθέντοσ ἀσπασίωσ ἄκρησ Ἀχερουσίδοσ ὁρ́μον ἵκοντο. ἡ μέν τε κρημνοῖσιν ἀνίσχεται ἠλιβάτοισιν, εἰσ ἅλα δερκομένη Βιθυνίδα· τῇ δ’ ὑπὸ πέτραι λισσάδεσ ἐρρίζωνται ἁλίβροχοι· ἀμφὶ δὲ τῇσιν κῦμα κυλινδόμενον μεγάλα βρέμει· αὐτὰρ ὕπερθεν ἀμφιλαφεῖσ πλατάνιστοι ἐπ’ ἀκροτάτῃ πεφύασιν. ἐκ δ’ αὐτῆσ εἴσω κατακέκλιται ἤπειρόνδε κοίλη ὕπαιθα νάπη, ἵνα τε σπέοσ ἔστ’ Αἴδαο ὕλῃ καὶ πέτρῃσιν ἐπηρεφέσ, ἔνθεν ἀυτμὴ πηγυλίσ, ὀκρυόεντοσ ἀναπνείουσα μυχοῖο συνεχέσ, ἀργινόεσσαν ἀεὶ περιτέτροφε πάχνην, ἥ τε μεσημβριόωντοσ ἰαίνεται ἠελίοιο. σιγὴ δ’ οὔποτε τήνγε κατὰ βλοσυρὴν ἔχει ἄκρην, ἀλλ’ ἄμυδισ πόντοιό θ’ ὑπὸ στένει ἠχήεντοσ, φύλλων τε πνοιῇσι τινασσομένων μυχίῃσιν. ἔνθα δὲ καὶ προχοαὶ ποταμοῦ Ἀχέροντοσ ἐάσιν, ὅσ τε διὲξ ἄκρησ ἀνερεύγεται εἰσ ἅλα βάλλων ἠῴην· κοίλη δὲ φάραγξ κατάγει μιν ἄνωθεν. τὸν μὲν ἐν ὀψιγόνοισι Σοωναύτην ὀνόμηναν Νισαῖοι Μεγαρῆεσ, ὅτε νάσσεσθαι ἔμελλον γῆν Μαριανδυνῶν. δὴ γάρ σφεασ ἐξεσάωσεν αὐτῇσιν νήεσσι, κακῇ χρίμψαντασ ἀέλλῃ. τῇ ῥ’ οἵγ’ αὐτίκα νηὶ διὲξ Ἀχερουσίδοσ ἄκρησ εἰσωποὶ ἀνέμοιο νέον λήγοντοσ ἔκελσαν. Οὐδ’ ἄρα δηθὰ Λύκον, κείνησ πρόμον ἠπείροιο, καὶ Μαριανδυνοὺσ λάθον ἀνέρασ ὁρμισθέντεσ αὐθένται Ἀμύκοιο κατὰ κλέοσ, ὃ πρὶν ἄκουον· ἀλλὰ καὶ ἀρθμὸν ἔθεντο μετὰ σφίσι τοῖο ἕκητι. αὐτὸν δ’ ὥστε θεὸν Πολυδεύκεα δεξιόωντο πάντοθεν ἀγρόμενοι· ἐπεὶ ἦ μάλα τοίγ’ ἐπὶ δηρὸν ἀντιβίην Βέβρυξιν ὑπερφιάλοισ πολέμιζον. καὶ δὴ πασσυδίῃ μεγάρων ἔντοσθε Λύκοιο κεῖν’ ἦμαρ φιλότητι, μετὰ πτολίεθρον ἰόντεσ, δαίτην ἀμφίεπον, τέρποντό τε θυμὸν ἔπεσσιν. Λἰσονίδησ μέν οἱ γενεὴν καὶ οὔνομ’ ἑκάστου σφωιτέρων μυθεῖθ’ ἑτάρων, Πελίαό τ’ ἐφετμάσ, ἠδ’ ὡσ Λημνιάδεσσιν ἐπεξεινοῦντο γυναιξίν, ὅσσα τε Κύζικον ἀμφὶ Δολιονίην ἐτελεσσαν· Μυσίδα δ’ ὡσ ἀφίκοντο Κίον θ’, ὅθι κάλλιπον ἡρ́ω Ἡρακλέην ἀέκοντι νόῳ, Γλαύκοιό τε βάξιν πέφραδε, καὶ Βέβρυκασ ὅπωσ Ἄμυκόν τ’ ἐδάιξαν, καὶ Φινῆοσ ἐείπε θεοπροπίασ τε δύην τε, ἠδ’ ὡσ Κυανέασ πέτρασ φύγον, ὥσ τ’ ἀβόλησαν Λητοΐδῃ κατὰ νῆσον. ὁ δ’ ἑξείησ ἐνέποντοσ θέλγετ’ ἀκουῇ θυμόν· ἄχοσ δ’ ἕλεν Ἡρακλῆι λειπομένῳ, καὶ τοῖον ἔποσ πάντεσσι μετηύδα·

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION