헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ1́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1)

Ἀρχόμενοσ σέο, Φοῖβε, παλαιγενέων κλέα φωτῶν μνήσομαι, οἳ Πόντοιο κατὰ στόμα καὶ διὰ πέτρασ Κυανέασ βασιλῆοσ ἐφημοσύνῃ Πελίαο χρύσειον μετὰ κῶασ ἐύζυγον ἤλασαν Ἀργώ. Τοίην γὰρ Πελίησ φάτιν ἔκλυεν, ὥσ μιν ὀπίσσω μοῖρα μένει στυγερή, τοῦδ’ ἀνέροσ, ὅντιν’ ἴδοιτο δημόθεν οἰοπέδιλον, ὑπ’ ἐννεσίῃσι δαμῆναι. δηρὸν δ’ οὐ μετέπειτα τεὴν κατὰ βάξιν Ιἤσων χειμερίοιο ῥέεθρα κιὼν διὰ ποσσὶν Ἀναύρου ἄλλο μὲν ἐξεσάωσεν ὑπ’ ἰλύοσ, ἄλλο δ’ ἔνερθεν κάλλιπεν αὖθι πέδιλον ἐνισχόμενον προχοῇσιν. ἵκετο δ’ ἐσ Πελίην αὐτοσχεδὸν ἀντιβολήσων εἰλαπίνησ, ἣν πατρὶ Ποσειδάωνι καὶ ἄλλοισ ῥέζε θεοῖσ, Ἥρησ δὲ Πελασγίδοσ οὐκ ἀλέγιζεν. αἶψα δὲ τόνγ’ ἐσιδὼν ἐφράσσατο, καί οἱ ἀέθλον ἔντυε ναυτιλίησ πολυκηδέοσ, ὄφρ’ ἐνὶ πόντῳ ἠὲ καὶ ἀλλοδαποῖσι μετ’ ἀνδράσι νόστον ὀλέσσῃ. Νῆα μὲν οὖν οἱ πρόσθεν ἐπικλείουσιν ἀοιδοὶ Ἄργον Ἀθηναίησ καμέειν ὑποθημοσύνῃσιν. νῦν δ’ ἂν ἐγὼ γενεήν τε καὶ οὔνομα μυθησαίμην ἡρώων, δολιχῆσ τε πόρουσ ἁλόσ, ὅσσα τ’ ἔρεξαν πλαζόμενοι· Μοῦσαι δ’ ὑποφήτορεσ εἰε͂ν ἀοιδῆσ. Πρῶτά νυν Ὀρφῆοσ μνησώμεθα, τόν ῥά ποτ’ αὐτὴ Καλλιόπη Θρήικι φατίζεται εὐνηθεῖσα Οἰάγρῳ σκοπιῆσ Πιμπληίδοσ ἄγχι τεκέσθαι αὐτὰρ τόνγ’ ἐνέπουσιν ἀτειρέασ οὔρεσι πέτρασ θέλξαι ἀοιδάων ἐνοπῇ ποταμῶν τε ῥέεθρα. φηγοὶ δ’ ἀγριάδεσ, κείνησ ἔτι σήματα μολπῆσ, ἀκτῆσ Θρηικίησ Ζώνησ ἔπι τηλεθόωσαι ἑξείησ στιχόωσιν ἐπήτριμοι, ἃσ ὅγ’ ἐπιπρὸ θελγομένασ φόρμιγγι κατήγαγε Πιερίηθεν. Ὀρφέα μὲν δὴ τοῖον ἑῶν ἐπαρωγὸν ἀέθλων Αἰσονίδησ Χείρωνοσ ἐφημοσύνῃσι πιθήσασ δέξατο, Πιερίῃ Βιστωνίδι κοιρανέοντα. Ἤλυθε δ’ Ἀστερίων αὐτοσχεδόν, ὅν ῥα Κομήτησ γείνατο δινήεντοσ ἐφ’ ὕδασιν Ἀπιδανοῖο, Πειρεσιὰσ ὄρεοσ Φυλληίου ἀγχόθι ναίων, ἔνθα μὲν Ἀπιδανόσ τε μέγασ καὶ δῖοσ Ἐνιπεὺσ ἄμφω συμφορέονται, ἀπόπροθεν εἰσ ἓν ἰόντεσ. Λάρισαν δ’ ἐπὶ τοῖσι λιπὼν Πολύφημοσ ἵκανεν Εἰλατίδησ, ὃσ πρὶν μὲν ἐρισθενέων Λαπιθάων, ὁππότε Κενταύροισ Λαπίθαι ἐπὶ θωρήσσοντο, ὁπλότεροσ πολέμιζε· τότ’ αὖ βαρύθεσκέ οἱ ἤδη γυῖα, μένεν δ’ ἔτι θυμὸσ ἀρήιοσ, ὡσ τὸ πάροσ περ. Οὐδὲ μὲν Ἴφικλοσ Φυλάκῃ ἔνι δηρὸν ἔλειπτο, μήτρωσ Αἰσονίδαο· κασιγνήτην γὰρ ὄπυιεν Αἴσων Ἀλκιμέδην Φυλακηίδα· τῆσ μιν ἀνώγει πηοσύνη καὶ κῆδοσ ἐνικρινθῆναι ὁμίλῳ. Οὐδὲ Φεραῖσ Ἄδμητοσ ἐυρρήνεσσιν ἀνάσσων μίμνεν ὑπὸ σκοπιὴν ὄρεοσ Χαλκωδονίοιο. Οὐδ’ Ἀλόπῃ μίμνον πολυλήιοι Ἑρμείαο υἱέεσ εὖ δεδαῶτε δόλουσ, Ἔρυτοσ καὶ Ἐχίων, τοῖσι δ’ ἐπὶ τρίτατοσ γνωτὸσ κίε νισσομένοισιν Αἰθαλίδησ·

καὶ τὸν μὲν ἐπ’ Ἀμφρυσσοῖο ῥοῇσιν Μυρμιδόνοσ κούρη Φθιὰσ τέκεν Εὐπολέμεια· τὼ δ’ αὖτ’ ἐκγεγάτην Μενετηίδοσ Ἀντιανείρησ. Ἤλυθε δ’ ἀφνειὴν προλιπὼν Γυρτῶνα Κόρωνοσ Καινεΐδησ, ἐσθλὸσ μέν, ἑοῦ δ’ οὐ πατρὸσ ἀμείνων. Καινέα γὰρ ζῶόν περ ἔτι κλείουσιν ἀοιδοὶ Κενταύροισιν ὀλέσθαι, ὅτε σφέασ οἰο͂σ ἀπ’ ἄλλων ἤλασ’ ἀριστήων· οἱ δ’ ἔμπαλιν ὁρμηθέντεσ οὔτε μιν ἐγκλῖναι προτέρω σθένον, οὔτε δαΐξαι· ἀλλ’ ἄρρηκτοσ ἄκαμπτοσ ἐδύσετο νειόθι γαίησ, θεινόμενοσ στιβαρῇσι καταΐγδην ἐλάτῃσιν. Ἤλυθε δ’ αὖ Μόψοσ Τιταρήσιοσ, ὃν περὶ πάντων Λητοΐδησ ἐδίδαξε θεοπροπίασ οἰωνῶν· ἠδὲ καὶ Εὐρυδάμασ Κτιμένου πάισ· ἄγχι δὲ λίμνησ Ξυνιάδοσ Κτιμένην Δολοπηίδα ναιετάασκεν. Καὶ μὴν Ἄκτωρ υἱᾶ Μενοίτιον ἐξ Ὀπόεντοσ ὦρσεν, ἀριστήεσσι σὺν ἀνδράσιν ὄφρα νέοιτο. Εἵπετο δ’ Εὐρυτίων τε καὶ ἀλκήεισ Ἐρυβώτησ, υἱε͂σ ὁ μὲν Τελέοντοσ, ὁ δ’ Ἴρου Ἀκτορίδαο· ἤτοι ὁ μὲν Τελέοντοσ ἐυκλειὴσ Ἐρυβώτησ, Ἴρου δ’ Εὐρυτίων. σὺν καὶ τρίτοσ ἠε͂ν Οἰλεύσ, ἔξοχοσ ἠνορέην καὶ ἐπαΐξαι μετόπισθεν εὖ δεδαὼσ δῄοισιν, ὅτε κλίνωσι φάλαγγασ. Αὐτὰρ ἀπ’ Εὐβοίησ Κάνθοσ κίε, τόν ῥα Κάνηθοσ πέμπεν Ἀβαντιάδησ λελιημένον· οὐ μὲν ἔμελλεν νοστήσειν Κήρινθον ὑπότροποσ. αισα γὰρ ἠε͂ν αὐτὸν ὁμῶσ Μόψον τε δαήμονα μαντοσυνάων πλαγχθέντασ Λιβύησ ἐνὶ πείρασι δῃωθῆναι, ὡσ οὐκ ἀνθρώποισι κακὸν μήκιστον ἐπαυρεῖν, ὁππότε κἀκείνουσ Λιβύῃ ἔνι ταρχύσαντο, τόσσον ἑκὰσ Κόλχων, ὅσσον τέ περ ἠελίοιο μεσσηγὺσ δύσιέσ τε καὶ ἀντολαὶ εἰσορόωνται. Τῷ δ’ ἄρ’ ἐπὶ Κλυτίοσ τε καὶ Ἴφιτοσ ἠγερέθοντο, Οἰχαλίησ ἐπίουροι, ἀπηνέοσ Εὐρύτου υἱε͂σ, Εὐρύτου, ᾧ πόρε τόξον Ἑκηβόλοσ· οὐδ’ ἀπόνητο δωτίνησ· αὐτῷ γὰρ ἑκὼν ἐρίδηνε δοτῆρι. Τοῖσι δ’ ἐπ’ Αἰακίδαι μετεκίαθον· οὐ μὲν ἅμ’ ἄμφω, οὐδ’ ὁμόθεν· νόσφιν γὰρ ἀλευάμενοι κατένασθεν Αἰγίνησ, ὅτε Φῶκον ἀδελφεὸν ἐξενάριξαν ἀφραδίῃ. Τελαμὼν μὲν ἐν Ἀτθίδι νάσσατο νήσῳ· Πηλεὺσ δὲ Φθίῃ ἐνὶ δώματα ναῖε λιασθείσ. Τοῖσ δ’ ἐπὶ Κεκροπίηθεν ἀρήιοσ ἤλυθε Βούτησ, παῖσ ἀγαθοῦ Τελέοντοσ, ἐυμμελίησ τε Φάληροσ. Ἄλκων μιν προέηκε πατὴρ ἑόσ· οὐ μὲν ἔτ’ ἄλλουσ γήραοσ υἱᾶσ ἔχεν βιότοιό τε κηδεμονῆασ. ἀλλά ἑ τηλύγετόν περ ὁμῶσ καὶ μοῦνον ἐόντα πέμπεν, ἵνα θρασέεσσι μεταπρέποι ἡρώεσσιν. Θησέα δ’, ὃσ περὶ πάντασ Ἐρεχθεΐδασ ἐκέκαστο, Ταιναρίην ἀίδηλοσ ὑπὸ χθόνα δεσμὸσ ἔρυκεν, Πειρίθῳ ἑσπόμενον κοινὴν ὁδόν· ἦ τέ κεν ἄμφω ῥηίτερον καμάτοιο τέλοσ πάντεσσιν ἔθεντο. Τῖφυσ δ’ Ἁγνιάδησ Σιφαέα κάλλιπε δῆμον Θεσπιέων, ἐσθλὸσ μὲν ὀρινόμενον προδαῆναι κῦμ’ ἁλὸσ εὐρείησ, ἐσθλὸσ δ’ ἀνέμοιο θυέλλασ καὶ πλόον ἠελίῳ τε καὶ ἀστέρι τεκμήρασθαι.

αὐτή μιν Τριτωνὶσ ἀριστήων ἐσ ὅμιλον ὦρσεν Ἀθηναίη, μετὰ δ’ ἤλυθεν ἐλδομένοισιν. αὐτὴ γὰρ καὶ νῆα θοὴν κάμε· σὺν δέ οἱ Ἄργοσ τεῦξεν Ἀρεστορίδησ κείνησ ὑποθημοσύνῃσιν. τῶ καὶ πασάων προφερεστάτη ἔπλετο νηῶν, ὅσσαι ὑπ’ εἰρεσίῃσιν ἐπειρήσαντο θαλάσσησ. Φλίασ δ’ αὖτ’ ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ’ ἀφνειὸσ ἔναιε Διωνύσοιο ἕκητι, πατρὸσ ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιοσ Ἀσωποῖο. Ἀργόθεν αὖ Ταλαὸσ καὶ Ἀρήιοσ, υἱε͂ Βίαντοσ, ἤλυθον ἴφθιμόσ τε Λεώδοκοσ, οὓσ τέκε Πηρὼ Νηληίσ· τῆσ δ’ ἀμφὶ δύην ἐμόγησε βαρεῖαν Αἰολίδησ σταθμοῖσιν ἐν Ἰφίκλοιο Μελάμπουσ. Οὐδὲ μὲν οὐδὲ βίην κρατερόφρονοσ Ἡρακλῆοσ πευθόμεθ’ Αἰσονίδαο λιλαιομένου ἀθερίξαι. ἀλλ’ ἐπεὶ ἀιέ βάξιν ἀγειρομένων ἡρώων, νεῖον ἀπ’ Ἀρκαδίησ Λυρκήιον Ἄργοσ ἀμείψασ τὴν ὁδόν, ᾗ ζωὸν φέρε κάπριον, ὅσ ῥ’ ἐνὶ βήσσῃσ φέρβετο Λαμπείησ, Ἐρυμάνθιον ἂμ μέγα τῖφοσ, τὸν μὲν ἐνὶ πρώτῃσι Μυκηναίων ἀγορῇσιν δεσμοῖσ ἰλλόμενον μεγάλων ἀπεθήκατο νώτων· αὐτὸσ δ’ ᾗ ἰότητι παρὲκ νόον Εὐρυσθῆοσ ὡρμήθη· σὺν καί οἱ Ὕλασ κίεν, ἐσθλὸσ ὀπάων, πρωθήβησ, ἰῶν τε φορεὺσ φύλακόσ τε βιοῖο. Τῷ δ’ ἐπὶ δὴ θείοιο κίεν Δαναοῖο γενέθλη, Ναύπλιοσ. ἦ γὰρ ἐήν Κλυτονήου Ναυβολίδαο· Ναύβολοσ αὖ Λέρνου· Λέρνον γε μὲν ἴδμεν ἐόντα Προίτου Ναυπλιάδαο· Ποσειδάωνι δὲ κούρη. πρίν ποτ’ Ἀμυμώνη Δαναῒσ τέκεν εὐνηθεῖσα Ναύπλιον, ὃσ περὶ πάντασ ἐκαίνυτο ναυτιλίῃσιν. Ἴδμων δ’ ὑστάτιοσ μετεκίαθεν, ὅσσοι ἔναιον Ἄργοσ, ἐπεὶ δεδαὼσ τὸν ἑὸν μόρον οἰωνοῖσιν ἠιέ, μή οἱ δῆμοσ ἐυκλείησ ἀγάσαιτο. οὐ μὲν ὅγ’ ἠε͂ν Ἄβαντοσ ἐτήτυμον, ἀλλά μιν αὐτὸσ γείνατο κυδαλίμοισ ἐναρίθμιον Αἰολίδῃσιν Λητοΐδησ· αὐτὸσ δὲ θεοπροπίασ ἐδίδαξεν οἰωνούσ τ’ ἀλέγειν ἠδ’ ἔμπυρα σήματ’ ἰδέσθαι. Καὶ μὴν Αἰτωλὶσ κρατερὸν Πολυδεύκεα Λήδη Κάστορά τ’ ὠκυπόδων ὦρσεν δεδαημένον ἵππων Σπάρτηθεν· τοὺσ δ’ ἥγε δόμοισ ἔνι Τυνδαρέοιο τηλυγέτουσ ὠδῖνι μιῇ τέκεν· οὐδ’ ἀπίθησεν νισσομένοισ· Ζηνὸσ γὰρ ἐπάξια μήδετο λέκτρων. Οἵ τ’ Ἀφαρητιάδαι Λυγκεὺσ καὶ ὑπέρβιοσ Ἴδασ Ἀρήνηθεν ἔβαν, μεγάλῃ περιθαρσέεσ ἀλκῇ ἀμφότεροι· Λυγκεὺσ δὲ καὶ ὀξυτάτοισ ἐκέκαστο ὄμμασιν, εἰ ἐτεόν γε πέλει κλέοσ, ἀνέρα κεῖνον ῥηιδίωσ καὶ νέρθε κατὰ χθονὸσ αὐγάζεσθαι. Σὺν δὲ Περικλύμενοσ Νηλήιοσ ὦρτο νέεσθαι, πρεσβύτατοσ παίδων, ὅσσοι Πύλῳ ἐξεγένοντο Νηλῆοσ θείοιο·

Ποσειδάων δέ οἱ ἀλκὴν δῶκεν ἀπειρεσίην ἠδ’ ὅττι κεν ἀρήσαιτο μαρνάμενοσ, τὸ πέλεσθαι ἐνὶ ξυνοχῇ πολέμοιο. Καὶ μὴν Ἀμφιδάμασ Κηφεύσ τ’ ἴσαν Ἀρκαδίηθεν, οἳ Τεγέην καὶ κλῆρον Ἀφειδάντειον ἔναιον, υἱε͂ δύω Ἀλεοῦ· τρίτατόσ γε μὲν ἕσπετ’ ἰοῦσιν Ἀγκαῖοσ, τὸν μέν ῥα πατὴρ Λυκόοργοσ ἔπεμπεν, τῶν ἄμφω γνωτὸσ προγενέστεροσ. ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη γηράσκοντ’ Ἀλεὸν λίπετ’ ἂμ πόλιν ὄφρα κομίζοι, παῖδα δ’ ἑὸν σφετέροισι κασιγνήτοισιν ὄπασσεν. βῆ δ’ ὅγε Μαιναλίησ ἄρκτου δέροσ, ἀμφίτομόν τε δεξιτερῇ πάλλων πέλεκυν μέγαν. ἔντεα γάρ οἱ πατροπάτωρ Ἀλεὸσ μυχάτῃ ἐνέκρυψε καλιῇ, αἴ κέν πωσ ἔτι καὶ τὸν ἐρητύσειε νέεσθαι. Βῆ δὲ καὶ Αὐγείησ, ὃν δὴ φάτισ Ηἐλίοιο ἔμμεναι· Ἠλείοισι δ’ ὅγ’ ἀνδράσιν ἐμβασίλευεν, ὄλβῳ κυδιόων· μέγα δ’ ἱέτο Κολχίδα γαῖαν αὐτόν̣ ̣ τ’ Αἰήτην ἰδέειν σημάντορα Κόλχων. Ἀστέριοσ δὲ καὶ Ἀμφίων Ὑπερασίου υἱε͂σ Πελλήνησ ἀφίκανον Ἀχαιίδοσ, ἥν ποτε Πέλλησ πατροπάτωρ ἐπόλισσεν ἐπ’ ὀφρύσιν Αἰγιαλοῖο. Ταίναρον αὖτ’ ἐπὶ τοῖσι λιπὼν Εὔφημοσ ἵκανεν, τόν ῥα Ποσειδάωνι ποδωκηέστατον ἄλλων Εὐρώπη Υιτυοῖο μεγασθενέοσ τέκε κούρη. κεῖνοσ ἀνὴρ καὶ πόντου ἐπὶ γλαυκοῖο θέεσκεν οἴδματοσ, οὐδὲ θοοὺσ βάπτεν πόδασ, ἀλλ’ ὅσον ἄκροισ ἴχνεσι τεγγόμενοσ διερῇ πεφόρητο κελεύθῳ. Καὶ δ’ ἄλλω δύο παῖδε Ποσειδάωνοσ ἵκοντο· ἤτοι ὁ μὲν πτολίεθρον ἀγαυοῦ Μιλήτοιο νοσφισθεὶσ Ἐργῖνοσ, ὁ δ’ Ἰμβρασίησ ἕδοσ Ἥρησ, Παρθενίην, Ἀγκαῖοσ ὑπέρβιοσ· ἴστορε δ’ ἄμφω ἠμὲν ναυτιλίησ ἠδ’ ἄρεοσ εὐχετόωντο. Οἰνεΐδησ δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἀφορμηθεὶσ Καλυδῶνοσ ἀλκήεισ Μελέαγροσ ἀνήλυθε, Λαοκόων τε, Λαοκόων Οἰνῆοσ ἀδελφεόσ, οὐ μὲν ἰῆσ γε μητέροσ· ἀλλά ἑ θῆσσα γυνὴ τέκε· τὸν μὲν ἄρ’ Οἰνεὺσ ἤδη γηραλέον κοσμήτορα παιδὸσ ἰάλλεν· ὧδ’ ἔτι κουρίζων περιθαρσέα δῦνεν ὅμιλον ἡρώων. τοῦ δ’ οὔτιν’ ὑπέρτερον ἄλλον ὀίω, νόσφιν γ’ Ἡρακλῆοσ, ἐπελθέμεν, εἴ κ’ ἔτι μοῦνον αὖθι μένων λυκάβαντα μετετράφη Αἰτωλοῖσιν. καὶ μήν οἱ μήτρωσ αὐτὴν ὁδόν, εὖ μὲν ἄκοντι, εὖ δὲ καὶ ἐν σταδίῃ δεδαημένοσ ἀντιφέρεσθαι, Θεστιάδησ Ἴφικλοσ ἐφωμάρτησε κιόντι. Σὺν δὲ Παλαιμόνιοσ Λέρνου πάισ Ὠλενίοιο, Λέρνου ἐπίκλησιν, γενεήν γε μὲν Ἡφαίστοιο· τούνεκ’ ἐήν πόδα σιφλόσ· ἀτὰρ δέμασ οὔ κέ τισ ἔτλη ἠνορέην τ’ ὀνόσασθαι, ὃ καὶ μεταρίθμιοσ ἠε͂ν πᾶσιν ἀριστήεσσιν, Ιἤσονι κῦδοσ ἀέξων. Ἐκ δ’ ἄρα Φωκήων κίεν Ἴφιτοσ Ὀρνυτίδαο Ναυβόλου ἐκγεγαώσ·

ξεῖνοσ δέ οἱ ἔσκε πάροιθεν, ἦμοσ ἔβη Πυθώδε θεοπροπίασ ἐρεείνων ναυτιλίησ· τόθι γάρ μιν ἑοῖσ ὑπέδεκτο δόμοισιν. Ζήτησ αὖ Κάλαΐσ τε Βορήιοι υἱε͂σ ἵκοντο, οὕσ ποτ’ Ἐρεχθηὶσ Βορέῃ τέκεν Ὠρείθυια ἐσχατιῇ Θρῄκησ δυσχειμέρου· ἔνθ’ ἄρα τήνγε Θρηίκιοσ Βορέησ ἀνερέψατο Κεκροπίηθεν Ἰλισσοῦ προπάροιθε χορῷ ἔνι δινεύουσαν. καί μιν ἄγων ἕκαθεν, Σαρπηδονίην ὅθι πέτρην κλείουσιν, ποταμοῖο παρὰ ῥόον Ἐργίνοιο, λυγαίοισ ἐδάμασσε περὶ νεφέεσσι καλύψασ. τὼ μὲν ἐπ’ ἀκροτάτοισι ποδῶν ἑκάτερθεν ἐρεμνὰσ σεῖον ἀειρομένω πτέρυγασ, μέγα θάμβοσ ἰδέσθαι, χρυσείαισ φολίδεσσι διαυγέασ· ἀμφὶ δὲ νώτοισ κράατοσ ἐξ ὑπάτοιο καὶ αὐχένοσ ἔνθα καὶ ἔνθα κυάνεαι δονέοντο μετὰ πνοιῇσιν ἔθειραι. Οὐδὲ μὲν οὐδ’ αὐτοῖο πάισ μενέαινεν Ἄκαστοσ ἰφθίμου Πελίαο δόμοισ ἔνι πατρὸσ ἑῆοσ μιμνάζειν, Ἄργοσ τε θεᾶσ ὑποεργὸσ Ἀθήνησ· ἀλλ’ ἄρα καὶ τὼ μέλλον ἐνικρινθῆναι ὁμίλῳ. Τόσσοι ἄρ’ Αἰσονίδῃ συμμήστορεσ ἠγερέθοντο. τοὺσ μὲν ἀριστῆασ Μινύασ περιναιετάοντεσ κίκλησκον μάλα πάντασ, ἐπεὶ Μινύαο θυγατρῶν οἱ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι ἀφ’ αἵματοσ εὐχετόωντο ἔμμεναι· ὧσ δὲ καὶ αὐτὸν Ιἤσονα γείνατο μήτηρ Ἀλκιμέδη, Κλυμένησ Μινυηίδοσ ἐκγεγαυῖα. Αὐτὰρ ἐπεὶ δμώεσσιν ἐπαρτέα πάντ’ ἐτέτυκτο, ὅσσα περ ἐντύνονται ἐπαρτέεσ ἔνδοθι νῆεσ, εὖτ’ ἂν ἄγῃ χρέοσ ἄνδρασ ὑπεὶρ ἅλα ναυτίλλεσθαι, δὴ τότ’ ἴσαν μετὰ νῆα δι’ ἄστεοσ, ἔνθα περ ἀκταὶ κλείονται Παγασαὶ Μαγνήτιδεσ· ἀμφὶ δὲ λαῶν πληθὺσ σπερχομένων ἄμυδισ θέεν· οἱ δὲ φαεινοὶ ἀστέρεσ ὣσ νεφέεσσι μετέπρεπον· ὧδε δ’ ἕκαστοσ ἔννεπεν εἰσορόων σὺν τεύχεσιν ἀίσσοντασ· "Ζεῦ ἄνα, τίσ Πελίαο νόοσ; πόθι τόσσον ὅμιλον ἡρώων γαίησ Παναχαιίδοσ ἔκτοθι βάλλει; αὐτῆμάρ κε δόμουσ ὀλοῷ πυρὶ δῃώσειαν Αἰήτεω, ὅτε μή σφιν ἑκὼν δέροσ ἐγγυαλίξῃ. ἀλλ’ οὐ φυκτὰ κέλευθα, πόνοσ δ’ ἄπρηκτοσ ἰοῦσιν. " Ὧσ φάσαν ἔνθα καὶ ἔνθα κατὰ πτόλιν· αἱ δὲ γυναῖκεσ πολλὰ μάλ’ ἀθανάτοισιν ἐσ αἰθέρα χεῖρασ ἀείρον, εὐχόμεναι νόστοιο τέλοσ θυμηδὲσ ὀπάσσαι. ἄλλη δ’ εἰσ ἑτέρην ὀλοφύρετο δακρυχέουσα· "Δειλὴ Ἀλκιμέδη, καὶ σοὶ κακὸν ὀφέ περ ἔμπησ ἤλυθεν, οὐδ’ ἐτέλεσσασ ἐπ’ ἀγλαϊῄ βιότοιο. Αἴσων αὖ μέγα δή τι δυσάμμοροσ. ἦ τέ οἱ ἠε͂ν βέλτερον, εἰ τὸ πάροιθεν ἐνὶ κτερέεσσιν ἐλυσθεὶσ νειόθι γαίησ κεῖτο, κακῶν ἔτι νῆισ ἀέθλων. ὡσ ὄφελεν καὶ Φρίξον, ὅτ’ ὤλετο παρθένοσ Ἕλλη, κῦμα μέλαν κριῷ ἅμ’ ἐπικλύσαι· ἀλλὰ καὶ αὐδὴν ἀνδρομέην προέηκε κακὸν τέρασ, ὥσ κεν ἀνίασ Ἀλκιμέδῃ μετόπισθε καὶ ἄλγεα μυρία θείη. Αἱ μὲν ἄρ’ ὧσ ἀγόρευον ἐπὶ προμολῇσι κιόντων.

ἤδη δὲ δμῶέσ τε πολεῖσ δμωαί τ’ ἀγέροντο· μήτηρ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν βεβολημένη. ὀξὺ δ’ ἑκάστην δῦνεν ἄχοσ· σὺν δέ σφι πατὴρ ὀλοῷ ὑπὸ γήραι ἐντυπὰσ ἐν λεχέεσσι καλυψάμενοσ γοάασκεν. αὐτὰρ ὁ τῶν μὲν ἔπειτα κατεπρήυνεν ἀνίασ θαρσύνων, δμώεσσι δ’ ἀρήια τεύχε’ ἀείρειν πέφραδεν· οἱ δέ τε σῖγα κατηφέεσ ἠείροντο. μήτηρ δ’ ὡσ τὰ πρῶτ’ ἐπεχεύατο πήχεε παιδί, ὧσ ἔχετο κλαίουσ’ ἀδινώτερον, ἠύτε κούρη οἰόθεν ἀσπασίωσ πολιὴν τροφὸν ἀμφιπεσοῦσα μύρεται, ᾗ οὐκ εἰσὶν ἔτ’ ἄλλοι κηδεμονῆεσ, ἀλλ’ ὑπὸ μητρυιῇ βίοτον βαρὺν ἡγηλάζει· καί ἑ νέον πολέεσσιν ὀνείδεσιν ἐστυφέλιξεν, τῇ δέ τ’ ὀδυρομένῃ δέδεται κέαρ ἔνδοθεν ἄτῃ, οὐδ’ ἔχει ἐκφλύξαι τόσσον γόον, ὅσσον ὀρεχθεῖ· ὧσ ἀδινὸν κλαίεσκεν ἑὸν παῖδ’ ἀγκὰσ ἔχουσα Ἀλκιμέδη, καὶ τοῖον ἔποσ φάτο κηδοσύνῃσιν· "Αἴθ’ ὄφελον κεῖν’ ἦμαρ, ὅτ’ ἐξειπόντοσ ἄκουσα δειλὴ ἐγὼ Πελίαο κακὴν βασιλῆοσ ἐφετμήν, αὐτίκ’ ἀπὸ ψυχὴν μεθέμεν, κηδέων τε λαθέσθαι, ὄφρ’ αὐτόσ με τεῇσι φίλαισ ταρχύσαο χερσίν, τέκνον ἐμόν· τὸ γὰρ οἰο͂ν ἐήν ἔτι λοιπὸν ἐέλδωρ ἐκ σέθεν, ἄλλα δὲ πάντα πάλαι θρεπτήρια πέσσω. νῦν γε μὲν ἡ τὸ πάροιθεν Ἀχαιιάδεσσιν ἀγητὴ δμωὶσ ὅπωσ κενεοῖσι λελείψομαι ἐν μεγάροισιν, σεῖο πόθῳ μινύθουσα δυσάμμοροσ, ᾧ ἔπι πολλὴν ἀγλαϊήν καὶ κῦδοσ ἔχον πάροσ, ᾧ ἔπι μούνῳ μίτρην πρῶτον ἔλυσα καὶ ὕστατον. ἔξοχα γάρ μοι Εἰλείθυια θεὰ πολέοσ ἐμέγηρε τόκοιο. ᾤ μοι ἐμῆσ ἄτησ· τὸ μὲν οὐδ’ ὅσον, οὐδ’ ἐν ὀνείρῳ ὠισάμην, εἰ Φρίξοσ ἐμοὶ κακὸν ἔσσετ’ ἀλύξασ. " Ὧσ ἥγε στενάχουσα κινύρετο· ταὶ δὲ γυναῖκεσ ἀμφίπολοι γοάασκον ἐπισταδόν· αὐτὰρ ὁ τήνγε μειλιχίοισ ἐπέεσσι παρηγορέων προσέειπεν· "Μή μοι λευγαλέασ ἐνιβάλλεο, μῆτερ, ἀνίασ ὧδε λίην, ἐπεὶ οὐ μὲν ἐρητύσεισ κακότητοσ δάκρυσιν, ἀλλ’ ἔτι κεν καὶ ἐπ’ ἄλγεσιν ἄλγοσ ἄροιο. πήματα γάρ τ’ ἀίδηλα θεοὶ θνητοῖσι ϝέμουσιν, τῶν μοῖραν κατὰ θυμὸν ἀνιάζουσά περ ἔμπησ τλῆθι φέρειν· θάρσει δὲ συνημοσύνῃσιν Ἀθήνησ, ἠδὲ θεοπροπίοισιν, ἐπεὶ μάλα δεξιὰ Φοῖβοσ ἔχρη, ἀτὰρ μετέπειτά γ’ ἀριστήων ἐπαρωγῇ. ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν αὖθι μετ’ ἀμφιπόλοισιν ἕκηλοσ μίμνε δόμοισ, μηδ’ ὄρνισ ἀεικελίη πέλε νηί· κεῖσε δ’ ὁμαρτήσουσιν ἔται δμῶέσ τε κιόντι. " Ἦ, καὶ ὁ μὲν προτέρωσε δόμων ἐξῶρτο νέεσθαι. οἱο͂σ δ’ ἐκ νηοῖο θυώδεοσ εἶσιν Ἀπόλλων Δῆλον ἀν’ ἠγαθέην, ἠὲ Κλάρον, ἢ ὅγε Πυθώ, ἢ Αυκίην εὐρεῖαν, ἐπὶ Ξάνθοιο ῥοῇσιν, τοῖοσ ἀνὰ πληθὺν δήμου κίεν· ὦρτο δ’ ἀυτὴ κεκλομένων ἄμυδισ. τῷ δὲ ξύμβλητο γεραιὴ Ἰφιὰσ Ἀρτέμιδοσ πολιηόχου ἀρήτειρα, καί μιν δεξιτερῆσ χειρὸσ κύσεν, οὐδέ τι φάσθαι ἔμπησ ἱεμένη δύνατο, προθέοντοσ ὁμίλου· ἀλλ’ ἡ μὲν λίπετ’ αὖθι παρακλιδόν, οἱᾶ γεραιὴ ὁπλοτέρων, ὁ δὲ πολλὸν ἀποπλαγχθεὶσ ἐλιάσθη. Αὐτὰρ ἐπεί ῥα πόληοσ ἐυδμήτουσ λίπ’ ἀγυιάσ, ἀκτὴν δ’ ἵκανεν Παγασηίδα, τῇ μιν ἑταῖροι δειδέχατ’, Ἀργῴῃ ἄμυδισ παρὰ νηὶ μένοντεσ.

στῆ δ’ ἄρ’ ἐπὶ προμολῇσ· οἱ δ’ ἀντίοι ἠγερέθοντο. ἐσ δ’ ἐνόησαν Ἄκαστον ὁμῶσ Ἄργον τε πόληοσ νόσφι καταβλώσκοντασ, ἐθάμβησαν δ’ ἐσιδόντεσ πασσυδίῃ Πελίαο παρὲκ νόον ἰθύοντασ. δέρμα δ’ ὁ μὲν ταύροιο ποδηνεκὲσ ἀμφέχετ’ ὤμουσ Ἄργοσ Ἀρεστορίδησ λάχνῃ μέλαν· αὐτὰρ ὁ καλὴν δίπλακα, τήν οἱ ὄπασσε κασιγνήτη Πελόπεια. ἀλλ’ ἔμπησ τὼ μέν τε διεξερέεσθαι ἕκαστα ἔσχετο· τοὺσ δ’ ἀγορήνδε συνεδριάασθαι ἄνωγεν. αὐτοῦ δ’ ἰλλομένοισ ἐπὶ λαίφεσιν, ἠδὲ καὶ ἱστῷ κεκλιμένῳ μάλα πάντεσ ἐπισχερὼ ἑδριόωντο. τοῖσιν δ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐυφρονέων μετέειπεν· "Ἄλλα μὲν ὅσσα τε νηὶ ἐφοπλίσσασθαι ἐοίκεν ‐‐πάντα γὰρ εὖ κατὰ κόσμον‐‐ἐπαρτέα κεῖται ἰοῦσιν. τῶ οὐκ ἂν δηναιὸν ἐχοίμεθα τοῖο ἕκητι ναυτιλίησ, ὅτε μοῦνον ἐπιπνεύσουσιν ἀῆται. ἀλλά, φίλοι,‐‐ξυνὸσ γὰρ ἐσ Ἑλλάδα νόστοσ ὀπίσσω, ξυναὶ δ’ ἄμμι πέλονται ἐσ Αἰήταο κέλευθοι‐‐ τούνεκα νῦν τὸν ἄριστον ἀφειδήσαντεσ ἕλεσθε ὄρχαμον ἡμείων, ᾧ κεν τὰ ἕκαστα μέλοιτο, νείκεα συνθεσίασ τε μετὰ ξείνοισι βαλέσθαι. " Ὧσ φάτο· πάπτηναν δὲ νέοι θρασὺν Ἡρακλῆα ἥμενον ἐν μέσσοισι· μιῇ δέ ἑ πάντεσ ἀυτῇ σημαίνειν ἐπέτελλον· ὁ δ’ αὐτόθεν, ἔνθα περ ἧστο, δεξιτερὴν ἀνὰ χεῖρα τανύσσατο φώνησέν τε· "Μήτισ ἐμοὶ τόδε κῦδοσ ὀπαζέτω. οὐ γὰρ ἔγωγε πείσομαι· ὥστε καὶ ἄλλον ἀναστήσεσθαι ἐρύξω. αὐτόσ, ὅτισ ξυνάγειρε, καὶ ἀρχεύοι ὁμάδοιο. " Ἦ ῥα μέγα φρονέων, ἐπὶ δ’ ᾔνεον, ὡσ ἐκέλευεν Ἡρακλέησ· ἀνὰ δ’ αὐτὸσ ἀρήιοσ ὤρνυτ’ Ιἤσων γηθόσυνοσ, καὶ τοῖα λιλαιομένοισ ἀγόρευεν· "Εἰ μὲν δή μοι κῦδοσ ἐπιτρωπᾶτε μέλεσθαι, μηκέτ’ ἔπειθ’, ὡσ καὶ πρίν, ἐρητύοιτο κέλευθα. νῦν γε μὲν ἤδη Φοῖβον ἀρεσσάμενοι θυέεσσιν δαῖτ’ ἐντυνώμεσθα παρασχεδόν. ὄφρα δ’ ἰώσιν δμῶεσ ἐμοὶ σταθμῶν σημάντορεσ, οἷσι μέμηλεν δεῦρο βόασ ἀγέληθεν ἐὺ κρίναντασ ἐλάσσαι, τόφρα κε νῆ’ ἐρύσαιμεν ἔσω ἁλόσ, ὅπλα δὲ πάντα ἐνθέμενοι πεπάλαχθε κατὰ κληῖδασ ἐρετμά. τείωσ δ’ αὖ καὶ βωμὸν ἐπάκτιον Ἐμβασίοιο θείομεν Ἀπόλλωνοσ, ὅ μοι χρείων ὑπέδεκτο σημανέειν δείξειν τε πόρουσ ἁλόσ, εἴ κε θυηλαῖσ οὗ ἕθεν ἐξάρχωμαι ἀεθλεύων βασιλῆι. " Η ῥα, καὶ εἰσ ἔργον πρῶτοσ τράπεθ̓· οἱ δ’ ἐπανέσταν πειθόμενοι· ἀπὸ δ’ εἵματ’ ἐπήτριμα νηήσαντο λείῳ ἐπὶ πλαταμῶνι, τὸν οὐκ ἐπέβαλλε θάλασσα κύμασι, χειμερίη δὲ πάλαι ἀποέκλυσεν ἅλμη. νῆα δ’ ἐπικρατέωσ Ἄργου ὑποθημοσύνῃσιν ἔζωσαν πάμπρωτον ἐυστρεφεῖ ἔνδοθεν ὅπλῳ τεινάμενοι ἑκάτερθεν, ἵν’ εὖ ἀραροίατο γόμφοισ δούρατα καὶ ῥοθίοιο βίην ἔχοι ἀντιόωσαν. σκάπτον δ’ αἶψα κατ’ εὖροσ ὅσον περιβάλλετο χῶρον, ἠδὲ κατὰ πρῴραν εἴσω ἁλὸσ ὁσσάτιόν περ ἑλκομένη χείρεσσιν ἐπιδραμέεσθαι ἔμελλεν. αἰεὶ δὲ προτέρω χθαμαλώτερον ἐξελάχαινον στείρησ, ἐν δ’ ὁλκῷ ξεστὰσ στορέσαντο φάλαγγασ· τὴν δὲ κατάντη κλῖναν ἐπὶ πρώτῃσι φάλαγξιν, ὥσ κεν ὀλισθαίνουσα δι’ αὐτάων φορέοιτο. ὕψι δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθα μεταστρέψαντεσ ἐρετμὰ πήχυιον προύχοντα περὶ σκαλμοῖσιν ἔδησαν. τῶν δ’ ἐναμοιβαδὶσ αὐτοὶ ἐνέσταθεν ἀμφοτέρωθεν, στέρνα θ’ ὁμοῦ καὶ χεῖρασ ἐπήλασαν. ἐν δ’ ἄρα Τῖφυσ βήσαθ’, ἵν’ ὀτρύνειε νέουσ κατὰ καιρὸν ἐρύσσαι· κεκλόμενοσ δ’ ἠύσε μάλα μέγα· τοὶ δὲ παρᾶσσον ᾧ κράτεϊ βρίσαντεσ ἰῇ στυφέλιξαν ἐρωῇ νειόθεν ἐξ ἕδρησ, ἐπὶ δ’ ἐρρώσαντο πόδεσσιν προπροβιαζόμενοι· ἡ δ’ ἕσπετο Πηλιὰσ Ἀργὼ ῥίμφα μάλ’· οἱ δ’ ἑκάτερθεν ἐπίαχον ἀίσσοντεσ. αἱ δ’ ἄρ’ ὑπὸ τρόπιδι στιβαρῇ στενάχοντο φάλαγγεσ τριβόμεναι περὶ δέ σφιν ἀιδνὴ κήκιε λιγνὺσ βριθοσύνῃ, κατόλισθε δ’ ἔσω ἁλόσ· οἱ δέ μιν αὖθι ἂψ ἀνασειράζοντεσ ἔχον προτέρωσε κιοῦσαν. σκαλμοῖσ δ’ ἀμφὶσ ἐρετμὰ κατήρτυον· ἐν δέ οἱ ἱστὸν λαίφεά τ’ εὐποίητα καὶ ἁρμαλιὴν ἐβάλοντο. Αὐτὰρ ἐπεὶ τὰ ἕκαστα περιφραδέωσ ἀλέγυναν, κληῖδασ μὲν πρῶτα πάλῳ διεμοιρήσαντο, ἄνδρ’ ἐντυναμένω δοιὼ μίαν·

ἐκ δ’ ἄρα μέσσην ᾕρεον Ἡρακλῆι καὶ ἡρώων ἄτερ ἄλλων Ἀγκαίῳ, Τεγέησ ὅσ ῥα πτολίεθρον ἔναιεν. τοῖσ μέσσην οἰοίσιν ἀπὸ κληῖδα λίποντο αὔτωσ, οὔτι πάλῳ· ἐπὶ δ’ ἔτρεπον αἰνήσαντεσ Τῖφυν ἐυστείρησ οἰήια νηὸσ ἔρυσθαι. Ἔνθεν δ’ αὖ λάιγγασ ἁλὸσ σχεδὸν ὀχλίζοντεσ νήεον αὐτόθι βωμὸν ἐπάκτιον Ἀπόλλωνοσ, Ἀκτίου Ἐμβασίοιό τ’ ἐπώνυμον· ὦκα δέ τοίγε φιτροὺσ ἀζαλέησ στόρεσαν καθύπερθεν ἐλαίησ. τείωσ δ’ αὖτ’ ἀγέληθεν ἐπιπροέηκαν ἄγοντεσ βουκόλοι Αἰσονίδαο δύω βόε. τοὺσ δ’ ἐρύσαντο κουρότεροι ἑτάρων βωμοῦ σχεδόν. οἱ δ’ ἄρ’ ἔπειτα χέρνιβά τ’ οὐλοχύτασ τε παρέσχεθον. αὐτὰρ Ιἤσων εὔχετο κεκλόμενοσ πατρώιον Ἀπόλλωνα· "Κλῦθι ἄναξ, Παγασάσ τε πόλιν τ’ Αἰσωνίδα ναίων, ἡμετέροιο τοκῆοσ ἐπώνυμον, ὅσ μοι ὑπέστησ Πυθοῖ χρειομένῳ ἄνυσιν καὶ πείραθ’ ὁδοῖο σημανέειν, αὐτὸσ γὰρ ἐπαίτιοσ ἔπλευ ἀέθλων· αὐτὸσ νῦν ἄγε νῆα σὺν ἀρτεμέεσσιν ἑταίροισ κεῖσέ τε καὶ παλίνορσον ἐσ Ἑλλάδα. σοὶ δ’ ἂν ὀπίσσω τόσσων, ὅσσοι κεν νοστήσομεν, ἀγλαὰ ταύρων ἱρὰ πάλιν βωμῷ ἐπιθήσομεν· ἄλλα δὲ Πυθοῖ, ἄλλα δ’ ἐσ Ὀρτυγίην ἀπερείσια δῶρα κομίσσω. νῦν δ’ ἴθι, καὶ τήνδ’ ἧμιν, Ἑκηβόλε, δέξο θυηλήν, ἥν τοι τῆσδ’ ἐπίβαθρα χάριν προτεθείμεθα νηὸσ πρωτίστην· λύσαιμι δ’, ἄναξ, ἐπ’ ἀπήμονι μοίρῃ πείσματα σὴν διὰ μῆτιν· ἐπιπνεύσειε δ’ ἀήτησ μείλιχοσ, ᾧ κ’ ἐπὶ πόντον ἐλευσόμεθ’ εὐδιόωντεσ. " Ἦ, καὶ ἅμ’ εὐχωλῇ προχύτασ βάλε. τὼ δ’ ἐπὶ βουσὶν ζωσάσθην, Ἀγκαῖοσ ὑπέρβιοσ, Ἡρακλέησ τε. ἤτοι ὁ μὲν ῥοπάλῳ μέσσον κάρη ἀμφὶ μέτωπα πλῆξεν, ὁ δ’ ἀθρόοσ αὖθι πεσὼν ἐνερείσατο γαίῃ· Ἀγκαῖοσ δ’ ἑτέροιο κατὰ πλατὺν αὐχένα κόψασ χαλκείῳ πελέκει κρατεροὺσ διέκερσε τένοντασ· ἤριπε δ’ ἀμφοτέροισι περιρρηδὴσ κεράεσσιν. τοὺσ δ’ ἔταροι σφάξαν τε θοῶσ, δεῖράν τε βοείασ, κόπτον, δαίτρευόν τε, καὶ ἱερὰ μῆρ’ ἐτάμοντο, κὰδ δ’ ἄμυδισ τάγε πάντα καλύψαντεσ πύκα δημῷ καῖον ἐπὶ σχίζῃσιν· ὁ δ’ ἀκρήτουσ χέε λοιβὰσ Αἰσονίδησ, γήθει δὲ σέλασ θηεύμενοσ Ἴδμων πάντοσε λαμπόμενον θυέων ἄπο τοῖό τε λιγνὺν πορφυρέαισ ἑλίκεσσιν ἐναίσιμον ἀίσσουσαν· αἶψα δ’ ἀπηλεγέωσ νόον ἔκφατο Λητοΐδαο· "Ὑμῖν μὲν δὴ μοῖρα θεῶν χρειώ τε περῆσαι ἐνθάδε κῶασ ἄγοντασ· ἀπειρέσιοι δ’ ἐνὶ μέσσῳ κεῖσέ τε δεῦρό τ’ ἐάσιν ἀνερχομένοισιν ἀέθλοι. αὐτὰρ ἐμοὶ θανέειν στυγερῇ ὑπὸ δαίμονοσ αἴσῃ τηλόθι που πέπρωται ἐπ’ Ἀσίδοσ ἠπείροιο. ὧδε κακοῖσ δεδαὼσ ἔτι καὶ πάροσ οἰωνοῖσιν πότμον ἐμὸν πάτρησ ἐξήιον, ὄφρ’ ἐπιβαίην νηόσ, ἐυκλείη δὲ δόμοισ ἐπιβάντι λίπηται. Ὧσ ἄρ’ ἔφη·

κοῦροι δὲ θεοπροπίησ ἀίοντεσ νόστῳ μὲν γήθησαν, ἄχοσ δ’ ἕλεν Ἴδμονοσ αἴσῃ. ἦμοσ δ’ ἠέλιοσ σταθερὸν παραμείβεται ἦμαρ, αἱ δὲ νέον σκοπέλοισιν ὑποσκιόωνται ἄρουραι, δειελινὸν κλίνοντοσ ὑπὸ ζόφον ἠελίοιο, τῆμοσ ἄρ’ ἤδη πάντεσ ἐπὶ ψαμάθοισι βαθεῖαν φυλλάδα χευάμενοι πολιοῦ πρόπαρ αἰγιαλοῖο κέκλινθ’ ἑξείησ· παρὰ δέ σφισι μυρί’ ἔκειτο εἴδατα, καὶ μέθυ λαρόν, ἀφυσσαμένων προχόῃσιν οἰνοχόων· μετέπειτα δ’ ἀμοιβαδὶσ ἀλλήλοισιν μυθεῦνθ’, οἱᾶ́ τε πολλὰ νέοι παρὰ δαιτὶ καὶ οἴνῳ τερπνῶσ ἑψιόωνται, ὅτ’ ἀάτοσ ὕβρισ ἀπείη. ἔνθ’ αὖτ’ Αἰσονίδησ μὲν ἀμήχανοσ εἰν ἑοῖ αὐτῷ πορφύρεσκεν ἕκαστα κατηφιόωντι ἐοικώσ. τὸν δ’ ἄρ’ ὑποφρασθεὶσ μεγάλῃ ὀπὶ νείκεσεν Ἴδασ· "Αἰσονίδη, τίνα τήνδε μετὰ φρεσὶ μῆτιν ἑλίσσεισ; αὔδα ἐνὶ μέσσοισι τεὸν νόον. ἠε͂́ σε δαμνᾷ τάρβοσ ἐπιπλόμενον, τό τ’ ἀνάλκιδασ ἄνδρασ ἀτύζει; ἴστω νῦν δόρυ θοῦρον, ὅτῳ περιώσιον ἄλλων κῦδοσ ἐνὶ πτολέμοισιν ἀείρομαι, οὐδέ μ’ ὀφέλλει Ζεὺσ τόσον, ὁσσάτιόν περ ἐμὸν δόρυ, μή νύ τι πῆμα λοίγιον ἔσσεσθαι, μηδ’ ἀκράαντον ἀέθλον Ἴδεω ἑσπομένοιο, καὶ εἰ θεὸσ ἀντιόῳτο. τοῖόν μ’ Ἀρήνηθεν ἀοσσητῆρα κομίζεισ. " Ἦ, καὶ ἐπισχόμενοσ πλεῖον δέπασ ἀμφοτέρῃσιν πῖνε χαλίκρητον λαρὸν μέθυ· δεύετο δ’ οἴνῳ χείλεα, κυάνεαί τε γενειάδεσ· οἱ δ’ ὁμάδησαν πάντεσ ὁμῶσ, Ἴδμων δὲ καὶ ἀμφαδίην ἀγόρευσεν· "Δαιμόνιε, φρονέεισ ὀλοφώια καὶ πάροσ αὐτῷ. ἠε͂́ τοι εἰσ ἄτην ζωρὸν μέθυ θαρσαλέον κῆρ οἰδάνει ἐν στήθεσσι, θεοὺσ δ’ ἀνέηκεν ἀτίζειν; ἄλλοι μῦθοι ἐάσι παρήγοροι, οἷσί περ ἀνὴρ θαρσύνοι ἕταρον· σὺ δ’ ἀτάσθαλα πάμπαν ἐείπασ, τοῖα φάτισ καὶ τοὺσ πρὶν ἐπιφλύειν μακάρεσσιν υἱᾶσ Ἀλωιάδασ, οἷσ οὐδ’ ὅσον ἰσοφαρίζεισ ἠνορέην· ἔμπησ δὲ θοοῖσ ἐδάμησαν ὀιστοῖσ ἄμφω Λητοΐδαο, καὶ ἴφθιμοί περ ἐόντεσ. " Ὧσ ἔφατ’· ἐκ δ’ ἐγέλασσεν ἄδήν Ἀφαρήιοσ Ἴδασ καί μιν ἐπιλλίζων ἠμείβετο κερτομίοισιν· "Ἄγρει νυν τόδε σῇσι θεοπροπίῃσιν ἐνίσπεσ, εἰ καὶ ἐμοὶ τοιόνδε θεοὶ τελέουσιν ὄλεθρον, οἱο͂ν Ἀλωιάδῃσι πατὴρ τεὸσ ἐγγυάλιξεν. φράζεο δ’ ὅππωσ χεῖρασ ἐμὰσ σόοσ ἐξαλέοιο, χρειὼ θεσπίζων μεταμώνιον εἴ κεν ἁλῴησ. " Χώετ’ ἐνιπτάζων· προτέρω δέ κε νεῖκοσ ἐτύχθη, εἰ μὴ δηριόωντασ ὁμοκλήσαντεσ ἑταῖροι αὐτόσ τ’ Αἰσονίδησ κατερήτυεν· ἂν δὲ καὶ Ὀρφεὺσ λαιῇ ἀνασχόμενοσ κίθαριν πείραζεν ἀοιδῆσ. Ηεἴδεν δ’ ὡσ γαῖα καὶ οὐρανὸσ ἠδὲ θάλασσα, τὸ πρὶν ἐπ’ ἀλλήλοισι μιῇ συναρηρότα μορφῇ, νείκεοσ ἐξ ὀλοοῖο διέκριθεν ἀμφὶσ ἕκαστα· ἠδ’ ὡσ ἔμπεδον αἰὲν ἐν αἰθέρι τέκμαρ ἔχουσιν ἄστρα σεληναίη τε καὶ ἠελίοιο κέλευθοι· οὔρεά θ’ ὡσ ἀνέτειλε, καὶ ὡσ ποταμοὶ κελάδοντεσ αὐτῇσιν νύμφῃσι καὶ ἑρπετὰ πάντ’ ἐγένοντο. ἠείδεν δ’ ὡσ πρῶτον Ὀφίων Εὐρυνόμη τε Ὠκεανὶσ νιφόεντοσ ἔχον κράτοσ Οὐλύμποιο· ὥσ τε βίῃ καὶ χερσὶν ὁ μὲν Κρόνῳ εἴκαθε τιμῆσ, ἡ δὲ Ῥέῃ, ἔπεσον δ’ ἐνὶ κύμασιν Ὠκεανοῖο· οἱ δὲ τέωσ μακάρεσσι θεοῖσ Τιτῆσιν ἄνασσον, ὄφρα Ζεὺσ ἔτι κοῦροσ, ἔτι φρεσὶ νήπια εἰδώσ, Δικταῖον ναίεσκεν ὑπὸ σπέοσ· οἱ δέ μιν οὔπω γηγενέεσ Κύκλωπεσ ἐκαρτύναντο κεραυνῷ, βροντῇ τε στεροπῇ τε· τὰ γὰρ Διὶ κῦδοσ ὀπάζει. Ἦ, καὶ ὁ μὲν φόρμιγγα σὺν ἀμβροσίῃ σχέθεν αὐδῇ.

τοὶ δ’ ἄμοτον λήξαντοσ ἔτι προύχοντο κάρηνα πάντεσ ὁμῶσ ὀρθοῖσιν ἐπ’ οὐάσιν ἠρεμέοντεσ κηληθμῷ· τοῖόν σφιν ἐνέλλιπε θέλκτρον ἀοιδῆσ. οὐδ’ ἐπὶ δὴν μετέπειτα κερασσάμενοι Διὶ λοιβάσ, ἣ θέμισ, ἑστηῶτεσ ἐπὶ γλώσσῃσι χέοντο αἰθομέναισ, ὕπνου δὲ διὰ κνέφασ ἐμνώοντο. Αὐτὰρ ὅτ’ αἰγλήεσσα φαεινοῖσ ὄμμασιν Ηὢσ Πηλίου αἰπεινὰσ ἴδεν ἄκριασ, ἐκ δ’ ἀνέμοιο εὔδιοι ἐκλύζοντο τινασσομένησ ἁλὸσ ἄκραι, δὴ τότ’ ἀνέγρετο Τῖφυσ· ἄφαρ δ’ ὀρόθυνεν ἑταίρουσ βαινέμεναί τ’ ἐπὶ νῆα καὶ ἀρτύνασθαι ἐρετμά. σμερδαλέον δὲ λιμὴν Παγασήιοσ ἠδὲ καὶ αὐτὴ Πηλιὰσ ἰάχεν Ἀργὼ ἐπισπέρχουσα νέεσθαι. ἐν γάρ οἱ δόρυ θεῖον ἐλήλατο, τό ῥ’ ἀνὰ μέσσην στεῖραν Ἀθηναίη Δωδωνίδοσ ἡρ́μοσε φηγοῦ. οἱ δ’ ἀνὰ σέλματα βάντεσ ἐπισχερὼ ἀλλήλοισιν, ὡσ ἐδάσαντο πάροιθεν ἐρεσσέμεν ᾧ ἐνὶ χώρῳ, εὐκόσμωσ σφετέροισι παρ’ ἔντεσιν ἑδριόωντο. μέσσῳ δ’ Ἀγκαῖοσ μέγα τε σθένοσ Ἡρακλῆοσ ἵζανον· ἄγχι δέ οἱ ῥόπαλον θέτο, καί οἱ ἔνερθεν ποσσὶν ὑπεκλύσθη νηὸσ τρόπισ. · εἵλκετο δ’ ἤδη πείσματα, καὶ μέθυ λεῖβον ὕπερθ’ ἁλόσ. αὐτὰρ Ιἤσων δακρυόεισ γαίησ ἀπὸ πατρίδοσ ὄμματ’ ἔνεικεν. οἱ δ’, ὥστ’ ἠίθεοι Φοίβῳ χορὸν ἢ ἐνὶ Πυθοῖ ᾔ που ἐν Ὀρτυγίῃ, ἢ ἐφ’ ὕδασιν Ἰσμηνοῖο στησάμενοι, φόρμιγγοσ ὑπαὶ περὶ βωμὸν ὁμαρτῇ ἐμμελέωσ κραιπνοῖσι πέδον ῥήσσωσι πόδεσσιν· ὧσ οἱ ὑπ’ Ὀρφῆοσ κιθάρῃ πέπληγον ἐρετμοῖσ πόντου λάβρον ὕδωρ, ἐπὶ δὲ ῥόθια κλύζοντο· ἀφρῷ δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα κελαινὴ κήκιεν ἅλμη δεινὸν μορμύρουσα ἐρισθενέων μένει ἀνδρῶν. στράπτε δ’ ὑπ’ ἠελίῳ φλογὶ εἴκελα νηὸσ ἰούσησ τεύχεα· μακραὶ δ’ αἰὲν ἐλευκαίνοντο κέλευθοι, ἀτραπὸσ ὣσ χλοεροῖο διειδομένη πεδίοιο. πάντεσ δ’ οὐρανόθεν λεῦσσον θεοὶ ἤματι κείνῳ νῆα καὶ ἡμιθέων ἀνδρῶν μένοσ, οἳ τότ’ ἄριστοι πόντον ἐπιπλώεσκον· ἐπ’ ἀκροτάτῃσι δὲ νύμφαι Πηλιάδεσ κορυφῇσιν ἐθάμβεον εἰσορόωσαι ἔργον Ἀθηναίησ Ἰτωνίδοσ, ἠδὲ καὶ αὐτοὺσ ἡρ́ωασ χείρεσσιν ἐπικραδάοντασ ἐρετμά. αὐτὰρ ὅγ’ ἐξ ὑπάτου ὄρεοσ κίεν ἄγχι θαλάσσησ Χείρων Φιλλυρίδησ, πολιῇ δ’ ἐπὶ κύματοσ ἀγῇ τέγγε πόδασ, καὶ πολλὰ βαρείῃ χειρὶ κελεύων, νόστον ἐπευφήμησεν ἀκηδέα νισσομένοισιν. σὺν καί οἱ παράκοιτισ ἐπωλένιον φορέουσα Πηλεΐδην Ἀχιλῆα, φίλῳ δειδίσκετο πατρί. Οἱ δ’ ὅτε δὴ λιμένοσ περιηγέα κάλλιπον ἀκτὴν φραδμοσύνῃ μήτι τε δαΐφρονοσ Ἁγνιάδαο Τίφυοσ, ὅσ ῥ’ ἐνὶ χερσὶν ἐύξοα τεχνηέντωσ πηδάλι’ ἀμφιέπεσκ’, ὄφρ’ ἔμπεδον ἐξιθύνοι, δή ῥα τότε μέγαν ἱστὸν ἐνεστήσαντο μεσόδμῃ, δῆσαν δὲ προτόνοισι, τανυσσάμενοι ἑκάτερθεν, κὰδ δ’ αὐτοῦ λίνα χεῦαν, ἐπ’ ἠλακάτην ἐρύσαντεσ. ἐν δὲ λιγὺσ πέσεν οὖροσ· ἐπ’ ἰκριόφιν δὲ κάλωασ ξεστῇσιν περόνῃσι διακριδὸν ἀμφιβαλόντεσ Τισαίην εὔκηλοι ὑπὲρ δολιχὴν θέον ἄκρην. τοῖσι δὲ φορμίζων εὐθήμονι μέλπεν ἀοιδῇ Οἰάγροιο πάισ νηοσσόον εὐπατέρειαν Ἄρτεμιν, ἣ κείνασ σκοπιὰσ ἁλὸσ ἀμφιέπεσκεν ῥυομένη καὶ γαῖαν Ιὠλκίδα· τοὶ δὲ βαθείησ ἰχθύεσ ἀίσσοντεσ ὕπερθ’ ἁλόσ, ἄμμιγα παύροισ ἄπλετοι, ὑγρὰ κέλευθα διασκαίροντεσ ἕποντο. ὡσ δ’ ὁπότ’ ἀγραύλοιο κατ’ ἴχνια σημαντῆροσ μυρία μῆλ’ ἐφέπονται ἄδην κεκορημένα ποίησ εἰσ αὖλιν, ὁ δέ τ’ εἶσι πάροσ σύριγ γι λιγείῃ καλὰ μελιζόμενοσ νόμιον μέλοσ, ὧσ ἄρα τοίγε ὡμάρτευν· τὴν δ’ αἰὲν ἐπασσύτεροσ φέρεν οὖροσ. Αὐτίκα δ’ ἠερίη πολυλήιοσ αἰᾶ Πελασγῶν δύετο, Πηλιάδασ δὲ παρεξήμειβον ἐρίπνασ αἰὲν ἐπιπροθέοντεσ·

ἔδυνε δὲ Σηπιὰσ ἄκρη, φαίνετο δ’ εἰναλίη Σκίαθοσ, φαίνοντο δ’ ἄπωθεν Πειρεσιαὶ Μάγνησά θ’ ὑπεύδιοσ ἠπείροιο ἀκτὴ καὶ τύμβοσ Δολοπήιοσ· ἔνθ’ ἄρα τοίγε ἑσπέριοι ἀνέμοιο παλιμπνοίῃσιν ἔκελσαν, καί μιν κυδαίνοντεσ ὑπὸ κνέφασ ἔντομα μήλων κεῖαν, ὀρινομένησ ἁλὸσ οἴδματι· διπλόα δ’ ἀκταῖσ ἤματ’ ἐλινύεσκον· ἀτὰρ τριτάτῳ προέηκαν νῆα, τανυσσάμενοι περιώσιον ὑψόθι λαῖφοσ. τὴν δ’ ἀκτὴν Ἀφέτασ Ἀργοῦσ ἔτι κικλήσκουσιν. Ἔνθεν δὲ προτέρωσε παρεξέθεον Μελίβοιαν. [ἀκτήν τ’ αἰγιαλόν τε δυσήνεμον εἰσορόωντεσ. ] ἠῶθεν δ’ Ὁμόλην αὐτοσχεδὸν εἰσορόωντεσ πόντῳ κεκλιμένην παρεμέτρεον· οὐδ’ ἔτι δηρὸν μέλλον ὑπὲκ ποταμοῖο βαλεῖν Ἀμύροιο ῥέεθρα. κεῖθεν δ’ Εὐρυμενάσ τε πολυκλύστουσ τε φάραγγασ Ὄσσησ Οὐλύμποιό τ’ ἐσέδρακον· αὐτὰρ ἔπειτα κλίτεα Παλλήναια, Καναστραίην ὑπὲρ ἄκρην, ἤνυσαν ἐννύχιοι πνοιῇ ἀνέμοιο θέοντεσ. ἦρι δὲ νισσομένοισιν Ἄθω ἀνέτελλε κολώνη Θρηικίη, ἣ τόσσον ἀπόπροθι Λῆμνον ἐοῦσαν, ὅσσον ἐσ ἔνδιόν κεν ἐύστολοσ ὁλκὰσ ἀνύσσαι, ἀκροτάτῃ κορυφῇ σκιάει, καὶ ἐσάχρι Μυρίνησ. τοῖσιν δ’ αὐτῆμαρ μὲν ἀέν καὶ ἐπι κνέφασ οὖροσ πάγχυ μάλ’ ἀκραήσ, τετάνυστο δὲ λαίφεα νηόσ. αὐτὰρ ἅμ’ ἠελίοιο βολαῖσ ἀνέμοιο λιπόντοσ εἰρεσίῃ κραναὴν Σιντηίδα Λῆμνον ἵκοντο. Ἔνθ’ ἄμυδισ πᾶσ δῆμοσ ὑπερβασίῃσι γυναικῶν νηλειῶσ δέδμητο παροιχομένῳ λυκάβαντι. δὴ γὰρ κουριδίασ μὲν ἀπηνήναντο γυναῖκασ ἀνέρεσ ἐχθήραντεσ, ἔχον δ’ ἐπὶ ληιάδεσσιν τρηχὺν ἔρον, ἃσ αὐτοὶ ἀγίνεον ἀντιπέρηθεν Θρηικίην δῃοῦντεσ· ἐπεὶ χόλοσ αἰνὸσ ὄπαζεν Κύπιδοσ, οὕνεκά μιν γεράων ἐπὶ δηρὸν ἄτισσαν. ὦ μέλεαι, ζήλοιό τ’ ἐπισμυγερῶσ ἀκόρητοι. οὐκ οἰο͂ν σὺν τῇσιν ἑοὺσ ἔρραισαν ἀκοίτασ ἀμφ’ εὐνῇ, πᾶν δ’ ἄρσεν ὁμοῦ γένοσ, ὥσ κεν ὀπίσσω μήτινα λευγαλέοιο φόνου τίσειαν ἀμοιβήν. οἰή δ’ ἐκ πασέων γεραροῦ περιφείσατο πατρὸσ Ὑψιπύλεια Θόαντοσ, ὃ δὴ κατὰ δῆμον ἄνασσεν· λάρνακι δ’ ἐν κοίλῃ μιν ὕπερθ’ ἁλὸσ ἧκε φέρεσθαι, αἴ κε φύγῃ. καὶ τὸν μὲν ἐσ Οἰνοίην ἐρύσαντο πρόσθεν, ἀτὰρ Σίκινόν γε μεθύστερον αὐδηθεῖσαν νῆσον, ἐπακτῆρεσ, Σικίνου ἄπο, τόν ῥα Θόαντι νηιὰσ Οἰνοίη νύμφη τέκεν εὐνηθεῖσα. τῇσι δὲ βουκόλιαί τε βοῶν χάλκειά τε δύνειν τεύχεα, πυροφόρουσ τε διατμήξασθαι ἀροὔρασ ῥηίτερον πάσῃσιν Ἀθηναίησ πέλεν ἔργων, οἷσ αἰεὶ τὸ πάροιθεν ὁμίλεον. ἀλλὰ γὰρ ἔμπησ ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον ἐπὶ πλατὺν ὄμμασι πόντον δείματι λευγαλέῳ, ὁπότε Θρήικεσ ἰάσιν. τῶ καὶ ὅτ’ ἐγγύθι νήσου ἐρεσσομένην ἴδον Ἀργώ, αὐτίκα πασσυδίῃ πυλέων ἔκτοσθε Μυρίνησ δήια τεύχεα δῦσαι ἐσ αἰγιαλὸν προχέοντο, Θυιάσιν ὠμοβόροισ ἴκελαι· φὰν γάρ που ἱκάνειν Θρήικασ· ἡ δ’ ἅμα τῇσι Θοαντιὰσ Ὑψιπύλεια δῦν’ ἐνὶ τεύχεσι πατρόσ. ἀμηχανίῃ δ’ ἐχέοντο ἄφθογγοι· τοῖόν σφιν ἐπὶ δέοσ ᾐωρεῖτο. Τείωσ δ’ αὖτ’ ἐκ νηὸσ ἀριστῆεσ προέηκαν Αἰθαλίδην κήρυκα θοόν, τῷπέρ τε μέλεσθαι ἀγγελίασ καὶ σκῆπτρον ἐπέτρεπον Ἑρμείαο, σφωιτέροιο τοκῆοσ, ὅ οἱ μνῆστιν πόρε πάντων ἄφθιτον·

οὐδ’ ἔτι νῦν περ ἀποιχομένου Ἀχέροντοσ δίνασ ἀπροφάτουσ ψυχὴν ἐπιδέδρομε λήθη· ἀλλ’ ἥγ’ ἔμπεδον αἰὲν ἀμειβομένη μεμόρηται, ἄλλοθ’ ὑποχθονίοισ ἐναρίθμιοσ, ἄλλοτ’ ἐσ αὐγὰσ ἠελίου ζωοῖσι μετ’ ἀνδράσιν. ἀλλὰ τί μύθουσ Αἰθαλίδεω χρειώ με διηνεκέωσ ἀγορεύειν; ὅσ ῥα τόθ’ Ὑψιπύλην μειλίξατο δέχθαι ἰόντασ ἤματοσ ἀνομένοιο διὰ κνέφασ· οὐδὲ μὲν ἠοῖ πείσματα νηὸσ ἔλυσαν ἐπὶ πνοιῇ βορέαο. Λημνιάδεσ δὲ γυναῖκεσ ἀνὰ πτόλιν ἷζον ἰοῦσαι εἰσ ἀγορήν· αὐτὴ γὰρ ἐπέφραδεν Ὑψιπύλεια. καί ῥ’ ὅτε δὴ μάλα πᾶσαι ὁμιλαδὸν ἠγερέθοντο, αὐτίκ’ ἄρ’ ἥγ’ ἐνὶ τῇσιν ἐποτρύνουσ’ ἀγόρευεν· "Ὦφιλαι, εἰ δ’ ἄγε δὴ μενοεικέα δῶρα πόρωμεν ἀνδράσιν, οἱᾶ́ τ’ ἐοίκεν ἄγειν ἐπὶ νηὸσ ἔχοντασ, ἠιά, καὶ μέθυ λαρόν, ἵν’ ἔμπεδον ἔκτοθι πύργων μίμνοιεν, μηδ’ ἄμμε κατὰ χρειὼ μεθέποντεσ ἀτρεκέωσ γνώωσι, κακὴ δ’ ἐπὶ πολλὸν ἵκηται βάξισ· ἐπεὶ μέγα ἔργον ἐρέξαμεν, οὐδέ τι πάμπαν θυμηδὲσ καὶ τοῖσι τόγ’ ἔσσεται, εἴ κε δαεῖεν. ἡμετέρη μὲν νῦν τοίη παρενήνοθε μῆτισ· ὑμέων δ’ εἴ τισ ἄρειον ἔποσ μητίσεται ἄλλη, ἐγρέσθω· τοῦ γάρ τε καὶ εἵνεκα δεῦρ’ ἐκάλεσσα. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη, καὶ θῶκον ἐφίζανε πατρὸσ ἑοῖο λάινον· αὐτὰρ ἔπειτα φίλη τροφὸσ ὦρτο Πολυξώ, γήραϊ δὴ ῥικνοῖσιν ἐπισκάζουσα πόδεσσιν, βάκτρῳ ἐρειδομένη, περὶ δὲ μενέαιν’ ἀγορεῦσαι. τῇ καὶ παρθενικαὶ πίσυρεσ σχεδὸν ἑδριόωντο ἀδμῆτεσ λευκῇσιν ἐπιχνοαούσῃ ἐθείραισ. στῆ δ’ ἄρ’ ἐνὶ μέσσῃ ἀγορῇ, ἀνὰ δ’ ἔσχεθε δειρὴν ἦκα μόλισ κυφοῖο μεταφρένου, ὧδέ τ’ ἐείπεν· "Δῶρα μέν, ὡσ αὐτῇ περ ἐφανδάνει Ὑψιπυλείῃ, πέμπωμεν ξείνοισιν, ἐπεὶ καὶ ἄρειον ὀπάσσαι. ὔμμι γε μὴν τίσ μῆτισ ἐπαύρεσθαι βιότοιο, αἴ κεν ἐπιβρίσῃ Θρήιξ στρατόσ, ἠέ τισ ἄλλοσ δυσμενέων, ἅ τε πολλὰ μετ’ ἀνθρώποισι πέλονται; ὡσ καὶ νῦν ὅδ’ ὅμιλοσ ἀνωίστωσ ἐφικάνει. εἰ δὲ τὸ μὲν μακάρων τισ ἀποτρέποι, ἄλλα δ’ ὀπίσσω μυρία δηιοτῆτοσ ὑπέρτερα πήματα μίμνει, εὖτ’ ἂν δὴ γεραραὶ μὲν ἀποφθινύθωσι γυναῖκεσ, κουρότεραι δ’ ἄγονοι στυγερὸν ποτὶ γῆρασ ἵκησθε. πῶσ τῆμοσ βώσεσθε δυσάμμοροι; ἠε͂ βαθείαισ αὐτόματοι βόεσ ὔμμιν ἐνιζευχθέντεσ ἀρούραισ γειοτόμον νειοῖο διειρύσσουσιν ἄροτρον, καὶ πρόκα τελλομένου ἔτεοσ στάχυν ἀμήσονται; ἦ μὲν ἐγών, εἰ καί με τὰ νῦν ἔτι πεφρίκασιν Κῆρεσ, ἐπερχόμενόν που ὀίομαι εἰσ ἔτοσ ἤδη γαῖαν ἐφέσσεσθαι, κτερέων ἀπὸ μοῖραν ἑλοῦσαν αὔτωσ, ἣ θέμισ ἐστί, πάροσ κακότητα πελάσσαι. ὁπλοτέρῃσι δὲ πάγχυ τάδε φράζεσθαι ἄνωγα. νῦν γὰρ δὴ παρὰ ποσσὶν ἐπήβολόσ ἐστ’ ἀλεωρή, εἴ κεν ἐπιτρέψητε δόμουσ καὶ ληίδα πᾶσαν ὑμετέρην ξείνοισι καὶ ἀγλαὸν ἄστυ μέλεσθαι. Ὧσ ἔφατ’·

ἐν δ’ ἀγορὴ πλῆτο θρόου. εὐάδε γάρ σφιν μῦθοσ. ἀτὰρ μετὰ τήνγε παρασχεδὸν αὖτισ ἀνῶρτο Ὑψιπύλη, καὶ τοῖον ὑποβλήδην ἔποσ ηὔδα· "Εἰ μὲν δὴ πάσῃσιν ἐφανδάνει ἥδε μενοινή, ἤδη κεν μετὰ νῆα καὶ ἄγγελον ὀτρύναιμι. " ἦ ῥα, καὶ Ἰφινόην μετεφώνεεν ἆσσον ἐοῦσαν· "Ὄρσο μοι, Ἰφινόη, τοῦδ’ ἀνέροσ ἀντιόωσα, ἡμέτερόνδε μολεῖν, ὅστισ στόλου ἡγεμονεύει, ὄφρα τί οἱ δήμοιο ἔποσ θυμῆρεσ ἐνίσπω· καὶ δ’ αὐτοὺσ γαίησ τε καὶ ἄστεοσ, αἴ κ’ ἐθέλωσιν, κέκλεο θαρσαλέωσ ἐπιβαινέμεν εὐμενέοντασ. " Ἦ, καὶ ἔλυσ’ ἀγορήν, μετὰ δ’ εἰσ ἑὸν ὦρτο νέεσθαι. ὧσ δὲ καὶ Ἰφινόη Μινύασ ἵκεθ’· οἱ δ’ ἐρέεινον, χρεῖοσ ὅ τι φρονέουσα μετήλυθεν. ὦκα δὲ τούσγε πασσυδίῃ μύθοισι προσέννεπεν ἐξερέοντασ· "Κούρη τοί μ’ ἐφέηκε Θοαντιὰσ ἐνθάδ’ ἰοῦσαν, Ὑψιπύλη, καλέειν νηὸσ πρόμον, ὅστισ ὄρωρεν, ὄφρα τί οἱ δήμοιο ἔποσ θυμῆρεσ ἐνίσπῃ· καὶ δ’ αὐτοὺσ γαίησ τε καὶ ἄστεοσ, αἴ κ’ ἐθέλητε, κέκλεται αὐτίκα νῦν ἐπιβαινέμεν εὐμενέοντασ. " Ὧσ ἄρ’ ἔφη· πάντεσσι δ’ ἐναίσιμοσ ἥνδανε μῦθοσ. Υψιπύλην δ’ εἴσαντο καταφθιμένοιο Θόαντοσ τηλυγέτην γεγαυῖαν ἀνασσέμεν· ὦκα δὲ τόνγε πέμπον ἴμεν, καὶ δ’ αὐτοὶ ἐπεντύνοντο νέεσθαι. Αὐτὰρ ὅγ’ ἀμφ’ ὤμοισι θεᾶσ Τριτωνίδοσ ἔργον, δίπλακα πορφυρέην περονήσατο, τήν οἱ ὄπασσεν Παλλάσ, ὅτε πρῶτον δρυόχουσ ἐπεβάλλετο νηὸσ Ἀργοῦσ, καὶ κανόνεσσι δάε ζυγὰ μετρήσασθαι. τῆσ μὲν ῥηίτερόν κεν ἐσ ἠέλιον ἀνιόντα ὄσσε βάλοισ, ἢ κεῖνο μεταβλέψειασ ἔρευθοσ. δὴ γάρ τοι μέσση μὲν ἐρευθήεσσ’ ἐτέτυκτο, ἄκρα δὲ πορφυρέη πάντῃ πέλεν· ἐν δ’ ἄρ’ ἑκάστῳ τέρματι δαίδαλα πολλὰ διακριδὸν εὖ ἐπέπαστο. Ἐν μὲν ἔσαν Κύκλωπεσ ἐπ’ ἀφθίτῳ ἥμενοι ἔργῳ, Ζηνὶ κεραυνὸν ἄνακτι πονεύμενοι· ὃσ τόσον ἤδη παμφαίνων ἐτέτυκτο, μιῆσ δ’ ἔτι δεύετο μοῦνον ἀκτῖνοσ, τὴν οἵδε σιδηρείῃσ ἐλάασκον σφύρῃσιν, μαλεροῖο πυρὸσ ζείουσαν ἀυτμήν. Ἐν δ’ ἔσαν Ἀντιόπησ Ἀσωπίδοσ υἱέε δοιώ, Ἀμφίων καὶ Ζῆθοσ· ἀπύργωτοσ δ’ ἔτι Θήβη κεῖτο πέλασ, τῆσ οἵγε νέον βάλλοντο δομαίουσ ἱέμενοι. Ζῆθοσ μὲν ἐπωμαδὸν ἠέρταζεν οὔρεοσ ἠλιβάτοιο κάρη, μογέοντι ἐοικώσ· Ἀμφίων δ’ ἐπί οἱ χρυσέῃ φόρμιγγι λιγαίνων ἠιέ, δὶσ τόσση δὲ μετ’ ἴχνια νίσσετο πέτρη Ἑξείησ δ’ ἤσκητο βαθυπλόκαμοσ Κυθέρεια Ἄρεοσ ὀχμάζουσα θοὸν σάκοσ· ἐκ δέ οἱ ὤμου πῆχυν ἔπι σκαιὸν ξυνοχὴ κεχάλαστο χιτῶνοσ νέρθεν ὑπὲκ μαζοῖο· τὸ δ’ ἀντίον ἀτρεκὲσ αὔτωσ χαλκείῃ δείκηλον ἐν ἀσπίδι φαίνετ’ ἰδέσθαι. Ἐν δὲ βοῶν ἔσκεν λάσιοσ νομόσ·

ἀμφὶ δὲ βουσὶν Τηλεβόαι μάρναντο καὶ υἱέεσ Ἠλεκτρύωνοσ· οἱ μὲν ἀμυνόμενοι, ἀτὰρ οἵγ’ ἐθέλοντεσ ἀμέρσαι, ληισταὶ Τάφιοι· τῶν δ’ αἵματι δεύετο λειμὼν ἑρσήεισ, πολέεσ δ’ ὀλίγουσ βιόωντο νομῆασ. Ἐν δὲ δύω δίφροι πεπονήατο δηριόωντεσ. καὶ τὸν μὲν προπάροιθε Πέλοψ ἴθυνε, τινάσσων ἡνία, σὺν δέ οἱ ἔσκε παραιβάτισ Ἱπποδάμεια· τὸν δὲ μεταδρομάδην ἐπὶ Μυρτίλοσ ἤλασεν ἵππουσ, σὺν τῷ δ’ Οἰνόμαοσ προτενὲσ δόρυ χειρὶ μεμαρπὼσ ἄξονοσ ἐν πλήμνῃσι παρακλιδὸν ἀγνυμένοιο πῖπτεν, ἐπεσσύμενοσ Πελοπήια νῶτα δαΐξαι. Ἐν καὶ Ἀπόλλων Φοῖβοσ ὀιστεύων ἐτέτυκτο, βούπαισ οὔπω πολλόσ, ἑὴν ἐρύοντα καλύπτρησ μητέρα θαρσαλέωσ Τιτυὸν μέγαν, ὅν ῥ’ ἔτεκέν γε δῖ’ Ἐλάρη, θρέψεν δὲ καὶ ἂψ ἐλοχεύσατο Γαῖα. Ἐν καὶ Φρίξοσ ἐήν Μινυήιοσ ὡσ ἐτεόν περ εἰσαϊών κριοῦ, ὁ δ’ ἄρ’ ἐξενέποντι ἐοικώσ. κείνουσ κ’ εἰσορόων ἀκέοισ, ψεύδοιό τε θυμόν, ἐλπόμενοσ πυκινήν τιν’ ἀπὸ σφείων ἐσακοῦσαι βάξιν, ὃ καὶ δηρόν περ ἐπ’ ἐλπίδι θηήσαιο. Τοῖ’ ἄρα δῶρα θεᾶσ Τριτωνίδοσ ἠε͂ν Ἀθήνησ. δεξιτερῇ δ’ ἕλεν ἔγχοσ ἑκηβόλον, ὅ ῥ’ Ἀταλάντη Μαινάλῳ ἔν ποτέ οἱ ξεινήιον ἐγγυάλιξεν, πρόφρων ἀντομένη· περὶ γὰρ μενέαινεν ἕπεσθαι τὴν ὁδόν· ἀλλὰ γὰρ αὐτὸσ ἑκὼν ἀπερήτυε κούρην, δεῖσεν δ’ ἀργαλέασ ἔριδασ φιλότητοσ ἕκητι. Βῆ δ’ ἴμεναι προτὶ ἄστυ, φαεινῷ ἀστέρι ἶσοσ, ὅν ῥά τε νηγατέῃσιν ἐεργόμεναι καλύβῃσιν νύμφαι θηήσαντο δόμων ὕπερ ἀντέλλοντα, καί σφισι κυανέοιο δι’ ἠέροσ ὄμματα θέλγει καλὸν ἐρευθόμενοσ, γάνυται δέ τε ἠιθέοιο παρθένοσ ἱμείρουσα μετ’ ἀλλοδαποῖσιν ἐόντοσ ἀνδράσιν, ᾧ καί μιν μνηστὴν κομέουσι τοκῆεσ· τῷ ἴκελοσ πρὸ πόληοσ ἀνὰ στίβον ἠιέν ἡρ́ωσ. καί ῥ’ ὅτε δὴ πυλέων τε καὶ ἄστεοσ ἐντὸσ ἔβησαν, δημότεραι μὲν ὄπισθεν ἐπεκλονέοντο γυναῖκεσ, γηθόσυναι ξείνῳ· ὁ δ’ ἐπὶ χθονὸσ ὄμματ’ ἐρείσασ νίσσετ’ ἀπηλεγέωσ, ὄφρ’ ἀγλαὰ δώμαθ’ ἵκανεν Ὑψιπύλησ· ἄνεσαν δὲ πύλασ προφανέντι θεράπναι δικλίδασ, εὐτύκτοισιν ἀρηρεμένασ σανίδεσσιν. ἔνθα μιν Ἰφινόη κλισμῷ ἔνι παμφανόωντι ἐσσυμένωσ καλῆσ διὰ παστάδοσ εἷσεν ἄγουσα ἀντία δεσποίνησ· ἡ δ’ ἐγκλιδὸν ὄσσε βαλοῦσα παρθενικὰσ ἐρύθηνε παρηίδασ· ἔμπα δὲ τόνγε αἰδομένη μύθοισι προσέννεπεν αἱμυλίοισιν· "Ξεῖνε, τίη μίμνοντεσ ἐπὶ χρόνον ἔκτοθι πύργων ἧσθ’ αὔτωσ; ἐπεὶ οὐ μὲν ὑπ’ ἀνδράσι ναίεται ἄστυ, ἀλλὰ Θρηικίησ ἐπινάστιοι ἠπείροιο πυροφόρουσ ἀρόωσι γύασ. κακότητα δὲ πᾶσαν ἐξερέω νημερτέσ, ἵν’ εὖ γνοίητε καὶ αὐτοί. εὖτε Θόασ ἀστοῖσι πατὴρ ἐμὸσ ἐμβασίλευεν, τηνίκα Θρηικίην, οἵ τ’ ἀντία ναιετάουσιν, δήμου ἀπορνύμενοι λαοὶ πέρθεσκον ἐπαύλουσ ἐκ νηῶν, αὐτῇσι δ’ ἀπείρονα ληίδα κούραισ δεῦρ’ ἄγον· οὐλομένησ δὲ θεᾶσ πορσύνετο μῆτισ Κύπριδοσ, ἥ τέ σφιν θυμοφθόρον ἔμβαλεν ἄτην. δὴ γὰρ κουριδίασ μὲν ἀπέστυγον, ἐκ δὲ μελάθρων, ᾗ ματίῃ εἴξαντεσ, ἀπεσσεύοντο γυναῖκασ· αὐτὰρ ληιάδεσσι δορικτήταισ παρίαυον, σχέτλιοι. ἦ μὲν δηρὸν ἐτέτλαμεν, εἴ κέ ποτ’ αὖτισ ὀψὲ μεταστρέψωσι νόον· τὸ δὲ διπλόον αἰεὶ πῆμα κακὸν προύβαινεν. ἀτιμάζοντο δὲ τέκνα γνήσι’ ἐνὶ μεγάροισ, σκοτίη δ’ ἀνέτελλε γενέθλη. αὔτωσ δ’ ἀδμῆτέσ τε κόραι, χῆραί τ’ ἐπὶ τῇσιν μητέρεσ ἂμ πτολίεθρον ἀτημελέεσ ἀλάληντο. οὐδὲ πατὴρ ὀλίγον περ ἑῆσ ἀλέγιζε θυγατρόσ, εἰ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσι δαϊζομένην ὁρόῳτο μητρυιῆσ ὑπὸ χερσὶν ἀτασθάλου· οὐδ’ ἀπὸ μητρὸσ λώβην, ὡσ τὸ πάροιθεν, ἀεικέα παῖδεσ ἄμυνον· οὐδὲ κασιγνήτοισι κασιγνήτη μελε θυμῷ. ἀλλ’ οἰαῖ κοῦραι ληίτιδεσ ἔν τε δόμοισιν ἔν τε χοροῖσ ἀγορῇ τε καὶ εἰλαπίνῃσι μέλοντο· εἰσόκε τισ θεὸσ ἄμμιν ὑπέρβιον ἔμβαλε θάρσοσ, ἂψ ἀναερχομένουσ Θρῃκῶν ἄπο μηκέτι πύργοισ δέχθαι, ἵν’ ἢ φρονέοιεν ἅπερ θέμισ, ἠέ πῃ ἄλλῃ αὐταῖσ ληιάδεσσιν ἀφορμηθέντεσ ἵκοιντο. οἱ δ’ ἄρα θεσσάμενοι παίδων γένοσ, ὅσσον ἔλειπτο ἄρσεν ἀνὰ πτολίεθρον, ἔβαν πάλιν, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ Θρηικίησ ἄροσιν χιονώδεα ναιετάουσιν. τῶ ὑμεῖσ στρωφᾶσθ’ ἐπιδήμιοι· εἰ δέ κεν αὖθι ναιετάειν ἐθέλοισ, καί τοι ἅδοι, ἦ τ’ ἂν ἔπειτα πατρὸσ ἐμεῖο Θόαντοσ ἔχοισ γέρασ· οὐδέ τί σ’ οἰώ γαῖαν ὀνόσσεσθαι· περὶ γὰρ βαθυλήιοσ ἄλλων νήσων, Αἰγαίῃ ὅσαι εἰν ἁλὶ ναιετάουσιν. ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπὶ νῆα κιὼν ἑτάροισιν ἐνίσπεσ μύθουσ ἡμετέρουσ, μηδ’ ἔκτοθι μίμνε πόληοσ. Ἴσκεν, ἀμαλδύνουσα φόνου τέλοσ, οἱο͂ν ἐτύχθη ἀνδράσιν·

αὐτὰρ ὁ τήνγε παραβλήδην προσέειπεν "Ὑψιπύλη, μάλα κεν θυμηδέοσ ἀντιάσαιμεν χρησμοσύνησ, ἣν ἄμμι σέθεν χατέουσιν ὀπάζεισ. εἶμι δ’ ὑπότροποσ αὖτισ ἀνὰ πτόλιν, εὖτ’ ἂν ἕκαστα ἐξείπω κατὰ κόσμον. ἀνακτορίη δὲ μελέσθω σοίγ’ αὐτῇ καὶ νῆσοσ· ἔγωγε μὲν οὐκ ἀθερίζων χάζομαι, ἀλλά με λυγροὶ ἐπισπέρχουσιν ἀέθλοι. " Ἦ, καὶ δεξιτερῆσ χειρὸσ θίγεν· αἶψα δ’ ὀπίσσω βῆ ῥ’ ἴμεν, ἀμφὶ δὲ τόνγε νεήνιδεσ ἄλλοθεν ἄλλαι μυρίαι εἱλίσσοντο κεχαρμέναι, ὄφρα πυλάων ἐξέμολεν. μετέπειτα δ’ ἐυτροχάλοισιν ἀμάξαισ ἀκτὴν εἰσαπέβαν, ξεινήια πολλὰ φέρουσαι, μῦθον ὅτ’ ἤδη πάντα διηνεκέωσ ἀγόρευσεν, τόν ῥα καλεσσαμένη διεπέφραδεν Ὑψιπύλεια· καὶ δ’ αὐτοὺσ ξεινοῦσθαι ἐπὶ σφέα δώματ’ ἄγεσκον ῥηιδίωσ. Κύπρισ γὰρ ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσεν Ἡφαίστοιο χάριν πολυμήτιοσ, ὄφρα κεν αὖτισ ναίηται μετόπισθεν ἀκήρατοσ ἀνδράσι Λῆμνοσ. Ἔνθ’ ὁ μὲν Ὑψιπύλησ βασιλήιον ἐσ δόμον ὦρτο Αἰσονίδησ· οἱ δ’ ἄλλοι ὅπῃ καὶ ἔκυρσαν ἕκαστοσ, Ἡρακλῆοσ ἄνευθεν, ὁ γὰρ παρὰ νηὶ λέλειπτο αὐτὸσ ἑκὼν παῦροί τε διακρινθέντεσ ἑταῖροι. αὐτίκα δ’ ἄστυ χοροῖσι καὶ εἰλαπίνῃσι γεγήθει καπνῷ κνισήεντι περίπλεον· ἔξοχα δ’ ἄλλων ἀθανάτων Ἥρησ υἱᾶ κλυτὸν ἠδὲ καὶ αὐτὴν Κύπριν ἀοιδῇσιν θυέεσσί τε μειλίσσοντο. ἀμβολίη δ’ εἰσ ἦμαρ ἀεὶ ἐξ ἤματοσ ἠε͂ν ναυτιλίησ· δηρὸν δ’ ἂν ἐλίνυον αὖθι μένοντεσ, εἰ μὴ ἀολλίσσασ ἑτάρουσ ἀπάνευθε γυναικῶν Ἡρακλέησ τοίοισιν ἐνιπτάζων μετέειπεν· "Δαιμόνιοι, πάτρησ ἐμφύλιον αἷμ’ ἀποέργει ἡμέασ; ἠε͂ γάμων ἐπιδευέεσ ἐνθάδ’ ἔβημεν κεῖθεν, ὀνοσσάμενοι πολιήτιδασ; αὖθι δ’ ἑάδεν ναίοντασ λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι; οὐ μὰν εὐκλειεῖσ γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξὶν ἐσσόμεθ’ ὧδ’ ἐπὶ δηρὸν ἐελμένοι· οὐδέ τι κῶασ αὐτόματον δώσει τισ ἑλὼν θεὸσ εὐξαμένοισιν. ἰόμεν αὖτισ ἕκαστοι ἐπὶ σφέα· τὸν δ’ ἐνὶ λέκτροισ Ὑψιπύλησ εἰᾶτε πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον παισὶν ἐσανδρώσῃ, μεγάλη τέ ἑ βάξισ ἵκηται. " Ὧσ νείκεσσεν ὅμιλον· ἐναντία δ’ οὔ νύ τισ ἔτλη ὄμματ’ ἀνασχεθέειν, οὐδὲ προτιμυθήσασθαι· ἀλλ’ αὔτωσ ἀγορῆθεν ἐπαρτίζοντο νέεσθαι σπερχόμενοι. ταὶ δέ σφιν ἐπέδραμον, εὖτ’ ἐδάησαν. ὡσ δ’ ὅτε λείρια καλὰ περιβρομέουσι μέλισσαι πέτρησ ἐκχύμεναι σιμβληίδοσ, ἀμφὶ δὲ λειμὼν ἑρσήεισ γάνυται, ταὶ δὲ γλυκὺν ἄλλοτε ἄλλον καρπὸν ἀμέργουσιν πεποτημέναι· ὧσ ἄρα ταίγε ἐνδυκὲσ ἀνέρασ ἀμφὶ κινυρόμεναι προχέοντο, χερσί τε καὶ μύθοισιν ἐδεικανόωντο ἕκαστον, εὐχόμεναι μακάρεσσιν ἀπήμονα νόστον ὀπάσσαι. ὧσ δὲ καὶ Ὑψιπύλη ἠρήσατο χεῖρασ ἑλοῦσα Αἰσονίδεω, τὰ δέ οἱ ῥέε δάκρυα χήτει ἰόντοσ· "Νίσσεο, καὶ σὲ θεοὶ σὺν ἀπηρέσιν αὖτισ ἑταίροισ χρύσειον βασιλῆι δέροσ κομίσειαν ἄγοντα αὔτωσ, ὡσ ἐθέλεισ καί τοι φίλον.

ἥδε δὲ νῆσοσ σκῆπτρά τε πατρὸσ ἐμεῖο παρέσσεται, ἢν καὶ ὀπίσσω δή ποτε νοστήσασ ἐθέλῃσ ἄψορρον ἱκέσθαι. ῥηιδίωσ δ’ ἂν ἑοῖ καὶ ἀπείρονα λαὸν ἀγείραισ ἄλλων ἐκ πολίων· ἀλλ’ οὐ σύγε τήνδε μενοινὴν σχήσεισ, οὔτ’ αὐτὴ προτιόσσομαι ὧδε τελεῖσθαι. μνώεο μὴν ἀπεών περ ὁμῶσ καὶ νόστιμοσ ἤδη Ὑψιπύλησ· λίπε δ’ ἧμιν ἔποσ, τό κεν ἐξανύσαιμι πρόφρων, ἢν ἄρα δή με θεοὶ δώωσι τεκέσθαι. " Τὴν δ’ αὖτ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἀγαιόμενοσ προσέειπεν· "Ὑψιπύλη, τὰ μὲν οὕτω ἐναίσιμα πάντα γένοιτο ἐκ μακάρων· τύνη δ’ ἐμέθεν πέρι θυμὸν ἀρείω ἴσχαν’, ἐπεὶ πάτρην μοι ἅλισ Πελίαο ἕκητι ναιετάειν· μοῦνόν με θεοὶ λύσειαν ἀέθλων. εἰ δ’ οὔ μοι πέπρωται ἐσ Ἑλλάδα γαῖαν ἱκέσθαι τηλοῦ ἀναπλώοντι, σὺ δ’ ἄρσενα παῖδα τέκηαι, πέμπε μιν ἡβήσαντα Πελασγίδοσ ἔνδον Ιὠλκοῦ πατρί τ’ ἐμῷ καὶ μητρὶ δύησ ἄκοσ, ἢν ἄρα τούσγε τέτμῃ ἔτι ζώοντασ, ἵν’ ἄνδιχα τοῖο ἄνακτοσ σφοῖσιν πορσύνωνται ἐφέστιοι ἐν μεγάροισιν. " Ἦ, καὶ ἔβαιν’ ἐπὶ νῆα παροίτατοσ· ὧσ δὲ καὶ ἄλλοι βαῖνον ἀριστῆεσ· λάζοντο δὲ χερσὶν έρετμὰ ἐνσχερὼ ἑζόμενοι· πρυμνήσια δέ σφισιν Ἄργοσ λῦσεν ὑπὲκ πέτρησ ἁλιμυρέοσ. ἔνθ’ ἄρα τοίγε κόπτον ὕδωρ δολιχῇσιν ἐπικρατέωσ ἐλάτῃσιν. ἑσπέριοι δ’ Ὀρφῆοσ ἐφημοσύνῃσιν ἔκελσαν νῆσον ἐσ Ἠλέκτρησ Ἀτλαντίδοσ, ὄφρα δαέντεσ ἀρρήτουσ ἀγανῇσι τελεσφορίῃσι θέμιστασ σωότεροι κρυόεσσαν ὑπεὶρ ἅλα ναυτίλλοιντο. τῶν μὲν ἔτ’ οὐ προτέρω μυθήσομαι· ἀλλὰ καὶ αὐτὴ νῆσοσ ὁμῶσ κεχάροιτο καὶ οἳ λάχον ὄργια κεῖνα δαίμονεσ ἐνναέται, τὰ μὲν οὐ θέμισ ἄμμιν ἀείδειν. Κεῖθεν δ’ εἰρεσίῃ Μέλανοσ διὰ βένθεα πόντου ἱέμενοι τῇ μὲν Θρῃκῶν χθόνα, τῇ δὲ περαίην Ἴμβρον ἔχον καθύπερθε· νέον γε μὲν ἠελίοιο δυομένου Χερόνησον ἐπὶ προύχουσαν ἵκοντο. ἔνθα σφιν λαιψηρὸσ ἀή νότοσ, ἱστία δ’ οὔρῳ στησάμενοι κούρησ Ἀθαμαντίδοσ αἰπὰ ῥέεθρα εἰσέβαλον· πέλαγοσ δὲ τὸ μὲν καθύπερθε λέλειπτο ἦρι, τὸ δ’ ἐννύχιοι Ῥοιτειάδοσ ἔνδοθεν ἀκτῆσ μέτρεον, Ἰδαίην ἐπὶ δεξιὰ γαῖαν ἔχοντεσ. Δαρδανίην δὲ λιπόντεσ ἐπιποοσέβαλλον Ἀβύδῳ, Περκώτην δ’ ἐπὶ τῇ καὶ Ἀβαρνίδοσ ἠμαθόεσσαν ἠιόνα ζαθέην τε παρήμειβον Πιτύειαν. καὶ δὴ τοίγ’ ἐπὶ νυκτὶ διάνδιχα νηὸσ ἰούσησ δίνῃ πορφύροντα διήνυσαν Ἑλλήσποντον. Ἔστι δέ τισ αἰπεῖα Προποντίδοσ ἔνδοθι νῆσοσ τυτθὸν ἀπὸ Φρυγίησ πολυληίου ἠπείροιο εἰσ ἅλα κεκλιμένη, ὅσσον τ’ ἐπιμύρεται ἰσθμὸσ χέρσῳ ἐπιπρηνὴσ καταειμένοσ· ἐν δέ οἱ ἀκταὶ ἀμφίδυμοι, κεῖνται δ’ ὑπὲρ ὕδατοσ Λἰσήποιο. Ἴλρκτων μιν καλέουσιν ὄροσ περιναιετάοντεσ· καὶ τὸ μὲν ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι ἐνναίουσιν Γηγενέεσ, μέγα θαῦμα περικτιόνεσσιν ἰδέσθαι. ἓξ γὰρ ἑκάστῳ χεῖρεσ ὑπέρβιοι ἠερέθονται, αἱ μὲν ἀπὸ στιβαρῶν ὤμων δύο, ταὶ δ’ ὑπένερθεν τέσσαρεσ αἰνοτάτῃσιν ἐπὶ πλευρῇσ ἀραρυῖαι. ἰσθμὸν δ’ αὖ πεδίον τε Δολίονεσ ἀμφενέμοντο ἀνέρεσ· ἐν δ’ ἡρ́ωσ Λἰνήιοσ υἱὸσ ἄνασσεν Κύζικοσ, ὃν κούρη δίου τέκεν Εὐσώροιο Αἰνήτη. τοὺσ δ’ οὔτι καὶ ἔκπαγλοί περ ἐόντεσ Γηγενέεσ σίνοντο, Ποσειδάωνοσ ἀρωγῇ· τοῦ γὰρ ἔσαν τὰ πρῶτα Δολίονεσ ἐκγεγαῶτεσ. ἔνθ’ Ἀργὼ προύτυψεν ἐπειγομένη ἀνέμοισιν Θρηικίοισ, Καλὸσ δὲ λιμὴν ὑπέδεκτο θέουσαν. κεῖσε καὶ εὐναίησ ὀλίγον λίθον ἐκλύσαντεσ Τίφυοσ ἐννεσίῃσιν ὑπὸ κρήνῃ ἐλίποντο, κρήνῃ ὑπ’ Ἀρτακίῃ· ἕτερον δ’ ἔλον, ὅστισ ἀρήρει, βριθύν· ἀτὰρ κεῖνόν γε θεοπροπίαισ Ἑκάτοιο Νηλεΐδαι μετόπισθεν Ιἄονεσ ἱδρύσαντο ἱερόν, ἣ θέμισ ἠε͂ν, Ιἠσονίησ ἐν Ἀθήνησ. Τοὺσ δ’ ἄμυδισ φιλότητι Δολίονεσ ἠδὲ καὶ αὐτὸσ Κύζικοσ ἀντήσαντεσ ὅτε στόλον ἠδὲ γενέθλην ἔκλυον, οἵτινεσ εἰε͂ν, ἐυξείνωσ ἀρέσαντο, καί σφεασ εἰρεσίῃ πέπιθον προτέρωσε κιόντασ ἄστεοσ ἐν λιμένι πρυμνήσια νηὸσ ἀνάψαι, ἔνθ’ οἵγ’ Ἐκβασίῳ βωμὸν θέσαν Ἀπόλλωνι εἱσάμενοι παρὰ θῖνα, θυηπολίησ τ’ ἐμελοντο.

δῶκεν δ’ αὐτὸσ ἄναξ λαρὸν μέθυ δευουένοισιν μῆλά θ’ ὁμοῦ· δὴ γάρ οἱ ἐήν φάτισ, εὖτ’ ἂν ἵκωνται ἀνδρῶν ἡρώων θεῖοσ στόλοσ, αὐτίκα τόνγε μείλιχον ἀντιάαν, μηδὲ πτολέμοιο μέλεσθαι. ἶσόν που κἀκείνῳ ἐπισταχύεσκον ἰούλοι, οὐδέ νύ πω παίδεσσιν ἀγαλλόμενοσ μεμόρητο· ἀλλ’ ἔτι οἱ κατὰ δώματ’ ἀκήρατοσ ἠε͂ν ἄκοιτισ ὠδίνων, Μέροποσ Περκωσίου ἐκγεγαυῖα, Κλείτη ἐυπλόκαμοσ, τὴν μὲν νέον ἐξέτι πατρὸσ θεσπεσίοισ ἕδνοισιν ἀνήγαγεν ἀντιπέρηθεν. ἀλλὰ καὶ ὧσ θάλαμόν τε λιπὼν καὶ δέμνια νύμφησ τοῖσ μέτα δαῖτ’ ἀλέγυνε, βάλεν δ’ ἀπὸ δείματα θυμοῦ. ἀλλήλουσ δ’ ἐρέεινον ἀμοιβαδίσ· ἤτοι ὁ μέν σφεων πεύθετο ναυτιλίησ ἄνυσιν, Πελίαό τ’ ἐφετμάσ· οἱ δὲ περικτιόνων πόλιασ καὶ κόλπον ἅπαντα εὐρείησ πεύθοντο Προποντίδοσ· οὐ μὲν ἐπιπρὸ ἠείδει καταλέξαι ἐελδομένοισι δαῆναι. ἠοῖ δ’ εἰσανέβαν μέγα Δίνδυμον, ὄφρα καὶ αὐτοὶ θηήσαιντο πόρουσ κείνησ ἁλόσ· ἐκ δ’ ἄρα τοίγε νῆα Χυτοῦ λιμένοσ προτέρω ἐξήλασαν ὁρ́μον· ἥδε δ’ Ιἠσονίη πέφαται ὁδόσ, ἥνπερ ἔβησαν. Γηγενέεσ δ’ ἑτέρωθεν ἀπ’ οὔρεοσ ἀίξαντεσ φράξαν ἀπειρεσίοιο Χυτοῦ στόμα νειόθι πέτρῃσ πόντιον, οἱᾶ́ τε θῆρα λοχώμενοι ἔνδον ἐόντα. ἀλλὰ γὰρ αὖθι λέλειπτο σὺν ἀνδράσιν ὁπλοτέροισιν Ἡρακλέησ, ὃσ δή σφι παλίντονον αἶψα τανύσσασ τόξον ἐπασσυτέρουσ πέλασε χθονί· τοὶ δὲ καὶ αὐτοὶ πέτρασ ἀμφιρρῶγασ ἀερτάζοντεσ ἔβαλλον. δὴ γάρ που κἀκεῖνα θεὰ τρέφεν αἰνὰ πέλωρα Ἥρη, Ζηνὸσ ἄκοιτισ, ἀέθλιον Ἡρακλῆι. σὺν δὲ καὶ ὧλλοι δῆθεν ὑπότροποι ἀντιόωντεσ, πρίν περ ἀνελθέμεναι σκοπιήν, ἥπτοντο φόνοιο Γηγενέων ἡρ́ωεσ ἀρήιοι, ἠμὲν ὀιστοῖσ ἠδὲ καὶ ἐγχείῃσι δεδεγμένοι, εἰσόκε πάντασ ἀντιβίην ἀσπερχὲσ ὀρινομένουσ ἐδάιξαν. ὡσ δ’ ὅτε δούρατα μακρὰ νέον πελέκεσσι τυπέντα ὑλοτόμοι στοιχηδὸν ἐπὶ ῥηγμῖνι βάλωσιν, ὄφρα νοτισθέντα κρατεροὺσ ἀνεχοίατο γόμφουσ· ὧσ οἱ ἐνὶ ξυνοχῇ λιμένοσ πολιοῖο τέταντο ἑξείησ, ἄλλοι μὲν ἐσ ἁλμυρὸν ἀθρόοι ὕδωρ δύπτοντεσ κεφαλὰσ καὶ στήθεα, γυῖα δ’ ὕπερθεν χέρσῳ τεινάμενοι· τοὶ δ’ ἔμπαλιν, αἰγιαλοῖο κράατα μὲν ψαμάθοισι, πόδασ δ’ εἰσ βένθοσ ἔρειδον, ἄμφω ἅμ’ οἰωνοῖσι καὶ ἰχθύσι κύρμα γενέσθαι. Ἥρωεσ δ’, ὅτε δή σφιν ἀταρβὴσ ἔπλετ’ ἀέθλοσ, δὴ τότε πείσματα νηὸσ ἐπὶ πνοιῇσ ἀνέμοιο λυσάμενοι προτέρωσε διὲξ ἁλὸσ οἶδμα νέοντο.

ἡ δ’ ἔθεεν λαίφεσσι πανήμεροσ· οὐ μὲν ἰούσησ νυκτὸσ ἔτι ῥιπὴ μένεν ἔμπεδον, ἀλλὰ θύελλαι ἀντίαι ἁρπάγδην ὀπίσω φέρον, ὄφρ’ ἐπέλασσαν αὖτισ ἐυξείνοισι Δολίοσιν ἐκ δ’ ἄρ’ ἔβησαν αὐτονυχί· Ιἑρὴ δὲ φατίζεται ἥδ’ ἔτι πέτρη, ᾗ πέρι πείσματα νηὸσ ἐπεσσύμενοι ἐβάλοντο. οὐδέ τισ αὐτὴν νῆσον ἐπιφραδέωσ ἐνόησεν ἔμμεναι· οὐδ’ ὑπὸ νυκτὶ Δολίονεσ ἂψ ἀνιόντασ ἡρ́ωασ νημερτὲσ ἐπήισαν· ἀλλά που ἀνδρῶν Μακριέων εἴσαντο Πελασγικὸν ἄρεα κέλσαι. τῶ καὶ τεύχεα δύντεσ ἐπὶ σφίσι χεῖρασ ἀείραν. σὺν δ’ ἔλασαν μελίασ τε καὶ ἀσπίδασ ἀλλήλοισιν ὀξείῃ ἴκελοι ῥιπῇ πυρόσ, ἥ τ’ ἐνὶ θάμνοισ αὐαλέοισι πεσοῦσα κορύσσεται· ἐν δὲ κυδοιμὸσ δεινόσ τε ζαμενήσ τε Δολιονίῳ πέσε δήμῳ. οὐδ’ ὅγε δηιοτῆτοσ ὑπὲρ μόρον αὖτισ ἔμελλεν οἴκαδε νυμφιδίουσ θαλάμουσ καὶ λέκτρον ἱκέσθαι. ἀλλά μιν Λἰσονίδησ τετραμμένον ἰθὺσ ἑοῖο πλῆξεν ἐπαΐξασ στῆθοσ μέσον, ἀμφὶ δὲ δουρὶ ὀστέον ἐρραίσθη· ὁ δ’ ἐνὶ ψαμάθοισιν έλυσθεὶσ μοῖραν ἀνέπλησεν. τὴν γὰρ θέμισ οὔποτ’ ἀλύξαι θνητοῖσιν· πάντῃ δὲ περὶ μέγα πέπταται ἑρ́κοσ. ὧσ τὸν ὀιόμενόν που ἀδευκέοσ ἔκτοθεν ἄτησ εἶναι ἀριστήων αὐτῇ ὑπὸ νυκτὶ πέδησεν μαρνάμενον κείνοισι· πολεῖσ δ’ ἐπαρηγόνεσ ἄλλοι ἔκταθεν· Ἡρακλέησ μὲν ἐνήρατο Τηλεκλῆα ἠδὲ Μεγαβρόντην· Σφόδριν δ’ ἐνάριξεν Ἄκαστοσ· Πηλεὺσ δὲ Ζέλυν εἷλεν ἀρηίθοόν τε Γέφυρον. αὐτὰρ ἐυμμελίησ Τελαμὼν Βασιλῆα κατέκτα. Ἴδασ δ’ αὖ Προμέα, Κλυτίοσ δ’ Υἅκινθον ἔπεφνεν, Τυνδαρίδαι δ’ ἄμφω Μεγαλοσσάκεα Φλογίον τε. Οἰνεΐδησ δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἕλεν θρασὺν Ἰτυμονῆα ἠδὲ καὶ Ἀρτακέα, πρόμον ἀνδρῶν· οὓσ ἔτι πάντασ ἐνναέται τιμαῖσ ἡρωίσι κυδαίνουσιν. οἱ δ’ ἄλλοι εἴξαντεσ ὑπέτρεσαν, ἠύτε κίρκουσ ὠκυπέτασ ἀγεληδὸν ὑποτρέσσωσι πέλειαι. ἐσ δὲ πύλασ ὁμάδῳ πέσον ἀθρόοι· αἶψα δ’ ἀυτῆσ πλῆτο πόλισ στονόεντοσ ὑποτροπίῃ πολέμοιο. ἠῶθεν δ’ ὀλοὴν καὶ ἀμήχανον εἰσενόησαν ἀμπλακίην ἄμφω· στυγερὸν δ’ ἄχοσ εἷλεν ἰδόντασ ἡρ́ωασ Μινύασ Αἰνήιον υἱᾶ πάροιθεν Κύζικον ἐν κονίῃσι καὶ αἵματι πεπτηῶτα. ἤματα δὲ τρία πάντα γόων, τίλλοντό τε χαίτασ αὐτοὶ ὁμῶσ λαοί τε Δολίονεσ. αὐτὰρ ἔπειτα τρὶσ περὶ χαλκείοισ σὺν τεύχεσι δινηθέντεσ τύμβῳ ἐνεκτερέιξαν, ἐπειρήσαντό τ’ ἀέθλων, ἣ θέμισ, ἂμ πεδίον λειμώνιον, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ ἀγκέχυται τόδε σῆμα καὶ ὀψιγόνοισιν ἰδέσθαι. οὐδὲ μὲν οὐδ’ ἄλοχοσ Κλείτη φθιμένοιο λέλειπτο οὗ πόσιοσ μετόπισθε· κακῷ δ’ ἐπὶ κύντερον ἄλλο ἤνυσεν, ἁψαμένη βρόχον αὐχένι. τὴν δὲ καὶ αὐταὶ νύμφαι ἀποφθιμένην ἀλσηίδεσ ὠδύραντο· καί οἱ ἀπὸ βλεφάρων ὅσα δάκρυα χεῦαν ἔραζε, πάντα τάγε κρήνην τεῦξαν θεαί, ἣν καλέουσιν Κλείτην, δυστήνοιο περικλεὲσ οὔνομα νύμφησ. αἰνότατον δὴ κεῖνο Δολιονίῃσι γυναιξὶν ἀνδράσι τ’ ἐκ Διὸσ ἦμαρ ἐπήλυθεν· οὐδὲ γὰρ αὐτῶν ἔτλη τισ πάσσασθαι ἐδητύοσ, οὐδ’ ἐπὶ δηρὸν ἐξ ἀχέων ἔργοιο μυληφάτου ἐμνώοντο· ἀλλ’ αὔτωσ ἄφλεκτα διαζώεσκον ἔδοντεσ. ἔνθ’ ἔτι νῦν, εὖτ’ ἄν σφιν ἐτήσια χύτλα χέωνται Κύζικον ἐνναίοντεσ Ιἄονεσ, ἔμπεδον αἰεὶ πανδήμοιο μύλησ πελάνουσ ἐπαλετρεύουσιν. Ἐκ δὲ τόθεν τρηχεῖαι ἀνηέρθησαν ἀέλλαι ἤμαθ’ ὁμοῦ νύκτασ τε δυώδεκα, τοὺσ δὲ καταῦθι ναυτίλλεσθαι ἔρυκον.

ἐπιπλομένῃ δ’ ἐνὶ νυκτὶ ὧλλοι μέν ῥα πάροσ δεδμημένοι εὐνάζοντο ὕπνῳ ἀριστῆεσ πύματον λάχοσ· αὐτὰρ Ἄκαστοσ Μόψοσ τ’ Ἀμπυκίδησ ἀδινὰ κνώσσοντασ ἔρυντο. ἡ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ ξανθοῖο καρήατοσ Αἰσονίδαο πωτᾶτ’ ἀλκυονὶσ λιγυρῇ ὀπὶ θεσπίζουσα λῆξιν ὀρινομένων ἀνέμων· συνέηκε δὲ Μόψοσ ἀκταίησ ὄρνιθοσ ἐναίσιμον ὄσσαν ἀκούσασ. καὶ τὴν μὲν θεὸσ αὖτισ ἀπέτραπεν, ἷζε δ’ ὕπερθεν νηίου ἀφλάστοιο μετήοροσ ἀίξασα. τὸν δ’ ὅγε κεκλιμένον μαλακοῖσ ἐνὶ κώεσιν οἰῶν. κινήσασ ἀνέγειρε παρασχεδόν, ὧδέ τ’ ἐείπεν· "Αἰσονίδη, χρειώ σε τόδ’ ἱερὸν εἰσανιόντα Δινδύμου ὀκριόεντοσ ἐύθρονον ἱλάξασθαι μητέρα συμπάντων μακάρων· λήξουσι δ’ ἀέλλαι ζαχρηεῖσ· τοίην γὰρ ἐγὼ νέον ὄσσαν ἄκουσα ἀλκυόνοσ ἁλίησ, ἥ τε κνώσσοντοσ ὕπερθεν σεῖο πέριξ τὰ ἕκαστα πιφαυσκομένη πεπότηται. ἐκ γὰρ τῆσ ἄνεμοί τε θάλασσά τε νειόθι τε χθὼν πᾶσα πεπείρανται νιφόεν θ’ ἕδοσ Οὐλύμποιο· καί οἱ, ὅτ’ ἐξ ὀρέων μέγαν οὐρανὸν εἰσαναβαίνῃ, Ζεὺσ αὐτὸσ Κρονίδησ ὑποχάζεται. ὧσ δὲ καὶ ὧλλοι ἀθάνατοι μάκαρεσ δεινὴν θεὸν ἀμφιέπουσιν. " Ὧσ φάτο· τῷ δ’ ἀσπαστὸν ἔποσ γένετ’ εἰσαϊόντι. ὤρνυτο δ’ ἐξ εὐνῆσ κεχαρημένοσ· ὦρσε δ’ ἑταίρουσ πάντασ ἐπισπέρχων, καί τέ σφισιν ἐγρομένοισιν Ἀμπυκίδεω Μόψοιο θεοπροπίασ ἀγόρευεν. αἶψα δὲ κουρότεροι μὲν ἀπὸ σταθμῶν ἐλάσαντεσ ἔνθεν ἐσ αἰπεινὴν ἄναγον βόασ οὔρεοσ ἄκρην. οἱ δ’ ἄρα λυσάμενοι Ιἑρῆσ ἐκ πείσματα πέτρησ ἤρεσαν ἐσ λιμένα Θρηίκιον· ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον, παυροτέρουσ ἑτάρων ἐν νηὶ λιπόντεσ. τοῖσι δὲ Μακριάδεσ σκοπιαὶ καὶ πᾶσα περαίη Θρηικίησ ἐνὶ χερσὶν ἑαῖσ προυφαίνετ’ ἰδέσθαι· φαίνετο δ’ ἠερόεν στόμα Βοσπόρου ἠδὲ κολῶναι Μυσίαι· ἐκ δ’ ἑτέρησ ποταμοῦ ῥόοσ Αἰσήποιο ἄστυ τε καὶ πεδίον Νηπήιον Ἀδρηστείησ. ἔσκε δέ τι στιβαρὸν στύποσ ἀμπέλου ἔντροφον ὕλῃ, πρόχνυ γεράνδρυον· τὸ μὲν ἔκταμον, ὄφρα πέλοιτο δαίμονοσ οὐρείησ ἱερὸν βρέτασ· ἔξεσε δ’ Ἄργοσ εὐκόσμωσ, καὶ δή μιν ἐπ’ ὀκριόεντι κολωνῷ ἵδρυσαν φηγοῖσιν ἐπηρεφὲσ ἀκροτάτῃσιν, αἵ ῥά τε πασάων πανυπέρταται ἐρρίζωνται. βωμὸν δ’ αὖ χέραδοσ παρενήνεον· ἀμφὶ δὲ φύλλοισ στεψάμενοι δρυΐνοισι θυηπολίησ ἐμέλοντο Μητέρα Δινδυμίην πολυπότνιαν ἀγκαλέοντεσ, ἐνναέτιν Φρυγίησ, Τιτίην θ’ ἅμα Κύλληνόν τε, οἳ μοῦνοι πολέων μοιρηγέται ἠδὲ πάρεδροι Μητέροσ Ἰδαίησ κεκλήαται, ὅσσοι ἐάσιν Δάκτυλοι Ἰδαῖοι Κρηταιέεσ, οὕσ ποτε νύμφη Ἀγχιάλη Δικταῖον ἀνὰ σπέοσ ἀμφοτέρῃσιν δραξαμένη γαίησ Οἰαξίδοσ ἐβλάστησεν. πολλὰ δὲ τήνγε λιτῇσιν ἀποστρέψαι ἐριώλασ Λἰσονίδησ γουνάζετ’ ἐπιλλείβων ἱεροῖσιν αἰθομένοισ· ἄμυδισ δὲ νέοι Ὀρφῆοσ ἀνωγῇ σκαίροντεσ βηταρμὸν ἐνόπλιον ὠρχήσαντο, καὶ σάκεα ξιφέεσσιν ἐπέκτυπον, ὥσ κεν ἰωὴ δύσφημοσ πλάζοιτο δι’ ἠέροσ, ἣν ἔτι λαοὶ κηδείῃ βασιλῆοσ ἀνέστενον. ἔνθεν ἐσαιεὶ ῥόμβῳ καὶ τυπάνῳ Ῥείην Φρύγεσ ἱλάσκονται. ἡ δέ που εὐαγέεσσιν ἐπὶ φρένα θῆκε θυηλαῖσ ἀνταίη δαίμων· τὰ δ’ ἐοικότα σήματ’ ἔγεντο. δένδρεα μὲν καρπὸν χέον ἄσπετον, ἀμφὶ δὲ ποσσὶν αὐτομάτη φύε γαῖα τερείνησ ἄνθεα ποίησ. θῆρεσ δ’ εἰλυούσ τε κατὰ ξυλόχουσ τε λιπόντεσ οὐρῇσιν σαίνοντεσ ἐπήλυθον. ἡ δὲ καὶ ἄλλο θῆκε τέρασ· ἐπεὶ οὔτι παροίτερον ὕδατι νᾶεν Δίνδυμον· ἀλλά σφιν τότ’ ἀνέβραχε διψάδοσ αὔτωσ ἐκ κορυφῆσ ἄλληκτον· Ιἠσονίην δ’ ἐνέπουσιν κεῖνο ποτὸν κρήνην περιναιέται ἄνδρεσ ὀπίσσω. καὶ τότε μὲν δαῖτ’ ἀμφὶ θεᾶσ θέσαν οὔρεσιν Ἄρκτων, μέλποντεσ Ῥείην πολυπότνιαν· αὐτὰρ ἐσ ἠὼ ληξάντων ἀνέμων νῆσον λίπον εἰρεσίῃσιν. Ἔνθ’ ἔρισ ἄνδρα ἕκαστον ἀριστήων ὀρόθυνεν, ὅστισ ἀπολλήξειε πανύστατοσ.

ἀμφὶ γὰρ αἰθὴρ νήνεμοσ ἐστόρεσεν δίνασ, κατὰ δ’ εὔνασε πόντον. οἱ δὲ γαληναίῃ πίσυνοι ἐλάασκον ἐπιπρὸ νῆα βίῃ· ̣ ̣ δ’ οὔ κε διὲξ ἁλὸσ ἀίσσουσαν οὐδὲ Ποσειδάωνοσ ἀελλόποδεσ κίχον ἵπποι. ἔμπησ δ’ ἐγρομένοιο σάλου ζαχρηεσιν αὔραισ, αἳ νέον ἐκ ποταμῶν ὑπὸ δείελον ἠερέθονται, τειρόμενοι καὶ δὴ μετελώφεον· αὐτὰρ ὁ τούσγε πασσυδίῃ μογέοντασ ἐφέλκετο κάρτεϊ χειρῶν Ἡρακλέησ, ἐτίνασσε δ’ ἀρη̣ ̣ ότα δούρατα νηόσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ Μυσῶν λελιημένοι ἠπείροιο Ῥυνδακίδασ προχοὰσ μέγα τ’ ἠρίον Λἰγαίωνοσ τυτθὸν ὑπὲκ Φρυγίησ παρεμέτρεον εἰσορόωντεσ, δὴ τότ’ ἀνοχλίζων τετρηχότοσ οἴδματοσ ὁλκοὺσ μεσσόθεν ἆξεν ἐρετμόν. ἀτὰρ τρύφοσ ἄλλο μὲν αὐτὸσ ἄμφω χερσὶν ἔχων πέσε δόχμιοσ, ἄλλο δὲ πόντοσ κλύζε παλιρροθίοισι φέρων. ἀνὰ δ’ ἕζετο σιγῇ παπταίνων· χεῖρεσ γὰρ ἀήθεον ἠρεμέουσαι. Ἦμοσ δ’ ἀγρόθεν εἶσι φυτοσκάφοσ ἤ τισ ἀροτρεὺσ ἀσπασίωσ εἰσ αὖλιν ἑήν, δόρποιο χατίζων, αὐτοῦ δ’ ἐν προμολῇ τετρυμένα γούνατ’ ἔκαμψεν αὐσταλέοσ κονίῃσι, περιτριβέασ δέ τε χεῖρασ εἰσορόων κακὰ πολλὰ ἑῇ ἠρήσατο γαστρί· τῆμοσ ἄρ’ οἵγ’ ἀφίκοντο Κιανίδοσ ἤθεα γαίησ ἀμφ’ Ἀργανθώνειον ὄροσ προχοάσ τε Κίοιο. τοὺσ μὲν ἐυξείνωσ Μυσοὶ φιλότητι κιόντασ δειδέχατ’, ἐνναέται κείνησ χθονόσ, ἠιά́ τέ σφιν μῆλά τε δευομένοισ μέθυ τ’ ἄσπετον ἐγγυάλιξαν. ἔνθα δ’ ἔπειθ’ οἱ μὲν ξύλα κάγκανα, τοὶ δὲ λεχαίην φυλλάδα λειμώνων φέρον ἄσπετον ἀμήσαντεσ, στόρνυσθαι· τοὶ δ’ ἀμφὶ πυρήια δινεύεσκον· οἱ δ’ οἶνον κρητῆρσι κέρων, πονέοντο τε δαῖτα, Ἐκβασίῳ ῥέξαντεσ ὑπὸ κνέφασ Ἀπόλλωνι. Αὐτὰρ ὁ δαίνυσθαι ἑτάροισ οἷσ εὖ ἐπιτείλασ βῆ ῥ̓ ἴμεν εἰσ ὕλην υἱὸσ Διόσ, ὥσ κεν ἐρετμὸν οἷ αὐτῷ φθαίη καταχείριον ἐντύνασθαι. εὑρ͂εν ἔπειτ’ ἐλάτην ἀλαλήμενοσ, οὔτε τι πολλοῖσ ἀχθομένην ὄζοισ, οὐδὲ μέγα τηλεθόωσαν, ἀλλ’ οἱο͂ν ταναῆσ ἔρνοσ πέλει αἰγείροιο· τόσση ὁμῶσ μῆκόσ τε καὶ ἐσ πάχοσ ἠε͂ν ἰδέσθαι. ῥίμφα δ’ ὀιστοδόκην μὲν ἐπὶ χθονὶ θῆκε φαρέτρην αὐτοῖσιν τόξοισιν, ἔδυ δ’ ἀπὸ δέρμα λέοντοσ. τὴν δ’ ὅγε χαλκοβαρεῖ ῥοπάλῳ δαπέδοιο τινάξασ νειόθεν ἀμφοτέρῃσι περὶ στύποσ ἔλλαβε χερσίν, ἠνορέῃ πίσυνοσ· ἐν δὲ πλατὺν ὦμον ἔρεισεν εὖ διαβάσ· πεδόθεν δὲ βαθύρριζόν περ ἐοῦσαν προσφὺσ ἐξήειρε σὺν αὐτοῖσ ἔχμασι γαίησ. ὡσ δ’ ὅταν ἀπροφάτωσ ἱστόν νεόσ, εὖτε μάλιστα χειμερίη ὀλοοῖο δύσισ πέλει Ὠρίωνοσ, ὑψόθεν ἐμπλήξασα θοὴ ἀνέμοιο κατάιξ αὐτοῖσι σφήνεσσιν ὑπὲκ προτόνων ἐρύσηται· ὧσ ὅγε τὴν ἠείρεν. ὁμοῦ δ’ ἀνὰ τόξα καὶ ἰοὺσ δέρμα θ’ ἑλὼν ῥόπαλόν τε παλίσσυτοσ ὦρτο νέεσθαι. Τόφρα δ’ Ὕλασ χαλκέῃ σὺν κάλπιδι νόσφιν ὁμίλου δίζητο κρήνησ ἱερὸν ῥόον, ὥσ κέ οἱ ὕδωρ φθαίη ἀφυσσάμενοσ ποτιδόρπιον, ἄλλα τε πάντα ὀτραλέωσ κατὰ κόσμον ἐπαρτίσσειεν ἰόντι.

δὴ γάρ μιν τοίοισιν ἐν ἤθεσιν αὐτὸσ ἔφερβεν, νηπίαχον τὰ πρῶτα δόμων ἐκ πατρὸσ ἀπούρασ, δίου Θειοδάμαντοσ, ὃν ἐν Δρυόπεσσιν ἔπεφνεν νηλειῶσ, βοὸσ ἀμφὶ γεωμόρου ἀντιόωντα. ἤτοι ὁ μὲν νειοῖο γύασ τέμνεσκεν ἀρότρῳ Θειοδάμασ ἀνίῃ βεβολημένοσ· αὐτὰρ ὁ τόνγε βοῦν ἀρότην ἤνωγε παρασχέμεν οὐκ ἐθέλοντα. ἱέτο γὰρ πρόφασιν πολέμου Δρυόπεσσι βαλέσθαι λευγαλέην, ἐπεὶ οὔτι δίκησ ἀλέγοντεσ ἔναιον. ἀλλὰ τὰ μὲν τηλοῦ κεν ἀποπλάγξειεν ἀοιδῆσ. αἶψα δ’ ὅγε κρήνην μετεκίαθεν, ἣν καλέουσιν Πηγὰσ ἀγχίγυοι περιναιέται. οἱ δέ που ἄρτι νυμφάων ἵσταντο χοροί· μέλε γάρ σφισι πάσαισ, ὅσσαι κεῖσ’ ἐρατὸν νύμφαι ῥίον ἀμφενέμοντο, Ἄρτεμιν ἐννυχίῃσιν ἀεὶ μέλπεσθαι ἀοιδαῖσ. αἱ μέν, ὅσαι σκοπιὰσ ὀρέων λάχον ἢ καὶ ἐναύλουσ, αἵγε μὲν ὑλήωροι ἀπόπροθεν ἐστιχόωντο, ἡ δὲ νέον κρήνησ ἀνεδύετο καλλινάοιο νύμφη ἐφυδατίη· τὸν δὲ σχεδὸν εἰσενόησεν κάλλεϊ καὶ γλυκερῇσιν ἐρευθόμενον χαρίτεσσιν. πρὸσ γάρ οἱ διχόμηνισ ἀπ’ αἰθέροσ αὐγάζουσα βάλλε σεληναίη. τὴν δὲ φρένασ ἐπτοίησεν Κύπρισ, ἀμηχανίῃ δὲ μόλισ συναγείρατο θυμόν. αὐτὰρ ὅγ’ ὡσ τὰ πρῶτα ῥόῳ ἔνι κάλπιν ἔρεισεν λέχρισ ἐπιχριμφθείσ, περὶ δ’ ἄσπετον ἔβραχεν ὕδωρ χαλκὸν ἐσ ἠχήεντα φορεύμενον, αὐτίκα δ’ ἥγε λαιὸν μὲν καθύπερθεν ἐπ’ αὐχένοσ ἄνθετο πῆχυν κύσσαι ἐπιθύουσα τέρεν στόμα· δεξιτερῇ δὲ ἀγκῶν’ ἔσπασε χειρί, μέσῃ δ’ ἐνικάββαλε δίνῃ. Τοῦ δ’ ἡρ́ωσ ἰάχοντοσ ἐπέκλυεν οἰο͂σ ἑταίρων Εἰλατίδησ Πολύφημοσ, ἰὼν προτέρωσε κελεύθου, δέκτο γὰρ Ἡρακλῆα πελώριον, ὁππόθ’ ἵκοιτο. βῆ δὲ μεταΐξασ Πηγέων σχεδόν, ἠύτε τισ θὴρ ἄγριοσ, ὅν ῥά τε γῆρυσ ἀπόπροθεν ἵκετο μήλων, λιμῷ δ’ αἰθόμενοσ μετανίσσεται, οὐδ’ ἐπέκυρσεν ποίμνῃσιν· πρὸ γὰρ αὐτοὶ ἐνὶ σταθμοῖσι νομῆεσ ἔλσαν· ὁ δὲ στενάχων βρέμει ἄσπετον, ὄφρα κάμῃσιν· ὧσ τότ’ ἄρ’ Εἰλατίδησ μεγάλ’ ἔστενεν, ἀμφὶ δὲ χῶρον φοίτα κεκληγώσ· μελέη δέ οἱ ἔπλετο φωνή. αἶψα δ’ ἐρυσσάμενοσ μέγα φάσγανον ὦρτο δίεσθαι, μήπωσ ἢ θήρεσσιν ἕλωρ πέλοι, ἠέ μιν ἄνδρεσ μοῦνον ἐόντ’ ἐλόχησαν, ἄγουσι δὲ ληίδ’ ἑτοίμην. ἔνθ’ αὐτῷ ξύμβλητο κατὰ στίβον Ἡρακλῆι γυμνὸν ἐπαΐσσων παλάμῃ ξίφοσ· εὖ δέ μιν ἔγνω σπερχόμενον μετὰ νῆα διὰ κνέφασ. αὐτίκα δ’ ἄτην ἔκφατο λευγαλέην, βεβαρημένοσ ἄσθματι θυμόν· "Δαιμόνιε, στυγερόν τοι ἄχοσ πάμπρωτοσ ἐνίψω.

οὐ γὰρ Ὕλασ κρήνηνδε κιὼν σόοσ αὖτισ ἱκάνει. ἀλλά ἑ ληιστῆρεσ ἐνιχρίμψαντεσ ἄγουσιν, ἢ θῆρεσ σίνονται· ἐγὼ δ’ ἰάχοντοσ ἄκουσα. " Ὧσ φάτο· τῷ δ’ ἀίοντι κατὰ κροτάφων ἅλισ ἱδρὼσ κήκιεν, ἐν δὲ κελαινὸν ὑπὸ σπλάγχνοισ ζέεν αἷμα. χωόμενοσ δ’ ἐλάτην χαμάδισ βάλεν, ἐσ δὲ κέλευθον τὴν θέεν, ᾗ πόδεσ αὐτὸν ὑπέκφερον ἀίσσοντα. ὡσ δ’ ὅτε τίσ τε μύωπι τετυμμένοσ ἔσσυτο ταῦροσ πίσεά τε προλιπὼν καὶ ἑλεσπίδασ, οὐδὲ νομήων οὐδ’ ἀγέλησ ὄθεται, πρήσσει δ’ ὁδόν, ἄλλοτ’ ἄπαυστοσ, ἄλλοτε δ’ ἱστάμενοσ, καὶ ἀνὰ πλατὺν αὐχέν’ ἀείρων ἱήσιν μύκημα, κακῷ βεβολημένοσ οἴστρῳ· ὧσ ὅγε μαιμώων ὁτὲ μὲν θοὰ γούνατ’ ἔπαλλεν συνεχέωσ, ὁτὲ δ’ αὖτε μεταλλήγων καμάτοιο τῆλε διαπρύσιον μεγάλῃ βοάασκεν ἀυτῇ. Αὐτίκα δ’ ἀκροτάτασ ὑπερέσχεθεν ἄκριασ ἀστὴρ ἠῷοσ, πνοιαὶ δὲ κατήλυθον· ὦκα δὲ Τῖφυσ ἐσβαίνειν ὀρόθυνεν, ἐπαύρεσθαί τ’ ἀνέμοιο. οἱ δ’ εἴσβαινον ἄφαρ λελιημένοι· ὕψι δὲ νηὸσ εὐναίασ ἐρύσαντεσ ἀνεκρούσαντο κάλωασ. κυρτώθη δ’ ἀνέμῳ λίνα μεσσόθι, τῆλε δ’ ἀπ’ ἀκτῆσ γηθόσυνοι φορέοντο παραὶ Ποσιδήιον ἄκρην. ἦμοσ δ’ οὐρανόθεν χαροπὴ ὑπολάμπεται ἠὼσ ἐκ περάτησ ἀνιοῦσα, διαγλαύσσουσι δ’ ἀταρποί, καὶ πεδία δροσόεντα φαεινῇ λάμπεται αἴγλῃ, τῆμοσ τούσγ’ ἐνόησαν ἀιδρείῃσι λιπόντεσ. ἐν δέ σφιν κρατερὸν νεῖκοσ πέσεν, ἐν δὲ κολῳὸσ ἄσπετοσ, εἰ τὸν ἄριστον ἀποπρολιπόντεσ ἔβησαν σφωιτέρων ἑτάρων. ὁ δ’ ἀμηχανίῃσιν ἀτυχθεὶσ οὔτε τι τοῖον ἔποσ μετεφώνεεν, οὔτε τι τοῖον Αἰσονίδησ· ἀλλ’ ἧστο βαρείῃ νειόθεν ἄτῃ θυμὸν ἔδων· Τελαμῶνα δ’ ἕλεν χόλοσ, ὧδέ τ’ ἐείπεν· "Ἧσ’ αὔτωσ εὔκηλοσ, ἐπεί̣ ̣ ύ τοι ἄρμενον ἠε͂ν Ἡρακλῆα λιπεῖν· σέο δ’ ἔκτοθι μῆτισ ὄρωρεν, ὄφρα τὸ κείνου κῦδοσ ἀν’ Ἑλλάδα μή σε καλύψῃ, αἴ κε θεοὶ δώωσιν ὑπότροπον οἴκαδε νόστον. ἀλλὰ τί μύθων ἦδοσ; ἐπεὶ καὶ νόσφιν ἑταίρων εἶμι τεῶν, οἳ τόνγε δόλον συνετεκτήναντο. " Ἦ, καὶ ἐσ Ἁγνιάδην Τῖφυν θόρε· τὼ δέ οἱ ὄσσε ὄστλιγγεσ μαλεροῖο πυρὸσ ὣσ ἰνδάλλοντο. καί νύ κεν ἂψ ὀπίσω Μυσῶν ἐπὶ γαῖαν ἵκοντο λαῖτμα βιησάμενοι ἀνέμου τ’ ἄλληκτον ἰωήν, εἰ μὴ Θρηικίοιο δύω υἱε͂σ Βορέαο Αἰακίδην χαλεποῖσιν ἐρητύεσκον ἔπεσσιν, σχέτλιοι· ἦ τέ σφιν στυγερὴ τίσισ ἔπλετ’ ὀπίσσω χερσὶν ὑφ’ Ἡρακλῆοσ, ὅ μιν δίζεσθαι ἔρυκον. ἄθλων γὰρ Πελίαο δεδουπότοσ ἂψ ἀνιόντασ Τήνῳ ἐν ἀμφιρύτῃ πέφνεν, καὶ ἀμήσατο γαῖαν ἀμφ’ αὐτοῖσ, στήλασ τε δύω καθύπερθεν ἔτευξεν, ὧν ἑτέρη, θάμβοσ περιώσιον ἀνδράσι λεύσσειν, κίνυται ἠχήεντοσ ὑπὸ πνοιῇ βορέαο. καὶ τὰ μὲν ὧσ ἤμελλε μετὰ χρόνον ἐκτελέεσθαι. τοῖσιν δὲ Γλαῦκοσ βρυχίησ ἁλὸσ ἐξεφαάνθη, Νηρῆοσ θείοιο πολυφράδμων ὑποφήτησ· ὕψι δὲ λαχνῆέν τε κάρη καὶ στήθε’ ἀείρασ νειόθεν ἐκ λαγόνων στιβαρῇ ἐπορέξατο χειρὶ νηίου ὁλκαίοιο, καὶ ἰάχεν ἐσσυμένοισιν· "Τίπτε παρὲκ μεγάλοιο Διὸσ μενεαίνετε βουλὴν Αἰήτεω πτολίεθρον ἄγειν θρασὺν Ἡρακλῆα;

Ἄργεΐ οἱ μοῖρ’ ἐστὶν ἀτασθάλῳ Εὐρυσθῆι ἐκπλῆσαι μογέοντα δυώδεκα πάντασ ἀέθλουσ, ναίειν δ’ ἀθανάτοισι συνέστιον, εἴ κ’ ἔτι παύρουσ ἐξανύσῃ· τῶ μή τι ποθὴ κείνοιο πελέσθω. αὔτωσ δ’ αὖ Πολύφημον ἐπὶ προχοῇσι Κίοιο πέπρωται Μυσοῖσι περικλεὲσ ἄστυ καμόντα μοῖραν ἀναπλήσειν Χαλύβων ἐν ἀπείρονι γαίῃ. αὐτὰρ Ὕλαν φιλότητι θεὰ ποιήσατο νύμφη ὃν πόσιν, οἱο͂́ περ οὕνεκ’ ἀποπλαγχθέντεσ ἔλειφθεν. " Ἦ, καὶ κῦμ’ ἀλίαστον ἐφέσσατο νειόθι δύψασ· ἀμφὶ δέ οἱ δίνῃσι κυκώμενον ἄφρεεν ὕδωρ πορφύρεον, κοίλην δὲ διὲξ ἁλὸσ ἔκλυσε νῆα. γήθησαν δ’ ἡρ́ωεσ· ὁ δ’ ἐσσυμένωσ ἐβεβήκει Αἰακίδησ Τελαμὼν ἐσ Ιἤσονα, χεῖρα δὲ χειρὶ ἄκρην ἀμφιβαλὼν προσπτύξατο, φώνησέν τε· "Αἰσονίδη, μή μοί τι χολώσεαι, ἀφραδίῃσιν εἴ τί περ ἀασάμην· πέρι γάρ μ’ ἄχοσ εἷλεν ἐνισπεῖν μῦθον ὑπερφίαλόν τε καὶ ἄσχετον, ἀλλ’ ἀνέμοισιν δώομεν ἀμπλακίην, ὡσ καὶ πάροσ εὐμενέοντεσ. " Τὸν δ’ αὖτ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐπιφραδέωσ προσέειπεν· "Ὦ πέπον, ἦ μάλα δή με κακῷ ἐκυδάσσαο μύθῳ, φὰσ ἐνὶ τοῖσιν ἅπασιν ἐνηέοσ ἀνδρὸσ ἀλείτην ἔμμεναι. ἀλλ’ οὐ θήν τοι ἀδευκέα μῆνιν ἀέξω, πρίν περ ἀνιηθείσ· ἐπεὶ οὐ περὶ πώεσι μήλων, οὐδὲ περὶ κτεάτεσσι χαλεψάμενοσ μενέηνασ, ἀλλ’ ἑτάρου περὶ φωτόσ. ἐόλπα δέ τοι σὲ καὶ ἄλλῳ ἀμφ’ ἐμεῦ, εἰ τοιόνδε πέλοι ποτέ, δηρίσασθαι. " Ἦ ῥα, καὶ ἀρθμηθέντεσ, ὅπῃ πάροσ, ἑδριόωντο. τὼ δὲ Διὸσ βουλῇσιν, ὁ μὲν Μυσοῖσι βαλέσθαι μέλλεν ἐπώνυμον ἄστυ πολισσάμενοσ ποταμοῖο Εἰλατίδησ Πολύφημοσ· ὁ δ’ Εὐρυσθῆοσ ἀέθλουσ αὖτισ ἰὼν πονέεσθαι. ἐπηπείλησε δὲ γαῖαν Μυσίδ’ ἀναστήσειν αὐτοσχεδόν, ὁππότε μή οἱ ἢ ζωοῦ εὑρ́οιεν Ὕλα μόρον, ἠὲ θανόντοσ. τοῖο δὲ ῥύσι’ ὄπασσαν ἀποκρίναντεσ ἀρίστουσ υἱέασ ἐκ δήμοιο, καὶ ὁρ́κια ποιήσαντο, μήποτε μαστεύοντεσ ἀπολλήξειν καμάτοιο. τούνεκεν εἰσέτι νῦν περ Ὕλαν ἐρέουσι Κιανοί, κοῦρον Θειοδάμαντοσ, ἐυκτιμένησ τε μέλονται Τρηχῖνοσ. δὴ γάρ ῥα κατ’ αὐτόθι νάσσατο παῖδασ, οὕσ οἱ ῥύσια κεῖθεν ἐπιπροέηκαν ἄγεσθαι. Νηῦν δὲ πανημερίην ἄνεμοσ φέρε νυκτί τε πάσῃ λάβροσ ἐπιπνείων·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Apollodorus, Argonautica, book 1

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION