Apollodorus, Argonautica, book 2 3:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 3:)

"Φράζεσθ’ ὅττι κεν ᾗσιν ἀναλκείῃσιν ἔρεξαν, εἴ πωσ Ἡρακλῆα θεὸσ καὶ δεῦρ’ ἐκόμισσε̣ ̣ . ἤτοι μὲν γὰρ ἐγὼ κείνου παρεόντοσ ἐόλπα οὐδ’ ἂν πυγμαχίῃ κρινθήμεναι· ἀλλ’ ὅτε θεσμοὺσ ἤλυθεν ἐξερέων, αὐτοῖσ ἄφαρ οἷσ ἀγόρευεν θεσμοῖσιν ῥοπάλῳ μιν ἀγηνορίησ λελαθέσθαι. ναὶ μὲν ἀκήδεστον γαίῃ ἔνι τόνγε λιπόντεσ πόντον ἐπέπλωμεν· μάλα δ’ ἡμέων αὐτὸσ ἕκαστοσ εἴσεται οὐλομένην ἄτην, ἀπάνευθεν ἐόντοσ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· τὰ δὲ πάντα Διὸσ βουλῇσ ἐτέτυκτο. καὶ τότε μὲν μένον αὖθι διὰ κνέφασ, ἕλκεά τ’ ἀνδρῶν οὐταμένων ἀκέοντο, καὶ ἀθανάτοισι θυηλὰσ ῥέξαντεσ μέγα δόρπον ἐφώπλισαν· οὐδέ τιν’ ὕπνοσ εἷλε παρὰ κρητῆρι καὶ αἰθομένοισ ἱεροῖσιν. ξανθὰ δ’ ἐρεψάμενοι δάφνῃ καθύπερθε μέτωπα ἀγχιάλῳ, τῇ, ἀκτῇ ἔπι, πρυμνήσι’ ἀνῆπτο, Ὀρφείῃ φόρμιγγι συνοίμιον ὕμνον ἀείδον ἐμμελέωσ· περὶ δέ σφιν ἰαίνετο νήνεμοσ ἀκτὴ μελπομένοισ· κλεῖον δὲ Θεραπναῖον Διὸσ υἱᾶ. Ἦμοσ δ’ ἠέλιοσ δροσερὰσ ἐπέλαμψε κολώνασ ἐκ περάτων ἀνιών, ἤγειρε δὲ μηλοβοτῆρασ, δὴ τότε λυσάμενοι νεάτησ ἐκ πείσματα δάφνησ, ληίδα τ’ εἰσβήσαντεσ ὅσην χρεὼ ἠε͂ν ἄγεσθαι, πνοιῇ δινήεντ’ ἀνὰ Βόσπορον ἰθύνοντο. ἔνθα μὲν ἠλιβάτῳ ἐναλίγκιον οὔρεϊ κῦμα ἀμφέρεται προπάροιθεν ἐπαΐσσοντι ἐοικόσ, αἰὲν ὑπὲρ νεφέων ἠερμένον· οὐδέ κε φαίησ φεύξεσθαι κακὸν οἶτον, ἐπεὶ μάλα μεσσόθι νηὸσ λάβρον ἐπικρέμαται, καθάπερ νέφοσ. ἀλλὰ τόγ’ ἔμπησ στόρνυται, εἴ κ’ ἐσθλοῖο κυβερνητῆροσ ἐπαύρῃ. τῶ καὶ Τίφυοσ οἵδε δαημοσύνῃσι νέοντο, ἀσκηθεῖσ μέν, ἀτὰρ πεφοβημένοι. ἤματι δ’ ἄλλῳ ἀντιπέρην γαίῃ Βιθυνίδι πείσματ’ ἀνῆψαν. Ἔνθα δ’ ἐπάκτιον οἶκον Ἀγηνορίδησ ἔχε Φινεύσ, ὃσ περὶ δὴ πάντων ὀλοώτατα πήματ’ ἀνέτλη εἵνεκα μαντοσύνησ, τήν οἱ πάροσ ἐγγυάλιξεν Λητοΐδησ· οὐδ’ ὅσσον ὀπίζετο καὶ Διὸσ αὐτοῦ χρείων ἀτρεκέωσ ἱερὸν νόον ἀνθρώποισιν. τῶ καί οἱ γῆρασ μὲν ἐπὶ δηναιὸν ἰάλλεν, ἐκ δ’ ἕλετ’ ὀφθαλμῶν γλυκερὸν φάοσ· οὐδὲ γάνυσθαι εἰά ἀπειρεσίοισιν ὀνείασιν, ὅσσα οἱ αἰεὶ θέσφατα πευθόμενοι περιναιέται οἴκαδ’ ἄγειρον. ἀλλὰ διὰ νεφέων ἄφνω πέλασ ἀίσσουσαι Ἅρπυιαι στόματοσ χειρῶν τ’ ἀπὸ γαμφηλῇσιν συνεχέωσ ἡρ́παζον. ἐλείπετο δ’ ἄλλοτε φορβῆσ οὐδ’ ὅσον, ἄλλοτε τυτθόν, ἵνα ζώων ἀκάχοιτο. καὶ δ’ ἐπὶ μυδαλέην ὀδμὴν χέον· οὐδέ τισ ἔτλη μὴ καὶ λευκανίηνδε φορεύμενοσ, ἀλλ’ ἀποτηλοῦ ἑστηώσ· τοῖόν οἱ ἀπέπνεε λείψανα δαιτόσ. αὐτίκα δ’ εἰσαϊών ἐνοπὴν καὶ δοῦπον ὁμίλου τούσδ’ αὐτοὺσ παριόντασ ἐπήισεν, ὧν οἱ ἰόντων θέσφατον ἐκ Διὸσ ἠε͂ν ἑῆσ ἀπόνασθαι ἐδωδῆσ. ὀρθωθεὶσ δ’ εὐνῆθεν, ἀκήριον ἠύτ’ ὄνειρον, βάκτρῳ σκηπτόμενοσ ῥικνοῖσ ποσὶν ᾖε θύραζε, τοίχουσ ἀμφαφόων· τρέμε δ’ ἅψεα νισσομένοιο ἀδρανίῃ γήραι τε· πίνῳ δέ οἱ αὐσταλέοσ χρὼσ ἐσκλήκει, ῥινοὶ δὲ σὺν ὀστέα μοῦνον ἐέργον. ἐκ δ’ ἐλθὼν μεγάροιο καθέζετο γοῦνα βαρυνθεὶσ οὐδοῦ ἐπ’ αὐλείοιο· κάροσ δέ μιν ἀμφεκάλυψεν πορφύρεοσ, γαῖαν δὲ πέριξ ἐδόκησε φέρεσθαι νειόθεν, ἀβληχρῷ δ’ ἐπὶ κώματι κέκλιτ’ ἄναυδοσ. οἱ δέ μιν ὡσ εἴδοντο, περισταδὸν ἠγερέθοντο καὶ τάφον. αὐτὰρ ὁ τοῖσι μάλα μόλισ ἐξ ὑπάτοιο στήθεοσ ἀμπνεύσασ μετεφώνεε μαντοσύνῃσιν·

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION