Apollodorus, Argonautica, book 2 9:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 9:)

Καὶ τὰ μὲν ὧσ ὑδέονται· ἀριστῆεσ δὲ καταῦθι μίμνον ἐρυκόμενοι· ξεινήια δ’ ἄσπετα Θυνοὶ πᾶν ἦμαρ Φινῆι χαριζόμενοι προϊάλλον. ἐκ δὲ τόθεν μακάρεσσι δυώδεκα δωμήσαντεσ βωμὸν ἁλὸσ ῥηγμῖνι πέρην καὶ ἐφ’ ἱερὰ θέντεσ, νῆα θοὴν εἴσβαινον ἐρεσσέμεν, οὐδὲ πελείησ τρήρωνοσ λήθοντο μετὰ σφίσιν· ἀλλ’ ἄρα τήνγε δείματι πεπτηυῖαν ἑῇ φέρε χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ, γαίησ δ’ ἀπὸ διπλόα πείσματ’ ἔλυσαν. Οὐδ’ ἄρ’ Ἀθηναίην προτέρω λάθον ὁρμηθέντεσ· αὐτίκα δ’ ἐσσυμένωσ νεφέλησ ἐπιβᾶσα πόδεσσιν κούφησ, ἥ κε φέροι μιν ἄφαρ βριαρήν περ ἐοῦσαν, σεύατ’ ἴμεν πόντονδε, φίλα φρονέουσ’ ἐρέτῃσιν. ὡσ δ’ ὅτε τισ πάτρηθεν ἀλώμενοσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ πλαζόμεθ’ ἄνθρωποι τετληότεσ, οὐδέ τισ αἰᾶ τηλουρόσ, πᾶσαι δὲ κατόψιοί εἰσι κέλευθοι, σφωιτέρουσ δ’ ἐνόησε δόμουσ, ἄμυδισ δὲ κέλευθοσ ὑγρή τε τραφερή τ’ ἰνδάλλεται, ἄλλοτε δ’ ἄλλῃ ὀξέα πορφύρων ἐπιμαίεται ὀφθαλμοῖσιν· ὧσ ἄρα καρπαλίμωσ κούρη Διὸσ ἀίξασα θῆκεν ἐπ’ ἀξείνοιο πόδασ Θυνηίδοσ ἀκτῆσ. Οἱ δ’ ὅτε δὴ σκολιοῖο πόρου στεινωπὸν ἵκοντο τρηχείῃσ σπιλάδεσσιν ἐεργμένον ἀμφοτέρωθεν, δινήεισ δ’ ὑπένερθεν ἀνακλύζεσκεν ἰοῦσαν νῆα ῥόοσ, πολλὸν δὲ φόβῳ προτέρωσε νέοντο, ἤδη δέ σφισι δοῦποσ ἀρασσομένων πετράων νωλεμὲσ οὐάτ’ ἔβαλλε, βόων δ’ ἁλιμυρέεσ ἀκταί, δὴ τότ’ ἔπειθ’ ὁ μὲν ὦρτο πελειάδα χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ πρῴρησ ἐπιβήμεναι· οἱ δ’ ὑπ’ ἀνωγῇ Τίφυοσ Ἁγνιάδαο θελήμονα ποιήσαντο εἰρεσίην, ἵν’ ἔπειτα διὲκ πέτρασ ἐλάσειαν, κάρτεϊ ᾧ πίσυνοι. τὰσ δ’ αὐτίκα λοίσθιον ἄλλων οἰγομένασ ἀγκῶνα περιγνάμψαντεσ ἴδοντο. σὺν δέ σφιν χύτο θυμόσ· ὁ δ’ ἀίξαι πτερύγεσσιν Εὔφημοσ προέηκε πελειάδα· τοὶ δ’ ἅμα πάντεσ ἠείραν κεφαλὰσ ἐσορώμενοι· ἡ δὲ δι’ αὐτῶν ἔπτατο· ταὶ δ’ ἄμυδισ πάλιν ἀντίαι ἀλλήλῃσιν ἄμφω ὁμοῦ ξυνιοῦσαι ἐπέκτυπον. ὦρτο δὲ πολλὴ ἅλμη ἀναβρασθεῖσα, νέφοσ ὥσ· αὐε͂ δὲ πόντοσ σμερδαλέον· πάντῃ δὲ περὶ μέγασ ἔβρεμεν αἰθήρ. κοῖλαι δὲ σπήλυγγεσ ὑπὸ σπιλάδασ τρηχείασ κλυζούσησ ἁλὸσ ἔνδον ἐβόμβεον· ὑψόθι δ’ ὄχθησ λευκὴ καχλάζοντοσ ἀνέπτυε κύματοσ ἄχνη. νῆα δ’ ἔπειτα πέριξ εἴλει ῥόοσ. ἄκρα δ’ ἔκοψαν οὐραῖα πτερὰ ταίγε πελειάδοσ· ἡ δ’ ἀπόρουσεν ἀσκηθήσ. ἐρέται δὲ μέγ’ ἰάχον· ἔβραχε δ’ αὐτὸσ Τῖφυσ ἐρεσσέμεναι κρατερῶσ. οἴγοντο γὰρ αὖτισ ἄνδιχα. τοὺσ δ’ ἐλάοντασ ἔχεν τρόμοσ, ὄφρα μιν αὐτὴ πλημμυρὶσ παλίνορσοσ ἀνερχομένη κατένεικεν εἴσω πετράων. τότε δ’ αἰνότατον δέοσ εἷλεν πάντασ· ὑπὲρ κεφαλῆσ γὰρ ἀμήχανοσ ἠε͂ν ὄλεθροσ. ἤδη δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ πλατὺσ εἴδετο Πόντοσ, καί σφισιν ἀπροφάτωσ ἀνέδυ μέγα κῦμα πάροιθεν κυρτόν, ἀποτμῆγι σκοπιῇ ἴσον· οἱ δ’ ἐσιδόντεσ ἤμυσαν λοξοῖσι καρήασιν. εἴσατο γάρ ῥα νηὸσ ὑπὲρ πάσησ κατεπάλμενον ἀμφικαλύψειν. ἀλλά μιν ἔφθη Τῖφυσ ὑπ’ εἰρεσίῃ βαρύθουσαν ἀγχαλάσασ· τὸ δὲ πολλὸν ὑπὸ τρόπιν ἐξεκυλίσθη, ἐκ δ’ αὐτὴν πρύμνηθεν ἀνείρυσε τηλόθι νῆα πετράων· ὑψοῦ δὲ μεταχρονίη πεφόρητο. Εὔφημοσ δ’ ἀνὰ πάντασ ἰὼν βοάασκεν ἑταίρουσ, ἐμβαλέειν κώπῃσιν ὅσον σθένοσ· οἱ δ’ ἀλαλητῷ κόπτον ὕδωρ. ὅσσον δ’ ἂν ὑπείκαθε νηῦσ ἐρέτῃσιν, δὶσ τόσον ἂψ ἀπόρουσεν· ἐπεγνάμπτοντο δὲ κῶπαι ἠύτε καμπύλα τόξα, βιαζομένων ἡρώων. ἔνθεν δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα κατηρεφὲσ ἔσσυτο κῦμα, ἡ δ’ ἄφαρ ὥστε κύλινδροσ ἐπέτρεχε κύματι λάβρῳ προπροκαταΐγδην κοίλησ ἁλόσ. ἐν δ’ ἄρα μέσσαισ Πληγάσι δινήεισ εἶχεν ῥόοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν σειόμεναι βρόμεον· πεπέδητο δὲ νήια δοῦρα. καὶ τότ’ Ἀθηναίη στιβαρῆσ ἀντέσπασε πέτρησ σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ διαμπερὲσ ὦσε φέρεσθαι. ἡ δ’ ἰκέλη πτερόεντι μετήοροσ ἔσσυτ’ ὀιστῷ. ἔμπησ δ’ ἀφλάστοιο παρέθρισαν ἄκρα κόρυμβα νωλεμὲσ ἐμπλήξασαι ἐναντίαι. αὐτὰρ Ἀθήνη Οὔλυμπόνδ’ ἀνόρουσεν, ὅτ’ ἀσκηθεῖσ ὑπάλυξαν. πέτραι δ’ εἰσ ἕνα χῶρον ἐπισχεδὸν ἀλλήλῃσιν νωλεμὲσ ἐρρίζωθεν, ὃ δὴ καὶ μόρσιμον ἠε͂ν ἐκ μακάρων, εὖτ’ ἄν τισ ἰδὼν διὰ νηὶ περήσῃ. οἱ δέ που ὀκρυόεντοσ ἀνέπνεον ἄρτι φόβοιο ἠέρα παπταίνοντεσ ὁμοῦ πέλαγόσ τε θαλάσσησ τῆλ’ ἀναπεπτάμενον. δὴ γὰρ φάσαν ἐξ Αἴδαο σώεσθαι· Τῖφυσ δὲ παροίτατοσ ἤρχετο μύθων·

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION