헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ2́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2)

Ἔνθα δ’ ἔσαν σταθμοί τε βοῶν αὖλίσ τ’ Ἀμύκοιο, Βεβρύκων βασιλῆοσ ἀγήνοροσ, ὅν ποτε νύμφη τίκτε Ποσειδάωνι Γενεθλίῳ εὐνηθεῖσα Βιθυνὶσ Μελίη, ὑπεροπληέστατον ἀνδρῶν· ὅσ τ’ ἐπὶ καὶ ξείνοισιν ἀεικέα θεσμὸν ἔθηκεν, μήτιν’ ἀποστείχειν, πρὶν πειρήσασθαι ἑοῖο πυγμαχίησ· πολέασ δὲ περικτιόνων ἐδάιξεν. καὶ δὲ τότε προτὶ νῆα κιών, χρειώ μιν ἐρέσθαι ναυτιλίησ, οἵ τ’ εἰε͂ν, ὑπερβασίῃσιν ἄτισσεν, τοῖον δ’ ἐν πάντεσσι παρασχεδὸν ἔκφατο μῦθον· "Κέκλυθ’, ἁλίπλαγκτοι, τάπερ ἴδμεναι ὔμμιν ἐοίκεν. οὔτινα θέσμιόν ἐστιν ἀφορμηθέντα νέεσθαι ἀνδρῶν ὀθνείων, ὅσ κεν Βέβρυξι πελάσσῃ, πρὶν χείρεσσιν ἐμῇσιν ἑὰσ ἀνὰ χεῖρασ ἀεῖραι. τῶ καί μοι τὸν ἄριστον ἀποκριδὸν οἰο͂ν ὁμίλου πυγμαχίῃ στήσασθε καταυτόθι δηρινθῆναι. εἰ δ’ ἂν ἀπηλεγέοντεσ ἐμὰσ πατέοιτε θέμιστασ, ἧ κέν τισ στυγερῶσ κρατερὴ ἐπιέψετ’ ἀνάγκη. " Ἦ ῥα μέγα φρονέων· τοὺσ δ’ ἄγριοσ εἰσαϊόντασ εἷλε χόλοσ· περὶ δ’ αὖ Πολυδεύκεα τύψεν ὁμοκλη αἶψα δ’ ἑῶν ἑτάρων πρόμοσ ἵστατο, φώνησέν τε· "Ἴσχεο νῦν, μηδ’ ἄμμι κακήν, ὅτισ εὔχεαι εἶναι, φαῖνε βίην· θεσμοῖσ γὰρ ὑπείξομεν, ὡσ ἀγορεύεισ. αὐτὸσ ἑκὼν ἤδη τοι ὑπίσχομαι ἀντιάασθαι. " Ὧσ φάτ’ ἀπηλεγέωσ· ὁ δ’ ἐσέδρακεν ὄμμαθ’ ἑλίξασ, ὥστε λέων ὑπ’ ἄκοντι τετυμμένοσ, ὅν τ’ ἐν ὄρεσσιν ἀνέρεσ ἀμφιπένονται· ὁ δ’ ἰλλόμενόσ περ ὁμίλῳ τῶν μὲν ἔτ’ οὐκ ἀλέγει, ἐπὶ δ’ ὄσσεται οἰόθεν οἰο͂ν ἄνδρα τόν, ὅσ μιν ἔτυψε παροίτατοσ, οὐδ’ ἐδάμασσεν. ἔνθ’ ἀπὸ Τυνδαρίδησ μὲν ἐύστιπτον θέτο φᾶροσ λεπταλέον, τό ῥά οἵ τισ ἑὸν ξεινήιον εἶναι ὤπασε Λημνιάδων· ὁ δ’ ἐρεμνὴν δίπτυχα λώπην αὐτῇσιν περόνῃσι καλαύροπά τε τρηχεῖαν κάββαλε, τὴν φορέεσκεν, ὀριτρεφέοσ κοτίνοιο. αὐτίκα δ’ ἐγγύθι χῶρον ἑαδότα παπτήναντεσ ἷζον ἑοὺσ δίχα πάντασ ἐνὶ ψαμάθοισιν ἑταίρουσ, οὐ δέμασ, οὐδὲ φυὴν ἐναλίγκιοι εἰσοράασθαι. ἀλλ’ ὁ μὲν ἢ ὀλοοῖο Τυφωέοσ, ἠὲ καὶ αὐτῆσ Γαίησ εἶναι ἐίκτο πέλωρ τέκοσ, οἱᾶ πάροιθεν χωομένη Διὶ τίκτεν· ὁ δ’ οὐρανίῳ ἀτάλαντοσ ἀστέρι Τυνδαρίδησ, οὗπερ κάλλισται ἐάσιν ἑσπερίην διὰ νύκτα φαεινομένου ἀμαρυγαί. τοῖοσ ἐήν Διὸσ υἱόσ, ἔτι χνοάοντασ ἰούλουσ ἀντέλλων, ἔτι φαιδρὸσ ἐν ὄμμασιν. ἀλλά οἱ ἀλκὴ καὶ μένοσ ἠύτε θηρὸσ ἀέξετο· πῆλε δὲ χεῖρασ πειράζων, εἴθ’ ὡσ πρὶν ἐυτρόχαλοι φορέονται, μηδ’ ἄμυδισ καμάτῳ τε καὶ εἰρεσίῃ βαρύθοιεν οὐ μὰν αὖτ’ Ἄμυκοσ πειρήσατο· σῖγα δ’ ἄπωθεν ἑστηὼσ εἰσ αὐτὸν ἔχ’ ὄμματα, καί οἱ ὀρέχθει θυμὸσ ἐελδομένῳ στηθέων ἐξ αἷμα κεδάσσαι. τοῖσι δὲ μεσσηγὺσ θεράπων Ἀμύκοιο Λυκωρεὺσ θῆκε πάροιθε ποδῶν δοιοὺσ ἑκάτερθεν ἱμάντασ ὠμούσ, ἀζαλέουσ, περὶ δ’ οἵγ’ ἔσαν ἐσκληῶτεσ. αὐτὰρ ὁ τόνγ’ ἐπέεσσιν ὑπερφιάλοισι μετηύδα· "Τῶνδέ τοι ὅν κ’ ἐθέλῃσθα, πάλου ἄτερ ἐγγυαλίξω αὐτὸσ ἑκών, ἵνα μή μοι ἀτέμβηαι μετόπισθεν.

ἀλλὰ βάλευ περὶ χειρί· δαεὶσ δέ κεν ἄλλῳ ἐνίσποισ, ὅσσον ἐγὼ ῥινούσ τε βοῶν περίειμι ταμέσθαι ἀζαλέασ, ἀνδρῶν τε παρηίδασ αἵματι φύρσαι. " Ὧσ ἔφατ’· αὐτὰρ ὅγ’ οὔτι παραβλήδην ἐρίδηνεν. ἦκα δὲ μειδήσασ, οἵ οἱ παρὰ ποσσὶν ἔκειντο, τοὺσ ἕλεν ἀπροφάτωσ· τοῦ δ’ ἀντίοσ ἤλυθε Κάστωρ ἠδὲ Βιαντιάδησ Ταλαὸσ μέγασ· ὦκα δ’ ἱμάντασ ἀμφέδεον, μάλα πολλὰ παρηγορέοντεσ ἐσ ἀλκήν. τῷ δ’ αὖτ’ Ἄρητόσ τε καὶ Ὄρνυτοσ, οὐδέ τι ᾔδειν νήπιοι ὕστατα κεῖνα κακῇ δήσαντεσ ἐν αἴσῃ. Οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν ἱμᾶσι διασταδὸν ἠρτύναντο, αὐτίκ’ ἀνασχόμενοι ῥεθέων προπάροιθε βαρείασ χεῖρασ, ἐπ’ ἀλλήλοισι μένοσ φέρον ἀντιόωντεσ. ἔνθα δὲ Βεβρύκων μὲν ἄναξ, ἅ τε κῦμα θαλάσσησ τρηχὺ θοὴν ἐπὶ νῆα κορύσσεται, ἡ δ’ ὑπὸ τυτθὸν ἰδρείῃ πυκινοῖο κυβερνητῆροσ ἀλύσκει, ἱεμένου φορέεσθαι ἔσω τοίχοιο κλύδωνοσ, ὧσ ὅγε Τυνδαρίδην φοβέων ἕπετ’, οὐδέ μιν εἰά δηθύνειν. ὁ δ’ ἄρ’ αἰὲν ἀνούτατοσ ἣν διὰ μῆτιν ἀίσσοντ’ ἀλέεινεν· ἀπηνέα δ’ αἶψα νοήσασ πυγμαχίην, ᾗ κάρτοσ ἀάατοσ, ᾗ τε χερείων, στῆ ῥ̓ ἄμοτον καὶ χερσὶν ἐναντία χεῖρασ ἔμιξεν. ὡσ δ’ ὅτε νήια δοῦρα θοοῖσ ἀντίξοα γόμφοισ ἀνέρεσ ὑληουργοὶ ἐπιβλήδην ἐλάοντεσ θείνωσι σφύρῃσιν, ἐπ’ ἄλλῳ δ’ ἄλλοσ ἀήται δοῦποσ ἄδην· ὧσ τοῖσι παρήιά τ’ ἀμφοτέρωθεν καὶ γένυεσ κτύπεον· βρυχὴ δ’ ὑπετέλλετ’ ὀδόντων ἄσπετοσ, οὐδ’ ἔλληξαν ἐπισταδὸν οὐτάζοντεσ, ἔστε περ οὐλοὸν ἆσθμα καὶ ἀμφοτέρουσ ἐδάμασσεν. στάντε δὲ βαιὸν ἄπωθεν ἀπωμόρξαντο μετώπων ἱδρῶ ἅλισ, καματηρὸν ἀυτμένα φυσιόωντε. ἂψ δ’ αὖτισ συνόρουσαν ἐναντίοι, ἠύτε ταύρω φορβάδοσ ἀμφὶ βοὸσ κεκοτηότε δηριάασθον. ἔνθα δ’ ἔπειτ’ Ἄμυκοσ μὲν ἐπ’ ἀκροτάτοισιν ἀερθείσ, βουτύποσ οἱᾶ, πόδεσσι τανύσσατο, κὰδ δὲ βαρεῖαν χεῖρ’ ἐπὶ οἷ πελέμιξεν· ὁ δ’ ἀίξαντοσ ὑπέστη, κρᾶτα παρακλίνασ, ὤμῳ δ’ ἀνεδέξατο πῆχυν τυτθόν· ὁ δ’ ἄγχ’ αὐτοῖο παρὲκ γόνυ γουνὸσ ἀμσίβων κόψε μεταΐγδην ὑπὲρ οὐάτοσ, ὀστέα δ’ εἴσω ῥῆξεν· ὁ δ’ ἀμφ’ ὀδύνῃ γνὺξ ἤριπεν· οἱ δ’ ἰάχησαν ἡρ́ωεσ Μινύαι· τοῦ δ’ ἀθρόοσ ἔκχυτο θυμόσ. Οὐδ’ ἄρα Βέβρυκεσ ἄνδρεσ ἀφείδησαν βασιλῆοσ· ἀλλ’ ἄμυδισ κορύνασ ἀζηχέασ ἠδὲ σιγύννουσ ἰθὺσ ἀνασχόμενοι Πολυδεύκεοσ ἀντιάασκον. τοῦ δὲ πάροσ κολεῶν εὐήκεα φάσγαν’ ἑταῖροι ἔσταν ἐρυσσάμενοι. πρῶτόσ γε μὲν ἀνέρα Κάστωρ ἤλασ’ ἐπεσσύμενον κεφαλῆσ ὕπερ· ἡ δ’ ἑκάτερθεν ἔνθα καὶ ἔνθ’ ὤμοισιν ἐπ’ ἀμφοτέροισ ἐκεάσθη. αὐτὸσ δ’ Ἰτυμονῆα πελώριον ἠδὲ Μίμαντα, τὸν μὲν ὑπὸ στέρνοιο θοῷ ποδὶ λὰξ ἐπορούσασ πλῆξε, καὶ ἐν κονίῃσι βάλεν· τοῦ δ’ ἆσσον ἰόντοσ δεξιτερῇ σκαιῆσ ὑπὲρ ὀφρύοσ ἤλασε χειρί, δρύψε δέ οἱ βλέφαρον, γυμνὴ δ’ ὑπελείπετ’ ὀπωπή. Ὠρεΐδησ δ’ Ἀμύκοιο βίην ὑπέροπλοσ ὀπάων οὖτα Βιαντιάδαο κατὰ λαπάρην Ταλαοῖο, ἀλλά μιν οὐ κατέπεφνεν, ὅσον δ’ ἐπὶ δέρματι μοῦνον νηδυίων ἄψαυστοσ ὑπὸ ζώνην θόρε χαλκόσ. αὔτωσ δ’ Ἄρητοσ μενεδήιον Εὐρύτου υἱᾶ Ἴφιτον ἀζαλέῃ κορύνῃ στυφέλιξεν ἐλάσσασ, οὔπω κηρὶ κακῇ πεπρωμένον· ἦ τάχ’ ἔμελλεν αὐτὸσ δῃώσεσθαι ὑπὸ ξίφεϊ Κλυτίοιο. καὶ τότ’ ἄρ’ Ἰλγκαῖοσ Λυκοόργοιο θρασὺσ υἱὸσ αἶψα μάλ’ ἀντεταγὼν πέλεκυν μέγαν ἠδὲ κελαινὸν ἄρκτου προσχόμενοσ σκαιῇ δέροσ ἔνθορε μέσσῳ ἐμμεμαὼσ Βέβρυξιν· ὁμοῦ δέ οἱ ἐσσεύοντο Αἰακίδαι, σὺν δέ σφιν ἀρήιοσ ὤρνυτ’ Ιἤσων. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐνὶ σταθμοῖσιν ἀπείρονα μῆλ’ ἐφόβησαν ἤματι χειμερίῳ πολιοὶ λύκοι ὁρμηθέντεσ λάθρῃ ἐυρρίνων τε κυνῶν αὐτῶν τε νομήων, μαίονται δ’ ὅ τι πρῶτον ἐπαΐξαντεσ ἕλωσιν, πόλλ’ ἐπιπαμφαλόωντεσ ὁμοῦ· τὰ δὲ πάντοθεν αὔτωσ στείνονται πίπτοντα περὶ σφίσιν· ὧσ ἄρα τοίγε λευγαλέωσ Βέβρυκασ ὑπερφιάλουσ ἐφόβησαν. ὡσ δὲ μελισσάων σμῆνοσ μέγα μηλοβοτῆρεσ ἠὲ μελισσοκόμοι πέτρῃ ἔνι καπνιόωσιν, αἱ δ’ ἤτοι τείωσ μὲν ἀολλέεσ ᾧ ἐνὶ σίμβλῳ βομβηδὸν κλονέονται, ἐπιπρὸ δὲ λιγνυόεντι καπνῷ τυφόμεναι πέτρησ ἑκὰσ ἀίσσουσιν· ὧσ οἵγ’ οὐκέτι δὴν μένον ἔμπεδον, ἀλλ’ ἐκέδασθεν εἴσω Βεβρυκίησ, Ἀμύκου μόρον ἀγγελέοντεσ· νήπιοι, οὐδ’ ἐνόησαν ὃ δή σφισιν ἐγγύθεν ἄλλο πῆμ’ ἀίδηλον ἐήν. πέρθοντο γὰρ ἠμὲν ἀλωαὶ ἠδ’ οἰαῖ τῆμοσ δῄῳ ὑπὸ δουρὶ Λύκοιο καὶ Μαριανδυνῶν ἀνδρῶν, ἀπεόντοσ ἄνακτοσ. αἰεὶ γὰρ μάρναντο σιδηροφόρου περὶ γαίησ. οἱ δ’ ἤδη σταθμούσ τε καὶ αὔλια δηιάασκον· ἤδη δ’ ἄσπετα μῆλα περιτροπάδην ἐτάμοντο ἡρ́ωεσ, καὶ δή τισ ἔποσ μετὰ τοῖσιν ἐείπεν· "Φράζεσθ’ ὅττι κεν ᾗσιν ἀναλκείῃσιν ἔρεξαν, εἴ πωσ Ἡρακλῆα θεὸσ καὶ δεῦρ’ ἐκόμισσε̣

̣ . ἤτοι μὲν γὰρ ἐγὼ κείνου παρεόντοσ ἐόλπα οὐδ’ ἂν πυγμαχίῃ κρινθήμεναι· ἀλλ’ ὅτε θεσμοὺσ ἤλυθεν ἐξερέων, αὐτοῖσ ἄφαρ οἷσ ἀγόρευεν θεσμοῖσιν ῥοπάλῳ μιν ἀγηνορίησ λελαθέσθαι. ναὶ μὲν ἀκήδεστον γαίῃ ἔνι τόνγε λιπόντεσ πόντον ἐπέπλωμεν· μάλα δ’ ἡμέων αὐτὸσ ἕκαστοσ εἴσεται οὐλομένην ἄτην, ἀπάνευθεν ἐόντοσ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· τὰ δὲ πάντα Διὸσ βουλῇσ ἐτέτυκτο. καὶ τότε μὲν μένον αὖθι διὰ κνέφασ, ἕλκεά τ’ ἀνδρῶν οὐταμένων ἀκέοντο, καὶ ἀθανάτοισι θυηλὰσ ῥέξαντεσ μέγα δόρπον ἐφώπλισαν· οὐδέ τιν’ ὕπνοσ εἷλε παρὰ κρητῆρι καὶ αἰθομένοισ ἱεροῖσιν. ξανθὰ δ’ ἐρεψάμενοι δάφνῃ καθύπερθε μέτωπα ἀγχιάλῳ, τῇ, ἀκτῇ ἔπι, πρυμνήσι’ ἀνῆπτο, Ὀρφείῃ φόρμιγγι συνοίμιον ὕμνον ἀείδον ἐμμελέωσ· περὶ δέ σφιν ἰαίνετο νήνεμοσ ἀκτὴ μελπομένοισ· κλεῖον δὲ Θεραπναῖον Διὸσ υἱᾶ. Ἦμοσ δ’ ἠέλιοσ δροσερὰσ ἐπέλαμψε κολώνασ ἐκ περάτων ἀνιών, ἤγειρε δὲ μηλοβοτῆρασ, δὴ τότε λυσάμενοι νεάτησ ἐκ πείσματα δάφνησ, ληίδα τ’ εἰσβήσαντεσ ὅσην χρεὼ ἠε͂ν ἄγεσθαι, πνοιῇ δινήεντ’ ἀνὰ Βόσπορον ἰθύνοντο. ἔνθα μὲν ἠλιβάτῳ ἐναλίγκιον οὔρεϊ κῦμα ἀμφέρεται προπάροιθεν ἐπαΐσσοντι ἐοικόσ, αἰὲν ὑπὲρ νεφέων ἠερμένον· οὐδέ κε φαίησ φεύξεσθαι κακὸν οἶτον, ἐπεὶ μάλα μεσσόθι νηὸσ λάβρον ἐπικρέμαται, καθάπερ νέφοσ. ἀλλὰ τόγ’ ἔμπησ στόρνυται, εἴ κ’ ἐσθλοῖο κυβερνητῆροσ ἐπαύρῃ. τῶ καὶ Τίφυοσ οἵδε δαημοσύνῃσι νέοντο, ἀσκηθεῖσ μέν, ἀτὰρ πεφοβημένοι. ἤματι δ’ ἄλλῳ ἀντιπέρην γαίῃ Βιθυνίδι πείσματ’ ἀνῆψαν. Ἔνθα δ’ ἐπάκτιον οἶκον Ἀγηνορίδησ ἔχε Φινεύσ, ὃσ περὶ δὴ πάντων ὀλοώτατα πήματ’ ἀνέτλη εἵνεκα μαντοσύνησ, τήν οἱ πάροσ ἐγγυάλιξεν Λητοΐδησ· οὐδ’ ὅσσον ὀπίζετο καὶ Διὸσ αὐτοῦ χρείων ἀτρεκέωσ ἱερὸν νόον ἀνθρώποισιν. τῶ καί οἱ γῆρασ μὲν ἐπὶ δηναιὸν ἰάλλεν, ἐκ δ’ ἕλετ’ ὀφθαλμῶν γλυκερὸν φάοσ· οὐδὲ γάνυσθαι εἰά ἀπειρεσίοισιν ὀνείασιν, ὅσσα οἱ αἰεὶ θέσφατα πευθόμενοι περιναιέται οἴκαδ’ ἄγειρον. ἀλλὰ διὰ νεφέων ἄφνω πέλασ ἀίσσουσαι Ἅρπυιαι στόματοσ χειρῶν τ’ ἀπὸ γαμφηλῇσιν συνεχέωσ ἡρ́παζον. ἐλείπετο δ’ ἄλλοτε φορβῆσ οὐδ’ ὅσον, ἄλλοτε τυτθόν, ἵνα ζώων ἀκάχοιτο. καὶ δ’ ἐπὶ μυδαλέην ὀδμὴν χέον· οὐδέ τισ ἔτλη μὴ καὶ λευκανίηνδε φορεύμενοσ, ἀλλ’ ἀποτηλοῦ ἑστηώσ· τοῖόν οἱ ἀπέπνεε λείψανα δαιτόσ. αὐτίκα δ’ εἰσαϊών ἐνοπὴν καὶ δοῦπον ὁμίλου τούσδ’ αὐτοὺσ παριόντασ ἐπήισεν, ὧν οἱ ἰόντων θέσφατον ἐκ Διὸσ ἠε͂ν ἑῆσ ἀπόνασθαι ἐδωδῆσ. ὀρθωθεὶσ δ’ εὐνῆθεν, ἀκήριον ἠύτ’ ὄνειρον, βάκτρῳ σκηπτόμενοσ ῥικνοῖσ ποσὶν ᾖε θύραζε, τοίχουσ ἀμφαφόων· τρέμε δ’ ἅψεα νισσομένοιο ἀδρανίῃ γήραι τε· πίνῳ δέ οἱ αὐσταλέοσ χρὼσ ἐσκλήκει, ῥινοὶ δὲ σὺν ὀστέα μοῦνον ἐέργον. ἐκ δ’ ἐλθὼν μεγάροιο καθέζετο γοῦνα βαρυνθεὶσ οὐδοῦ ἐπ’ αὐλείοιο· κάροσ δέ μιν ἀμφεκάλυψεν πορφύρεοσ, γαῖαν δὲ πέριξ ἐδόκησε φέρεσθαι νειόθεν, ἀβληχρῷ δ’ ἐπὶ κώματι κέκλιτ’ ἄναυδοσ. οἱ δέ μιν ὡσ εἴδοντο, περισταδὸν ἠγερέθοντο καὶ τάφον. αὐτὰρ ὁ τοῖσι μάλα μόλισ ἐξ ὑπάτοιο στήθεοσ ἀμπνεύσασ μετεφώνεε μαντοσύνῃσιν· "Κλῦτε, Πανελλήνων προφερέστατοι, εἰ ἐτεὸν δὴ οἵδ’ ὑμεῖσ, οὓσ δή κρυερῇ βασιλῆοσ ἐφετμῇ Ἁργῴησ ἐπὶ νηὸσ ἄγει μετὰ κῶασ Ιἤσων.

ὑμεῖσ ἀτρεκέωσ. ἔτι μοι νόοσ οἶδεν ἕκαστα ᾗσι θεοπροπίῃσι. χάριν νύ τοι, ὦ ἄνα Λητοῦσ υἱέ, καὶ ἀργαλέοισιν ἀνάπτομαι ἐν καμάτοισιν. Ἱκεσίου πρὸσ Ζηνόσ, ὅτισ ῥίγιστοσ ἀλιτροῖσ ἀνδράσι, Φοίβου τ’ ἀμφὶ καὶ αὐτῆσ εἵνεκεν Ἥρησ λίσσομαι, ᾗ περίαλλα θεῶν μέμβλεσθε κιόντεσ, χραίσμετέ μοι, ῥύσασθε δυσάμμορον ἀνέρα λύμησ, μηδέ μ’ ἀκηδείῃσιν ἀφορμήθητε λιπόντεσ αὔτωσ. οὐ γὰρ μοῦνον ἐπ’ ὀφθαλμοῖσιν Ἐρινὺσ λὰξ ἐπέβη, καὶ γῆρασ ἀμήρυτον ἐσ τέλοσ ἕλκω· πρὸσ δ’ ἔτι πικρότατον κρέμαται κακὸν ἄλλο κακοῖσιν. Ἅρπυιαι στόματόσ μοι ἀφαρπάζουσιν ἐδωδὴν ἔκποθεν ἀφράστοιο καταΐσσουσαι ὄλεθροι. ἴσχω δ’ οὔτινα μῆτιν ἐπίρροθον. ἀλλά κε ῥεῖα αὐτὸσ ἑὸν λελάθοιμι νόον δόρποιο μεμηλώσ, ἢ κείνασ· ὧδ’ αἶψα διηέριαι ποτέονται. τυτθὸν δ’ ἢν ἄρα δήποτ’ ἐδητύοσ ἄμμι λίπωσιν, πνεῖ τόδε μυδαλέον τε καὶ οὐ τλητὸν μένοσ ὀδμῆσ· οὔ κέ τισ οὐδὲ μίνυνθα βροτῶν ἄνσχοιτο πελάσσασ, οὐδ’ εἴ οἱ ἀδάμαντοσ ἐληλάμενον κέαρ εἰή. ἀλλά με πικρὴ δῆτα καὶ ἀάτοσ ἴσχει ἀνάγκη μίμνειν καὶ μίμνοντα κακῇ ἐνὶ γαστέρι θέσθαι. τὰσ μὲν θέσφατόν ἐστιν ἐρητῦσαι Βορέαο υἱέασ. οὐδ’ ὀθνεῖοι ἀλαλκήσουσιν ἐόντεσ, εἰ δὴ ἐγὼν ὁ πρίν ποτ’ ἐπικλυτὸσ ἀνδράσι Φινεὺσ ὄλβῳ μαντοσύνῃ τε, πατὴρ δέ με γείνατ’ Ἀγήνωρ· τῶν δὲ κασιγνήτην, ὅτ’ ἐνὶ Θρῄκεσσιν ἄνασσον, Κλειοπάτρην ἕδνοισιν ἐμὸν δόμον ἦγον ἄκοιτιν. " Ἴσκεν Ἀγηνορίδησ· ἀδινὸν δ’ ἕλε κῆδοσ ἕκαστον ἡρώων, πέρι δ’ αὖτε δύω υἱᾶσ Βορέαο. δάκρυ δ’ ὀμορξαμένω σχεδὸν ἤλυθον, ὧδέ τ’ ἐείπεν Ζήτησ, ἀσχαλόωντοσ ἑλὼν χερὶ χεῖρα γέροντοσ· "͂Ἀ δείλ’, οὔτινά φημι σέθεν σμυγερώτερον ἄλλον ἔμμεναι ἀνθρώπων. τί νύ τοι τόσα κήδε’ ἀνῆπται; ἦ ῥα θεοὺσ ὀλοῇσι παρήλιτεσ ἀφραδίῃσιν μαντοσύνασ δεδαώσ; τῶ τοι μέγα μηνιόωσιν; ἄμμι γε μὴν νόοσ ἔνδον ἀτύζεται ἱεμένοισιν χραισμεῖν, εἰ δὴ πρόχνυ γέρασ τόδε πάρθετο δαίμων νῶιν. ἀρίζηλοι γὰρ ἐπιχθονίοισιν ἐνιπαὶ ἀθανάτων. οὐδ’ ἂν πρὶν ἐρητύσαιμεν ἰούσασ Ἁρπυίασ, μάλα περ λελιημένοι, ἔστ’ ἂν ὀμόσσῃσ, μὴ μὲν τοῖό γ’ ἕκητι θεοῖσ ἀπὸ θυμοῦ ἔσεσθαι. " Ὧσ φάτο· τοῦ δ’ ἰθὺσ κενεὰσ ὁ γεραιὸσ ἀνέσχεν γλήνασ ἀμπετάσασ, καὶ ἀμείψατο τοῖσδ’ ἐπέεσσιν· "Σίγα· μή μοι ταῦτα νόῳ ἔνι βάλλεο, τέκνον. ἴστω Λητοῦσ υἱόσ, ὅ με πρόφρων ἐδίδαξεν μαντοσύνασ· ἴστω δὲ δυσώνυμοσ, ἥ μ’ ἔλαχεν, κὴρ καὶ τόδ’ ἐπ’ ὀφθαλμῶν ἀλαὸν νέφοσ, οἵ θ’ ὑπένερθεν δαίμονεσ, οἳ μηδ’ ὧδε θανόντι περ εὐμενέοιεν, ὡσ οὔ τισ θεόθεν χόλοσ ἔσσεται εἵνεκ’ ἀρωγῆσ. Τὼ μὲν ἔπειθ’ ὁρ́κοισιν ἀλαλκέμεναι μενέαινον.

αἶψα δὲ κουρότεροι πεπονήατο δαῖτα γέροντι, λοίσθιον Ἁρπυίῃσιν ἑλώριον· ἐγγύθι δ’ ἄμφω στῆσαν, ἵνα ξιφέεσσιν ἐπεσσυμένασ ἐλάσειαν. καὶ δὴ τὰ πρώτισθ’ ὁ γέρων ἔψαυεν ἐδωδῆσ· αἱ δ’ ἄφαρ ἠύτ’ ἀέλλαι ἀδευκέεσ, ἢ στεροπαὶ ὥσ, ἀπρόφατοι νεφέων ἐξάλμεναι ἐσσεύοντο κλαγγῇ μαιμώωσαι ἐδητύοσ· οἱ δ’ ἐσιδόντεσ ἡρ́ωεσ μεσσηγὺσ ἀνίαχον· αἱ δ’ ἅμ’ ἀυτῇ πάντα καταβρόξασαι ὑπὲρ πόντοιο φέροντο τῆλε παρέξ· ὀδμὴ δὲ δυσάσχετοσ αὖθι λέλειπτο. τάων δ’ αὖ κατόπισθε δύω υἱε͂σ Βορέαο φάσγαν’ ἐπισχόμενοι ὀπίσω θέον. ἐν γὰρ ἑήκεν Ζεὺσ μένοσ ἀκάματόν σφιν· ἀτὰρ Διὸσ οὔ κεν ἑπέσθην νόσφιν, ἐπεὶ ζεφύροιο παραΐσσεσκον ἀέλλασ αἰέν. ὅτ’ ἐσ Φινῆα καὶ ἐκ Φινῆοσ ἰοιέν. ὡσ δ’ ὅτ’ ἐνὶ κνημοῖσι κύνεσ δεδαημένοι ἄγρη; ἢ αἶγασ κεραοὺσ ἠὲ πρόκασ ἰχνεύοντεσ θείωσιν, τυτθὸν δὲ τιταινόμενοι μετόπισθεν ἄκρῃσ ἐν γενύεσσι μάτην ἀράβησαν ὀδόντασ· ὧσ Ζήτησ Κάλαΐσ τε μάλα σχεδὸν ἀίσσοντεσ τάων ἀκροτάτῃσιν ἐπέχραον ἤλιθα χερσίν. καί νύ κε δή σφ’ ἀέκητι θεῶν διεδηλήσαντο πολλὸν ἑκὰσ νήσοισιν ἔπι Πλωτῇσι κιχόντεσ, εἰ μὴ ἄρ’ ὠκέα ͂Ἰρισ ἴδεν, κατὰ δ’ αἰθέροσ ἆλτο οὐρανόθεν, καὶ τοῖα παραιφαμένη κατέρυκεν· "Οὐ θέμισ, ὦ υἱεῖσ Βορέω, ξιφέεσσιν ἐλάσσαι Ἁρπυίασ, μεγάλοιο Διὸσ κύνασ· ὁρ́κια δ’ αὐτὴ δώσω ἐγών, ὡσ οὔ οἱ ἔτι χρίμψουσιν ἰοῦσαι. " Ὧσ φαμένη λοιβὴν Στυγὸσ ὤμοσεν, ἥ τε θεοῖσιν ῥιγίστη πάντεσσιν ὀπιδνοτάτη τε τέτυκται, μὴ μὲν Ἀγηνορίδαο δόμοισ ἔτι τάσδε πελάσσαι εἰσαῦτισ Φινῆοσ, ἐπεὶ καὶ μόρσιμον ἠε͂ν. οἱ δ’ ὁρ́κῳ εἴξαντεσ ὑπέστρεφον ἂψ ἐπὶ νῆα σώεσθαι. Στροφάδασ δὲ μετακλείουσ’ ἄνθρωποι νήσουσ τοῖό γ’ ἕκητι, πάροσ Πλωτὰσ καλέοντεσ. Ἄρπυιαί τ’ ͂Ἰρίσ τε διέτμαγεν. αἱ μὲν ἔδυσαν κευθμῶνα Κρήτησ Μινωίδοσ· ἡ δ’ ἀνόρουσεν Οὔλυμπόνδε, θοῇσι μεταχρονίη πτερύγεσσιν. Τόφρα δ’ ἀριστῆεσ πινόεν περὶ δέρμα γέροντοσ πάντῃ φοιβήσαντεσ ἐπικριδὸν ἱρεύσαντο μῆλα, τά τ’ ἐξ Ἀμύκοιο λεηλασίησ ἐκόμισσαν. αὐτὰρ ἐπεὶ μέγα δόρπον ἐνὶ μεγάροισιν ἔθεντο, δαίνυνθ’ ἑζόμενοι· σὺν δέ σφισι δαίνυτο Φινεὺσ ἁρπαλέωσ, οἱο͂́ν τ’ ἐν ὀνείρασι θυμὸν ἰαίνων. ἔνθα δ’, ἐπεὶ δόρποιο κορέσσαντ’ ἠδὲ ποτῆτοσ, παννύχιοι Βορέω μένον υἱέασ ἐγρήσσοντεσ. αὐτὸσ δ’ ἐν μέσσοισι παρ’ ἐσχάρῃ ἧστο γεραιὸσ πείρατα ναυτιλίησ ἐνέπων ἄνυσίν τε κελεύθου· "Κλῦτέ νυν. οὐ μὲν πάντα πέλει θέμισ ὔμμι δαῆναι ἀτρεκέσ· ὅσσα δ’ ὄρωρε θεοῖσ φίλον, οὐκ ἐπικεύσω. ἀασάμην καὶ πρόσθε Διὸσ νόον ἀφραδίῃσιν χρείων ἑξείησ τε καὶ ἐσ τέλοσ. ὧδε γὰρ αὐτὸσ βούλεται ἀνθρώποισ ἐπιδευέα θέσφατα φαίνειν μαντοσύνησ, ἵνα καί τι θεῶν χατέωσι νόοιο. Πέτρασ μὲν πάμπρωτον, ἀφορμηθέντεσ ἐμεῖο, Κυανέασ ὄψεσθε δύω ἁλὸσ ἐν ξυνοχῇσιν, τάων οὔτινά φημι διαμπερὲσ ἐξαλέασθαι.

οὐ γάρ τε ῥίζῃσιν ἐρήρεινται νεάτῃσιν, ἀλλὰ θαμὰ ξυνίασιν ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν εἰσ ἕν, ὕπερθε δὲ πολλὸν ἁλὸσ κορθύεται ὕδωρ βρασσόμενον· στρηνὲσ δὲ περὶ στυφελῇ βρέμει ἀκτῇ. τῶ νῦν ἡμετέρῃσι παραιφασίῃσι πίθεσθε, εἰ ἐτεὸν πυκινῷ τε νόῳ μακάρων τ’ ἀλέγοντεσ πείρετε· μηδ’ αὔτωσ αὐτάγρετον οἶτον ὄλησθε ἀφραδέωσ, ἢ θύνετ’ ἐπισπόμενοι νεότητι. οἰωνῷ δή πρόσθε πελειάδι πειρήσασθαι νηὸσ ἄπο προμεθέντεσ ἐφιέμεν. ἢν δὲ δι’ αὐτῶν πετράων πόντονδε σόη πτερύγεσσι δίηται, μηκέτι δὴν μηδ’ αὐτοὶ ἐρητύεσθε κελεύθου, ἀλλ’ εὖ καρτύναντεσ ἑαῖσ ἐνὶ χερσὶν ἐρετμὰ τέμνεθ’ ἁλὸσ στεινωπόν· ἐπεὶ φάοσ οὔ νύ τι τόσσον ἔσσετ’ ἐν εὐχωλῇσιν, ὅσον τ’ ἐνὶ κάρτεϊ χειρῶν. τῶ καὶ τἆλλα μεθέντεσ ὀνήιστον πονέεσθαι θαρσαλέωσ· πρὶν δ’ οὔτι θεοὺσ λίσσεσθαι ἐρύκω. εἰ δέ κεν ἀντικρὺ πταμένη μεσσηγὺσ ὄληται, ἄψορροι στέλλεσθαι ἐπεὶ πολὺ βέλτερον εἶξαι ἀθανάτοισ. οὐ γάρ κε κακὸν μόρον ἐξαλέαισθε πετράων, οὐδ’ εἴ κε σιδηρείη πέλοι Ἰλργώ. ὦ μέλεοι, μὴ τλῆτε παρὲξ ἐμὰ θέσφατα βῆναι, εἰ καί με τρὶσ τόσσον ὀίεσθ’ Οὐρανίδῃσιν, ὅσσον ἀνάρσιόσ εἰμι, καὶ εἰ πλεῖον στυγέεσθαι· μὴ τλῆτ’ οἰωνοῖο πάρεξ ἔτι νηὶ περῆσαι. καὶ τὰ μὲν ὥσ κε πέλῃ, τὼσ ἔσσεται. ἢν δὲ φύγητε σύνδρομα πετράων ἀσκηθέεσ ἔνδοθι Πόντου, αὐτίκα Βιθυνῶν ἐπὶ δεξιὰ γαῖαν ἔχοντεσ πλώετε ῥηγμῖνασ πεφυλαγμένοι, εἰσόκεν αὖτε Ῥήβαν ὠκυρόην ποταμὸν ἄκρην τε Μέλαιναν γνάμψαντεσ νήσου Θυνηίδοσ ὁρ́μον ἵκησθε. κεῖθεν δ’ οὐ μάλα πουλὺ διὲξ ἁλὸσ ἀντιπέραιαν γῆν Μαριανδυνῶν ἐπικέλσετε νοστήσαντεσ. ἔνθα μὲν εἰσ Αἴδαο καταιβάτισ ἐστὶ κέλευθοσ, ἄκρη τε προβλὴσ Ἀχερουσιὰσ ὑψόθι τείνει, δινήεισ τ’ Ἀχέρων αὐτὴν διὰ νειόθι τέμνων ἄκρην ἐκ μεγάλησ προχοὰσ ἱήσι φάραγγοσ. ἀγχίμολον δ’ ἐπὶ τῇ πολέασ παρανεῖσθε κολωνοὺσ Παφλαγόνων, τοῖσίν τ’ Ἐνετήιοσ ἐμβασίλευσεν πρῶτα Πέλοψ, τοῦ καί περ ἀφ’ αἵματοσ εὐχετόωνται. ἔστι δέ τισ ἄκρη Ἑλίκησ κατεναντίον Ἄρκτου, πάντοθεν ἠλίβατοσ, καί μιν καλέουσι Κάραμβιν, τῆσ καὶ ὑπὲρ βορέαο περισχίζονται ἀέλλαι· ὧδε μάλ’ ἂμ πέλαγοσ τετραμμένη αἰθέρι κύρει. τήνδε περιγνάμψαντι πολὺσ παρακέκλιται· ἤδη Αἰγιαλόσ· πολέοσ δ’ ἐπὶ πείρασιν Αἰγιαλοῖο ἀκτῇ ἐπὶ προβλῆτι ῥοαὶ Ἅλυοσ ποταμοῖο δεινὸν ἐρεύγονται· μετὰ τὸν δ’ ἀγχίροοσ ͂Ἰρισ μειότεροσ λευκῇσιν ἑλίσσεται εἰσ ἅλα δίναισ. κεῖθεν δὲ προτέρωσε μέγασ καὶ ὑπείροχοσ ἀγκὼν ἐξανέχει γαίησ· ἐπὶ δὲ στόμα Θερμώδοντοσ κόλπῳ ἐν εὐδιόωντι Θεμισκύρειον ὑπ’ ἄκρην μύρεται, εὐρείησ διαειμένοσ ἠπείροιο. ἔνθα δὲ Δοίαντοσ πεδίον, σχεδόθεν δὲ πόληεσ τρισσαὶ Ἀμαζονίδων, μετά τε σμυγερώτατοι ἀνδρῶν τρηχεῖαν Χάλυβεσ καὶ ἀτειρέα γαῖαν ἔχουσιν, ἐργατίναι· τοὶ δ’ ἀμφὶ σιδήρεα ἔργα μέλονται. ἄγχι δὲ ϝαιετάουσι πολύρρηνεσ Τιβαρηνοὶ Ζηνὸσ Εὐξείνοιο Γενηταίην ὑπὲρ ἄκρην. τῇ δ’ ἐπὶ Μοσσύνοικοι ὁμούριοι ὑλήεσσαν ἑξείησ ἤπειρον, ὑπωρείασ τε νέμονται, δουρατέοισ πύργοισιν ἐν οἰκία τεκτήναντεσ [κάλινα καὶ πύργουσ εὐπηγέασ, οὓσ καλέουσιν μόσσυνασ· καὶ δ’ αὐτοὶ ἐπώνυμοι ἔνθεν ἐάσιν. ] τοὺσ παραμειβόμενοι λισσῇ ἐπικέλσετε νήσῳ, μήτι παντοίῃ μέγ’ ἀναιδέασ ἐξελάσαντεσ οἰωνούσ, οἳ δῆθεν ἀπειρέσιοι ἐφέπουσιν νῆσον ἐρημαίην. τῇ μέν τ’ ἐνὶ νηὸν Ἄρηοσ λαΐνεον ποίησαν Ἀμαζονίδων βασίλειαι Ὀτρηρή τε καὶ Ἀντιόπη, ὁπότε στρατόωντο. ἔνθα γὰρ ὔμμιν ὄνειαρ ἀδευκέοσ ἐξ ἁλὸσ εἶσιν ἄρρητον· τῶ καί τε φίλα φρονέων ἀγορεύω ἰσχέμεν. ἀλλὰ τίη με πάλιν χρειὼ ἀλιτέσθαι μαντοσύνῃ τὰ ἕκαστα διηνεκὲσ ἐξενέποντα; νήσου δὲ προτέρωσε καὶ ἠπείροιο περαίησ φέρβονται Φίλυρεσ· Φιλύρων δ’ ἐφύπερθεν ἐάσιν Μάκρωνεσ· μετὰ δ’ αὖ περιώσια φῦλα Βεχείρων. ἑξείησ δὲ Σάπειρεσ ἐπὶ σφίσι ναιετάουσιν· Βύζηρεσ δ’ ἐπὶ τοῖσιν ὁμώλακεσ, ὧν ὕπερ ἤδη αὐτοὶ Κόλχοι ἔχονται ἀρήιοι. ἀλλ’ ἐνὶ νηὶ πείρεθ’, ἑώσ μυχάτῃ κεν ἐνιχρίμψητε θαλάσσῃ. ἔνθα δ’ ἐπ’ ἠπείροιο Κυταιίδοσ, ἠδ’ Ἀμαραντῶν τηλόθεν ἐξ ὀρέων πεδίοιό τε Κιρκαίοιο Φᾶσισ δινήεισ εὐρὺν ῥόον εἰσ ἅλα βάλλει. κείνου νῆ’ ἐλάοντεσ ἐπὶ προχοὰσ ποταμοῖο πύργουσ εἰσόψεσθε Κυταιέοσ Αἰήταο, ἄλσοσ τε σκιόειν Ἄρεοσ, τόθι κῶασ ἐπ’ ἄκρησ πεπτάμενον φηγοῖο δράκων, τέρασ αἰνὸν ἰδέσθαι, ἀμφὶσ ὀπιπεύει δεδοκημένοσ· οὐδέ οἱ ἦμαρ, οὐ κνέφασ ἥδυμοσ ὕπνοσ ἀναιδέα δάμναται ὄσσε. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

τοὺσ δ’ εἶθαρ ἕλεν δέοσ εἰσαϊόντασ. δὴν δ’ ἔσαν ἀμφασίῃ βεβολημένοι· ὀψὲ δ’ ἐείπεν ἡρ́ωσ Αἴσονοσ υἱὸσ ἀμηχανέων κακότητι· "Ὦ γέρον, ἤδη μέν τε διίκεο πείρατ’ ἀέθλων ναυτιλίησ καὶ τέκμαρ, ὅτῳ στυγερὰσ διὰ πέτρασ πειθόμενοι Πόντονδε περήσομεν· εἰ δέ κεν αὖτισ τάσδ’ ἡμῖν προφυγοῦσιν ἐσ Ἑλλάδα νόστοσ ὀπίσσω ἔσσεται, ἀσπαστῶσ κε παρὰ σέο καὶ τὸ δαείην. πῶσ ἔρδω, πῶσ αὖτε τόσην ἁλὸσ εἶμι κέλευθον, νῆισ ἐὼν ἑτάροισ ἅμα νήισιν; Αἰᾶ δὲ Κολχὶσ Πόντου καὶ γαίησ ἐπικέκλιται ἐσχατιῇσιν. " Ὧσ φάτο· τὸν δ’ ὁ γεραιὸσ ἀμειβόμενοσ προσέειπεν· "Ὦ τέκοσ, εὖτ’ ἂν πρῶτα φύγῃσ ὀλοὰσ διὰ πέτρασ, θάρσει· ἐπεὶ δαίμων ἕτερον πλόον ἡγεμονεύσει ἐξ Αἰήσ· μετὰ δ’ Αἰᾶν ἅλισ πομπῆεσ ἔσονται. ἀλλά, φίλοι, φράζεσθε θεᾶσ δολόεσσαν ἀρωγὴν Κύπριδοσ. ἐκ γὰρ τῆσ κλυτὰ πείρατα κεῖται ἀέθλων. καὶ δέ με μηκέτι τῶνδε περαιτέρω ἐξερέεσθε. " Ὧσ φάτ’ Ἀγηνορίδησ· ἐπὶ δὲ σχεδὸν υἱέε δοιὼ Θρηικίου Βορέαο κατ’ αἰθέροσ ἀίξαντε οὐδῷ ἔπι κραιπνοὺσ ἔβαλον πόδασ· οἱ δ’ ἀνόρουσαν ἐξ ἑδέων ἡρ́ωεσ, ὅπωσ παρεόντασ ἴδοντο. Ζήτησ δ’ ἱεμένοισιν, ἔτ’ ἄσπετον ἐκ καμάτοιο ἆσθμ’ ἀναφυσιόων, μετεφώνεεν, ὅσσον ἄπωθεν ἤλασαν, ἠδ’ ὡσ ͂Ἰρισ ἐρύκακε τάσδε δαΐξαι, ὁρ́κιά τ’ εὐμενέουσα θεὰ πόρεν, αἱ δ’ ὑπέδυσαν δείματι Δικταίησ περιώσιον ἄντρον ἐρίπνησ. γηθόσυνοι δἤπειτα δόμοισ ἔνι πάντεσ ἑταῖροι αὐτόσ τ’ ἀγγελίῃ Φινεὺσ πέλεν. ὦκα δὲ τόνγε Αἰσονίδησ περιπολλὸν ἐυφρονέων προσέειπεν· "Ἦ ἄρα δή τισ ἐήν, Φινεῦ, θεόσ, ὃσ σέθεν ἄτησ κήδετο λευγαλέησ, καὶ δ’ ἡμέασ αὖθι πέλασσεν τηλόθεν, ὄφρα τοι υἱε͂σ ἀμύνειαν Βορέαο· εἰ δὲ καὶ ὀφθαλμοῖσι φόωσ πόροι ἦ τ’ ἂν ὀίω γηθήσειν, ὅσον εἴπερ ὑπότροποσ οἴκαδ’ ἱκοίμην. " Ὧσ ἔφατ’· αὐτὰρ ὁ τόνγε κατηφήσασ προσέειπεν· "Αἰσονίδη, τὸ μὲν οὐ παλινάγρετον, οὐδέ τι μῆχοσ ἔστ’ ὀπίσω· κενεαὶ γὰρ ὑποσμύχονται ὀπωπαί. ἀντὶ δὲ τοῦ θάνατόν μοι ἄφαρ θεὸσ ἐγγυαλίξαι, καί τε θανὼν πάσῃσι μετέσσομαι ἀγλαϊῄσιν. " Ὧσ τώγ’ ἀλλήλοισι παραβλήδην ἀγόρευον. αὐτίκα δ’ οὐ μετὰ δηρὸν ἀμειβομένων ἐφαάνθη Ἠριγενήσ· τὸν δ’ ἀμφὶ περικτίται ἠγερέθοντο ἀνέρεσ, οἳ καὶ πρόσθεν ἐπ’ ἤματι κεῖσε θάμιζον, αἰὲν ὁμῶσ φορέοντεσ ἑῆσ ἀπὸ μοῖραν ἐδωδῆσ. τοῖσ ὁ γέρων πάντεσσιν, ὅτισ καὶ ἀφαυρὸσ ἵκοιτο, ἔχραεν ἐνδυκέωσ, πολέων δ’ ἀπὸ πήματ’ ἔλυσεν μαντοσύνῃ· τῶ καί μιν ἐποιχόμενοι κομέεσκον. σὺν τοῖσιν δ’ ἵκανε Παραίβιοσ, ὅσ ῥά οἱ ἠε͂ν φίλτατοσ· ἀσπάσιοσ δὲ· δόμοισ ἔνι τούσγ’ ἐνόησεν. πρὶν γὰρ δή νύ ποτ’ αὐτὸσ ἀριστήων στόλον ἀνδρῶν Ἑλλάδοσ ἐξανιόντα μετὰ πτόλιν Αἰήταο πείσματ’ ἀνάψασθαι μυθήσατο Θυνίδι γαίῃ, οἵ τέ οἱ Ἁρπυίασ Διόθεν σχήσουσιν ἰούσασ. τοὺσ μὲν ἔπειτ’ ἐπέεσσιν ἀρεσσάμενοσ πυκινοῖσιν πέμφ’ ὁ γέρων· οἰο͂ν δὲ Παραίβιον αὐτόθι μίμνειν κέκλετ’ ἀριστήεσσι σὺν ἀνδράσιν· αἶψα δὲ τόνγε σφωιτέρων ὀίων ὅτισ ἔξοχοσ, εἰσ ἓ κομίσσαι ἧκεν ἐποτρύνασ. τοῦ δ’ ἐκ μεγάροιο κιόντοσ μειλιχίωσ ἐρέτῃσιν ὁμηγερέεσσι μετηύδα· "Ὦ φίλοι, οὐκ ἄρα πάντεσ ὑπέρβιοι ἄνδρεσ ἐάσιν, οὐδ’ εὐεργεσίησ ἀμνήμονεσ.

ὡσ καὶ ὅδ’ ἀνὴρ τοῖοσ ἐὼν δεῦρ’ ἦλθεν, ἑὸν μόρον ὄφρα δαείη. εὖτε γὰρ οὖν ὡσ πλεῖστα κάμοι καὶ πλεῖστα μογήσαι, δὴ τότε μιν περιπολλὸν ἐπασσυτέρη βιότοιο χρησμοσύνη τρύχεσκεν· ἐπ’ ἤματι δ’ ἦμαρ ὀρώρει κύντερον, οὐδέ τισ ἠε͂ν ἀνάπνευσισ μογέοντι. ἀλλ’ ὅγε πατρὸσ ἑοῖο κακὴν τίνεσκεν ἀμοιβὴν ἀμπλακίησ. ὁ γὰρ οἰο͂σ ἐν οὔρεσι δένδρεα τέμνων δή ποθ’ ἁμαδρυάδοσ νύμφησ ἀθέριξε λιτάων, ἥ μιν ὀδυρομένη ἀδινῷ μειλίσσετο μύθῳ, μὴ ταμέειν πρέμνον δρυὸσ ἥλικοσ, ᾗ ἔπι πουλὺν αἰῶνα τρίβεσκε διηνεκέσ· αὐτὰρ ὁ τήνγε ἀφραδέωσ ἔτμηξεν ἀγηνορίῃ νεότητοσ. τῷ δ’ ἄρα νηκερδῆ νύμφη πόρεν οἶτον ὀπίσσω αὐτῷ καὶ τεκέεσσιν. ἔγωγε μέν, εὖτ’ ἀφίκανεν, ἀμπλακίην ἔγνων· βωμὸν δ’ ἐκέλευσα καμόντα Θυνιάδοσ νύμφησ, λωφήια ῥέξαι ἐπ’ αὐτῷ ἱερά, πατρῴην αἰτεύμενον αἶσαν ἀλύξαι. ἔνθ’ ἐπεὶ ἔκφυγε κῆρα θεήλατον, οὔποτ’ ἐμεῖο ἐκλάθετ’, οὐδ’ ἀθέρισσε· μόλισ δ’ ἀέκοντα θύραζε πέμπω, ἐπεὶ μέμονέν γε παρέμμεναι ἀσχαλόωντι. " Ὧσ φάτ’ Ἀγηνορίδησ· ὁ δ’ ἐπισχεδὸν αὐτίκα δοιὼ ἤλυθ’ ἄγων ποίμνηθεν ὀίσ. ἀνὰ δ’ ἵστατ’ Ιἤσων, ἂν δὲ Βορήιοι υἱε͂σ ἐφημοσύνῃσι γέροντοσ. ὦκα δὲ κεκλόμενοι μαντήιον Ἀπόλλωνα ῥέζον ἐπ’ ἐσχαρόφιν νέον ἤματοσ ἀνομένοιο. κουρότεροι δ’ ἑτάρων μενοεικέα δαῖτ’ ἀλέγυνον. ἔνθ’ εὖ δαισάμενοι, τοὶ μὲν παρὰ πείσμασι νηόσ, τοὶ δ’ αὐτοῦ κατὰ δώματ’ ἀολλέεσ εὐνάζοντο. ἦρι δ’ ἐτήσιαι αὖραι ἐπέχραον, αἵ τ’ ἀνὰ πᾶσαν γαῖαν ὁμῶσ τοιῇδε Διὸσ πνείουσιν ἀρωγῇ. Κυρήνη πέφαταί τισ ἕλοσ πάρα Πηνειοῖο μῆλα νέμειν προτέροισι παρ’ ἀνδράσιν· εὐάδε γάρ οἱ παρθενίη καὶ λέκτρον ἀκήρατον. αὐτὰρ Ἀπόλλων τήνγ’ ἀνερεψάμενοσ ποταμῷ ἔπι ποιμαίνουσαν τηλόθεν Αἱμονίησ, χθονίῃσ παρακάτθετο νύμφαισ, αἳ Λιβύην ἐνέμοντο παραὶ Μυρτώσιον αἶποσ. ἔνθα δ’ Ἀρισταῖον Φοίβῳ τέκεν, ὃν καλέουσιν Ἀγρέα καὶ Νόμιον πολυλήιοι Αἱμονιῆεσ. τὴν μὲν γὰρ φιλότητι θεὸσ ποιήσατο νύμφην αὐτοῦ μακραίωνα καὶ ἀγρότιν· υἱᾶ δ’ ἔνεικεν νηπίαχον Χείρωνοσ ὑπ’ ἄντροισιν κομέεσθαι. τῷ καὶ ἀεξηθέντι θεαὶ γάμον ἐμνήστευσαν Μοῦσαι, ά̓κεστορίην τε θεοπροπίασ τ’ ἐδίδαξαν· καί μιν ἑῶν μήλων θέσαν ἤρανον, ὅσσ’ ἐνέμοντο ἂμ πεδίον Φθίησ Ἀθαμάντιον ἀμφί τ’ ἐρυμνὴν Ὄθρυν καὶ ποταμοῦ ἱερὸν ῥόον Ἀπιδανοῖο. ἦμοσ δ’ οὐρανόθεν Μινωίδασ ἔφλεγε νήσουσ Σείριοσ, οὐδ’ ἐπὶ δηρὸν ἐήν ἄκοσ ἐνναέτῃσιν, τῆμοσ τόνγ’ ἐκάλεσσαν ἐφημοσύναισ Ἑκάτοιο λοιμοῦ ἀλεξητῆρα. λίπεν δ’ ὅγε πατρὸσ ἐφετμῇ Φθίην, ἐν δὲ Κέῳ κατενάσσατο, λαὸν ἀγείρασ Παρράσιον, τοίπερ τε Λυκάονόσ εἰσι γενέθλησ, καὶ βωμὸν ποίησε μέγαν Διὸσ Ἰκμαίοιο, ἱερά τ’ εὖ ἔρρεξεν ἐν οὔρεσιν ἀστέρι κείνῳ Σειρίῳ αὐτῷ τε Κρονίδῃ Διί. τοῖο δ’ ἕκητι γαῖαν ἐπιψύχουσιν ἐτήσιαι ἐκ Διὸσ αὖραι ἤματα τεσσαράκοντα· Κέῳ δ’ ἔτι νῦν ἱερῆεσ ἀντολέων προπάροιθε Κυνὸσ ῥέζουσι θυηλάσ. Καὶ τὰ μὲν ὧσ ὑδέονται·

ἀριστῆεσ δὲ καταῦθι μίμνον ἐρυκόμενοι· ξεινήια δ’ ἄσπετα Θυνοὶ πᾶν ἦμαρ Φινῆι χαριζόμενοι προϊάλλον. ἐκ δὲ τόθεν μακάρεσσι δυώδεκα δωμήσαντεσ βωμὸν ἁλὸσ ῥηγμῖνι πέρην καὶ ἐφ’ ἱερὰ θέντεσ, νῆα θοὴν εἴσβαινον ἐρεσσέμεν, οὐδὲ πελείησ τρήρωνοσ λήθοντο μετὰ σφίσιν· ἀλλ’ ἄρα τήνγε δείματι πεπτηυῖαν ἑῇ φέρε χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ, γαίησ δ’ ἀπὸ διπλόα πείσματ’ ἔλυσαν. Οὐδ’ ἄρ’ Ἀθηναίην προτέρω λάθον ὁρμηθέντεσ· αὐτίκα δ’ ἐσσυμένωσ νεφέλησ ἐπιβᾶσα πόδεσσιν κούφησ, ἥ κε φέροι μιν ἄφαρ βριαρήν περ ἐοῦσαν, σεύατ’ ἴμεν πόντονδε, φίλα φρονέουσ’ ἐρέτῃσιν. ὡσ δ’ ὅτε τισ πάτρηθεν ἀλώμενοσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ πλαζόμεθ’ ἄνθρωποι τετληότεσ, οὐδέ τισ αἰᾶ τηλουρόσ, πᾶσαι δὲ κατόψιοί εἰσι κέλευθοι, σφωιτέρουσ δ’ ἐνόησε δόμουσ, ἄμυδισ δὲ κέλευθοσ ὑγρή τε τραφερή τ’ ἰνδάλλεται, ἄλλοτε δ’ ἄλλῃ ὀξέα πορφύρων ἐπιμαίεται ὀφθαλμοῖσιν· ὧσ ἄρα καρπαλίμωσ κούρη Διὸσ ἀίξασα θῆκεν ἐπ’ ἀξείνοιο πόδασ Θυνηίδοσ ἀκτῆσ. Οἱ δ’ ὅτε δὴ σκολιοῖο πόρου στεινωπὸν ἵκοντο τρηχείῃσ σπιλάδεσσιν ἐεργμένον ἀμφοτέρωθεν, δινήεισ δ’ ὑπένερθεν ἀνακλύζεσκεν ἰοῦσαν νῆα ῥόοσ, πολλὸν δὲ φόβῳ προτέρωσε νέοντο, ἤδη δέ σφισι δοῦποσ ἀρασσομένων πετράων νωλεμὲσ οὐάτ’ ἔβαλλε, βόων δ’ ἁλιμυρέεσ ἀκταί, δὴ τότ’ ἔπειθ’ ὁ μὲν ὦρτο πελειάδα χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ πρῴρησ ἐπιβήμεναι· οἱ δ’ ὑπ’ ἀνωγῇ Τίφυοσ Ἁγνιάδαο θελήμονα ποιήσαντο εἰρεσίην, ἵν’ ἔπειτα διὲκ πέτρασ ἐλάσειαν, κάρτεϊ ᾧ πίσυνοι. τὰσ δ’ αὐτίκα λοίσθιον ἄλλων οἰγομένασ ἀγκῶνα περιγνάμψαντεσ ἴδοντο. σὺν δέ σφιν χύτο θυμόσ· ὁ δ’ ἀίξαι πτερύγεσσιν Εὔφημοσ προέηκε πελειάδα· τοὶ δ’ ἅμα πάντεσ ἠείραν κεφαλὰσ ἐσορώμενοι· ἡ δὲ δι’ αὐτῶν ἔπτατο· ταὶ δ’ ἄμυδισ πάλιν ἀντίαι ἀλλήλῃσιν ἄμφω ὁμοῦ ξυνιοῦσαι ἐπέκτυπον. ὦρτο δὲ πολλὴ ἅλμη ἀναβρασθεῖσα, νέφοσ ὥσ· αὐε͂ δὲ πόντοσ σμερδαλέον· πάντῃ δὲ περὶ μέγασ ἔβρεμεν αἰθήρ. κοῖλαι δὲ σπήλυγγεσ ὑπὸ σπιλάδασ τρηχείασ κλυζούσησ ἁλὸσ ἔνδον ἐβόμβεον· ὑψόθι δ’ ὄχθησ λευκὴ καχλάζοντοσ ἀνέπτυε κύματοσ ἄχνη. νῆα δ’ ἔπειτα πέριξ εἴλει ῥόοσ. ἄκρα δ’ ἔκοψαν οὐραῖα πτερὰ ταίγε πελειάδοσ· ἡ δ’ ἀπόρουσεν ἀσκηθήσ. ἐρέται δὲ μέγ’ ἰάχον· ἔβραχε δ’ αὐτὸσ Τῖφυσ ἐρεσσέμεναι κρατερῶσ. οἴγοντο γὰρ αὖτισ ἄνδιχα. τοὺσ δ’ ἐλάοντασ ἔχεν τρόμοσ, ὄφρα μιν αὐτὴ πλημμυρὶσ παλίνορσοσ ἀνερχομένη κατένεικεν εἴσω πετράων. τότε δ’ αἰνότατον δέοσ εἷλεν πάντασ· ὑπὲρ κεφαλῆσ γὰρ ἀμήχανοσ ἠε͂ν ὄλεθροσ. ἤδη δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ πλατὺσ εἴδετο Πόντοσ, καί σφισιν ἀπροφάτωσ ἀνέδυ μέγα κῦμα πάροιθεν κυρτόν, ἀποτμῆγι σκοπιῇ ἴσον· οἱ δ’ ἐσιδόντεσ ἤμυσαν λοξοῖσι καρήασιν. εἴσατο γάρ ῥα νηὸσ ὑπὲρ πάσησ κατεπάλμενον ἀμφικαλύψειν. ἀλλά μιν ἔφθη Τῖφυσ ὑπ’ εἰρεσίῃ βαρύθουσαν ἀγχαλάσασ· τὸ δὲ πολλὸν ὑπὸ τρόπιν ἐξεκυλίσθη, ἐκ δ’ αὐτὴν πρύμνηθεν ἀνείρυσε τηλόθι νῆα πετράων· ὑψοῦ δὲ μεταχρονίη πεφόρητο. Εὔφημοσ δ’ ἀνὰ πάντασ ἰὼν βοάασκεν ἑταίρουσ, ἐμβαλέειν κώπῃσιν ὅσον σθένοσ· οἱ δ’ ἀλαλητῷ κόπτον ὕδωρ. ὅσσον δ’ ἂν ὑπείκαθε νηῦσ ἐρέτῃσιν, δὶσ τόσον ἂψ ἀπόρουσεν· ἐπεγνάμπτοντο δὲ κῶπαι ἠύτε καμπύλα τόξα, βιαζομένων ἡρώων. ἔνθεν δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα κατηρεφὲσ ἔσσυτο κῦμα, ἡ δ’ ἄφαρ ὥστε κύλινδροσ ἐπέτρεχε κύματι λάβρῳ προπροκαταΐγδην κοίλησ ἁλόσ. ἐν δ’ ἄρα μέσσαισ Πληγάσι δινήεισ εἶχεν ῥόοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν σειόμεναι βρόμεον· πεπέδητο δὲ νήια δοῦρα. καὶ τότ’ Ἀθηναίη στιβαρῆσ ἀντέσπασε πέτρησ σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ διαμπερὲσ ὦσε φέρεσθαι. ἡ δ’ ἰκέλη πτερόεντι μετήοροσ ἔσσυτ’ ὀιστῷ. ἔμπησ δ’ ἀφλάστοιο παρέθρισαν ἄκρα κόρυμβα νωλεμὲσ ἐμπλήξασαι ἐναντίαι. αὐτὰρ Ἀθήνη Οὔλυμπόνδ’ ἀνόρουσεν, ὅτ’ ἀσκηθεῖσ ὑπάλυξαν. πέτραι δ’ εἰσ ἕνα χῶρον ἐπισχεδὸν ἀλλήλῃσιν νωλεμὲσ ἐρρίζωθεν, ὃ δὴ καὶ μόρσιμον ἠε͂ν ἐκ μακάρων, εὖτ’ ἄν τισ ἰδὼν διὰ νηὶ περήσῃ. οἱ δέ που ὀκρυόεντοσ ἀνέπνεον ἄρτι φόβοιο ἠέρα παπταίνοντεσ ὁμοῦ πέλαγόσ τε θαλάσσησ τῆλ’ ἀναπεπτάμενον. δὴ γὰρ φάσαν ἐξ Αἴδαο σώεσθαι· Τῖφυσ δὲ παροίτατοσ ἤρχετο μύθων· "Ἔλπομαι αὐτῇ νηὶ τόγ’ ἔμπεδον ἐξαλέασθαι ἡμέασ·

οὐδέ τισ ἄλλοσ ἐπαίτιοσ, ὅσσον Ἀθήνη, ἥ οἱ ἐνέπνευσεν θεῖον μένοσ, εὖτέ μιν Ἄργοσ γόμφοισιν συνάρασσε· θέμισ δ’ οὐκ ἔστιν ἁλῶναι. Αἰσονίδη, τύνη δὲ τεοῦ βασιλῆοσ ἐφετμήν, εὖτε διὲκ πέτρασ φυγέειν θεὸσ ἧμιν ὄπασσεν, μηκέτι δείδιθι τοῖον· ἐπεὶ μετόπισθεν ἀέθλουσ εὐπαλέασ τελέεσθαι Ἀγηνορίδησ φάτο Φινεύσ. " Ἦ ῥ’ ἅμα, καὶ προτέρωσε παραὶ Βιθυνίδα γαῖαν νῆα διὲκ πέλαγοσ σεῦεν μέσον. αὐτὰρ ὁ τόνγε μειλιχίοισ ἐπέεσσι παραβλήδην προσέειπεν· "Τῖφυ, τίη μοι ταῦτα παρηγορέεισ ἀχέοντι; ἤμβροτον ἀασάμην τε κακὴν καὶ ἀμήχανον ἄτην. χρῆν γὰρ ἐφιεμένοιο καταντικρὺ Πελίαο αὐτίκ’ ἀνήνασθαι τόνδε στόλον, εἰ καὶ ἔμελλον νηλειῶσ μελεϊστὶ κεδαιόμενοσ θανέεσθαι· νῦν δὲ περισσὸν δεῖμα καὶ ἀτλήτουσ μελεδῶνασ ἄγκειμαι, στυγέων μὲν ἁλὸσ κρυόεντα κέλευθα νηὶ διαπλώειν, στυγέων δ’, ὅτ’ ἐπ’ ἠπείροιο βαίνωμεν. πάντῃ γὰρ ἀνάρσιοι ἄνδρεσ ἐάσιν. αἰεὶ δὲ στονόεσσαν ἐπ’ ἤματι νύκτα φυλάσσω, ἐξότε τὸ πρώτιστον ἐμὴν χάριν ἠγερέθεσθε, φραζόμενοσ τὰ ἕκαστα σὺ δ’ εὐμαρέωσ ἀγορεύεισ οἰο͂ν ἑῆσ ψυχῆσ ἀλέγων ὕπερ· αὐτὰρ ἔγωγε εἱο͂ μὲν οὐδ’ ἠβαιὸν ἀτύζομαι· ἀμφὶ δὲ τοῖο καὶ τοῦ ὁμῶσ, καὶ σεῖο, καὶ ἄλλων δείδι’ ἑταίρων εἰ μὴ ἐσ Ἑλλάδα γαῖαν ἀπήμονασ ὔμμε κομίσσω. " Ὧσ φάτ’ ἀριστήων πειρώμενοσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν θαρσαλέοισ ἐπέεσσιν. ὁ δὲ φρένασ ἔνδον ἰάνθη κεκλομένων, καί ῥ’ αὖτισ ἐπιρρήδην μετέειπεν· "Ὦ φίλοι, ὑμετέρῃ ἀρετῇ ἔνι θάρσοσ ἀέξω. τούνεκα νῦν οὐδ’ εἴ κε διὲξ Αἴδαο βερέθρων στελλοίμην, ἔτι τάρβοσ ἀνάψομαι, εὖτε πέλεσθε ἔμπεδοι ἀργαλέοισ ἐνὶ δείμασιν. ἀλλ’ ὅτε πέτρασ Πληγάδασ ἐξέπλωμεν, ὀίομαι οὐκ ἔτ’ ὀπίσσω ἔσσεσθαι τοιόνδ’ ἕτερον φόβον, εἰ ἐτεόν γε φραδμοσύνῃ Φινῆοσ ἐπισπόμενοι νεόμεσθα. " Ὧσ φάτο, καὶ τοίων μὲν ἐλώφεον αὐτίκα μύθων, εἰρεσίῃ δ’ ἀλίαστον ἔχον πόνον· αἶψα δὲ τοίγε Ῥήβαν ὠκυρόην ποταμὸν σκόπελόν τε Κολώνησ, ἄκρην δ’ οὐ μετὰ δηθὰ παρεξενέοντο Μέλαιναν, τῇ δ’ ἄρ’ ἐπὶ προχοὰσ Φυλληίδασ, ἔνθα πάροιθεν Διψακὸσ υἷ’ Ἀθάμαντοσ ἑοῖσ ὑπέδεκτο δόμοισιν, ὁππόθ’ ἅμα κριῷ φεῦγεν πόλιν Ὀρχομενοῖο· τίκτε δέ μιν νύμφη λειμωνιάσ· οὐδέ οἱ ὕβρισ ἥνδανεν, ἀλλ’ ἐθελημὸσ ἐφ’ ὕδασι πατρὸσ ἑοῖο μητέρι συνναίεσκεν ἐπάκτια πώεα φέρβων. τοῦ μέν θ’ ἱερὸν αἶψα, καὶ εὐρείασ ποταμοῖο ἠιόνασ πεδίον τε, βαθυρρείοντά τε Κάλπην δερκόμενοι παράμειβον, ὁμῶσ δ’ ἐπὶ ἤματι νύκτα νήνεμον ἀκαμάτῃσιν ἐπερρώοντ’ ἐλάτῃσιν. οἱο͂ν δὲ πλαδόωσαν ἐπισχίζοντεσ ἄρουραν ἐργατίναι μογέουσι βόεσ, περὶ δ’ ἄσπετοσ ἱδρὼσ εἴβεται ἐκ λαγόνων τε καὶ αὐχένοσ· ὄμματα δέ σφιν λοξὰ παραστρωφῶνται ὑπὸ ζυγοῦ· αὐτὰρ ἀυτμὴ αὐαλέη στομάτων ἄμοτον βρέμει· οἱ δ’ ἐνὶ γαίῃ χηλὰσ σκηρίπτοντε πανημέριοι πονέονται. τοῖσ ἴκελοι ἡρ́ωεσ ὑπὲξ ἁλὸσ εἷλκον ἐρετμά. Ἦμοσ δ’ οὔτ’ ἄρ πω φάοσ ἄμβροτον, οὔτ’ ἔτι λίην ὀρφναίη πέλεται, λεπτὸν δ’ ἐπιδέδρομε νυκτὶ φέγγοσ, ὅτ’ ἀμφιλύκην μιν ἀνεγρόμενοι καλέουσιν, τῆμοσ ἐρημαίησ νήσου λιμέν’ εἰσελάσαντεσ Θυνιάδοσ, καμάτῳ πολυπήμονι βαῖνον ἔραζε.

τοῖσι δὲ Λητοῦσ υἱόσ, ἀνερχόμενοσ Λυκίηθεν τῆλ’ ἐπ’ ἀπείρονα δῆμον Ὑπερβορέων ἀνθρώπων, ἐξεφάνη· χρύσεοι δὲ παρειάων ἑκάτερθεν πλοχμοὶ βοτρυόεντεσ ἐπερρώοντο κιόντι· λαιῇ δ’ ἀργύρεον νώμα βιόν, ἀμφὶ δὲ νώτοισ ἰοδόκη τετάνυστο κατωμαδόν· ἡ δ’ ὑπὸ ποσσὶν σείετο νῆσοσ ὅλη, κλύζεν δ’ ἐπὶ κύματα χέρσῳ. τοὺσ δ’ ἕλε θάμβοσ ἰδόντασ ἀμήχανον· οὐδέ τισ ἔτλη ἀντίον αὐγάσσασθαι ἐσ ὄμματα καλὰ θεοῖο. στὰν δὲ κάτω νεύσαντεσ ἐπὶ χθονόσ· αὐτὰρ ὁ τηλοῦ βῆ ῥ’ ἴμεναι πόντονδε δι’ ἠέροσ· ὀψὲ δὲ τοῖον Ὀρφεὺσ ἔκφατο μῦθον ἀριστήεσσι πιφαύσκων· "Εἰ δ’ ἄγε δὴ νῆσον μὲν Εωἵου Ἀπόλλωνοσ τήνδ’ ἱερὴν κλείωμεν, ἐπεὶ πάντεσσι φαάνθη ἠῷοσ μετιών· τὰ δὲ ῥέξομεν οἱᾶ πάρεστιν, βωμὸν ἀναστήσαντεσ ἐπάκτιον· εἰ δ’ ἂν ὀπίσσω γαῖαν ἐσ Αἱμονίην ἀσκηθέα νόστον ὀπάσσῃ, δὴ τότε οἱ κεραῶν ἐπὶ μηρία θήσομεν αἰγῶν. νῦν δ’ αὔτωσ κνίσῃ λοιβῇσί τε μειλίξασθαι κέκλομαι. ἀλλ’ ἵληθι ἄναξ, ἵληθι φαανθείσ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· καὶ τοὶ μὲν ἄφαρ βωμὸν τετύκοντο χερμάσιν· οἱ δ’ ἀνὰ νῆσον ἐδίνεον, ἐξερέοντεσ εἴ κέ τιν’ ἢ κεμάδων, ἢ ἀγροτέρων ἐσίδοιεν αἰγῶν, οἱᾶ́ τε πολλὰ βαθείῃ βόσκεται ὕλῃ. τοῖσι δὲ Λητοΐδησ ἄγρην πόρεν· ἐκ δέ νυ πάντων εὐαγέωσ ἱερῷ ἀνὰ διπλόα μηρία βωμῷ καῖον, ἐπικλείοντεσ Εὥιον Ἀπόλλωνα. ἀμφὶ δὲ δαιομένοισ εὐρὺν χορὸν ἐστήσαντο, καλὸν Ιἠπαιήον’ Ιἠπαιήονα Φοῖβον μελπόμενοι· σὺν δέ σφιν ἐὺσ πάισ Οἰάγροιο Βιστονίῃ φόρμιγγι λιγείησ ἦρχεν ἀοιδῆσ· ὥσ ποτε πετραίῃ ὑπὸ δειράδι Παρνησσοῖο Δελφύνην τόξοισι πελώριον ἐξενάριξεν, κοῦροσ ἐὼν ἔτι γυμνόσ, ἔτι πλοκάμοισι γεγηθώσ. ἱλήκοισ· αἰεί τοι, ἄναξ, ἄτμητοι ἔθειραι, αἰὲν ἀδήλητοι· τὼσ γὰρ θέμισ. οἰόθι δ’ αὐτὴ Λητὼ Κοιογένεια φίλαισ ἐν χερσὶν ἀφάσσει. πολλὰ δὲ Κωρύκιαι νύμφαι, Πλείστοιο θύγατρεσ, θαρσύνεσκον ἔπεσσιν, Ιἤιε κεκληγυῖαι· ἔνθεν δὴ τόδε καλὸν ἐφύμνιον ἔπλετο Φοίβῳ. Αὐτὰρ ἐπειδὴ τόνγε χορείῃ μέλψαν ἀοιδῇ, λοιβαῖσ εὐαγέεσσιν ἐπώμοσαν, ἦ μὲν ἀρήξειν ἀλλήλοισ εἰσαιὲν ὁμοφροσύνῃσι νόοιο, ἁπτόμενοι θυέων· καί τ’ εἰσέτι νῦν γε τέτυκται κεῖσ’ Ὁμονοίησ ἱρὸν ἐύφρονοσ, ὅ ῥ’ ἐκάμοντο αὐτοὶ κυδίστην τότε δαίμονα πορσαίνοντεσ. Ἦμοσ δὲ τρίτατον φάοσ ἤλυθε, δὴ τότ’ ἔπειτα ἀκραεῖ ζεφύρῳ νῆσον λίπον αἰπήεσσαν.

ἔνθεν δ’ ἀντιπέρην ποταμοῦ στόμα Σαγγαρίοιο καὶ Μαριανδυνῶν ἀνδρῶν ἐριθηλέα γαῖαν ἠδὲ Λύκοιο ῥέεθρα καὶ Ἀνθεμοεισίδα λίμνην δερκόμενοι παράμειβον· ὑπὸ πνοιῇ δὲ κάλωεσ ὅπλα τε νήια πάντα τινάσσετο νισσομένοισιν. ἠῶθεν δ’ ἀνέμοιο διὰ κνέφασ εὐνηθέντοσ ἀσπασίωσ ἄκρησ Ἀχερουσίδοσ ὁρ́μον ἵκοντο. ἡ μέν τε κρημνοῖσιν ἀνίσχεται ἠλιβάτοισιν, εἰσ ἅλα δερκομένη Βιθυνίδα· τῇ δ’ ὑπὸ πέτραι λισσάδεσ ἐρρίζωνται ἁλίβροχοι· ἀμφὶ δὲ τῇσιν κῦμα κυλινδόμενον μεγάλα βρέμει· αὐτὰρ ὕπερθεν ἀμφιλαφεῖσ πλατάνιστοι ἐπ’ ἀκροτάτῃ πεφύασιν. ἐκ δ’ αὐτῆσ εἴσω κατακέκλιται ἤπειρόνδε κοίλη ὕπαιθα νάπη, ἵνα τε σπέοσ ἔστ’ Αἴδαο ὕλῃ καὶ πέτρῃσιν ἐπηρεφέσ, ἔνθεν ἀυτμὴ πηγυλίσ, ὀκρυόεντοσ ἀναπνείουσα μυχοῖο συνεχέσ, ἀργινόεσσαν ἀεὶ περιτέτροφε πάχνην, ἥ τε μεσημβριόωντοσ ἰαίνεται ἠελίοιο. σιγὴ δ’ οὔποτε τήνγε κατὰ βλοσυρὴν ἔχει ἄκρην, ἀλλ’ ἄμυδισ πόντοιό θ’ ὑπὸ στένει ἠχήεντοσ, φύλλων τε πνοιῇσι τινασσομένων μυχίῃσιν. ἔνθα δὲ καὶ προχοαὶ ποταμοῦ Ἀχέροντοσ ἐάσιν, ὅσ τε διὲξ ἄκρησ ἀνερεύγεται εἰσ ἅλα βάλλων ἠῴην· κοίλη δὲ φάραγξ κατάγει μιν ἄνωθεν. τὸν μὲν ἐν ὀψιγόνοισι Σοωναύτην ὀνόμηναν Νισαῖοι Μεγαρῆεσ, ὅτε νάσσεσθαι ἔμελλον γῆν Μαριανδυνῶν. δὴ γάρ σφεασ ἐξεσάωσεν αὐτῇσιν νήεσσι, κακῇ χρίμψαντασ ἀέλλῃ. τῇ ῥ’ οἵγ’ αὐτίκα νηὶ διὲξ Ἀχερουσίδοσ ἄκρησ εἰσωποὶ ἀνέμοιο νέον λήγοντοσ ἔκελσαν. Οὐδ’ ἄρα δηθὰ Λύκον, κείνησ πρόμον ἠπείροιο, καὶ Μαριανδυνοὺσ λάθον ἀνέρασ ὁρμισθέντεσ αὐθένται Ἀμύκοιο κατὰ κλέοσ, ὃ πρὶν ἄκουον· ἀλλὰ καὶ ἀρθμὸν ἔθεντο μετὰ σφίσι τοῖο ἕκητι. αὐτὸν δ’ ὥστε θεὸν Πολυδεύκεα δεξιόωντο πάντοθεν ἀγρόμενοι· ἐπεὶ ἦ μάλα τοίγ’ ἐπὶ δηρὸν ἀντιβίην Βέβρυξιν ὑπερφιάλοισ πολέμιζον. καὶ δὴ πασσυδίῃ μεγάρων ἔντοσθε Λύκοιο κεῖν’ ἦμαρ φιλότητι, μετὰ πτολίεθρον ἰόντεσ, δαίτην ἀμφίεπον, τέρποντό τε θυμὸν ἔπεσσιν. Λἰσονίδησ μέν οἱ γενεὴν καὶ οὔνομ’ ἑκάστου σφωιτέρων μυθεῖθ’ ἑτάρων, Πελίαό τ’ ἐφετμάσ, ἠδ’ ὡσ Λημνιάδεσσιν ἐπεξεινοῦντο γυναιξίν, ὅσσα τε Κύζικον ἀμφὶ Δολιονίην ἐτελεσσαν· Μυσίδα δ’ ὡσ ἀφίκοντο Κίον θ’, ὅθι κάλλιπον ἡρ́ω Ἡρακλέην ἀέκοντι νόῳ, Γλαύκοιό τε βάξιν πέφραδε, καὶ Βέβρυκασ ὅπωσ Ἄμυκόν τ’ ἐδάιξαν, καὶ Φινῆοσ ἐείπε θεοπροπίασ τε δύην τε, ἠδ’ ὡσ Κυανέασ πέτρασ φύγον, ὥσ τ’ ἀβόλησαν Λητοΐδῃ κατὰ νῆσον. ὁ δ’ ἑξείησ ἐνέποντοσ θέλγετ’ ἀκουῇ θυμόν· ἄχοσ δ’ ἕλεν Ἡρακλῆι λειπομένῳ, καὶ τοῖον ἔποσ πάντεσσι μετηύδα· "Ὦ φίλοι, οἱού φωτὸσ ἀποπλαγχθέντεσ ἀρωγῆσ πείρετ’ ἐσ Αἰήτην τόσσον πλόον.

εὖ γὰρ ἐγώ μιν Δασκύλου ἐν μεγάροισι καταυτόθι πατρὸσ ἐμοῖο οἶδ’ ἐσιδών, ὅτε δεῦρο δι’ Ἀσίδοσ ἠπείροιο πεζὸσ ἔβη ζωστῆρα φιλοπτολέμοιο κομίζων Ἱππολύτησ· ἐμὲ δ’ εὑρ͂ε νέον χνοάοντα ἰούλουσ. ἔνθα δ’ ἐπὶ Πριόλαο κασιγνήτοιο θανόντοσ ἡμετέρου Μυσοῖσιν ὑπ’ ἀνδράσιν, ὅντινα λαὸσ οἰκτίστοισ ἐλέγοισιν ὀδύρεται ἐξέτι κείνου, ἀθλεύων Τιτίην ἀπεκαίνυτο πυγμαχέοντα καρτερόν, ὃσ πάντεσσι μετέπρεπεν ἠιθέοισιν εἶδόσ τ’ ἠδὲ βίην· χαμάδισ δέ οἱ ἤλασ’ ὀδόντασ. αὐτὰρ ὁμοῦ Μυσοῖσιν ἐμῷ ὑπὸ πατρὶ δάμασσεν καὶ Φρύγασ, οἳ ναίουσιν ὁμώλακασ ἧμιν ἀρούρασ, φῦλά τε Βιθυνῶν αὐτῇ κτεατίσσατο γαίῃ, ἔστ’ ἐπὶ Ῥηβαίου προχοὰσ σκόπελόν τε Κολώνησ· Παφλαγόνεσ τ’ ἐπὶ τοῖσ Πελοπήιοι εἴκαθον αὔτωσ, ὅσσουσ Βιλλαίοιο μέλαν περιάγνυται ὕδωρ. ἀλλά με νῦν Βέβρυκεσ ὑπερβασίη τ’ Ἀμύκοιο τηλόθι ναιετάοντοσ, ἐνόσφισαν, Ἡρακλῆοσ, δὴν ἀποτεμνόμενοι γαίησ ἅλισ, ὄφρ’ ἐβάλοντο οὖρα βαθυρρείοντοσ ὑφ’ εἱαμεναῖσ Ὑπίοιο. ἔμπησ δ’ ἐξ ὑμέων ἔδοσαν τίσιν· οὐδέ ἕ φημι ἤματι τῷδ’ ἀέκητι θεῶν ἐπελάσσαι ἄρηα, Τυνδαρίδην Βέβρυξιν, ὅτ’ ἀνέρα κεῖνον ἔπεφνεν. τῶ νῦν ἥντιν’ ἐγὼ τῖσαι χάριν ἄρκιόσ εἰμι, τίσω προφρονέωσ. ἡ γὰρ θέμισ ηπεοανοισιν ἀνδράσιν, εὖτ’ ἄρξωσιν ἀρείονεσ ἄλλοι ὀφέλλειν. ξυνῇ μὲν πάντεσσιν ὁμόστολον ὔμμιν ἕπεσθαι Δάσκυλον ὀτρυνέω, ἐμὸν υἱέα· τοῖο δ’ ἰόντοσ, ἦ τ’ ἂν ἐυξείνοισι διὲξ ἁλὸσ ἀντιάοιτε ἀνδράσιν, ὄφρ’ αὐτοῖο ποτὶ στόμα Θερμώδοντοσ. νόσφι δὲ Τυνδαρίδαισ Ἀχερουσίδοσ ὑψόθεν ἄκρησ εἵσομαι ἱερὸν αἰπύ· τὸ μὲν μάλα τηλόθι πάντεσ ναυτίλοι ἂμ πέλαγοσ θηεύμενοι ἱλάξονται· καί κέ σφιν μετέπειτα πρὸ ἄστεοσ, οἱᾶ θεοῖσιν, πίονασ εὐα· ρότοιο γύασ πεδίοιο ταμοίμην. " Ὧσ τότε μὲν δαῖτ’ ἀμφὶ πανήμεροι ἑψιόωντο. ἦρί γε μὴν ἐπὶ νῆα κατήισαν ἐγκονέοντεσ· καὶ δ’ αὐτὸσ σὺν τοῖσι Λύκοσ κίε, μυρί’ ὀπάσσασ δῶρα φέρειν· ἅμα δ’ υἱᾶ δόμων ἔκπεμπε νέεσθαι. Ἔνθα δ’ Ἀβαντιάδην πεπρωμένη ἤλασε μοῖρα Ἴδμονα, μαντοσύνῃσι κεκασμένον. ἀλλά μιν οὔτι μαντοσύναι ἐσάωσαν, ἐπεὶ χρεὼ ἦγε δαμῆναι· κεῖτο γὰρ εἱαμενῇ δονακώδεοσ ἐν ποταμοῖο ψυχόμενοσ λαγόνασ τε καὶ ἄσπετον ἰλύι νηδὺν κάπριοσ ἀργιόδων, ὀλοὸν τέρασ, ὅν ῥα καὶ αὐταὶ νύμφαι ἑλειονόμοι ὑπεδείδισαν· οὐδέ τισ ἀνδρῶν ἠείδει· οἰο͂σ δὲ κατὰ πλατὺ βόσκετο τῖφοσ. αὐτὰρ ὅγ’ ἰλυόεντοσ ἀνὰ θρωσμοὺσ ποταμοῖο ϝίσσετ’ Ἀβαντιάδησ· ὁ δ’ ἄρ’ ἔκποθεν ἀφράστοιο ὕψι μάλ’ ἐκ δονάκων ἀνεπάλμενοσ ἤλασε μηρὸν ἀίγδην, μέσσασ δὲ σὺν ὀστέῳ ἶνασ ἔκερσεν. ὀξὺ δ’ ὅγε κλάγξασ οὔδει πέσεν· οἱ δὲ τυπέντοσ ἀθρόοι ἀντιάχησαν. ὀρέξατο δ’ αἶψ’ ὀλοοῖο Πηλεὺσ αἰγανέῃ φύγαδ’ εἰσ ἕλοσ ὁρμηθέντοσ καπρίου· ἔσσυτο δ’ αὖτισ ἐναντίοσ· ἀλλά μιν Ἴδασ οὔτασε, βεβρυχὼσ δὲ θοῷ περικάππεσε δουρί. καὶ τὸν μὲν χαμάδισ λίπον αὐτόθι πεπτηῶτα· τὸν δ’ ἕταροι ἐπὶ νῆα φέρον ψυχορραγέοντα, ἀχνύμενοι, χείρεσσι δ’ ἑῶν ἐνικάτθαν’ ἑταίρων. Ἔνθα δὲ ναυτιλίησ μὲν ἐρητύοντο μέλεσθαι, ἀμφὶ δὲ κηδείῃ νέκυοσ μένον ἀσχαλόωντεσ.

ἤματα δὲ τρία πάντα γόων· ἑτέρῳ δέ μιν ἤδη τάρχυον μεγαλωστί· συνεκτερέιζε δὲ λαὸσ αὐτῷ ὁμοῦ βασιλῆι Λύκῳ· παρὰ δ’ ἄσπετα μῆλα, ἣ θέμισ οἰχομένοισι, ταφήια λαιμοτόμησαν. καὶ δή τοι κέχυται τοῦδ’ ἀνέροσ ἐν χθονὶ κείνῃ τύμβοσ· σῆμα δ’ ἔπεστι καὶ ὀψιγόνοισιν ἰδέσθαι, νηίου ἐκ κοτίνοιο φάλαγξ· θαλέθει δέ τε φύλλοισ ἄκρησ τυτθὸν ἔνερθ’ Ἀχερουσίδοσ. εἰ δέ με καὶ τὸ χρειὼ ἀπηλεγέωσ Μουσέων ὕπο γηρύσασθαι, τόνδε πολισσοῦχον διεπέφραδε Βοιωτοῖσιν Νισαίοισί τε Φοῖβοσ ἐπιρρήδην ἱλάεσθαι, ἀμφὶ δὲ τήνγε φάλαγγα παλαιγενέοσ κοτίνοιο ἄστυ βαλεῖν· οἱ δ’ ἀντὶ θεουδέοσ Αἰολίδαο Ἴδμονοσ εἰσέτι νῦν Ἀγαμήστορα κυδαίνουσιν. Τίσ γὰρ δὴ θάνεν ἄλλοσ; ἐπεὶ καὶ ἔτ’ αὖτισ ἔχευαν ἡρ́ωεσ τότε τύμβον ἀποφθιμένου ἑτάροιο. δοιὰ γὰρ οὖν κείνων ἔτι σήματα φαίνεται ἀνδρῶν. Ἁγνιάδην Τῖφυν θανέειν φάτισ· οὐδέ οἱ ἠε͂ν μοῖρ’ ἔτι ναυτίλλεσθαι ἑκαστέρω. ἀλλά νυ καὶ τὸν αὖθι μινυνθαδίη πάτρησ ἑκὰσ εὔνασε νοῦσοσ, εἰσότ’ Ἀβαντιάδαο νέκυν κτερέιξεν ὅμιλοσ. ἄτλητον δ’ ὀλοῷ ἐπὶ πήματι κῆδοσ ἕλοντο. δὴ γὰρ ἐπεὶ καὶ τόνδε παρασχεδὸν ἐκτερέιξαν αὐτοῦ, ἀμηχανίῃσιν ἁλὸσ προπάροιθε πεσόντεσ, ἐντυπὰσ εὐκήλωσ εἰλυμένοι οὔτε τι σίτου μνώοντ’ οὔτε ποτοῖο· κατήμυσαν δ’ ἀχέεσσιν θυμόν, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπ’ ἐλπίδοσ ἔπλετο νόστοσ. καί νύ κ’ ἔτι προτέρω τετιημένοι ἰσχανόωντο, εἰ μὴ ἄρ’ Ἀγκαίῳ περιώσιον ἔμβαλεν Ἥρη θάρσοσ, ὃν Ἰμβρασίοισι παρ’ ὕδασιν Ἀστυπάλαια τίκτε Ποσειδάωνι· περιπρὸ γὰρ εὖ ἐκέκαστο ἰθύνειν, Πηλῆα δ’ ἐπεσσύμενοσ προσέειπεν· "Αἰακίδη, πῶσ καλὸν ἀφειδήσαντασ ἀέθλων γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ δὴν ἔμμεναι; οὐ μὲν ἄρηοσ ἴδριν ἐόντά με τόσσον ἄγει μετὰ κῶασ Ιἤσων Παρθενίησ ἀπάνευθεν, ὅσον τ’ ἐπιίστορα νηῶν. τῶ μή μοι τυτθόν γε δέοσ περὶ νηὶ πελέσθω. ὧσ δὲ καὶ ὧλλοι δεῦρο δαήμονεσ ἄνδρεσ ἐάσιν, τῶν ὅτινα πρύμνησ ἐπιβήσομεν, οὔτισ ἰάψει ναυτιλίην. ἀλλ’ ὦκα, παραιφάμενοσ τάδε πάντα, θαρσαλέωσ ὀρόθυνον ἐπιμνήσασθαι ἀέθλου. " Ὧσ φάτο· τοῖο δὲ θυμὸσ ὀρέξατο γηθοσύνῃσιν. αὐτίκα δ’ οὐ μετὰ δηρὸν ἐνὶ μέσσοισ ἀγόρευσεν· "Δαιμόνιοι, τί νυ πένθοσ ἐτώσιον ἴσχομεν αὔτωσ; οἱ μὲν γάρ ποθι τοῦτον, ὃν ἔλλαχον, οἶτον ὄλοντο· ἡμῖν δ’ ἐν γὰρ ἐάσι κυβερνητῆρεσ ὁμίλῳ, καὶ πολέεσ. τῶ μή τι διατριβώμεθα πείρησ· ἀλλ’ ἔγρεσθ’ εἰσ ἔργον, ἀπορρίψαντεσ ἀνίασ. Τὸν δ’ αὖτ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἀμηχανέων προσέειπεν·

"Αἰακίδη, πῇ δ’ οἵδε κυβερνητῆρεσ ἐάσιν; οὓσ μὲν γὰρ τὸ πάροιθε δαήμονασ εὐχόμεθ’ εἶναι, οἱ δὲ κατηφήσαντεσ ἐμεῦ πλέον ἀσχαλόωσιν. τῶ καὶ ὁμοῦ φθιμένοισι κακὴν προτιόσσομαι ἄτην, εἰ δὴ μήτ’ ὀλοοῖο μετὰ πτόλιν Αἰήταο ἔσσεται, ἠὲ καὶ αὖτισ ἐσ Ἑλλάδα γαῖαν ἱκέσθαι πετράων ἔκτοσθε, κατ’ αὐτόθι δ’ ἄμμε καλύψει ἀκλειῶσ κακὸσ οἶτοσ, ἐτώσια γηράσκοντασ. " Ὧσ ἔφατ’· Ἀγκαῖοσ δὲ μάλ’ ἐσσυμένωσ ὑπέδεκτο νῆα θοὴν ἄξειν· δὴ γὰρ θεοῦ ἐτράπεθ’ ὁρμῇ. τὸν δὲ μετ’ Ἐργῖνοσ καὶ Ναύπλιοσ Εὔφημόσ τε ὤρνυντ’, ἰθύνειν λελιημένοι. ἀλλ’ ἄρα τούσγε ἔσχεθον· Ἀγκαίῳ δὲ πολεῖσ ᾔνησαν ἑταίρων. Ηᾦοι δἤπειτα δυωδεκάτῳ ἐπέβαινον ἤματι· δὴ γάρ σφιν ζεφύρου μέγασ οὖροσ ἀήτο. καρπαλίμωσ δ’ Ἀχέροντα διεξεπέρησαν ἐρετμοῖσ, ἐκ δ’ ἔχεαν πίσυνοι ἀνέμῳ λίνα, πουλὺ δ’ ἐπιπρὸ λαιφέων πεπταμένων τέμνον πλόον εὐδιόωντεσ. ὦκα δὲ Καλλιχόροιο παρὰ προχοὰσ ποταμοῖο ἤλυθον, ἔνθ’ ἐνέπουσι Διὸσ Νυσήιον υἱᾶ, Ἰνδῶν ἡνίκα φῦλα λιπὼν κατενάσσατο Θήβασ, ὀργιάσαι, στῆσαί τε χοροὺσ ἄντροιο πάροιθεν, ᾧ ἐν ἀμειδήτουσ ἁγίασ ηὐλίζετο νύκτασ, ἐξ οὗ Καλλίχορον ποταμὸν περιναιετάοντεσ ἠδὲ καὶ Αὐλίον ἄντρον ἐπωνυμίην καλέουσιν. Ἔνθεν δὲ Σθενέλου τάφον ἔδρακον Ἀκτορίδαο, ὅσ ῥά τ’ Ἀμαζονίδων πολυθαρσέοσ ἐκ πολέμοιο ἂψ ἀνιὼν‐‐δὴ γὰρ συνανήλυθεν Ἡρακλῆι‐‐ βλήμενοσ ἰῷ κεῖθεν ἐπ’ ἀγχιάλου θάνεν ἀκτῆσ. οὐ μέν θην προτέρω ἔτ’ ἐμέτρεον. ἧκε γὰρ αὐτὴ Φερσεφόνη ψυχὴν πολυδάκρυον Ἀκτορίδαο λισσομένην τυτθόν περ ὁμήθεασ ἄνδρασ ἰδέσθαι. τύμβου δὲ στεφάνησ ἐπιβὰσ σκοπιάζετο νῆα τοῖοσ ἐών, οἱο͂σ πόλεμόνδ’ ἰέν· ἀμφὶ δὲ καλὴ τετράφαλοσ φοίνικι λόφῳ ἐπελάμπετο πήληξ. καί ῥ’ ὁ μὲν αὖτισ ἔδυνε μέγαν ζόφον· οἱ δ’ ἐσιδόντεσ θάμβησαν· τοὺσ δ’ ὦρσε θεοπροπέων ἐπικέλσαι Ἀμπυκίδησ Μόψοσ λοιβῇσί τε μειλίξασθαι. οἱ δ’ ἀνὰ μὲν κραιπνῶσ λαῖφοσ σπάσαν, ἐκ δὲ βαλόντεσ πείσματ’ ἐν αἰγιαλῷ Σθενέλου τάφον ἀμφεπένοντο, χύτλα τέ οἱ χεύοντο, καὶ ἥγνισαν ἔντομα μήλων. ἄνδιχα δ’ αὖ χύτλων νηοσσόῳ Ἀπόλλωνι βωμὸν δειμάμενοι μῆρ’ ἔφλεγον ἂν δὲ καὶ Ὀρφεὺσ θῆκε λύρην· ἐκ τοῦ δὲ Λύρη πέλει οὔνομα χώρῳ. Αὐτίκα δ’ οἵγ’ ἀνέμοιο κατασπέρχοντοσ ἔβησαν νῆ’ ἔπι· κὰδ δ’ ἄρα λαῖφοσ ἐρυσσάμενοι τανύοντο ἐσ πόδασ ἀμφοτέρουσ· ἡ δ’ ἐσ πέλαγοσ πεφόρητο ἐντενέσ, ἠύτε τίσ τε δι’ ἠέροσ ὑψόθι κίρκοσ ταρσὸν ἐφεὶσ πνοιῇ φέρεται ταχύσ, οὐδὲ τινάσσει ῥιπήν, εὐκήλοισιν ἐνευδιόων πτερύγεσσιν. καὶ δὴ Παρθενίοιο ῥοὰσ ἁλιμυρήεντοσ, πρηυτάτου ποταμοῦ, παρεμέτρεον, ᾧ ἔνι κούρη Λητωίσ, ἄγρηθεν ὅτ’ οὐρανὸν εἰσαναβαίνῃ, ὃν δέμασ ἱμερτοῖσιν ἀναψύχει ὑδάτεσσιν. νυκτί δ’ ἔπειτ’ ἄλληκτον ἐπιπροτέρωσε θέοντεσ Σήσαμον αἰπεινούσ τε παρεξενέοντ’ Ἐρυθίνουσ, Κρωβίαλον, Κρώμναν τε καὶ ὑλήεντα Κύτωρον. ἔνθεν δ’ αὖτε Κάραμβιν ἅμ’ ἠελίοιο βολῇσιν γνάμψαντεσ παρὰ πουλὺν ἔπειτ’ ἤλαυνον ἐρετμοῖσ Αἰγιαλὸν πρόπαν ἦμαρ ὁμῶσ καὶ ἐπ’ ἤματι ϝύκτα. Αὐτίκα δ’ Ἀσσυρίησ ἐπέβαν χθονόσ, ἔνθα Σινώπην, θυγατέρ’ Ἀσωποῖο, καθίσσατο, καί οἱ ὄπασσεν παρθενίην Ζεὺσ αὐτόσ, ὑποσχεσίῃσι δολωθείσ.

δὴ γὰρ ὁ μὲν φιλότητοσ ἐέλδετο· νεῦσε δ’ ὅγ’ αὐτῇ δωσέμεναι, ὅ κεν ᾗσι μετὰ φρεσὶν ἰθύσειεν. ἡ δέ ἑ παρθενίην ᾐτήσατο κερδοσύνῃσιν. ὧσ δὲ καὶ Ἀπόλλωνα παρήπαφεν εὐνηθῆναι ἱέμενον, ποταμόν τ’ ἐπὶ τοῖσ Ἅλυν· οὐδὲ μὲν ἀνδρῶν τήνγε τισ ἱμερτῇσιν ἐν ἀγκοίνῃσι δάμασσεν. ἔνθα δὲ Τρικκαίοιο ἀγαυοῦ Δηιμάχοιο υἱε͂σ, Δηιλέων τε καὶ Αὐτόλυκοσ Φλογίοσ τε τῆμοσ ἔθ’, Ἡρακλῆοσ ἀποπλαγχθέντεσ, ἔναιον· οἵ ῥα τόθ’, ὡσ ἐνόησαν ἀριστήων στόλον ἀνδρῶν, σφᾶσ αὐτοὺσ νημερτὲσ ἐπέφραδον ἀντιάσαντεσ· οὐδ’ ἔτι μιμνάζειν θέλον ἔμπεδον, ἀλλ’ ἐνὶ νηί, Ἀργέσταο παρᾶσσον ἐπιπνείοντοσ, ἔβησαν. τοῖσι δ’ ὁμοῦ μετέπειτα θοῇ πεφορημένοι αὔρῃ λεῖπον Ἅλυν ποταμόν, λεῖπον δ’ ἀγχίρροον ͂Ἰριν, ἠδὲ καὶ Ἀσσυρίησ πρόχυσιν χθονόσ· ἤματι δ’ αὐτῷ γνάμψαν Ἀμαζονίδων ἕκαθεν λιμενήοχον ἄκρην. Ἔνθα ποτὲ προμολοῦσαν Ἀρητιάδα Μελανίππην ἡρ́ωσ Ἡρακλέησ ἐλοχήσατο, καί οἱ ἄποινα Ἱππολύτη ζωστῆρα παναίολον ἐγγυάλιξεν ἀμφὶ κασιγνήτησ· ὁ δ’ ἀπήμονα πέμψεν ὀπίσσω. τῆσ οἵγ’ ἐν κόλπῳ, προχοαῖσ ἔπι Θερμώδοντοσ, κέλσαν, ἐπεὶ καὶ πόντοσ ὀρίνετο νισσομένοισιν. τῷ δ’ οὔτισ ποταμῶν ἐναλίγκιοσ, οὐδὲ ῥέεθρα τόσσ’ ἐπὶ γαῖαν ἱήσι παρὲξ ἕθεν ἄνδιχα βάλλων. τετράκισ εἰσ ἑκατὸν δεύοιτό κεν, εἴ τισ ἕκαστα πεμπάζοι· μία δ’ οἰή ἐτήτυμοσ ἔπλετο πηγή. ἡ μέν τ’ ἐξ ὀρέων κατανίσσεται ἤπειρόνδε ὑψηλῶν, ἅ τέ φασιν Ἀμαζόνια κλείεσθαι. ἔνθεν δ’ αἰπυτέρην ἐπικίδναται ἔνδοθι γαῖαν ἀντικρύ· τῶ καί οἱ ἐπίστροφοί εἰσι κέλευθοι· αἰεὶ δ’ ἄλλυδισ ἄλλη, ὅπῃ κύρσειε μάλιστα ἠπείρου χθαμαλῆσ, εἱλίσσεται· ἡ μὲν ἄπωθεν, ἡ δὲ πέλασ· πολέεσ δὲ πόροι νώνυμνοι ἐάσιν, ὅππῃ ὑπεξαφύονται· ὁ δ’ ἀμφαδὸν ἄμμιγα παύροισ Πόντον ἐσ Ἄξεινον κυρτὴν ὑπερεύγεται ἄκρην. καί νύ κε δηθύνοντεσ Ἀμαζονίδεσσιν ἔμιξαν ὑσμίνην, καὶ δ’ οὔ κεν ἀναιμωτί γ’ ἐρίδηναν‐‐ οὐ γὰρ Ἀμαζονίδεσ μάλ’ ἐπήτιδεσ, οὐδὲ θέμιστασ τίουσαι πεδίον Δοιάντιον ἀμφενέμοντο· ἀλλ’ ὕβρισ στονόεσσα καὶ Ἄρεοσ ἔργα μεμήλει· δὴ γὰρ καὶ γενεὴν ἔσαν Ἄρεοσ Ἁρμονίησ τε νύμφησ, ἥ τ’ Ἄρηϊ φιλοπτολέμουσ τέκε κούρασ, ἄλσεοσ Ἀκμονίοιο κατὰ πτύχασ εὐνηθεῖσα‐‐ εἰ μὴ ἄρ’ ἐκ Διόθεν πνοιαὶ πάλιν Ἀργέσταο ἤλυθον· οἱ δ’ ἀνέμῳ περιηγέα κάλλιπον ἀκτήν, ἔνθα Θεμισκύρειαι Ἀμαζόνεσ ὡπλίζοντο. οὐ γὰρ ὁμηγερέεσ μίαν ἂμ πόλιν, ἀλλ’ ἀνὰ γαῖαν κεκριμέναι κατὰ φῦλα διάτριχα ναιετάασκον· νόσφι μὲν αἵδ’ αὐταί, τῇσιν τότε κοιρανέεσκεν Ἱππολύτη, νόσφιν δὲ Λυκάστιαι ἀμφενέμοντο, νόσφι δ’ ἀκοντοβόλοι Χαδήσιαι. ἤματι δ’ ἄλλῳ νυκτί τ’ ἐπιπλομένῃ Χαλύβων παρὰ γαῖαν ἵκοντο. Τοῖσι μὲν οὔτε βοῶν ἄροτοσ μέλει, οὔτε τισ ἄλλη φυταλιὴ καρποῖο μελίφρονοσ·

οὐδὲ μὲν οἵγε ποίμνασ ἑρσήεντι νομῷ ἔνι ποιμαίνουσιν. ἀλλὰ σιδηροφόρον στυφελὴν χθόνα γατομέοντεσ ὦνον ἀμείβονται βιοτήσιον, οὐδέ ποτέ σφιν ἠὼσ ἀντέλλει καμάτων ἄτερ, ἀλλὰ κελαινῇ λιγνύι καὶ καπνῷ κάματον βαρὺν ὀτλεύουσιν. Τοὺσ δὲ μετ’ αὐτίκ’ ἔπειτα Γενηταίου Διὸσ ἄκρην γνάμψαντεσ σώοντο παρὲκ Τιβαρηνίδα γαῖαν. ἔνθ’ ἐπεὶ ἄρ κε τέκωνται ὑπ’ ἀνδράσι τέκνα γυναῖκεσ, αὐτοὶ μὲν στενάχουσιν ἐνὶ λεχέεσσι πεσόντεσ, κράατα δησάμενοι· ταὶ δ’ εὖ κομέουσιν ἐδωδῇ ἀνέρασ, ἠδὲ λοετρὰ λεχώια τοῖσι πένονται. Ἱρὸν δ’ αὖτ’ ἐπὶ τοῖσιν ὄροσ καὶ γαῖαν ἄμειβον, ᾗ ἔνι Μοσσύνοικοι ἀν’ οὔρεα ναιετάουσιν μόσσυνασ, καὶ δ’ αὐτοὶ ἐπώνυμοι ἔνθεν ἐάσιν. ἀλλοίη δὲ δίκη καὶ θέσμια τοῖσι τέτυκται. ὅσσα μὲν ἀμφαδίην ῥέζειν θέμισ, ἢ ἐνὶ δήμῳ, ἢ ἀγορῇ, τάδε πάντα δόμοισ ἔνι μηχανόωνται· ὅσσα δ’ ἐνὶ μεγάροισ πεπονήμεθα, κεῖνα θύραζε ἀψεγέωσ μέσσῃσιν ἐνὶ ῥέζουσιν ἀγυιαῖσ. οὐδ’ εὐνῆσ αἰδὼσ ἐπιδήμιοσ, ἀλλά, σύεσ ὣσ φορβάδεσ, οὐδ’ ἠβαιὸν ἀτυζόμενοι παρεόντασ, μίσγονται χαμάδισ ξυνῇ φιλότητι γυναικῶν. αὐτὰρ ἐν ὑψίστῳ βασιλεὺσ μόσσυνι θαάσσων ἰθείασ πολέεσσι δίκασ λαοῖσι δικάζει, σχέτλιοσ. ἢν γάρ πού τί θεμιστεύων ἀλίτηται, λιμῷ μιν κεῖν’ ἦμαρ ἐνικλείσαντεσ ἔχουσιν. Τοὺσ παρανισσόμενοι καὶ δὴ σχεδὸν ἀντιπέρηθεν νήσου Ἀρητιάδοσ τέμνον πλόον εἰρεσίῃσιν ἠμάτιοι· λιαρὴ γὰρ ὑπὸ κνέφασ ἔλλιπεν αὔρη. ἤδη καί τιν’ ὕπερθεν Ἀρήιον ἀίσσοντα ἐνναέτην νήσοιο δι’ ἠέροσ ὄρνιν ἴδοντο, ὅσ ῥα τιναξάμενοσ πτέρυγασ κατὰ νῆα θέουσαν ἧκ’ ἐπί οἱ πτερὸν ὀξύ· τὸ δ’ ἐν λαιῷ πέσεν ὤμῳ δίου Οἰλῆοσ· μεθέηκε δὲ χερσὶν ἐρετμὸν βλήμενοσ· οἱ δὲ τάφον πτερόεν βέλοσ εἰσορόωντεσ. καὶ τὸ μὲν ἐξείρυσσε παρεδριόων Ἐρυβώτησ, ἕλκοσ δὲ ξυνέδησεν, ἀπὸ σφετέρου κολεοῖο λυσάμενοσ τελαμῶνα κατήορον· ἐκ δ’ ἐφαάνθη ἄλλοσ ἐπὶ προτέρῳ πεποτημένοσ· ἀλλά μιν ἡρ́ωσ Εὐρυτίδησ Κλυτίοσ‐‐πρὸ γὰρ ἀγκύλα τείνατο τόξα, ἧκε δ’ ἐπ’ οἰωνὸν ταχινὸν βέλοσ‐‐αὐτὰρ ἔπειτα πλῆξεν· δινηθεὶσ δὲ θοῆσ πέσεν ἀγχόθι νηόσ. τοῖσιν δ’ Ἀμφιδάμασ μυθήσατο, παῖσ Ἀλεοῖο· "Νῆσοσ μὲν πέλασ ἧμιν Ἀρητιάσ· ἴστε καὶ αὐτοὶ τούσδ’ ὄρνιθασ ἰδόντεσ. ἐγὼ δ’ οὐκ ἔλπομαι ἰοὺσ τόσσον ἐπαρκέσσειν εἰσ ἔκβασιν. ἀλλά τιν’ ἄλλην μῆτιν πορσύνωμεν ἐπίρροθον, εἴ γ’ ἐπικέλσαι μέλλετε, Φινῆοσ μεμνημένοι, ὡσ ἐπέτελλεν. οὐδὲ γὰρ Ἡρακλέησ, ὁπότ’ ἤλυθεν Ἀρκαδίηνδε, πλωίδασ ὄρνιθασ Στυμφαλίδασ ἔσθενε λίμνησ ὤσασθαι τόξοισι, τὸ μέν τ’ ἐγὼ αὐτὸσ ὄπωπα. ἀλλ’ ὅγε χαλκείην πλατάγην ἐνὶ χερσὶ τινάσσων δούπει ἐπὶ σκοπιῆσ περιμήκεοσ· αἱ δ’ ἐφέβοντο τηλοῦ, ἀτυζηλῷ ὑπὸ δείματι κεκληγυῖαι. τῶ καὶ νῦν τοίην τιν’ ἐπιφραζώμεθα μῆτιν· αὐτὸσ δ’ ἂν τὸ πάροιθεν ἐπιφρασθεὶσ ἐνέποιμι. ἀνθέμενοι κεφαλῇσιν ἀερσιλόφουσ τρυφαλείασ, ἡμίσεεσ μὲν ἐρέσσετ’ ἀμοιβαδίσ, ἡμίσεεσ δὲ δούρασί τε ξυστοῖσι καὶ ἀσπίσιν ἄρσετε νῆα. αὐτὰρ πασσυδίῃ περιώσιον ὄρνυτ’ ἀυτὴν ἀθρόοι, ὄφρα κολῳὸν ἀηθείῃ φοβέωνται νεύοντάσ τε λόφουσ καὶ ἐπήορα δούραθ’ ὕπερθεν. εἰ δέ κεν αὐτὴν νῆσον ἱκώμεθα, δὴ τότ’ ἔπειτα σὺν κελάδῳ σακέεσσι πελώριον ὄρσετε δοῦπον. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

πάντεσσι δ’ ἐπίρροθοσ ἥνδανε μῆτισ. ἀμφὶ δὲ χαλκείασ κόρυθασ κεφαλῇσιν ἔθεντο δεινὸν λαμπομένασ, ἐπὶ δὲ λόφοι ἐσσείοντο φοινίκεοι. καὶ τοὶ μὲν ἀμοιβήδην ἐλάασκον· τοὶ δ’ αὖτ’ ἐγχείῃσι καὶ ἀσπίσι νῆ’ ἐκάλυψαν. ὡσ δ’ ὅτε τισ κεράμῳ κατερέψεται ἑρκίον ἀνήρ, δώματοσ ἀγλαϊήν τε καὶ ὑετοῦ ἔμμεναι ἄλκαρ, ἄλλῳ δ’ ἔμπεδον ἄλλοσ ὁμῶσ ἐπαμοιβὸσ ἄρηρεν· ὧσ οἵγ’ ἀσπίσι νῆα συναρτύναντεσ ἔρεψαν. οἱή δὲ κλαγγὴ δῄου πέλει ἐξ ὁμάδοιο ἀνδρῶν κινυμένων, ὁπότε ξυνίωσι φάλαγγεσ, τοίη ἄρ’ ὑψόθι νηὸσ ἐσ ἠέρα κίδνατ’ ἀυτή. οὐδέ τιν’ οἰωνῶν ἔτ’ ἐσέδρακον, ἀλλ’ ὅτε νήσῳ χρίμψαντεσ σακέεσσιν ἐπέκτυπον, αὐτίκ’ ἄρ’ οἵγε μυρίοι ἔνθα καὶ ἔνθα πεφυζότεσ ἠερέθοντο. ὡσ δ’ ὁπότε Κρονίδησ πυκινὴν ἐφέηκε χάλαζαν ἐκ νεφέων ἀνά τ’ ἄστυ καὶ οἰκία, τοὶ δ’ ὑπὸ τοῖσιν ἐνναέται κόναβον τεγέων ὕπερ εἰσαϊόντεσ ἧνται ἀκήν, ἐπεὶ οὔ σφε κατέλλαβε χείματοσ ὡρ́η ἀπροφάτωσ, ἀλλὰ πρὶν ἐκαρτύναντο μέλαθρον· ὧσ πυκινὰ πτερὰ τοῖσιν ἐφίεσαν ἀίσσοντεσ ὕψι μάλ’ ἂμ πέλαγοσ περάτησ εἰσ οὔρεα γαίησ. Τίσ γὰρ δὴ Φινῆοσ ἐήν νόοσ, ἐνθάδε κέλσαι ἀνδρῶν ἡρώων θεῖον στόλον; ἢ καὶ ἔπειτα ποῖον ὄνειαρ ἔμελλεν ἐελδομένοισιν ἱκέσθαι; Υἱῆεσ Φρίξοιο μετὰ πτόλιν Ὀρχομενοῖο ἐξ Αἰήσ ἐνέοντο παρ’ Αἰήταο Κυταίου, Κολχίδα νῆ’ ἐπιβάντεσ, ἵν’ ἄσπετον ὄλβον ἄρωνται πατρόσ· ὁ γὰρ θνῄσκων ἐπετείλατο τήνδε κέλευθον. καὶ δὴ ἔσαν νήσοιο μάλα σχεδὸν ἤματι κείνῳ. Ζεὺσ δ’ ἀνέμου βορέαο μένοσ κίνησεν ἀῆναι, ὕδατι σημαίνων διερὴν ὁδὸν Ἀρκτούροιο· αὐτὰρ ὅγ’ ἠμάτιοσ μὲν ἐν οὔρεσι φύλλ’ ἐτίνασσεν τυτθὸν ἐπ’ ἀκροτάτοισιν ἀήσυροσ ἀκρεμόνεσσιν· νυκτὶ δ’ ἔβη πόντονδε πελώριοσ, ὦρσε δὲ κῦμα κεκληγὼσ πνοιῇσι· κελαινὴ δ’ οὐρανὸν ἀχλὺσ ἄμπεχεν, οὐδέ πῃ ἄστρα διαυγέα φαίνετ’ ἰδέσθαι ἐκ νεφέων, σκοτόεισ δὲ περὶ ζόφοσ ἠρήρειστο. οἱ δ’ ἄρα μυδαλέοι, στυγερὸν τρομέοντεσ ὄλεθρον, υἱῆεσ Φρίξοιο φέρονθ’ ὑπὸ κύμασιν αὔτωσ. ἱστία δ’ ἐξήρπαξ’ ἀνέμου μένοσ, ἠδὲ καὶ αὐτὴν νῆα διάνδιχ’ ἐάξε τινασσομένην ῥοθίοισιν. ἔνθα δ’ ὑπ’ ἐννεσίῃσι θεῶν πίσυρέσ περ ἐόντεσ δούρατοσ ὠρέξαντο πελωρίου, οἱᾶ́ τε πολλὰ ῥαισθείσησ κεκέδαστο θόοισ συναρηρότα γόμφοισ. καὶ τοὺσ μὲν νῆσόνδε, παρὲξ ὀλίγον θανάτοιο, κύματα καὶ ῥιπαὶ ἀνέμου φέρον ἀσχαλόωντασ. αὐτίκα δ’ ἐρράγη ὄμβροσ ἀθέσφατοσ, ὑε͂ δὲ πόντον καὶ νῆσον καὶ πᾶσαν ὅσην κατεναντία νήσου χώρην Μοσσύνοικοι ὑπέρβιοι ἀμφενέμοντο. τοὺσ δ’ ἄμυδισ κρατερῷ σὺν δούρατι κύματοσ ὁρμὴ υἱῆασ Φρίξοιο μετ’ ἠιόνασ βάλε νήσου νύχθ’ ὕπο λυγαίην· τὸ δὲ μυρίον ἐκ Διὸσ ὕδωρ λῆξεν ἅμ’ ἠελίω· ͅ τάχα δ’ ἐγγύθεν ἀντεβόλησαν ἀλλήλοισ, Ἄργοσ δὲ παροίτατοσ ἔκφατο μῦθον· "Ἀντόμεθα πρὸσ Ζηνὸσ Ἐποψίου, οἵτινέσ ἐστε ἀνδρῶν, εὐμενέειν τε καὶ ἀρκέσσαι χατέουσιν.

πόντῳ γὰρ τρηχεῖαι ἐπιβρίσασαι ἀέλλαι νηὸσ ἀεικελίησ διὰ δούρατα πάντ’ ἐκέδασσαν, ᾗ ἔνι πείρομεν οἶμον ἐπὶ χρέοσ ἐμβεβαῶτεσ. τούνεκα νῦν ὑμέασ γουναζόμεθ’, αἴ κε πίθησθε, δοῦναι ὅσον τ’ εἴλυμα περὶ χροόσ, ἠδὲ κομίσσαι ἀνέρασ οἰκτείραντασ ὁμήλικασ ἐν κακότητι. ἀλλ’ ἱκέτασ ξείνουσ Διὸσ εἵνεκεν αἰδέσσασθε Ξεινίου Ἱκεσίου τε· Διὸσ δ’ ἄμφω ἱκέται τε καὶ ξεῖνοι· ὁ δέ που καὶ ἐπόψιοσ ἄμμι τέτυκται. " Τὸν δ’ αὖτ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐπιφραδέωσ ἐρέεινεν, μαντοσύνασ Φινῆοσ ὀισσάμενοσ τελέεσθαι· "Ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέξομεν εὐμενέοντεσ. ἀλλ’ ἄγε μοι κατάλεξον ἐτήτυμον, ὁππόθι γαίησ ναίετε, καὶ χρέοσ οἱο͂ν ὑπεὶρ ἅλα νεῖσθαι ἀνώγει, αὐτῶν θ’ ὑμείων ὄνομα κλυτόν, ἠδὲ γενέθλην. " Τὸν δ’ Ἄργοσ προσέειπεν ἀμηχανέων κακότητι· "Αἰολίδην Φρίξον τιν’ ἀφ’ Ἑλλάδοσ Αἰᾶν ἱκέσθαι ἀτρεκέωσ δοκέω που ἀκούετε καὶ πάροσ αὐτοί, Φρίξον, ὅτισ πτολίεθρον ἀνήλυθεν Αἰήταο, κριοῦ ἐπεμβεβαώσ, τόν ῥα χρύσειον ἔθηκεν Ἑρμείασ· κῶασ δὲ καὶ εἰσέτι νῦν κεν ἴδοισθε. τὸν μὲν ἔπειτ’ ἔρρεξεν ἑῇσ ὑποθημοσύνῃσιν Φυξίῳ ἐκ πάντων Κρονίδῃ Διί. καί μιν ἔδεκτο Αἰήτησ μεγάρῳ, κούρην τέ οἱ ἐγγυάλιξεν Χαλκιόπην ἀνάεδνον ἐυφροσύνῃσι νόοιο. τῶν ἐξ ἀμφοτέρων εἰμὲν γένοσ. ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη γηραιὸσ θάνε Φρίξοσ ἐν Λἰήταο δόμοισιν· ἡμεῖσ δ’ αὐτίκα πατρὸσ ἐφετμάων ἀλέγοντεσ νεύμεθ’ ἐσ Ὀρχομενὸν κτεάνων Ἀθάμαντοσ ἕκητι. εἰ δὲ καὶ οὔνομα δῆθεν ἐπιθύεισ δεδαῆσθαι, τῷδε Κυτίσσωροσ πέλει οὔνομα, τῷ δέ τε Φρόντισ, τῷ δὲ Μέλασ· ἐμὲ δ’ αὐτὸν ἐπικλείοιτέ κεν Ἄργον. " Ὧσ φάτ’· ἀριστῆεσ δὲ συνηβολίῃ κεχάροντο, καί σφεασ ἀμφίεπον περιθαμβέεσ. αὐτὰρ Ιἤσων ἐξαῦτισ κατὰ μοῖραν ἀμείψατο τοῖσδ’ ἐπέεσσιν· "Ἦ ἄρα δὴ γνωτοὶ πατρώιοι ἄμμιν ἐόντεσ λίσσεσθ’ εὐμενέοντασ ἐπαρκέσσαι κακότητα. Κρηθεὺσ γάρ ῥ’ Ἀθάμασ τε κασίγνητοι γεγάασιν. Κρηθῆοσ δ’ υἱωνὸσ ἐγὼ σὺν τοισίδ’ ἑταίροισ Ἑλλάδοσ ἐξ αὐτῆσ νέομ’ ἐσ πόλιν Αἰήταο. ἀλλὰ τὰ μὲν καὶ ̣ ̣ αῦτισ ἐνίφομεν ἀλλήλοισιν. νῦν δ’ ἕσσασθε πάροιθεν· ὑπ’ ἐννεσίῃσι δ’ ὀίω ἀθανάτων ἐσ χεῖρασ ἐμὰσ χατέοντασ ἱκέσθαι. " Ἦ ῥα, καὶ ἐκ νηὸσ δῶκέ σφισιν εἵματα δῦναι. πασσυδίῃ δἤπειτα κίον μετὰ νηὸν Ἄρηοσ, μῆλ’ ἱερευσόμενοι· περὶ δ’ ἐσχάρῃ ἐστήσαντο ἐσσυμένωσ, ἥ τ’ ἐκτὸσ ἀνηρεφέοσ πέλε νηοῦ στιάων· εἴσω δὲ μέλασ λίθοσ ἠρήρειστο ἱερόσ, ᾧ ποτε πᾶσαι Ἀμαζόνεσ εὐχετόωντο. οὐδέ σφιν θέμισ ἠε͂ν, ὅτ’ ἀντιπέρηθεν ἵκοιντο, μήλων τ’ ἠδὲ βοῶν τῇδ’ ἐσχάρῃ ἱερὰ καίειν· ἀλλ’ ἵππουσ δαίτρευον, ἐπηετανὸν κομέουσαι. αὐτὰρ ἐπεὶ ῥέξαντεσ ἐπαρτέα δαῖτ’ ἐπάσαντο, δὴ τότ ἄρ’ Αἰσονίδησ μετεφώνεεν, ἦρχέ τε μύθων· "Ζεὺσ ἐτεῇ τὰ ἕκαστ’ ἐπιδέρκεται·

οὐδέ μιν ἄνδρεσ λήθομεν ἔμπεδον, οἵ τε θεουδέεσ οὐδὲ δίκαιοι. ὡσ μὲν γὰρ πατέρ’ ὑμὸν ὑπεξείρυτο φόνοιο μητρυιῆσ, καὶ νόσφιν ἀπειρέσιον πόρεν ὄλβον· ὧσ δὲ καὶ ὑμέασ αὖτισ ἀπήμονασ ἐξεσάωσεν χείματοσ οὐλομένοιο. πάρεστι δὲ τῆσδ’ ἐπὶ νηὸσ ἔνθα καὶ ἔνθα νέεσθαι, ὅπῃ φίλον, εἴτε μετ’ Αἰᾶν, εἶτε μετ’ ἀφνειὴν θείου πόλιν Ὀρχομενοῖο. τὴν γὰρ Ἀθηναίη τεχνήσατο, καὶ τάμε χαλκῷ δούρατα Πηλιάδοσ κορυφῆσ πέρι· σὺν δέ οἱ Ἄργοσ τεῦξεν. ἀτὰρ κείνην γε κακὸν διὰ κῦμ’ ἐκέδασσεν, πρὶν καὶ πετράων σχεδὸν ἐλθεῖν, αἵ τ’ ἐνὶ πόντῳ στεινωπῷ συνίασι πανήμεροι ἀλλήλῃσιν. ἀλλ’ ἄγεθ’ ὧδε καὶ αὐτοὶ ἐσ Ἑλλάδα μαιομένοισιν κῶασ ἄγειν χρύσειον ἐπίρροθοι ἄμμι πέλεσθε καὶ πλόου ἡγεμονῆεσ, ἐπεὶ Φρίξοιο θυηλὰσ στέλλομαι ἀμπλήσων, Ζηνὸσ χόλον Αἰολίδῃσιν. " Ἴσκε παρηγορέων· οἱ δ’ ἔστυγον εἰσαϊόντεσ. οὐ γὰρ ἔφαν τεύξεσθαι ἐνηέοσ Αἰήταο κῶασ ἄγειν κριοῖο μεμαότασ, ὧδε δ’ ἐείπεν Ἄργοσ, ἀτεμβόμενοσ τοῖον στόλον ἀμφιπένεσθαι· "Ὦ φίλοι, ἡμέτερον μὲν ὅσον σθένοσ, οὔποτ’ ἀρωγῆσ σχήσεται, οὐδ’ ἠβαιόν, ὅτε χρειώ τισ ἵκηται. ἀλλ’ αἰνῶσ ὀλοῇσιν ἀπηνείῃσιν ἄρηρεν Αἰήτησ· τῶ καὶ περιδείδια ναυτίλλεσθαι. στεῦται δ’ Ηἐλίου γόνοσ ἔμμεναι· ἀμφὶ δὲ Κόλχων ἔθνεα ναιετάουσιν ἀπείρονα· καὶ δέ κεν Ἄρει σμερδαλέην ἐνοπὴν μέγα τε σθένοσ ἰσοφαρίζοι. οὐ μὰν οὐδ’ ἀπάνευθεν ἑλεῖν δέροσ Αἰήταο ῥηίδιον, τοῖόσ μιν ὄφισ περί τ’ ἀμφί τ’ ἔρυται ἀθάνατοσ καὶ ἀύπνοσ, ὃν αὐτὴ Γαῖ’ ἀνέφυσεν Καυκάσου ἐν κνημοῖσι, Τυφαονίη ὅθι πέτρη, ἔνθα Τυφάονά φασι Διὸσ Κρονίδαο κεραυνῷ βλήμενον, ὁππότε οἱ στιβαρὰσ ἐπορέξατο χεῖρασ, θερμὸν ἀπὸ κρατὸσ στάξαι φόνον· ἵκετο δ’ αὔτωσ οὔρεα καὶ πεδίον Νυσήιον, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ κεῖται ὑποβρύχιοσ Σερβωνίδοσ ὕδασι λίμνησ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· πολέεσσι δ’ ἐπὶ χλόοσ εἷλε παρειὰσ αὐτίκα, τοῖον ἀέθλον ὅτ’ ἔκλυον. αἶψα δὲ Πηλεὺσ θαρσαλέοισ ἐπέεσσιν ἀμείψατο, φώνησέν τε· "Μηδ’ οὕτωσ, ἠθεῖε, λίην δειδίσσεο θυμῷ. οὔτε γὰρ ὧδ’ ἀλκὴν ἐπιδευόμεθ’, ὥστε χερείουσ ἔμμεναι Αἰήταο σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι. ἀλλὰ καὶ ἡμέασ οἰώ ἐπισταμένουσ πολέμοιο κεῖσε μολεῖν, μακάρων σχεδὸν αἵματοσ ἐκγεγαῶτασ. τῶ εἰ μὴ φιλότητι δέροσ χρύσειον ὀπάσσει, οὔ οἱ χραισμήσειν ἐπιέλπομαι ἔθνεα Κόλχων. " Ὧσ οἵγ’ ἀλλήλοισιν ἀμοιβαδὸν ἠγορόωντο, μέσφ’ αὖτισ δόρποιο κορεσσάμενοι κατέδαρθεν. ἦρι δ’ ἀνεγρομένοισιν ἐυκραὴσ ἀέν οὖροσ· ἱστία δ’ ἠείραν, τὰ δ’ ὑπαὶ ῥιπῆσ ἀνέμοιο τείνετο· ῥίμφα δὲ νῆσον ἀποπροέλειπον Ἄρηοσ. Νυκτὶ δ’ ἐπιπλομένῃ Φιλυρηίδα νῆσον ἄμειβον·

ἔνθα μὲν Οὐρανίδησ Φιλύρῃ Κρόνοσ, εὖτ’ ἐν Ὀλύμπῳ Τιτήνων ἤνασσεν, ὁ δὲ Κρηταῖον ὑπ’ ἄντρον Ζεὺσ ἔτι Κουρήτεσσι μετετρέφετ’ Ἰδαίοισιν, Ῥείην ἐξαπαφών παρελέξατο· τοὺσ δ’ ἐνὶ λέκτροισ τέτμε θεὰ μεσσηγύσ· ὁ δ’ ἐξ εὐνῆσ ἀνορούσασ ἔσσυτο χαιτήεντι φυὴν ἐναλίγκιοσ ἵππῳ· ἡ δ’ αἰδοῖ χῶρόν τε καὶ ἤθεα κεῖνα λιποῦσα Ὠκεανὶσ Φιλύρη εἰσ οὔρεα μακρὰ Πελασγῶν ἦλθ’, ἵνα δὴ Χείρωνα πελώριον, ἄλλα μὲν ἵππῳ, ἄλλα θεῷ ἀτάλαντον, ἀμοιβαίῃ τέκεν εὐνῇ. Κεῖθεν δ’ αὖ Μάκρωνασ ἀπειρεσίην τε Βεχείρων γαῖαν ὑπερφιάλουσ τε παρεξενέοντο Σάπειρασ, Βύζηράσ τ’ ἐπὶ τοί̔σιν· ἐπιπρὸ γὰρ αἰὲν ἔτεμνον ἐσσυμένωσ, λιαροῖο φορεύμενοι ἐξ ἀνέμοιο. καὶ δὴ νισσομένοισι μυχὸσ διεφαίνετο Πόντου. καὶ δὴ Καυκασίων ὀρέων ἀνέτελλον ἐρίπναι ἠλίβατοι, τόθι γυῖα περὶ στυφελοῖσι πάγοισιν ἰλλόμενοσ χαλκέῃσιν ἀλυκτοπέδῃσι Προμηθεὺσ αἰετὸν ἥπατι φέρβε παλιμπετὲσ ἀίσσοντα. τὸν μὲν ἐπ’ ἀκροτάτησ ἴδον ἕσπερον ὀξέι ῥοίζῳ νηὸσ ὑπερπτάμενον νεφέων σχεδόν· ἀλλὰ καὶ ἔμπησ λαίφεα πάντ’ ἐτίναξε, παραιθύξασ πτερύγεσσιν. οὐ γὰρ’ ὅγ’ αἰθερίοιο φυὴν ἔχεν οἰωνοῖο, ἶσα δ’ ἐυξέστοισ ὠκύπτερα πάλλεν ἐρετμοῖσ, δηρὸν δ’. οὐ μετέπειτα πολύστονον ἀιόν αὐδὴν ἧπαρ ἀνελκομένοιο Προμηθέοσ· ἔκτυπε δ’ αἰθὴρ οἰμωγῇ, μέσφ’ αὖτισ ἀπ’ οὔρεοσ ἀίσσοντα αἰετὸν ὠμηστὴν αὐτὴν ὁδὸν εἰσενόησαν. ἐννύχιοι δ’ Ἄργοιο δαημοσύνῃσιν ἵκοντο Φᾶσίν τ’ εὐρὺ ῥέοντα, καὶ ἔσχατα πείρατα πόντοι Αὐτίκα δ’ ἱστία μὲν καὶ ἐπίκριον ἔνδοθι κοίλησ ἱστοδόκησ στείλαντεσ ἐκόσμεον· ἐν δὲ καὶ αὐτὸν ἱστὸν ἄφαρ χαλάσαντο παρακλιδόν· ὦκα δ’ ἐρετμοῖσ εἰσέλασαν ποταμοῖο μέγαν ῥόον· αὐτὰρ ὁ πάντῃ καχλάζων ὑπόεικεν. ἔχον δ’ ἐπ’ ἀριστερὰ χειρῶν Καύκασον αἰπήεντα Κυταιίδα τε πτόλιν Αἰήσ, ἔνθεν δ’ αὖ πεδίον τὸ Ἀρήιον ἱερά τ’ ἄλση τοῖο θεοῦ, τόθι κῶασ ὄφισ εἴρυτο δοκεύων πεπτάμενον λασίοισιν ἐπὶ δρυὸσ ἀκρεμόνεσσιν. αὐτὸσ δ’ Αἰσονίδησ χρυσέῳ ποταμόνδε κυπέλλῳ οἴνου ἀκηρασίοιο μελισταγέασ χέε λοιβὰσ Γαίῃ τ’ ἐνναέταισ τε θεοῖσ ψυχαῖσ τε καμόντων ἡρώων· γουνοῦτο δ’ ἀπήμονασ εἶναι ἀρωγοὺσ εὐμενέωσ, καὶ νηὸσ ἐναίσιμα πείσματα δέχθαι. αὐτίκα δ’ Ἀγκαῖοσ τοῖον μετὰ μῦθον ἐείπεν· "Κολχίδα μὲν δὴ γαῖαν ἱκάνομεν ἠδὲ ῥέεθρα Φάσιδοσ· ὡρ́η δ’ ἧμιν ἐνὶ σφίσι μητιάασθαι, εἴτ’ οὖν μειλιχίῃ πειρησόμεθ’ Αἰήταο, εἴτε καὶ ἀλλοίη τισ ἐπήβολοσ ἔσσεται ὁρμή. Ὧσ ἔφατ’·

Ἄργου δ’ αὖτε παρηγορίῃσιν Ιἤσων ὑψόθι νῆ’ ἐκέλευσεν ἐπ’ εὐναίῃσιν ἐρύσσαι δάσκιον εἰσελάσαντασ ἕλοσ· τὸ δ’ ἐπισχεδὸν ἠε͂ν νισσομένων, ἔνθ’ οἵγε διὰ κνέφασ ηὐλίζοντο. ἠὼσ δ’ οὐ μετὰ δηρὸν ἐελδομένοισ ἐφαάνθη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 2

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION